Prawo a przemoc zadania służb 1. Jakie przepisy regulują kwestię przemocy domowej? Przestępstwo określane potocznie przemocą w rodzinie czy przemocą domową jest regulowane w kodeksie karnym w art. 207, który brzmi: Art. 207. 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Jeżeli czyn określony w 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Krąg osób najbliższych określony przez art. 115 11 kodeksu karnego to: małżonek, wstępny (np. rodzice, dziadkowie), zstępny (np. dzieci, wnuki), rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu (np. zięć, teść), osoba pozostająca w stosunku przysposobienia (adoptowana lub adoptująca) oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu (konkubent). Inna osoba pozostająca w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy to np. osoba, którą sprawca faktycznie się opiekuje (np. daleka krewna), albo, którą sprawca utrzymuje. Ważne jest tutaj, aby osoba ta, ofiara przemocy, była zależna od sprawcy: formalnie (na podstawie stosunku prawnego) lub faktycznie. Wreszcie ostatni krąg podmiotów to małoletni, oraz osoby nieporadne, np. niepełnosprawne ruchowo, upośledzone umysłowo, obłożnie, przewlekle chore. Psychiczne znęcanie się to działanie, które charakteryzuje się poniżaniem ofiary, wzbudzaniem w niej poczucia zagrożenia, niebezpieczeństwa, ale także niezaspokajaniem potrzeb materialnych (przemoc ekonomiczna). Typowymi przykładami będą: wyśmiewanie, krytykowanie, kontrola i ograniczanie wolności ofiary np. poprzez zakaz kontaktów z innymi osobami (rodziną, przyjaciółmi), grożenie, obrzucanie wyzwiskami, stosowanie zakazów i nakazów (zakaz podjęcia pracy, wyjścia na zakupy), obarczanie ofiary wyłączną odpowiedzialnością za utrzymanie rodziny, nie przyczynianie się do wspólnych wydatków, odbieranie ofierze jej środków finansowych (wynagrodzenia za pracę, renty). Znęcanie się nad rodziną należy do przestępstw ściganych z urzędu, czyli organy ścigania są zobowiązane do wszczęcia postępowania, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że doszło do przestępstwa. Do wszczęcia postępowania nie jest wymagana skarga osoby pokrzywdzonej. Często jednak zdarza się, że to sama ofiara decyduje się złożyć skargę na swojego męża czy partnera. Jeżeli akty przemocy powtarzają się, ale nie masz na to dowodów, lub sprawca uderzył Cię po raz pierwszy, wówczas pomocny będzie art. 156 i 157 Kodeksu Karnego (opisane są przestępstwa polegające na ciężkim uszkodzeniu ciała). Czyn ten może być zakwalifikowany jako uszczerbek na zdrowiu lub rozstrój zdrowia. W tym wypadku osoba pokrzywdzona musi zgłosić wniosek o ściganie (jest to przestępstwo ścigane na wniosek), inaczej policja nie musi się sprawą zajmować. Również zachowania sprawcy o charakterze przemocy seksualnej (wymuszanie współżycia seksualnego, zmuszanie do nieakceptowanych przez ofiarę form współżycia lub praktyk seksualnych) są formą fizycznego znęcania się. Wymuszanie współżycia seksualnego, a tym
bardziej gwałt - także w małżeństwie - jest przestępstwem. Sprawca może odpowiadać także z art. 197 kodeksu karnego: Art. 197. 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia określonego w 1 lub 2, działając ze szczególnym okrucieństwem lub wspólnie z inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. W Polsce większość przestępstw ściganych jest z oskarżenia publicznego, co oznacza, że organy ścigania (policja, prokuratura, sądy) wszczynają i prowadzą postępowanie karne niezależnie od złożenia przez zainteresowane osoby (np. pokrzywdzonego) odpowiedniej skargi, czy wniosku o ściganie. Organy wymiaru sprawiedliwości w sprawach o przestępstwa ścigane z urzędu wszczynają postępowanie, jeśli tylko powezmą informację o popełnieniu przestępstwa. Przestępstwo określone w art. 207 kk. zalicza się do tej grupy przestępstw. W sprawach o niektóre przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego postępowanie toczy się dopiero po złożeniu przez uprawniony podmiot wniosku o ściganie (np. przestępstwo zgwałcenia art. 197 kk). Część przestępstw określonych w kodeksie karnym ściganych jest z oskarżenia prywatnego. 