PRZEMOC WOBEC DZIECKA
10 POWODÓW BY NIE BIĆ DZIECKA 1. Bicie dzieci może doprowadzać do fizycznych urazów, takich jak zasinienia, obrzęki, krwiaki podtwardówkowe, uszkodzenia nerwów i złamania kości. 2. Bicie dziecka niszczy jego ufność i burzy poczucie własnej wartości. Dzieci znacznie chętniej podejmują zachowania nastawione na współpracę, jeśli łączy je z rodzicami silna więź miłości.
3. Bicie dzieci powoduje przekazywanie postawy akceptacji przemocy z pokolenia na pokolenie. Dzieci, które są często bite, uczą się stosowania przemocy. 4. Bicie dzieci uczy je, że "silniejszy ma zawsze rację". 5. Bijąc dziecko za złe zachowanie, opiekun traci cenną szansę nauczenia go właściwego sposobu postępowania. 6. Strach nie jest skuteczną metodą uczenia dzieci pożądanych zachowań. Bite dzieci zwykle zachowują się dobrze tylko wtedy, kiedy stosujący przemoc dorosły znajduje się w pobliżu. 7. Wspomnienia z dzieciństwa osób, które jako dzieci były często bite, są zwykle pełne gniewu i urazy. 8. Fragmenty Pisma Świętego, za pomocą których uzasadnia się stosowanie kar fizycznych wobec dzieci, można by równie dobrze wykorzystać do usprawiedliwienia niewolnictwa, dyskryminacji kobiet, kazirodztwa i dzieciobójstwa. Powoływanie się na Biblię, aby uzasadnić bicie dzieci, jest przykładem wybiórczego wykorzystywania religijnych ksiąg do usprawiedliwienia świeckiego sposobu myślenia. 9. Dzieci są często bite za zachowania, które nie są "złe" czy "niewłaściwe", ale wynikają z ich naturalnej potrzeby badania świata, a także z potrzeb związanych z odżywianiem, snem, ruchem czy chęcią zwrócenia na siebie uwagi. 10. Dzieci najłatwiej uczą się pożądanych zachowań, kiedy dorośli wyjaśniają im, jak powinny postępować, rozmawiają z nimi oraz własnym zachowaniem dają im przykład odpowiedzialności, troski i samodyscypliny.
Wiem, że dziecko jest bite. Co mogę zrobić? To bardzo ważne i cenne, że chcesz pomóc dziecku, które doznaje krzywdy. Być może jesteś jedyną osobą, która może ochronić je przed przemocą. Jeśli chcesz pomóc dziecku - poniżej znajdziesz schemat działań, jakie możesz podjąć. Nawet jeśli nie jesteś pewien/pewna, czy Twoje podejrzenia są słuszne, warto je sprawdzić. Kroki, które podejmiesz, będą miały na celu sprawdzenie, w jakiej sytuacji jest dziecko.
1. Jeśli wiesz, że w tej sprawie nic się nie dzieje albo nie wiesz, czy ktoś inny podjął próbę pomocy dziecku, możesz zawiadomić: - przedszkole/szkołę, do której uczęszcza dziecko, porozmawiać z pedagogiem szkolnym (powiedz mu o swoim niepokoju i podejrzeniach, dotyczących sytuacji dziecka). - sąd rodzinny - możesz napisać list z opisem tej sytuacji. Ważne jest, aby w liście podać dane bitego dziecka i rodziny, aby sąd mógł podjąć interwencję. Sąd rodzinny powinien interweniować nawet w przypadku anonimu, jeżeli w liście znajdują się dane rodziny. List powinien być skierowany do Sądu Rejonowego (Wydział Rodzinny i Nieletnich). - ośrodek pomocy społecznej. 2. Jeśli wiesz, że szkoła i ośrodek pomocy społecznej wiedzą o sytuacji dziecka, a mimo to nie są podejmowane działania mające ochronić dziecko lub podjęte działania są nieskuteczne, powinieneś/-aś napisać list do sądu rodzinnego i opisać w nim sytuację dziecka. Ważne jest, aby w liście podać dane bitego dziecka i rodziny, aby sąd mógł podjąć interwencję. Sąd rodzinny powinien interweniować nawet w przypadku anonimu, jeżeli w liście podane zostały dane krzywdzonego dziecka i rodziny.
Stosowanie przemocy wobec drugiej osoby zarówno pełnoletniej, jak i niepełnoletniej, jest w Polsce przestępstwem. Polskie prawo wyraźnie określa, że przemoc fizyczna wobec dziecka i dorosłego jest przestępstwem. Kodeks karny w art. 207 określa przestępstwo znęcania się nad rodziną. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 2. ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie definiuje przemoc w rodzinie. Art. 2 Ilekroć w ustawie jest mowa o: 2) przemocy w rodzinie - należy przez to rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób wymienionych w pkt. 1, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.
