CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Tanyz, 0,4 mg, kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY KaŜda kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarda zawiera 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku (Tamsulosini hydrochloridum). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarda. Pomarańczowo/oliwkowe kapsułki, z czarnym nadrukiem TSL 0.4 i czarnym paskiem na obydwu końcach. Kapsułki zawierają białe do białawych peletki. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Objawy dotyczące dolnych dróg moczowych (ang. lower urinary tract symptoms, LUTS) związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. benign prostatic hyperplasia, BPH). 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Jedna kapsułka na dobę, po śniadaniu lub po pierwszym posiłku danego dnia. Kapsułki naleŝy połykać w całości, popijając szklanką wody, w pozycji siedzącej lub stojącej (nie na leŝąco). Kapsułek nie naleŝy przełamywać ani rozrywać, poniewaŝ moŝe to mieć wpływ na uwalnianie długodziałającej substancji czynnej. 4.3 Przeciwwskazania NadwraŜliwość na substancję czynną (łącznie z obrzękiem naczynioruchowym wywołanym działaniem produktu leczniczego) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. CięŜka niewydolność wątroby. 4.4 Specjalne ostrzeŝenia i środki ostroŝności dotyczące stosowania Stosowanie tamsulosyny moŝe spowodować obniŝenie ciśnienia tętniczego krwi, co w rzadkich przypadkach moŝe być przyczyną omdleń. Przy pierwszych objawach niedociśnienia ortostatycznego (zawroty głowy, osłabienie) pacjent powinien usiąść lub połoŝyć się, czekając aŝ objawy ustąpią. Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną pacjenta naleŝy zbadać w celu wykluczenia innych chorób, które mogą powodować objawy podobne do objawów BPH. Gruczoł krokowy naleŝy zbadać per rectum i, jeśli istnieją wskazania, oznaczać u pacjenta stęŝenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (ang. prostate-specific antygen, PSA) przed rozpoczęciem leczenia oraz systematycznie w trakcie jego trwania. 1
Leczenie pacjentów z cięŝkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) naleŝy prowadzić z zachowaniem ostroŝności ze względu na brak badań w tej grupie pacjentów. Podczas stosowania tamsulosyny rzadko opisywano przypadki obrzęku naczynioruchowego. W razie wystąpienia obrzęku naleŝy niezwłocznie przerwać leczenie, pacjenta poddać obserwacji aŝ do czasu ustąpienia obrzęku i nie podawać powtórnie tamsulosyny. Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome (IFIS), rodzaj zespołu małej źrenicy) był obserwowany podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych obecnie lub wcześniej tamsulosyną. IFIS moŝe prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych podczas operacji. Nie zaleca się rozpoczynania stosowania tamsulosyny u pacjentów z planowaną operacją zaćmy. Przerwanie stosowania tamsulosyny 1 do 2 tygodni przed operacją zaćmy uwaŝa się za pomocne, jednak korzyści oraz czas trwania przerwy w leczeniu przed operacją zaćmy nie zostały jeszcze ustalone. Podczas oceny przedoperacyjnej chirurg operujący zaćmę oraz zespół okulistów powinni ustalić, czy pacjent, u którego zaplanowano operację zaćmy jest lub był leczony tamsulosyną, w celu zapewnienia odpowiednich środków koniecznych w przypadku wystąpienia IFIS podczas operacji. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem, nifedypiną lub teofiliną. Jednoczesne podawanie z cymetydyną zwiększa stęŝenie tamsulosyny w osoczu, zaś podawanie z furosemidem zmniejsza stęŝenie tamsulosyny w osoczu, ale poniewaŝ wartości stęŝeń mieszczą się w granicach terapeutycznych, dostosowanie dawki tamsulosyny nie jest konieczne. W badaniach in vitro z zastosowaniem wątrobowych enzymów frakcji mikrosomalnej (reprezentujących układ enzymów biorących udział w metabolizmie, związanych z cytochromem P 450) nie stwierdzono interakcji tamsulosyny z amitryptyliną, salbutamolem, glibenklamidem lub finasterydem. Diklofenak i warfaryna mogą zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny. Jednoczesne stosowanie z innym antagonistą receptora α 1 -adrenergicznego moŝe powodować obniŝenie ciśnienia tętniczego krwi. 4.6 Wpływ na płodność, ciąŝę i laktację Tamsulosyna jest przeznaczona do stosowania tylko u męŝczyzn. