Garbate gwiazdy kataklizmiczne

Podobne dokumenty
Najaktywniejsze nowe karłowate

Gwiazdy zmienne. na przykładzie V729 Cygni. Janusz Nicewicz

Planety w układach podwójnych i wielokrotnych. Krzysztof Hełminiak

NAJJAŚNIEJSZE GWIAZDY ZMIENNE

V1309 SCORPII: Tragiczny koniec układu podwójnego i narodziny nowej gwiazdy

Zaćmienie EE Cephei VII-IX 2014r. Ryszard Biernikowicz PTMA Szczecin Prezentacja dn r.

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1

O układach podwójnych z błękitnym podkarłem

Obserwacje Epsilon Aurigae 2014/2015 i nie tylko... Ryszard Biernikowicz PTMA Szczecin Dn r.

Sejsmologia gwiazd. Andrzej Pigulski Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Wstęp do astrofizyki I

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

Jak w Toruniu zaobserwowano najbliższe zjawisko mikrosoczewkowania grawitacyjnego

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Galaktyki i Gwiazdozbiory

Zacznij przygodę z Gwiazdami Zmiennymi. Misja: Zmierzenie jasności gwiazdy zmiennej beta. Lutni (beta Lyrae)

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Ciemna materia w sferoidalnych galaktykach karłowatych. Ewa L. Łokas Centrum Astronomiczne PAN, Warszawa

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna

Gwiazdy - podstawowe wiadomości


Plan wykładu i ćwiczeń.

Jak zważyć gwiazdę? Artur Rutkowski CAMK

Supernowe Brahe i Keplera

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

WYKORZYSTANIE MAŁYCH TELESKOPÓW II KONFERENCJA DOFINANSOWANA PRZEZ MINISTERSTWO NAUKI I SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

WPROWADZENIE DO GWIAZD ZMIENNYCH. Tadeusz Smela

Plan wykładu. Mechanika Układu Słonecznego

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Zaćmienie alfa Warkocza Bereniki (alfa Comae Berenices ) około 25 stycznia 2015 r.???

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Obserwacje gwiazd zmiennych

Konkurs Astronomiczny Astrolabium III Edycja 25 marca 2015 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Akrecja na gwiazdy neutronowe i galaktyczne czarne dziury

CZY TE SCENY TO TYLKO FIKCJA LITERACKA CZY. CZY STAROśYTNI EGIPCJANIE FAKTYCZNIE UMIELI TAK DOBRZE PRZEWIDYWAĆ ZAĆMIENIA?

Uogólniony model układu planetarnego

Transfer promieniowania

GWIAZDY SUPERNOWEJ. WSZYSTKO WE WSZECHŚWIECIE WIECIE PODLEGA ZMIANOM GWIAZDY RÓWNIER. WNIEś. PRZECHODZĄ ONE : FAZĘ NARODZIN, WIEK DOJRZAŁY,

Akrecja przypadek sferyczny

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*


Ewolucja w układach podwójnych

Wielkości gwiazdowe. Systematyka N.R. Pogsona, który wprowadza zasadę, że różniaca 5 wielkości gwiazdowych to stosunek natężeń równy 100

Pozasłoneczne układy planetarne. Janusz Typek

Synteza jądrowa (fuzja) FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Budowa i ewolucja gwiazd III. Neutrina słoneczne Gwiazdy podwójne Promieniowanie grawitacyjne Błyski gamma

Rozkłady mas białych karłów

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Moje perypetie z obserwacjami gwiazdy zmiennej EX Hydrae

I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma

LXI Olimpiada Astronomiczna 2017/2018 Zadania z zawodów III stopnia

Fizyka i Chemia Ziemi

BUDOWA I EWOLUCJA GWIAZD. Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

Gdzie odległośd mierzy się zerami. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, UWr Zakład Fizyki Słooca, CBK PAN

Nasza Galaktyka

Galaktyki aktywne II. Przesłanki istnienia,,centralnego silnika'' Dyski akrecyjne Czarne dziury


Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Galaktyka. Rysunek: Pas Drogi Mlecznej

3. Planety odległych gwiazd; powstawanie układów planetarnych. Chronometraż Ruchy gwiazdy Tranzyty Soczewkowanie grawitacyjne Hipotezy powstawania

Zjawiska akrecji w astronomii

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Konkurs Astronomiczny Astrolabium V Edycja 29 kwietnia 2019 roku Klasy VII VIII Szkoły Podstawowej oraz Klasy III Gimnazjum Test Konkursowy

Informacje podstawowe

TEMAT: Gwiaździste niebo.















