Dr Przemysław Krzykowski

Dr Przemysław Krzykowski Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie 73

PODMIOTY UPRAWNIONE DO ŻĄDANIA WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA W SPRAWIE WYDAWANIA ZAŚWIADCZEŃ Przedmiotem artykułu jest wskazanie zakresu podmiotowego postępowania w sprawie wydania zaświadczenia. Autor analizując poglądy doktryny i orzecznictwa sądowego wskazuje na podobieństwa i różnice istniejące w tym zakresie pomiędzy procedurą w sprawie wydawania zaświadczeń zamieszczoną w k.p.a. oraz Ordynacją podatkową. Normodawca określając podmiot uprawniony do żądania wydania zaświadczenia w art. 217 1 k.p.a. jak również w art. 306a 1 Ordynacji podatkowej nie nazywa go stroną, lecz osobą ubiegającą się o zaświadczenie. W art. 220 k.p.a. podobnie jak w art. 306d 1 Ordynacji ustawodawca posługuje się również terminem zainteresowany. Wydaje się, że wprowadzając taką terminologię zamiarem ustawodawcy było zaznaczenie różnicy pomiędzy postępowaniem administracyjnym sensu stricte postępowaniem w sprawach wydawania zaświadczeń. 1) Zarówno na gruncie k.p.a. oraz Ordynacji podatkowej do osób ubiegających się o wydanie zaświadczenia powinno stosować się odpowiednio przepisy regulujące zdolność strony do udziału w postępowaniu, zawarte w rozdziale 6 działu I k.p.a. W związku z tym, od osoby takiej wymagana jest zdolność do czynności prawnych określona przez prawo cywilne, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Organ administracyjny, do którego wniesiono podanie z żądaniem wszczęcia postępowania administracyjnego, z tego chociażby względu, że żądanie to powoduje z mocy prawa wszczęcie postępowania w sprawie wydania zaświadczenia, powinien co najmniej ustalić od razu, czy żądanie pochodzi od osoby mającej zdolność do czynności prawnych. 2) W przypadku braku takiej zdolności osoba powinna działać przez swojego przedstawiciela ustawowego. Może też 1 Por. Z. R. Kmiecik, Instytucja zaświadczenia w prawie administracyjnym, Lublin 2002, s. 68. 2 Zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2003, s. 575-576. 75

podobnie jak strona działać przez pełnomocnika. 3) W obu procedurach osobami ubiegającymi się o wydanie zaświadczenia będą także osoby prawne, państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne oraz organizacje społeczne nie posiadające osobowości prawnej. 4) W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że skoro podmioty określone w art. 29 k.p.a. mogą być stronami w postępowaniu administracyjnym, to tym bardziej, oczywiście, mogą występować jako podmioty ubiegające się w tak mało sformalizowanym postępowaniu, jakim jest postępowanie w sprawach wydawania zaświadczeń. 5) O wydanie zaświadczenia może ubiegać się jedynie podmiot znajdujący się poza strukturą aparatu administracji publicznej. W przypadku jednak, gdy żądanie wydania zaświadczenia pochodzi od jednostki znajdującej się w strukturze organizacyjnej aparatu pomocniczego organu administracji publicznej, należy przyjąć, że nie nastąpi w ogóle wszczęcie postępowania w sprawie wydania zaświadczenia. Zgodnie z art. 220 k.p.a. jak również art. 306d 1 Ordynacji podatkowej organ administracji publicznej nie może żądać zaświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, znanych organowi z urzędu bądź możliwych do ustalenia przez organ na podstawie posiadanej ewidencji. W tej sytuacji organ 3 Por. Z. R. Kmiecik, Instytucja zaświadczenia w prawie administracyjnym, Lublin 2002, s. 77. W literaturze istnieje też pogląd odmienny uznający, że w postępowaniu w sprawie wydawania zaświadczeń osoba fizyczna nie może działać przez pełnomocnika por. A. Mudrecki, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz dla praktyków, Gdańsk 2008, s. 506. Pogląd ten wydaje się kontrowersyjny. Zgodnie bowiem z art. 32 k.p.a., strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Zwięzłość przepisów k.p.a. dotyczących pełnomocnictw sugeruje, że zamiarem ustawodawcy nie było sformalizowanie wymagań co do ustanowienia pełnomocnika. W piśmiennictwie zwraca się szczególną uwagę na to, iż prawidłowa reprezentacja strony poprzez pełnomocnika w postępowaniu przed organami administracji publicznej jest realizacją prawa strony do czynnego udziału w postępowaniu, a jej brak stanowi naruszenie konstytucyjnego prawa strony do procedury. Zob. szerzej M. Kutarska, Problematyka pełnomocnika oraz pełnomocnictwa w postępowaniu przed organami administracyjnymi w orzecznictwie sądów administracyjnych, (w:) Kodyfikacja postępowania administracyjnego. Na 50-lecie k.p.a. (pod. red.) J. Niczyporuka, Wydawnictwo WSPA, Lublin 2010, s. 460. 4 Podmiotem takim może być przykładowo komornik sądowy prowadzący postępowanie egzekucyjne por. P. Rączka, Udzielanie komornikom sądowym danych i informacji zgromadzonych w ewidencji pojazdów, Problemy Egzekucji 2002, nr 21, s. 40. 5 Zob. Z. Janowicz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1999, s. 506. 76