2.Inne rodzaje przestępstw, które mogą składać się na przemoc domową Przestępstwo znęcania się określone w art. 207, będzie zachodzić wówczas, gdy sprawca działa w sposób powtarzalny, a więc jego czyn ma charakter ciągły. Jeśli jednak sprawca dokona jednorazowego aktu przemocy lub nie można udowodnić mu znęcania na przestrzeni czasu, nie oznacza to, że nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za inne przestępstwa. Przykładowe przepisy kodeksu karnego, które mogą mieć zastosowanie do czynów sprawców przemocy domowej: Art. 208. Kto rozpija małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 209. 1. Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego, ściganie odbywa się z urzędu. Ustawa wymaga, aby uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego miało charakter uporczywy, co oznacza, że jednorazowe niezapłacenie alimentów nie będzie wystarczające do pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej za ten czyn.
Art. 210. 1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 211. Kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 3. Zadania służb. Ośrodki Pomocy Społecznej Podstawa prawna: Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej Art. 2.1 Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwić osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Art. 3.1 Pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. 2. Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie sytuacjom, o których mowa w art. 2 ust. 1, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Art. 4. Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania i rozwiązywania ich trudnej sytuacji życiowej. Art. 7. Pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu:...7) przemocy w rodzinie,...13) alkoholizmu i narkomanii, 14) zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej. Art.36. Świadczeniami z pomocy społecznej są: - świadczenia pieniężne (...) - świadczenia niepieniężne: (...) - poradnictwo specjalistyczne, - interwencja kryzysowa, - schronienie (...) Celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których same nie są w stanie pokonać, jak również zapobieganie powstawaniu tych sytuacji. Zjawisko przemocy domowej do nich się zalicza. Ośrodek Pomocy Społecznej może dostać informację o przemocy domowej z różnych źródeł: przeprowadzając własny wywiad (gdy osoby będące w trudnej sytuacji zwrócą się o pomoc), od innych osób, od policji. Rozpoczyna wtedy Procedurę "Niebieskiej Karty". Pracownik socjalny, po zbadaniu potrzeb danej rodziny (nie tylko materialnych) proponuje pomoc w zaspokojeniu tych potrzeb. Pomoc materialna (obowiązuje kryterium dochodowe) to różnego rodzaju świadczenia i zasiłki, np. okresowy, celowy. Jednocześnie, pracownik socjalny
udziela szczegółowych informacji dotyczących możliwości uzyskania pomocy niematerialnej (niezależnej od dochodu), kieruje w konkretne miejsca lub do specjalistów. W praktyce pomoc może dotyczyć np.: udzielenia schronienia (np. przyznanie miejsca noclegowego w hostelu), pomocy psychologicznej (indywidualnej i grupowej), pedagogicznej (zajęcia socjoterapeutyczne), prawnej (porady). POLICJA Podstawa prawna: Ustawa o Policji art.1 ust.1 policja (...) przeznaczona jest do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku, Zarządzenie Nr 1313 Komendanta Głównego Policji z dnia 7 grudnia 2011 r. uchylające zarządzenie w sprawie metod i form wykonywania przez Policję zadań w związku z przemocą w rodzinie w ramach