i postawił go jako macewę, i wylał oliwę na jego/jej szczyt. 19. Wtedy nadał temu miejscu nazwę Betel (dom Boga), choć miasto to nazywało się wcześnie

Podobne dokumenty
SEN JAKUBA. 1 Księga Mojżeszowa 27,41-46; 28,

STARY TESTAMENT. JAKUB U LABANA 10. JAKUB U LABANA

JAKUB U LABANA. również, aby ich syn ożenił się z Kananejką czyli taką kobietą, która nie była

Bóg Ojciec kocha każdego człowieka

Nowenna do Chrystusa Króla Autor: sylka /04/ :21

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego

Historia patriarchy Izaaka, syna Abrahama Izaak i Rebeka Przymierze Boga z Izaakiem KS. ARTUR ALEKSIEJUK

POWTÓRZENIE IV LEKCJE

ADWENT, BOŻE NARODZENIE I OKRES ZWYKŁY

Biblia dla Dzieci przedstawia. Oszust Jakub

Łk 1, Skrutacja Pisma Świętego ( 1

SP Klasa V, Temat 11

SP Klasa V, Temat 36

Historia Abrahama Przymierze Boga z Abrahamem Ofiarowanie Izaaka KS. ARTUR ALEKSIEJUK

KRÓTKI KATECHIZM DZIECKA PRZYGOTOWUJĄCEGO SIĘ DO PIERWSZEJ SPOWIEDZI I KOMUNII ŚWIĘTEJ

Biblia dla Dzieci przedstawia. Bóg daje Abrahamowi obietnicę

Archidiecezjalny Program Duszpasterski ROK B OKRES PASCHALNY. Komentarze do niedzielnej liturgii słowa

Oto Ja posyłam Anioła Sł. por. Wj 23,20-21 Muz. Maria Druch. h Oto Ja posyłam Anioła A przed Tobą aby cię strzegł

Biblia dla Dzieci. przedstawia. Oszust Jakub

Co mnie łączy z Adamem? KSIĘGA RODZAJU ROZDZIAŁ 2

KOŚCIÓŁ IDŹ TY ZA MNIE

i nowe życie w Chrystusie. W Obrzędzie chrztu dorosłych kapłan pyta katechumena: O co prosisz Kościół Boży?, a ten odpowiada: O wiarę.

MARYJA NAPEŁNIONA DUCHEM ŚWIĘTYM. Wstęp

Historia zbawienia - powtórzenie

zachęca do codziennego spotkania ze Słowem Bożym w Styczniu!

Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo

Jezus Chrystus. Niech będzie. pochwalony. SP Klasa VI, temat 60

Bóg a prawda... ustanawiana czy odkrywana?

DUCH ŚWIĘTY O DZIEWCZYNCE U STUDNI

NOWENNA O KRZYŻU ŚW. Antyfona: Oto krzyż Pana! Uchodźcie, Jego przeciwnicy! Zwyciężył lew z pokolenia Judy, potomek Dawida. Alleluja.

na całej mojej górze świętej mówi JHWH.


Ewangelia wg św. Jana. Rozdział 1

Biblia dla Dzieci przedstawia. Bóg sprawdza miłość Abrahama

Wpisany przez Redaktor niedziela, 20 listopada :10 - Poprawiony niedziela, 20 listopada :24

Nabożeństwo powołaniowo-misyjne

Wiara źródłem dojrzewania człowieka (4) Modlitwa

BOŻE OBJAWIENIE tematy i wiedza Powtórzenie materiału o Objawieniu Bożym

Każda rodzina chrześcijańska jest centrum wpływów, które Bóg wykorzystuje do błogosławienia tych, którzy żyją wokół niej.

Jakub Slawik 1. zamieszkam z wami w tym miejscu.

