de minimis! " de minimis Biorąc pod uwagę dotychczasową praktykę korzystania przez Państwa Członkowskie UE z pomocy publicznej w formie pomocy de minimis Komisja Europejska opracowała nowe rozporządzenie w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis. Podstawą prawną dla procedury wydawania aktów wykonawczych przez Komisję Europejską są przepisy art. 202 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) w powiązaniu z artykułem 211 TWE. Rada, lub Rada wspólnie z Parlamentem Europejskim, formułują upoważnienia dla Komisji do wydawania aktów wykonawczych w wydanym przez siebie akcie prawa pochodnego (np. rozporządzeniu lub dyrektywie). Akt prawny zawierający takie upoważnienie nazywany jest aktem podstawowym, natomiast akt wydany przez Komisję Europejską na podstawie upoważnienia to akt wykonawczy. W procesie przyjmowania aktów wykonawczych Komisja Europejska jest wspierana przez komitety, (choć Traktat nie zawiera żadnej podstawy prawnej do ich funkcjonowania, art. 202 TWE stanowi jedynie, iż Komisja wypełnia kompetencje przyznane jej przez Radę w celu wykonania przepisów przez nią uchwalonych), które postrzegane są jako narzędzie Rady służące monitorowaniu i kontroli uprawnień wykonawczych przekazanych Komisji. Zgodnie z art. 202 TWE Rada może, bowiem nałożyć na Komisję określone wymagania dotyczące wykonywania uprawnień wykonawczych (pod tym pojęciem kryją się trzy procedury komitetowe), lecz muszą być one zgodne z zasadami i normami, które Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po uzyskaniu opinii Parlamentu Europejskiego, wcześniej ustanowiła, (co stanowi odniesienie do Decyzji Rady w sprawie procedury komitetowej). Rada może ponadto zastrzec sobie w szczególnych wypadkach prawo do samodzielnego wykonywania uprawnień wykonawczych (w tych przypadkach Rada działa jako władza wykonawcza, a nie jako władza ustawodawcza). Niniejsze nowe rozporządzenie w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis będzie wiążące w całości i bezpośrednie miało zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich UE - począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., za wyjątkiem: sektora transportu, działalności związanej z produktami rybołówstwa i akwakultury objętymi rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/20007; działalności związanej z produkcją pierwotną (uprawa/hodowla) produktów; pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom, prowadzącym działalność w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych, której wysokość ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych lub wprowadzonych na rynek, lub, która zależy od faktu jej przekazania w części lub w całości producentom surowców (rolnikom); pomocy udzielanej na działalność związaną z wywozem, a mianowicie pomocy związanej z ilością wywożonych produktów, oraz pomocy zależnej od preferowania towarów krajowych względem towarów przywożonych; 1
tworzenia i prowadzenia sieci dystrybucyjnej lub innych wydatków bieżących związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej w innych państwach członkowskich. Niniejsze rozporządzenie będzie miało zastosowanie jedynie do pomocy publicznej przyznawanej w formie dotacji i innych rodzajów pomocy, względem której będzie możliwe dokonanie uprzedniego precyzyjnego obliczania ekwiwalentu dotacji brutto bez potrzeby wcześniejszego przeprowadzenia oceny ryzyka. Pomocy obejmującej pożyczki, gwarancje, środki w zakresie kapitału podwyższonego ryzyka oraz zastrzyki kapitału nie będzie można traktować jako pomocy de minimis, chyba że całkowita wartość transakcji nie będzie przekraczała określonego pułapu. Komisja Europejska zaproponowała, iż