Credo Biuletyn teologiczno-pastoralny nr. 17 - maj 2012 Adres wydawcy: Augustinus Skr. Pocztowa 28 59-902 Zgorzelec 4 E-mail: augustinus@irs.nu Autorzy: Tomasz Pieczko: ttjpieczko@gmail.com Pedro Snoeijer: psnoeijer@wp.pl Strony internetowe: www.augustinus.pl www.blogpastoratomaszpieczko.blogspot.com www.pedrosnoeijer.blogspot.com Nota od Redakcji Drodzy Czytelnicy, Otrzymujecie kolejny numer naszego biuletynu zatytułowanego Credo. Nasze Credo, czyli wierzę jest wynikiem chęci podzielenia się z Wami tym, co stanowi dziedzictwo myśli Reformacji Kościoła protestantyzmu - która następuje począwszy od wieku XVI. Refleksja Reformacji w wymiarze teologicznym, ale i pastoralnym, pozostaje wciąż witalna dla Kościoła Powszechnego, a zatem warto ją przybliżać, nie zapominając naturalnie o potrzebie aktualizacji jej przekazu. Celowo wybraliśmy Katechizm Jana Kalwina z roku 1545, jako porządkujący tok naszego przekazu myśli. Dokument ten jest nieco mniej znany w Polsce, niemniej ze względu na jego rzeczowość, ale i otwartość, wydaje nam się pozostawać ciągle interesującym, jako punkt wyjścia dla szerszej refleksji. Autorzy zamieszczonych artykułów nie kryją ich związku emocjonalnego z protestantyzmem, będąc obaj zaangażowanymi w życie Kościołów protestanckich. Nie aspirują także do wyczerpującego przedstawiania poruszanych kwestii, zarówno stricte sensu teologicznych, jak i biblijnych. Chcemy raczej zainspirować naszych czytelników do ich własnych, dalszych poszukiwań, proponując im ich pierwszy kierunek. Pozostajemy otwarci na Wasze pytania, chęć pozytywnej dyskusji, życząc Wam przede wszystkim, aby Pan stał się centrum Waszego życia, jako tych, których dotyka Jego Słowo. Autorzy CREDO nr 17 1 maj 2012
Katechizm Genewski 1545 - Niedziela XVII Siedemnasta niedziela 106. Minister: Co dalej następuje? Ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny. 107. Minister: Dlaczego ten artykuł został tutaj umieszczony? Aby nam pokazać, że nasze szczęście nie jest na ziemi, co ma służyć dwojakiemu celowi: po pierwsze, abyśmy nauczyli się iść przez ten świat, jak przez obcy kraj, nie wiążąc się z rzeczami ziemskimi i nie pozostawiając tam naszego serca; ponadto, pomimo że nie zauważamy jeszcze owocu łaski, którą Pan nam uczynił w Jezusie Chrystusie, abyśmy nie tracili odwagi, ale abyśmy oczekiwali go w cierpliwości, aż do czasu objawienia. 108. Minister: Jak dokona się to zmartwychwstanie? Ci, którzy zmarli wcześniej, odzyskają ich ciała, choć innej jakości, to znaczy, że nie będą już poddane śmiertelności i zniszczeniu, pomimo, że będą tej sama substancji. A ci, którzy będą jeszcze żyli, Bóg ich podda zmartwychwstaniu cudownie, przez zmianę, której doświadczą, jak On o tym powiedział (por. 1 Kor 15,52)....w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni (1 List Pawła Apostoła do Koryntian 15,52) 109. Minister: Czy zmartwychwstanie to nie będzie wspólne, tak dla złych, jak i dla dobrych? Tak, ale będzie to na różnych warunkach. Ponieważ jedni zmartwychwstaną do zbawienia i radości, a inni na potępienie i śmierć (Jana 5,29; Mateusza 25,45).... i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd (Ewangelia według Jana 5,29) Wtedy im odpowie tymi słowy: Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście (Ewangelia według Mateusza 25,45). 