Boski plan zbawienia człowieka Świecki Ruch Misyjny EPIFANIA, Zbór w Poznaniu

Zespół Szkół nr 21 w Bydgoszczy. Informacja zwrotna RELIGIA szkoła podstawowa klasa 4

ABRAHAM I LOT. 1 Księga Mojżeszowa 13,1-18

Bóg daje Abrahamowi obietnicę

ROK SZKOLNY 2016/2017

Lekcja 10 na 2 września 2017

BRAMA NIEBIOS 13 KWIETNIA 1 MOJ. 28: A oto, Ja jestem z tobą i strzec cię będę gdziekolwiek pójdziesz w. 15

WYMAGANIA EDUKACYJNE W ZAKRESIE IV KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ. Zaproszeni przez Boga z serii Drogi przymierza

z psalmami Kalendarz 2015

Co to jest miłość - Jonasz Kofta

2 NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM

Wyznaczanie kierunku. Krzysztof Markowski

Chrześcijanie są jak drzewa

Komentarz egzegetyczny do tekstu: 5 Mż 7, niedziela po Trójcy Świętej 23 lipca 2017

POWTÓRZENIE VI LEKCJE

SPIS TREŚCI. Od Autora...5 ALFABETYCZNY SPIS PIEŚNI

Bp H. Tomasik: Przed nami czas zadań

LITURGIA DOMOWA. Spis treści. Modlitwy w rodzinach na niedziele i uroczystości. Gliwice 2015 [Do użytku wewnętrznego]

drogi przyjaciół pana Jezusa

Bezpłatny fragment książki

Chwila medytacji na szlaku do Santiago.

Księga Rodzaju widziana z perspektywy i przez pryzmat Nowego Testamentu. Konkurs Biblijny 2013/2014

PRACA ZBIOROWA ELŻBIETA GIL, NINA MAJ, LECH PROKOP. ILUSTROWANY KATALOG POLSKICH POCZTÓWEK O TEMATYCE JAN PAWEŁ II. PAPIESKIE CYTATY I MODLITWY.

Wymagania edukacyjne dla klasy V z religii

7. Bóg daje ja wybieram

M O D L IT W Y I PIEŚNI M ARYJN E

TRIDUUM PASCHALNE MĘKI, ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIA CHRYSUSA ŚPIEWNIK

1 Rozważania na każdy dzień. Cz. IX Marcin Adam Stradowski J.J. OPs


ABRAHAM I OBIETNICA POTOMSTWA

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z RELIGII DLA UCZNIÓW KLASY IV SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Lekcja 8 na 24. listopada 2018

Schola Gregoriana Sancti Casimiri

Cele nauczania w ramach przedmiotu - religia.

Bogate żniwo dusz w muzułmańskim kraju

Archidiecezjalny Program Duszpasterski. Okres PASCHALNy. ROK A Propozycje śpiewów

Maryja Matka Jezusa w Ewangelii Łukasza 1. Szczególna pozycja

Komentarz egzegetyczny do tekstu: Iz 63,15-64,3 [63,15-16.(17-19a.)19b; 64,1-3] 2 niedziela Adwentu 10 grudnia 2017

Jezus prowadzi. Wydawnictwo WAM - Księża jezuici

1) Zapalenie świecy i wypowiedzenie słów Światło Chrystusa (uczestnicy odpowiadają Bogu niech będą dzięki ).

1 Powołanie Wybrany

Lectio Divina Rz 5,1 11

Modlitwa o wstawiennictwo na drodze całego życia

Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon,

Chrystus i Jego Królestwo w Księdze Proroka Izajasza (Część 3 rozdziały 49-66)

Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy (Rzymian 3:31)

List do Rzymian podręcznik do nauki religii w drugiej klasie szkoły ponadgimnazjalnej razem 22 jednostki lekcyjne

A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego,

Chrześcijanin a Przykazania Dekalogu

LITURGIA DOMOWA. Spis treści. Modlitwy w rodzinach na niedziele Okresu Wielkiego Postu Gliwice 2016

Lectio Divina Rz 5,12-21

VI PRZYKAZANIE. Nie cudzołóż

Gimnazjum kl. I, Temat 18

Ewangelia wg św. Jana Rozdział VIII

JAK ROZMAWIAĆ Z BOGIEM?

Kara za grzech: śmierć czy męki?

Jezus przed swoim ukrzyżowaniem w modlitwie do Ojca wstawiał się za swoimi uczniami (i za nami).

Nieodzowne dopełnienie modlitwy "Zdrowaś Maryjo..."

