Chodzić w Duchu Świętym

Chodzić w Duchu Świętym 20 tydzień zwykły Czytanie i rozważanie Słowa Bożego Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, 20.08.2017 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl

Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta i Jerzy Prokopiuk, Łukasz Kneć, Monika Mosior, Jolanta i Krzysztof Mikos, Maria i Marcin Kusio, Przemek i Ewelina Rożnowscy, Dorota Chodor, Justyna i Marcin Miloch, Ewa i Wojciech Palczyńscy Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl

Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

20.08.2017, niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ RADOŚCI W PANU Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Księga Proroka Izajasza 56, 1. 6-7 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Trwanie w przymierzu z Panem rozumiane jako wierność swojemu powołaniu, domaga się trudu i wielokrotnie walki. Wszystko co piękne, związane jest z trudem. To zmaganie najpierw dokonuje się na modlitwie. Modlitwa jest właściwym miejscem przygotowującym nas do zmagań życiowych. To również w domu modlitwy doświadczymy radości ze zwycięstwa w naszych poszczególnych potyczkach. Pan pozwoli nam zasmakować w radości, która będzie wypływała z serca jako dar Boga żywego. Testowanie naszej wierności i sprawiedliwości przez sytuacje życia bywa trudne. Bywa, że za wierność zasadom płaci się cenę. Ba, za wierność Jezusowi, chrześcijanie na Bliskim Wschodzie płacą cenę najwyższą. Jednakże Pan wspiera i pociesza swój lud mówiąc: bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. Czekanie na spełnienie obietnicy domaga się cierpliwości i czasu. Jaką cenę ty zapłaciłeś za wartości, które są dla ciebie ważne? Dla współczesnego człowieka przyzwyczajonego do szybkich rozwiązań np. rozpuszczalnej kawy, pralek automatycznych, doby komputera czy wszechobecnego internetu, trudno jest czekać. Pragniemy widzieć coś natychmiast. W świecie życia duchowego, rozwoju duchowego, potrzebny jest czas i nie ma drogi na skróty. Czy akceptujesz konieczność czasu w swoim życiu? Ale czy jesteś zdeterminowany, aby uczynić ze swojej strony wszystko co możliwe? Pan przychodzi i składa obietnice człowiekowi spragnionemu radości i obecności Boga żywego: Trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Jakie obietnice, wezwania, poruszenia otrzymałeś od Boga żywego przez Słowo Boże w ostatnim czasie? Co z nimi robisz? Tylko człowiek doświadczający długotrwałego smutku docenia dar radości i próbuje się nim nacieszyć z każdej możliwej strony. Tylko człowiek głodny doceni jedzenie. Człowiek nieszczęśliwy doceni szczęście, a człowiek chory doceni zdrowie. Czy dziękujesz za swoje braki? Czy cenisz to co posiadasz? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę cię o głęboki dar radości, wypełniający każdą komórkę mojego ciała i prowadzący do uwielbienia. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

21.08.2017, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO SZUKAĆ I ZNAJDOWAĆ WIĘKSZE DOBRO Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia według św. Mateusza 19,16-22 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Zwracając najpierw uwagę na końcowe słowa tego fragmentu zauważymy, że ów młodzieniec jest człowiekiem majętnym. Mimo to, młodzieniec przychodzi do Jezusa z dręczącym go pytaniem o życie wieczne, o coś, co przekracza ten świat i wszelkie dobra tego świata. Młodzieniec ma wszelkie materialne dobra, ale to nie zaspokaja do końca jego oczekiwań, nie syci go. Tak samo każdy z nas może zadać sobie pytanie o sens swojego życia - zarabiam i gromadzę dobra tylko po to, aby dobrze mi się żyło na emeryturze, ale czy jest coś więcej? Odpowiedź Jezusa jest jasna - zachowuj przykazania, rób to, czego oczekuje od ciebie Bóg przez Prawo dane Mojżeszowi a będziesz zbawiony. Młodzieńcowi wydawało się, że wszystko to robił, ale nie jest do końca pewien, stąd pytanie: "Czego mi jeszcze brakuje?". Czy my nie zadajemy sobie tego samego pytania, mimo że nie kradniemy, czcimy ojca i matkę i nikogo nie zabiliśmy? Podświadomie czujemy, że oprócz zachowywania prawa w relacji człowieka do Boga chodzi o coś więcej. Ostateczna odpowiedź Jezusa jest niezwykle radykalna: "sprzedaj wszystko, co posiadasz i rozdaj ubogim". To jest odpowiedź dla tego konkretnego młodzieńca, niekoniecznie tego samego Jezus oczekuje od ciebie, w Ewangeliach nie ma innych podobnych sytuacji. Odpowiedź dla ciebie, taka osobista odpowiedź na twoje pytanie - Czego mi brakuje? Jaki jest ostateczny sens życia? Kiedy i jak będę do końca spełniony? - znajduje się u Jezusa i sam musisz się do niego zwrócić, aby tę odpowiedź otrzymać. Na twojej drodze poszukiwania odpowiedzi na pytania o życie rozważany fragment daje jedna ważną wskazówkę. Młodzieniec w końcu odchodzi zasmucony, bo chciałby czegoś więcej, ale nie jest gotowy zrezygnować ze swoich dóbr, te dobra zapanowały nad jego sercem. A teraz wskazówka - Co wypełnia twoje serce? Ku czemu nieustannie dążą twoje myśli? Jesteś gotów z tego zrezygnować, aby otrzymać więcej z życia już tu, na ziemi, a życie wieczne w przyszłości? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, jest we mnie wielkie pragnienie wolności. Daj mi zrozumieć, poznać i doświadczyć, że Ty jesteś wolnością, że to u Ciebie jest życie obfite. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