procedury "Niebieskie Karty", Wytyczne nr 2 Komendanta Głów nego Policji dnia 7 grudnia 2011 r. w sprawie sposobu postępowania policjantów podczas realizacji procedury "Niebieskie Karty", Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. Nr 125, poz. 842). Zgodnie z obowiązującym prawem, do działań Policji, chroniących ofiary przemocy w rodzinie należą, m.in.: 1. interwencja, 2. sporządzenie dokładnego opisu zdarzenia (notatka urzędowa), 3. zatrzymanie sprawców przemocy w rodzinie stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia, 4. zatrzymanie osoby podejrzanej, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi, 5. wszczęcie postępowania przygotowawczego przeciwko sprawcy przemocy w przypadku zgłoszenia lub stwierdzenia popełnienia przestępstwa, 6. zabezpieczenie dowodów popełnienia przestępstwa, 7. podjęcie działań prewencyjnych wobec sprawcy przemocy, 8. udzielenie informacji ofiarom przemocy o możliwości uzyskania pomocy. Osoby wzywające Policję mają prawo do: 1. uzyskania od policjantów zapewnienia doraźnego bezpieczeństwa, 2. uzyskania informacji, kto przyjechał na wezwanie - numer identyfikacyjny policjantów, nazwa i siedziba jednostki, 3. wykorzystania dokumentacji interwencji policyjnej, jako dowodów w sprawie karnej przeciw sprawcy przemocy, 4. zgłoszenia interweniujących policjantów na świadków w sprawie sądowej. Jak powinna przebiegać interwencja Policji w ramach procedury Niebieskie Karty? Na wezwanie Policji w przypadku ostrej sytuacji kryzysowej w rodzinie (awantura, krzyki, zagrożone zdrowie i życie) przyjeżdża patrol interwencyjny, który przeprowadza interwencję w domu osób poszkodowanych. Celem takiego działania jest zatrzymanie przemocy tu i teraz i zapewnienie bezpieczeństwa osobom poszkodowanym. Policja może zatrzymać sprawcę do wyjaśnienia lub przewieźć go do izby wytrzeźwień.
Art. 40. 1. USTAWA z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą zostać doprowadzone do izby wytrzeźwień, zakładu opieki zdrowotnej lub innej właściwej placówki utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu. Policjanci na miejscu zdarzenia powinni wypełnić część A Niebieskiej Karty, którą niezwłocznie, ale nie później niż w ciągu siedmiu dni powinien otrzymać przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego zajmującego się przemocą w rodzinie. Część B Niebieskiej Karty powinna zostać u osoby poszkodowanej: zawarte są w niej informacje dotyczące przemocy domowej, ważne i pomocne dla osoby krzywdzonej. Sprawca powinien otrzymać informację jaka jest jego sytuacja prawna, co nastąpi ze strony policji, jeżeli będzie kontynuował zachowania przemocowe. Dzielnicowy ma obowiązek kontaktować się z rodziną do momentu ustania przemocy. Może wywierać wpływ na sprawcę, aby podjął kroki w kierunku rezygnowania z przemocy (m.in. podjęcie terapii). Jeżeli sprawca nie zdecyduje się na to, policja powinna wszcząć postępowanie przygotowawcze, ponieważ znęcanie się nad rodziną jest ścigane z urzędu. Osoba poszkodowana w trakcie wizyty dzielnicowego i pracownika Ośrodka Pomocy Społecznej powinna dostać informację, w jaki sposób może być chroniona: jakie kroki może podjąć sama, aby przerwać sytuację przemocy, w jakie miejsca i do kogo może zwrócić się, aby uzyskać pomoc (grupy wsparcia, pomoc psychologiczna). Pracownik OPS ma obowiązek zbadać jakie potrzeby osób poszkodowanych są nie zaspokojone i pomóc w ich zaspokojeniu w ramach kompetencji OPS. Procedura Niebieskich Kart została opracowana i wprowadzona po to, aby uruchamiać proces trwałej zmiany w kierunku przerwania przemocy, z włączeniem służb o różnych kompetencjach. Informacje o interwencjach policji stanowią ważny dowód w sprawie karnej. Dlatego warto zapisać datę i godzinę przyjazdu policji PROKURATURA Działa w oparciu o Ustawę