- ZBÓJSTWA Liczba 2008r. 2006r. 2004r. 2002r. 2000r. 1998r. 1996r. 1994r 1992r. 88 104 118 116 112 121 161 149 136 124 150 134 143 138 167 127 151 0 50 100 150 200 Liczba
1992r. 1993r. 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. 2009r. PRZESTĘPCZOŚĆ KOBIET - ZABÓJSTWO % 18 16 14 12 10 16,9 15,3 13,2 15,1 13,3 13,1 13,2 12,9 11,5 13,3 11,7 11,9 13,0 14,6 13,9 13,8 11,5 8 6 4 2 0 %
Podejrzane o spowodowanie uszczerbku na zdrowiu - % kobiet do ogółu 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 1992r. 1993r. 6,2 6,1 7,1 7,0 7,4 7,2 7,6 7,1 7,2 7,6 7,9 7,3 7,4 7,8 7,4 7,6 8,4 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. 2009r. 8,7
Podejrzani o udział w bójce lub pobicie - % kobiet do ogółu 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 1992r. 1993r. 8,1 7,8 7,7 8,0 7,4 7,7 7,2 7,1 7,4 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 7,4 7,8 6,3 7,4 7,3 7,4 7,9 8,7 2006r. 2007r. 2008r. 2009r. 8,7
Podejrzani o zgwałcenie - % kobiet do ogółu 2 1,8 1,8 1,9 1,6 1,6 1,4 1,4 1,2 1 0,8 0,6 0,8 0,6 0,5 0,9 0,7 0,8 0,8 1,1 0,9 0,6 0,8 0,8 0,7 0,4 0,2 0,2 0 1992r. 1993r. 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. 2009r.
Podejrzani o rozbój, wymuszenie rozbójnicze i kradzieże rozbójnicze - % kobiet do ogółu 7 6 5 4 3 3,9 3,3 3,6 4,0 4,5 4,6 4,9 4,5 4,4 4,4 4,3 4,3 4,9 4,9 4,6 6,1 5,8 5,6 2 1 0 1992r. 1993r. 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. 2009r.
Podejrzani o kredzież i kradziez z włamaniem - % kobiet do ogółu 12 10 9,3 10,5 8 6 4 2 3,8 3,7 4,2 4,5 3,1 3,3 5,2 5,7 6,4 6,8 7,3 7,3 6,0 6,6 7,7 8,3 0 1992r. 1993r. 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. 2009r.
W kryminologii mówi się o dwóch aspektach przestępczości kobiet: 1) jakościowym- przedstawiającym dyskusje o specyfice przestępstw popełnianych przez kobiety 2) ilościowym- chodzi o ustalenie rozmiarów przestępczości kobiet, oraz porównanie ich z przestępczością mężczyzn w celu znalezienia odpowiedzi na pytanie czy rzeczywiście mniej kobiet niż mężczyzn popełnia przestępstwa. W aspekcie jakościowym podejmuje się dyskusję : - czy istnieją specyficzne i charakterystyczne rodzaje przestępstw popełnianych przez kobiety - czy kobiety dokonują takich samych przestępstw jak mężczyźni - czy wszystkie przestępstwa popełniane prze mężczyzn mogą popełniać kobiety - czy istnieje różnica w sposobie ich dokonania
Czynniki biologiczne Badacze poszukiwali związku między cyklami fizjologicznymi a zachowaniami przestępczymi. Brano pod uwagę menstruację, ciążę, okres poporodowy, oraz klimakterium. Według niektórych autorów z okresem ciąży i okresem poporodowym wiążą się takie rodzaje przestępstw jak: kradzieże sklepowe, dzieciobójstwo, znęcanie się nad dziećmi. Okresowi ciąży w wielu przypadkach towarzyszą stany depresyjne, nadmierna wrażliwość, chwiejność emocjonalna, które mogą sprzyjać zachowaniom przestępczym. Przemoc nad dziećmi lub dzieciobójstwo może mieć ścisły związek z depresją poporodową szczególnie w przypadku kobiet, które po raz kolejny zaszły w nieplanowaną lub niechcianą ciążę.
