Scenariusz środowiskowej imprezy integracyjnej "Dzień Babci i Dziadka" Cele ogólne: uczenie właściwego zachowania w stosunku do starszego, tworzenie emocjonalnej więzi z dziadkami, rozbudzenie inwencji twórczej i odwagi w prezentacji właściwych prac. Cele szczegółowe: wygłaszanie z pamięci wierszy z zastosowaniem siły, tonu głosu, tempa, pauz i akcentu logicznego, inscenizowanie tekstów lub ich fragmentów, ćwiczenia w mówieniu dostosowanym do sytuacji, opiekuńczy stosunek do dziadków, aktywny udział w Ŝyciu szkoły, np. przez organizowanie imprez szkolnych. Edukacja plastyczna: wiadomości z zakresu scenografii - dekoracja sceny, projektowanie i wykonywanie płaskich form uŝytkowych. Edukacja muzyczna: zabawy ze śpiewem, inscenizacje. Edukacja motoryczno-zdrowotna: wykonywanie róŝnych ruchów w rytmie i przy muzyce, zgodne współdziałanie w grupie. Metody: zabawowa, inscenizacja: recytacja, śpiew,
wspólna zabawa, gry dydaktyczne - konkursy. Środki dydaktyczne: magnetofon, kasety magnetofonowe, syntezator, kostiumy, rekwizyty. Inscenizacja "Kocham cię, babciu, kocham cię, dziadku" Przyjmujemy załoŝenie, iŝ minispektakl zorganizowany z okazji Dnia Babci i Dziadka odbędzie się w klasie. Biorą w nim udział wszystkie dzieci. Na przedstawienie zapraszamy do naszej klasy babcie i dziadków. Dzieci znacznie wcześniej przygotowują bukiety sztucznych kwiatów z dołączoną wizytówką z Ŝyczeniami lub nawet skromnym wierszykiem. Kwiaty te wręczają na zakończenie spektaklu swoim babciom i dziadkom. Na czas przedstawienia dzieci zajmują miejsca przy tablicy, a dziadkowie w ławkach. Przedstawienie odbywa się na zasadzie lekcji, w której równieŝ bierze udział nauczycielka. 1. Nauczycielka wywołuje do odpowiedzi podając imię i nazwisko jednej z uczennic: Opowiedz nam o swojej babci! Uczennica odpowiada wierszem Anny Kamieńskiej "Babcia". Dziecko I: Babcia to są miłe ręce, KsiąŜka, herbatka słodka, Śmieszne słowa w dawnej piosence, Suknia dla lalki i szarlotka. Babcia to bajka, której nie znamy, Pudełeczka, perfumy, włóczka, Babcia to mama mojej mamy, A ja jestem jej wnuczka. 2. Nauczycielka zwraca się z kolei do chłopca. Jego odpowiedź jest równieŝ wierszem Anny Kamieńskiej "Mój dziadzio". Dziecko II: Mój dziadzio wszystko naprawia: Gdy się zepsuje światło albo maszyna do szycia albo dzwonek przy drzwiach. Mój dziadzio umie zrobić latawca, a nawet łuk i strzały. Patrz, dziadziu, zepsuł się księŝyc! Niedawno był okrągły, a dziś jest cały wyszczerbiony. Napraw księŝyc, dziadziu!