110. Minister: Dlaczego zatem jest powiedziane w tekście tylko o życiu wiecznym, a nie także o piekle? Ponieważ to streszczenie wiary, jakim jest Skład Apostolski, jest przeznaczone przede wszystkim do pocieszenia sumień wierzących, a więc podaje nam wyłącznie dobrodziejstwa, jakimi Bóg obdarza swoje sługi. Dlatego też nie ma w nim żadnej wzmianki o niesprawiedliwych, którzy są wykluczni z Jego Królestwa. Tł. Tomasz Pieczko Chrystus zmartwychwstały ukazujący się Marii Magdalenie w Ogrodzie, 1500-1520, płd. Niderlandy CREDO nr 17 2 maj 2012
Studium Biblijne: 1 Koryntian 15,50-58 50 To zaś mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą stać się dziedzicami Królestwa Boga, ani to, co zniszczalne, nie stanie się dziedzicem tego, co niezniszczalne. 51 Oto ogłaszam wam tajemnicę: Nie wszyscy umrzemy, wszyscy zaś będziemy przemienieni, 52 w jednej chwili, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby. Zabrzmi bowiem Trąba i umarli będą wskrzeszeni jako istoty niezniszczalne, i my zostaniemy przemienieni. 53 Trzeba bowiem, aby to, co zniszczalne, przyoblekło się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblekło się w nieśmiertelność. 54 A kiedy już to, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalność, a śmiertelne w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które zostało napisane: Śmierć została pochłonięta przez zwycięstwo. 55 Gdzie jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? 56 Żądłem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. 57 Bogu natomiast niech będą dzięki za to, że daje nam zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. 58 Tak więc, moi ukochani bracia, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zawsze ofiarnie oddani dziełu Pana, wiedząc, że w Panu wasz trud nie jest daremny. Powyższy fragment jest zakończeniem długiej argumentacji, gdzie Apostoł Paweł wyjaśnia zmartwychwstanie ciał (od wersetu 35). Paweł argumentował logiczność zmartwychwstania używając różnych analogii (w. 36-44). Potem pisał o tym, że w Chrystusie mamy pewność zmartwychwstania (w. 45-49). W rozważanym fragmencie Apostoł pisze o konieczności przemienienia ciała, aby móc wejść do niebiańskiego życia. To dotyczy zarówno żyjących jak i umarłych: każdy będzie przemieniony (w. 51-52). W momencie, kiedy Jezus Chrystus wróci, zmarli powstaną z martwych, a ci, którzy wtedy będą jeszcze żyć - zostaną przemienieni. To wszystko oznacza ostateczne zwycięstwo nad śmiercią. To jest jedną z najważniejszych cech nowego życia, jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć (w. 26). W nowym, wiecznym życiu, po powrocie Chrystusa już nie będzie ani śmierci, ani grzechu. Stało się to możliwym, ponieważ problem, który spowodował śmierć, a mianowicie grzech, został rozwiązany przez śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu oraz Jego zmartwychwstanie. To, co zniszczalne, oznacza nasze obecne ciało, podlegające zniszczeniu i śmierci jako skutki grzechu. Ciało i krew nie mogą stać się dziedzicami Królestwa Boga. To nie oznacza, że w Królestwie będziemy żyli bez ciał. Mówiąc o ciele i krwi, Apostoł ma na myśli ciała grzeszne i śmiertelne. Ciało w obecnej formie podlega grzechowi, i cierpi na skutek grzechu: jest słabe, podlega zniszczeniu, chorobom i śmierci. Takie ciało nie może istnieć w nowym stworzeniu. Dlatego potrzebne jest przemienienie. Apostoł