Lekcja 3 19 stycznia Dopełnienie stworzenia

Lekcja 3 19 stycznia Dopełnienie stworzenia TEKST PAMIĘCIOWY: I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił (1 Mojż./Rdz 2,2). W tym tygodniu dokonamy przeglądu krótkiego opisu trzech ostatnich dni stworzenia i ustanowienia dnia odpoczynku szabatu. Sprawozdanie to zamieszczono w 1 Mojż./Rdz 1,14 2,3, ale w innych miejscach Pisma Świętego występują liczne nawiązania do tego sprawozdania. Jedną ze szczególnych cech opisu stworzenia jest jego podział na dni w tygodniu stworzenia. Dlaczego Bóg postanowił stworzyć siedmiodniowy cykl, który nazywamy tygodniem? Pismo Święte nie wyjaśnia tego bezpośrednio, ale możemy poszukać wskazówek w tej kwestii. Chyba najważniejszą wskazówką jest sama sobota, szczególny czas zarezerwowany na łączność ludzi z Panem. Zapewne Bóg ustanowił cykl tygodniowy, by wyznaczyć przeznaczony na powszednią pracę czas regularnie przerywany czasem będącym przypomnieniem naszej więzi z Bogiem (zob. Mar. 2:28 Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu). Ten przerywnik miał przypominać ludziom, że Najwyższy jest dawcą wszystkiego, oni zaś są całkowicie zależni od Niego. Tak czy inaczej, oczywiste wydaje się, że opis stworzenia przedstawia dzieło stworzenia jako dokonane z największą starannością i celowością. Nic nie zostało pozostawione przypadkowi. NIEDZIELA 13 stycznia Słońce, Księżyc i gwiazdy

Przeczytaj 1 Mojż./Rdz 1,14-19. Jakie dokonania Boga z czwartego dnia stwarzania są tutaj wymienione? Jak powinniśmy rozumieć to sprawozdanie, zwłaszcza w kontekście współczesnej wiedzy o wszechświecie? 1 Moj. 1:14-19 Potem rzekł Bóg: Niech powstaną światła na sklepieniu niebios, aby oddzielały dzień od nocy i były znakami dla oznaczania pór, dni i lat! 15. Niech będą światłami na sklepieniu niebios, aby świecić nad ziemią! I tak się stało. 16. I uczynił Bóg dwa wielkie światła: większe światło, aby rządziło dniem, i mniejsze światło, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. 17. I umieścił je Bóg na sklepieniu niebios, aby świeciły nad ziemią. 18. I rządziły dniem i nocą oraz aby oddzielały światłość od ciemności. I widział Bóg, że to było dobre. 19. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień czwarty. Na temat czwartego dnia stworzenia toczy się chyba więcej dyskusji niż na temat któregokolwiek z pozostałych dni. Jeśli Słońce zostało stworzone czwartego dnia, to jak odmierzane były cykle dobowe w ciągu pierwszych trzech dni stworzenia? Z drugiej strony, jeśli Słońce istniało wcześniej, to co wydarzyło się czwartego dnia? Niepewność co do wydarzeń czwartego dnia stworzenia raczej nie wynika z logicznej sprzeczności, ale z wielości możliwych interpretacji. Jedna z możliwości jest taka, że Słońce zostało stworzone czwartego dnia, a światło w ciągu pierwszych trzech dni pochodziło wprost od Bożej obecności albo z innego źródła, takiego jak supernowa. Obj./Ap 21,23 (A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek) wydaje się potwierdzać ten pogląd, gdyż Słońce nie będzie potrzebne na nowej Ziemi, jako że będzie tam obecny Pan. Druga możliwość jest taka, że Słońce, Księżyc i gwiazdy w tym czasie otrzymały swoje funkcje. Ten pogląd wydaje się znajdować potwierdzenie w Ps./Ps 8,4 (Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś). Żydowski uczony C.

