Wiara źródłem dojrzewania człowieka (4) Modlitwa

Transkrypt

1 Wiara źródłem dojrzewania człowieka (4) Modlitwa Panie, jak trudno nam uwierzyć, że wszystko jest gestem Twojej miłości do nas, że nigdy nie jesteśmy poza Twoją miłością. Czekasz na nas nawet wtedy, gdy my wydeptujemy drogi do nikąd i w coraz większe wchodzimy ciemności. Wyciągasz otwartą dłoń ku naszym, pięściom. Udzielasz swej ciszy, choć z góry wiesz, że wypełni ją nasze przekleństwo, bluźnierstwo. Pierwszy się do nas odzywasz, choć siedemdziesiąt siedem razy na dzień zamykamy nasze serca. Twoja Ewangelia ożywia nas. Przyszedłeś szukać, leczyć, zbawiać. A nam tak trudno w to uwierzyć. Przymnóż nam wiary! Zastanów się... Uczyniwszy na wieki wybór, W każdej chwili wybierać muszę. (J. Liebert) Spotyka się ludzi młodych, którzy twierdzą, że wierzą, ale wiara nie ma wpływu na ich życie, nie podejmują też praktyk religijnych.

2 Przyjmują istnienie Boga, bo zostali ochrzczeni, w takim klimacie wyrośli. Uważają, że taka wiara wystarcza. Głos Boga Księga Rodzaju zawiera opis: Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi». Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoja żonę Saraj, swego bratanka Lota i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu. (Rdz 12, 1-5) Dzięki zawierzeniu Panu Bogu Abram został nazwany ojcem wszystkich wierzących. Najdoskonalszym wzorem wiary pozostanie na zawsze Maryja. Wsłuchaj się w opis Zwiastowania, aby odkryć, na czym polegała jej wiara: W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężów, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami*. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości

3 syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł. (Łk 1, 26-38) Pamiętaj... Wiara jest osobowym przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia. Obejmuje ona przylgnięcie rozumu i woli do tego, co Bóg objawił o sobie przez swoje czyny i słowa. (KKK 176) Na wiarę składają się zatem: - akt rozumu: wierzę w Boga" - przyjmuję Jego istnienie i prawdy, które On objawił; - akt woli: wierzę Bogu" - ufam mu całkowicie, Jego słowom, obietnicom, postępuję według jego woli. Święty Jakub Apostoł w liście pisze: Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała

4 to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniani uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz lecz także i złe duchy wierzą i drżą. (Jk 2,14-19). Nie można mówić wierzę, kocham i nic nie robić dla osoby kochanej. To absurd. Pan Jezus postawił kiedyś pytanie: czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?". Wiara jest darem Pana Boga, ale i zadaniem. Trzeba zatem troszczyć się o rozwój wiary. Wiara jest bowiem rzeczywistością dynamiczną, może wzrastać, rozwijać się, może także słabnąć, zanikać, umierać. Jak zatem rozwijać wiarę? Biblia daje nam następujące wskazówki: - wiara rodzi się ze słuchania, a tym, co się słyszy, jest Słowo Boże" (Rz 10, 17) - Pismo Święte wzbudza wiarę; - [...] przymnóż [Panie] nam wiary!" (Łk i7, 5) - modlitwa, prośba o wiarę, - [...] wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest" (Jk 2, 17) - praktyki religijne ożywiają wiarę; - wiara [,..] działa przez miłość" (Ga 5, 6) - praktykowanie miłości bliźniego. Modlitwa Panie, ześlij Ducha Świętego, którego obiecałeś, aby Twój Kościół ustawicznie się odnawiał i wciąż z nową mocą głosił Ciebie wszystkim ludziom. Panie, Ty uwalniałeś ludzi spod mocy złych duchów, Oddal od nas przewrotność zgorszenia. Dziękujemy Ci, Panie, za wiarę, którą przekazałeś nam przez Apostołów, Bo ona daje nam światło, radość i siłę życia. Dziękujemy Ci, Panie, za Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów,

5 W którym żyjesz pod postacią Słowa, Chleba i wina, zgromadzonych wiernych.