Ocena śródroczna i roczna jest wynikiem systematycznej pracy ucznia w semestrze i w roku szkolnym. Podstawą jej wystawienia jest ŚREDNIA WAśONA.

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI Ocena śródroczna i roczna jest wynikiem systematycznej pracy ucznia w semestrze i w roku szkolnym. Podstawą jej wystawienia jest ŚREDNIA WAśONA. 1. Formy sprawdzania wiedzy i umiejętności waga oceny: - odpowiedź ustna, obejmująca 3 lekcje tematyczne, trwająca do 15 minut waga 2 - kartkówka, obejmująca 3 lekcje tematyczne, trwająca do 20 minut waga 2 - sprawdzian pisemny (w formie opisowej, testu lub mieszany), obejmujący większą partię materiału jeden lub dwa działy waga 3 - aktywność na lekcji waga 1 - zadania domowe waga 1 - praca w grupie waga 1 - udział w konkursie przedmiotowym z fizyki waga 2 - zdobycie czołowego miejsca w konkursie na szczeblu wojewódzkim waga 10 2. Procentowa skala ocen (% ilości punktów) dotycząca sprawdzianów: 0% 29% Niedostateczny (1) 30% 49% Dopuszczający (2) 50% 75% Dostateczny (3) 76% 89% Dobry (4) 90% 100% Bardzo dobry (5) PowyŜej 100% Celujący (6) 3. Obliczanie średniej waŝonej: Oznaczenia: d1, d2, d3,..., dn oceny w1, w2, w3,..., wn wagi przypisane ocenom S - ocena na koniec semestru S= (d 1*w1+d 2*w2+d 3*w3+...+dn*wn):( w1+w2+w3...+wn) Do średniej liczone są wszystkie oceny ze sprawdzianów i popraw. 4. Przeliczanie oceny waŝonej na ocenę śródroczną: <0; 1,75) niedostateczny <1,75; 2,66) dopuszczający <2,66; 3,66) dostateczny <3,66; 4,66) dobry <4,66; 5,25) bardzo dobry <5,25; 6> celujący 5. Częstotliwość odpowiedzi ustnych, sprawdzianów i kartkówek: - odpowiedź ustna uczeń powinien mieć przynajmniej jedną ocenę z odpowiedzi ustnej w semestrze, - kartkówka od 2 do 5 po zakończeniu mniejszej partii materiału, waŝnego zagadnienia, - sprawdzian pisemny po zakończeniu większej partii materiału, od 1 do 3 w semestrze.. 6. Ocena aktywności ucznia jest stosowana w formie plusów : - za 3 plusy uczeń otrzymuje bardzo dobry, za 3 minusy niedostateczny 1

