projekt filmu fabularnego

projekt filmu fabularnego

PODSTAWOWE INFORMACJE Tytuł: Małe stłuczki Scenariusz: Ireneusz Grzyb Reżyseria: Ireneusz Grzyb, Aleksandra Gowin Zdjęcia: Ita Zbroniec-Zajt Scenografia: Dorota Borkowska Kostiumy: Ilona Urbańska-Grzyb Producent: Agnieszka Dziedzic, Jakub Burakiewicz KOI STUDIO Kierownik produkcji: Michał Stec Metraż: 78 Okres realizacji: 2011/2012 Planowana premiera: 2013 www.malestluczki.pl

TWÓRCY Ireneusz Grzyb scenarzysta, reżyser, montażysta. Absolwent PWSFTviT w Łodzi. Współautor Drucików, które zdobyły m.in. Nagrodę im. Stanisława Różewicza na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film 2009, Nagrodę Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego za najlepszy film 2010 oraz nagrodę Fabula Rasa na festiwalu Filmowa Góra 2009. Aleksandra Gowin scenarzystka, reżyserka, montażystka. Absolwentka PWSFTviT w Łodzi. Współautorka Drucików, które zdobyły m.in. Nagrodę im. Stanisława Różewicza na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film 2009, Nagrodę Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego za najlepszy film 2010 oraz nagrodę Fabula Rasa na festiwalu Filmowa Góra 2009. Ponadto reżyserka filmów The land of nothing oraz When the sailor left the boat. Ita Zbroniec-Zajt autorka zdjęć. Absolwentka PWSFTviT w Łodzi. Jest autorką zdjęć do wielokrotnie nagradzanego filmu Birthday oraz m.in. do Story about Ian, Kichot.

OBSADA Anna Stela absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zagrała Gretę w Warsztacie Krystiana Lupy, występowała na deskach Narodowego Starego Teatru w Krakowie oraz Opery Krakowskiej. Agnieszka Pawełkiewicz studentka Akademii Teatralnej w Warszawie. Na ekranie kinowym debiutowała rolą w filmie Zabić bobra Jana Jakuba Kolskiego. Szymon Czacki absolwent krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zagrał w Nie opuszczaj mnie Ewy Stankiewicz, jest aktorem krakowskiego Narodowego Starego Teatru.

O FILMIE Piotr ma 30 lat, niedawno porzucił żonę i pracę, teraz wynajmuje mały pokój w mieszkaniu starszej pani i pracuje w magazynie, pakując małe pudełka w duże pudełka. Jego wczes niejsze życie rozczarowało go do tego stopnia, że zadowala go ta minimalistyczna i mało ambitna praca, niewielkie mieszkanie i wizyty u mamy od czasu do czasu. Jest to może niezbyt interesujące, ale przynajmniej nie boli. Wtedy włas nie spotyka w pracy Asię. Asia jest nieco młodsza. Jest wesoła, bystra, wygadana, współczująca, ma dobre serce. Jest na tyle inteligentna, aby widzieć, że wszystko dookoła jest bez sensu, jest na tyle optymistką, żeby się tym nie przejmować. Razem ze swoją współlokatorką, Kasią, zajmuje się opróżnianiem mieszkań z niepotrzebnych już nikomu przedmiotów i mebli bo włas ciciele wyprowadzili się lub zmarli. Opiekują się tymi przedmiotami, a potem sprzedają aby mogły rozpocząć nowe życie.

Kasia lubi, kiedy jest spokojnie i miło, chce robić cos fajnego, chce poznawać ludzi, chce mieć dzieci, chce być blisko z ukochaną osobą. Tyle tylko, że kocha Asię, która z wielu powodów nie będzie mogła odwzajemnić tego uczucia. Kasia wie, że stoi przed wyborem albo postawi sprawę na ostrzu noża i natychmiast straci Asię, albo przyjmie to, co Asia może jej zaoferować i będzie cieszyć się jej obecnos cią tak długo, jak Asia na to pozwoli. Asia proponuje Piotrowi, którego bardzo polubiła, aby razem z nimi zajął się opróżnianiem mieszkań. Piotr, który polubił Asię bardziej niż trochę, przyjmuje propozycję. Kasia nagle znajduje się w sytuacji zmuszającej ją do dzielenia się swoją miłos cią do Asi. Wszyscy razem angażują się w relację, w której unikają decyzji narażających ich na więcej niż małą stłuczkę. Jednak gdy w grę wchodzą prawdziwe emocje, wszystko może skończyć się karambolem.

