Zasady przygotowywania artykułów do zeszytów naukowych w GSW Milenium Marginesy: lewy 2 cm, prawy 3,5 cm, górny 2 cm, dolny 2 cm. I Imię i nazwisko (12 TNR) TYTUŁ, DUśE LITERY, BOLD, 13 PUNKTÓW WYŚRODKOWANY Artykuł rozpoczyna streszczenie (wyjaśnienie istoty poruszanego problemu, zastosowana metodyka rozwiązania problemu), pisane czcionką 12-punktową TNR, marginesy standardowe, odstęp między wierszami 1,5. 1. Śródtytuł, bold, czcionka 12 punktowa, margines od lewej strony Objętość tekstu około 10 12 stron maszynopisu. Artykuł naleŝy pisać czcionką 12-punktową TNR z odstępem 1,5 między wierszami. Marginesy standardowe, wyliczenia naleŝy rozpoczynać od akapitu z myślnikiem, następny wiersz danego wyliczenia składamy od lewej strony np. - ułatwienie wprowadzenia nowych produktów na rynek, poprzez przeniesienie pozytywnego postrzegania produktów juŝ istniejących, JeŜeli wyliczenie jest podwójne, wprowadzamy takŝe z wcięciem akapitowym, ale oznaczamy je za pomocą liter: a), b), c) itd. Strona druga i dalsze rozpoczynają się bez górnego obniŝenia. II Tabele numeruje się kolejno 1, 2,, n. Wyliczenia w tabeli naleŝy rozpocząć myślnikiem np. Tabela 1. Tytuł tabeli, od lewej, czcionka 10 punktów, Tytuł Czcionka Odstęp przed Odstęp po Wyrównanie Źródło: Podpis, czcionka 10 punktów. Tytuł TNR 10 punktów 2 punkty 2 punkty Do lewej 1
III Rysunki, wykresy i fotografie numeruje się kolejno 1, 2,,n. Podpisy pod rysunkiem: Rys. 1. Podpis, czcionka 10 punktów. Nie naleŝy wprowadzać do rysunków kolorowych linii, które przy wydruku czarno-białym są zazwyczaj niereprodukowalne. IV Wzory matematyczne stylem równanie (12 punktów, wyśrodkowane). Numer wzoru w okrągłym nawiasie dosuniętym do prawego brzegu kolumny (jak w poniŝszym przykładzie). 1 c a + b x = 10 d 2 (1) V Na końcu artykułu umieszcza się streszczenie w języku angielskim o objętości ok. 10 15 wierszy. NaleŜy pisać podobnie jak streszczenie na początku artykułu np. Summary od lewej, bold, czcionka TNR 12-punktowa VI Za streszczeniem obcojęzycznym umieszcza się spis literatury (czcionka TNR, 12-punktową). Bibliografia - od lewej, bold, czcionka TNR 12-punktowa, alfabetycznie np. 1. Kaczmarek S., Badania marketingowe. Metody i techniki, PWN, Warszawa 2003. 2. NieŜurawski L., Pawłowska B., Witkowska J., Satysfakcja klienta. Strategia, pomiar, zarządzanie, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2010. 2
ZASADY TWORZENIA PRZYPISÓW BIBLIOGRAFICZNYCH I BIBLIOGRAFII ZAŁACZNIKOWEJ Bibliografia to: rejestrowanie i opisywanie rękopisów i druków według określonych zasad; uporządkowany zbiór opisów bibliograficznych dokumentów dobrany według określonych kryteriów, którego celem jest informowanie o istnieniu tych dokumentów bez względu na ich przechowywanie; dziedzina wiedzy dotycząca nauki o ksiąŝce, zajmująca się badaniem i opisywaniem ksiąŝki w celach praktycznych i naukowych. Bibliografia załącznikowa (inaczej kryptobibliografia, literatura przedmiotu) to wykaz dokumentów wykorzystanych przez autora piszącego określoną pracę. Zawiera spis dzieł cytowanych i wykorzystanych przez autora bądź tylko wskazane przez niego dokumenty jako uzupełniające treść. 1. Opis bibliograficzny ksiąŝki autorskiej: nazwisko autora skrót imienia, tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Kaczmarczyk S., Badania marketingowe. Metody i techniki, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2003. 2. Opis bibliograficzny ksiąŝki, gdzie występuje dwóch lub trzech autorów: nazwisko pierwszego autora skrót imienia, nazwisko drugiego autora skrót imienia, tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Garbarski L., Rutkowski I., Marketing. Punkt zwrotny nowoczesnej firmy, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2001. 3. Opis bibliograficzny ksiąŝki powyŝej trzech autorów: nazwisko pierwszego autora skrót imienia skrót i in., tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Kotler P. i in., Marketing. Podręcznik akademicki, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2002. 4. Opis bibliograficzny artykułu/rozdziału w pracy redakcyjnej: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, w: tytuł ksiąŝki. Podtytuł, redakcja, nazwa wydawnictwa, miejsce i roku wydania, strony na których znajduje się artykuł. np. Gniewek J., Ewolucja bankowości spółdzielczej, w: Bank na rynku finansowym. Problemy skali, efektywności i nadzoru, red. E. Miklaszewska, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 42. Pająk K., Innowacyjność a kapitał społeczny, w: Innowacyjność w teorii i praktyce, red. M. StruŜycki, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2006, s. 31 45. 5. Opis bibliograficzny artykułu w zeszycie naukowym: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, w: tytuł ksiąŝki. Podtytuł, redakcja, numer zeszytu, nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania, strony na których znajduje się artykuł. np. Moroz M., Komunikacja i interakcja z klientem poprzez serwis społecznościowy analiza studium przypadku, w: Komunikacja rynkowa. Kultura, perswazja, technologia, red. Z. Waśkowski, Zeszyty Naukowe 209, Wydawnictwo UE, Poznań 2011, s. 72 82. 6. Opis bibliograficzny publikacji wydanych przez instytucje rządowe, organizacje, firmy (brak autora lub redaktora): nazwa instytucji sprawczej, tytuł. Podtytuł, nazwa wydawnictwa, miejsce i roku wydania. np. GUS, Rocznik demograficzny 2010, Zakład Wydawnictw Statystycznych, Warszawa 2011. 3