nie mówi o zniszczeniu ciała, nie mówi o tym, że stracimy ciała i będziemy żyli tylko duchowo, w sensie - bez ciała. Kiedy Paweł przeciwstawia ciało zmysłowe i ciało duchowe (w. 44), to jest to przeciwstawienie życia grzesznego i życia w Chrystusie, w chwale. Nasze ciała będą podlegać gruntownej zmianie, zostaną przemienione na ciała chwały. Jest to ciało, które Chrystus posiada od momentu swego zmartwychwstanie. To ciało niezniszczalne, ciało chwały, ciało silne (por. w. 43-44). Kiedy zabrzmi trąba, nastąpi przemienienie w krótkiej chwili, w oka mgnieniu, w sposób, którego nie rozumiemy. Brzmienie trąbi jest dla Żydów symbolem rozpoczęcia końca czasów i początkiem czasów mesjańskich. Jest to znak dnia sądu (por. Ks. Joela 2,1; Zachariasza 9,14; Izajasz 27,13). Jest to znak końca obecnych czasów i rozpoczęcie nowej ery. CREDO nr 17 3 maj 2012
Skutkiem tego jest ostateczne zwycięstwo nad śmiercią. To oznacza, że nowe przemienione ciała nie będą już podlegać śmierci i zniszczeniu. Paweł wyraża to mocnymi słowami: Śmierć zostanie pochłonięta przez zwycięstwo (w. 54, cytaty z: Ks. Izajasza 25,8 i Ks. Ozeasza 13,14).). Izajasz w Starym Testamencie zapowiadał już, że Bóg zniszczy śmierć raz na zawsze. Bóg stworzył wszystko dobrze, bez śmierci i zniszczenia. To człowiek przez swój grzech jest winny zepsucia i śmierci. Bóg Stworzyciel pragnie odnowić stworzenie, aby znowu człowiek mógł żyć bez grzechu, Bóg gwarantuje, że śmierć już nigdy nie wróci. Wierzący będzie żył w ciele chwały bez skutków grzechu, bez śmierci. Jest to tylko możliwe dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Zmartwychwstanie Chrystusa wyrwało żądło śmierci i zniszczyło zwycięstwo śmierci. Dlatego każdy wierzący, który jest w Chrystusie, zostaje wzbudzony z martwych i otrzyma ciało chwały, podobne do ciała Jezusa. W tej chwili żyjemy w świecie, w którym obecny jest jeszcze grzech i śmierć; posiadamy nadal śmiertelne ciała. Nadal umieramy i nasi najbliżsi umierają. Ale posiadamy niezachwianą pewność, że w Chrystusie już mamy zwycięstwo. Werset 56 może wyglądać trochę zagadkowo. Przecież Prawo jest od Boga, jak może być złe. W Liście do Rzymian 7 Apostoł wyjaśnia znaczenie Prawa. Prawo samo w sobie nie jest złe, ale Prawo jest w tym sensie narzędziem grzechu, pokazującym grzech i grzeszność człowieka - grzech nie liczy się tam, gdzie nie ma Prawa (por. też Rzymian 5,13). Prawo także pokazuje, że wszystko, co człowiek czyni, jest wymierzone przeciwko Bogu, prowadzi do śmierci. Prawo jest dobre, ale jest narzędziem grzechu, bo pokazuje upadek i grzeszność człowieka. Dlatego Prawo grzesznikowi nie daje wcale życia, lecz wskazuje na śmierć. Dlatego też Paweł pisze, że żądłem śmierci jest grzech, a Prawo daje grzechowi siłę. Ostatni werset brzmi może nieco dziwnie w kontekście wiecznego życia i zmartwychwstania. Można byłoby oczekiwać, że Apostoł Paweł po długiej mowie o pięknej przyszłości, czekającej wierzących, powie: a teraz żyjcie spokojnie i czekajcie, aż Jezus wróci, a wszystko co jest teraz nie ma tak naprawdę znaczenia. Rzeczywiście, także obecnie spotkamy chrześcijan, którzy żyją w taki sposób. Apostoł jednak pisze wyraźnie, że nasze działanie, teraz w tym życiu, ma znaczenie dla Królestwa Bożego, dla wiecznego życia. Należy pamiętać o tym, że obecne śmiertelne ciało fizyczne nie jest bez wartości dla Boga. To, co dzisiaj ze swoim materialnym ciałem czynisz, ma znaczenie dla przyszłości z Bogiem. Dlatego też Apostoł Paweł wspominał często w różnych miejscach o etyce i akcentował znaczenie dobrego zachowania i dobrego życia chrześcijańskiego (por. np. 1 Koryntian 6). Wszystko, co czynimy jest częścią budowy Królestwa Bożego i ma znaczenie dla wieczności. Pedro Snoeijer Dalsze artykuły i studia biblijne na blogu autora: www.pedrosnoeijer.blogspot.com CREDO nr 17 4 maj 2012