EKSPLIKACJA REZYSERSKA Elementem kluczowym, który zdecydował o podjęciu przeze mnie decyzji reżyserowania Małych stłuczek, była chęć zrobienia uczciwego filmu. Uczciwego to znaczy uczciwego wobec mnie, mojej ekipy, widzów oraz nie mniej wobec bohaterów opowies ci. Uczciwego to znaczy bez mizdrzenia się, bez udawania, bez pretensjonalnos ci, to znaczy opowiadającego w prosty sposób, bez filozofowania, o trudnych sprawach. Jaka z tego płynie wartos ć, dla mnie szczególnie ważna? Nadzieja na powstanie filmu, który dotknie widza, który nie będzie tylko serią obrazków przewijających się przez ekran, ale otworzy na moment okno do realnego, alternatywnego s wiata, a żyjące w nim postacie będziemy mogli faktycznie pokochać, albo chociaż przejąć się ich losem. Troje ludzi poznaje się, zostają przyjaciółmi, chodzą, gadają, pracują, ich relacje psują się i rozchodzą. Nic się nie stało? Może nic. Takich zdarzeń codziennie są miliony. Takich ludzi są miliony. Z takich pozornie nieistotnych elementów składa się życie. Nie opowiemy o nim inaczej, jak po prostu stając z kamerą przed ludźmi i starając się wiernie odtworzyć te historie. Nie źle. Nie odtworzyć, a stworzyć od nowa. Tylko wtedy będą prawdziwe. Ktos może powiedzieć, po zapoznaniu się ze scenariuszem, że to rzeczywistos ć upiększona, nieprawdziwa, zdziecinniała. Odpowiem na to, że tak wygląda ta rzeczywistos ć i nie umniejsza to jej prawa do bycia rzeczywistos cią. Jest ona zdziecinniała po Gombrowiczowsku, ale nie w Argentynie czy w ziemiańskim dworku, ale na niegdys robotniczych ulicach Łodzi. Łodzi albo każdego miasta, które stało się nieprawdziwe, tracąc wraz ze zmieniającymi się kartami historii rację bytu, nie mogąc znaleźć się w nowej rzeczywistos ci inaczej niż jako swój dawny cień. Upiększona, bo w tym dawnym cieniu wyrastają ros liny, o których istnieniu nikt wczes niej by nie pomys lał. Jest cos bardzo filmowego w podchodzeniu do ludzi, którzy po prostu spotykają się i gadają ze sobą. Nic tak jak kamera, która podchodzi blisko nie daje nam wrażenia uczestnictwa, nic tak jak aktor potrafiący sięgnąć do głębi osobowos ci stworzonej postaci nie sprawi, że będziemy zachwyceni, patrząc na niego, nawet jes li będzie po prostu stał na ulicy. Filmowos ć Małych stłuczek jest oparta przede wszystkim na wyrazistym i realistycznym aktorstwie, a zaraz potem na precyzyjnej i wyrafinowanej wizualnos ci, która przejawia się w scenografii i kostiumach oraz zdjęciach. Zarówno scenografia, jak i kostiumy są s cis le związane z charakterem postaci, z nastrojem sceny; pozornie realistyczne, są s cisłym komentarzem do opowies ci. Z drugiej strony, najbardziej absurdalne elementy, jak dziwna maszyna, przy której pracuje Piotr, są niczym innym, jak fragmentami rzeczywistos ci znalezionymi podczas przygotowań do filmu. Absurd i realnos ć mieszają się, jak w życiu. Nie będzie w tym filmie przypadkowych wnętrz lub plenerów wszystko stanie się elementami układanki, opowiadającej o ludzkim charakterze i złożonos ci ludzkich relacji.