Wędrówki między układami współrzędnych

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Soczewkowanie grawitacyjne

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

Elementy Fizyki Jądrowej. Wykład 11 Pochodzenie pierwiastków

Mierzenie odległości we Wszechświecie Cefeidy

Pozasłoneczne układy planetarne. Janusz Typek

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

Teoria ewolucji gwiazd (najpiękniejsza z teorii) dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Odległość mierzy się zerami

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Transkrypt:

Garbate gwiazdy kataklizmiczne Warszawa 11.05.2009

Obserwacje nowożytne. Tycho de Brahe SN 1572 Johanes Kepler SN 1604 Janszoom Blaeuw Nova Cyg 1600 Heweliusz i Anthelme Nova Vul 1670 John R. Hind Nova Oph 1848

Nova Cyg 1975 TUTAJ WLOZYC FILMIK Z POJASNIENIEM GWIAZDY 1891 2007 45>=6 mag Central Bureau for Astronomical Telegrams

U Geminorum J. Hind w 15.12.1855. Znalazł wcześniej niewidoczną gwiazdę 9 mag w gwiazdozbiorze bliźniąt. świecąca bardzo niebieskim planetarnym światłem Kilka dni później 13 14 mag. Następnie Pogson (1857) znalazł ją ponownie w maksimum blasku. Wkrótce gwiazda stała się pierwowzorem całej grupy gwiazd i została oznaczona jako U Gem.

SS Cyg 1896

Kraft (1962)

Krzemiński (1965)

Smak (1971)

Z Chamaeleontis

No dobrze, ale dlaczego nowe karłowate wybuchają?

No dobrze, ale dlaczego nowe karłowate wybuchają? Czy mechanizm wybuchów jest taki sam jak w przypadku nowych klasycznych? Odpowiedź: Nie!

No dobrze, ale dlaczego nowe karłowate wybuchają? Czy mechanizm wybuchów jest taki sam jak w przypadku nowych klasycznych? Odpowiedź: Nie! Co może wybuchać w układzie? Biały karzeł? Czerwony karzeł? A może dysk?

Na początku lat 70 tych dokładna fotometria wskazała na dysk jako źródło wybuchów w nowych karłowatych

Lata 90 te niestabilność magnetyczna:

Niestabilność termiczna: Niesta

Gwiazdy SU UMa dwa typy wybuchów, normalne (NO) oraz superwybuchy (SO)

Obecność supergarbów (z ang. Superhumps) podczas superwybuchów gwiazd SU UMa.

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów Stolz & Schoembs nadwyżka okresu SH vs. P_orb: = 0.858 11 P orb 0.0282 2 = P sh P orb /P orb ih= 1/2 sh BF Ara

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów 5. Zmiana zwykłych SG w późne SG

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów 5. Zmiana zwykłych SG w późne SG 6. Brak zależności od inklinacji

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów 5. Zmiana zwykłych SG w późne SG 6. Brak zależności od inklinacji 7. Bardziej niebieskie w maksimum i poczerwienione minimum Smak (2005)

Własności obserwacyjne supergarbów: 1. supergarby pojawiają się 1 2 dni po maksimum superwybuchu 2. Podczas fazy plateau ich amplituda spada 3. Okres może się zmieniać 4. W stosunku do okresu orbitalnego jest: a) dłuższy dla pozytywnych supergarbów b) krótszy dla negatywnych supergarbów 5. Zmiana zwykłych SG w późne SG 6. Brak zależności od inklinacji 7. Bardziej niebieskie w maksimum i poczerwienione minimum 8. Zródło supergarbów jest położone na krawędzi dysku Smak (2005)

Interpretacje/modele: Zgodnie z modelem TTI aby wyprodukować supergarby dysk musi być wystarczająco duży (przekraczać promień rezonansu 3:1) a stosunek mas układu musi być mały q<0.25 (M2/M1) Pozytywne supergarby są produkowane przez oddziaływania pływowe i towarzysza i precesję orbitalną dysku akrecyjnego. 1 P SH = 1 P Orb 1 P Aps 1 P aps = P Orb SH (film)

Interpretacje/modele: Negatywne supergarby wsteczna precesja (węzłów) nachylonego dysku akrecyjnego: P prec= 1 / nsh P orb

Symulacje SPH Wood(2007)

Nowa interpretacja supergarbów Smak(2009a) Powtórzona analiza O'Donoghue prowadząca do zlokalizowania źródła supergarbów

Nowa interpretacja supergarbów Smak(2009a) Powtórzona analiza O'Donoghue prowadząca do zlokalizowania źródła supergarbów Reinterpretacja syników symulacji SPH (amplituda) Oświecanie składnika wtórnego przez białego karła i najbardziej wewnętrzne obszary dysku Modulowany strumień prowadzi do zmiennej jasności plamy.

Ewolucja CV. a) Jeden ze składników trochę cięższy a drugi trochę lżejszy niż Słońce P ~ 10 lat. b) Faza wspólnej otoczki odrzucenie wspólnej otoczki i zmniejszenie wzajemnej odległości składników c) Hamowanie magnetyczne d) Hamowanie na skutek emisji falgrawitacyjnych

Z Cha