o Prokuraturze, Kodeks Postępowania Karnego i in. akty Prawne. W przypadku podejrzenia o popełnieniu przestępstwa prokuratura ma obowiązek wszcząć postępowanie przygotowawcze mające na celu sprawdzenie czy popełniono przestępstwo, zlecić zebranie i zabezpieczenie dowodów, zlecić ujęcie sprawcy. Może też zastosować środek zapobiegawczy wobec sprawcy przemocy w postaci np. dozoru policyjnego lub wystąpić do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. W zależności od oceny materiału dowodowego postępowanie może zakończyć się skierowaniem do sądu aktu oskarżenia lub umorzeniem postępowania. Świadkowie przemocy lub osoby poszkodowane mogą złożyć w prokuraturze (lub na Policji) zawiadomienie o przestępstwie ściganym z urzędu. Przestępstwa ścigane z urzędu, to przestępstwa, w których obowiązkiem państwa jest większość przestępstw, ponieważ naruszają porządek w państwie, jest w tym trybie ścigane, chyba że przepisy przewidują inny tryb. Zawiadomienie organów ścigania o podejrzeniu lub popełnieniu przestępstwa jest obowiązkiem każdej instytucji, organizacji lub osoby, która się o tym dowiedziała. Art.304. Kodeksu Postępowania Karnego 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.
2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa. Przestępstwa wobec osoby najbliższej, które można zgłosić na Policji lub w prokuraturze to: znęcanie się fizyczne lub psychiczne nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny - art. 207 k.k., pozbawienie człowieka wolności art. 189 k.k., grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona art. 190 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego), stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej, w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania, lub znoszenia określonego stanu art. 191 k.k., doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem (zgwałcenie) oraz doprowadzenie w ten sam sposób innej osoby do poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności - art. 197 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego), (UWAGA! Przestępstwo to popełnia również mąż, gwałcąc własną żonę!), powodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci: pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia bądź innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała art. 156 k.k., powodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni, w wyniku którego pokrzywdzonym jest osoba najbliższa (ścigane na wniosek pokrzywdzonego), jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni (ściganie przestępstwa odbywa się z oskarżenia prywatnego) art.157 k.k., uporczywe uchylanie się od wykonania ciążącego z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to narażanie jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych (uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego) art. 209 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub innego właściwego organu), kradzież lub kradzież z włamaniem na szkodę osoby najbliższej art. 278 k.k. i art. 279 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego), niszczenie, uszkadzanie cudzej rzeczy lub czynienie jej niezdatną do użytku art. 288 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego), porzucenie wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny art. 210 k.k., uprowadzenie lub zatrzymanie małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru art. 211 k.k., obcowanie płciowe z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszczenie się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadzenie jej do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania art. 200 k.k., rozpijanie małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie, lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju art. 208 k.k.
