Raport opisowy 2016/2017 1. Nazwa uczelni zagranicznej, program oraz termin przebywania na wymianie (proszę wpisać semestr (zimowy/letni) oraz daty pobytu), CEU San Pablo, Erasmus +, semestr letni (styczeń-czerwiec 2017) 2. Miejsce pobytu dojazd z Polski, opis miasta, usytuowanie Uniwersytetu. Madryt, Hiszpania Do Madrytu najlepiej dostać się samolotem linii Ryanair, bezpośrednio łączy Warszawę-Modlin z głównym lotniskiem Madrytu. Madryt to największe miasto Hiszpanii, świetnie skomunikowane dzięki bardzo rozbudowanej sieci Metra. Madryt oferuje bardzo wieje atrakcji kulturowych, takich jak muzea (Prado, Reina Sofia), teatrów a także parków. Dzielnice la Latina, Sol i Malasana pełne są restauracji i barów. W Madrycie jest wiele parków (Retiro, Casa de Campo z kolejką z widokiem na całe miasto, Cerro del Tio Pio). W Madrycie jest bardzo wiele miejskich basenów do których wstęp kosztuje około 4 euro, są bardzo przydatne gdy w czerwcu temperatura sięga nawet 40 stopni. Uniwersytet posiada dwa kampusy Moncloa i Monteprincipe (na obrzeżach miasta). Wydział ekonomiczny uniwersytetu San Pablo położony jest w północnej części miasta, w dzielnicy Moncloa, blisko stacji metra Guzman El Bueno i Metropolitano (linia 6, 7), około 20 minut od centrum Madrytu. 3. Uniwersytet państwowy czy prywatny, liczba studentów, studenci zagraniczni CEU San Pablo to dość mała uczelnia prywatna. Posiada dwa kampusy Moncloa, około 20 min od centrum (tam znajduje się wydział ekonomiczny) oraz Monteprincipe na obrzeżach miasta. Na wydziale ekonomicznym liczba studentów z wymiany to około 30 osób, dlatego wszyscy znają się i trzymają w jednej grupie. Uczelnia oferuje wiele zajęć sportowych, posiada siłownie, korty tenisowe oraz do gry w padel. Warto skorzystać z tej oferty, gdyż zajęcia są darmowe, a często też indywidualne. Korty tenisowe otwarte są cały czas i można korzystać z nich bez ograniczeń. Na uczelni nie ma ESNu, ani innych organizacji studenckich pomagających studentom z wymiany, nie działa to tak sprawnie jak na SGH. W teorii są osoby tzw. international buddy jednak nigdy nie zostało zorganizowane żadne spotkanie. Nie jest to jednak wielkim problemem, gdyż uczelnia jest bardzo mała i łatwo nawiązać kontakty, a organizacją aktywności, imprez i wycieczek dla Erazmusów zajmuje się świetnie działająca niezależna organizacja CitiLife Madrid. 4. Kursy opis kursów, w których brałeś udział: forma prowadzenia zajęć, sposób zaliczenia egzamin czy zaliczenie? Jaka była możliwość konsultacji, jak radziłeś sobie z językiem? Rejestracja na kursy jest on-line, jeszcze przed wyjazdem, jednak przedmioty wybrane podczas tej rejestracji nie mają znaczenia, jako że przez pierwszy miesiąc można chodzić na wszystkie zajęcia i bez problemu, żadnych podań i formalności zapisać się na takie przedmioty jakie odpowiadają nam najbardziej. Każdy student posiada dostęp do internetowej platformy Campus Virtual, gdzie wykładowcy zamieszczają informacje o wynikach oraz prezentacje.