ogólna kwota pomocy de minimis jaka będzie mogła zostać przyznana dowolnemu przedsiębiorstwu (bankowi spółdzielczemu) nie będzie mogła przekraczać równowartości jedynie 150 000 euro brutto w dowolnie ustalonym okresie trzech lat budżetowych (zamiast dotychczasowych 100.000 euro). Pułap ten będzie miał zastosowanie bez względu na formę pomocy lub jej cel, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana państwu członkowskiemu UE będzie w całości czy w części finansowana z zasobów UE. Wymieniony okres ustalany będzie poprzez odniesienie do lat budżetowych stosowanych w danym państwie członkowskim UE. W przypadku, gdy w momencie przyznawania pomocy ogólna kwota pomocy przekraczałaby wspomniany poziom 150.000 euro, wówczas pomoc ta nie będzie mogła zostać objęta przepisami niniejszego rozporządzenia ani w chwili przyznawania pomocy, ani później, nawet w odniesieniu do części tej pomocy nieprzekraczającej tego pułapu. W tym zakresie należy wskazać, iż na mocy wskazanego rozporządzenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis, pułap finansowy uzyskanej pomocy publicznej de minimis wyrażony będzie jako dotacja pieniężna. Wszystkie podane wartości będą przy tym wartościami brutto, czyli nie uwzględniającymi potrąceń z tytułu podatków, ani innych opłat. W przypadku, gdy pomoc udzielana będzie w formie innej niż dotacja, wówczas to kwota pomocy wyrażona będzie jako ekwiwalent dotacji brutto. Jeżeli środki pomocy spełniać będą powyżej wskazane warunki kwotowe i formalne, wówczas uznać będzie można, że nie spełniają one wszystkich kryteriów określonych w art. 87 ust. 1 Traktatu WE, w związku z czym nie będą one podlegały wymogowi zgłoszenia takiej pomocy publicznej - przewidzianemu w art. 88 ust. 3 Traktatu - do Komisji Europejskiej. Pomoc wypłacana w kilku ratach dyskontowana będzie do wartości pomocy w momencie przyznania dotacji, zaś stopa procentowa stosowana do celów dyskontowych oraz do obliczania ekwiwalentu dotacji brutto będzie stopą referencyjną stosowaną w chwili przyznawania dotacji. W przedmiocie związanym z kumulacją i monitorowaniem pomocy de minimis w niniejszym rozporządzeniu wskazano, iż w przypadku, gdy państwo członkowskie UE zamierzać będzie do przyznania danemu przedsiębiorstwu pomoc de minimis, będzie zmuszone teraz pisemnie powiadomić to przedsiębiorstwo o kwocie pomocy (wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto) oraz o jej charakterze de minimis, podając wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, a także podając tytuł niniejszego rozporządzenia oraz odniesienie do jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Państwo członkowskie UE będzie musiało się również zwrócić do tego przedsiębiorstwa o przekazanie pisemnego oświadczenia o wszelkiej innej pomocy de minimis lub innej pomocy państwa przyznanej wcześniej ciągu poprzednich dwóch lat budżetowych oraz bieżącego roku budżetowego. Państwo członkowskie UE będzie to takim działaniu upoważnione do przyznania nowej pomocy de minimis tylko wcześniejszym sprawdzeniu, że nie podniesie ona przez okres trzech lat ogólnej kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez przedsiębiorstwo do poziomu 2