Ciała zmartwychwstanie Kim jest chrześcijanin? Chrześcijanin, to ten, który nie ogranicza się do spoglądania wstecz. Chrześcijanin, to ten, który patrzy przed siebie, w przyszłość. Chrześcijanin, to także ten, który zna swoją przeszłość, to znaczy spoglądał już na swoją przeszłość, za siebie, i w swojej przeszłości dostrzegł grzech. Chrześcijanin wie, że to Duch Święty pozwolił mu poznać swój grzech, ale wie także, że ten sam Duch nie pozwala - nigdy i nikomu - zatrzymać się w ciągłym spoglądaniu na to, co stanowi właśnie przeszłość, aby przeszłość nas nie przygniotła, aby przeszłość pozostała właśnie przeszłością, a nasze życie otworzyło się na przyszłość... Chrześcijanin, to człowiek skierowany przez Ducha Bożego w przyszłość. Takie jest znaczenie znanego wszystkim terminu nawrócenie : życie tego, który dostrzegł właściwy i niebezpieczny wymiar swojej przeszłości, zmieniło teraz - dzięki Panu - kierunek o 180, by nawrócony mógł spoglądać - bez lęku i z nadzieją - w przyszłość, przed siebie... Niemniej, chrześcijanin, który patrzy w przyszłość, nie jest jednocześnie oderwany od teraźniejszości, od rzeczywistości tego świata. Kalwiński nakaz (z Katechizmu Genewskiego, w punkcie 107), aby nie wiązać się z rzeczami ziemskimi, nie oznacza nie dostrzegania ich piękna; nie jest tęż zachętą by je lekceważyć. Oznacza jedynie konieczność zwracania uwagi, by nie popaść w zależność od nich. Bo przecież faktem jest, że człowiek, który nie dostrzega piękna życia, który nie dostrzega piękna tego świata, nie może być prawdziwie dotknięty niepokojem, myśląc o śmierci. Owszem, możemy łatwo zaobserwować (w cywilizacji współczesnej) ten szczególny proces: wielkie uzależnienie od tego świata (i tu Kalwin jest jak najbardziej ze swoim stwierdzeniem aktualny) niesie ze sobą oddalanie z największym pośpiechem problemu i kwestii śmierci, robienie wszystkiego, aby śmierć nie stała się zbyt istotnym pytaniem o życie. A przecież tylko ten, który nie tylko kocha życie, a jednocześnie pozwoli sobie na bycie przenikniętym zimnym strachem przed śmiercią - tylko ten może w pełni dostrzec wielkość daru jakim nas Bóg obdarza; tych których wybrał, tych którzy poszli za Nim. Ten, który nie kocha życia i nie świadomego przeżywa strachu przed śmiercią, nie dostrzeże piękna i wielkości daru zmartwychwstania. A zatem, wbrew płytkiemu myśleniu niektórych - chrześcijanin, to nie ten, który lekceważy życie, jego piękno, czy też nie wchodzi w chłód refleksji nad śmiercią. Ponieważ zmartwychwstanie jest odpowiedzią na niepokój, który budzi śmierć (tak obecna w naszym świecie); zmartwychwstanie jest odpowiedzią na niepokój, że któregoś dnia to nasze życie dobiegnie do końca, i że ten koniec jest jakby horyzontem naszej egzystencji, za którym nic nie widać... Egzystencja ludzka jest poddana tej potworniej groźbie; egzystencja