Regulamin 1. Wstęp 1. Working test (WT) to próba, której celem jest sprawdzenie wartości użytkowej retrieverów w pracy po strzale (jest to ich podstawowa praca), bez użycia zwierzyny. 2. Retrievery są niezastąpionymi pomocnikami myśliwych przy pracy po strzale. Celem WT jest wybranie najlepszych psów, tzn. takich, które potrafią odszukać ustrzeloną zwierzynę, mają właściwy temperament i specyficzną właściwość retrieverów - marking, potrafią wykorzystywać węch, wykazują inicjatywę i aportują z miękkim chwytem. 3. Działanie przewodnika jest postrzegane jedynie jako niezbędne wsparcie wymienionych cech psa. Działanie przewodnika służy temu, aby pies zachowywał się spokojnie, czy to w określonym miejscu, czy też przy nodze przewodnika, aby posłusznie wykonał wszystkie polecenia przewodnika oraz mógł być naprowadzony na właściwy obszar upadku zwierzyny, jeśli sam pies tego upadku nie widział. 2. Organizacja 1. WT musi przygotowywać osoba lub osoby z doświadczeniem w pracy z retrieverami, zdobytym w trakcie praktyki myśliwskiej. Wszystkie psy, w miarę możliwości, powinny pracować w tych samych warunkach, żeby do minimum ograniczyć element przypadkowości. 2. Organizatorzy WT w ramach prób starają się odtworzyć rzeczywiste warunki polowania. Muszą także zapewnić zadania, które umożliwią psom pokazanie ich umiejętności markingu i wrodzone zdolności do pracy. Rozstawienie strzelców oraz pomocników rzucających dummy musi również odpowiadać zbliżonym warunkom polowania. 3. Niedozwolone jest, aby poddawany próbie pies, w czasie wykonywania konkurencji, poruszał się w bezpośredniej bliskości innego psa. 4. Organizatorzy i sędziowie muszą dołożyć starań, aby zapewnić bezpieczeństwo retrieverom, które są poddawane próbom, nie mogą też wymagać od nich pokonywania niebezpiecznych przeszkód.
3. Przebieg WT 1. WT przeprowadzane są w czterech klasach: WT E elementarna/puppy, WT L podstawowa/novice, WT M pośrednia/intermediate, WT S otwarta/open. Psy, które w jednej klasie trzykrotnie otrzymały ocenę doskonałą, w kolejnych zawodach muszą startować w klasie wyższej. Nie dotyczy to klasy S, w której pies może startować bez ograniczeń. Pies, który awansował do wyższej klasy, nie może ponownie startować w klasie niższej. Opis poszczególnych klas zawarto w Objaśnieniach do Regulaminu 2. Decyzja sędziego jest ostateczna. Uczestnicy nie mogą publicznie podważać decyzji sędziów, krytykować organizatora, terenu lub pomocników. 3. W takiej sytuacji organizatorzy mają prawo wykluczyć psa z konkursu lub odmówić jego przyjęcia w następnym konkursie. 4. Organizator może ograniczyć liczbę uczestników, w takiej sytuacji o przyjęciu uczestnika zadecyduje data przyjęcia zgłoszenia. 5. Sędziowie powinni mieć doświadczenie w pracy z retrieverami zdobyte w trakcie praktyki myśliwskiej i oceny psów w zawodach i konkursach. 6. Wszyscy przewodnicy psów są zobowiązani do stosowania się do poleceń sędziów. Sędziowie mają prawo wykluczyć z WT każdego psa, którego przewodnik nie stosuje się do poleceń sędziowskich lub w sposób świadomy utrudnia pracę pozostałym uczestnikom lub ich psom. 7. Jest niedozwolone, aby na terenie, na którym odbywa się WT (a także w jego okolicach, jeśli istnieje możliwość, że ten teren również będzie wykorzystany na potrzeby WT), znajdowała się osoba z suką w rui. 8. Pies wykonuje swoją pracę wolny bez żadnej obroży. 9. W ramach WT żadna osoba nie ma prawa psa karać ani obchodzić się z nim w sposób brutalny. Za takie zachowanie sędzia możę ukarać wykluczeniem. 4. Ocenianie 1. Przewodnik z psem na smyczy powinien zgłosić się u sędziego. Sędzia określa przewodnikowi, czego oczekuje w trakcie wykonywania zadania. Sędzia określa rozsądną odległość między widzami a pracującym psem. 2. Sędziowie zapewniają psu jak najlepsze możliwości do zaprezentowania jego pracy, umożliwiając mu rzetelną pracę w warunkach, które dla psa są najkorzystniejsze. Największym uznaniem cieszą się psy, które pracują efektywnie, wymagają możliwie najmniejszej liczby wydawanych poleceń oraz robią najlepsze wrażenie, wykorzystując specyficzne cechy retrieverów.
