Wpływ informatyzacji na koszt korzystania z wybranych rejestrów administracyjnych

Wpływ informatyzacji na koszt korzystania z wybranych rejestrów administracyjnych Joanna Jabłońska, Marta Juszczak, Anna Mańko, Kamil Czaplicki, Jakub Jung, Konrad Szostek

POWSZECHNY ELEKTRONICZNY SYSTEM EWIDENCJI LUDNOŚCI 12028313813

GMINA WOJEWÓDZTWO Gminne zbiory meldunkowe Wojewódzkie zbiory ewidencyjne MINISTER WŁAŚCIWY DS. WEWNĘTRZNYCH POWSZECHNY ELEKTRONICZNY SYSTEM EWIDENCJI LUDNOŚCI ZAKRES PODMIOTOWY ZBIORU PESEL -Dane wszystkich osób zameldowanych w Rzeczypospolitej Polskiej na pobyt stały oraz na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące -Dane obywateli polskich występujących o wydanie dowodu osobistego lub paszportu, a nie zameldowanych na pobyt stały, ani na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące; -Dane Obywateli polskich, którzy nie sązameldowani na pobyt stały, ani na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące podlegających ubezpieczeniu zdrowotnemu lub ubezpieczeniu społecznemu; -Dane osób które ykaŝą, Ŝe odrębne przepisy przewidują potrzebę posiadania numeru PESEL przez te osoby ZAKRES PRZEDMIOTOWY ZBIORU PESEL -Podstawowe dane identyfikacyjne -Dane uzupełniające osoby -Dane osób powiązanych -Oznaczenie dokumentów źródłowych -Dane dotyczące dokumentów toŝsamości -Dane dotyczące obowiązku meldunkowego -Dane dotyczące obowiązku wojskowego

POWSZECHNY ELEKTRONICZNY SYSTEM EWIDENCJI LUDNOŚCI KOMERCYJNE UDOSTĘPNIANIE DANYCH NIEKOMERCYJNE UDOSTĘPNIANIE DANYCH -Osoba fizyczna -jednostka organizacyjna -Osoba której dane dotyczą -Uprawnione podmioty publiczne Formularz Papierowy oraz środki komunikacji elektronicznej teletransmisja danych

OGÓLNOKRAJOWA EWIDENCJA WYDANYCH I UNIEWAŻNIONYCH DOWODÓW OSOBISTYCH

Podstawa prawna Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 lutego 2009 r. w sprawie wzoru dowodu osobistego oraz trybu postępowania w sprawach wydawania dowodów osobistych, ich uniewaŝniania, wymiany, zwrotu lub utraty. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie trybu przekazywania przez gminy danych z ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych.

Źródła finansowania Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego Sektorowy Program Operacyjny Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw

Opłaty za udostępnianie danych Podmioty niepubliczne Opłata wynika z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2008 r., w sprawie wysokości opłat za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbioru PESEL, ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz sposobu wnoszenia tych opłat (Dz. U. Nr 207 poz. 1298). Wynosi ona 31 zł. Uprawnione podmioty publiczne = 0 zł organy administracji publicznej, sądy, prokuratura; Policja, StrażGraniczna, Służba Więzienna, Służba Kontrwywiadu Wojskowego, Służba Wywiadu Wojskowego, Żandarmeria Wojskowa, ABW, AW, CBA i straż gminna (miejska); organy kontroli skarbowej i wywiadu skarbowego; państwowe i komunalne jednostki organizacyjne oraz inne podmioty -w zakresie niezbędnym do realizacji zadań publicznych określonych w odrębnych przepisach; PCK - w zakresie danych osób poszukiwanych.

Zasady dostępu do danych rejestrowych w formie pisemnej - formularz na nośnikach informatycznych on-line do wydanych i unieważnionych dokumentów wzorem innych krajów udostępnienie list skradzionych lub unieważnionych dokumentów

KRAJOWY REJESTR KARNY

Krajowy Rejestr Karny Podstawy prawne prowadzenia Rejestru: Zgodnie z art. 1. ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym, tworzy się Krajowy Rejestr Karny (KRK), zwany Rejestrem. Akty prawne regulujące funkcjonowanie KRK: 1. Ustawa z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2000 r., Nr 50, poz. 580 ze zm.); 2. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. z2003 r., Nr 151, poz. 1468); 3. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 listopada 2003 r. w sprawie udzielania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2003 r., Nr 198, poz. 1930). Jakub Jung