Jeśli wiesz, że dziecko jest ofiarą przemocy fizycznej, to aby je ochronić przed dalszą przemocą, możesz podjąć następujące kroki: Należy złożyć w prokuraturze właściwej ze względu na miejsce popełnionego czynu zawiadomienie o przestępstwie. Przestępstwo znęcania się nad rodziną jest ścigane z urzędu tzn. prokurator i policja muszą podjąć dochodzenie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie. W zawiadomieniu należy opisać sytuację, podać imię i nazwisko sprawcy oraz jego adres zamieszkania, a także wszystkie dowody, jakie posiadasz, np. imiona i nazwiska świadków wraz z adresami, obdukcje lub zaświadczenia od lekarza, informacje, czy były wcześniejsze interwencje policji (jeśli tak, to należy opisać także kiedy i - o ile to możliwe z jakiego komisariatu). Jeżeli nie jesteś gotowy/-a na zawiadomienie o przestępstwie, możesz złożyć do sądu rodzinnego wniosek o wgląd w sytuację rodziny. Wniosek należy złożyć do sądu rodzinnego, właściwego dla miejsca faktycznego zamieszkania dziecka. Sąd ma obowiązek zająć się tą sprawą z urzędu i podjąć odpowiednie kroki wobec rodziny, mające na celu zapewnienie ochrony dziecku. Jeśli masz wątpliwości lub chcesz z kimś porozmawiać o sytuacji dziecka zadzwoń 022 826 80 72 lub napisz: bitedziecko@fdn.pl
Biją najczęściej rodzice, którzy w dzieciństwie sami byli karani biciem. Taki mają wzorzec zachowania i w chwilach wzburzenia lub w obliczu konfliktu nie potrafią inaczej zareagować. Mają bowiem silnie wpojone poczucie, że dziecko z natury jest podejrzane: ma zły charakter, z premedytacją sprzeciwia się lub lekceważy wcześniejsze rodzicielskie zalecenia. Biją, bo tak postępują inni rodzice lub w poczuciu bezradności. Źródłem przemocy wobec dziecka coraz częściej bywa słabość dorosłych, ich brak pewności siebie i nieumiejętność opanowywania własnych emocji.
Przemoc przybiera różne oblicza. Przemoc wobec dziecka to najczęściej: - Bicie nie tylko wymierzane na zimno lanie pasem lub innym narzędziem (najbardziej jaskrawa i najłatwiejsza to zidentyfikowania forma przemocy), ale też klapsy w głowę, potrząsanie dzieckiem (zwłaszcza do 5. roku życia), brutalne chwytanie za ramiona itp. zachowania świadczące o braku kontroli osoby dorosłej nad własnymi emocjami, używanie przemocy w obecności dziecka wobec jego matki, innych osób lub zwierząt; w ten sposób dziecko niejako naturalnie nasiąka tym wzorcem i zaczyna go stosować w swoim życiu, bowiem uczyło się, że można być bezpiecznym tylko wtedy, gdy samemu używa się przemocy, - Raniące słowa (np. żałuję, że się urodziłeś ), a także brutalna walka o dziecko po rozwodzie, w której jego dobro często nie ma już żadnego znaczenia; są rodzice, którzy nie stosują przemocy fizycznej, lecz ciągle krzyczą na dziecko, upokarzają je, poniżają, a to bywa równie bolesne jak bicie i przynosi druzgocące skutki. Dziecko nie może zrewanżować się rodzicom tym samym, bije więc słabszych, młodsze rodzeństwo, kolegów w szkole, znęca się nad zwierzętami. Często rodzicom wydaje się, że biciem osiągnęli efekt, gdyż malec stał się potulny. Tymczasem swoją agresję dziecko uzewnętrznia poza domem, a gdy siła narzucająca biciem zasady przestaje działać, całkowicie je odrzuca. W ten sposób następuje dziedziczenie przemocy. Bite dzieci często stają się bijącymi dorosłymi!
PRZEMOC RODZI PRZEMOC Nie wolno bić ludzi, także małych. Nie uderzyłbyś szefa, sąsiadki czy mamy, gdy zrobili coś, co ci się nie podoba, prawda? Dlaczego z dzieckiem ma być inaczej? Wiesz co czuje bite dziecko? Cierpi i czuje się upokorzone, złe i nic nie warte. Uczy się, że rodzic może być straszny i zadawać ból. Przekonuje się, że można bić słabszego i że silniejszy ma zawsze rację. Nie staje się grzeczniejszy, a nawet jeśli, to nie dlatego, że zrozumiało zasady, które, chcemy mu wpoić, ale po to, by uniknąć kary. Tego też się wystrzegaj! Nie tylko klaps i bicie powinny być zakazane. Krzywdzi także: Potrząsanie, szarpanie. To bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w przypadku kilkumiesięcznych małych dzieci. Obrażanie. Upokarza, odbiera wiarę w siebie, rujnuje psychikę. Straszenie. Zdania typu Jeśli będziesz niegrzeczny, oddam cię dziadowi czy Wpędzisz mnie do grobu, mogą być rozumiane przez dzieci dosłownie.
Jeszcze chwila Dziecko doprowadziło cię do szewskiej pasji? Świerzbi cię ręka i masz ochotę pacnąć nią malca w tyłek tak, żeby popamiętał? Stop! Staraj się zapanować nad sobą, zanim złość osiągnie apogeum. Potem będzie znacznie trudniej. Weź głęboki wdech, a potem powoli wydmuchuj powietrze. Jeśli to nie wystarczy, policz do dziesięciu ( albo stu), a jeśli to nic nie dało, wyjdź z pokoju, aż trochę ochłoniesz. Spójrz na swoje dziecko. Ono jest małe i słabe! Czy na pewno chcesz je uderzyć? Pamiętaj, że gniew zaślepia, odbiera umiejętność racjonalnej oceny sytuacji. To sprawia, że w takiej chwili można zrobić coś, czego się potem długo żałuje. Jaką masz gwarancję, że w złości nie uderzysz malca za mocno?