* & ' ) - +, &. & / - 0 0 & 2 0 3 3 & 5. 7-6 ) ' 89 &7 7 4 2 ) -
' / : 5 ; 9<8= > > -.? ) @< A ) /? B + 5 B - C 3 D > E+ 9 F + G 2F / 2 B H / 4 B// ) I /, ) B D & J > 7 / J ; K 7 & B L - 7 ) 7 M 3 N/ ) > 0 + 7
J + B -. 7 ) 7-7 0 / B ' > 7 ) J 2 7 & ) D 0 &7 - - 5 - F > O &' & ) ; & ) 0 5 B 2 ) B &7 ) > & > ) + F / &'
P QF > 0 /7 & F & &' F / 0 ' D B > &' ) 0 8R B. : ) N &' - B 3 B F 4 ) & ) &. ) & 7 F / J & 5 6 )
+ > >/ 0 2 & 7 0 & 5 F/ > ) B & ) - 7 ) &'. / >/ ) >C 0 / 7 0 B 0 ) 7 - B & 0 &,
6 S -- 7 / '/ F 7 - > J 7 4, ; 5 > J 6 6 F + J P4; 4 B Q 7 - J PB'MFQ L 6 ) F 4 2, 7 + '+- B 5 4 6 J N E 2 2 7
6 0 6 > 6 2 - > ) 9<89 NP5 J Q & P B /Q J > C ) 7 L 7 ' 6 5 ' + J 7 99 - > F L F 7 4 ) 7/ D B ) 7 > 6 &) > > E 7 > 6, 0 5 6 6 /
'0 0 - ) F. 2 0 4 5 - ' E 2 2 E D > >C 2F. N 2 >C 2F. ) 4 ) 7 5
J J - 2 E D F 4 4 4 ) > 4 2 L 7 4 5 5 ' 7 B 7/
E @< = 9RR: T9A 7 4 U 2 7L->5 E)LV26 ))09<8= G = C BG 0 G 7 F45W6X-2) 6 >& P3 5 & & N> == ) 7 4-7 0 7 E,7-) 4 4 B P7 6 7 Q N F 7 E ) Y : 4 B - 2 B RZ ' 8: B 8<< 2 RZ[< + 7 '
7 ) B B - 4& P- 4 D Q J - 4 ) 7F\/
2 J + 7 ) 7 & P Q ; +7 0 2 L ) 5 4 ) 2 7 2 +2 5 5 4 ) J B +J ; 4 +B F 7 N ) Q +L 4 B \\L B P> ' B +) B ) > & F +2 &
4 7 4 J L N ; 4 L 7 >C 0 L & B + 5 2 & 4 L 7 N 4 2 5 PQ, + J & 3 7 & ] 4 F 4 B ] NC =[MZ ]7 ] N> ZZMR ]' & ) ] N> 889=
B ) > ) 4 > ' ; 4 0 2 ) 0 ). 0. / ' - 2 ) B ; B 4 J J
B ' 7 >
& ' )*+,- )&.///0+)2 304567'... ' &' 89./: ;<
Pace e bene Chciałabym się z Wami podzielić moją listą Top 0 świętych i błogosławionych franciszkańskich od razu zaznaczam, że kolejność nie ma tu ŻADNEGO znaczenia i są to top wg mnie ;) Po prostu wielu tych świętych na co dzień nie znamy, nie wspomina się ich zazwyczaj) w innych kościołach niż franciszkańskie, czy kapucyńskie itp. Są to ciekawe postacie, z którymi naprawdę) warto się zaprzyjaźnić :D Jako MF Tau rozwijajmy tego Franciszkowego ducha w sobie Mam nadzieję, że większość z Was jednak choć słyszała o tych świętych, jak nie to enjoy J. Takie wspaniałe osobistości jak Franciszka, Klarę itp. pomijam, gdyż z założenia mają to być święci mniej znani. 0 Św. Agnieszka z Asyżu, klaryska cd w. Agnieszka rodzona siostra św. Klary, klaryska W połowie marca 22 r. uciekła z domu Klara, by pod wpływem św. Franciszka wstąpić do zakonu. Katarzyna - wówczas piętnastoletnia - poszła w jej ślady dwa tygodnie później. Ojciec planował dla niej inną przyszłość. Wpadł w złość i chciał siłą sprowadzić ją d d d dz śli perswazja nie pomoże. Stryj nie mogąc przekonać dziewczyny dobył miecza, ale wtedy jego ramię znieruchomiało, a paraliż utrzymywał się jeszcze jakiś czas po tym wydarzeniu. Pozostali próbowali wyciągnąć Katarzynę z klasztoru za włosy. Nie szczędzono jej uderzeń i kopniaków. Klara chciała iść jej na pomoc, ale nagle ciało dziewczyny stało się tak ciężkie, że kilku mężczyzn nie było w stanie jej podnieść. W końcu pozostawili Katarzynę żywą na polu w pobliżu u &' )*+,&' -&,*& d i wyraził zgodę na pozostanie córek w klasztorze. ba