Pomiędzy umieszczonych w tej scenografii aktorów wchodzi kamera, na zasadzie uczestnictwa jedyną zasadą jej prowadzenia jest patrzenie z punktu widzenia widza. Czasem będzie to tuż obok twarzy bohatera. Czasem będzie to punkt widzenia ukryty, podglądający zza czegos. Ogniskowa obiektywu zawsze będzie odpowiednikiem ogniskowej oka ludzkiego. Na ekranie chciałbym pokazać realnos ć, w której można znaleźć magię i to dla mnie jest kwintesencja uczciwos ci. Do reżyserii zaprosiłem też Aleksandrę Gowin, która jako kobieta znacznie lepiej niż ja zrozumie i pomoże mi poprowadzić bohaterki kobiece. Pracowalis my już razem i był to dla mnie przykład współpracy idealnej. Wybralis my Anię Stelę, Agnieszkę Pawełkiewicz i Szymona Czackiego, ponieważ obok ich talentu aktorskiego zobaczylis my w nich naszych bohaterów. Jednoczes nie już na próbach dali tym bohaterom cos, co nas zaskoczyło i mamy nadzieję, że zaskoczy też widzów. Ita Zbroniec-Zajt, autorka zdjęć, to autentyczny skarb, jedna z najbardziej utalentowanych operatorek młodego pokolenia, której wyjątkowa wrażliwos ć na detal gry aktorskiej i umiejętnos ć pokazania wahań emocji samym tylko odpowiednim skadrowaniem podniesie ten film na zupełnie inny poziom zdjęcia będą nie tylko udokumentowaniem gry aktorskiej, ale same staną się komentującym bohaterem filmu. Co bardzo ważne, wszyscy realizujący ten film są w wieku bohaterów i wydaje mi się, że naprawdę wiemy, o czym opowiadamy. Opowiadamy o nas. Na co liczę, realizując ten film? Na powstanie obrazu, który chciałbym sam obejrzeć. Muszę być do końca uczciwy i przyznać, że robię ten film głównie dla siebie. Ale nie robiłbym go, nie będąc przekonany, że trafię do uczuć wszystkich, którzy podobnie jak bohaterowie filmu byli kiedys rozdarci pomiędzy miłos cią a wolnos cią. Mys lę, że jest ich niemało. Ireneusz Grzyb

WALORY ARTYSTYCZNE I POTENCJAŁ PROMOCYJNY Małe stłuczki to film niezwykły, film, który z wielu powodów można nazwać nowatorskim. Ireneusz Grzyb i Aleksandra Gowin, przystępując do jego produkcji, podejmują wyzwanie rzucone im przez krytykę filmową, która ich poprzedni wspólny obraz Druciki (2009) okrzyknęła perełką kina niezależnego i nadzieją polskiej młodej kinematografii. Małe stłuczki to film o młodos ci i wolnos ci. O codziennos ci życia w dużym polskim mies cie. To także film o miłos ci, opowiedziany z lekkos cią i humorem, który tak jak w życiu przeplata się z goryczą rozczarowań. Nie jest to jednak romantyczna komedia, a już na pewno nie taka, do jakich przywyklis my. I to samo w sobie jest nowatorskie na tle polskiej kinematografii. Rodzime produkcje, które w ostatnich latach moglis my oglądać w kinach, przyzwyczaiły nas do binarnego podziału. Oto na jednym krańcu mamy wspomniane banalne romantyczne komedie, kręcone szybko i schematycznie, na drugim ciężkie kino społeczne. Tymczasem pos rodku panuje pustka. A przecież pomiędzy tymi skrajnos ciami cukierkowym i nierealnym s wiatem jak z serialu a patologiczną rzeczywistos cią dramatów rodzinnych toczy się życie. Historie o miłos ci to nie romantyczne komedie, to znana nam wszystkim zwyczajnos ć, czasem wesoła, czasem smutna ot, taka życiowa. Z takiego włas nie miejsca wychodzą Ireneusz Grzyb i Aleksandra Gowin. Ich autorskie