22.08.2017, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO MÓWIĆ BOGU TAK Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Łukasza 1, 26-38 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Maryja została wybrana przez Boga do realizacji wielkiego dzieła. Miała zostać matką Jezusa. Jaką trzeba być osobą, by zostać wybranym? Jest to trudne do wyobrażenia. Mamy ochotę powiedzieć, że nas to nie dotyczy. Możemy się bardzo starać, ale przecież nie dorównamy Maryi. Tylko, że Pan Bóg przychodzi do każdego z nas. Każdego z nas zaprasza do współpracy. Dla Niego jesteśmy wyjątkowi. Dla każdego z nas ma zadanie: bycie mamą, żoną, ojcem, opiekunem, nauczycielem, lekarzem, pracodawcą... Zostaliśmy wybrani, tacy jacy jesteśmy, ze swoimi talentami, ale i ze słabościami. Czy z pełną świadomością wyjątkowości naszego zadania możemy Bogu odpowiedzieć tak, jak Maryja: niech mi się stanie według twego słowa? Gdy powiemy Bogu tak na Jego wezwanie będziemy świadkami Jego działania w naszym życiu. Trudno mówi się Bogu "tak", bo wyobrażamy sobie często, że zażąda od nas jakiegoś cierpienia albo wyrzeczenia wszystkiego. Jeśli tak myślisz, to twoje przekonanie o Bożej dobroci i miłosierdziu względem ciebie jest w kryzysie. Jeśli jednak dopuścisz do siebie możliwość przyjęcia Boga do swojego serca, to On przyjdzie do ciebie tak, jak do Maryi, ze słowami: Nie bój się Gdy usłyszymy Jego głos przestajemy się bać, bo ogarnia nas wewnętrzny pokój. Wiemy już, że nie jesteśmy sami Ale do słuchania potrzebujemy czasu i ciszy. Czy masz taki czas w ciągu dnia, gdy koncentrujesz się na najważniejszej sprawie twojego życia - słuchasz co Pan ma ci do powiedzenia? Duch Święty zstąpi na Ciebie Trzeba pozwolić działać Duchowi Świętemu w naszym życiu. Pan Bóg mając wobec nas plan już sam się o wszystko zatroszczy. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Naucz mnie Panie Jezu, odpowiadać tak na każde Twoje wezwanie, mimo obaw wyrażać swoje pragnienie doświadczenia Ciebie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