9.Bł. Aniela Salawa, franciszkanka świecka, członkini III Zakonu cd A./02 34567/82 9/ę w 88 r. w wielodzietnej, ubogiej rodzinie chłopskiej pod Krakowem. Ukończyła jedynie dwie klasy szkoły elementarnej, ponieważ musiała pomagać matce przy gospodarstwie. Mimo wątłego zdrowia zawsze była bardzo chętna do pracy. Jako młoda dziewczyna, jesienią 897 r. udała się do Krakowa, gdzie podjęła pracę jako służąca. Po głębokim namyśle zdecydowała się na złożenie ślubu dozgonnej czystości. W 900 r. przystąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich św: ;<=<> k=?@bcd EFGFHIBJ było niesienie pomocy służącym. W 92 r. Aniela Salawa wstąpiła do III zakonu św. Franciszka i złożyła profesję. Zafascynowana duchowością Biedaczyny z Asyżu, okazywała niezwykłą wrażliwość na działanie Ducha Świętego. Modlitwa umacniała ją w cib@kliw<j Gźwiganiu codziennego krzyża. Wszelkie urazy i poniż0./2 9e826282 M 5N/0470 O5P3 72 P47097./eQMR ST/282 U470V2W72X / 56U82W2X 65V40T 72 785R Zmarła na gruźlicę 2 marca 922 r. w krakowskim szpitalu śmr YZ[ZR ST/04282 sfjd=hib> opuszczona przez wszystkich, wśród straszliwych cierpień, ale w głębokim zjednoczeniu z Chrystusem jako tercjarka franciszkańska ba 8. Św. Weronika Giuliani, klaryska kapucynka cd \]^ _`abfghi jglmgifgn hmiaophi hiqlrofhi Urszula wstąpiła do klasztoru klarysek kapucynek w Citá di Castello, e[q40 VZ8Z KDwsEBctHIB sefhdwfhb EB weclędu na surowy tryb żzw/2 y2e/ U45M267/8ZR v2e x{ęc w 667 r. 7-letnia Urszula przekroczyła progi klauzury by zjednoczyć się } ~x ƒ ƒ{}ńcem. Przy obłóczynach otrzymała imię ~{ ~ ˆ Š}ˆ {Œ { Œ Œ } św. Patronka, która towarzyszyła Jezusowi w drodze na śmierć, tak też Weronika Giuliani całe swe życie połączy z Męką naszego Zbawiciela i bęž {} } šąc wiernie u stóp krzyża. Św. Weronika doskonale poznała Miłość to Ona doprowadziła ją do czynienia z każdej chwili życia całopalną ofiarę. Umocniona łaską Najwyż~ } œ œ ę w tym cierpieniu, pragnąc go jednocześnie jeszcze bardziej, bo rozumiała, że w cierpieniu tkwi źródło odkupienia i zadośćuczynienia. Niezwykłe bogactwo duchowych doświadczeń św. Weroniki zapisane jest na 22 tysiącach stron rękopisu jej dziennika, który jest niewyczerpaną kopalnią i świadectwem mistycznych przeżyć oraz niesamowitej drogi miłości. Niestety, dzieło nie jest jeszcze przetłumaczone na polski podkreślam JESZCZE J ba
7. Bł. Honorat Koźmiński, kapucyn cd žÿ ª«ª ±² Wacław Koźmiński urodził się 6 października 829 r. w Białej Podlaskiej, w rodzinie inteligenckiej. Będąc w gimnazjum zaniechał praktyk religijnych, a w czasie studiów zupełnie stracił wiarę. Po ukończeniu studiów, 8 grudnia 848 r. wstąpił do klasztoru kapucynów. Ju³ µ grudnia przyjął habit zakonny i otrzymał imię Honorat. Pierwszą profesję złożył dokładnie rok później. Chociaż pragnął być bratem zakonnym, przełożeni polecili mu, aby przygotowywał się do kapłaństwa. Zasłynął w Warszawie jako znakomity rekolekcjonista i misjonarz