John Collins napisał, że hebrajskie słownictwo w 1 Mojż./Rdz 1,14 może dopuszczać każdą z tych dwóch możliwości 1. Trzecia możliwość mówi o tym, że Słońce istniało wcześniej, ale było przysłonięte chmurami czy pyłem wulkanicznym, więc nie było widoczne ani w pełni funkcjonalne aż do czwartego dnia. Można porównać tę sytuację z planetą Wenus, gdzie obecnie panują podobne warunki. Sprawozdanie biblijne ani wyraźnie nie popiera, ani nie wyklucza żadnej z tych interpretacji, co nie zniechęca niektórych osób do wyrażania zdecydowanego stanowiska w tej kwestii. Dobrą zasadą jest nie nadawać żadnej sprawie większego znaczenia, niż nadaje jej Pismo Święte. Nierzadko jesteśmy zmuszeni przyznać, że nasze zrozumienie jest ograniczone. Taka postawa, zwłaszcza w kwestii stworzenia, nie powinna być trudna do zaakceptowania. Przecież obecnie także mamy do czynienia z wieloma zjawiskami, które pozostają tajemnicą dla nauki, mimo iż można je badać i gruntownie studiować. O ileż bardziej tajemnicze są dla nas szczegóły wydarzeń związanych ze stworzeniem świata! ------ 1 Zob. C. John Collins, Genesis 1-4: A Linguistic, Literary, and Theological Commentary, Phillipsburg 2006, s. 57. PONIEDZIAŁEK 14 stycznia Stworzenie zwierząt latających i wodnych Przeczytaj 1 Mojż./Rdz 1,20-23. Co w tych wersetach mogłoby sugerować jakąkolwiek przypadkowość? 1 Moj. 1:20-23 Potem rzekł Bóg: Niech zaroją się wody mrowiem istot żywych, a ptactwo niech lata nad ziemią pod sklepieniem niebios! 21. I stworzył Bóg wielkie potwory i wszelkie żywe, ruchliwe istoty, którymi zaroiły się wody, według ich rodzajów, nadto wszelkie ptactwo skrzydlate według rodzajów jego; i widział Bóg, że to było dobre. 22. I

błogosławił im Bóg mówiąc: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie wody w morzach, a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi! 23. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień piąty. Wody i atmosfera ziemska zostały napełnione istotami żywymi w piątym dniu stworzenia. Wielu dostrzega powiązanie między dniami drugim i piątym. Wody zostały rozdzielone przez atmosferę w drugim dniu, a w piątym dniu zarówno wody, jak i atmosfera zostały napełnione żywymi istotami. Wydarzenia wydawały się następować w kolejności wskazującej na zamierzony cel, dowodząc staranności i uporządkowania w działaniach Boga. Innymi słowy, nic w opisie stworzenia nie pozostawia miejsca na przypadkowość. Zwróć uwagę, że zarówno stworzenia wodne, jak i fruwające są wymienione w liczbie mnogiej, co wskazuje na różnorodność organizmów żywych stworzonych piątego dnia. Wszystkie też zostały obdarzone zdolnością płodzenia potomstwa i rozmnażania się. Różnorodność była obecna od początku. Nie istniał żaden pojedynczy praprzodek, od którego pochodzą inne gatunki, ale wszystkie gatunki zostały obdarzone możliwością reprodukowania rozmaitych osobników. Na przykład z dzikiego gołębia wyhodowano obecnie ponad 400 ras, a złota rybka dała początek 27 odmianom tego gatunku. Najwyraźniej Wszechmocny obdarzył każde ze swoich stworzeń zdolnością wydawania na świat różnorodnych osobników, dzięki czemu ta różnorodność mogła pomnażać się w stworzeniu. W 1 Mojż./Rdz 1,21 czytamy, iż Bóg stwierdził, że stworzone przez Niego istoty były dobre. Oznacza to, że zostały starannie zaprojektowane, miłe dla oczu, wolne od wad i zgodnie współdziałające w spełnianiu swoich celów w stworzeniu. Niewiele stworzonych istot rozpala naszą wyobraźnię i podziw tak jak ptaki. Są one naprawdę zdumiewającymi stworzeniami, wyraźnie świadczącymi o tym, że zostały wspaniale zaprojektowane. Ich pióra są lekkie, a jednocześnie