Dowodami w sprawach dotyczących przemocy w rodzinie są: 1. Obdukcja lub zaświadczenie o stanie zdrowia. 2. Zeznania świadków - bezpośrednich - czyli osób, które widziały/ słyszały dane zajście lub pośrednich, czyli takich, które bezpośrednio nie uczestniczyły w zajściu ale dowiedziały się o nim np. od osoby pokrzywdzonej. 3. Niebieska Karta. 4. Interwencje Policji. 5. Pobyty sprawcy w placówkach tj. izba wytrzeźwień. 6. Jeżeli sprawca jest agresywny i niszczy sprzęt domowy można złożyć wniosek o oględziny mieszkania (na podstawie art.167 k.p.k. mogą zostać przeprowadzone również z urzędu). Ważne!!! - Prokurator może na wniosek Policji lub z urzędu (np. po otrzymaniu informacji od osoby pokrzywdzonej, że dalsze wspólne zamieszkiwanie ze sprawcą zagraża zdrowiu i życiu) wystąpić z wnioskiem do Sądu o dozór Policji z obowiązkiem opuszczenia przez sprawcę lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym (maksymalnie 6 miesięcy, ze wskazaniem - na wniosek oskarżonego - miejsca pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe), a jeżeli sprawca tego nie uczyni stosowany jest środek izolacyjny w postaci tymczasowego aresztowania (art.275a k.p.k.). W stosunku do podejrzanego w/w przepisy stosuje się odpowiednio na podstawie art. 71. 3 k.p.k Sąd Rejonowy Wydział Rodzinny i Nieletnich Można tu składać następujące wnioski i pozwy: Wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej Wniosek o zawieszenie władzy rodzicielskiej Wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej Pozew o zasądzenie alimentów na dziecko (bezpłatny) Wniosek o uregulowanie sposobu kontaktowania się z dziećmi Sprawy przeciwko nieletniemu zdemoralizowanemu albo takiemu, który popełnił czyn karalny Wniosek o wgląd w sytuację dziecka Wniosek o zakaz osobistej styczności z dziećmi Wniosek o przysposobienie Wniosek o wydanie dziecka Wniosek o rozstrzygnięcie istotnych spraw dotyczących dziecka Pozew o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny (bezpłatny) Wniosek o nakazanie wypłacania małżonkowi wynagrodzenia za pracę drugiego małżonka Sąd Rejonowy Wydział Cywilny Do tego Sądu można składać następujące wnioski i pozwy: Pozew o zniesienie małżeńskiej wspólności majątkowej Wniosek o podział majątku wspólnego Pozew o eksmisję Sąd Okręgowy Wydział Cywilny Do tego Sądu można składać następujące wnioski i pozwy: Wniosek o unieważnienie małżeństwa Pozew o rozwód
Wzory wniosków można znaleźć na stronie www.codziennikprawny.pl Ochrona zdrowia Do zadań ochrony zdrowia należy: udzielenie podstawowej pomocy medycznej oraz umiejętne przeprowadzenie rozmowy umożliwiającej rozpoznanie przemocy i pokierowanie osoby krzywdzonej do miejsc, gdzie może uzyskać pomoc. Do obowiązków pracownika ochrony zdrowia należy też wydanie zaświadczenia lekarskiego o doznanych obrażeniach i poinformowanie osoby krzywdzonej o miejscach i warunkach wystawienia obdukcji. Obdukcja jest wystawiana tylko przez uprawnionego lekarza sądowego. Jeżeli jest wystawiana na życzenie pacjenta jest płatna, bezpłatnie - jeśli zleci jej przeprowadzenie Policja lub prokuratura. Obdukcja jest dowodem w sądzie. Do obowiązków pracowników ochrony zdrowia należy także powiadomienie organów ścigania, gdy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa (np. ślady ciężkiego uszkodzenia ciała, ślady wykorzystania seksualnego, itp.), poinformowanie pacjenta o możliwościach uzyskania pomocy w związku z przemocą w rodzinie, a w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia, bezpieczeństwa osoby doznającej przemocy w rodzinie - wezwać Policję. Zgodnie z art. 40 ust 2 ustawy o zawodzie lekarza, jest on zwolniony z zachowania tajemnicy gdy: 1) tak stanowią ustawy, 2) badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz jest obowiązany poinformować o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje, 3) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób, 4) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta skutkach jej ujawnienia, 5) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie lekarzowi sądowemu, 6) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawionym osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń. Ujawnienie lub powzięcie podejrzenia o przemocy w rodzinie może mieć miejsce podczas: badania ambulatoryjnego w przychodni badania szpitalnego wizyty lekarskiej w domu pacjenta wizyty patronażowej położnej, pielęgniarki zabiegów pielęgniarskich w domu pacjenta.