ludzka charakteryzuje się tym końcem... Jest tak wiele życia wokół nas, a także w nas, a jednak jest to życie zawsze w cieniu śmierci. Żyjemy, jako gatunek ludzki razem, wspólnie, w interakcji, w społeczności z innymi, a jednak pewnego dnia będziemy musieli się rozstać... W takiej właśnie sytuacji (i w tej konkretnej, ludzkiej optyce realnego widzenia życia i świata) chrześcijanin spogląda w przyszłość. Co oznacza w życiu konkretnym, w życiu pełnym odważnej refleksji, nadzieja chrześcijańska? Czy może oznacza ona życie po śmierci? Może nadzieje ta dotyczy duszy, która jak motyl wzlatuje poza grób, aby kontynuować życie, gdzieś tam, w sposób nieśmiertelny? Właśnie w taki sposób religie pogańskie prezentowały życie po śmierci! Ale to nie jest nadzieja chrześcijańska. CREDO nr 17 5 maj 2012
Chrystusa zmartwychwstałego, są nam konieczne, aby wierzyć, że światło nadejdzie i że to światło wypełni nasze życie jeszcze nie do końca wypełnione, jeszcze nie do końca dokonane. Duch Święty, który mówi nam w Piśmie Świętym, mówi nam z mocą, że mamy prawo do życia w tej przeogromnej nadziei. El Greco, Wizja św.jana, 1608-14 Wierzę w ciała zmartwychwstanie. Wierzę w ciała zmartwychwstanie mówi Skład Apostolski; wyznanie wiary - Credo. W Biblii, ciało to po prostu człowiek, ale człowiek pod znakiem grzechu, człowiek zwyciężony. To temu człowiekowi jest złożona obietnica: zmartwychwstaniesz! Zmartwychwstanie nie oznacza tylko kontynuacji tego życia, którym jesteśmy, ale oznacza wypełnienie życia. Człowiekowi, temu zwyciężonemu przez grzech, który na nim ciąży, jest powiedziane tak ; to tak, przeciwko któremu mrok śmierci staje się bezsilny. Nauka chrześcijańska o czasach ostatecznych jest tym, co można sobie wyobrazić, jako coś najbardziej praktycznego i konkretnego w swoich konsekwencjach. Nauka ta sprawia, że oczekujemy na światło, które spada prosto z góry na nasze życie. Przesłanie chrześcijańskie zatem głosi - z całą swoją konsekwencją - pewność nadziei tego światła. Nie możemy sami sobie dać nadziei, że nasze życie znajdzie swoje wypełnienie; ta nadzieja musi być dana i przyjęta w wierze, pomimo groźby śmierci. Ten, kto nie wie co to śmierć, nie będzie również wiedział czym jest zmartwychwstanie. Świadectwo Ducha Świętego, świadectwo Słowa Bożego, świadectwo Jezusa Nie daj się przygnieść smutkowi, jak wielu jest nim przygniecionych. Zostaliśmy wezwani do czegoś zupełnie innego: Jeśli tedy umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że też z nim żyć będziemy (Rzymian 6,8). Ten, który wierzy w te słowa, już od teraz, już w czasie teraźniejszym rozpoczął życie (tu i teraz!), inne, doskonalsze i skierowane w sposób konieczny do wypełnienia, do doskonałości... Nadzieja chrześcijańska już jest tu i teraz! nasieniem życia wiecznego. W Jezusie Chrystusie jestem uwolniony, wyzwolony od śmierci. W Nim nasze ciało jest już w niebie (por. pytanie 49 Katechizmu Heidelberskiego 1 ). Ale powie ktoś: Jak będą wzbudzeni umarli? I w jakim ciele przyjdą (przyjdziemy)? (1 Kor 15,35). Zauważmy, schodząc tym razem na poziom konkretnych rozważań biblijnych i chcąc odpowiedzieć na to pytanie, że Biblia mówi o trzech rodzajach zmartwychwstania: zmartwychwstanie formalne, zgodnie z którym wierzący jest zmartwychwstały z Chrystusem (Rzymian 6,4nn.; Efezjan 2,5 n.; Kolosan 2,12 n.), zmartwychwstanie