Zajęcia nr 2 Programowanie strukturalne. dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

Podobne dokumenty
Programowanie - wykład 4

Podstawy języka C++ Maciej Trzebiński. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauk. Praktyki studenckie na LHC IVedycja,2016r.

Wstęp do informatyki- wykład 12 Funkcje (przekazywanie parametrów przez wartość i zmienną)

Zajęcia nr 1 Podstawy programowania. dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

Zajęcia nr 3 Programowanie strukturalne i obiektowe. dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

Część 4 życie programu

Wstęp do programowania

Wstęp do programowania

JĘZYKI PROGRAMOWANIA Z PROGRAMOWANIEM OBIEKTOWYM. Wykład 5

Podstawy programowania skrót z wykładów:

Podstawy języka C++ Maciej Trzebiński. Praktyki studenckie na LHC IFJ PAN. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauk. M. Trzebiński C++ 1/16

void Pobierz(Student &a); void Wypisz(Student a); void Ustaw_zaliczenia(Student t[],int r); void Wypisz_najlepszych(Student t[],int r, float prog);

8. Wektory. Przykłady Napisz program, który pobierze od użytkownika 10 liczb, a następnie wypisze je w kolejności odwrotnej niż podana.

1 Podstawy c++ w pigułce.

Podstawy Programowania Podstawowa składnia języka C++

Materiał Typy zmiennych Instrukcje warunkowe Pętle Tablice statyczne Wskaźniki Tablice dynamiczne Referencje Funkcje

1 Podstawy c++ w pigułce.

I - Microsoft Visual Studio C++

Informacje wstępne #include <nazwa> - derektywa procesora umożliwiająca włączenie do programu pliku o podanej nazwie. Typy danych: char, signed char

Zajęcia nr 5 Algorytmy i wskaźniki. dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

> C++ dynamiczna alokacja/rezerwacja/przydział pamięci. Dane: Iwona Polak. Uniwersytet Śląski Instytut Informatyki

Podstawy algorytmiki i programowania - wykład 2 Tablice dwuwymiarowe cd Funkcje rekurencyjne

Lab 9 Podstawy Programowania

Zajęcia nr 4 Programowanie obiektowe konstruktory. dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

1 Wskaźniki. 1.1 Główne zastosowania wskaźników

Podstawy informatyki. Informatyka stosowana - studia niestacjonarne. Grzegorz Smyk. Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej

Programowanie komputerowe. Zajęcia 1

Prof. Danuta Makowiec Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki pok. 353, tel danuta.makowiec at gmail.com

wykład IV uzupełnienie notatek: dr Jerzy Białkowski Programowanie C/C++ Język C, a C++. wykład IV dr Jarosław Mederski Spis Język C++ - wstęp

KLASA UCZEN Uczen imię, nazwisko, średnia konstruktor konstruktor Ustaw Wyswietl Lepszy Promowany

Wstęp do informatyki- wykład 7

C++ wprowadzanie zmiennych

1,3,4,2,3,4,0,1,4,5,0. Wówczas największa suma trzech kolejnych liczb (zaznaczone na czerwono) wynosi:

Wstęp do programowania

#include <iostream> using namespace std; void ela(int); int main( ); { Funkcja 3. return 0; }

KLASA UCZEN Uczen imię, nazwisko, średnia konstruktor konstruktor Ustaw Wyswietl Lepszy Promowany

Wstęp do programowania

Podstawy informatyki. Elektrotechnika I rok. Język C++ Operacje na danych - wskaźniki Instrukcja do ćwiczenia

Wstęp do programowania

Podstawy Programowania C++

Wstęp do programowania

Język C++ zajęcia nr 2

Program 14. #include <iostream> #include <ctime> using namespace std;

Program 22. #include <iostream> using namespace std; struct Osoba { string Imie; string Nazwisko; char Plec; int RokUr; };

4. Funkcje. Przykłady

Ok. Rozbijmy to na czynniki pierwsze, pomijając fragmenty, które już znamy:

Budowa i generowanie planszy

Opis zagadnieo 1-3. Iteracja, rekurencja i ich realizacja

Podstawy informatyki. Informatyka stosowana - studia niestacjonarne. Grzegorz Smyk

