- podżeganie - pomocnictwo

Podobne dokumenty
Art. 7. [Zbrodnia i występek] Art. 8. [Sposoby popełnienia przestępstwa] Art. 9. [Umyślność oraz nieumyślność]

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.) /Wyciąg/ CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej

SPIS TREŚCI Wprowadzenie Testy Pytania testowe Odpowiedzi do testów Rozdział pierwszy Zagadnienia wstępne

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

143 MATERIAŁY DYDAKTYCZNE

Kodeks karny. Stan prawny: wrzesień 2014 roku. Wydanie 2

Kodeks karny. Stan prawny: luty 2013 roku. Wydanie 14

Spis treści. Część A. Pytania egzaminacyjne. Wykaz skrótów Literatura Przedmowa XI XIII XV

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

1. Kodeks karny skarbowy

Rozdział 1. Pojęcie prawa wykroczeń i jego miejsce w systemie prawa str Prawo wykroczeń sensu largo str. 14

Materiał porównawczy do ustawy z dnia 20 stycznia 2011 r.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

SPIS TREŚCI WSTĘP... 7 WYKAZ SKRÓTÓW ZASTOSOWANYCH W PUBLIKACJI... 8

art kks odpowiedzialnośd posiłkowa art kks odpowiedzialnośd za zwrot

TEKSTY USTAW 6. WYDANIE

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

Tytuł I. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

STRONA PODMIOTOWA CZYNU ZABRONIONEGO

KLASYFIKACJA PRZESTĘPSTW

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.

3. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.

Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.

Tekst ustawy + schematy. Kodeks karny. Stan prawny: wrzesień 2014 roku. Olga Sitarz. Wydanie 1

WINA jako element struktury przestępstwa

55. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Zbiór karny. Stan prawny na 1 września 2014 roku. Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary. Opłaty w sprawach karnych

Kodeks karny skarbowy Ustawa o kontroli skarbowej Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1

Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.)

oraz inne akty prawne KPK KKW KSKU Kodeks karny Kodeks postêpowania karnego Kodeks karny wykonawczy Koszty s¹dowe karne CHBECK.. 24.

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej

Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń. opracowanie: redakcja ZapytajPrawnika.pl projekt okładki: Zbigniew Szeliga

Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz. 1600) 1

Spis treści. Wprowadzenie... Wykaz skrótów...

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1

CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Kodeks karny skarbowy

KODEKS KARNY SKARBOWY KONTROLA SKARBOWA. 10. wydanie

Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

26. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.

ZASADY ZALICZENIA ORAZ HARMONOGRAM ĆWICZEŃ Z PRZEDMIOTU PRAWO KARNE DLA STUDIÓW STACJONARNYCH PRAWA

26. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz.

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r. Nr 88, poz.553)

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. Rozdział I

Kodeks karny skarbowy

CZĘŚĆ OGÓLNA USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.) Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Kodeks karny skarbowy

Kodeks karny skarbowy

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Zbiór karny. Stan prawny na 1 maja 2013 roku. Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary. Opłaty w sprawach karnych

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

KODEKS KARNY KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO KODEKS WYKROCZEŃ KODEKS KARNY WYKONAWCZY USTAWA O ŚWIADKU KORONNYM ODPOWIEDZIALNOŚĆ PODMIOTÓW ZBIOROWYCH

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.

USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Zbiór karny. plus. Ustawa o świadku koronnym Ustawa o ochronie i pomocy dla pokrzywdzonego i świadka. Stan prawny na 2 lutego 2015 roku

Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

TEKSTY USTAW BECKA. EGZAMINY APLIKACJE Tom I

Kodeks karny 1) Część ogólna.

26. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.

1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)

Art. 35. [Formy kary ograniczenia wolności] Art. 36. [Obowiązki przy karze ograniczenia wolności] 1. 2.

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca) SSA del. do SN Piotr Mirek. Protokolant Ewa Oziębła

II. Nieumyślność Art k. k. z 1932 r. 7 2 k.k. z 1969 r. 9 2 k.k. z 1997 r.

umyślność i nieumyślność

Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej.

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Kodeks karny skarbowy Krajowa Administracja Skarbowa (wyciąg)

Tom I Tom II Tom III. radcowska i adwokacka EGZAMINY APLIKACJE. radcowska i adwokacka TEKSTY USTAW. 4. wydanie C H BECK

26. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz.