mocne; sztywne, a przy tym elastyczne. Części lotek łączą się ze sobą za pomocą złożonych rzędów mikroskopijnych haczyków, dzięki czemu lotki są lekkie, a jednocześnie mocne i odporne na zniszczenie. Płuca ptaków są tak zaprojektowane, by pozyskiwały tlen zarówno z powietrza wdychanego, jak i wydychanego. Dzięki temu mogą dostarczać do krwi znaczne ilości tlenu potrzebnego mięśniom podczas intensywnego lotu. Możliwość tę zawdzięczają istnieniu worków powietrznych i pustych przestrzeni w kościach. Puste kości nie tylko zmniejszają masę ciała ptaka, ale także stabilizują wymianę tlenową. Konstrukcja i funkcjonowanie tych stworzeń są naprawdę zdumiewające. Mając w pamięci powyższe informacje, przeczytaj Mat./Mt 10,29-31 i pomyśl, jaką pociechę możesz czerpać z tych słów. Mat. 10:29-31 Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. 30. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. 31. Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli. WTOREK 15 stycznia Stworzenie zwierząt lądowych W 1 Mojż./Rdz 1,24-31 czytamy, że zwierzęta lądowe i ludzie zostali stworzeni w szóstym dniu. 1 Moj. 1:24-31 Potem rzekł Bóg: Niech wyda ziemia istotę żywą według rodzaju jej: bydło, płazy i dzikie zwierzęta według rodzajów ich. I tak się stało. 25. I uczynił Bóg dzikie zwierzęta według rodzajów ich, i bydło według rodzaju jego, i wszelkie płazy ziemne według rodzajów ich; i widział Bóg, że to było dobre. 26. Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. 27. I stworzył Bóg

człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. 28. I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi! 29. Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem! 30. Wszystkim zaś dzikim zwierzętom i wszelkiemu ptactwu niebios, i wszelkim płazom na ziemi, w których jest tchnienie życia, daję na pokarm wszystkie rośliny. I tak się stało. 31. I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień szósty. Podobnie jak pomiędzy drugim i piątym dniem, analogia występuje też między oddzieleniem suchego lądu i morza w trzecim dniu a napełnieniem lądu żywymi istotami w szóstym dniu. Po raz kolejny zaznaczone zostało uporządkowanie i celowość etapów stworzenia, zgodne z Bożym porządkiem (zob. 1 Kor. 14:33 Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. Jak we wszystkich zborach świętych). Podobnie jak w przypadku istot stworzonych w piątym dniu, słownictwo tego fragmentu Biblii wskazuje na mnogość rodzajów stworzonych szóstego dnia. Różnorodność ssaków, gadów i płazów została powołana do istnienia tego samego dnia. Według Księgi Rodzaju szóstego dnia zostało stworzonych wiele różnych rodzajów zwierząt. Nie istniał żaden wspólny przodek zwierząt lądowych, ale Bóg stworzył jednocześnie wiele linii istot żywych. Zwróć uwagę na wyrażenie według rodzaju (1 Mojż./Rdz 1,11.21.24-25). Niektórzy próbują wykorzystywać to wyrażenie na poparcie zaczerpniętego z greckiej filozofii poglądu, iż zaistniały ustalone gatunki. Starożytni Grecy twierdzili bowiem, że każda istota jest niedoskonałym wyrażeniem niezmiennego