Materiał. Typy zmiennych Instrukcje warunkowe Pętle Tablice statyczne Funkcje Wskaźniki Referencje Tablice dynamiczne Typ string Przeładowania funkcji

Programowanie C++ Wykład 2 - podstawy języka C++ dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

1. Wartość, jaką odczytuje się z obszaru przydzielonego obiektowi to: a) I - wartość b) definicja obiektu c) typ oboektu d) p - wartość

Struktura pliku projektu Console Application

Struktury Struktura polami struct struct struct struct

Instrukcje sterujące

Program znajduje największa lub najmniejsza z podanych liczb. Liczby podajemy dopóki nam sie nie znudzi.

Kontrola przebiegu programu

Podstawy algorytmiki i programowania - wykład 5 C-struktury cd.

Pytania sprawdzające wiedzę z programowania C++

Wstęp do informatyki- wykład 9 Funkcje

JĘZYKI PROGRAMOWANIA Z PROGRAMOWANIEM OBIEKTOWYM. Laboratorium 3. Instrukcje wyboru

Laboratorium 03: Podstawowe konstrukcje w języku Java [2h]

Wstęp do informatyki- wykład 11 Funkcje

Podstawowe elementy proceduralne w C++ Program i wyjście. Zmienne i arytmetyka. Wskaźniki i tablice. Testy i pętle. Funkcje.

Rozwiązanie. #include <cstdlib> #include <iostream> using namespace std;

Wiadomości wstępne Środowisko programistyczne Najważniejsze różnice C/C++ vs Java

METODY I JĘZYKI PROGRAMOWANIA PROGRAMOWANIE STRUKTURALNE. Wykład 02

DYNAMICZNE PRZYDZIELANIE PAMIECI

7. Pętle for. Przykłady

C-struktury wykład. Dorota Pylak

Wstęp do informatyki- wykład 10 Funkcje (przekazywanie parametrów przez wartość i zmienną)

Podstawy informatyki. Informatyka stosowana - studia niestacjonarne. Grzegorz Smyk. Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej

Programowanie komputerowe. Zajęcia 3

Projektowanie klas c.d. Projektowanie klas przykład

1 Wskaźniki i zmienne dynamiczne, instrukcja przed zajęciami

Zmienne i struktury dynamiczne

Programowanie i struktury danych

> C++ wskaźniki. Dane: Iwona Polak. Uniwersytet Śląski Instytut Informatyki 26 kwietnia 2017

Podstawy i języki programowania

Programowanie w C++ Wykład 5. Katarzyna Grzelak. 16 kwietnia K.Grzelak (Wykład 1) Programowanie w C++ 1 / 27

Strona główna. Strona tytułowa. Programowanie. Spis treści. Sobera Jolanta Strona 1 z 26. Powrót. Full Screen. Zamknij.

Wskaźniki. nie są konieczne, ale dają językowi siłę i elastyczność są języki w których nie używa się wskaźników typ wskaźnikowy typ pochodny:

Wstęp do informatyki- wykład 6

C-struktury wykład. Dorota Pylak

Podstawy algorytmiki i programowania - wykład 4 C-struktury

Wykład I. Programowanie II - semestr II Kierunek Informatyka. dr inż. Janusz Słupik. Wydział Matematyki Stosowanej Politechniki Śląskiej

Dariusz Brzeziński. Politechnika Poznańska, Instytut Informatyki

Podstawy Informatyki. Kompilacja. Historia. Metalurgia, I rok. Kompilatory C++ Pierwszy program. Dyrektywy preprocesora. Darmowe:

Pliki wykład 2. Dorota Pylak

Podstawy Informatyki. Metalurgia, I rok. Wykład 6 Krótki kurs C++

wykład V uzupełnienie notatek: dr Jerzy Białkowski Programowanie C/C++ Język C++ klasy i obiekty wykład V dr Jarosław Mederski Spis Język C++ - klasy

Podstawy programowania obiektowego

Mechanizm dziedziczenia

Programowanie strukturalne i obiektowe. Funkcje

Kurs programowania. Wykład 1. Wojciech Macyna. 3 marca 2016

Podstawy Programowania.

