Propozycja Karty Porozumienia z Muzułmanami Przedstawiamy propozycję porozumienia, którego podpisanie powinno uspokoić przeciwników budowy meczetu, a muzułmanom, którzy w sposób umiarkowany rozumieją swoją religię pozwoli na działanie bez przeszkód w naszym kraju. Propozycja Karty Porozumienia z Muzułmanami Preambuła My, niżej podpisani reprezentanci społeczności muzułmańskiej, zgodnie z naszymi uprawnieniami, jako liderzy na różnych poziomach, jako Mufti, Ulemowie, Imamowie, liderzy społeczności, przewodniczący islamskich madrasów, muezzini i inni odpowiedni islamscy przedstawiciele, włączając w to wolnomyślicieli i liderów organizacji pozarządowych, liderów młodzieżowych, liderów kobiecych, na wszystkich poziomach islamskich instytucji, zobowiązujemy się utrzymywać, promować i przestrzegać artykułów tej Karty Porozumienia z Muzułmanami co do litery i ducha. Zobowiązujemy się do rozwijania i promocji pokojowego współżycia w całej Europie w duchu jednego braterstwa pomiędzy całą ludzkością, traktując wszystkich jako równych, w zgodzie z zasadami proklamowanymi w karcie Narodów Zjednoczonych, z Uniwersalną Deklaracją Praw Człowieka ONZ (Zgromadzenie Ogólne, rezolucja 217A(III) z 1948) i Międzynarodową Konwencją Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ (1966). Ktokolwiek złamie jakikolwiek artykuł wymieniony i wyszczególniony poniżej, będzie traktowany jako osoba spoza Domu Islamu i będzie określony jako niemuzułmanin i nie znajdzie ochrony w społeczności muzułmańskiej. Artykuły proponowanej karty: Artykuł 1 Będziemy respektować wszystkie niemuzułmańskie religie słowem i czynem, przez wydanie jasnej fatwy z natychmiastowym efektem, zakazującej: 1. Użycia siły i przemocy jakiegokolwiek rodzaju przeciwko zwolennikom wszystkich niemuzułmańskich religii razem i z osobna. 2. Wydawania gróźb przez jakąkolwiek religijną fatwę, grożących przemocą wobec instytucji oraz
zabójstwami jednostek lub grup i wyznawców innych religii, niezależnie od tego czy zamieszkują wśród muzułmańskiej większości, czy tez odwrotnie. 3. Użycia siły w jakiejkolwiek formie z powodu odczuwanego bądź rzeczywistego poczucia krzywdy. 4. Zabijania lub atakowania cywili czy cywilnych instytucji w islamskich i nieislamskich krajach jako środek adresowania naszej krzywdy. Artykuł 2 Będziemy szanować i odnosić się honorowo do wszystkich cywilizacji, kultur i tradycji innych narodów i ludzi bez względu na ich etniczne i religijne pochodzenie. Zostanie to osiągnięte przez wprowadzenie przejrzystego programu edukacyjnego przez wszystkie islamskie instytucje i placówki, jak również przez organizowanie specjalnych spotkań skierowanych do młodzieży: 1. Przez promocję braterstwa całej ludzkości bez religijnego i etnicznego rozróżniania i dyskryminacji. 2. Przez deklarowanie równości wszystkich mężczyzn i kobiet, oraz odrzucenie niższości jakiejkolwiek płci. 3. Przez promowanie ważności i wykonalności narodowego prawa krajowego, żeby było ono w pełni przestrzegane i miało pierwszeństwo przed szariatem. Artykuł 3 W duchu powiedzenia Nie ma przymusu w religii! (Sura 2:256), zobowiązujemy się podtrzymywać wartość wolności, a szczególności wolności wiary i wypowiedzi. Niżej podpisani niniejszym deklarują, że religia jest prywatną i osobistą sprawą, oraz osobistym wyborem. Nie jest prawem społeczności ani państwa dyktować i mieszać się w osobiste religijne wybory dokonywane przez jednostki. 1. Stąd nie będzie oskarżeń przeciwko żadnym muzułmanom czy niemuzułmanom, którzy wybiorą zmianę, porzucenie czy przyjęcie innej religii, czy to w krajach niemuzułmańskich czy w Domu Islamu. Dotyczy to zarówno innych muzułmańskich frakcji jak i religii i wyznań niemuzułmańskich. 2. Ta koncepcja zostanie podjęta ponownie w fatwie obowiązującej w całej Europie i zaproponowana do publikacji w gazetach krajowych i lokalnych w celu uniknięcia błędnych interpretacji. Artykuł 4 Podstawą legitymizacji działań terrorystycznych islamistów i ich ciągłego stosowania przemocy jest autorytet sankcjonowany przez liderów religijnych. Te sankcjonujące stwierdzenia znane są jako fatwy. Ta sytuacja jest obecnie ponownie dyskutowana w wielu narodach. Jordania przeprowadziła ustawę regulującą proces fatwy i odpowiedzialność tych, którzy je wydają. Ci, którzy łamią regulacje, są narażeni na surowe kary. Arabia Saudyjska także zgłosiła propozycje w tej sprawie, a inne islamskie, arabskie rządy, przeprowadziły badania nad tą kwestią. Państwa narodowe muszą uznawać te środki jako ochronę. Odwołując się do wyżej wymienionych artykułów, sygnatariusze tej Kary zakazują i delegalizują prawo do wydawania fatw, które skutkowałyby przemocą wobec jednostek i instytucji. 1. Jakakolwiek taka fatwa będzie pozbawiona mocy prawnej. 2. Prawo do wydawania fatw będzie ograniczone do określonych ciał i tylko te ciała będą miały prawo wydawać religijne fatwy 3. Fatwy wydane przez kogokolwiek innego (obojętnie czy jednostkę, czy instytucję) poza autoryzowanym do tego ciałem będą nieważne i nie będą miały skutków.