ideału zwanego typem. Jednak ustalenie konkretnych gatunków nie jest zgodne z biblijnym nauczaniem, według którego cała przyroda cierpi wskutek przekleństwa grzechu (zob. Rzym. 8:19-22 Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, 20. Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, 21. Że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. 22. Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd). Wiemy, że gatunki się zmieniły, zgodnie z przekleństwami wymienionymi w 3. rozdziale Księgi Rodzaju (Ellen G. White pisała o potrójnym przekleństwie dotyczącym ziemi przekleństwie po upadku w Edenie, po zbrodni dokonanej przez Kaina i po potopie), a wskazuje na to choćby istnienie pasożytów i drapieżników powodujących tak wiele cierpienia i posługujących się przemocą. Wyrażenie według rodzaju swego staje się zrozumiałe dzięki zbadaniu kontekstu, w jakim zostało użyte. Przeczytaj: 1 Moj. 6:20 Z ptactwa według rodzajów jego i z bydła według rodzajów jego, i z wszelkiego płazu ziemnego według rodzajów jego, po parze z każdego z nich wejdą do ciebie, aby zostały przy życiu. 1 Moj. 7:14 Oni i wszelkie zwierzęta według rodzaju swego, i wszelkie bydło według rodzaju swego, i wszelkie płazy, pełzające po ziemi, według rodzaju swego, wszelkie ptaki, wszystko, co ma skrzydła. 3 Moj. 11:14-22 Wszelkie gatunki kani i sokołów, 15. Wszelkie gatunki kruków, 16. Struś, sowa, mewa i wszelkie gatunki jastrzębi, 17. Puszczyk, kormoran i puchacz, 18. Sójka, pelikan, ścierwojad, 19. Bocian, wszelkie gatunki czapli, dudek i nietoperz 20. Wszelkie uskrzydlone czworonożne owady będą dla was obrzydliwością 21. Lecz z wszelkich uskrzydlonych czworonożnych owadów możecie jeść te, które mają ponad

swymi nogami tylne kończyny do skakania na nich po ziemi 22. Te z nich możecie jeść: Wszelkie gatunki szarańczy wędrownej i wszelkie gatunki szarańczy solam, wszelkie gatunki szarańczy chagab i wszelkie gatunki koników polnych; Jak wyrażenie według rodzaju swego i podobne zwroty zostały użyte w tych wersetach? Jak te przykłady pomagają nam zrozumieć to wyrażenie w 1. rozdziale Księgi Rodzaju? Wyrażenie według rodzaju swego oraz jemu podobne nie powinny być interpretowane jako odnoszące się do reguły reprodukcji. Odnoszą się one raczej do faktu, że różne rodzaje istot zostały stworzone w poszczególnych epizodach stworzenia. Niektóre przekłady Biblii używają wyrażenia różne rodzaje, co wydaje się bardziej pasować do kontekstu. Tak więc wyrażenie to odnosi się nie do ustalenia gatunków, ale do różnorodności stworzeń powołanych do istnienia szóstego dnia. Od czasu stworzenia istnieją liczne rodzaje roślin i zwierząt. ŚRODA 16 stycznia Dopełnienie stworzenia Gdy stworzenie zostało dopełnione w ciągu sześciu dni (o stworzeniu ludzi będziemy studiować później), Biblia po raz pierwszy wspomina o siódmym dniu tygodnia. Przeczytaj 1 Moj. 2:1-3 Tak zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp. 2. I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił. 3. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu. Zwróć uwagę na 1 Mojż./Rdz 2,1, w którym to wersecie podkreślone jest dopełnienie wszystkiego, co Bóg uczynił.