Podstawy Programowania

Programowanie w C++ Wykład 11. Katarzyna Grzelak. 13 maja K.Grzelak (Wykład 11) Programowanie w C++ 1 / 30

Wstęp do Programowania 2

ZASADY PROGRAMOWANIA KOMPUTERÓW

Transkrypt:

Zajęcia nr 2 Programowanie strukturalne dr inż. Łukasz Graczykowski mgr inż. Leszek Kosarzewski Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej

Pętla while #include <iostream> using namespace std; int main () bool koniec = false; Wyrażenie kontrolne początek pętli Pętla while wykonuje się dopóki wyrażenie kontrolne jest prawdziwe. while(!koniec) cout << "Co chcesz zrobić?" << endl; cout << "1 - dodawanie" << endl; cout << "2 - wyjść" << endl; char a; cin >> a; switch(a) case '1': cout<<"podaj 1 liczbe:"<<endl; double x; cin>>x; cout<<"podaj 2 liczbe:"<<endl; double y; cin>>y; cout<<"podaj wynik: "<<x<<" + "<<y<<" = "; double z; cin>>z; if(z==x+y) cout<<endl<<"dobrze!"<<endl; else cout<<"pomylka! Prawidlowy wynik to: "<<x+y<<endl; break; zmiana wartości case '2': koniec = true; break; default: cout<<"wpisz 0 lub 1!"<<endl; return 0; wyrażenia kontrolnego koniec pętli 3

#include <iostream> using namespace std; Pętla while int main () bool koniec = false; Pętla while wykonuje się dopóki wyrażenie kontrolne jest prawdziwe. while(!koniec) cout << "Co chcesz zrobić?" << endl; cout << "1 - dodawanie" << endl; cout << "2 - wyjść" << endl; char a; cin >> a; switch(a) case '1': koniec = false cout<<"podaj 1 liczbe:"<<endl; double x; zatem cin>>x;!koniec = true cout<<"podaj 2 liczbe:"<<endl; double y; cin>>y; cout<<"podaj wynik: "<<x<<" + "<<y<<" = "; double z; cin>>z; if(z==x+y) cout<<endl<<"dobrze!"<<endl; else cout<<"pomylka! Prawidlowy wynik to: "<<x+y<<endl; break; case '2': koniec = true; break; default: cout<<"wpisz 0 lub 1!"<<endl; return 0; koniec = true zatem!koniec = false Pętla wykonuje się Pętla nie wykonuje się 4

#include <iostream> using namespace std; Pętla while Gdyby: koniec = true albo Gdyby: while(koniec) int main () bool koniec = false; while(!koniec) cout << "Co chcesz zrobić?" << endl; cout << "1 - dodawanie" << endl; cout << "2 - wyjść" << endl; char a; cin >> a; switch(a) case '1': cout<<"podaj 1 liczbe:"<<endl; double x; cin>>x; cout<<"podaj 2 liczbe:"<<endl; double y; cin>>y; cout<<"podaj wynik: "<<x<<" + "<<y<<" = "; double z; cin>>z; if(z==x+y) cout<<endl<<"dobrze!"<<endl; else cout<<"pomylka! Prawidlowy wynik to: "<<x+y<<endl; break; Pętla while wykonuje się dopóki wyrażenie kontrolne jest prawdziwe. case '2': koniec = true; break; default: cout<<"wpisz 0 lub 1!"<<endl; Jeśli wyrażenie kontrolne od początku będzie Fałszywe, to pętla while się nie wykona! return 0; 5

#include <iostream> using namespace std; int main () bool koniec = false; Pętla do while Po uruchomieniu następuje wykonanie instrukcji do cout << "Co chcesz zrobić?" << endl; cout << "1 - dodawanie" << endl; cout << "2 - wyjść" << endl; char a; cin >> a; switch(a) Pętla do-while case '1': cout<<"podaj 1 liczbe:"<<endl; zawsze wykonuje się za pierwszym razem double x; oraz dopóki wyrażenie kontrolne jest prawdziwe. cin>>x; cout<<"podaj 2 liczbe:"<<endl; double y; cin>>y; cout<<"podaj wynik: "<<x<<" + "<<y<<" = "; double z; cin>>z; if(z==x+y) cout<<endl<<"dobrze!"<<endl; else cout<<"pomylka! Prawidlowy wynik to: "<<x+y<<endl; break; case '2': koniec = true; break; default: cout<<"wpisz 0 lub 1!"<<endl; while(!koniec); return 0; Sprawdzenie warunku. Jeśli warunek!koniec = true, to pętla wykona się ponownie. 6