7. Usprawiedliwienia: - uczeń moŝe zgłosić nieprzygotowanie do lekcji jeden raz w semestrze - za kaŝde kolejne nieprzygotowanie do lekcji uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną z odpowiedzi - uczeń nie moŝe zgłosić nieprzygotowania do lekcji powtórzeniowej, zapowiedzianej kartkówki i sprawdzianu 8. Sprawdzian obejmujący większą partię materiału powinien być zapowiedziany przynajmniej z tygodniowym wyprzedzeniem 9. Kartkówki mogą być zapowiedziane lub niezapowiedziane w zaleŝności od uznania nauczyciela. 10.Uczeń powinien mieć ocenę z kaŝdego odbytego sprawdzianu w przypadku nieobecności ucznia lub nauczyciela w pierwszym terminie sprawdzianu, uczeń zobowiązany jest do napisania sprawdzianu na pierwszej lekcji po jego nieobecności. Jeśli uczeń był nieobecny z waŝnych powodów przez minimum dwa tygodnie, termin pisania sprawdzianu jest wyznaczany indywidualnie. 11. Ocenę ze sprawdzianu moŝna poprawiać tylko raz w wyznaczonym przez nauczyciela terminie. 12. Na ostatnim zebraniu rodziców w danym roku szkolnym nauczyciel przekazuje rodzicom informację o przewidywanej rocznej ocenie klasyfikacyjnej z przedmiotu. W wypadku znacznych zmian w podejściu ucznia do przedmiotu (pogorszenie lub poprawa ocen, stosunek do przedmiotu) ocena ta moŝe ulec zmianie. 13. Warunki i tryb uzyskania wyŝszej niŝ przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej Zgodnie z Wewnątrzszkolnym ocenianiem, zamieszczonym w Statucie szkoły uczeń składa wniosek o podwyŝszenie przewidywanej oceny do dyrektora szkoły. Jeśli wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie, uczeń przystępuje do egzaminu zaliczeniowego. Materiał obowiązujący ucznia na egzaminie zawarty został w Wymaganiach edukacyjnych na poszczególne oceny. Egzamin przeprowadzany jest przez nauczyciela przedmiotu w formie pisemnej. Oceny egzaminu dokonuje nauczyciel przedmiotu, a potwierdza inny nauczyciel takiego samego, lub pokrewnego przedmiotu. Roczna ocena klasyfikacyjna ustalona w ten sposób moŝe być niŝsza niŝ przewidywana. Protokół z przebiegu egzaminu sporządza się, przechowuje i udostępnia uczniowi i jego rodzicom (prawym opiekunom), wg przepisów zawartych w Statucie szkoły w Wewnątrzszkolnym ocenianiu. KRYTERIA OCEN Z FIZYKI OCENA: CELUJĄCY 1. Uczeń potrafi samodzielnie: - spełnić wszystkie wymagania oceny bardzo dobrej - formułować własne hipotezy 2

- rozwijać "postawę badacza" - doskonalić umiejętność przygotowywania zestawów, wykonywania doświadczeń - analizować ich przebieg oceniać oraz wyciągać wnioski - ukazać znaczenie odkryć fizycznych dla rozwoju cywilizacji - krytycznie korzystać ze źródeł informacji 2. Uczeń w czasie zajęć wykazuje postawę pełnego zaangaŝowania, chętnie uczestniczy w dyskusjach, pracy w grupach, podejmując się roli lidera grupy odpowiedzialnego za pracę zespołu 3. Uczeń pod kierunkiem nauczyciela stara się pogłębić swoją wiedzę o wybrane lektury, bierze czynny udział w Olimpiadzie Fizycznej oraz konkursach przedmiotowych. Umiejętności, wiedza ucznia wykraczają poza podstawy programowe. OCENA: BARDZO DOBRY 1. Uczeń potrafi samodzielnie: - wyjaśniać zjawiska fizyczne, bazując na rzetelnej wiedzy fizycznej - władać biegle językiem fizyki - wykorzystać metody matematyczne do; rozwiązywania zadań, wyprowadzania wzorów, udowadniania twierdzeń, rozwiązywania testów - wykorzystywać tabele, wykresy, diagramy do analizy zjawisk i procesów fizycznych - wykonywać doświadczenia i pomiary fizyczne - przedstawiać wyniki własnych obserwacji, eksperymentów i przemyśleń - połączyć znaczenie wielu odkryć fizycznych w Ŝyciu codziennym człowieka 2. Uczeń pod kierunkiem nauczyciela stara się pogłębiać swoja wiedzę o dodatkową lekturę 3. Uczeń w czasie zajęć wykazuje postawę pełnego zaangaŝowania, chętnie uczestniczy w dyskusjach, pracy w grupach, podejmując się roli lidera grupy odpowiedzialnego za pracę zespołu. OCENA: DOBRY 1. Uczeń potrafi samodzielnie: - wyjaśniać zjawiska fizyczne na podstawie znanych praw i wiedzy o strukturze materii - posługiwać się poprawnym językiem fizyki - wykorzystywać metody matematyczne do opisu zjawisk, rozwiązywania zadań tekstowych oraz prostych problemów fizycznych - wykorzystywać tabele, wykresy do analizy procesów fizycznych - dokonywać podstawowych pomiarów fizycznych oraz przedstawiać analizę ich wyników - formułować własne hipotezy 2. Uczeń aktywnie uczestniczy w zajęciach przedmiotowych 3. Uczeń umie wykorzystać w procesie uczenia się pomoc i wskazówki nauczyciela. OCENA: DOSTATECZNY 1. Uczeń potrafi samodzielnie: - omówić w stopniu podstawowym główne prawa zjawiska oraz wielkości fizyczne - posługiwać się poprawnym językiem fizyki bez większych trudności - wykonać najprostsze doświadczenia - korzystać z literatury, wyszukując informacje z róŝnych źródeł 2. Uczeń potrafi przy pomocy nauczyciela: - wyciągać wnioski z przeprowadzonych doświadczeń - rozwiązać nieskomplikowane zadania tekstowe 3