1. Jestem już w klasie IV Potrafię opowiedzieć, w jaki sposób będę pogłębiał swoją wspólnotę z Jezusem

Transkrypt:

1 Mż 28,10-22 10. A Jakub wyszedł z Beer-Szeby i poszedł do Haranu. 11. I przybył na pewne miejsce, i przenocował tam, bo zaszło [już] słońce. Wtedy wziął [jeden] z kamieni z tego miejsca i położył jako swój podgłówek, i zasnął na tym miejscu. 12. I śnił, a oto drabina postawiona na ziemi, a szczyt jej sięgający nieba, i oto posłańcy (aniołowie) Boży wchodzą i schodzą po niej. 13. I oto JHWH stoi przed nim 1, Ja jestem JHWH, Bóg Abrahama, ojca twego, i Bóg Izaaka. Ziemia (kraj), na której leżysz, tobie na pewno dam ją i potomstwu twemu. 14. I stanie się potomstwo twoje [liczne] jak proch ziemi, i rozprzestrzeni się na zachód i na wschód, i na północ, i na południe, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi i w potomstwie twoim. 15. A oto ja jestem z tobą i będę cię strzec wszędzie, dokąd pójdziesz, i przyprowadzę cię z powrotem do ziemi tej. Tak, nie opuszczę cię, aż nie uczynię tego, co (za)powiedziałem ci. 16. Wtedy obudził się Jakub ze spania 2 swego Naprawdę jest JHWH na tym miejscu, a ja nie wiedziałem [o tym]! 17. I przestraszył się, Co za straszne jest to miejsce! Nic innego tylko dom Boży i brama do nieba! 18. Gdy wstał Jakub o poranku, to wziął kamień, który położył jako swój podgłówek, 1 Starotestamentowe użycie tej frazy wskazuje, że JHWH stoi nie na drabinie, lecz przez (leżącym?) Jakubem. 2 Słowo przeważnie tłumaczone jako sen, ale nie chodzi o marzenie senne, lecz o spanie. Jakub Slawik 1

i postawił go jako macewę, i wylał oliwę na jego/jej szczyt. 19. Wtedy nadał temu miejscu nazwę Betel (dom Boga), choć miasto to nazywało się wcześniej Luz. 20. I złożył Jakub ślub tymi słowy: Jeśli będzie Bóg ze mną i będzie mnie strzec na tej drodze, którą ja idę, i da pożywienie do jedzenia i ubranie do okrycia się, 21. i powrócę szczęśliwie do domu mojego ojca, tak że JHWH będzie dla mnie Bogiem, 22. to kamień ten, który postawiłem jako macewę, stanie się domem Bożym i ze wszystkiego, co mi dasz, z pewnością złożę ci dziesięcinę. Choć opowiadanie kończy się dopiero w w.22, wyznaczony tekst kazalny (w.10-19a) pomija końcowe ślubowanie Jakuba, koncentrując się na Bożej obietnicy. Przy okazji uniknięto kłopotu, gdyż miejsce spoczynku Jakuba na pustkowiu okazuje się być miastem (Luz; w.19b). Jest to jedyny tekst w ST, w którym po Bożej obietnicy następuje ślubowanie, co więcej, w ślubowaniu tym warunek powtarza (potwierdza czy stawia pod znakiem zapytania?) treść obietnicy. W rzeczywistości opowiadanie to jest kompozycją redakcyjną, w której redaktor połączył ze sobą dwie historie (w uproszczeniu): jedna mówiąca o teofanii w miejscu, w którym Jakub tego nie oczekiwał, a które postanowił nazwać Betelem (w.13-16.19); a druga o śnie Jakuba z drabiną, będącą miejscem łączącym ziemię z niebem, jego przerażeniu po przebudzeniu, postawieniu macewy i ślubowaniu przekształcenia jej (w drodze powrotnej) w dom Boży, czyli miejsce święte z ołtarzem czy świątynię (w.10-12.17-18.20-22). W obecnym kształcie i kontekście Jakub po wyłudzeniu od Izaaka za namową matki błogosławieństwa dla pierworodnego ucieka przed Ezawem (1Mż 27, zwł. w.41-44), udając się do Haranu (górny Eufrat). Ponieważ stamtąd przywędrował wcześniej Abram/Abraham (1Mż 11,32), to podróż ta ma w rezultacie doprowadzić do wzięcia sobie żony spoza ludów kananejskich (1Mż 27,46-28,5; w opozycji do Ezawa 1Mż 28,6-9). Po wielu przygodach Jakub z rodziną powraca do Kanaanu, jednając się z bratem (1Mż [32-]33) i ustanawiając w Betelu miejsce święte z ołtarzem (1Mż 35,1-7). Na początku swojej drogi jako głównego dziedzica Abrahama i Izaaka spotyka się z Bogiem, który daje mu obietnicę staje się nosicielem obietnicy danej wcześniej Abrahamowi (1 Mż 28,4 oraz 12,2-3; 13,14-16 itp.). Opowiadanie można podzielić na: podróż i przygotowanie do spoczynku (w.10-11); sen, Jakub Slawik 2