Dlaczego jest to istotne dla zrozumienia znaczenia siódmego dnia tygodnia? Hebrajskie słowo szawat, przetłumaczone jako odpoczął (1 Mojż./Rdz 2,3), jest spokrewnione z innym hebrajskim słowem szabat. Oznacza ono zaprzestanie pracy po dopełnieniu zaplanowanego działania. Pan nie potrzebował odpoczynku dlatego, że był zmęczony. On dokończył swoje dzieło stworzenia i wtedy odpoczął. Najwyższy szczególnie pobłogosławił odpoczynek w siódmym dniu. Dzień ten jest nie tylko błogosławiony, ale i uświęcony, czyli oczyszczony i poświęcony Bogu. Tak więc Pan nadał dniowi sobotniemu szczególne znaczenie w kontekście więzi między Nim a ludźmi. Przeczytaj Mar. 2:28 Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu. Jaki, według Jezusa, jest cel szabatu? Zwróć uwagę, że szabat nie został ustanowiony ze względu na potrzebę ze strony Boga, ale ze względu na potrzebę człowieka, której On wyszedł naprzeciw. Pod koniec pierwszego tygodnia Pan odpoczął po swoich dokonaniach i poświęcił czas na więź ze swoimi stworzeniami. Ludzie potrzebowali łączności ze Stwórcą, by zrozumieć swoje miejsce we wszechświecie. Wyobraź sobie radość i zdumienie Adama i Ewy, gdy rozmawiali z Bogiem i oglądali świat stworzony przez Niego. Mądrość zawarta w ustanowieniu dnia odpoczynku stała się jeszcze bardziej widoczna po upadku ludzi. Potrzebujemy odpoczynku sobotniego, by nie stracić z oczu Najwyższego i nie uwikłać się w materializm lub nadmiar pracy. Bóg polecił nam, byśmy jedną siódmą naszego życia poświęcili upamiętnieniu dzieła stworzenia. Jak świadczy to o doniosłości nauki o stworzeniu? Jak możesz posiąść pełniejsze i bogatsze doświadczenie z Panem przez odpoczywanie w siódmym dniu za Jego przykładem?

CZWARTEK 17 stycznia Literalny dzień Przeczytaj 1 Moj. 1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień pierwszy. 1 Moj. 1:8 I nazwał Bóg sklepienie niebem. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień drugi. 1 Moj. 1:31 I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień szósty. Z czego składały się poszczególne dni stworzenia? Czy cokolwiek w biblijnym sprawozdaniu sugeruje, że nie były to dosłowne 24- godzinne doby takie same jak obecnie? Na temat dni stworzenia toczy się gorąca dyskusja. Niektórzy twierdzą, że nie były to dosłowne dni (doby), ale dni reprezentujące znacznie dłuższe okresy. Jednak sam tekst opisu stworzenia dostarcza odpowiedzi w tej kwestii. Dni stworzenia składały się z jednego wieczoru (pory ciemnej) i jednego poranka (pory jasnej), a ponadto zostały policzone. A zatem dni te są opisane w sposób jednoznacznie świadczący o tym, iż są to doby takie, jakich doświadczamy obecnie składające się z nocy i dnia, czyli pory ciemnej i jasnej. Trudno sobie wyobrazić możliwość jeszcze jaśniejszego wyrażenia, iż chodzi o dni. Powtarzające się zwroty: I nastał wieczór, i nastał poranek..., podkreślają dosłowność każdego z dni stworzenia. Przeczytaj 3 Moj. 23:3 Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to sabat pana we wszystkich waszych siedzibach.

Co w tym wersecie wskazuje na to, że każdy z siedmiu dni stworzenia był taką dobą, jakie istnieją obecnie? Starożytni Hebrajczycy nie mieli wątpliwości co do charakteru dnia sobotniego. Była to normalna doba, tyle że związana ze szczególnym Bożym błogosławieństwem. Zwróć uwagę na bezpośrednie porównanie sześciu dni Bożego działania z sześcioma dniami pracy człowieka, a następnie na porównanie dnia odpoczynku Pana z dniem odpoczynku człowieka (zob. 2 Moj. 20:9.11 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę,( ) 11. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go). Nawet wielu spośród tych, którzy odrzucają pogląd o rzeczywistych dniach stworzenia, przyznaje, że autorzy ksiąg biblijnych rozumieli te dni jako rzeczywiste. W naszej więzi z Bogiem doniosłą rolę odgrywa zaufanie do Niego i Jego Słowa. Jeśli nie ufamy Słowu Bożemu jako fundamentowi naszych wierzeń i praktyk jeśli nie wierzymy w nie dosłownie, w tym także w dosłowność sześciu dni stworzenia to w czym na tym świecie moglibyśmy pokładać zaufanie? PIĄTEK 18 stycznia DO DALSZEGO STUDIUM: Jak powiedzieliśmy wcześniej, dni tygodnia stworzenia zostały ponumerowane i określone jako składające się z pory ciemnej (wieczoru) i pory jasnej (poranka). Nie ma więc innego rozsądnego sposobu na interpretowanie ich jak tylko jako dosłowną dobę, podobną do tej, jaką mamy obecnie. Niektórzy odwołują się do Ps. 90:4 Albowiem tysiąc lat w oczach twoich Jest jak dzień wczorajszy, który przeminął, I jak straż nocna.