3. Nauczycielka zwraca się do wszystkich uczniów: Kto chce jeszcze opowiedzieć nam o swojej babci lub dziadku? Zgłasza się kilku wykonawców, którzy na zmianę recytują wiersz Wandy Chotomskiej "U babci jest stadko". Dziecko III: Kiedy tata basem huknie, kiedy mama cię ofuknie, kiedy patrzą na człowieka okiem złym - to do kogo człowiek stuka, gdzie azylu sobie szuka, to do kogo, to do kogo tak jak w dym? Dziecko IV: U babci jest słodko, świat pachnie szarlotką. No, proszę, zjedz jeszcze ździebko i głowa do góry! Odpędzę te chmury i niebo odkurzę miotełką. Nie ma jak babcia, jak babcię kocham - bez babci byłby kiepski los. Jak macie babcie, to się nie trapcie, bo wam nie spadnie z głowy włos! Dziecko V: U babci jest słodko, świat pachnie szarlotką, a moŝe chcesz placka spróbować? Popijasz herbatę i słońce nad światem juŝ świeci jak złoty samowar. Wszystkie wnuki, nawet duŝe, nawet takie po maturze, nawet takie z długa brodą aŝ po pas, niech do babci lecą z kwiatkiem i zaniosą na dokładkę tę piosenkę, którą śpiewa kaŝdy z nas. 4. W dalszym ciągu podnoszą się do góry ręce. Nauczycielka wskazuje na kolejną uczennicę, która recytuje wiersz Barbary Lewandowskiej "Kwiatki dla babci". Dziecko VI: Nocą, tuŝ przed Dniem Babci, staje za oknem wróŝka. Maluje na szybie kwiaty
- wesołe, w kształcie serduszka. Zanim srebrzystą dłonią poranek kwiaty zetrze, serduszka na szybie dzwonią, ładniej niŝ szyszki na wietrze. W dzień moŝe wnuczka przybiec, Wnuczek przyleci prędki. Kto coś wychucha na szybie? Kto dom rozdzwoni piosenką? 1. Nauczycielka pyta: Czego Ŝyczymy naszym kochanym babciom i dziadkom w dniu ich święta? Podnoszą się do góry ręce. Ona wskazuje jednego z wykonawców, który recytuje utwór Wandy Chotomskiej "Wiersze dla babci". Dziecko VII: Z okazji Święta Babci, ja dzisiaj Babcię nauczę, jaka powinna być wnuczka i jaki powinien być wnuczek. Po pierwsze proszę Babci - ja juŝ tak dawna uwaŝam, Ŝe nic tak wnucząt nic zdobi, jak piękny uśmiech na twarzach. Uśmiech jest dobry na co dzień, a nie wyłącznie od święta, więc wnuczek ma się uśmiechać, a wnuczka ma być uśmiechnięta. 2. Nauczycielka wskazuje ręką kolejnego ucznia - wiersz Hanny Zielińskiej. Dziecko VIII: Szary dzień. Szara mgiełka się snuje. W szarym kątku siedzą szatyni z kotem. Ale przyjdzie - i mnie uratuje moja babcia, co ma serce - złote. Szary dzień strzepnie z szarej kanapy, szary smutek przegna jednym ruchem ręki! I pogłaszcze szare kocie łapy. Powie: - Znamy takie ładne piosenki!
3. Kolejne skinienie nauczycielki i do recytacji zgłasza się następny uczeń. Wiersz Barbary Lewandowskiej "Dziadkowie - królowie". Dziecko IX: Babciu, zostań królową! Krzesło będzie tronem. A z gazety - dziadkowi wnuczek zrobi koronę! Powiedz, Babciu - Królowo Dziadku - Królu, powiedz! Czy ucieszy was wnuczek, gdy wam bajkę opowie? 4. Wszystkie dzieci podchodzą do ławek i wspólnie recytują wiersz Zofii Rogoszówny. Wszyscy: Niechaj dziadzio z babunią Tak nam długo Ŝyją, Póki komar i mucha Morza me wypiją, A ty mucho, ty komarze, Pijcie wody powoli, AŜ się dziadzio i babcia NaŜyją do woli. 5. Wszystkie dzieci podchodzą do swoich babci i dziadków i wręczają im kwiaty. Następnie nauczycielka rozpoczyna śpiewać popularną piosenkę "Sto lat, sto lat, niech Ŝyją, Ŝyją nam". Dzieci śpiewają razem z nią. Bibliografia: R. Przymus, Uroczystości pełne radości, Warszawa 1994 Autor: Aleksandra Osińska