Funkcje #include <iostream> using namespace std; Funkcja główna każdego programu. int main() int dzien, miesiac, rok; cout<<"podaj date swoich urodzin."<<endl; cout<<"podaj dzien:"<<endl; cin>>dzien; cout<<"podaj miesiac:"<<endl; cin>>miesiac; cout<<"podaj rok:"<<endl; cin>>rok; cout<<"urodziles sie "<<dzien<<"."<<miesiac<<"."<<rok<<" roku."<<endl; return 0; Po wykonaniu funkcji main(), nie zwraca ona żadnych wartości (return 0;) 7

Funkcje #include <iostream> using namespace std; int dane() int zmienna; cin>>zmienna; return zmienna; Funkcja zewnętrzna typu int. Typ mówi o tym, jakiego typu dane będą zwracane przez funkcję. Po wykonaniu funkcji dane(), zwraca ona wartości obiektu zmienna. int main() int dzien, miesiac, rok; cout<<"podaj date swoich urodzin."<<endl; cout<<"podaj dzien:"<<endl; dzien = dane(); cout<<"podaj miesiac:"<<endl; miesiac = dane(); cout<<"podaj rok:"<<endl; rok = dane(); Wywołujemy funkcję dane(). Wartość, którą ona zwraca, przypisujemy obiektowi dzien. cout<<"urodziles sie "<<dzien<<"."<<miesiac<<"."<<rok<<" roku."<<endl; return 0; 8

#include <iostream> using namespace std; int dane(string pytanie) int zmienna; cout<<pytanie<<endl; cin>>zmienna; return zmienna; Funkcje Funkcja zewnętrzna typu int. Do wywołania potrzebuje zmiennej typu string. Obiekt pytanie typu string został zdefiniowany tylko na potrzeby funkcji zewnętrznej. int main() int dzien, miesiac, rok; cout<<"podaj date swoich urodzin."<<endl; dzien = dane("podaj dzien:"); Wywołujemy funkcję dane(string), miesiac = dane("podaj miesiac:"); która oczekuje wartości typu string. rok = dane("podaj rok:"); Funkcja zwraca wartość obiektu zmienna. cout<<"urodziles sie "<<dzien<<"."<<miesiac<<"."<<rok<<" roku."<<endl; return 0; 9

Funkcje Funkcję, jak zmienną można najpierw zadeklarować. int dane(string); int dane(string pytanie) int zmienna; cout<<pytanie<<endl; cin>>zmienna; return zmienna; Wtedy podajemy jej typ (np. int), jej nazwę (np. dane), oraz w nawiasie typ zmiennej którą funkcja oczekuje (np. string). Definicja funkcji. int main() Z deklaracji funkji korzystamy zazwyczaj, gdy program jest bardzo rozwinięty, oraz gdzie podzielimy go na kilka plików. 10

Referencje Referencja obiektu danego typu to takie przezwisko obiektu. Wykonanie operacji na referencji daje taki sam efekt jak działanie na zmiennej do której odnosi się referencja. int main() int zmienna = 7; inr &ref = zmienna; Referencję oznaczamy znaczkiem & ref nazwa referencji zmienna obiekt do którego odnosi się referencja ref cout<<"zmienna = "<<zmienna<<", a referencja = "<<ref<<endl; ref = ref - 2; Referencję wywołujemy jak zwykłą zmienną. cout<<"zmienna = "<<zmienna<<", a referencja = "<<ref<<endl; return 0; Wynik działania programu: zmienna = 7, a referencja = 7 zmienna = 5, a referencja = 5 11

Referencje w funkcjach Referencję w funkcji wykorzystujemy następująco: Deklaracja funkcji: void funkcja(int &); Definicja funkcji: void funkcja(int &ref) cout<<ref<<endl; Tu nie podajemy nazwy zmiennej. Podajemy tylko operator referencji &. Tu podajemy operator referencji i jej nazwę. W ciele funkcji korzystamy już tylko z nazwy referencji. 12