ludowy. Pracując w III Zakonie św. Franciszka, gorliwie działał w koś ¹º» ¼º½¾ ºÀÁ ÃÄÅÆą głęboką religijnością i troską o człowieka zjednywał wielu ludzi dla Chrystusa. W 86 roku, po kasacie zakonów przez władze carskie, o. Honorat został przewieziony do Zakroczymia pod Warszawą. Pomimo trudnych warunków tworzył tam dalej grupy tercjarek. Około 889 r. zwrócił się do Stolicy ŚwięÇÈÆ Å ÉÊÇÄËÈÌÍÉÈÎËÈ ÉÏÌÅÐÊÍÉÈń bezhabitowych. W tym samym roku uzyskał aprobatę. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, z których na przestrzeni lat uformowały się liczne zgromadzenia zakonne. ba 6. Św. Kamila Baptysta Varano, klaryska cd ÑÒÓÔÕÒ w 458 r. we włoskim miasteczku Camerino. Pochodziła z rodziny książęcej. Miała zaledwie 8 lub 0 lat, kiedy postanowiła ku czci męki i śmierci Pana Jezusa zadawać sobie w każdy piątek szczególne umartwienie. Postanowienie to potwierdziła następnie śö ØÙÚÛ Ü ØÝÙÞÝÙÚ Ößà àßá Øßâãäå äßæúßáåçßèß ç àùé êâßáàëìùí îe jej życie można by nazwać wiecznym piątkiem, bowiem stale z miłości do Ukrzyżowanego wyznaczała sobie pokutę. Wbrew woli rodziców, wstąpiła do klasztoru klarysek w Urbino, który przeżywał wtedy swój renesans. Tam przyjęła imię zakonne Baptysta W nagrodę za wierność regule i duchowi franciszkańskiemu Pan Bóg obdarzył ją łaskï ðôñòôó ôñęsto oglądała św. Klarę, która udzielała jej wskazań odnośnie do reformy życia wewnętrznego i reguły zakonnej. Kamila prowadziła życie surowe i pełne wyrzeczeń. Doznała wielu cierpień wewnętrznych, oschłości ducha, opuszczenia i osamotnienia wewnętrznego, nocy ducha. Do tych cierpień doszły rodzinne. Postanowiła, jak sama pisze, «zagłębić się w Najświętsze Serce Jezusa i zatopić się w oceanie Jego niezwykle ciężkich cierpień». W czasach, kiedy Kościół doświadczał rozprzężenia obyczajów, ona zdecydowanie szła drogą pokuty i modlitwy, kierując się gorącym pragnieniem odnowienia mistycznego Ciała Chrystusa. ba
5. Św. Konrad z Parzham, kapucyn cd õö øùú ûüúýþú ÿúüûjù ùę 2 grudnia 88 r. w Parzham w Bawarii diecezja passawska) w wielodzietnej rodzinie rolniczej. Swoją młodość spędził w gospodarstwie, w którym się urodził. W wieku 3 lat postanowił opuścić życie świeckie, otrzymał zgodę na wstąp d p p przyjął imię Konrad. Konradowi powierzono funkcję furtiana, którą pełnił przez resztę ż y dżej liczby przybywających do klasztoru osób, posługa ta była dość wyczerpująca. Konrad jednak dał się &' ) ooędny w słowach, hojny dla ubogich, chę d p t po t 'n* +,-./ / ' ńcom miasta i odpowiadał na ich potrzeby materialne i duchowe. Od czasu, kiedy zachorował zakrystian, przejął dodatkowo jego obowiązki. Otwierał koś c g do 00 d t d op oęcia pracy na furcie o 6.00 służył do dwóch Mszy św. Pracę kończył o 2.00, ale po niej zostawał jeszcze na modlitwę. Konrad umiłował milczenie. W wolnych chwilach w ciągu dnia lubił udawać się do kącika przy drzwiach, gdzie mógł widzieć i adorować Najświętszy Sakrament. Często w ciągu nocy poświęcał kilka