Czynniki psychologiczne Badania biologiczne i psychologiczne, a także badanie form przestępczości kobiet i mężczyzn wskazuje na różnice w stopniu agresywności obu płci i typie zachowania agresywnego. Za K. Pospiszylem wyróżniamy trzy płaszczyzny różniące reagowanie na wszelkie przeszkody i niepowodzenia mężczyzn i kobiet. : - przedstawiciele obu płci w różnym stopniu przeżywają frustracje - przedstawicielom obu płci przypisywane jest różne prawo wyładowania agresji, kobiety bierne, mężczyźni- czynne - inne są kulturowe mechanizmy tłumaczenia agresji obu płci, u kobiet jest zawsze oceniana bardziej surowo
Czynniki społeczne (socjologiczne). Uważano, że czynnikami wpływającymi na przestępczość kobiet jest: wzrastająca samodzielność i niezależność kobiet, wzrost gospodarczy, który sprzyja wzrostowi przestępczości, zmieniające się modele zachowania kobiet oraz specyficzne sposoby ich przystosowania. Albert Irak na podstawie statystyk kryminalnych stwierdził, że im wyższy rozwój gospodarczy tym większa przestępczość kobiet w społeczeństwie w pogoni za bogactwem i na odwrót. W ostatnich latach co raz częściej w etiologii przestępczości kobiet autorzy odwołują się do teorii wieloczynnikowych lub do teorii wypracowanych dla mężczyzn. Różnica płci koreluje raczej z rolami społecznymi, które pełnią. Współczesne badania prowadzone w Polsce i innych krajach wskazuje na wzrastającą liczbę przestępstw agresywnych popełnianych prze kobiety. Zmieniają się motywy ich działania związane z niekorzystną sytuacją społeczną, najczęściej rodzinną, nadużywaniem alkoholu. Potwierdzeniem tej tezy jest zdanie sędziów którzy podkreślają, iż kobiety charakteryzują się większym niż w przypadku mężczyzn, stopniem okrucieństwa. Są autorkami agresywnych i bestialskich wręcz zachowań, stają się bezlitosne. Biorą udział w handlu narkotykami, są egzekutorami długów, haraczy, stoją na czele grup przestępczych, a także coraz częściej dokonują włamań i kradzieży.
Dzieciobójstwo potoczna nazwa uśmiercenia własnego dziecka Dzieciobójstwo (zgodnie z kodeksem karnym) następuje w okresie porodu, pod jego wpływem, a jego sprawczynią może być wyłącznie matka. W przypadku popełnienia tego przestępstwa przyjmuje się, że matka działa w stanie zakłócenia równowagi psychicznej, spowodowanej np. obawą przed reakcją rodziny, znacznym zniekształceniem dziecka, obawą przed zabezpieczeniem socjalnym dla dziecka czy szczególnie trudną sytuacją osobistą. Rozróżnia się dzieciobójstwo: - czynne (np. zadanie noworodkowi śmiertelnych obrażeń) - bierne (np. porzucenie go, pozostawienie bez opieki). Dzieciobójstwo zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, przy czym zwykle sąd wymierza karę w wymiarze maksymalnie dwóch lat z warunkowym jej zawieszeniem, a przy jej wymierzaniu bierze pod uwagę opinie biegłego psychologa i psychiatry.