3 Marking, szybkie chwycenie oraz szybki powrót z aportem są najważniejszymi cechami pracy retrievera. Sędziowie nie oceniają surowo sytuacji, w której pies, wracając z aportem, odłoży go, aby poprawić jego chwyt nie jest to traktowane jako niedbałe aportowanie. Psy z dobrym markingiem i inicjatywą powinny być ocenione lepiej niż psy, które muszą być naprowadzane do aportu. 3. Pies, który popełnił błąd wykluczający lub został oceniony na zero, nie może być klasyfikowany. 4. Sędziowie mają prawo nie dokonać oceny, kwalifikacji czy lokaty, jeśli są zdania, że żaden z uczestników nie wykonał zadań wystarczająco dobrze. 5. Przy ocenianiu zadań stosuje się system punktowy, w zakresie od 0 do 20 pkt. 5. Szczególne postanowienia 1. Przy rozpoczęciu WT sędziowie mają obowiązek sprawdzenia, czy numery startowe zgadzają się z programem. 2. Retriever musi być spokojny po wystrzale i upadku zwierzyny oraz aportować na polecenie. Wszystkie psy powinny być poddawane próbie na głębokiej wodzie i próbie z wyszukiwania. Pies w trakcie wykonywania konkurencji musi chodzić bez otoku przy nodze przewodnika. 3. W czasie WT używa się wyłącznie standardowych zielonych dummy o wadze 500 g. W przypadku korzystania z miotacza aportów (dummy launcher), wykorzystuje się dummy do niego przeznaczone. 4. Wystrzał zawsze poprzedza wyrzucenie dummy. Strzelec nie powinien znajdować w odległości większej niż 35 metrów od wyrzucanego aportu. Przy aportach, których pies nie widział (blind), wystrzał nie jest konieczny. Przy wystrzale używana jest broń hukowa lub myśliwska. 5. WT powinny się składać z co najmniej 4 zadań. 6. Długość aportów nie powinna przekraczać 150 metrów. 7. Pozytywne punkty: dobra kontrola nad psem, prawidłowe oddawanie, entuzjazm przy pracy, wrodzona zdolność markingu i specyficzna umiejętność retrieverów do znajdywania ustrzelonej zwierzyny, węch, ciche prowadzenie, szybki chwyt oraz styl pracy. 8. Istotne błędy: słaba kontrola przez niespokojne zachowanie psa, zła praca u nogi, słaby marking, brak umiejętności zapamiętania miejsca upadku dummy, zbyt duża zależność od przewodnika, niespokojne zachowanie na stanowisku, brak skupienia przewodnik musi poświęcać psu zwiększoną uwagę, zbyt głośne prowadzenie, niedbały aport, powolna praca bez inicjatywy.