administracji publicznej w drodze czynności poza procesowej - pismem wewnętrznym czy adnotacją na żądaniu (wniosku) - powinien zwrócić uwagę na niedopuszczalność takiego żądania. 6) Wnioskodawca żądający wydania zaświadczenia może przebywać na terytorium kraju jak również poza jego granicami. Na uwagę zasługują w tym względzie regulacje dotyczące zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe zawarte w Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. 7) Zgodnie z 3 tego rozporządzenia jeżeli wnioskodawca przebywający za granicą występuje o wydanie zaświadczenia osobiście lub za pośrednictwem przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego albo przez pełnomocnika zamieszkałego w kraju, organ podatkowy przesyła zaświadczenie właściwemu polskiemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu, w celu doręczenia wnioskodawcy po pobraniu opłaty konsularnej. 8) Reasumując, podmiotem ubiegającym się o wydanie zaświadczenia może być w zasadzie każdy, kto ma i wykaże interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonego stanu faktycznego i prawnego. Należy jednak pamiętać o ograniczeniach, które wynikają z ochrony prawnej danych osobowych oraz z tajemnicy skarbowej. To zaś oznacza, że nie 6 Por. W. Chróścielewski, Glosa do wyroku NSA z dnia 19 kwietnia 2000 r., II SA/Gd 433/98, OSP 2001, nr 6, poz. 84. Analogiczny pogląd prezentuje: P. Przybysz, Kodeks postepowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2008, s. 430. 7 Zob. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r., w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe, DzU z 2005 r., nr 165, poz. 1374 wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 306j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2005 r., nr 8, poz. 60 z póżn. zm.) 8 Regulacje zamieszczone w cytowanym 3 rozporządzenia w istocie są powtórzeniem 14 ust. 1 wytycznych Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r., w sprawie zasad i trybu wydawania zaświadczeń przez urzędy skarbowe, (Dz. Urz. MF z dnia 5 czerwca 1997 r.): Jeżeli wnioskodawca przebywający za granicą występuje o wydanie zaświadczenia osobiście lub za pośrednictwem przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego albo przez pełnomocnika zamieszkałego w kraju, urząd skarbowy właściwy do wydania zaświadczenia przesyła je właściwemu polskiemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu, w celu doręczenia wnioskodawcy po pobraniu opłaty konsularnej. Wykaz polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych stanowi załącznik nr 6 do Wytycznych; 14 ust. 2: Na żądanie wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1, lub jego pełnomocnika zamieszkałego w kraju, zaświadczenie może być wydane wnioskodawcy podczas jego czasowego pobytu w kraju lub jego pełnomocnikowi, albo przesłane pod ich adresem w kraju. 77