Art. 149. Matka, która zabija dziecko w okresie porodu pod wpływem jego przebiegu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 210 par.1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. par.2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w par.1. sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Dzieciobójstwo: Rok 1924: 1117 Rok 1933: 727 Rok 1938: 614 Rok 1945: 98 Rok 1946: 348 Rok 1950: 288 Rok 1954: 57
1990r. 1991r. 1992r. 1993r. 1994r 1995r. 1996r. 1997r. 1998r. 1999r. 2000r. 2001r. 2002r. 2003r. 2004r. 2005r. 2006r. 2007r. 2008r. PRZESTĘPCZOŚĆ KOBIET Dzieciobójstwo i zabójstwo dziecka - liczba przestępstw stwierdzonych 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 50 20 59 53 56 52 36 28 38 53 55 54 42 44 94 86 77 71 76 70 63 63 58 46 43 47 38 31 26 28 25 19 12 10 78 46 13 13 Dzieciobójstwo Porzucenie dziacka
Z badań Eugeniusza Bielickiego, opublikowanych przez Bydgoskie Towarzystwo Naukowe wynika, że tylko 10 proc. tych czynów popełniają matki z biednych, wielodzietnych rodzin, natomiast 90 proc. - samotne młode kobiety (w wieku 18-25 lat). obawiające się agresji środowiska, wstydu. Atmosfera potępienia za nieślubne dziecko lub za oddanie go do adopcji powoduje, że sprawczynie ukrywają ciążę. Polskie dzieciobójczynie w większości decydują się na tak drastyczny czyn z powodu długiej depresji. Nierzadko po zabiciu dziecka próbują popełnić samobójstwo.
Zdaniem francuskich psychiatrów i psychoanalityków, nie należy ulegać złudzeniu, że dzieciobójczynie są "urodzonymi zbrodniarkami". Specjaliści spierają się o psychologiczne przyczyny dzieciobójstw. Najczęściej wskazują na to, że jego sprawczynie - mimo fizjologicznych objawów, bólu i skurczów - uparcie nie przyjmują do wiadomości, że są w ciąży, a w konsekwencji - nie potrafią zaakceptować porodu. Psychiatrzy we Francją mówią tu o syndromie tzw. wypierania własnej ciąży. Skutkiem psychicznego "wypierania własnej ciąży" bywa to, że kobiety, które zaszły w nią wbrew swojej woli, nie rozważają nawet dokonania aborcji. "Potrzeba trzech etapów, aby ciąża przebiegła w normalny sposób: kobieta musi mieć świadomość, że zaszła w ciążę, następnie - że dziecko jest chciane, tak jakby włączone w historię rodziny, i wreszcie - że w momencie porodu noworodek oddzieli się od matki" - twierdzi psychoanalityk Sophie Marinopoulos, pracująca od 20 lat w klinice położniczej. W jej opinii, bardzo często w wypadku dzieciobójstwa brakuje jednego lub więcej z tych etapów. Inną konsekwencją może być to, że nie uważają noworodka za własne dziecko, ale za "część swojego ciała". "Niektóre (dzieciobójczynie) mówią: 'wyrzucić odpadek', nie mają zupełnie świadomości, że wydały na świat dziecko"
W Polsce prawdziwa liczba dzieciobójstw lub morderstw kilkunastotygodniowych dzieci jest o wiele wyższa, niż wynikałoby z policyjnych statystyk. W Niemczech wykrywa się 13-15 proc. takich czynów, specjaliści z Komendy Głównej Policji twierdzą zaś, że w naszym kraju połowę. Rzeczywistą liczbę dzieciobójstw trudno oszacować, gdyż kodeks karny za takie przestępstwo uznaje zamordowanie dziecka, które przeżyło nie więcej niż siedem dni. Dzieciobójczynie odbywające karę pozbawienia wolności są wyjątkowo ostro traktowane przez współwięźniarki odsiadujące wyroki za pospolite przestępstwa. Kryminolog prof. Brunon Hołyst stwierdził, że wyrządzenie krzywdy dziecku, a więc osobie bezbronnej, jest traktowane jako oznaka słabości. Więźniowie takie przestępstwa traktują jako ohydne, a ich sprawcy są bezlitośnie piętnowani. Wśród skazanych kobiet dzieci są na piedestale, bo to właśnie ich brakuje kobietom najbardziej. Kary za dzieciobójstwo odbywa w polskich więzieniach jedynie kilka kobiet. Około 130 pań odsiaduje natomiast wyroki za maltretowanie własnych dzieci.