Jakuck Najzimniejsze miasto na świecie. Temperatura -5 C może być odświeżająca. W temperaturze -35 C skóra jest zdrętwiała może wystąpić ryzyko martwicy. Przy ponad -45 C metalowe oprawki okularów mogą przymarznąć do twarzy oraz uszu i można oderwać je razem ze skórą. Muzyka: Rosyjski Dance (Mik Bath y la Orquesta Filarmónica de Londres)
Po przyjeździe do Jakucka, tubylcy ostrzegli mnie przed noszeniem okularów na zewnątrz. Jakuck jest miastem we wschodniej Syberii i ma reputację najzimniejszego miasta na świecie. W styczniu średnia temperatura wynosi około minus 40 C, a padający śnieg potrafi ograniczyć widoczność do 10 metrów. Mieszkańcy otuleni w ciepłe futra, przemykają się jak najszybciej przez miasto. Na zdjęciu: zmrożony pomnik Lenina.
Wtedy odkryłem, że tutaj temperatura -40 ºC jest oznaczona jako "Chłodno, ale nie na zimno". Na zdjęciu widzimy ludzi czekających na autobus.
Zanim wyruszyłem po raz pierwszy na ulice Jakucka, zaopatrzyłem się w sporą ilość ciepłych ubrań. Oto, co mam na sobie: skarpetki bawełniane, buty, bielizna termiczna, dżinsy, podkoszulek termiczny z długim rękawem, kaszmirowy sweter, sportową, ocieplaną kurtkę, na nią płaszcz zimowy z kapturem, parę cienkich rękawiczek z wełny (w celu uniknięcia narażania skóry podczas robienia zdjęć), jedna para wełnianych rękawiczek, kamizelka i wełniane nakrycie głowy.
Tylko niewielka część mojej twarzy jest narażona na mróz. Myślałem, że jeśli mam odpowiednie ubranie, potrafię sobie dać jakoś radę. W ciągu kilku minut, jednak zimno zwycięża. Odkryta skóra zaczyna boleć, a następnie bieleje, co najwyraźniej jest oznaką niebezpieczeństwa, ponieważ oznacza zatrzymanie przepływu krwi.
Potem zimno przenika kilka warstw tkanin, w które się opatuliłem, a moje rękawice nie pomagają i palce zaczynają zamarzać. Czapka i kaptur nic nie mogą zdziałać przeciwko 43 C poniżej zera i uszy zaczynają odczuwać ukąszenia mrozu. Potem nogi i wreszcie czuję ostry ból w całym ciele i muszę umknąć do pomieszczenia zamkniętego. Spoglądam na zegarek: zdołałem wytrzymać jedynie 13 minut!
Jakuck jest stolicą Jakucji, regionu, który obejmuje więcej niż 2,6 milionów kilometrów kwadratowych, w którym mieszka mniej niż 1 milion osób. Miasto jest oddalone sześć stref czasowych od Moskwy, ale podróż Tupolewem trwa tylko około sześciu godzin. Opłata wynosi co najmniej 1800 rubli, za podróż w obie strony. To ogromna suma w kraju, gdzie średnia płaca to 930 rubli miesięcznie.
Z Jakuckiem nie ma połączenia kolejowego. Inne opcje to 2,5 tysiąca kilometrów podróży łodzią w górę rzeki Leny. Ale można na to sobie pozwolić jedynie przez kilka miesięcy w roku, kiedy rzeka nie jest skuta lodem, lub pokonując drogę kości", czyli ponad 3200 kilometrów drogi zbudowanej przez więźniów Gułagu.
W Jakucku większość samochodów jest importowana z Japonii, z drugiej ręki, widocznie są bardziej odporne na zimno. Jednak mieszkańcy mają tendencję do wyłączania silnika, jeśli będą one stały dłużej niż pół godziny. Wejście do takiego wychłodzonego samochodu jest później szokujące.
Dym z kominów budynków i rur wydechowych przyczynia się do zwiększenia smogu wiszącego nad miastem.
Region Jakucji został po raz pierwszy zdobyty przez Rosjan w 1630 roku. W XIX wieku był wykorzystywany jako jeden wielki Gułag dla dysydentów politycznych. Antoni Czechow, w czasie podróży na Syberię w 1890 roku, malował ponury obraz życia tamtejszych więźniów: Rzeczy, które pozostają im życia to wódka, dziwki, więcej dziwek, więcej wódki... Oni nie są ludźmi, są zwierzętami". Lenin i Stalin byli też zesłanymi więźniami politycznymi do Jakucka.
Plac Lenina w Jakucku, godzina 17 30, przy czterdziestostopniowym mrozie. Region jest bogaty w złoto i diamenty. Wydobycie diamentów z tego regionu stanowi 20% światowych dostaw. Miasto zostało założone w 1632 jako warowna twierdza kozacka. Jest położone na wiecznej zmarzlinie (wszystkie budynki muszą być posadowione na palach).
Chociaż tubylcy ze stoickim spokojem zajmują się zabawami z dzieci na zaśnieżonym centralnym placu miasta, ja muszę kontynuować moją dalszą podróż taksówką. 13 minut spędzone na zewnątrz pozbawiło mnie tchu, ciało jest obolałe, a moja twarz jest tak czerwona, jakbym spędził tydzień na Karaibach w piekącym słońcu. Leżę na moim hotelowym łóżku przez pół godziny, starając się doprowadzić swoje ciało do użytku. Najbardziej nieprzyjemne uczucie rozpoczyna się 15 minut później, kiedy w nogi, w czasie powrotu do normalnej temperatury, zaczynają łapać kurcze. Ale w końcu zaczynam odczuwać ciepło promieniujące z wnętrza na zewnątrz.
W budownictwie prace są prowadzone do -50 ºC. Poniżej tej temperatury, metal staje się kruchy. Zajęcia w szkołach są zawieszone jedynie wtedy, gdy słupek rtęci na termometrze spada poniżej -55 C, a w przedszkolu około -50 ºC. Shaun Walker napisał ten artykuł do brytyjskiego dziennika "The Independent". Wersja polska: 2010