9. Błędy, w wyniku których psy otrzymują ocenę 0: pogoń za zwierzyną, kontynuowanie poszukiwań z dummy w pysku, zamiana dummy, odmowa wejścia do wody, odmowa aportowania, lęk z powodu wystrzału, sytuacja, w której przewodnik traci kontrolę nad psem, rozpoczęcie pracy bez wydania polecenia, skomlenie, szczekanie. Jeżeli w którymś z zadań pies otrzymał ocenę zero, może brać udział w pozostałych konkurencjach. 10. Błędy wykluczające: agresywne zachowanie, twardy chwyt aportu, kontakt fizyczny z psem wymuszający wykonywanie zadań. 11. Pies, który popełnił błąd wykluczający, nie może kontynuować swojego udziału w WT. Niniejszy regulamin obowiązuje od 1 stycznia 2011r. w Czechach, proponuje się stosować tymczasowo do przeprowadzenia zawodów WT w Polsce. Objaśnienia do Regulaminu Oceniając psa, sędzia zwraca uwagę na to, jak pies chodzi u nogi przewodnika, czy jest spokojny na stanowisku, w jaki sposób wykorzystuje węch, w jaki sposób szuka, jaki ma marking, w jaki sposób chwyta, przynosi i oddaje aport, czy jest posłuszny i jak współpracuje z przewodnikiem. Na ocenę mają wpływ również cechy wrodzone. Klasa E Podstawy posłuszeństwa Pies musi wykazać się spokojem, prawidłowym reagowaniem na polecenia przewodnika (technika wydawania poleceń nie jest określona, każdy przewodnik używa własnych poleceń), umiejętnością prawidłowego chodzenia u nogi przewodnika (bez smyczy). Celem próby jest sprawdzenie, czy pies potrafi towarzyszyć przewodnikowi, nie ograniczając jego możliwości ruchu oraz jego uwagi, również w sytuacji, kiedy pies jest rozpraszany przez naturalny wpływ otoczenia (co jest symulowane poprzez rzucanie dummy, po które pies nie jest posyłany). Psy mogą być porównywalne również w parach nie jest to typowe podchodzenie, czyli walk up. Marking Pies musi wykazać się koncentracją, uwagą, umiejętnością zapamiętania miejsca upadku rzuconego aportu po wydaniu polecenia musi go szybko znaleźć i w prawidłowy sposób przynieść. Przewodnik może posłać psa dopiero na znak sędziego, do tego czasu pies siedzi albo idzie obok nogi przewodnika. Podczas próby markingu pies może być zmuszony do pokonania przeszkody terenowej drogi, przejścia, rowy, krzaków itd. Marking woda Po wystrzale aport jest wyrzucany do wody lub na przeciwległy brzeg. Pies powinien wykazać się umiejętnością poprawnego pływania. Jego zadaniem jest dopłynąć do aportu, chwycić go, a następnie wrócić najkrótszą drogą, najlepiej przepłynąć z powrotem. Na
brzegu powinien oddać aport do ręki przewodnika. Próbę przeprowadza się i ocenia analogicznie jak próbę przeprowadzaną w terenie. Podwójny marking Pies musi zapamiętać dwa miejsca rzucenia aportu. Kolejność przynoszenia określa sędzia. Stosuje się szeroki kąt do 180. Memory Mark/ marking z odłożeniem Próba sprawdza zdolność psa do zapamiętania miejsca upadku aportu. Aport jest wyrzucany podobnie jak przy markingu, jednak po rzuceniu aportu przewodnik przechodzi z psem w inne miejsce i wysyła go dopiero po pewnym czasie. Możliwe jest przeprowadzenie momory mark, kiedy w czasie powrotu z markingu, na to samo miejsce wyrzucany jest kolejny aport, czego pies nie może widzieć. Po oddaniu pierwszego aportu, pies jest wysyłany po drugi. Wyszukiwanie W odpowiednim terenie rozrzuconych jest kilka aportów, ale przewodnik ani pies nie mogą widzieć rozrzucania aportów. Na znak sędziego, przewodnik wysyła psa na poszukiwanie aportów. Sędzia określa granicę