Tablice Tworzymy 1 obiekt, np. jajko int jajko; Jeśli chcemy mieć mendel jajek, to trzeba by stworzyć wiele obiektów: int jajko1, jajko2, jajko3, jajko4, jajko5, jajko6, jajko7, jajko8, jajko9, jajko10, jajko11, jajko12, jajko13, jajko14, jajko15; Niepraktyczny chaos i dużo pisania Stwórzmy więc tablicę 15 elementów typu int: int jajko[10]; Typ obiektu Nazwa obiektu Ilość elementów w tablicy Operator tablicy obiektów, oznacza się go [ ] 13

Tablice Nadawanie wartości elementom tablicy. int liczba[4] = 12, 23, 32, 7; Wartości elementów tablicy: liczba[0] liczba[1] liczba[2] liczba[3] ma wartość ma wartość ma wartość ma wartość Elementy tablicy zaczynają się od 0! Ostatni element to n 1, gdzie tablica[n]. 12 23 32 7 Jeśli napiszemy: int liczba[4] = 12,23; liczba[0] ma wartość 12 liczba[1] ma wartość 23 pozostałe mają wartość 0 Nadawanie wartości elementom tablicy. int liczba[4] = 12, 23, 32, 7; Jednoczesna definicja i inicjalizacja tablicy Nie podaliśmy wymiaru tablicy. Kompilator sam policzy ilość elementów i nada odpowiedni rozmiar tablicy (w tym przypadku 4) 14

Przekazanie tablicy do funkcji Mamy funkcję, która spodziewa się argumentu typu double w postaci tablicy. void funkcja( double tt[] ); Wywołanie takiej funkcji: Definicja i inicjalizacja tablicy double tablica[] = 1, 2, 3, 4; funkcja(tablica); Wywołanie funkcji Korzystamy tylko z nazwy tablicy. Nazwa tablicy jest jednocześnie adresem jej zerowego elementu! Element tablicy o indeksie 2: Adres elementu tablicy o indeksie 2: tablica[2] &tablica[2] & oznacza uzyskanie adresu obiektu 15

Zajęcia nr 2 Podstawy programowania Zadania

Zadanie 1. Ile lat jesteś starszy od kolegi? Napisz program, który sprawdza o ile jesteś starszy od kolegi. Należy napisać funkcję zewnętrzną typu int, która pobiera obiekt typu string (np. int dane(string pytanie) ). Funkcja pobiera pytanie, które następnie wypisuje za pomocą komendy cout. Pobiera ona zmienną typu int, którą użytkownik wprowadzi z klawiatury (rok urodzenia). Funkcja ma zwracać pobraną zmienną. W głównej funkcji int main() prosimy użytkownika o podanie roku swoich urodzin za pomocą zewnętrznej funkcji dane(string). Wartość zwracanej zmiennej przypisujemy do zmiennej int rok_ja. Następnie w taki sam sposób pobieramy rok urodzenia kolegi i przypisujemy tę wartość do zmiennej int rok_ja. Liczymy różnicę lat i przypisujemy ją do nowej zmiennej. Korzystamy z warunku if else, aby wyświetlić (za pomocą cout) odpowiednią odpowiedź dla użytkownika, zawierającą obliczoną różnicę lat i wnioski. Jedna odpowiedź wypisana powinna wskazywać, że użytkownik jest starszy od kolegi, następna, że jest młodszy, a ostatnia, że urodzili się w tym samym roku np.: if(warunek1)... else if(warunek2) 17 else...