każdy może uzyskać zaświadczenie o sytuacji podatkowej innej osoby, np. kontrahenta, dłużnika. Na gruncie prawa podatkowego wydania zaświadczenia mogą ponadto żądać osoby trzecie, które łączy z podatnikiem stosunek prawny, z którego wynika m.in. odpowiedzialność podatkowa. 9) Odnośnie Ordynacji podatkowej poza wymogami podstawowymi określonymi w art. 168 2 Ordynacji podatkowej ustawodawca już w treści tej ustawy wprowadza dodatkowe obligatoryjne elementy, które winny znaleźć się w treści wniosku o wydanie zaświadczenia. Uzależnione to jest od przedmiotu zaświadczenia. Przykładowo, w przypadku gdy organ podatkowy miałby wydać zaświadczenie wobec spadkobiercy o wysokości znanych temu organowi zobowiązań spadkodawcy wymienionych w art. 98 1 i 2 ustawy 10), wówczas wymogiem formalnym zgodnie z art. 306f 1 Ordynacji podatkowej będzie uprawdopodobnienie wnioskodawcy, że może być spadkobiercą. Przepis ten umożliwia potencjalnemu następcy prawnemu uzyskanie informacji co do stanu zaległości obciążających spadkodawcę. Możliwość wszczęcia postępowania w sprawie wydania zaświadczenia w tym zakresie będzie ograniczona w czasie. Należy podzielić pogląd M. Rusinka, że spadkobierca może żądać zaświadczenia w oparciu o art. 306f 1 Ordynacji podatkowej dopiero po otwarciu spadku, a przed złożeniem oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. 11) Stanowisko prezentowane przez C. Kosikowskiego sprowadzające się do twierdzenia, że wnioskodawcą uprawnionym do żądania wydania zaświadczenia może być także osoba, 9 Por. wyrok NSA z 18 czerwca 2003 r., sygn. akt SA/Bd 1591/03. 10 Zgodnie z art. 98 1 i 2 Ordynacji podatkowej do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Przepis ten stosuje się równie do odpowiedzialności spadkobierców za: 1) zaległości podatkowe, 2) odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy; 3) pobrane, a niewpłacone podatki z tytułu sprawowanej przez spadkodawcę funkcji płatnika lub inkasenta; 4) niezwrócone przez spadkodawcę zaliczki na naliczony podatek od towarów i usług oraz ich oprocentowanie; 5) opłatę prolongacyjną; 6) koszty postępowania podatkowego; 7) koszty upomnienia i koszty postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec spadkodawcy powstałe do dnia otwarcia spadku 11 Zob. M. Rusinek, Komentarz do ustawy z dnia 12 września 2002 r. o mianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Warszawa 2002, LEX dla Samorządu Terytorialnego wersja elektroniczna. 78

która złoży taki wniosek jeszcze przed śmiercią spadkodawcy czyli przed otwarciem spadku, wydaje się być dyskusyjne. 12) Wydanie takiego zaświadczenia z etycznego punktu widzenia może być kontrowersyjne. Poinformowanie potencjalnego spadkobiercy o zaległościach podatkowych potencjalnego spadkodawcy w istocie może doprowadzić do zmiany kierunku jego zachowania. Wnioskodawca zapoznawszy się z treścią zaświadczenia określającego zaległości podatkowe przyszłego spadkodawcy może np. ograniczyć swoją pomoc w zakresie opieki lekarskiej. Innym dodatkowym elementem zaświadczenia w świetle Ordynacji podatkowej może być zgoda na wydanie zaświadczenia. Zgodnie z art. 306 h 1 organy podatkowe, za zgodą podatnika, wydają zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika na żądanie: 1. 2. 3. 4. jednostek organizacyjnych, które na podstawie ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania uprawnione są do udzielania kredytów (pożyczek); kontrahentów podatników prowadzących działalność gospodarczą oraz dzierżawców i użytkowników nieruchomości - w zakresie opodatkowania dzierżawionej lub użytkowanej nieruchomości; małżonka podatnika, z zastrzeżeniem 2, a także rozwiedzionego małżonka w zakresie zaległości powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej oraz innych osób wymienionych w art. 111; wspólnika spółek wymienionych w art. 115 1. W myśl art. 306h 2 Ordynacji podatkowej zgoda podatnika nie jest wymagana, jeżeli z żądaniem wydania zaświadczenia, o którym mowa w 1, występuje małżonek podatnika pozostający z nim we wspólności majątkowej. Małżonek podatnika składa oświadczenie o pozostawaniu z podatnikiem we wspólności majątkowej pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Wydaje się, że w sytuacji gdy organ podatkowy ma wątpliwości, czy między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, powinien przeprowadzić w tym zakresie postę- 12 Zob. C. Kosikowski, H. Dzwonkowski, A. Huchla, Ustawa Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2003, LEX dla Samorządu Terytorialnego wersja elektroniczna. 79