obszaru, wzdłuż której może poruszać się przewodnik podczas pracy. Sędzia decyduje, ile aportów pies musi przynieść. W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 40 metrów. Klasa L W ramach tej klasy mogą być przeprowadzone wszystkie dyscypliny z klasy E oraz wymienione niżej rodzaje zadań. Od tej klasy dozwolone jest włączanie do zadań elementów rozpraszających. W tej klasie jest po raz pierwszy sprawdzany również prosty handling /współpraca przewodnika z psem/, zwykle na małą odległość. Chodzi o sposób naprowadzania psa w obszar, na którym znajduje się aport w sytuacji, gdy pies rzucania aportu nie widział, ale sędzia opisał przewodnikowi miejsce, gdzie leży aport. Półblind Aport jest wyrzucony lub odłożony w ten sposób, aby przewodnik ani pies tego nie widzieli. Sędzia wyjaśnia przewodnikowi, gdzie znajduje się aport, po czym przewodnik musi naprowadzić psa w ten obszar za pomocą akustycznych (głos, dźwięk gwizdka) i wizualnych (naprowadzanie i wskazywanie ręką) poleceń. W tym czasie przewodnik pozostaje w miejscu, z którego wypuścił psa. W tej klasie, podczas półblindu, pomocnik oddaje strzał w kierunku, gdzie leży dummy Odległość strzelca od położonego dummy nie powinna przekraczać 35 m. Wspólny podchód W podchodzie sprawdzany jest spokój połączony z aportowaniem. Grupa przewodników porusza się w terenie w jednej linii. Po wystrzale jest wyrzucany aport, a wszyscy
przewodnicy z psami zostają na swoich miejscach. Na znak sędziego, wskazany przewodnik wysyła swojego psa na poszukiwanie aportu. W trakcie tych poszukiwań pozostałe psy powinny pozostać spokojne u nogi swojego przewodnika. Kolejno sprawdzane są wszystkie psy. W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 60 metrów. Klasa M W ramach tej klasy mogą być przeprowadzone wszystkie dyscypliny z klas E i L oraz wymienione niżej rodzaje zadań. Oczywiście możliwe są dowolne kombinacje zadań. Marking wielokrotny Konkurencja sprawdza zdolność psa do zapamiętania miejsc upadku kilku aportów. Pies rozpoczyna pracę na znak sędziego, a aporty odnosi w kolejności określonej przez sędziego. Blind Aport jest wyrzucony lub odłożony w ten sposób, aby przewodnik ani pies tego nie widzieli. Sędzia wyjaśnia przewodnikowi, gdzie znajduje się aport, po czym przewodnik musi naprowadzić psa w ten obszar za pomocą akustycznych (głos, dźwięk gwizdka) i wizualnych (naprowadzanie i wskazywanie ręką) poleceń. W tym czasie przewodnik pozostaje w miejscu, z którego wypuścił psa. Miejsce upadku nie musi zostać oznaczone wystrzałem. Wspólne polowanie Psy wraz z przewodnikami stoją w jednej lini. Pomocnicy i naganiacze z łoskotem kierują nagonkę wzdłuż linii przewodników z psami. Postrzeloną zwierzynę zastępuje się rzucanymi dummy. Pies musi to obserwować spokojnie i zapamiętać miejsca upadków dummy. Po zakończeniu nagonki posyła się psy, aby pozbierały dummy. Psy mogą być również wysyłane po blindy położone w innych miejscach, niekoniecznie w miejscu nagonki. Później nagonka pełni jedynie funkcję elementu rozpraszającego. Psy mogą pracować pojedynczo lub wspólnie. Dummy, które upadną w bezpośredniej bliskości psów, są zbierane przez pomocników. W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 80-100 metrów. Klasa S W najwyższej klasie S można przeprowadzić którąkolwiek z dyscyplin ustalonych dla pozostałych klas. Wybór dyscyplin nie jest ograniczony, a odległość pracy psa nie powinna przekroczyć 150 m.