- sporządzać i odczytywać proste wykresy 3. Uczeń w czasie zajęć wykazuje postawę zainteresowania tematem, ale mniej chętnie bierze w nich aktywny udział. 4. Uczeń stara się w procesie uczenia korzystać z wskazówek nauczyciela, wykazuje chęć poprawiania ocen. OCENA: DOPUSZCZAJACY 1. Uczeń potrafi samodzielnie: - przedstawić podstawowe teorie i prawa fizyki - posługiwać się w słabym stopniu językiem fizyki 2. Uczeń potrafi przy pomocy nauczyciela - opisywać i wyciągać wnioski z doświadczeń oraz własnych obserwacji - podawać przykłady wykorzystania zjawisk, odkryć fizycznych w Ŝyciu człowieka - zapisywać proste wzory i jednostki fizyczne 3. Uczeń wykazuje słabe zainteresowanie przedmiotem, bierze bierny udział w zajęciach 4. Uczniowi brak wyraźnych chęci do pogłębiania wiedzy mimo pomocy i stwarzania moŝliwości przez nauczyciela. OCENA: NIEDOSTATECZNY 1. Uczeń nie potrafi samodzielnie: - przedstawić podstawowych praw oraz zjawisk fizycznych - posługiwać się w stopniu minimalnym językiem fizyki 2. Uczeń nie potrafi przy pomocy nauczyciela: - wyciągać Ŝadnych wniosków z doświadczeń oraz własnych obserwacji - zapisywać wzorów i jednostek fizycznych 3. Uczeń w czasie zajęć wykazuje lekcewaŝący stosunek do przedmiotu np. systematycznie nie przygotowuje się do zajęć, nie odrabia zadań domowych, nie prowadzi zeszytu przedmiotowego 4. Uczniowi brak chęci do odrabiania zaległości mimo pomocy i stwarzania moŝliwości przez nauczyciela. Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny zamieszczono poniŝej. 4

Wymagania Edukacyjne z fizyki na poszczególne oceny 1.Grawitacja Lp. Temat lekcji Treści konieczne (dopuszczający) 1 O odkryciach Kopernika, Keplera i o geniuszu Newtona. Prawo powszechnej grawitacji opowiedzieć o odkryciach Kopernika, Keplera i Newtona, opisać ruchy planet, podać treść prawa powszechnej grawitacji, narysować siły oddziaływania grawitacyjnego dwóch kul jednorodnych, objaśnić wielkości występujące we m1m 2 F= 2 wzorze r Treści podstawowe (dostateczny) przedstawić główne założenia teorii heliocentrycznej Kopernika, zapisać i zinterpretować wzór przedstawiający wartość siły grawitacji, wartość siły grawitacyjnego przyciągania dwóch jednorodnych kul, wyjaśnić, dlaczego dostrzegamy skutki przyciągania przez Ziemię otaczających nas przedmiotów, a nie obserwujemy skutków ich wzajemnego oddziaływania grawitacyjnego. Treści rozszerzone (dobry) podać treść I i II prawa Keplera, uzasadnić, dlaczego hipoteza Newtona o jedności Wszechświata umożliwiła wyjaśnienie przyczyn ruchu planet, rozwiązywać zadania obliczeniowe, stosując prawo grawitacji. Treści dopełniające (bardzo dobry) na podstawie samodzielnie zgromadzonych materiałów przygotować prezentację: Newton na tle epoki, wykazać, że Kopernika można uważać za człowieka renesansu. 5