7. Opis bibliograficzny dysertacji naukowych (prac doktorskich, magisterskich i licencjackich): nazwisko autora skrót imienia, tytuł pracy. Podtytuł, określenie rodzaju pracy, nazwa instytucji, siedziba instytucji rok, forma/tryb udostępniania. np. Szczygłowski P., Ocena przydatności wybranych modeli gaussowskich w obliczeniach stanu zanieczyszczenia powietrza, praca doktorska, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków 2007, [wydruk komputerowy]. JeŜeli praca dostępna jest w Internecie naleŝy podać adres WWW i dostęp: np. Szczygłowski P., Ocena przydatności wybranych modeli gaussowskich w obliczeniach stanu zanieczyszczenia powietrza, praca doktorska, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków 2007, http://winntbg.bg.agh.edu.pl/rozprawy/9869/full9869.pdf [dostęp: 7 września 2012]. 8. Opis bibliograficzny artykułu z czasopisma: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, Nazwa Czasopisma rok wydania, nr czasopisma, strony na których znajduje się artykuł. np. Wrzosek W., KrzyŜanowska M., Podstawy oceny efektywności marketingu, Marketing i Rynek 2007, nr 12, s. 2 9. 9. Opis bibliograficzny źródeł elektronicznych (ksiąŝek, artykułów z czasopism, prac zbiorowych, materiałów z witryn internetowych, wiadomości pocztowej): wymagane elementy w zaleŝności od rodzaju dokumentu (patrz wyŝej), jeŝeli nie ma któregoś z elementów naleŝy pominąć, dodać [tryb dostępu], dokładny adres WWW i [datę dostępu]. np. nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, Nazwa Czasopisma [online], rok wydania, nr czasopisma, strony na których znajduje się artykuł, adres WWW [data dostępu]. Karwatka T., Jak kupują klienci online, Marketing w Praktyce [online] 2012, nr 9, http://marketing.org.pl/index.php/go=2/act=2/aid=m5041be010b927 [dostęp: 5 września 2012]. Wikipedia, Controlling finansowy [online], http://pl.wikipedia.org/wiki/controlling_finansowy [dostęp: 5 września 2012]. 10. Opis bibliograficzny wiadomości pocztowej (e-mail): nazwisko skrót imienia osoby wysyłające wiadomość (adres poczty) (data wysyłania wiadomości), temat wiadomości, nazwisko odbiorcy skrót imienia (adres poczty). np. śebrowska A. (zebrowska@onet.pl) (10 sierpnia 2012), Jak rozwiązać problemy z markami, e- mail do A. Kowalskiej (kowalska.a@pb.gniezno.pl). 11. Opis bibliograficzny witryny internetowej: np. Witryna internetowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl/. 12. Opis bibliograficzny aktów prawnych: np. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego, Dz.U., nr 113, poz. 1187. Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r., Dz.U., poz. 991. Przypis to: objaśnienie lub uzupełnienie określonego miejsca tekstu, zaznaczonego cyferką czy innym znakiem. Zawiera najczęściej bibliograficzny adres źródła, z którego została zaczerpnięta myśl, wiadomość lub cytat. Przypisy umieszcza się najczęściej na dole strony, bądź na końcu odpowiedniego fragmentu dzieła (np. rozdziału), a w niektórych wypadkach na samym końcu dzieła. Rolą przypisów jest dokumentowanie korzystania z cudzych opinii i osiągnięć oraz wyprowadzenie poza tekst główny w celu budowania tekstu zrozumiałego dla odbiorcy. 4
Zasady dotyczące przypisów: Przypis zaznaczamy cyfrą i opisujemy na dole strony w zaleŝności od rodzaju dokumentu (patrz na przykłady wyŝej). Stosujemy skróty polskie: dz. cyt.; tamŝe; zob.; tenŝe; taŝ. Uwaga! w opisie bibliograficznym przypisu zmienia się kolejność, najpierw skrót imienia dalej nazwisko. Na końcu opisu naleŝy podać stronę, z której zaczerpnięto myśl czy cytat. np.: K. Pająk, Innowacyjność a kapitał społeczny, w: Innowacyjność w teorii i praktyce, red. M. StruŜycki, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 2006, s. 41. Zapis dokumentu ponownie przywołanego w danym artykule: np: 1. W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, Podstawy oceny efektywności marketingu, Marketing i Rynek 2007, nr 12, s. 4. 2. TamŜe. (przywoływana ta sama strona pracy) 3. TamŜe, s. 7. (ta sama praca, ale inna strona) 4. T. Karwatka, Jak kupują klienci online, Marketing w Praktyce [online] 2012, nr 9, http://marketing.org.pl/index.php/go=2/act=2/aid=m5041be010b927 [dostęp: 5 września 2012]. 5. W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, dz. cyt., s. 8. 6. W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, Podstawy oceny..., dz. cyt., s. 8. (podczas gdy w pracy wykorzystujemy inne dokumenty tych samych autorów naleŝy podać początek tytułu, aby było wiadomo, do której pozycji przypis się odnosi) 5