Forma prowadzenia zajęć oraz zaliczenie przedmiotów znacznie odbiega od standardów SGH. Zajęcia i podejście do studentów bardziej przypomina zajęcia w liceum niż studia na uczelni wyższej. Zajęcia prowadzone są w małych grupach, około 20 osób, wykładowcy znają każdego studenta z imienia. Obecność sprawdzana jest na każdej lekcji, warunkiem zaliczenia przedmiotu jest 75% obecności (można opuścić około 5-7 zajęć). Każdy przedmiot odbywa się dwa razy w tygodniu. Kontakt z wykładowcami był bardzo dobry, można było komunikować się z nimi przez maila lub portal uniwersytecki, każdy wykładowca miał wyznaczone dyżury podczas których można było udać się na konsultacje. Ze względu na małe rozmiary grup wykładowcy przywiązywali uwagę do tego czy studenci na pewno zrozumieli prezentowany koncept. Na tej uczelni wprowadzono system continuous evaluation. Oznacza to, że 50% oceny stanowi egzamin końcowy, a 50% praca podczas semestru (mid-term exams, prezentacje, projekty, eseje). Aby zaliczyć przedmiot konieczne jest zaliczenie egzaminu końcowego (min.50%). Ze względu na zadania podczas semestru z każdego przedmiotu, wymagany nakład pracy jest dość duży. Nie są to bardzo skomplikowane, czy trudne zadania ale wymagają one dużo czasu. Wszystkie kursy które realizowałam prowadzone były w języku angielskim. Niestety poziom angielskiego wykładowców nie był wyjątkowo zadowalający. Nie jest wymagany zakup książek, większość informacji zawarta jest w prezentacjach publikowanych na portalu dla studentów. Economic Policy (Dr David Gago-Saldaña) wykładowca pomimo tego, że bardzo się starał i był przyjazny, prowadził zajęcia w dość monotonny sposób, czytając slajdy z prezentacji. Prezentacje udostępniane są na portalu studenckim. Na zaliczenie przedmiotu w 50% składa się praca podczas semestru prezentacja grupowa, grupowy practical case dotyczący wybranego kraju, 2 testy z readingów, które należało przeczytać w domu; 2 testy po tzw. master class czyli lekcji z dużą ilością informacji (zarówno na testach z readingów oraz master class można mieć swoje notatki) oraz egzamin mid-term w formie pytań otwartych (nie był on łatwy, około 80% grupy go nie zaliczyło). Egzamin końcowy wart 50% to 5 pytań otwartych na które należało odpowiedzieć na około jedną stronę A4, jednak pokrywał on jedynie informacje zawarte na prezentacjach, więc był dość prosty. Global Economic History (Blanca Sanchez-Alonso) jeden z ciekawszych przedmiotów z realizowanych na wymianie. Prowadząca jest dość restrykcyjna, nie można spóźniać się na zajęcia, wychodzić wcześniej, podczas zajęć prezentuje swój program w sposób wykładowy bez udziału studentów. Treść kursu jest bardzo interesująca, a prowadząca jest ekspertem w tej dziedzinie. Na zaliczenie w 50% składa się praca podczas semestru trzy kolokwia z readingów (czytanych w domu około 30-50 stron), essej dotyczący wybranego tematu (1500 słów) oraz mid-term exam (pytania otwarte). 50% oceny końcowej to egzamin końcowy. Prowadząca na egzaminach pyta o główne koncepty, i sprawdza czy studenci zrozumieli przyczyny i powiązania, nie wymaga znajomości dat lub innych szczegółów. Należy pamiętać, że niestety prowadząca nie umieszcza w Internecie slajdów, dlatego bardzo ważne jest aby robić notatki na każdej lekcji, gdyż znacznie ułatwia to przygotowanie do egzaminu. Merchandising (Cesar Moreno Pascual) był to bardzo łatwy i przyjemny kurs, prowadzący jest bardzo sympatyczny i mało restrykcyjny. Zaliczenie to jedna projekt grupowy w którym trzeba było przeanalizować wewnętrzny i zewnętrzny układ wybranego sklepu, prezentacja indywidualna w której należało zaprojektować sklep oraz mid-term exam (15 pytań testowych). Prowadzący ocenia projekty w bardzo przyjazny i pozytywny sposób. Egzamin końcowy