Krajowy Rejestr Karny Organy rejestrowe: Zgodnie z art. 2 ustawy o KRK, Rejestr prowadzi wchodzące w skład Ministerstwa Sprawiedliwości Biuro informacyjne Krajowego Rejestru Karnego. Biurem informacyjnym kieruje dyrektor, którego powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości. Źródła finansowania Projekt ten realizuje cele priorytetu1(przekształcenie Polskiw państwo nowoczesne i przyjazne dla obywateli i podmiotów gospodarczych) i 2(racjonalizacja wydatków administracji publicznej związanych z jej informatyzacją i z rozwojem społeczeństwa informacyjnego), na który przeznaczono w latach 2009-2010 24 mln zł(15% budŝet państwa, 85 % Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego). Jakub Jung

Krajowy Rejestr Karny Charakterystyka regulacji opłat Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o KRK w drodze rozporządzenia zarządza się wprowadzenie opłat: 1. Za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 50 zł, 2. Za wydanie informacji o podmiocie zbiorowym z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 100 zł. Zasady dostępu do danych rejestrowych Zgodnie z 2.1. rozporządzenia MS w sprawie udzielania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym, których dane osobowe zostały zgromadzone w Rejestrze, udziela się na: 1) wniosek, 2) zapytanie. Jakub Jung

Krajowy Rejestr Karny Zasady dostępu do danych rejestrowych Informacjęz Krajowego Rejestru Karnego (w tym tzw. zaświadczenie o niekaralności) można uzyskać: 1) w Biurze Informacyjnym Krajowego Rejestru Karnego, 2) w Punktach Informacyjnych Krajowego Rejestru Karnego przy sądach powszechnych na terenie kraju. Wypełniony i opłacony formularz zapytania można złożyćosobiście w Biurze Informacyjnym Krajowego Rejestru Karnego lub jednym z Punktów Informacyjnych KRK, bądź przesłać pocztą na adres Biura Informacyjnego KRK. Składając wniosek osobiście, należy okazaćdokument pozwalający na ustalenie tożsamości. Jakub Jung

CENTRALNA EWIDENCJA POJAZDÓW

System teleinformatyczny, zawierający centralną bazę danych i informacji opisujących: pojazd i jego rejestrację, właściciela (posiadacza); róŝne zdarzenia (kradzieŝi odnalezienie auta, zmiana numerów identyfikacyjnych, utrata tablic rejestracyjnych, dokumentów lub powody ich zatrzymania itp.); informacje o zawarciu umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC wraz z danymi o towarzystwie i agencie ubezpieczeniowym.

Podstawa prawna: art. 80a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Szczegółowy sposób funkcjonowania został określony w rozporządzeniach: z dnia 19 września 2001 r. w sprawie centralnej ewidencji pojazdów (Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1166) z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie opłaty ewidencyjnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 121, poz. 839). W rozporządzeniach zawarto sposób prowadzenia ewidencji, warunki współdziałania podmiotów i przekazywania informacji jak równieŝrodzaje danych i wysokości opłat za ich udostępnienie. Minister właściwy do spraw administracji publicznej jest odpowiedzialny za utworzenie oraz rozwój ewidencji.

Organy rejestrowe: Organem właściwym do rejestracji pojazdów jest starosta. Rejestracji pojazdu na wniosek właściciela dokonuje starosta właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania lub siedzibęfirmy. Zadanie to powiat wykonuje we własnym imieniu i na własnąodpowiedzialność. Rejestracja pojazdów jest zadaniem własnym starosty, który wykonuje je wydając odpowiednią decyzję administracyjną. Rejestracji pojazdu naleŝącego do przedstawiciela dyplomatycznego, Urzędu konsularnego i misji specjalnej państw obcych lub organizacji międzynarodowej, a takŝe ich personelu dokonuje wojewoda mazowiecki na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych zgodnie z art. 73 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Środek specjalny CEPiK (powstały 01.01.2004 r.)zostałprzekształcony zgodnie z UstawąbudŜetowąna 2005 r. w Fundusz Celowy CEPiKz dniem 01.01.2005 r. Opłata za korzystanie z centralnej ewidencji pojazdów nie stanowi przychodu pobierającego. Opłata jest wyłącznie pobierana i przekazywana, w całości na rachunek Funduszu Celowego CEPiK. W całości opłata ewidencyjna stanowi przychód Funduszu Celowego CEPiK.