23.08.2017, środa CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO TROSZCZYĆ SIĘ O DOBRO WSPÓLNE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Księga Sędziów 9, 6-15 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Aby zrozumieć bajkę wygłoszoną przez Jotama należy przeczytać kilka wersów przed bajką, opisujących samego Abimeleka. Te wersy ukazują go jako nicponia, awanturnika i mordercę. Mieszkańcy Sychem wybierając takiego króla, na własne życzenie pakują się w problemy. Czy nie jesteś podobny do bohaterów bajki Jotama? Czy masz czas, aby pytać Pana o swoje sprawy, o to, co On sądzi na temat twoich decyzji? Czy podejmując decyzje bierzesz pod uwagę Boże Słowo i naukę Kościoła? Bajka pokazuje co się dzieje, gdy każdy myśli wyłącznie o swoich potrzebach. Każde z drzew miało jakąś wymówkę, aby nie przejmować odpowiedzialności i nie troszczyć się o dobro innych drzew. Drzewa nazywają owo dobro wspólne kołysaniem się ponad drzewami. Dokonują, mówiąc dzisiejszym językiem, spychologii - przerzucania odpowiedzialności i pracy na kogoś innego. Czy wspierasz jakieś dzieło wspólne np. w parafii, swojej wsi, radzie osiedla? Czy nie chodzisz i tylko krytykujesz innych, bez własnego zaangażowania? Wezwania nie podjęła ani oliwka, ani drzewo figowe, ani także krzew winny. Propozycja władzy została więc złożona krzewowi cierniowemu. Odpowiedź powinna dać do myślenia: Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu! A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie. Czy nie pozostawiasz np. sfery polityki ludziom nieprawym, gdy nie wyrażasz swojego zdania np. przez uczestnictwo wyborach? Wersety 16-18 pokazują jak krótkowzrocznie ludzie spoglądają na swoich dobroczyńców i sprowadzają na siebie nieszczęścia: A zatem czyście zgodnie z prawdą i z prawem postąpili, obrawszy królem Abimeleka? Czyście się dobrze obeszli z Jerubbaalem i jego rodem? Czyście docenili dobrodziejstwa jego ręki? Oto podczas gdy ojciec mój walczył za was, gdy życie swoje narażał, aby was wybawić z rąk Madianitów, wyście wymordowali synów jego. Czy jesteś człowiekiem wdzięcznym? Kiedy ostatnio dziękowałeś? Czy dostrzegasz małe dobro otrzymywane od innych? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, daj mi łaskę mądrego spoglądania na tych, którzy świadczą mi dobro poprzez zaangażowanie we wspólne sprawy, wlej we mnie wdzięczność za ich hojność. Pokaż mi, jak ja mogę zatroszczyć się o wspólne dobro. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

24.08.2017, czwartek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WE WŁAŚCIWYM DUCHU CZYTAĆ SŁOWO BOŻE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 1, 45-51 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu. Stwierdzenie Filipa mówi nam coś ważnego o nim samym: potrafił właściwie czytać Prawo i Proroków, a także w codzienności rozpoznać zapowiadanego Mesjasza. Te same Pisma czytali uczeni w Prawie i nie rozpoznali w Jezusie zapowiadanego Mesjasza. W jakim duchu czytasz Słowo Boże w swoim życiu? Czy potrafisz odczytywać myślenie Boże wobec konkretnych pytań, tematów i problemów życia? Czy zadajesz sobie trud, aby poznać także kontekst powstawania poszczególnych ksiąg w Biblii? Czy idziesz za tym, do czego to Słowo cię pociąga, wzywa? Czy Słowo Boże przemienia twoje konkretne życie i jest wyznacznikiem twojego życia? Dla Filipa odkrycie zapowiadanego Mesjasza jest tak ważne, że przyprowadza on do Jezusa swojego przyjaciela Natanaela. Ten wydaje się być sceptycznie nastawiony do usłyszanych wieści, ale Filip nie daje za wygraną i mówi: Chodź i zobacz! Filip jest zdeterminowany i ma świadomość, że tego mu odpuścić nie wolno. Co jest dla ciebie w życiu ważne, czego nie wolno ci odpuścić? Czy są sprawy, osoby, o które walczysz z całą determinacją? Czy potrafisz odróżnić rzeczy ważne od mniej ważnych? Natanael znalazł w oczach Jezusa ogromne uznanie: Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu. Co to oznacza w języku współczesnym? To człowiek, który jest prostolinijny i mówi to, co myśli. To człowiek, który jest szczery i prawdziwy. Jakim ty jesteś człowiekiem? Czy jesteś szczery i prawdziwy? Czy potrafisz mówić prawdę i bronić zasad, które są w twoim życiu ważne? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu stale potrzebuję zmiany swojego myślenia na Twoje myślenie. Potrzebuję każdego dnia nawrócenia, aby Twoje Słowo czytać i rozważać w Twoim duchu. Daj mi Swojego Ducha, aby przemieniał moje myślenie i przeobrażał mnie na Twój obraz, obraz Syna. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