powanie wyjaśniające. Zgodnie z art. 306b 2 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające. W takim przypadku zasadnym byłoby w szczególności sprawdzenie, jaki rodzaj zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych złożyli małżonkowie (wspólne czy odrębne), lub też zwrócenie się organu podatkowego do podatnika (współmałżonka) o potwierdzenie istnienia wspólności majątkowej. 13) Wzór oświadczenia o którym mowa w art. 306h 2 Ordynacji podatkowej określa zgodnie z 6 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. 14), w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe załącznik nr 1 do tego rozporządzenia. Drugim przypadkiem określonym w Ordynacji podatkowej uzależnienia wszczęcia postępowania w sprawie wydania zaświadczenia od wyrażenia uprzedniej zgody jest sytuacja uregulowana w art. 306g 1. Przepis art. 306g 1 ma identyczne znaczenie jak przepis art. 306f 1 tyle, że odnosi się do nabywcy majątku podatnika. 15) Warto w tym miejscu zauważyć, że art. 306g 1 od dnia 1 stycznia 2009 r. otrzymał nowe brzmienie poprzez rozszerzenie możliwość uzyskania zaświadczenia o wysokości zaległości podatkowych zbywającego o których mowa w art. 112 Ordynacji podatkowej, nie tylko na wniosek nabywcy za zgodą zbywającego, ale również na wniosek zbywającego. Wprowadzona zmiana niewątpliwie uprości tryb postępowania w przypadku sprzedaży majątku podatnika kilku nabywcom, z których każdy nie będzie zmuszony do występowania o wydanie zaświadczenia, o ile zaświadczenie wydane zbywcy zostanie im przez niego udostępnione. Zgodnie bowiem z art. 112 6 Ordynacji nabywca nie odpowiada za 13 Por. pismo SP1/8012-30/OS-141/03/AA Zastępcy Dyrektora Departamentu Systemu Podatkowego z 29 stycznia 2003 r. W przypadku złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia wnioskodawca ponosi odpowiedzialność karną o zgodnie z art. 233 1 k.k. 14 Zob. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r., w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (DzU z 2005 r., nr 165, poz. 1374) wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 306j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2005 r., nr 8, poz. 60 z póżn. zm.) 15 Ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 r., (DzU z 2008 r., nr 209, poz. 1318) 80

zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g. 16) Warto nadmienić, że forma wyrażenia zgody na wydanie przez organ podatkowy zaświadczenia w obu przypadkach precyzyjnie określona jest w 5 wyżej wymienionego Rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem zaświadczenie na żądanie podmiotów wymienionych w art. 306g 1 i art. 306h 1 ustawy jest wydawane za zgodą podatnika wyrażoną na piśmie, z jego podpisem urzędowo lub notarialnie poświadczonym, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl ust. 2 5 Rozporządzenia podstawę do wydania zaświadczenia o nie zaleganiu w podatkach lub stwierdzającego stan zaległości, związanych z działalnością gospodarczą, stanowi zgoda podatnika wyrażona na piśmie, z jego podpisem i pieczęcią używaną dla celów tej działalności. Moment wszczęcia postępowania a tym samym, początek biegu terminu do wydania zaświadczenia jak określa ustawodawca w ust. 3 5 oblicza się od dnia złożenia oświadczenia podatnika wyrażającego zgodę. Należy pamiętać, że przepisy Ordynacji podatkowej umożliwiające wydawanie zaświadczeń na wniosek osób trzecich stanowią wyjątek od reguły stanowiącej, że uprawnionym do żądania wydania zaświadczenia jest sam wnioskodawca. W praktyce stosowania prawa mogą w tym względzie pojawiać się pewne wątpliwości. Przykładowo w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych 17) w art. 31 znajdują się liczne odesłania do Ordynacji podatkowej, wśród których nie ma jednak bezpośredniego odesłania do art. 306g. 18) Pojawia się w tym miejscu pytanie, czy dopuszczalne jest aby ZUS mógł wydać nabywcy nieruchomości za- 16 Por. stanowisko Rządu do projektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 31 lipca 2008 r. (druk nr 606). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 czerwca 2003 r. (sygn. akt SA/Bd 1591/03) stwierdził, że: Wyłączenie odpowiedzialności nabywcy nie zostało uzależnione od posiadania przez niego jakiegokolwiek zaświadczenia o zaległościach podatkowych zbywającego, ale zaświadczenia wydanego nabywcy środka trwałego w trybie art. 112 Ordynacji podatkowej. 17 DzU z 2007 r., nr 11, poz. 74 z póżn. zm. 18 Zgodnie z art. 31 cytowanej ustawy do należności z tytułu składek stosuje się odpowiednio: art. 26, art. 29 1 i 2, art. 33 1-4 i 6-7, art. 51 1, art. 55, art. 59 1 pkt 1 i 3, art. 60 1, art. 61 1, art. 62, art. 72 1 pkt 1, art. 74 1 pkt 1, art. 75 1, art. 76 1 pkt 1 lit. c) i e) oraz 2 i 3, art. 77 1, 2 pkt 1 i 2 i 4, art. 91, art. 93 1-3, art. 94, art. 97 1, art. 98 1, 2 pkt 1-2 i 4-5 oraz 3, art. 100 1, art. 101 1 i 3, art. 105 1-3, art. 106 1 i 2, art. 107 1 i 2 pkt 2 i 4, art. 108 1 i 3, art. 110 1 i 2 pkt 2, art. 111 1-4 i 5 pkt 1, art. 112 1-4, 5 pkt 2 i 6-9, art. 113 oraz art. 115-119 ustawy Ordynacja podatkowa. 81