Opłaty ewidencyjne, uregulowane w Ustawie prawo o ruchu drogowym. Wysokośćopłaty ewidencyjnej nie moŝe przekroczyć równowartości w złotych 0,5 euro. Opłaty ewidencyjne pobiera sięza wydanie: dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego, tablic rejestracyjnych, nalepek kontrolnych, karty pojazdu, dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem. Opłatę ewidencyjną pobiera się równieŝ za wymianę dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami i wpisy do kolejnych badań technicznych. Opłata ewidencyjna z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych od którego zakład ubezpieczeńuiszcza opłatęw wysokości 1 euro. Opłata została uregulowana w art. 30a Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r.nr 124, poz. 1152), Opłaty ewidencyjne za wpis przedsiębiorców prowadzących ośrodki szkolenia kierowców. Podstawa prawna w ustawie z dnia 9 września 2001 r. o transporcie drogowym. Opłaty za udostępnianie danych z systemu. Opłata za udostępnienie jednostkowych danych lub informacji z centralnej ewidencji pojazdów została ustalona na 4% kwoty najniŝszego wynagrodzenia za pracępracowników. Obecnie opłata ta wynosi 30,40 zł. Opłata za udostępnienie tych samych danych dla celów statystycznych i badawczych obliczana jest na podstawie wzoru zamieszczonego w rozporządzeniu w sprawie centralnej ewidencji pojazdów.

Centralna ewidencja pojazdów jest udostępniana osobom, których dane dotyczą, policjantom, funkcjonariuszom UOP i WSI, śandarmerii Wojskowej, StraŜy Granicznej, sądom i prokuraturze, organom inspekcji celnej, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, starostom oraz wszystkim osobom fizycznym i prawnym, które wykaŝąswój uzasadniony interes. Zapytania do CEPiKskładają: Komornicy, StraŜMiejska, Policja, ABW, KCIK, Urzędy Skarbowe, Inne, Urzędy Celne, Ubezpieczenia, Banki, Kancelarie adwokackie; ZUS, Sądy, prokuratura, StraŜGraniczna. Liczba wniosków dotyczących udostępniania danych z CEPiKw trybie urzędowym w 2006 roku wyniosła 531831, w 2007: 495 683 i 725388 w 2008. Nie sąto faktyczne liczby dotyczące udzielonych odpowiedzi, poniewaŝ niektóre wnioski zawierały kilka zapytań.

CENTRALNA EWIDENCJA KIEROWCÓW

Centralna Ewidencja Kierowców Podstawy prawne prowadzenia rejestru Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908), Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie centralnej ewidencji kierowców ( Dz.U. z 2001 r. Nr. 92, poz. 1028 z późn. zm.), Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 czerwca 2005 r. w sprawie opłaty ewidencyjnej ( Dz. U. z 2005r. Nr. 103, poz. 870).

Organy rejestrowe Organem rejestrowym jest starostawłaściwy miejscowo ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegające się o wydanie dokumentu. Wyjątek stanowi powiat warszawski, w którym organem rejestrowym sąwłaściwe ze względu na miejsce zamieszkania Urzędy Dzielnicy (Wydziały lub Referaty Urzędów Dzielnicowych).

Źródła finansowania Środek specjalny CEPiK (powstały 1 stycznia 2004 r.)zostałprzekształcony zgodnie z Ustawąbudżetowąna 2005 r. w Fundusz Celowy CEPiKz dniem 1 stycznia 2005 roku. Przychód funduszu stanowią, opłaty z tytułu opłat ewidencyjnych na podstawie artykułu 80d, Ustawy prawo o ruchu drogowym. Wysokośćkażdej opłaty ewidencyjnej, nie może przekroczyćrównowartości w złotych 0,5 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wydania rozporządzenia Ministra MSWiA. Drugim źródłem sąopłaty ewidencyjne, należne za dokonanie wpisu przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców, uiszczane na podstawie art. 30g ust. 9 pkt2 z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Kolejnym źródłem przychodów stanowiąopłaty za udostępnianie danych. Wydatkowanie Funduszu Celowego CEPiKnastępuje z tytułu zawartych umów, działalność funduszu reguluje Ustawa o finansach publicznych, a wysokość środków finansowych w 2008 r. Ustawa budżetowa.

Opłaty za korzystanie Udostępnianie danych lub informacji dla celów komercyjnych jest odpłatne, a opłatęoblicza sięwg podanego w rozporządzeniu wzoru ( 6 ust.2 i ust.4 rozporządzenia ). Opłatę za udostępnianie jednostkowych danych z ewidencji ustala się w wysokości 4% kwoty najniższego wynagrodzenia za pracępracowników, określonego w odrębnych przepisach. Danelub informacje zgromadzone w Centralnej Ewidencji Kierowców udostępnia sięnieodpłatnie, o ile sąone niezbędne do realizacji ustawowych zadań, wyłącznie wymienionym w ustawie Prawo o ruchu drogowym podmiotom: 1) Policji; 1a) Inspekcji Transportu Drogowego; 2) Żandarmerii Wojskowej; 3) Straży Granicznej; 4)Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu; 5) Wojskowym Służbom Informacyjnym; 6) sądom; 7) prokuraturze; 8)starostwom; 8a)strażom gminnym (miejskim); 9)Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych; 10)organom kontroli skarbowej, organom celnym, wywiadowi skarbowemu; 11) wojskowym komendom uzupełnień. Danelub informacje zgromadzone w ewidencji udostępnia sięnieodpłatnie równieżna wniosek osoby, której one dotyczą.