25.08.2017, piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ WIELKODUSZNYM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Księga Rut 1, 1. 3-6. 14b 16. 22 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Autor Księgi bardzo szczegółowo opisuje historię Elimeleka z Betlejem. Żył on w czasach, gdy w Izraelu rządzili sędziowie. Gdy nastaje głód, wraz z żoną i dwoma synami wyrusza do ziemi Moabu i tam się osiedla. Synowie ożenili się biorąc żony z Moabu. Autor księgi Rut nadmienia tylko, że Elimelek i jego synowie zmarli pozostawiając Noemi i jej dwie synowe Orpę i Rut. Dla tej konkretnej rodziny sytuacja staje się tragiczna. Trzech mężczyzn, żywicieli rodziny, umiera. Pozostają same kobiety. Sytuacja trudna do zrozumienia. Czy masz sytuacje trudne i nie do zrozumienia? Jak się wówczas zachowujesz? Noemi słysząc o nawiedzeniu przez Boga ziemi judzkiej, podejmuje decyzję pożegnania się z synowymi i postanawia wrócić do Betlejem. Orpa wraca do swojego narodu i poprzedniego środowiska, a Rut nieoczekiwanie postanawia pozostać przy Noemi. Nie chce pozostawić starszej osoby bez opieki i środków do życia. Rut ma wyobraźnię miłosierdzia i serce gotowe do poświęceń. Jest wielkoduszna. Czy troszczysz się o innych? Czy dostrzegasz problemy innych? Czy jesteś człowiekiem wielkodusznym? Jak ta wielkoduszność się objawia? Na pierwszy rzut oka Rut nie uczyniła nic specjalnego. Jednak dla Boga najważniejsze jest serce człowieka, a nie spektakularne działania. Bóg nie może nie odpowiedzieć na wielkoduszne postępowanie Rut. Bóg nie daje się prześcignąć w wielkoduszności. Kiedy doświadczasz wielkodusznego Boga? W Betlejem opiekę nad kobietami przejmuje krewniak Noemi, a później także mąż Rut. Wielkoduszność Moabitki poruszyła także serce Booza. Syn z tego małżeństwa stanie się pradziadkiem króla Dawida. Jakie dobro wróciło do ciebie jako wyraz twojej wielkoduszności? Bóg nie mógł nie odpowiedzieć na wielkoduszność Rut do tego stopnia, że Rut - poganka, umieszczona została w genealogii samego Jezusa. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu obdarz mnie sercem wielkodusznym, skłonnym i zdolnym do widzenia potrzeb innych i odpowiadania na nie. Daj mi wyobraźnię miłosierdzia. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

26.08.2017, sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ZNALEŹĆ RADOŚĆ W BOGU Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia według św. Jana 2, 1-11 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: W tej Ewangelii występują trzy męskie postaci: starosta weselny, pan młody i sam Jezus. To jest obraz Trójcy Świętej. Jedynie w Bogu jest wesele. On zaprasza nas na zaślubiny z sobą samym. Kto zobaczy, że tylko w Nim może znaleźć radość, tego życie już jest przemienione z wody w wino. Ta Ewangelia opowiada też o braku. Po trzecim dniu wesela zabrakło wina. Doświadczamy w naszym życiu różnych braków: brak urody, zdrowia, drugiego człowieka, miłości, pieniędzy, zrozumienia, dobrego słowa, szczęścia, sensu życia etc. Czego mi brakuje? Co jest pustką w moim życiu? W Kanie Galilejskiej możemy znaleźć wyjście z tej sytuacji, odnaleźć wolę Bożą. Ten brak może być też pewnym stanem, w którym czujesz się bezsilny, nie możesz przebić się przez mur np. grzechów, sytuacji życiowej, kłopotów, skamieniałego serca czy lęku. Cud dokonuje się na weselu, a nie na pogrzebie. To mówi nam, że Bóg może zmienić coś w tobie, jeśli ty zechcesz uwielbiać Boga i cieszyć się pomimo braku. Musimy zgodzić się ze swoją kondycją, z granicą swoich możliwości, bo inaczej obwiniamy siebie, innych lub Boga. Tam, gdzie jest cierpienie, nie zawsze jest winny. Jest też ból niezawiniony, np. kiedy rośniesz, bolą cię kości, kiedy dziecku wychodzą zęby, to boli. Dlatego pozbądź się poczucia winy. Jeżeli cierpienie jest skutkiem twojego grzechu, idź do konfesjonału. Jeżeli twoje cierpienie nie jest spowodowane grzechem, tylko np. wzrostem duchowym, to potrzebna jest ci modlitwa, rozmowa z osobą duchowną etc. W Biblii Duch Święty jest symbolizowany przez wino. Nie wystarczy usunąć poczucia winy, oczyścić stągwie z brudu, chodzi o przemianę wody w wino, i to może zrobić tylko Duch Święty z twoją pomocą. Proś Go, aby cię przemieniał. Człowiek boi się przemiany w swoim życiu, woli stan zastany, niż coś nieznanego. Trzeba jednak tak, jak słudzy, posłuchać Jezusa, dźwignąć te stągwie. Ryzykujemy wtedy, że wszystko utracimy, ale dzięki temu jesteśmy przemienieni przez Boga i smak życia jest lepszy niż przedtem. Twoje życie ma być na chwałę Bożą. Jeśli jest to dla ciebie trudne, powierz się Maryi, aby Ona zaniosła cię do Jezusa. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Przychodzę do Ciebie Panie Jezu z moimi brakami, wobec których jestem bezradny jak weselnicy w Kanie. Daj mi proszę Twego Ducha by przemieniał wodę mojego starego życia w młode wino nowego życia w Tobie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 20.08.2017, niedziela Księga Proroka Izajasza 56, 1. 6-7 Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i aby miłować imię Pana i zostać Jego sługami wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją świętą górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów». 21.08.2017, poniedziałek Ewangelia według św. Mateusza 19,16-22 Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. Zapytał Go: Które? Jezus odpowiedział: Oto te: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego. Odrzekł Mu młodzieniec: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje? Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną. Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