6 Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 2 Spadanie ciał jako skutek oddziaływań grawitacyjnych wskazać siłę grawitacji jako przyczynę swobodnego spadania ciał na powierzchnię Ziemi, terminem spadanie swobodne, przybliżoną wartość siły grawitacji działającej na ciało w pobliżu Ziemi, wymienić wielkości, od których zależy przyspieszenie grawitacyjne w pobliżu planety lub jej księżyca. przedstawić wynikający z eksperymentów Galileusza wniosek dotyczący spadania ciał, wykazać, że spadanie swobodne z niewielkich wysokości to ruch jednostajnie przyspieszony z przyspieszeniem grawitacyjnym, wykazać, że wartość przyspieszenia spadającego swobodnie ciała nie zależy od jego masy, opisać zależność wartości siły dośrodkowej od masy i szybkości ciała poruszającego się po okręgu oraz od promienia okręgu, podać przykłady sił pełniących rolę siły dośrodkowej. przedstawić poglądy Arystotelesa na ruch i spadanie ciał, wyjaśnić, dlaczego czasy spadania swobodnego (z takiej samej wysokości) ciał o różnych masach są jednakowe, wartość przyspieszenia grawitacyjnego w pobliżu dowolnej planety lub jej księżyca. zaplanować i wykonać doświadczenie (np. ze śrubami przyczepionymi do nici) wykazujące, że spadanie swobodne odbywa się ze stałym przyspieszeniem. 3, 4 O ruchu po okręgu i jego przyczynie opisać ruch jednostajny po okręgu, pojęciem okresu i pojęciem częstotliwości, wskazać siłę dośrodkową jako przyczynę ruchu po okręgu. obliczać wartość siły dośrodkowej, obliczać wartość przyspieszenia dośrodkowego, rozwiązywać zadania obliczeniowe, w których rolę siły dośrodkowej odgrywają siły o różnej naturze. omówić i wykonać doświadczenie (np. opisane w zadaniu 4 na str. 43) sprawdzające zależność F r (m, υ, r).

7 Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 5, 6 Siła grawitacji jako siła dośrodkowa. III prawo Keplera. Ruchy satelitów wskazać siłę grawitacji, którą oddziałują Słońce i planety oraz planety i ich księżyce jako siłę dośrodkową, pojęciem satelity geostacjonarneg o. podać treść III prawa Keplera, opisywać ruch sztucznych satelitów, pojęciem pierwszej prędkości kosmicznej, uzasadnić użyteczność satelitów geostacjonarnych. stosować III prawo Keplera do opisu ruchu planet Układu Słonecznego, wyprowadzić wzór na wartość pierwszej prędkości kosmicznej i objaśnić jej sens fizyczny, wartość pierwszej prędkości kosmicznej. stosować III prawo Keplera do opisu ruchu układu satelitów krążących wokół tego samego ciała, wyprowadzić III prawo Keplera, szybkość satelity na orbicie o zadanym promieniu, promień orbity satelity geostacjonarneg o. 7 Co to znaczy, Ŝe ciało jest w stanie niewaŝkości? podać przykłady ciał znajdujących się w stanie nieważkości. podać przykłady doświadczeń, w których można obserwować ciało w stanie nieważkości. wyjaśnić, na czym polega stan nieważkości, wykazać, przeprowadzając odpowiednie rozumowanie, że przedmiot leżący na podłodze windy spadającej swobodnie jest w stanie nieważkości. zaplanować, wykonać i wyjaśnić doświadczenie pokazujące, że w stanie nieważkości nie można zmierzyć wartości ciężaru ciała.