4. W przypadku fatw wydanych przez innych poza określonymi ciałami, będą one traktowane jako bezprawne, a w gestii odpowiednich rządowych instytucji będzie postawienie sprawców przed obliczem sprawiedliwości. 5. Sygnatariusze tej karty będą w pełni współpracować z policją i służbami bezpieczeństwa w doprowadzeniu w/w osób w ręce sprawiedliwości, włączając w to środki deportacji, jeśli będzie to odpowiednie w danej sytuacji. Artykuł 5 Kochający pokój i promujący pokój ludzie, zadomowieni w Europie i w równi wierzący, że islam jest religią pokoju, która promuje współpracę pomiędzy wszystkimi ludźmi bez względu na ich religijne, etniczne czy płciowe pochodzenie, uznajemy, że: 1. Idea i wszystkie nauki dżihadu stosującego przemoc fizyczną mają zostać uznane jako nieważne, nieodpowiednie i niestosowne z tego powodu nie znajdujące zastosowania. 2. Dlatego wszystkie koraniczne wersy dżihadu zachęcajże do fizycznej przemocy, obojętnie czy wprost czy nie wprost, czy też inne cytaty z jakichkolwiek islamskich źródeł, czy to z sunny, czy z powiedzeń Proroka lub uczonych albo przywódców dżihadu, w jakimkolwiek czasie i miejscu, powinny zostać uznane za nie do zastosowania, nieważne i nieislamskie. 3. Wszystkie koraniczne wersy, które mogłyby mieć wydźwięk podżegający religijne, etnicznie czy dyskryminująco w odniesieniu do płci, są tylko historyczne i będą uznane jako nieskuteczne w dzisiejszym świecie. 4. Te wersy będą albo odroczone, albo zawieszone do czasu, aż uczeni znajdą rozwiązanie dla ich interpretacji. Artykuł 6 W oparciu o akceptację równości całej ludzkości, braterstwa wszystkich, wolności i świętości ludzkiego życia, oraz w oparciu o zasadę, że kto zabił człowieka, czyni tak jakby zabił wszystkich ludzi, wszystkie akty terroryzmu są zakazane, odrzucone i wyjęte spod prawa: 1. Żadna misja samobójcza podjęta z jakichkolwiek powodów nie jest uzasadniona. 2. Żadna operacja dżihadu z użyciem fizycznej przemocy nie będzie uznawana za świętą. 3. Nikt, kto wybierze śmierć w takiej operacji, nie będzie traktowany jako męczennik. Artykuł 7 Wspólnie będziemy zwalczać terroryzm i robić to, co jest w naszej możności, żeby wykorzenić go z naszych instytucji przez: 1. Pełną kooperację z wszystkimi odpowiednimi organami rządowymi, włączając w to policję i służby wywiadu. 2. Obserwowanie i monitorowanie kazań w meczecie i innych programów meczetowych nauk, by wychwycić przesłania niezgodne z tą Kartą. 3. Upewnienie się, że na wszystkich religijnych zgromadzeniach i wykładach dawanych młodzieży, proklamowana jest kooperacja i pokojowe współżycie z niemuzułmanami, a ideologia nienawiści jest wykorzeniona. 4. Informowanie o jakichkolwiek potajemnych i podejrzanych zgromadzeniach komórek młodzieży w którejkolwiek z naszych instytucji. 5. Monitorowanie publikacji, włączając w to książki, CD, DVD i inne media, które służą sprawie zbrojnych islamistów. 6. Zapewnienie przejrzystości i pełnego dostępu dla władz, by mogły zweryfikować implementację tej Karty.