22.08.2017, wtorek Ewangelia według św. Łukasza 1, 26-38 Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa. Wtedy odszedł od Niej anioł. 23.08.2017, środa Księga Sędziów 9, 6-15 Wszyscy możni miasta Sychem oraz cały gród Millo zgromadzili się i przyszedłszy pod dąb, gdzie stała stela w Sychem, ogłosili Abimeleka królem. Doniesiono o tym Jotamowi, który poszedłszy, stanął na szczycie góry Garizim, a podniósłszy głos, tak do nich wołał: «Posłuchajcie mnie, możni Sychem, a Bóg usłyszy was także. Zebrały się drzewa, aby namaścić króla nad sobą. Rzekły do oliwki: Króluj nad nami! Odpowiedziała im oliwka: Czyż mam się wyrzec mojej oliwy, która służy czci bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami? Z kolei zwróciły się drzewa do figowca: Chodź ty i króluj nad nami! Odpowiedział im figowiec: Czyż mam się wyrzec mojej słodyczy i wybornego mego owocu, aby pójść i kołysać się ponad drzewami? Następnie rzekły drzewa do krzewu winnego: Chodź ty i króluj nad nami! Krzew winny im

odpowiedział: Czyż mam się wyrzec mojego soku rozweselającego bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami? Wówczas rzekły wszystkie drzewa do krzewu cierniowego: Chodź ty i króluj nad nami! Odpowiedział krzew cierniowy drzewom: Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu! A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie». 24.08.2017, czwartek Ewangelia według św. Jana 1, 45-51 Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu. Rzekł do niego Natanael: Czyż może być co dobrego z Nazaretu? Odpowiedział mu Filip: Chodź i zobacz. Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu. Powiedział do Niego Natanael: Skąd mnie znasz? Odrzekł mu Jezus: Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym. Odpowiedział Mu Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela! Odparł mu Jezus: Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: «Widziałem cię pod drzewem figowym»? Zobaczysz jeszcze więcej niż to. Potem powiedział do niego: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego. 25.08.2017, piątek Księga Rut 1, 1. 3-6. 14b 16. 22 W czasach, gdy rządzili sędziowie, nastał głód w kraju. Z Betlejem judzkiego wyszedł pewien człowiek ze swoją żoną i swymi dwoma synami, aby osiedlić się w ziemi Moabu. Człowiek ten, imieniem Elimelek, mąż Noemi, zmarł, a Noemi pozostała ze swymi dwoma synami. Oni wzięli sobie za żony Moabitki: jedna nazywała się Orpa, druga nazywała się Rut. Mieszkali tam około dziesięciu lat. Obaj synowie również zmarli, a kobieta pozostała, przeżywszy obu swych synów i swego męża.

Wyruszyła więc Noemi i z nią jej synowe, aby wrócić z ziemi Moabu, ponieważ usłyszała w ziemi Moabu, że Pan nawiedził swój lud, dając mu chleb. Orpa ucałowała swoją teściową i wróciła do swego narodu, a Rut pozostała przy niej. «Oto twoja szwagierka wróciła do swego narodu i do swego boga powiedziała Noemi do Rut wracaj i ty za twą szwagierką». Odpowiedziała Rut: «Nie nalegaj na mnie, abym opuściła ciebie i abym odeszła od ciebie, gdyż: gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem». Wróciła więc Noemi, a z nią była Rut Moabitka, jej synowa, która przyszła z ziemi Moabu. Przyszły zaś do Betlejem na początku żniw jęczmiennych. 26.08.2017, sobota Ewangelia według św. Jana 2, 1-11 W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu. Ci zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.