I N T E R P R E T A C J A I ND Y W I D U A L N A

Osiek dn. 20.03.2017r. WP.030.9.2017 I N T E R P R E T A C J A I ND Y W I D U A L N A Na podstawie art.14j 1 i art.14 d w zw. z art. 14 j 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r. poz. 201 ze zm.) Wójt Gminy Osiek po rozpatrzeniu wniosku wnioskodawcy z dnia 26 stycznia 2017 roku (data wpływu do tut. organu podatkowego w dniu 6 lutego 2017 roku) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zdarzenia przyszłego opodatkowania podatkiem od nieruchomości stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego, ustala i stwierdza, że: 1. stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie dotyczącym podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości w przypadku stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG - jest nieprawidłowe, 2. zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 oraz z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716 ze zm.) w związku z art. 3 pkt. 1, 3 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo Budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) przedmiotem opodatkowania jest całość stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG, w skład której wchodzą zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym: ogrodzenie, zbiornik kriogeniczny, służący do magazynowania skroplonego gazu, parownice atmosferyczne, stacja redukcyjno-pomiarowa, rurociąg nalewczy, rurociąg fazy ciekłej, rurociąg fazy gazowej, fundamenty pod zbiornik, parownice i stacje redukcyjno-pomiarowe, trwale związane z gruntem; drogi (przejścia) wewnętrzne i zewnętrzne, a to łącznie jako budowla i jej części związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uzasadnienie Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2017 roku (data wpływu do tut. organu w dniu 6 luty 2017 roku) wnioskodawca zwrócił się do Wójta Gminy Osiek o wydanie interpretacji indywidualnej w

zakresie zdarzenia przyszłego co do przedmiotu opodatkowania składającego się na stację zgazowania skroplonego gazu ziemnego, zwaną dalej LNG o zajęcie stanowiska dotyczącego przedmiotu opodatkowania i jego zakresu. We wspomnianym wniosku wnioskodawca podał następujący stan faktyczny. Wnioskodawca jest dzierżawcą nieruchomości w Gminie Osiek zamierza na niej postawić stację zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG. Stacja ta wg wnioskodawcy składać się będzie z ogrodzenia, zbiornika kriogenicznego służącego do magazynowania skroplonego gazu, parownic atmosferycznych, stacji redukcyjno-pomiarowej, rurociągu nalewczego, rurociągu fazy ciekłej, rurociągu fazy gazowej, fundamentów pod zbiornik, parownice i stacje redukcyjno-pomiarowe, trwale związane z gruntem; drogi (przejścia) wewnętrzne i zewnętrzne. Stacja redukcyjn0- pomiarowa, zbiornik i parownice będą posadowione na fundamentach i przymocowane kotwami lub śrubami. Fundamenty pod urządzenia techniczne (zbiornik magazynowy, parownice, stację redukcyjnopomiarową będą trwale związane z gruntem. Wnioskowa zamówił i uzyskał opinię techniczną dołączoną do wniosku z lutego 2015r. w przedmiocie oceny charakterystyki ww. obiektów sporządzoną przez inż. Wojciecha Piaseckiego. W związku z powyższym wnioskodawca zadał pytanie: Czy stacja zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stanie prawnym obowiązującym na dzień złożenia wniosku i w jakim zakresie podlegać będą opodatkowaniu tym podatkiem urządzenia techniczne wchodzące w jej skład? Stanowisko wnioskodawcy : Wnioskodawca powołując się na art.1 a ust.1 pkt 2 oraz art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: upol)oraz art. 3 pkt 1 i 3 ustawy Prawo Budowlane ocenił, że przez budowlę w rozumieniu prawa podatkowego należy rozumieć obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Przy czym wnioskodawca przytoczył pełną definicję budowli zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt. 2 upol a to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Wnioskodawca przeniósł to zgodnie z ww. definicją na treści prawa budowlanego, stwierdzając, że zgodnie z art. 3 pkt. 1 prawa budowlanego przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych, zaś przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany

niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Wnioskodawca stwierdza, że na potrzeby upol definicja i wyliczenia zawarte w prawie budowlanym są wyczerpujące i tworzą katalog zamknięty. Idąc tym kierunkiem wnioskodawca stwierdza, że w tym zamkniętym katalogu do zakresu budowli w rozumieniu prawa budowlanego kwalifikują się fundamenty pod zbiornik, i pozostałe urządzenia, odgrodzenia oraz drogi przejścia albowiem tylko te powstają w procesie budowalnym z wyrobów budowalnych. Odmiennie wnioskodawca traktuję pozostałe części LNG. Uznaje, że skoro urządzenia te nie są trwale związane z gruntem nie powstały w toku procesu budowalnego i nie są z wyrobów budowalnych nadto są urządzeniami a nie instalacjami. Wnioskodawca szerzej analizuje zbiornik uznając, że jest on budowlą ale nie jest obiektem budowalnym w rozumieniu prawa budowalnego a skoro tak to nie jest też budowlą w rozumieniu upol. Następnie wnioskodawca analizuję kwestie urządzeń technicznych wchodzących w skład LNG uznając, że skoro obecna definicja obiektu budowalnego nie obejmuje urządzeń to żadne z tych nie stanowi części tegoż obiektu. Dodatkowo podaje, że w definicji budowli wymienione są jedynie (jako budowle) części budowlane urządzeń technicznych. Wymienione zaś we wniosku części składowe LNG są jedynie posadowione na części budowlanej tj. fundamencie i przymocowane śrubami lub kotwami nie stanowiąc zintegrowane z fundamentem całości. Reasumując wnioskodawca stwierdza, że przedmiotem opodatkowania będzie jedynie ogrodzenie, fundamenty pod maszyny i urządzenia oraz drogi (przejścia) wewnętrzne i zewnętrzne. Natomiast zbiornik kriogeniczny, parownice atmosferyczne, stacja redukcyjno-pomiarowa, rurociąg nalewczy, rurociągu fazy ciekłej, rurociąg fazy gazowej będą pozostawały poza zakresem opodatkowania. W wyniku dokonanej analizy wniosku oraz stanu prawnego i stanów faktycznych tut. organ podatkowy nie podziela stanowiska podatnika, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w przypadku stacji LNG opisanej wyżej jest tylko jej część budowlana w postaci fundamentów, ogrodzenia oraz drogi i przejść jako odrębna budowla. Jak powszechnie wiadomo bez konieczności przeprowadzania dowodów gaz ziemny w postaci ciekłej o temperaturze poniżej -162 C (temperatura wrzenia metanu, głównego składnika LNG)

jest popularnie znany jako LNG (ang. Liguefiend NaturaL Gas). Skraplanie gazu ziemnego wymaga bardzo dokładnego jego oczyszczenia z dwutlenku węgla, azotu, propanu-butanu, wilgoci, helu itp. Gaz LPG jest bardzo czystym paliwem o liczbie oktanowej 130, większość instalacji w których jest spalany wymaga jego regazyfikacji czyli zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG. Po wtórnej zmianie na postać gazową zanieczyszczeń jest niewiele. Instalacja do zgazowania skroplonego metanu LNG z uwagi na niską temperaturę wymaga zastosowania zbiornika kriogenicznego. Niezbędnym elementem układu technologicznego są parownice służące do zmiany stanu skupienia gazu z fazy ciekłej na gazową, stacja redukcyjna do redukcji ciśnienia gazu i instalacja grzewcza najczęściej kotłownia, która zapewnia ogrzanie gazu oraz nawanialnia. Naziemne obiekty (zbiornik, parownice, nawanialnią, stacją redukcyjno-pomiarową, kotłownia wymagają ze względów użytkowych i bezpieczeństwa betonowych fundamentów. Transport i magazynowanie LNG polega w głównej mierze na utrzymaniu jego ciekłego stanu. W parownicach atmosferycznych skroplony gaz ziemny jest odparowywany (zgazowywany) zazwyczaj w takiej ilości, na jaką jest zapotrzebowanie odbiorcy. W celu podgrzania i ustabilizowania ciśnienia gaz z parownic jest transportowany rurociągami do stacji redukcyjnej, tam odpowiednie urządzenia (filtropodgrzewacz, reduktor) stabilizują kluczowe jego parametry. Gaz ziemny jest gazem bezbarwnym i bezwonnym, w instalacji stosuje się nawanialnie kontaktowe (do gazu dodawany jest związek THT), którego zadaniem jest nawonnienie gazu. Tak przygotowany gaz jest gotowy do przesyłania gazociągiem średniego ciśnienia. Całość zatem instalacji jest niezbędna do wytworzenia produktu do dalszej jego eksploatacji. Przechodząc do analizy wniosku i stanu prawnego na wstępie kilka uwag porządkujących. Wniosek zawiera wadliwe wszystkie podstawy prawne tj. nieaktualne na dzień złożenia wniosku i sprzeczne z treścią wniosku domagającego się analizy na dzień jego złożenia. Organ zatem oparł się w analizie na aktualnych zgodnie z treścią wniosku podstawach prawnych. W uzasadnieniu wniosku w podstawach prawnych w zakresie ustawy podatkowej również wnioskodawca myli przepis zawierający definicję przedmiotu opodatkowania. Wniosek bowiem formalnie dotyczy art. 2 ust. 1 pkt. 2 upol. Jednakże definicja budowli jako przedmiotu opodatkowania zawarta jest art. 2 ust. 1 pkt. 3 upol. Z uwagi na fakt, że wnioskodawca podał treść tej definicji organ uznał i oparł się w analizie na prawidłowej podstawie tj. art. 2 ust. 1 pkt. 3 upol. Wykładania i stanowisko wnioskodawcy obarczone są podstawowym błędem logicznym i merytorycznym. Wnioskodawca analizując przedmiot opodatkowania skupił się wyłącznie na prawie budowlanym. Wnioskodawca zapomina i pomija fakt, że wniosek dotyczy interpretacji prawa podatkowego a nie wykładni charakterystyki budowlanej stacji LNG. Definicję

przedmiotów opodatkowania zawiera kompleksowo ustawa podatkowa upol. Fakt, że odsyła w zakresie niektórych pojęć do ustawy prawo budowalne nie zmienia faktu, że przedmiot opodatkowania także przyszły jak w opisanym wniosku musi być analizowany w oparciu o definicję z ustawy podatkowej. Wnioskodawca podał definicje przedmiotu opodatkowania ale do niej się odniósł kompleksowo. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 3 upol przedmiotem opodatkowania jest budowla lub jej części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Choćby z tej definicji wynika, że przedmiotem opodatkowania są także części budowli. Część budowli co wynika z istoty fragmentaryzacji danego przedmiotu nie musi spełniać jednocześnie i łącznie wszystkich cech całości jest to niejednokrotnie fizycznie niemożliwe. Tym bardziej, że pojęcie części budowli nie jest tożsame z pojęciem części budowalnej w rozumieniu prawa budowalnego. Mając na względzie analizę dokonaną przez wnioskodawcę co odniesienia do prawa budowalnego organ ją podziela w tym zakresie za orzecznictwem że dotyczy tylko i wyłącznie przepisów rangi ustawowej zatem tylko i wyłącznie ustawy prawo budowalne i tylko i wyłącznie gdy wynika to wprost i wyraźnie z treści przepisów upol. Tymczasem upol nigdzie nie odsyła w zakresie wykładni części budowli opisanej w art. 2 ust. 1 pkt. 3 do prawa budowalnego. Podobnie słowniczek definicji z art. 1a upol. Oznacza to, że organ podatkowy winien dokonywać analizy części o jakiej mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 3 upol autonomicznie na potrzeby prawa podatkowego z uwzględnieniem definicji budowli. Owszem definicja podatkowa budowli odsyła do prawa budowlanego gdzie w art. 3 pkt. 3 jest mowa o częściach budowlanych co nie wyklucza przecież jeszcze innych części budowli jako całości. Tylko i wyłącznie w tym kontekście nie należy wyłączać z pojęcia budowli ogólnie jaką jest stacja LNG jej poszczególnych części skoro wszystkie razem służyć mają działalności gospodarczej tj. przetwarzania gazu. Niemniej jednak organ oparł się w swojej analizie przede wszystkim na ustawowej definicji budowli opisanej w upol. Przypomnieć należy, że jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Z definicji tej wynika, że przedmiotem opodatkowania w rozumieniu upol jest budowla wraz z urządzeniem budowalnym w rozumieniu prawa podatkowego które ma być związane z obiektem budowalnym i zapewniać użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem. Sięgając do przepisów prawa budowalnego definicję otwartą urządzenia budowalnego znajdujemy w art. 3 pkt. 9 cyt. ustawy. I tak przez urządzenia budowlane należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także

przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W ocenie organu wszystkie podane w we wniosku urządzenia techniczne mieszczą się w tej definicji. Przede wszystkim są one związane zarówno poprzez jak wnioskodawca zauważa kotwy i śruby ale także przez własne łącza, instalacje okablowania. Co więcej przeznaczeniem tych urządzeń jest przetworzenie postaci gazu i jego zmagazynowanie do dalszego wykorzystania. Tak wnioskodawca też określa całość a to mianem stacji LNG. W tym kontekście zatem poszczególne części po ich odłączeniu są bezcelowymi fragmentami i nie służą przeznaczeniu jakim jest magazynowanie LNG. Skoro tak to spełniają warunek zarówno związania jak i funkcjonalnego przeznaczenia. Owo przeznaczenie ma odzwierciedlenie nie tylko w prawie podatkowym ale wprost w tych przepisach, które prawo podatkowe nakazuje stosować wprost zatem w definicji obiektu budowalnego jak i budowli. Zarówno w definicjach zawartych w art. 3 pkt. 1 jaki pkt 3 prawa budowalnego mamy wymóg aby całość służyła ustalonemu i wynikającemu z właściwości rzeczy czy zespołu rzeczy przeznaczeniu oraz by tworzyła całość użytkową. Pogląd ten popularnie zwany pojęciem całości techniczno-użytkowej zyskał spore i zgodne orzecznictwo w tym w szczególności w zakresie sieci gazowych stacji redukcyjno-pomiarowych ale także wprost stacji LNG. Należy uznać, że omówione przez wnioskodawcę zmiany tj. poprzez usunięcie pojęcia urządzenia z definicji obiektu budowalnego jak wprowadzenia kwestii związanej z procesem budowalnym czy stosowaniem wyrobów budowalnych nie zmieniają dokonanej wykładni o czym niżej. Tutejszy organ popiera i zgadza się ze stanowiskiem judykatury w tym zakresie i na poparcie swojego stanowiska wskazuję, że w odniesieniu do stacji zgazowania gazu LNG przyjęto powszechnie kwalifikację jako budowli będącej całością techniczno-użytkową, a zatem podlegającej opodatkowaniu w całości. W wyroku WSA w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2014 r. w sprawie pod sygn. akt I SA/Gd 527/14, przyjęto że "budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. jest stacja zgazowania gazu LNG tworząca całość technicznoużytkową. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają zarówno fundamenty, jak i pozostałe, składające się na budowle elementy stacji gazu ziemnego LNG" W ocenie organu jednak instrukcyjne i rozstrzygające jest stanowisko jakie zajął w wyroku NSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie pod sygn. akt II FSK 2994/12 gdzie sformułował tezę o treści: Budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 upol jest stacja zgazowania gazu LNG tworząca całość techniczno - użytkową. Za pozbawione uzasadnionych podstaw należy uznać wyodrębnienie do opodatkowania jedynie części budowlanej (fundamentów) tego rodzaju budowli Stanowisko to została następnie przyjęte przez judykaturę i stosowane jest także po zmianie przepisów i tak dla przykładu orzeczenia innych sądów wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 marca 2015 r w sprawie pod sygn. akt II FSK

3285/14, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 lipca 2015r. w sprawie pod sygn. akt I SA/Sz 476/15 czy wreszcie właściwego dla tut. organu podatkowego i najnowsze orzeczenie wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 grudnia 2016r. w sprawie pod sygn. akt I SA/Kr 1109/16 gdzie potwierdzona podejście i stanowisko w zakresie pojęcia całości techniczno-użytkowej. W ocenie tut. organu wymienione przez wnioskodawcę części osobno nie tworzą żadnej jakości użytkowej i nie służą przeznaczeniu jakim ma być wg zdarzenia przyszłego stacja LNG. Dopiero łącznie zamontowane, zainstalowane połączone w ten czy inny