i 2 Piotr. 3:8 Niech to jedno, umiłowani, nie uchodzi uwagi waszej, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień, twierdząc, że każdy z dni stworzenia może reprezentować okres rzeczywistego tysiąca lat. Taki wniosek nie znajduje potwierdzenia w tekście świętym ani też nie rozwiązuje kwestii podnoszonej przez tych, którzy twierdzą, że dni stworzenia symbolizują miliony lat. Gdyby dni przedstawione w Księdze Rodzaju symbolizowały długie epoki, należałoby się spodziewać wśród skamielin dowodu na następowanie żywych organizmów stworzonych w kolejnych sześciu dniach. Tak więc najstarsze skamieliny powinny zawierać wyłącznie rośliny stworzone w trzecim dniu. Kolejne skamieliny powinny zawierać tylko zwierzęta wodne i ptaki. Wreszcie w najmłodszych skamielinach powinniśmy znaleźć ślady zwierząt lądowych. Jednak zapis skamielin nie wskazuje na taką kolejność. Zwierzęta wodne występują przed roślinami, a zwierzęta lądowe przed ptakami. Pierwsze skamieliny drzew owocowych i innych kwitnących roślin pojawiają się dopiero po wszystkich tych grupach. Jedynym podobieństwem jest to, że ludzie pojawiają się na końcu. W natchnionym sprawozdaniu jest stwierdzone, że każdy kolejny dzień stwarzania składał się z wieczoru i poranka, tak samo jak wszystkie inne dni, które nastały później 1. Twierdzenie niewierzących, że wydarzenia pierwszego tygodnia wymagały siedmiu długich i niesprecyzowanych okresów, by mogły się dokonać, uderza bezpośrednio w podstawę szabatu z czwartego przykazania. Czyni ono nieokreślonym i mglistym to, co Bóg przedstawił bardzo wyraźnie. Jest to najgorszy rodzaj niewiary, gdyż dla wielu z tych, którzy twierdzą, że wierzą w opis stworzenia, jest to niewiara w przebraniu 2. PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Nawet niedosłowna interpretacja pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju wyraźnie świadczy, że w dziele stworzenia nic nie

wydarzyło się przypadkiem, a gatunki nie miały wspólnego przodka. Natomiast darwinowski ewolucjonizm w swoich rozmaitych odmianach ma dwa podstawowe założenia: przypadkowość i istnienie wspólnego przodka różnych gatunków. Jak więc można interpretować sprawozdanie z Księgi Rodzaju, zakładając przy tym coś, co z zasady jest przeciwne założeniom tego sprawozdania? 2. Dlaczego ważne jest zrozumienie, że nauka, przy wszystkich jej zaletach, jest jedynie ludzkim dokonaniem? 3. Wszystko, co nauka może badać, to upadły świat znacząco różniący się od pierwotnego i doskonałego stworzenia. Dlaczego ważne jest, byśmy zawsze o tym pamiętali? ------ 1 Ellen G. White, Patriarchowie i prorocy, Warszawa 2006, wyd. V, s. 81. 2 Taż, Spiritual Gifts, t. III, s. 91.