opierał się głównie na ogólnych konceptach omawianych na zajęciach, i można było go zdać nawet bez wcześniejszego przygotowania. Advertising Management (José Antonio Rodríguez)- bardzo ciekawy przedmiot, prowadzący był bardzo dobrze przygotowany i zorganizowany, prezentował wiele ciekawych i kontrowersyjnych reklam oraz ciekawostek. Na zaliczenie przedmiotu w 50% składała się praca podczas semestru indywidualny projekt, projekt grupowy oraz końcowy projekt grupowy (zaprojektowanie kampanii reklamowej). Nie były to projekt które wymagały dużo czasu i pracy. 50% oceny to egzamin końcowy, który był dość łatwy i obejmował materiał ze slajdów publikowanych na portalu studenckim. Espanol A 2.2 (Sonia Remiro) kurs odbywał się 2 razy w tygodniu, po około 1,5h. Zajęcia odbywały się w dość dużych grupach jak na kurs językowy (20-30 osób). W związku z tym zajęcia prowadzone były dość chaotycznie, a materiał nie był prezentowany w zorganizowany sposób. Bardzo ciężko było kupić wymaganą przez prowadzącą książkę (cena ok. 25 euro). 50% oceny to praca na zajęciach (aktywność, prace domowe) a 50 % egzamin końcowy (na każdym poziomie ma część pisemną czytanie, pisanie, słuchanie, gramatyka, słownictwo oraz część ustną). Podsumowując nie byłam zadowolona z tego kursu, a mój poziom hiszpańskiego nieznacznie się poprawił, ale to jedynie za sprawą samodzielnej pracy. Jednak możliwe że zajęcia prowadzone przez innych lektorów mają lepszą formę i są bardziej efektywne. 5. Warunki studiowania dostęp do biblioteki, komputera, ksero Na uczelni jest punkt ksero oraz drukowania, otwarty aż do godziny 19. Również istnieje możliwość korzystania z komputerów. Biblioteka jest dość niewielka, są dostępne stoliki do nauki. Jedynym problemem był brak miejsc do nauki wspólnej. 6. Warunki mieszkaniowe opis kampusu, co trzeba ze sobą przywieźć z Polski? Uczelnia nie oferuje akademików, dlatego jedynym wyjściem jest wynajem pokoju lub współdzielenie mieszkania z innymi studentami. Cena wynajmu pokoju to około 400-500 euro miesięcznie. Najlepiej jest szukać pokoju na około miesiąc przed przyjazdem, żeby uniknąć stresu po przyjeździe szukając zakwaterowania. Bardzo wiele ogłoszeń pojawia się na grupach na facebooku. Można znaleźć pokój również korzystając z portalu airbnb lub homeaway.com. Istnieje wiele agencji oferujących pomoc w znalezieniu pokoju takich jak alumni.net czy uniplaces.com ale zazwyczaj pobierają one prowizję w wysokości miesięcznego czynszu a w umowie zawarte są klauzule o zakazie odwiedzin, nocowania gości czy organizowania imprez w mieszkaniach, dlatego warto na to zwrócić uwagę. W przypadku wyjazdu na semestr zimowy warto sprawdzić czy mieszkanie ma centralne ogrzewanie, gdyż nawet do marca w Madrycie w nocy może być dość chłodno. Maj i czerwiec są bardzo gorące i klimatyzacja jest bardzo dużym udogodnieniem. Najlepiej jest mieszkać w centrum miasta okolice Sol, Malasana, la Latina, Arguelles lub blisko uczelni Moncloa, Guzman El Bueno, Cuatro Caminos (często zdarzają się okienka między zajęciami, więc dobrze jest mieszkać blisko uczelni, by móc wrócić w przerwie do domu). Madryt jest bardzo dobrze skomunikowany, metrem można dojechać właściwie wszędzie, więc warto jest rozważyć mieszkanie dalej (np. okolice Casa de Campo, Lucero), za niższą cenę, gdyż dojazd na uczelnie nie jest bardzo problematyczny. 7. Recepcja jak zostałeś przyjęty, kto się tobą opiekował, kontakt z International Student Office
Po przyjeździe został zorganizowany Welcome Day dla wszystkich studentów podczas którego zostały przedstawione informacje o ofercie uniwersytetu, zajęciach sportowych oraz osobach kontaktowych w poszczególnych sprawach. W kolejnych dniach organizowane były dni powitalne dla poszczególnych wydziałów, podczas których udzielono dokładniejszych informacji o zajęciach, dokumentacji oraz planie zajęć. Oba wydarzenia miały charakter wykładu, nie było żadnych zajęć mających na celu integrację studentów. Pracownicy International Office byli bardzo mili i pomocni, a formalności nie zajęły dużo czasu. Jedyny problem to, że w biurze w którym zapisuje się na przedmioty nikt nie mówi po angielsku, jednak podczas całej wymiany tylko raz było konieczne odwiedzenie tego biura. 