Zasady dostępu do danych rejestrowych Przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym nie określająodrębnego wzoru formularza wnioskuo udostępnienie danych z centralnej ewidencji pojazdów oraz z centralnej ewidencji kierowców. Wniosek powinienmiećformępisemną, wypełniony pismem czytelnym (DRUKIEM), w języku polskim oraz winien zawieraćnastępujące informacje: Wskazanie zbioru (CEP lub CEK); Dane podmiotu wnioskującego; Zakres żądanych informacji; Podstawa prawna upoważniająca do pozyskania danych; Wskazanie wiarygodnie uzasadnionej potrzeby posiadania danych; Wskazanie przeznaczenia dla udostępnionych danych lub informacji z ewidencji.

Krajowy rejestr podziału terytorialnego kraju Wrzesień 2009

Krajowy rejestr podziału terytorialnego kraju = TERYT Przepisy szczegółowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz obowiązków administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 1998 r. Nr 157, poz. 1031 z późn. zm.) wprowadziły skróconą nazwę rejestru: TERYT.

Rejestr terytorialny jest jawny. Podstawowy cel utworzenia rejestru: zapewnienie jednolitego sposobu kodowania różnych obiektów terytorialnych w innych rejestrach urzędowych i systemach informacyjnych administracji publicznej. Podstawąprawnąrejestru jest ustawa o statyce publicznej z dnia 29 czerwca 1995 r. Dz. U. Nr 88, poz. 439 z późn. zm. Zgodnie z artykułem 41 ust.1 Prezes Głównego Urzędu Statystycznego prowadzi krajowy rejestr urzędowy podziału terytorialnego kraju.

W skład rejestru wchodzą cztery systemy: identyfikatorów w i nazw jednostek podziału administracyjnego, identyfikatorów w i nazw miejscowości, ci, rejonów w statystycznych i obwodów spisowych, identyfikacji adresowej ulic, nieruchomości, ci, budynków w i mieszkań.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 w związku zku z art. 48 ust. 2 wynika, że informacje z rejestru udostępniane sąs nieodpłatnie: organom prowadzącym inne urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej organom administracji rządowej i jednostkom samorządu terytorialnego innym instytucjom rządowym Najwyższej Izbie Kontroli, Narodowemu Bankowi Polskiemu, Państwowej Inspekcji Pracy Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych

Dane z rejestru mogą być udostępniane przez : - urzędy statystyczne - dla obszaru województwa, - Prezesa GUS - zbiory o zasięgu ponad wojewódzkim. Dane z rejestru terytorialnego udostępnianie sąs w formie: wyciągów ze zbiorów informatycznych: systemu identyfikatorów i nazw jednostek podziału administracyjnego, systemu identyfikatorów i nazw miejscowości, systemu rejonów statystycznych i obwodów spisowych, systemu identyfikacji adresowej ulic, nieruchomości, budynków i mieszkań, centralnego katalogu ulic. odrysów z map przebiegu granic podziału na rejony statystyczne i obwody spisowe. publikacji opracowanych w oparciu o wybrane dane z rejestru TERYT: Wykaz identyfikatorów i nazw jednostek podziału terytorialnego. Podziałterytorialny z dnia 01.01.1999 r.. Zawiera on aktualne nazwy i identyfikatory jednostek podziału terytorialnego zgodne z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia dotyczącego rejestru TERYT oraz symbole terytorialne jednostek poprzedniego podziału administracyjnego, obowiązującego do 31.12.1998 r. Publikacja zawiera także alfabetyczne wykazy: powiatów, miast na prawach powiatu i gmin. Publikacja wydana została w serii Zeszyty metodyczne i klasyfikacje. Powierzchnia i ludnośćw przekroju terytorialnym, wydawana corocznie, prezentująca według stanu na 1 stycznia podstawowe dane o jednostkach podziału terytorialnego kraju, jak: powierzchnia, liczba ludności, gęstość zaludnienia i liczba miejscowości wiejskich. Publikacja ukazuje się w serii Informacje i opracowania statystyczne.