przekraczającego pułap 150.000 euro. W przypadku, gdy ustanowiło ono centralny rejestr pomocy de minimis, zawierający pełne informacje o wszystkich przypadkach pomocy de minimis przyznanej przez dowolne władze w tym państwie członkowskim UE, od momentu, w którym rejestr obejmuje okres trzech lat budżetowych, wymóg informacyjny ciążący na państwie członkowskim względem przedsiębiorców przestaje mieć zastosowanie. Państwa członkowskie UE będą musiały również rejestrować i gromadzić: wszystkie informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, dokumenty te zawierające wszelkie informacje konieczne do wykazania, że warunki niniejszego rozporządzenia są spełnione. Dokumenty dotyczące indywidualnej pomocy de minimis podlegać będą przechowywaniu przez okres 10 lat budżetowych licząc od dnia jej przyznania, a w odniesieniu do programu pomocy de minimis - przez okres 10 lat od dnia, w którym przyznana została ostatnia pomoc indywidualna w ramach takiego programu. Na pisemny wniosek Komisji Europejskiej państwo członkowskie UE będzie musiało jej przekazać w terminie 20 dni roboczych lub w ciągu dłuższego okresu, który zostanie ustalony we wniosku, wszelkie informacje, jakie Komisja Europejska uzna za niezbędne do oceny tego, czy warunki niniejszego rozporządzenia zostały spełnione, a w szczególności czy ogólne kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez każde z przedsiębiorstw nie zostały przekroczone. Niniejsze rozporządzenie będzie miało zastosowanie do pomocy przyznanej przed jego wejściem w życie, jeżeli będzie ona spełniała wszystkie jego wymogi. Wszelka pomoc niespełniająca tych warunków będzie przedmiotem oceny Komisji Europejskiej zgodnie z odpowiednimi ramami regulacyjnymi, wytycznymi, komunikatami i zawiadomieniami. Komisja Europejska uznała ponadto, iż wszelka pomoc de minimis, która będzie spełniała warunki rozporządzenia (WE) nr 69/2001, przyznana pomiędzy 2 lutego 2001 r. a 30 czerwca 2007 r. a nie wypełni kryteriów określonych w art. 87 ust. 1 Traktatu WE, nie będzie podlegała procedurze zgłoszenia, przewidzianej w art. 88 ust. 3 Traktatu. Po upływie okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelka pomoc de minimis spełniająca warunki w nim określone będzie mogła z kolei być nadal w sposób ważny wdrażana przez okres sześciu miesięcy. W dniu 19 maja br. Komitet Europejski Rady Ministrów dokonał przyjęcia Stanowiska Rządu RP w odniesieniu do projektu rozporządzenia Komisji Europejskie w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis. We wskazanym dokumencie Rząd RP z zadowoleniem przyjął projekt rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie pomocy de minimis i zawarte w nim propozycje, w szczególności dotyczące zwiększenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis. W odniesieniu do propozycji Komisji Europejskiej dotyczącej zwiększenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis dla jednego przedsiębiorstwa Rząd RP zwrócił uwagę, iż określona w projekcie rozporządzenia maksymalna kwota pomocy de minimis (150 tys. euro) jest zbyt niska. Jego zdaniem, uzasadnione jest podwyższenie pułapu pomocy de minimis co najmniej do 200 tys. euro, co wydaje się być szczególnie uzasadnione znacznym wzrostem tempa rozwoju gospodarczego. Zaproponowany zaś maksymalny pułap pomocy de minimis jest niewystarczający, co może w konsekwencji istotnie zmniejszyć skuteczność udzielanej pomocy. Według Rządu RP, zaproponowane w projekcie rozporządzenia zasady kumulacji pomocy de minimis dotyczą zbyt długiego okresu (3 lat). Właściwa wydaje się w tym zakresie zmiana zasad obliczania pomocy de minimis. Jak Rząd RP podkreślił to już w Stanowisku z dnia 23 lutego 2006 r. w odniesieniu do propozycji Komisji Europejskiej dotyczącej jednego 3