który składa się z opisu drabiny, stanowiącej pomost dla Bożych posłańców pomiędzy niebem i ziemią (w.12), i teofanii (w.13aα), z którą wiąże się mowa Boża do Jakuba (w.13aβ-15); podwójna reakcja na to przeżycie (w.16-17) wraz z ustawieniem i pomazaniem macewy (w.18); nazwanie tego miejsca (w.19) i ślubowanie Jakuba (w.20-22). Jakub przybywa na jakieś nieznane miejsce, choć autor określając przedimkiem słowo miejsce (w tłum. oznaczone kolorem czerwonym), z góry sygnalizuje, że będzie ono miało znaczenie. Przygotowuje sobie podgłówek z kamienia, najwyraźniej nie mając nic lepszego do dyspozycji, i zasypia. Śni mu się drabina wzorem dla niej był z pewnością mezopotamski ziggurat, świątynia schodkowa, miejsce kontaktu ze światem bogów która jest miejscem czy sposobem komunikacji pomiędzy niebem i ziemią (poruszający się w obie strony posłańcy Boży, którymi są prawdopodobnie istoty z Bożego świata, choć w przypadku zigguratu funkcję taką pełnili kapłani). Poza tym pojawia się we śnie sam Bóg JHWH, stojący przed Jakubem. Sen opisany jest za pomocą zdań rzeczownikowych (użyto ptp., a nie form osobowych czasowników), tak że ma się wrażenie bezczasowości. Zaś potrójne oto (kolor zielony) wskazuje na namacalną rzeczywistość tego snu. W tym momencie głos zabiera JHWH, który się przedstawia Jakubowi (formuła samoprzedstawienia) i daje mu obietnicę, typową dla obietnic dla patriarchów (zob. powyżej): 1) objęcia kraju, w którym się znajduje, Kanaanu (stąd Ziemia Obiecana) w posiadanie; 2) licznego potomstwa (w.14a; jak pokazuje konstrukcja ostatnich zdań w w.13 i 14b, poza w.14a słowo potomstwo twoje zostało dodane, rozszerzając obietnicę na potomków Jakub); 3) bycia błogosławieństwem dla wszystkich ludów. Zamykający mowę Bożą w.15 z naciskiem podkreśla obietnicę Bożej obecności (pierwsza i ostatnia część wiersza; wiersz ma budowę chiastyczną), towarzyszenia Jakubowi, w środku której stoi zapewnienie o Bożej ochronie i sprowadzeniu na to miejsce z powrotem. Związane jest ono z podróżą Jakuba. Dobra, którymi Bóg darzy Jakuba, wynikają z Bożej obecność. Pierwsza reakcja Jakuba (w.16) wyraża nie tyle strach, ile zdziwienie szczególną Bożą obecnością w miejscu, na którym się on znalazł. Natomiast druga (w.17) jest pełna nabożnego lęku, gdy Jakub zrozumiał, że znalazł się w miejscu świętym, miejscu kontaktu z Bożym światem (nawiązanie do w.12). Dlatego o poranku Jakub ustawia jako znak miejsca świętego pomazaną oliwą macewę (w.18). Nadaje temu miejscu nazwę Betel, którą można by przetłumaczyć jako dom Boży (por. w.17.22), tj. miejsce święte czy świątynia ale zamiast słowa Elohim (= Bóg) cząstką tej nazwy jest El, który był wpierw imieniem najwyższego boga w panteonie kananejskim (Betel = świątynia Ela). Za tekstem z rozdz. 28 stoi więc etiologia a właściwie dwie etiologie świątynna Betelu, dawnego miejsca świętego Ela, przejętego przez jahwizm. Zaskakująca notatka z w.19b podaje, że miało to być wcześniej Jakub Slawik 3