dotknięcie ożywia jednak zastaną rzeczywistos ć. Wrażliwos ć na najdrobniejsze szczegóły sprawia, że na problemy znane nam z codziennos ci patrzymy zupełnie inaczej. Rzeczy zwyczajne nabierają niezwykłego charakteru, to co przyziemne nagle zyskuje blask. Na tym polega magia kina. Komedia romantyczna jako gatunek, w znanej z polskich filmów formie, zdecydowanie wyczerpała się w ostatnich latach. Nie tylko krytyka prasa i telewizja ale także widzowie pos więcają jej coraz mniej uwagi. Małe stłuczki, mądry film opowiadający o współczesnej obyczajowos ci z wrażliwos cią i humorem, ma szansę zająć jej miejsce. Warto zauważyć, że nie tylko nowe podejs cie do zużytej już konwencji filmu o miłos ci wyróżnia Małe stłuczki pos ród innych tegorocznych produkcji. Film powstaje poza machiną wielkiego domu produkcyjnego. Paradoksalnie jednak w tym włas nie widzimy jego ogromną zaletę i siłę. Dla młodych twórców wkroczenie w struktury rozbudowanych systemów biurokracji oznacza utratę kontroli nad własnym dziełem, a co za tym idzie kolejne kompromisy. Małe stłuczki to kino autorskie i niezależne w pełnym i nieznanym w Polsce znaczeniu tego słowa. Na naszym rynku kino offowe tworzą przede wszystkim niskobudżetowe amatorskie produkcje. Tymczasem w Stanach Zjednoczonych kino autorskie stanowi osobną gałąź przemysłu filmowego, alternatywną do przewidywalnych hollywoodzkich propozycji kinowych. Włas nie model amerykański jest dla nas produkcyjnym wzorem. Przystępując do produkcji filmu niezależnego, mamy s wiadomos ć, że każdy szczegół musi być dokładnie zaplanowany. Harmonogram oraz budżet muszą być wolne od niedopatrzeń i błędów, a zasoby alokowane kreatywnie. Upewnienie się, że każda złotówka zostanie wydana w jak najlepszy i najbardziej wartos ciowy sposób, to włas nie zadanie innowacyjnego pionu produkcji Małych stłuczek. Pion produkcji Małych stłuczek realizuje postawione sobie cele dzięki nowoczesnym platformom komunikacyjnym oraz innym narzędziom synchronizującym i przyspieszającym pracę. Cała dokumentacja filmu jest umieszczona w sieci, a poszczególnym zadaniom przyporządkowywane są konkretne osoby. Efekty ich działania mogą być na bieżąco weryfikowane i zatwierdzane lub poprawiane. Przyjęta strategia produkcyjna oraz wczesne rozpoczęcie prac przygotowawczych nie tylko działają na korzys ć filmu i pozwalają ekipie na sprawne i efektywne realizowanie zadań, ale także przyczyniają się do tworzenia nowej jakos ci pracy. Dodatkową wartos ć wytworzoną przy realizacji Małych stłuczek ma blog produkcyjny prowadzony przez producentów oraz kierowników produkcji. Blog promuje film w internecie, ciesząc się zainteresowaniem zarówno osób z branży filmowej, jak i spoza niej. Ruch generowany przez blog przenosi się na profil filmu na Facebooku, który dzięki regularnym aktualizacjom i konkursom jest często i chętnie odwiedzany. Każda osoba lubiąca profil Małych stłuczek to nie tylko potencjalny widz, ale także potencjalny odbiorca przekazu reklamowego w postaci logotypu partnera czy patrona medialnego umieszczanego przez producenta na materiałach promocyjnych filmu.