duchowe, równoważne z odrodzeniem (Ew. Jana 5,25 n.), 1 Co zawdzięczamy wniebowstąpieniu Chrystusa? Po pierwsze - Jego wstawiennictwo za nami w niebie przed obliczem Ojca. Po drugie - pewność, że w Chrystusie mamy już nasze ciało w niebiosach jako rękojmię i że On, jako Głowa, weźmie i nas, jako członki swego ciała, do siebie. Po trzecie - poręczenie tego faktu przez zesłanie Ducha, dzięki mocy którego szukamy już nie tego, co jest na ziemi, lecz tego, co w górze, gdzie Chrystus siedzi po prawicy Boga. 1 Jana 2,1; Rzymian 8,34; Ew. Jana 14,2-3; Ew. Jana 14,16; Dzieje Apostolskie 2,1.4; Kolosa 3,1-2. CREDO nr 17 6 maj 2012
zmartwychwstanie fizyczne (Ew. Jana 5,28 n.). Interesuje nas w tej chwili zmartwychwstanie fizyczne. Biblia wskazuje co najmniej na cztery sposoby zmartwychwstanie ciała: 1. Mówi o tym w jasnych twierdzeniach na ten temat (Psalm 16,9; Daniel 12,2; Ew. Jana 5,28 n.). Co do pogrzebania i zmartwychwstania ciała Apostoł Paweł pisze:...sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe (1 Koryntian 15,44). Ciało naturalne jest ciałem fizycznym, z krwi i kości ; potrzebuje ono pożywienia, powietrza i odpoczynku i jest poddane zniszczeniu i bólowi. Jest to ciało przystosowane do życia na naszej planecie. Ciałem duchowym jest to, które jest przystosowane do istnienia ponad rzeczywistością, którą oferuje nam - w obecnym stanie - nasza planeta; to ciało pełne mocy i chwalebne (by użyć tu języka biblijnego). Jest to ciało, którego swoisty model dał nam nasz Pan po swym zmartwychwstaniu. Paweł napisze, że Chrystus przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego (Filipian 3,21). 2. Pismo naucza, że ciało jest wpisane w nasze odkupienie (Rzymian 8,23; 1 Koryntian 6,13-15.19 n.) Kiedy Chrystus umarł za nas, umarł On za całego człowieka. Wszystkie pozytywne konsekwencje Jego dzieła nie są w pełni zrealizowane, dopóki ciało nie stanie się nieśmiertelne; jest to wydarzenie związane ściśle ze zmartwychwstaniem. 3. Pismo mówi o rodzaju ciała, z którym Jezus Chrystus zmartwychwstał: zmartwychwstał On w ciele fizycznym (Ew. Łukasza 24,39; Ew. Jana 20,27). Negowanie zmartwychwstania fizycznego jest negowaniem zmartwychwstania fizycznego Jezusa Chrystusa (I Koryntian 15,13). 4. Pismo mówi także o powrocie Pana i w związanym z tym sądzie. Człowiek Chrystus Jezus powróci, aby sądzić. Nie będzie On sądzić pozbawione ciała duchy, ale ludzi w ciele (1 Tesaloniczan 4,16nn.; Dzieje Apostolskie 20,11-13). Velazquez, Wieczerza w Emaus, 1622-23 Jaka jest natura ciała zmartwychwstałego? Można powiedzieć, że ciało zmartwychwstałe nie będzie stworzeniem całkowicie nowym. Jeżeli miałoby tak być, to nie miałoby żadnego związku z ciałem aktualnym, ale byłoby całkowicie innym ciałem. Ale to właśnie ciało, które jest zasiane - zmartwychwstanie (1 Koryntian 15,43 n.). Z drugiej strony, ciało zmartwychwstałe nie będzie się składało - w najdrobniejszych detalach - z cząstek identycznych naszemu ciału aktualnemu (1 Kor 15,37n.). Wszystko, co Biblia gwarantuje, to fakt, że ciało zmartwychwstałe będzie miało podobną relację do aktualnego, jak kłos zboża do nasienia, które zostało złożone, a z którego to nasienia zboże wyrosło. Jakie zatem będzie to ciało wierzących zmartwychwstałych? Liczne fragmenty biblijne stwierdzają lub pozwalają zrozumieć, że ciało zmartwychwstałe wierzących będzie podobne do chwalebnego ciała Jezusa Chrystusa (1 Koryntian 15,49; Filipian 3,21; 1 Jana 3,2). Możemy zatem podkreślić kilka jego elementów, na podstawie 1 Koryntian 15: Nie będzie to ciało (w rozumieniu aktualnym) składające się z krwi i kości (por. w.50). Chrystus przyjął ciało ludzkie z krwi i ciała (Hebrajczzków 2,14), ale po CREDO nr 17 7 maj 2012