Zadanie 2. Przesunięcie punktu. Napisz program, który pobiera współrzędną punktu na osi OX, a następnie przesuwa ją o zadaną wartość. Napisz funkcję zewnętrzną, która pobiera zmienną typu string pytanie do użytkownika (np. double pobierz(string pytanie)). Zwraca zmienną typu double pobraną z klawiatury. Napisz funkcję zewnętrzną, która pobiera zmienną typu double (np. void wypisz(double a)). Wypisuje ona na ekran (za pomocą komendy cout) informację o położeniu punktu na osi. Napisz funkcję zewnętrzną pobierającą dwie zmienne typu double (położenie punktu na osi a i wartość przesunięcia b) np. void przesuniecie(double a, double b). Funkcja wypisuje na ekran współrzędną punktu przed przesunięciem. Następnie realizuje matematyczną operację odpowiadającą przesunięciu punktu. Ostatecznie wypisuje na ekran wartość po przesunięciu. Napisz kolejną funkcję zewnętrzną pobierającą referencję do zmiennej typu double oraz zmienną typu double (referencję do położenie punktu na osi a i wartość przesunięcia b) np. void przesuniecie2(double &a, double b). Funkcja wypisuje na ekran współrzędną punktu przed przesunięciem. Następnie realizuje matematyczną operację odpowiadającą przesunięcie punktu. Ostatecznie wypisuje na ekran wartość po przesunięciu. W funkcji głównej int main() pobieramy współrzędną położenia punktu na osi OX za pomocą funkcji pobierz i przypisujemy ją do zmiennej typu double np. wsp_x. Informujemy użytkownika (za pomocą komendy cout) o pierwszej operacji przesunięcia punktu o wsp_x, o wartość wsp_x2 = 5.0 (albo inną wartość zmiennoprzecinkową). Realizujemy operację przesunięcia na punkcie funkcją przesuniecie(double, double). Wypisujemy wartość współrzędnej za pomocą funkcji wypisz(double). Następnie postępujemy tak samo, ale przesuwamy punkt za pomocą 18 drugiej funkcji przesuniecie2(double &, double).

Zadanie 3.a. Rzut kostką Napisz program realizujący rzut kostką n ścienną. a)wylosuj liczbę oczek. Skorzystaj z instrukcji preprocesora umożliwiającej generację liczb pseudolosowych ( #include <stdlib.h> ). W funkcji głównej zdeklaruj dwie zmienne typu int sciany, rzut;, które będą przechowywać informacje o ilości ścian kostki i wyniku rzutu kością. Wywołaj funkcję srand(time(0)); Ustawia ona punkt początkowy generatora liczb pseudolosowych na wartości 0. Co więcej każda generacja będzie niepowtarzalna (na miarę generatora liczb pseudolosowych). Poproś użytkownika o podanie ilości ścian kostki i przypisz ją do zmiennej sciany (za pomocą komend cout i cin). Skorzystaj z pętli do while z warunkiem (koniec =='t'). W instrukcji pętli wylosuj liczbę oczek w kostce za pomocą komendy rand()% sciany + 1;. Wylosowaną wartość wypisz na ekran. Zapytaj się użytkownika, czy chce kontynuować (niech wybierze odpowiedz t/n) i pobierz odpowiedź. 19

Zadanie 3.b. Rzut kostką b)wylosuj liczbę oczek. Oblicz sumę z wszystkich losowań i wypisz ich liczbę. Przerób poprzedni program. Instrukcję losowania przenieś do funkcji zewnętrznej, która pobiera wartość int (ilość oczek) oraz zwraca wynik losowania w formie zmiennej typu int (return wartosc;). W funkcji main() w instrukcji pętli dopisz kilka linii. Po rzucie kostką dodaj wynik rzutu do nowej zmiennej int suma. Następnie zwiększ wartość nowej zmiennej int n o 1 (podczas definiowania zmiennej n nadaj jej wartość 0). Przed zakończeniem głównej funkcji main() wypisz na ekran informację o liczbie wykonanych rzutów, liczbie ścian kostki oraz sumę rzutów. 20

Zadanie 3.c. Rzut kostką c)wylosuj liczbę oczek. Oblicz sumę z wszystkich losowań i wypisz ich liczbę. Zapamiętaj informację o wynikach w tablicy. Przerób poprzedni program. W głównej funkcji main() stwórz jednowymiarową tablicę rzut[] typu int o dużym rozmiarze np. 100. Pamiętaj o nadaniu początkowych wartości wszystkim elementom 0. Wyniki losowań wpisuj do kolejnych elementów tablicy (skorzystaj ze zmiennej n). Na końcu, przed instrukcją return 0; wypisz wszystkie zapisane wyniki na ekran. Skorzystaj z pętli for, nowego iteratora int i oraz zmiennej n. 21