Małe stłuczki powstają jako wspólne przedsięwzięcie absolwentów PWSFTviT w Łodzi. Są to profesjonalis ci na co dzień pracujący przy dużych projektach filmowych. W pracy nad Małymi stłuczkami połączyła ich chęć zrobienia czegos poza systemem, chęć realizacji projektu, który zaspokajałby ich poczucie estetyki i wysokiej jakos ci, a także miał szansę na odniesienie sukcesu komercyjnego. W ten sposób udało się zgromadzić ekipę niezwykle utalentowanych młodych twórców. Ich gotowos ć do pracy stanowi kapitał ludzki, którego nie sposób przecenić. Dlatego włas nie szczeros ć wobec siebie i publicznos ci, o której w swojej eksplikacji pisał Ireneusz Grzyb, jest nadrzędną wartos cią wyznaczającą kierunek rozwoju produkcji. Ufamy, że robiąc film, w który od początku do końca wierzymy, stworzymy obraz, który zaufaniem obdarzą także widzowie. Małe stłuczki są dla nas jak ręcznie wykonany cenny przedmiot. Do powstania każdego, nawet najdrobniejszego, szczegółu przywiązujemy ogromną wagę, nic nie dzieje się tu przypadkowo, mechanicznie, niedbale. W dobie, kiedy tas mowa produkcja dosięgnęła nawet kinematografii, takie podejs cie czyni Małe stłuczki filmem tym bardziej wyjątkowym. Przygotowywany przez nas film Ireneusza Grzyba i Aleksandry Gowin jest produkowany z mys lą o dystrybucji kinowej. Dlatego już na tym etapie produkcji prowadzimy rozmowy z potencjalnymi polskimi dystrybutorami. Przeprowadzenie zdjęć w terminie letnim (czerwiec/lipiec 2012) pozwoli nam również na pokazanie częs ci materiału na międzynarodowych targach Work in Progress, odbywających się przy festiwalu w Karlowych Warach, lub na branżowej imprezie CentEast, odbywającej się co roku podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Prezentacje na tego typu imprezach branżowych, przed elitarnym gronem selekcjonerów najlepszych s wiatowych festiwali, dystrybutorów, agentów sprzedaży i przedstawicieli stacji telewizyjnych znacząco zwiększają szansę na dostrzeżenie projektu i jego promocję za granicą. Przekonani o wysokiej jakos ci artystycznej naszego filmu duże nadzieje łączymy z festiwalową karierą Małych stłuczek, która jak wierzymy przyniesie im rozgłos i nagrody nie tylko w Polsce. Jestes my przekonani, że Małe stłuczki prosty i szczery film o życiu, miłos ci i wolnos ci zdobędzie serca publicznos ci. Wierzymy też, że ma on realną szansę przełamać panujące w Polsce stereotypy dotyczące kina niezależnego, a tym samym wypełnić optymistyczne przepowiednie krytyki wygłaszane po premierze Drucików, poprzedniego filmu Aleksandry Gowin i Ireneusza Grzyba. Agnieszka Dziedzic Fotografie pochodzą z prób z aktorami

POPRZEDNI FILM Druciki reż. Ireneusz Grzyb, Aleksandra Gowin; zdj. Malte Rosenfeld, 60 min, 2009 Druciki, poprzedni wspólny projekt tandemu reżyserskiego Aleksandry Gowin i Ireneusza Grzyba, nakręcony w 2009 roku, odniósł spektakularny sukces festiwalowy. Film został wyróżniony kilkoma nagrodami na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film w Koszalinie, najważniejszej imprezie filmowej prezentującej debiuty w Polsce. W kategorii najlepszy film, najlepsza aktorka oraz najlepsze zdjęcia film doceniło także jury Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego. Film został także sprzedany do telewizji i pokazany przez Canal+, Ale Kino+ oraz Kino Polska. Druciki zostały okrzyknięte przez recenzentów perełką ws ród niezależnych produkcji. Poniżej fragmenty wybranych recenzji: Skromne, osobiste, niepozbawione klimatu oraz poetyckiego uroku kino. Stopklatka.pl Subtelny, malowany pastelami, sam wdzięk, poezja i humor. Kino Surrealna opowieść z Pippi Langstrumpf w tle i znakomitą rolą Aleksandry Bednarz. Film Pełna lista nagród: 2009 Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych Młodzi i Film ): Jantar 2009 dla Malte Rosenfelda za najlepsze zdjęcia Nagroda im. Stanisława Różewicza za zbiorową kreację reżyserów, scenarzystów, montażystów, ekipy filmu Druciki w reżyserii Ireneusza Grzyba i Aleksandry Gowin, z uwzględnieniem ról Aleksandry Bednarz i Justyny Wasilewskiej oraz muzyki Aleksandry Gowin Nagroda Jury Młodzieżowego pod przewodnictwem Wojciecha Otta

2009 Zielona Góra (Letni Festiwal Kina Niezależnego Filmowa Góra ): Mały Pagórek w kategorii: Fabula Rasa 2010 Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego: w kategorii: najlepszy film w kategorii: najlepsze zdjęcia w kategorii: najlepsza aktorka 2009 Aleksandra Bednarz za rolę Magdy została zgłoszona do nominacji do Paszportu Polityki oraz umieszczona w dorocznym rankingu aktorów prowadzonym przez magazyn Film i uznana za jedno z ważniejszych odkryć roku