USTAWA z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (j.t. Dz. U. z dnia 15 października 2018 r., poz ze zm.) TYTUŁ I. DZIAŁ I Część ogólna

USTAWA z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (j.t. Dz. U. z dnia 15 października 2018 r., poz ze zm.) DZIAŁ I Część ogólna

Dz.U Nr 83 poz. 930 USTAWA. z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy TYTUŁ I. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe DZIAŁ I

Prawo karne materialne

USTAWA. z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy. (j.t. Dz. U. z dnia 11 lutego 2013 r., poz. 186 ze zmianami)


PODRĘCZNIKI PRAWNICZE. Lech Gardocki Prawo karne

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Dz.U Nr 83 poz USTAWA z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy. TYTUŁ I Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe

Dz.U sprost. Dz.U pkt zm. Dz.U art zm. Dz.U art.

1. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz.

1. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz.

PRAWO KARNE MATERIALNE ZAJĘCIA ORGANIZACYJNE UNIWERSYTET EKONOMICZNY W KRAKOWIE D R E W A P L E B A N E K

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej

Tekst pierwotny: Dz.U Wersja z dnia: USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny.

Transkrypt:

FORMY WSPÓŁDZIAŁANIA PRZESTĘPNEGO (ZJAWISKOWE FORMY POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA) sprawcze - sprawstwo pojedyncze - współsprawstwo - sprawstwo kierownicze - sprawstwo polecające niesprawcze - podżeganie - pomocnictwo

PODŻEGANIE art. 18 2 kk: odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego definicja: nakłanianie innej osoby do dokonania czynu zabronionego w zamiarze aby zrealizowała ona znamiona określonego typu czynu zabronionego

Podżeganie - odrębny czyn zabroniony o samodzielnych znamionach stwierdzenie bezprawności czynności podżegania = naruszenie innej normy sankcjonowanej od tej, która decyduje o bezprawności zachowania sprawcy bezpośredniego podżeganie: art. 18 2 kk w zw. z odpowiednim przepisem części szczegółowej KK lub przepisu karnego pozakodeksowego

OPIS ZNAMION PODŻEGANIA podmiot podżegania strona przedmiotowa strona podmiotowa przedmiot podżegania

PODMIOT PODŻEGANIA jest to zawsze przestępstwo powszechne nie występuje problem z przypisaniem odpowiedzialności nakłaniającemu do popełnienia przestępstwa indywidualnego art. 21 2 kk: Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła

STRONA PRZEDMIOTOWA nakłanianie innej osoby do popełnienia czynu zabronionego nie jest techniczną formą wykonania czynu zabronionego poprzez nakłonienie innej osoby do jego popełnienia odrębny typ czynu zabronionego charakteryzujący się własnymi znamionami dokonanie podżegania jest uniezależnione od podjęcia przez osobę nakłanianą czynności zmierzających do dokonania czynu, do którego była nakłaniana

Kiedy dochodzi do dokonania podżegania? ujęcie wąskie (A. Wąsek): dokonanie w chwili dokonania czynu zabronionego przez bezpośredniego sprawcę ujęcie szerokie (A. Zoll): dokonanie w chwili zakończenia przez podżegacza czynności nakłaniania, niezależnie czy osoba nakłaniana podjęła w wyniku podżegania zamiar popełnienia czynu zabronionego (charakter formalny)

ujęcie pośrednie (P. Kardas): dokonanie w chwili, gdy osoba nakłaniana podjęła w wyniku podżegania zamiar (decyzję) popełnienia czynu zabronionego, z tym, że dla dokonania podżegania nie ma znaczenia dokonanie czynu przez sprawce bezpośredniego skutek: wywołanie u osoby nakłanianej zjawiska psychicznego w postaci zamiaru popełnienia czynu zabronionego

NAKŁANIANIE: tylko do konkretnego typu czynu zabronionego (nie do przestępstwa w ogóle) tylko do naruszenia dobra prawnego zindywidualizowanego podmiotu tj. osoby lub kręgu osób (ale nie bliżej nie określonych osób) możliwe zarówno do przestępstw umyślnych i nieumyślnych możliwe tylko w formie działania

STRONA PODMIOTOWA Podżegacz musi działać z zamiarem bezpośrednim podżeganie do przestępstw nieumyślnych - nie ma przeszkód do przyjęcia odpowiedzialności podżegacza, jeżeli działa on z zamiarem bezpośrednim (podżeganie właściwe) jeśli podżegacz nie nakłania z zamiarem bezpośrednim - brak wypełnienia znamion strony podmiotowej