świadczenie o wysokości zaległości z tytułu składek płatnika będącego zbywcą nieruchomości? Na ten temat wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 30 czerwca 2008 r. 19) oddalając skargę w sprawie wydania zaświadczenia o wysokości zadłużenia zbywcy nieruchomości. 20) Sąd stwierdził że: Z wyliczenia zawartego w przepisie art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wynika, że odesłania do instytucji uregulowanych w Ordynacji podatkowej stanowią katalog zamknięty. Nie posłużono się tu zwrotem <<w szczególności>>, który w praktyce legislacyjnej stosowany jest do wyliczenia przykładowego (otwartego). Z powyższego wynika zatem, że ustawa o sus pozwala na odpowiednie stosowanie, do należności z tytułu składek, przepisów Ordynacji, ale zastosowanie mają tylko przepisy enumeratywnie wymienione w art. 31 tej pierwszej ustawy. Przepis ten nie odsyła wprost do art. 306g Ordynacji podatkowej. 19 Zob. wyrok WSA z 30 czerwca 2008, sygn. akt III SA/Wa 615/08. Analogiczne stanowisko odnajdziemy w piśmie Departamentu Realizacji Dochodów ZUS z 25 maja 2006 r., znak FDr RO-204/l/05. 20 Skarżący w przedmiotowej sprawie, zwrócił się do ZUS z wnioskiem o wydanie w trybie art. 306 w zw. z art. 112 1 Ordynacji podatkowej zaświadczenia o wysokości zaległości innej spółki wobec ZUS. We wniosku wskazał, że oświadczenie o wyrażenie zgody owej spółki, jako zbywcy nieruchomości, na wystąpienie przez Skarżącą do organów właściwych w zakresie ubezpieczeń społecznych z wnioskiem o wydanie przedmiotowego zaświadczenia, zostanie doręczone przez spółkę bezpośrednio, jako załącznik do wniosku 82

BIBLIOGRAFIA 1. Adamiak B., Borkowski J., Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2003 2. Chróścielewski W., Glosa do wyroku NSA z dnia 19 kwietnia 2000 r., II SA/Gd 433/98, OSP 2001, nr 6, poz. 84. 3. Janowicz Z., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1999. 4. Kmiecik Z. R., Instytucja zaświadczenia w prawie administracyjnym, Lublin 2002. 5. Kosikowski C., Dzwonkowski H., Huchla A., Ustawa Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2003, LEX dla Samorządu Terytorialnego wersja elektroniczna. 6. Kutarska M., Problematyka pełnomocnika oraz pełnomocnictwa w postępowaniu przed organami administracyjnymi w orzecznictwie sądów administracyjnych, (w:) Kodyfikacja postępowania administracyjnego. Na 50-lecie k.p.a. (pod. red.) J. Niczyporuka, Wydawnictwo WSPA, Lublin 2010. 7. Przybysz P., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2008. 8. Rączka P., Udzielanie komornikom sądowym danych i informacji zgromadzonych w ewidencji pojazdów, Problemy Egzekucji 2002, nr 21, s. 40. 9. Rusinek M, Komentarz do ustawy z dnia 12 września 2002 r. o mianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Warszawa 2002, LEX dla Samorządu Terytorialnego wersja elektroniczna. 83

SUMMARY SUBJECTS ENTITLED FOR CLAIMING INSTITUTING A PROCEEDING IN THE MATTER OF PASSING A CERTIFICATE The subject of the article is pointing out the scope of a subject proceeding in the matter of passing a certificate. The legislator while defining a subject entitled for claiming to pass a certificate in art. 1 CAP as well as in art. 306a 1 Tax ordination does not call him a party but a person applying for a certificate. The author by analyzing the doctrine s views and court jurisdiction highlights similarities and differences existing in this range between the procedure on passing certificates as in CAP and Tax ordination. KEY WORDS: tax ordination, legal interest, certificate, administrative decision, sources of law 84