8. Koszty utrzymania podaj szczegóły, które Twoim zdaniem mogłyby się przydać innym, np. najtańsza linia lotnicza, ubezpieczenie, jak uzyskać pozwolenie na pracę, jakie są środki komunikacji lokalnej, dokumenty, które mogą się przydać ( np. tłumaczenie metryki), codzienne wydatki w porównaniu z Warszawą. W przypadku, jeśli otrzymywałeś dofinansowanie, w jakim stopniu otrzymane stypendium zapewniało pokrycie kosztów utrzymania za granicą, relacje cen, gdzie robić zakupy? Najtańszym rozwiązaniem na dotarcie do Madrytu jest linia lotnicza Ryanair, która bezpośrednio lata z Warszawy Modlina na główne lotnisko Madrytu (koszt biletu + 20 kg bagażu to ok. 250 zł). Jeżeli chce się zabrać więcej bagażu warto rozważyć wysyłkę paczki kurierem (cena to ok. 200 zł). Z lotniska w Madrycie do centrum można dostać się bezpośrednio metrem (linia 8). Madryt ma bardzo dobrze rozwiniętą sieć metra (12 linii), a także autobusy, oraz pociągi podmiejskie. Miesięczny koszt karty na wszystkie środki komunikacji dla osób poniżej 26 roku życia to 20 euro. Z taką kartą można dojechać autobusami również do okolicznych miast (np. Toledo) bez dodatkowych opłat. Autobusy nocne również działają sprawnie i są bezpieczne (główny przystanek autobusów nocnych to Plaza de Cibelles). Ceny w Madrycie są około 2 razy wyższe niż w Warszawie, a stypendium starcza jedynie na pokrycie kosztów zakwaterowania. I to też, nie zawsze, pokój w cenie 400 euro można znaleźć dalej od centrum, jednak nie jest to problem gdyż komunikacja miejska działa bardzo dobrze. Koszt obiadu w restauracji to 10-20 euro, a wejście do klubu 15-20 euro. W Madrycie są takie supermarkety jak Carrefour, Lidl czy mniejsze jak Dia. Tam ceny są najniższe. Na uczelni również znajduje się kafeteria gdzie można zjeść obiad za około 5-7 euro. 9. Życie studenckie rozrywki, sport Madryt to idealne miasto dla życia studenckiego. Oferuje bardzo wiele atrakcji, każdy znajdzie coś dla siebie. Sama uczelnia nie posiada żadnych organizacji studenckich, jednak oferuje bogatą ofertę zajęć sportowych, które są darmowe, a także dostępność kortów tenisowych oraz boiska do piłki nożnej. Wiele osób uprawia sporty w licznych parkach. W Madrycie istnieje wiele organizacji organizujących atrakcje, imprezy i wycieczki dla międzynarodowych studentów. Najpopularniejszą jest CitiLife Madrid ich biuro znajduje się na Gran Via. Pomagają studentom od samego początku, w załatwieniu karty miejskiej, karty SIM oraz poszukiwaniu zakwaterowania. Każdego dnia organizują imprezy w różnych miejscach, oraz aktywności takie jak Wine Tasting czy wyjścia na kręgle lub lodowisko. 10. Sugestie o czym dowiedziałeś się podczas pobytu, a co wolałbyś wiedzieć wcześniej? Twoje sugestie dotyczące usprawnienia zarządzania systemem grantów wewnątrz Uczelni przez Narodową Agencję (Fundację) oraz przez Komisję Europejską w przypadku studentów otrzymujących dofinansowanie.
Stypendium w Hiszpanii starcza jedynie na pokrycie kosztów mieszkania, i tylko jeżeli starannie poszuka się zakwaterowania, ponieważ ciężko jest znaleźć pokój w cenie 400 euro, a koszt życia jest znacznie wyższy niż w Warszawie. 11. Adaptacja kulturowa wrażenia z przystosowywania się do nowego kraju, kultury; czy przeżyłeś szok kulturowy? Czy w kontaktach z mieszkańcami było coś czego się nie spodziewałeś? Co może zrobić osoba jadąca na stypendium żeby łatwiej przystosować się do nowego miejsca? Hiszpania nie jest krajem drastycznie odmiennym od Polski, więc nie przeżyłam szoku kulturowego. Warto pamiętać że w czasie sjesty, do około godziny 17 wiele restauracji, nawet w turystycznych miejscach jest zamkniętych. Spóźnienia są oczywiście normą, przyjście godzinę po czasie nikogo nie dziwi. Życie nocne zaczyna się o wiele później niż w Polsce. Warto znać chociaż podstawy języka hiszpańskiego, gdyż w sklepach, autobusach i nawet turystycznych miejscach bardzo niewiele osób mówi po angielsku. Należy uważać też na kradzieże, bardzo wiele osób zostało okradzionych, głównie z telefonów. Złodzieje kradną głównie w klubach, ale także w metrze, potrafią wyrwać telefon lub torebkę z ręki więc w Madrycie należy być bardzo uważnym. 12. Ocena: Jako ostatni punkt raportu prosimy o ocenę Uniwersytetu w skali od 1 do 5 pod względem ogólnym i merytorycznym (akademickim). Ocena ogólna: 3 Ocena merytoryczna: 3