8 2. Astronomia Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 1 Jak zmierzono odległości do KsięŜyca, planet i gwiazd? 2 KsięŜyc nasz naturalny satelita wymienić jednostki odległości używane w astronomii, podać przybliżoną odległość Księżyca od Ziemi (przynajmniej rząd wielkości). opisać warunki, jakie panują na powierzchni Księżyca. opisać zasadę pomiaru odległości do Księżyca, planet i najbliższej gwiazdy, wyjaśnić, na czym polega zjawisko paralaksy, pojęciem kąta paralaksy geocentrycznej i heliocentrycznej, zdefiniować rok świetlny i jednostkę wyjaśnić powstawanie faz Księżyca, podać przyczyny, dla których obserwujemy tylko jedną stronę Księżyca. odległość do Księżyca (lub najbliższych planet), znając kąt paralaksy geocentrycznej, odległość do najbliższej gwiazdy, znając kąt paralaksy heliocentrycznej, dokonywać zamiany jednostek odległości stosowanych podać warunki, jakie muszą być spełnione, by doszło do całkowitego zaćmienia Słońca, podać warunki, jakie muszą być spełnione, by doszło do całkowitego zaćmienia Księżyca. wyrażać kąty w minutach i sekundach łuku. wyjaśnić, dlaczego zaćmienia Słońca i Księżyca nie występują często, objaśnić zasadę, którą przyjęto przy obliczaniu daty Wielkanocy. 3 Świat planet wyjaśnić, skąd pochodzi nazwa planeta, wymienić planety Układu Słonecznego. opisać ruch planet widzianych z Ziemi, wymienić obiekty wchodzące w skład Układu Słonecznego. wyjaśnić, dlaczego planety widziane z Ziemi przesuwają się na tle gwiazd, opisać planety Układu Słonecznego. wyszukać informacje na temat rzymskich bogów, których imionami nazwano planety.

9 3. Fizyka atomowa Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 1, 2 Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne wyjaśnić pojęcie fotonu, zapisać wzór na energię fotonu, podać przykłady praktycznego wykorzystania zjawiska fotoelektrycznego. opisać i objaśnić zjawisko fotoelektryczne, opisać światło jako wiązkę fotonów, wyjaśnić, od czego zależy liczba fotoelektronów, wyjaśnić, od czego zależy maksymalna energia kinetyczna fotoelektronów. objaśnić wzór Einsteina opisujący zjawisko fotoelektryczne, minimalną częstotliwość i maksymalną długość fali wywołującego efekt fotoelektryczny dla metalu o danej pracy wyjścia, opisać budowę, zasadę działania i zastosowania fotokomórki, rozwiązywać zadania obliczeniowe, stosując wzór Einsteina, odczytywać informacje z wykresu zależności Ek(ν). przedstawić wyniki doświadczeń świadczących o kwantowym charakterze oddziaływania światła z materią, sporządzić i objaśnić wykres zależności maksymalnej energii kinetycznej fotoelektronów od częstotliwości wywołującego efekt fotoelektryczny dla fotokatod wykonanych z różnych metali, wyjaśnić, co to znaczy, że światło ma naturę dualną.

10 3, 4 O promieniowaniu ciał, widmach ciągłych i widmach liniowych rozróżnić widmo ciągłe i widmo liniowe, rozróżnić widmo emisyjne i absorpcyjne. opisać widmo ciał stałych i cieczy, opisać widma gazów jednoatomowych i par pierwiastków, wyjaśnić różnice między widmem emisyjnym i absorpcyjnym. opisać szczegółowo widmo atomu wodoru, objaśnić wzór Balmera, opisać metodę analizy widmowej, podać przykłady zastosowania analizy widmowej. długości fal odpowiadających liniom widzialnej części widma atomu wodoru, objaśnić uogólniony wzór Balmera. 5, 6 Model Bohra budowy atomu przedstawić model Bohra budowy atomu i podstawowe założenia tego modelu. wyjaśnić, co to znaczy, że promienie orbit w atomie wodoru są skwantowane, wyjaśnić, co to znaczy, że energia elektronu w atomie wodoru jest skwantowana, wyjaśnić, co to znaczy, że atom wodoru jest w stanie podstawowym lub wzbudzonym. promienie kolejnych orbit w atomie wodoru, energię elektronu na dowolnej orbicie atomu wodoru, różnice energii pomiędzy poziomami energetycznymi atomu wodoru, wyjaśnić powstawanie liniowego widma emisyjnego i widma absorpcyjnego atomu wodoru. częstotliwość i długość fali pochłanianego lub emitowanego przez atom, wyjaśnić powstawanie serii widmowych atomu wodoru, wykazać, że uogólniony wzór Balmera jest zgodny ze wzorem wynikającym z modelu Bohra, wyjaśnić powstawanie linii Fraunhofera.