zmartwychwstaniu, mówi o swoim ciele, jako o odmiennym (Ew. Łukasza 24,39). Nie był zatem czystym duchem, podobnie jak i my nie będziemy duchami po naszym zmartwychwstaniu. Będzie to ciało nie podlegające skażeniu (ww.42, 53). Nie będzie zatem poddane chorobie, śmierci, ani też innej słabości cielesnej. Będzie to ciało trwałe. Będzie to ciało chwalebne (w.43). Możemy mieć tego pewien obraz, myśląc o przemienieniu Chrystusa (Ew. Mateusza 7,2) i o opisie Chrystusa uwielbionego w niebie (Objawienie 1,13-16). Będzie ono pełne siły (w.43), tzn., że nie będzie podlegało zmęczeniu, ale że będzie zdolne do wypełniania wielkich dzieł w służbie Chrystusa (Objawienia 22,3-5). Będzie to ciało duchowe (w.44), co najprawdopodobniej oznacza, że jego życie będzie życiem duchowym. I wreszcie będzie to ciało niebieskie (w.47-49). W 2 Koryntian 5,1 n., Paweł Apostoł mówi o budowli, która jest dziełem Bożym i o naszym niebieskim mieszkaniu. Będzie ono niebieskie przez porównanie z naszym ciałem obecnym, które jest ziemskie. Te szczegóły biblijne nie usatysfakcjonują z pewnością w pełni ciekawości chrześcijanina w tym, co dotyczy ciała po zmartwychwstaniu, ale z pewnością nauczą nas wiele i dadzą wiele nadziei na przyszłość, w którą jest nam dane spoglądać. Zmartwychwstanie, to nasze życie. Zmartwychwstanie oznacza zatem nasze życie, nas, ludzi, takich, jakimi jesteśmy. To my zmartwychwstaniemy; nikt nie zajmie naszego miejsca. Będziemy przemienieni (1 List Pawła Apostoła do Koryntian 15,51). Stwierdzenie Pawła nie oznacza, że oto jakieś całkowicie nowe życie rozpocznie się, ale że to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność (1 Koryntian 15,54). Stanie się zatem oczywistym, że śmierć została pochłonięta przez zwycięstwo nad nią. Nadzieja chrześcijańska dotyczy zatem naszego życia, w całej jego pełni: to życie, które jest naszym, znajdzie swoje prawdziwe wypełnienie. To, co jest zasiane jako godne pogardy i zniszczalne - zmartwychwstanie chwalebne i niezniszczalne. Nadzieja chrześcijańska nie oddala nas od tego życia, ale jest ona objawieniem prawdy, zgodnie z którą, czy raczej według której, jako kryterium, Bóg widzi nasze życie. Jest ona zwycięstwem nad śmiercią, nie jakąś ucieczką w inny świat, ponieważ to rzeczywistość naszego życia jest tutaj sednem sprawy. Na zakończenie Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny (Ew. Jana 6,47). Twoja śmierć została zniszczona, zwyciężona, zabita! Ale i ty w jakiś sposób już też jesteś z nią umarły! Strach, niepokój, przed którym kiedyś uciekałeś, jest już teraz całkowicie za tobą. I wszystko będzie inne - i nowe - dzięki tej otrzymanej sile. Już teraz żyjemy w antycypacji czasów ostatecznych kiedy Bóg będzie wszystkim we wszystkich: A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim (1 Koryntian 15,28). Tomasz Pieczko Dalsze artykuły na ten i inne tematy oraz rozważania biblijne na blogu autora: www.blogpastoratomaszpieczko.blogspot.com CREDO nr 17 8 maj 2012