Artykuł 8 Będziemy sprzyjać lepszym relacjom z niemuzułmanami i promować pokój przez: 1. Wydawanie regularnych fatw promujących pokój i braterstwo między muzułmanami i niemuzułmanami, jako podstawowych nauk islamu. 2. Stworzenie przejrzystego programu promującego pokój i przebaczenie pomiędzy wszystkimi grupami ludzi, bez względu na ich religijne, kulturowe, językowe czy etniczne pochodzenie. 3. Podjęcie surowych działań przez utworzenie praw w celu wydalania przedstawicieli władz i urzędów muzułmańskich na którymkolwiek poziomie, którzy angażują się w promowanie jakichkolwiek nauk czy działań niezgodnych z tą Kartą. 4. Zakazanie jakichkolwiek antyżydowskich czy antychrześcijańskich insynuacji, w szczególności w trakcie modlitw i religijnych zgromadzeń. Artykuł 9 My, sygnatariusze, prosimy wszystkie islamskie instytucje i wszystkich ich członków, związki i placówki, żeby we współpracy z sygnatariuszami tej Karty: 1. Porzucili wszystkie teksty, które bezkarnie dyskryminują chrześcijan i żydów, przez określanie ich mianem Kafirów, apostatów, politeistów, dzieci, małp i świń, i zakazali jakiegokolwiek podżegania, obrażania i innych dyskryminujących odniesień do ich religii. 2. By porzucili praktykę takffir (uznania za niewiernych) wobec kogokolwiek, czy to będzie muzułmanin czy niemuzułmanin. (Kiedy muzułmański lider określi kogokolwiek jako takiego, to celem wiernych jest wyeliminowanie tej osoby). 3. Zakazali i porzucili praktykę taqiji (doktryny usprawiedliwiającej kłamanie i zwodzenie innych) dla wspomagania sprawy muzułmanów i islamu. Takie obrażanie, podżeganie, dyskryminacja i oszustwo nie powinny być podtrzymywane czy praktykowane. Artykuł 10 Prosimy wszystkie oficjalnie ukonstytuowane islamskie ciała i instytucje, żeby przejrzały i wydały nowe interpretacje tych koranicznych wersetów, które wzywają do dżihadu i przemocy przeciwko niemuzułmanom. Na przykład, lecz nie wyłącznie: 1. O proroku! Pobudzaj wiernych do walki! Jeśli wśród was jest dwudziestu cierpliwych, to zwyciężą dwustu; a jeśli jest stu wśród was, to oni zwyciężą tysiąc niewiernych, ponieważ oni są ludźmi, którzy nie rozumieją. (Sura 8:65) 2. Niechże walczą na drodze Boga ci, którzy za życie tego świata kupują życie ostateczne! A kto walczy na drodze Boga i zostanie zabity albo zwycięży, otrzyma od Nas nagrodę ogromną. (Sura 4:74) 3. Ci, którzy wierzą, walczą na drodze Boga, a ci, którzy nie wierzą, walczą na drodze Saguta. Walczcie więc z poplecznikami szatana! Zaprawdę, podstęp szatana jest słaby! (Sura 4:76) 4. Zwalczajcie ich, aż nie będzie już buntu i religia w całości będzie należeć do Boga. A jeśli oni się powstrzymają to, zaprawdę, Bóg widzi jasno, co czynicie! (Sura 8:39) 5. I zabijajcie ich, gdziekolwiek ich spotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili Prześladowanie jest gorsze niż zabicie. I nie zwalczajcie ich przy świętym Meczecie, dopóki oni nie będą was tam zwalczać. Gdziekolwiek oni będą walczyć przeciw wam, zabijajcie ich! Taka jest odpłata niewiernym! (Sura 2:191) 6. A kiedy miną święte miesiące, wtedy zabijajcie bałwochwalców, tam gdzie ich znajdziecie; chwytajcie ich, oblegajcie i przygotowujcie dla nich wszelkie zasadzki! Ale jeśli oni się nawrócą i będą odprawiać modlitwę, i dawać jałmużnę, to dajcie im wolną drogę. Zaprawdę, Bóg jest