11 4. Fizyka jądrowa Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 1 Odkrycie promieniotwórczości. Promieniowanie jądrowe i jego właściwości wymienić rodzaje jądrowego występującego w przyrodzie. przedstawić podstawowe fakty dotyczące odkrycia jądrowego, opisać wkład Marii Skłodowskiej- Curie w badania nad promieniotwórczością, omówić właściwości a, b i g. wyjaśnić, do czego służy licznik G-M, przedstawić wnioski wynikające z doświadczenia Wykrywanie jonizującego za pomocą licznika G-M. odszukać informacje o promieniowaniu X, wskazać istotną różnicę między promieniowaniem X a promieniowaniem jądrowym, przygotować prezentację na temat: Historia odkrycia i badania jądrowego. 2 Oddziaływanie jonizującego z materią. Działanie na organizmy Ŝywe wymienić podstawowe zasady ochrony przed promieniowaniem jonizującym, ocenić szkodliwość jonizującego pochłanianego przez ciało człowieka w różnych sytuacjach. wyjaśnić pojęcie dawki pochłoniętej i podać jej jednostkę, wyjaśnić pojęcie dawki skutecznej i podać jej jednostkę, opisać wybrany sposób wykrywania jonizującego. dawkę pochłoniętą, wyjaśnić pojęcie mocy dawki, wyjaśnić, do czego służą dozymetry. podejmować świadome działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego przed nadmiernym promieniowaniem jonizującym (α, β, γ, X), odszukać i przedstawić informacje na temat możliwości zbadania stężenia radonu w swoim otoczeniu.

Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 3 Doświadczenie Rutherforda. Budowa jądra atomowego 4 Prawo rozpadu promieniotwórczego. Metoda datowania izotopowego opisać budowę jądra atomowego, pojęciami: jądro atomowe, proton, neutron, nukleon, pierwiastek, izotop. opisać rozpady alfa i beta, wyjaśnić pojęcie czasu połowicznego rozpadu. opisać doświadczenie Rutherforda i omówić jego znaczenie, podać skład jądra atomowego na podstawie liczby masowej i atomowej. zapisać schematy rozpadów alfa i beta, opisać sposób powstawania promieniowani a gamma, pojęciem jądra stabilnego i niestabilnego, pojęciem czasu połowicznego rozpadu, narysować wykres zależności od czasu liczby jąder, które uległy rozpadowi, objaśnić prawo rozpadu promieniotwórczego. przeprowadzić rozumowanie, które pokaże, że wytłumaczenie wyniku doświadczenia Rutherforda jest możliwe tylko przy założeniu, że prawie cała masa atomu jest skupiona w jądrze o średnicy mniejszej ok. 10 5 razy od wyjaśnić zasadę datowania substancji na podstawie jej składu izotopowego i stosować tę zasadę w zadaniach, wykonać doświadczenie symulujące rozpad promieniotwórczy. wykonać i omówić symulację doświadczenia Rutherforda, odszukać informacje na temat modeli budowy jądra atomowego i omówić jeden z nich. zapisać prawo rozpadu promieniotwórczego w postaci N = N0 (1/2) t/t podać sens fizyczny i jednostkę aktywności promieniotwórczej, rozwiązywać zadania obliczeniowe, stosując wzory: N = N0 (1/2) t/t oraz 0 A = A0 (1/2) t/t, wyjaśnić, co to znaczy, że rozpad promieniotwórczy ma charakter statystyczny. 12