rozporządzenia o wyłączeniach grupowych oraz zmian istniejącego systemu nadzorowania i monitorowania pomocy publicznej, przyjęcie jednorocznej kumulacji pomocy de minimis znacznie uprościłoby zasady jej udzielania. Jednocześnie, przy jednorocznym okresie sumowania pomocy de minimis dopuszczalny pułap pomocy de minimis powinien zostać ustalony na poziomie 100 tys. euro (ewentualnie nieco niższym). Rząd RP podkreślił również, iż pożądane jest objęcie pomocą de minimis sektora transportu. Jak wynika bowiem ze stanowiska Komisji Europejskiej, rozważa ona objęcie możliwością udzielania pomocy de minimis przedsiębiorstw, które prowadzą działalność w sektorze transportu, za wyjątkiem pomocy umożliwiającej zakup środków transportowych przez przedsiębiorstwa transportu drogowego. W tym przedmiocie Rząd RP podzielił zdanie Komisji Europejskiej, iż sytuacja ekonomiczna w sektorze transportu (w związku z procesami liberalizacji w tym sektorze), w szczególności struktura rynków transportowych jest stabilna i nie występuje już groźba zakłócenia konkurencji na tych rynkach wskutek udzielenia pomocy de minimis. Mając na uwadze w/w stanowisko Komisji Europejskiej, Rząd RP poddał pod rozwagę możliwość wyłączenia z zakresu projektowanego rozporządzenia jedynie zakupu środków transportowych przez przedsiębiorstwa w sektorze transportu drogowego, przy jednoczesnym objęciu możliwością udzielenia pomocy de minimis pozostałych podmiotów prowadzących działalność w sektorze transportu. W niniejszym Stanowisku Rządu RP do nowego rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis Rząd RP zauważył także fakt, iż wyłączenie możliwości udzielania pomocy de minimis w formie pożyczek nie jest uzasadnione. Pomoc de minimis ma bowiem niewielki wpływ na konkurencję i nie powinna być ograniczana ze względu na przeznaczenie oraz formę. W projekcie rozporządzenia Komisja Europejska uznała, że pomocy obejmującej m.in. pożyczki nie traktuje się jako pomocy de minimis, ponieważ względem takiej pomocy nie można dokonać precyzyjnego obliczenia ekwiwalentu dotacji brutto ex ante bez potrzeby przeprowadzania oceny ryzyka. Tym samym Komisja Europejska uznała pomoc w formie pożyczek za nieprzejrzystą. Takie stwierdzenie jest - zdaniem Rządu RP - nieadekwatne do dotychczasowej praktyki Komisji Europejskiej, która zaleca państwom członkowskim UE zachowanie rzetelności w badaniu m.in. przejrzystości każdej udzielanej pomocy. Zaproponowany zapis projektu rozporządzenia sugeruje zatem, iż niektóre przypadki pomocy, przewidujące udzielanie pożyczek ze środków publicznych, akceptowane dotychczas przez Komisję Europejską, były nieprzejrzyste, podczas gdy dotychczas nie zarzucała im ona braku przejrzystości. W tym kontekście pragnę zwrócono uwagę, iż prawo polskie przewiduje szczególny sposób obliczenia wartości EDB w przypadku pomocy w formie preferencyjnej pożyczki. Ponadto, w indywidualnych przypadkach, gdy istnienie podejrzenie, że beneficjent pomocy w formie pożyczki może znajdować się w trudnej sytuacji ekonomicznej, do obliczenia wartości EDB stosuje się stopę referencyjną podwyższoną o 4 punkty procentowe. Biorąc pod uwagę powyższe, traktowanie pomocy w formie pożyczki jako środka nieprzejrzystego jest, w opinii Rządu RP, nieuzasadnione i tym samym nie ma podstaw do wyłączenia możliwości udzielania pomocy de minimis w formie pożyczki. W Stanowisku Rządu RP wskazano ponadto, że w projekcie rozporządzenia Komisji Europejskiej, wyłączono możliwość udzielania pomocy de minimis w odniesieniu do przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów wymienionych w załączniku I do TWE, jeśli wielkość pomocy związana z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu jest uzależniona od ceny lub ilości produktów zakupionych lub wprowadzonych na rynek, lub która zależy od przekazania całości lub części środków (wsparcia) producentom surowców (rolnikom). W oparciu o powyższe należy domniemywać, iż pomoc na przetwarzanie lub wprowadzanie do obrotu produktów rolnych, która nie jest uzależniona od powyższych 4