przebaczający, litościwy! (Sura 9:5) 7. Zapłatą dla tych, którzy zwalczają Boga i Jego Posłańca i starają się szerzyć zepsucie na ziemi, będzie tylko to, iż będą oni zabici lub ukrzyżowani albo też obetnie im się rękę i nogę naprzemianległe, albo też zostaną wypędzeni z kraju. Oni doznają hańby na tym świecie i kary bolesnej w życiu ostatecznym. (Sura 5:33) 8. Zwalczajcie ich! Bóg ukarze ich przez wasze ręce i okryje ich wstydem; i dopomoże wam zwyciężyć ich. On uleczy piersi ludzi wierzących, (Sura 9:14) 9. Zwalczajcie tych, którzy nie wierzą w Boga i w Dzień Ostatni, który nie zakazują tego, co zakazał Bóg i Jego Posłaniec, i nie poddają się religii prawdy spośród tych, którym została dana Księga dopóki oni nie zapłacą daniny własną ręką i nie zostaną upokorzeni. (Sura 9:29) 10. Przygotujcie przeciwko nim, ile możecie sił i oddziałów konnicy, którymi moglibyście przerazić wroga Boga i wroga waszego, jak również innych, którzy są poza nimi, a których wy nie znacie. Bóg ich zna! A to, co wy rozdajecie na drodze Boga, to zostanie wam w pełni oddane i nie doznacie niesprawiedliwości. (Sura 8:60) 11. Twój Pan objawił aniołom: Oto Ja jestem z wami! Umocnijcie więc tych, którzy wierzą! Ja wrzucę strach w serca niewiernych. Bijcie ich więc po karkach! Bijcie ich po wszystkich palcach! (Sura 8:12) 12. My wrzucimy w serca tych, którzy nie uwierzyli, przerażenie za to, iż oni dodawali Bogu jako współtowarzyszy to, czemu On nie zesłał żadnej władzy. Ich miejscem schronienia będzie ogień. A jakże złe to miejsce pobytu dla niesprawiedliwych! (Sura 3:151) 13. O wy, którym została dana Księga! Wierzcie temu, co zesłaliśmy, potwierdzając prawdziwość tego, co już posiadacie, zanim My nie zetrzemy waszych twarzy i nie odwrócimy ich do tych; albo nie przeklniemy ich, jak przeklęliśmy zwolenników soboty. I rozkaz Boga został spełniony. (Sura 4:47) 14. O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za przyjaciół żydów i chrześcijan; oni są przyjaciółmi jedni dla drugich. A kto z was bierze ich sobie za przyjaciół, to sam jest spośród nich. Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą ludu niesprawiedliwych! (Sura 5:51) 15. O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie bliskich przyjaciół spoza waszego grona; tacy nie omieszkaliby wam szkodzić; chcieliby, abyście się znaleźli w utrapieniu. Zawiść zionie z ich ust, a to, co kryją ich piersi, jest jeszcze gorsze. Wyjaśniliśmy wam znaki, jeśli jesteście rozumni! (Sura 3:118) 16. Nie uwierzyli ci, którzy powiedzieli: Zaprawdę, Bóg to Mesjasz, syn Marii! A Mesjasz powiedział: Synowie Izraela! Czcijcie Boga, mojego Pana i waszego Pana! Oto, zaprawdę, kto daje Bogu współtowarzyszy, temu Bóg zabronił wejścia do Ogrodu! Jego miejscem schronienia będzie ogień. A niesprawiedliwi nie będą mieli żadnych pomocników! (Sura 5:72) 17. Nie uwierzyli ci, którzy powiedzieli: Zaprawdę, Bóg to trzeci z trzech! A nie ma przecież żadnego boga, jak tylko jeden Bóg! A jeśli oni nie zaniechają tego, co mówią, to tych, którzy nie uwierzyli, dotknie kara bolesna. (Sura 5:73) Te i inne podobne wersy z Koranu i powiedzenia proroka odnotowane w islamskich skryptach zwanych Hadisami, stały się źródłem i inspiracją nienawiści i terroryzmu. Podsumowanie Sygnatariusze tej Karty potwierdzają swoją dogłębną wiarę w te fundamentalne wolności prawa i pokoju, od których zależy utrzymanie politycznej demokracji kraju. Sygnatariusze tej Karty potwierdzają swoją wiarę w karty Narodów Zjednoczonych (Uniwersalna Deklaracja Praw Człowieka, ONZ (Zgromadzenie Ogólne, rezolucja 217A(III) z 1948) i Międzynarodowa Konwencja Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ (1966), włączając w to podstawową wolność do nawracania i podstawowe prawo jednostki do zmiany swojej religii. Sygnatariusze tej Karty potwierdzają swoją wiarę w pokój pomiędzy społecznościami islamskimi i społecznościami nieislamskimi.