13 Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 5 Energia wiązania. Reakcja rozszczepienia opisać reakcję rozszczepienia uranu 235 U. 92 wyjaśnić, na czym polega reakcja łańcuchowa, podać warunki zajścia reakcji łańcuchowej, pojęciami: energia spoczynkowa, deficyt masy, energia wiązania. energię spoczynkową, deficyt masy, energię wiązania dla różnych pierwiastków, przeanalizować wykres zależności energii wiązania przypadającej E na w jeden nukleon A od liczby nukleonów wchodzących w skład jądra atomu. znając masy protonu, neutronu, elektronu i atomu o liczbie masowej A, obliczyć energię wiązania tego atomu, na podstawie wykresu zależności E w ( A) wyjaśnić A otrzymywanie wielkich energii w reakcjach rozszczepienia ciężkich jąder. 6 Bomba atomowa, energetyka jądrowa podać przykłady wykorzystania energii jądrowej. opisać budowę i zasadę działania reaktora jądrowego, opisać działanie elektrowni jądrowej, wymienić korzyści i zagrożenia związane z wykorzystaniem energii jądrowej, opisać zasadę działania bomby atomowej. opisać budowę bomby atomowej, przygotować wypowiedź na temat: Czy elektrownie jądrowe są niebezpieczne? odszukać informacje i przygotować prezentację na temat składowania odpadów radioaktywnych i związanych z tym zagrożeń.

14 Lp. Temat lekcji Treści konieczne (2) 7 Reakcje jądrowe, Słońce i bomba wodorowa podać przykład reakcji jądrowej, nazwać reakcje zachodzące w Słońcu i w innych gwiazdach, odpowiedzieć na pytanie: jakie reakcje są źródłem energii Słońca. wymienić i objaśnić różne rodzaje reakcji jądrowych, zastosować zasady zachowania liczby nukleonów, ładunku elektrycznego oraz energii w reakcjach jądrowych, podać warunki niezbędne do zajścia reakcji opisać proces fuzji lekkich jąder na przykładzie cyklu pp, opisać reakcje zachodzące w bombie wodorowej. porównać energie uwalniane w reakcjach syntezy i reakcjach rozszczepienia. 5. Świat galaktyk Lp. Temat lekcji Treści konieczne 1 Nasza Galaktyka. Inne galaktyki opisać budowę naszej Galaktyki. Treści podstawowe opisać położenie Układu Słonecznego w Galaktyce, podać wiek Układu Słonecznego. Treści rozszerzone wyjaśnić, jak powstały Słońce i planety, opisać sposób wyznaczenia wieku próbek księżycowych i meteorytów. Treści dopełniające podać przybliżoną liczbę galaktyk dostępnych naszym obserwacjom, podać przybliżoną liczbę gwiazd w galaktyce.

Lp. Temat lekcji Treści konieczne(2) 2 Prawo Hubble a na przykładzie modelu balonika wytłumaczyć obserwowany fakt rozszerzania się Wszechświata, podać wiek Wszechświata. podać treść prawa Hubble'a, zapisać je wzorem υ r = H r i objaśnić wielkości występujące w tym wzorze, wyjaśnić termin ucieczka galaktyk. wiek Wszechświata, objaśnić, jak na podstawie prawa Hubble'a wnioskujemy, że galaktyki oddalają się od siebie. rozwiązywać zadania obliczeniowe, stosując prawo Hubble'a. 3 Teoria Wielkiego Wybuchu określić początek znanego nam Wszechświata terminem Wielki Wybuch. opisać Wielki Wybuch. wyjaśnić, co to jest promieniowanie reliktowe. podać argumenty przemawiające za słusznością teorii Wielkiego Wybuchu. 15