Luz (= migdałowiec; por. Sdz 1,26), tj. miasto leżące w pobliżu Betelu. Na koniec Jakub składa uroczyste ślubowanie, deklarując stworzenie prawdziwego miejsca świętego czy świątyni w miejscu, gdzie ustawił macewę, ale pod kilkoma warunkami (por. przede wszystkim w.15): 1) Bożej obecności, 2) ochrony w czasie drogi, 3) zaopatrzenia Jakuba (w pożywienie i ubranie), 4) szczęśliwego powrotu w ojczyste (? dom ojca) strony. Jeśli tak się stanie, to JHWH potwierdzi, że jest jego Bogiem (w.21b, który jest trudny składniowo i rzeczowo, bo następnik okresu warunkowego rozpoczyna się w w.22, a jednocześnie nie sposób zrozumieć to zdanie jako jeden z wielu elementów wstępnika). Ponadto Jakub obiecuje złożenie dziesięciny, chodzi przypuszczalnie o jednorazowy, wotywny dar (takie są przypuszczalnie początki dziesięciny, a dokładniejsze i późniejsze deuteronomistyczne regulacje znajdują się dopiero w 5Mż 12,6n.11n17n; 14,22-29; 26,12-15, a kapłańskie w 3Mż 27,30-33, przy czym np. w Am 4,4 chodzi o ofiarę biesiadną; por. ponadto 1Sm 8,15). Jakub zrealizuje obietnicą założenia miejsca świętego z ołtarzem ofiarnym w rozdz. 35. Pomimo obłudnej postawy Jakuba wobec brata Ezawa (i ojca), Bóg chce mu błogosławić, chronić i prowadzić go jako nosiciela Bożej obietnicy (por. 1Mż 28,3-4). Bóg obdarza obietnicą ludzi takimi, jakimi oni są, choć nienawiść Ezawa będzie jeszcze długo ciążyła Jakubowi (por. 1Mż 32-33). Boża obietnica stoi na początku własnej drogi Jakuba, gdy rodzice nie będą już dłużej kierować jego postępowaniem. Bóg naznacza historię Jakuba, ostatecznie to On go wybrał na protoplastę Izraela (1Mż 24,23; 32,29). Bez Bożej obietnicy Jakub byłby nikim, nic nieznaczącą osobą, tonącą w mrokach historii. Jego dzieje są możliwe tylko dzięki obecności Boga, który go chroni i błogosławi jego przyszłości. Przy czym nie chodzi tylko o Jakuba, ale o całym naród Izraela i o wszystkie narody, na które ma się rozlać błogosławieństwo dane Jakubowi (i jego potomkom). Na obietnicy oparte były dzieje i życie przodków Izraela i samego Izraela (a nie dopiero wyznawców Jezusa Chrystusa). Historia Izraela to historia Bożej obietnicy i jej spełniania się. Z obietnicy wynika też ślubowanie Jakuba: to, co chce uczynić niejako dla Boga, nie może być pomyślane bez wcześniejszej obietnicy i bez daru Bożego, który umożliwi mu spełnienie swego ślubowania. Służenie Bogu (nabożeństwo) może wynikać tylko z Bożej obietnicy obecności i obdarowywania człowieka. Dalsze pokolenia potomkowie Jakuba odnajdywały w obietnicy danej Jakubowi słowo dla siebie, żyły tą samą obietnica. Szczególny sens zyskała ona w okresie katastrofy wygnania babilońskiego, gdy Judejczycy tak jak Jakub znaleźli się poza Ziemią Obiecaną, licząc na Bożą obecność, a wraz z nią na opiekę, przetrwanie i w końcu na powrót do ojczyzny. Mogli przetrwać dzięki Bożej obietnicy, nawet tracąc czasami nadzieję (por. Ps 137). Jakub Slawik 4

W lekcjonarzu ewangelickim niedziele po Trójcy św. posiadają akcent tematyczny dla 14. niedzieli po Trójcy św. jest nim synostwo (dziecięctwo) Boże i wdzięczność Bogu, stąd w liturgii czytane są Rz 8,(12-13.)14-17 i Łk 17,11-19 (por. też teksty z dalszych rzędów). Tekst kazalny podkreśla, że synostwo (dziecięctwo) Boże wynika z Bożej obietnicy oraz że życie wierzących jest nie do pomyślenia bez Bożej, niosącej zbawienie obietnicy. Jakub Slawik 5