Podżeganie do przestępstw o mieszanej stronie podmiotowej: 1) podżegacz obejmuje zamiarem zarówno umyślny czyn wyjściowy jak i nieumyślne następstwo 2) podżegacz obejmuje swoim zamiarem bezpośrednim jedynie umyślny czyn wyjściowy, nie obejmuje nim jednak nieumyślnego następstwa

PRZEDMIOT PODŻEGANIA podżegacz nie atakuje dobra prawnego w sposób określony w danym przepisie części szczególnej Kodeksu karnego, jedynie inicjuje proces, którego rezultatem jest powstanie zamiaru u sprawcy bezpośredniego, a może być dokonanie zamachu na dobro prawne chronione przez dany typ czynu zabronionego

Kwestie do rozważenia: krzyżowanie się form zjawiskowych i postaci stadialnych - czy podżeganie może być popełnione w formie usiłowania? odpowiedzialność karna za tzw. łańcuszkowe podżeganie Rożne rozwiązania w/w zagadnień w zależności od koncepcji interpretowania znamion podżegania

POMOCNICTWO Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji - pomocnictwo z działania odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie - pomocnictwo z zaniechania definicja - art. 18 3 kk

PODMIOT POMOCNICTWA pomocnictwo z działania - przestępstwo powszechne (odpowiednio jak przy podżeganiu) pomocnictwo z zaniechania - przestępstwo indywidualne - art. 2 KK: odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

STRONA PRZEDMIOTOWA POMOCNICTWA polega na ułatwianiu innej osobie popełnienia konkretnego czynu zabronionego, uzupełnione przykładowym wyliczeniem czynności pomocniczych pomocnictwo fizyczne a pomocnictwo psychiczne

STRONA PODMIOTOWA I PRZEDMIOT POMOCNICTWA zamiar bezpośredni zamiar ewentualny (wynikowy) PRZEDMIOT pomocnictwa - uwagi takie same jak przy podżeganiu

Warunki konieczne pomocnictwa: popełnienie przed lub w trakcie czynu - rozróżnienie między pomocnictwem a poplecznictwem (art. 239 kk) i paserstwem (art. 291-292 kk) problematyka uczestnictwa koniecznego a brak pomocnictwa (odpowiednio: podżegania)

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA PODŻEGACZA I POMOCNIKA Zasady ogólne: odpowiedzialność w granicach zagrożenia przewidzianego za sprawstwo odpowiedzialność w granicach umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających - problematyka ekscesu

Odstępstwa od zasad ogólnych: Wymierzając karę za pomocnictwo sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać podżegacz lub pomocnik odpowiada jak za usiłowanie jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać sąd może w stosunku do podżegacza lub pomocnika zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary a nawet odstąpić od jej wymierzenia

PROWOKATOR Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym wypadku nie stosuje się art. 22 i 23 kk (brak czynnego żalu oraz możliwości złagodzenia kary lub odstąpienia od niej przy usiłowaniu i braku usiłowania)

Legalność prowokacji przy tzw. czynnościach operacyjno - rozpoznawczych m.in. policji - uwagi do art. 19a ustawy o policji W sprawach o przestępstwa określone w art. 19 ust. 1 w/ w ustawy czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej

CZYN CIĄGŁY Art. 11 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. 3. W wypadku określonym w 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Art. 12. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.

przesłanki przyjęcia czynu ciągłego: co najmniej dwa zachowania tego samego sprawcy z góry powzięty zamiar krótkie odstępy czasu tożsamość pokrzywdzonego

Zbieg przestępstw: sprawca dopuścił się wielu czynów (w znaczeniu naturalnym) relacja wielości czynów do wielości przestępstw - wielość przestępstw to wielość czynów ale wielość czynów to niekoniecznie wielość przestępstw pozorny a pomijalny zbieg przestępstw a realny zbieg przestępstw łączenie kar i środków karnych - art. 85 i nast. KK

CIĄG PRZESTĘPSTW art. 91 1. Jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. 2. Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału. 3. Jeżeli sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za przestępstwa należące do ciągu przestępstw określonego w 1, orzeczona kara łączna nie może przekroczyć górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, przewidzianego w przepisie stanowiącym podstawę wymiaru kary dla każdego z tych przestępstw.