czynników i nie wiąże się z przekazaniem jej w części lub całości producentom rolnym będzie mogła być udzielana na podstawie projektowanego rozporządzenia. W związku z tym Polska pragnie zwrócić uwagę na konieczność zmiany rozporządzenia Komisji w sprawie pomocy de minimis dla sektora rolnego i sektora rybołówstwa, które określa zasady udzielania pomocy de minimis w sektorze rolnym, aby wyeliminować wątpliwości dotyczące zakresu zastosowania obu rozporządzeń odnoszących się do pomocy de minimis. W tym kontekście Rząd RP zwrócił uwagę na zapisy Preambuły oraz przedmiotowego projektu rozporządzenia, w których jest mowa o wsparciu de minimis, które wiążą się z obowiązkiem podzielenia się nim z producentami surowców. W tym kontekście zwrócił ona uwagę, iż nie jest jasna intencja Projektodawców z Komisji Europejskiej, niezrozumiałe jest bowiem, co w praktyce oznacza uzależnienie udzielenia wsparcia od bezpośredniego lub pośredniego przekazania wpływów producentom surowców. Czy zapis w takim brzmieniu dotyczy fizycznego przepływu środków, czy też chodzi o pozytywne oddziaływanie danego wsparcia na przyszłe wpływy producentów. Doprecyzowania wymaga również - zdaniem Rządu RP - zapis projektu rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis, dotyczący definicji wprowadzania do obrotu produktów rolnych. W szczególności nie jest jasne, czy poprzez wprowadzanie do obrotu (marketing) należy rozumieć wyłącznie pierwsze wprowadzenie produktu na rynek (sprzedaż przez producenta), czy również każdą kolejną sprzedaż danego produktu, czyli wprowadzanie do obrotu na szczeblu hurtowym i detalicznym. Ponadto należy wyjaśnić, czym różni się wystawienie produktu w celu sprzedaży (display with a view to sale) od oferowania produktu na sprzedaż (offering for sale). Jeśli chodzi de facto o to samo, to Polska proponuje wykreślenie jedno z ww. sformułowań. Rząd RP podniósł ponadto sprzeczność w zapisach Preambuły projektu rozporządzenia. Komisji Europejskiej, z których wynika, że intencją Projektodawców jest wyłączenie możliwości udzielania pomocy de minimis w odniesieniu do działalności eksportowej. Tymczasem w pkt 4 Preambuły stwierdza się, iż Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać (should not exempt) pomocy wywozowej, co sugeruje, iż pomoc de minimis można będzie udzielić na wspieranie działalności bezpośrednio związanej z eksportem. W Preambule projektu rozporządzenia jest również mowa o konieczności uwzględnienia podczas kumulacji pomocy de minimis pomocy przyznanej przez dowolny urząd lub organ administracji Państwa Członkowskiego (any State authority or organ). W tym zakresie Rząd RP zwrócił uwagę, iż taki zapis nie obejmuje innych podmiotów, które mogą udzielać pomocy, np. przedsiębiorstw publicznych. W związku z powyższym powstaje pytanie, czy podmioty te zostały pominięte celowo. W projekcie rozporządzenia Komisji Europejskiej, nakłada się na Państwa Członkowskie UE obowiązek powiadomienia przedsiębiorcy, któremu zamierza udzielić (intends to grant) wsparcia, że udzielone wsparcie stanowi pomoc de minimis, w związku z tym, w swoim Stanowisku Rząd RP zwrócił uwagę, że pomoc de minimis nie powinna podlegać kumulowaniu z pomocą publiczną o innym przeznaczeniu i w związku z tym nie ma potrzeby przedkładania przez przedsiębiorców ubiegających się o otrzymanie pomocy de minimis, obok informacji o pomocy de minimis otrzymanej w ciągu ostatnich dwóch lat fiskalnych oraz bieżącego roku fiskalnego, także informacji o innej pomocy publicznej (other State aid). W odniesieniu do zapisu projektu rozporządzenia Komisji Europejskiej, dotyczącego okresu przechowywania dokumentów związanych z udzieleniem pomocy de minimis Rząd RP zaproponował wykreślenie słowa indywidualna w odniesieniu do ostatniej pomocy udzielonej w ramach programu pomocowego, zgodnie bowiem z rozporządzeniem Rady, pomocą indywidualną jest pomoc inna niż przyznawana w ramach programu pomocowego 5