godzin na modlitwę w kaplicy braci albo w kościele. ba 4. Św. Aniela z Foligno, franciszkanka świecka, członkini III Zakonu cd A23456 789:;3<6 =3ę w Foligno w Umbrii w 248 r. Młodość spędziła beztrosko w zamożnej rodzinie. Wyszła szczęśliwie za mąż i została matką kilku synów. Do majątku rodziców doszedł majątek męża. Mogła więc używać wszystkich przyjemności, dostępnych w jej czasach. Korzystała też z nich w całej pełni. Kiedy miała 37 lat, pojawił się jej we śnie św. Franciszek z Asyżu i napomniał ją surowo, by nie marnowała cennych lat życia. Po odbyciu spowiedzi generalnej nawróciła się i zaczęła iść zupełnie nową drogą. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i oddała się życiu pokutnemu. W krótkim czasie utraciła matkę, męża i synów, zapewne w czasie jednej z wielu epidemii. By naśladować Chrystusa, rozdała całą swoją majętność pomiędzy ubogich i oddała się pokucie, modlitwie i uczynkom miłosierdzia. W jej ślady wstąpiło wiele niewiast. Bóg obdarzył ją niezwykłymi łaskami, a zwłaszcza głębokim nabożeństwem do świętych tajemnic z życia Chrystusa Pana, szczególnie do Trójcy Przenajświętszej i Chrystusa cierpiącego. Ostatnie lata spędziła jako rekluza - pustelnica zupełnie odcięta od świata. Opuś>3<6 z?@b?ę po długiej i ciężkiej chorobie 4 stycznia 309 roku, w wieku 6 lat. Kanonizowana w 203 r. Przez papieża Franciszka ba
3. Bł. Maria Magdalena Martinengo, klaryska kapucynka cd MCDEFGHCIC MCGIKLNLEF OFPQFRHKDC HN szlacheckiego rodu. Przyszła na świat 4 października 687 r. we włoskiej miejscowości Brescia. Chociaż myśl o powołaniu zakonnym pojawiła się wcześnie, to do podjęcia ostatecznej decyzji Małgorzata dorastała stopniowo, pojawiło się też sporo trudności. Poza sprzeciwem krewnych dręczyły ją różne pokusy i natręctwa. Przeżyła też okres oschłości. Otoczenie, w tym spowiednicy i siostry zakonne, usiłowało skierować ją na drogę życia rodzinnego. Bracia pozostawili jej różne książki, zwłaszcza romanse, którymi się zaczytywała. Sama napisała potem w autobiografii, że czytając je zawahała się co do swego powołania. Małgorzata miała wątpliwości co do swojego powołania, prawie zgodziła się na propozycję małżeństwa. Ostatecznie jednak 8 września 705 rstu VWXYZ[X\]^] _]`\a w befhijklim qrshimb bfuvx{rmb w lmhxss} uli{~qv~ąc imię Maria Magdalena. 9 września 706 roku złożyła profesję zakonną. Przeżyła w klasztorze 32 lata życia. Pełniła w tym czasie róż VS ^U \ Tƒ] XaSW S[ j{x rf~iw{bem~hi{x } w{qagających pracy fizycznej, aż po funkcję mistrzyni nowicjatu i opatki. Chętnie posługiwała chorym. Dla ratowania innych, pragnęła ofiarować Bogu swoje życie. Modliła się chętnie do Chrystusa ukrzyżowanego, poświęcała Mu też długie posty i umartwienia. Całe godziny spędzała przed tabernakulum; pragnęła trwać ustawicznie na adoracji Najświętszego Sakramentu. Potrafiła przepowiadać przyszłość i czynić cuda. Była stygmatyczką, podczas modlitw miewała wizje oraz ekstazy. ba 2. Św. Feliks