sposób zgodny ze sztuką i nauką tworzą całość jako stacja LNG i jako taka podlegają opodatkowaniu. Organ wskazuję przy tym, że fakt usunięcia z definicji obiektu budowalnego w prawie budowalnym słowa urządzeń nie zmienia definicji przedmiotu opodatkowania. Jak wskazano bowiem to prawo podatkowe zawiera tą definicję a nie ustawa prawo budowalne. Skoro w tejże w art. 1a ust. 1 pkt. 2 upol jest mowa o obiekcie oraz o urządzeniu a w art. 2 ust. 1 pkt. 2 upol także o częściach budowli to bezspornie dla prawa podatkowego całość stacji LNG jest tą budowlą. Obojętne dla organu podatkowego jest przy tym charakterystyka budowlana opisane w ocenie technicznej. Organ ten bowiem nie zajmuje się kwestią oceny tej stacji w kontekście wymogów prawa budowalnego. Podobnie przywołanie procesu budowlanego oraz wyrobów budowlanych nie zmienia tutaj stanowiska organu. Wskazać bowiem trzeba, że podstawowa wykładnia językowa także celowościowa tego zapisu art. 3 pkt. 1 prawa budowalnego wskazuję na korzystanie z wyrobów budowalnych ale nie wskazuję na ich wyłączność. Sformułowanie przy użyciu oznacza tylko i wyłącznie, że takie wyroby mają być użyte ale nie oznacza i nie wyklucza użycia także innych wyrobów. Wreszcie ustawa podatkowa odsyła tylko i wyłącznie do prawa budowlanego. Jak stwierdził sam wnioskodawca z czym organ się zgadza odsyła do przepisu rangi ustawowej wyraźnie określanego zatem tego i tylko tego. Organ podatkowy nie może zatem stosować innych przepisów niż wskazane w prawie podatkowym w ramach pewności i ścisłej interpretacji przepisów podatkowych. Tymczasem prawo budowlane nie zawiera definicji wyrobu budowalnego. Nie ma zatem żadnych przesłanek, które wykluczały by kwalifikowanie przy stacji LNG wskazanych części jako także wyroby budowalne w rozumieniu właściwym dla prawa podatkowego. Myli się wnioskodawca twierdząc, że wyroby budowalne powstają wyłącznie w toku procesu budowalnego. Jest to wnioskowanie obarczone nie tylko błędem co do faktu ale i logicznym. Nawet gdyby uznać, że organ podatkowy może posłużyć się definicjami legalnymi z innych ustaw to i tak wnioskodawca nie ostanie się ze swoją argumentacją. Definicja legalna wyrobu budowalnego jest bowiem zawarta w art. 2 pkt. ustawy z dnia 16 kwietnia 2014r. o wyrobach budowalnych, zgodnie z którą należy przez to rozumieć wyrób budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011

r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG. Tam zaś przez wyrobów budowalny rozumie się każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych. W ocenie organu nawet gdyby upol pozwalał na zastosowanie tej definicji to części składowe LNG wypełniały by ją tworząc kompleksowy obiekt budowalny budowlę w rozumieniu prawa podatkowego Zatem w ocenie organu podatkowego wszystkie elementy wymienione przez wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu jako elementy składowe obiektu budowlanegostacji gazu LNG. Z tych powodów organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Niniejsza interpretacja udzielona jest w oparciu o przepisy prawa podatkowego oraz przepisy ustaw z nim związanych obowiązujące na dzień złożenia wniosku w organie podatkowym i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę zostanie zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej tutejszego organu podatkowego Pouczenie Na niniejszą interpretację przysługuje stronie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Wójta Gminy Osiek Skargę można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie Wójta Gminy Osiek do usunięcia naruszenia prawa. Termin do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wynosi 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o treści wydanej interpretacji. Termin na wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wynosi 30 dni od dnia doręczenia stronie odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ takiej odpowiedzi nie udzieli, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.