oraz podlegająca obowiązkowi zgłoszenia pomoc przyznawana w ramach programu, podczas gdy pomoc de minimis nie podlega procedurze notyfikacji. Rząd RP podniósł także, iż nie jest jasna intencja Projektodawców dotycząca wejścia w życie przepisów niniejszego rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis. Zgodnie z przywołanymi przepisami, rozporządzenie wejdzie w życie (shall enter into force) dwudziestego dnia po jego opublikowaniu i będzie stosowane (shall apply) od dnia 1 stycznia 2007 r. Jednocześnie Projektodawcy zastrzegają, że rozporządzenie to będzie miało zastosowanie do pomocy de minimis, która spełnia warunki określone w rozporządzeniu, nawet jeśli zostanie przyznana przed jego wejściem w życie. W związku z powyższym należy zauważyć, iż taka konstrukcja jest uzasadniona w przypadku opublikowania rozporządzenia po dniu 1 stycznia 2007. Wówczas pomoc de minimis będzie uznana za zgodną z przepisami wspólnotowymi, mimo iż została przyznana przed wejściem w życie aktu prawnego określającego zasady jej udzielania. Nie jest natomiast zrozumiałe, na jakich zasadach będzie oceniana pomoc de minimis w przypadku opublikowania rozporządzenia przed dniem 1 stycznia 2007, np. w dniu 1 września 2006 r. W takim przypadku, zgodnie z brzmieniem przedmiotowego projektu, również będzie miało zastosowanie nowe rozporządzenie o pomocy de minimis, mimo że do 31 grudnia 2006 r. obowiązuje rozporządzenie Komisji nr 69/2001. Jednocześnie, Rząd RP zwrócił uwagę, iż zastosowanie zapisów niniejszego projektu rozporządzenia Komisji Europejskiej będzie w praktyce oznaczać, iż Komisja zaakceptuje udzielanie pomocy de minimis (w wyższej kwocie), która w dniu jej udzielenia była pomocą nielegalną, ponieważ nie spełniała warunków zwolnienia z obowiązku notyfikacji (wynikających m.in. z rozporządzenia Komisji nr 69/2001 oraz rozporządzeń o wyłączeniach grupowych), a mimo to nie została zgłoszona do Komisji w trybie art. 88 TWE). Biorąc powyższe wyjaśnienia pod uwagę należy zauważyć, iż w dniu 14 grudnia 2004 r. na podstawie zapisów art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. Nr 123, poz. 1291) Rada Ministrów wydała jednak rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy de minimis bankom spółdzielczym określające szczegółowe warunki udzielania bankom spółdzielczym pomocy de minimis w ramach pomocy określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim. Na mocy niniejszego aktu prawnego, pomoc de minimis w postaci zwolnienia podatkowego w chwili obecnej udzielana jest zgodnie z obecnie obowiązującym jeszcze brzmieniem rozporządzenia Komisji Europejskiej (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001), przy czym może być ona udzielana nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2007 r. W konkluzji do powyższej analizy postanowień nowego Rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis, należy zauważyć, iż, banki spółdzielcze, które nie będą posiadały wymaganego ustawą - Prawo bankowe poziomu funduszy własnych o równowartości w złotych 1.000.000 euro, - w przypadku nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis bankom spółdzielczym - będą mogły uzyskać dodatkową pomoc publiczną w wysokości 100.000 euro, która stanowiłaby różnicę pomiędzy dotychczas uzyskaną pomocą w wysokości 100.000 euro, a proponowanym przez Rząd RP w Stanowisku do nowego rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis progiem w wysokości 200.000 euro. 6