z Cantalice, kapucyn cd ƒ\t UWS[X\^ \ę około 55 r. w Cantalice Rieti, Włochy). Na przełomie lat 543-544 wstąpił do kapucynów. W dwa lata później objął w Rzymie stanowisko kwestarza, które spełniał do końca życia. Jego działalność nie ograniczała się ~m rfb [S X`\ W]\] ˆ]^ Użny na rzecz klasztoru i ubogich miasta. Często przystawał na placach i zbierał dzieci, by uczyć je prawd wiary i obyczajów. Czynił to za pomocą usmśni, które częściowo sam układał. Zaprzyjaźniony ze św. Filipem Neri, stał się teš ulędko jedną z najpopularniejszych osobistości Rzymu. Choć był analfabetą, ścią fes kń liczni petenci, m.in. arystokraci i prałaci kurii papieskiej z prośbą o radę lub pokrzepienie serca. Kiedy modlił się, podobnie jak św. Franciszek, wpadał w ekstazy, płakał i śpiewał. Był wielkim czcicielem Matki Bożej, która objawiała mu się z Dzieciątkiem Jezus. 8 maja kapucyni odprawiają specjalne nabożeństwa, w czasie których błogosławi się tzw. olej św. Feliksa i namaszcza nim głównie dzieci. Zwyczaj ten nawiąiv~m k vi lkwsmrsf ismxbf} bjœlm mesbh rfqfścił oliwą z wiecznej lampki. Feliks jest także patronem Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, które powstało w Warszawie w 855 roku. Zgromadzenie Sióstr Święjm k mesbhf i Žfrjfesxm limxsm k fbkrv m veflrm k Św. Franciszka Serafickiego nazwano felicjankami, ponieważ często widywano siostry modlące się w warszawskim kościele kapucynów, przed ołtarzem św. Feliksa. ba
. Św. Leopold Mandić, kapucyn, spowiednik cd š œ ž Ÿ ę 2 maja 866 r. w Herceg Novi Castelnuovo) w Dalmacji obecnie Czarnogóra nieopodal granicy z Chorwacją),. W 884 roku wstąpił do kapucynów, przyjmując imię Leopold. Cztery lata później złożył śluby wieczyste. 20 września 890 roku w Wenecji został wyświęcony na kapłana. Był bardzo niewielkiego wzrostu - liczył zaledwie 35 centymetrów, utykał. Mówił na tyle niewyraźnie, że przełożeni odsuwali go od głoszenia kazań ªął wrócić do swojej ojczyzny, aby tam propagować jedność między chrześcijanami różnych Kościołów oraz prowadzić dialog z muzułmanami i ż«±²³żeni powierzyli mu jednak inne zadanie. Uznali, że jego terenem misyjnym będzie konfesjonał. Przebywają µ ¹±º ±» ¼³¹¹±º½ ¾±³ ³»À Á² à à ª ście godzin dziennie do dyspozycji wiernych. Służył wszystkim, którzy prosili o pojednanie z Bogiem. Nie tylko udzielał rad i służâ² º ¼³ ³µ ±À¹ ¼½»± ±¹ ı¹Äŵ ³Æ ³µ ² Ä ¼że swoje cierpienia. Posiadał charyzmat czytania w sumieniach tych, którzy przychodzili do niego po radę i pojednanie z Bogiem W 906 r. został skierowany do pracy w klasztorze Świętego Krzyża w Padwie. W trakcie I wojny światowej trafił do więzienia, bo nie chciał się Ç«È É ÉÊ Ç Éà ³Áµ ı» ĵ Ë Ì ¼² À ² ± ³ ńce, opiekował się ubogimi. Przez całe życie zmagał się ze słabościami i chorobami Św. Jan Paweł II nazwał go Apostołem sakramentu pojednania, ustanawiając go orędownikiem zarówno penitentów, jak i spowiedników. ba Pokój i dobro, bracia i siostry :] Tau4U MC
&' )*+,-.& / 0,&