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie prowadzono badań dotyczących wpływu tamsulosyny na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. NaleŜy jednak uprzedzić pacjentów o moŝliwości wystąpienia zawrotów głowy. 4.8 Działania niepoŝądane - Bardzo często ( 1/10) - Często ( 1/100 do <1/10) - Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100) - Rzadko ( 1/10 000 do <1/1 000) - Bardzo rzadko (<1/10 000) - Częstość nieznana (częstość nie moŝe być określona na podstawie dostępnych danych). 2
W obrębie kaŝdej grupy o określonej częstości występowania działania niepoŝądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia układu nerwowego Zaburzenia serca Zaburzenia naczyń Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia Zaburzenia Ŝołądka i jelit Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania zawroty głowy bóle głowy omdlenia tachykardia niedociśnienie ortostatyczne zapalenie błony śluzowej nosa zaparcia, biegunka, nudności, wymioty wysypka, świąd, pokrzywka nieprawidłowy wytrysk astenia obrzęk naczynioruchowy priapizm Podczas badań po wprowadzeniu leku do obrotu, obserwowano w czasie operacji zaćmy występowanie zespołu małej źrenicy (tzw. śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, IFIS,), co wiązano z leczeniem tamsulosyną (patrz punkt 4.4). 4.9 Przedawkowanie Brak doniesień o ostrym przedawkowaniu. Teoretycznie jednak po przedawkowaniu tamsulosyny moŝe wystąpić ostre niedociśnienie ortostatyczne. W takich przypadkach naleŝy zastosować leczenie podtrzymujące układ sercowo-naczyniowy. Ciśnienie tętnicze krwi i częstość pracy serca moŝna przywrócić do prawidłowych wartości układając pacjenta w pozycji leŝącej. Jeśli takie postępowanie jest nieskuteczne, moŝna podać środki zwiększające objętość krwi lub, w razie konieczności, leki kurczące naczynia. NaleŜy monitorować czynność nerek i zastosować ogólne leczenie podtrzymujące. Dializa prawdopodobnie nie będzie skuteczna, gdyŝ tamsulosyna bardzo silnie wiąŝe się z białkami osocza. W przypadku zaŝycia duŝych ilości produktu leczniczego moŝna wykonać płukanie Ŝołądka oraz podać węgiel aktywowany i osmotycznie działające środki przeczyszczające (takie jak siarczan sodu). 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora α-adrenergicznego, Kod ATC: G04CA02. Produkt leczniczy stosowany jest wyłącznie do leczenia schorzeń gruczołu krokowego. Mechanizm działania Tamsulosyna wiąŝe się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptycznymi receptorami adrenergicznymi typu alfa 1A, które są odpowiedzialne za skurcz mięśni gładkich, przez co powoduje rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. 3
Właściwości farmakodynamiczne Tamsulosyna zwiększa maksymalny wypływ moczu poprzez rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej, usuwając w ten sposób utrudnienia w przepływie. Ponadto tamsulosyna łagodzi objawy podraŝnienia i trudności w oddawaniu moczu, w których waŝną rolę odgrywa skurcz mięśni gładkich dolnych dróg moczowych. Leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne mogą powodować obniŝenie ciśnienia tętniczego krwi poprzez zmniejszenie oporu obwodowego. Badania wykazały, Ŝe u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi tamsulosyna nie powodowała istotnego klinicznie zmniejszenia jego wartości. Wpływ tamsulosyny na objawy wynikające z napełniania i opróŝniania pęcherza moczowego utrzymują się równieŝ podczas długotrwałego leczenia, co pozwala na znaczne opóźnienie konieczności wykonania zabiegu chirurgicznego. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Wchłanianie Tamsulosyna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, a jej biodostępność jest prawie całkowita. Przyjęcie leku po posiłku spowalnia wchłanianie. Stałość wchłaniania moŝna zapewnić przyjmując tamsulosynę zawsze po śniadaniu. Tamsulosyna wykazuje kinetykę liniową. Maksymalne stęŝenie tamsulosyny w osoczu występuje po około sześciu godzinach od podania pojedynczej dawki leku po obfitym posiłku. Stan stacjonarny uzyskuje się w piątym dniu przyjmowania leku w dawkach wielokrotnych, a C max jest o około 2/3 wyŝsze niŝ po podaniu pojedynczej dawki leku. Wprawdzie wykazano to tylko u pacjentów w podeszłym wieku, podobnych wyników moŝna oczekiwać takŝe u pacjentów młodszych. StęŜenie tamsulosyny zarówno po podaniu pojedynczej dawki, jak i przy dawkowaniu wielokrotnym wykazuje bardzo duŝą zmienność międzyosobniczą. Dystrybucja U człowieka tamsulosyna wiąŝe się z białkami osocza w ponad 99%, a objętość dystrybucji jest niewielka (około 0,2 l/kg). Biotransformacja Tamsulosyna w niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia. W osoczu występuje głównie w postaci niezmienionej. Tamsulosyna metabolizowana jest w wątrobie. W badaniach na szczurach wykazano, Ŝe tamsulosyna tylko nieznacznie pobudza mikrosomalne enzymy wątrobowe. Metabolity nie są równie skuteczne i toksyczne, jak sama tamsulosyna. Wydalanie Tamsulosyna i jej metabolity są wydalane głównie w moczu, a około 9% podanej dawki leku wydala się w postaci niezmienionej. Okres półtrwania tamsulosyny w fazie eliminacji wynosi około 10 godzin (po posiłku), a w stanie stacjonarnym około 13 godzin. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Toksyczność tamsulosyny po podaniu pojedynczej dawki i przy dawkowaniu wielokrotnym badano u myszy, szczurów i psów. Toksyczny wpływ na reprodukcję badano równieŝ u szczurów, działanie rakotwórcze u myszy i szczurów, a genotoksyczność in vivo oraz in vitro. 4
Ogólny profil toksyczności tamsulosyny po zastosowaniu duŝych dawek jest równowaŝny działaniu farmakologicznemu antagonistów receptorów alfa-adrenergicznych. U psów tamsulosyna podawana w bardzo duŝych dawkach powodowała zmiany w zapisie EKG. Nie uwaŝa się jednak, by miało to znaczenie kliniczne. Nie wykazano Ŝadnych istotnych właściwości genotoksycznych tamsulosyny. Wykazano większe zmiany proliferacyjne w gruczołach mlecznych samic myszy i szczurów, związane z ekspozycją na tamsulosynę. Zmiany te, związane prawdopodobnie pośrednio z hiperprolaktynemią i występujące tylko jako wynik stosowania duŝych dawek, uznaje się za nieistotne klinicznie. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Zawartość kapsułki: Celuloza mikrokrystaliczna Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1) Polisorbat 80 Sodu laurylosiarczan Trietylu cytrynian Talk Otoczka kapsułki: śelatyna Indygotyna (E 132) Tytanu dwutlenek (E 171) śelaza tlenek Ŝółty (E 172) śelaza tlenek czerwony (E 172) śelaza tlenek czarny (E 172) Tusz: śelaza tlenek czarny (E 172), Szelak Glikol propylenowy 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres waŝności 3 lata. 6.4 Specjalne środki ostroŝności podczas przechowywania Blistry Przechowywać w oryginalnym opakowaniu. Pojemnik HDPE Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Blister PVC/PE/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku. Pojemnik HDPE z polipropylenową zakrętką z zabezpieczeniem przed dziećmi. 5
Opakowania: 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100 lub 200 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostroŝności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady naleŝy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Pozwolenie nr 11987 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUśENIA POZWOLENIA 30.12.2005 r. 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 6