Piotr, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki

Piotr, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki

(Przypowieść o siewcy) Siewca to nauczyciel, sam Jezus, ale także każdy, kto naucza Ewangelii. Jego nauki są porównane do ziaren, a słuchacze do różnego rodzaju podłoża, na które upada ziarno. A oto są ci posiani na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. (Mk 3, 15)

(Przypowieść o siewcy) Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny.(mk 4, 16-20)

(Przypowieść o siewcy) Plon trzydziestokrotny wydaje ten, kto nie wyrządza nikomu zła, ale na miarę swoich możliwości czyni dobro. On nie poddaje się zupełnie [działaniu słowa]. Plon sześćdziesięciokrotny wydaje ten, kto nie w pełni jest zdolny okazać pogardę dla wszystkich dóbr i przez całe życie albo żyje w celibacie, albo znosi cielesną niemoc. To byłby plon sześćdziesięciokrotny. Anonim

(Przypowieść o siewcy) Słuchanie głosu Bożego jest dla ciebie! Bóg mówi na różne sposoby Uznaj swój grzech przed Bogiem Wróć do miejsca Bożego prowadzenia Bóg może mówić i przemówi do ciebie! Bóg wyjaśni wszystko w swoim czasie Uważaj na znaki, które daje Bóg Rozeznawaj i odróżnij prowadzenie od fałszywego prowadzenia Całkowicie poddaj swoje serce Panu Bóg ujawni twoje powołanie Trwaj w stałej komunii z Bogiem Bóg pragnie więzi z tobą!

(Przypowieść o ziarnku gorczycy) Jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. Ziarnko gorczycy, jak wiadomo, jest drobne i małej wartości. Jeśli jednak je się zetrze, okazuje swoją moc. Tak i wiara zrazu wydaje się czymś zwykłym, jeśli jednak ścierają ją przeciwności, objawia swą siłę, tak iż tych, którzy o niej słyszą lub czytają, swą wonią otacza Św. Ambroży. (nasze starania mogą się wydać małe, lecz będą miały w Bogu swoja wartość, nie traćmy wiary w sens naszego powołania/wybrania)

(Przypowieść o zasiewie) Mówił dalej: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, ono samo nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo. (Mk 4, 26-29) (moc na Słowo Boże a nie nasze starania)

(Przypowieść o mierze) I mówił im: Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma. (Mk 4, 24-26) (w głoszeniu Słowa Bożego bądźmy ochoczy, chętnie głośmy. Chcemy mieć duży połów dużo głośmy)

(Przypowieść o lampie) Mówił im dalej: Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw.(mk 4, 21-23) (Bóg chce, aby było o Nim głośno; wiara nie jest prywatną sprawą. Bóg chce nas stawiać przed ludźmi)

i by mieli władzę wypędzać złe duchy. 1.Przeciw grzechowi - opieranie się aż do przelewu krwi przeciw grzechowi (Hebr.12,4) 2.Przeciw szatanowi Bądźcie poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was (Jk.4,7) 3.Przeciw światu Jeśli was świat nienawidzi, mnie pierwej znienawidził (J.15,8; 1J.3,13) 4.Przeciw ciału chodzi o walkę wewnętrznego człowieka z grzechem mieszkającym w jego członkach (Rz.7,23)

i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Co robi zły duch Dąży do odosobnienia atakowanej osoby, zamknięcie jej w samej sobie, oddzielenie od Boga i wspólnoty. Uderza w najsłabszy punkt naszego obwarowania krąży i bada nasze cnoty teologiczne, kardynalne (roztropność, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, męstwo) i moralne. Bada nasze słabe punkty w konstrukcji psychicznej, osobowej i duchowej; słabe punkty w historii naszego życia, przygląda się naszym przywiązaniom. Stwarzanie pozorów dobra - zły wybór celów (niezgodny z wolą Bożą) - paraliż woli ( brak wiary w siebie) -nadmierne uaktywnienie woli (uratuję cały świat).

i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Strategia walki uczniów Jezusa 1. Utrzymać jedność z Kościołem i braćmi w wierze. 2. Nie pozwolić dać się odciąć od sakramentów św. modlitwy osobistej i Słowa Bożego, które są pokarmem i napojem duchowym. Weźcie hełm zbawienia i miecz Ducha, tj. Słowo Boże wśród wszelkiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w duchu. (Ef.6,17) 3. Nie pozwolić aby zły duch wsączył do serca jad nieufności i rywalizacji. Dotyczy to także wiary i ufności pokładanej w Bogu: W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski złego (Ef.6,16) 4. Należy poznać i obwarować Bożą mocą słabe punkty w konstrukcji psychicznej, osobowej i duchowej, w historii życia, słabe punkty w naszych skłonnościach i przywiązaniach. 5. Podejmować walkę ze złym duchem na przedpolach, nie dopuszczając do bezpośredniego ataku na obwarowania oznacza to unikanie okazji do grzechu przez ducha umartwienia i ascezę zmysłów. 6. Nie ukrywać żadnych pokus i upadków, ale szczerze i ze skruchą przedstawiać je Bogu w sakramencie pokuty w przeciwnym razie powstanie pęknięcie w naszym obwarowaniu, które demon będzie atakował. Pismo św. odnosi się do tej kwestii w ten sposób: stańcie do walki przepasawszy biodra wasze prawdą (Ef.6, 13-14). Prawda jest zawsze niewygodna dla ojca kłamstwa. Prawda posiada charakter zbawczy: Poznacie Prawdę a Prawda was wyzwoli (J.8,32). 7. Należy przyoblec się w pancerz sprawiedliwości i prawości (Ef.6,15), tzn. w wartości przeciwstawne do nieprawości szatana. 8. Wobec pokus beznadziejności i stagnacji mamy obuć nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju (Ef.6,15), tzn. wychodzić ku innym z orężem miłości i przebaczenia. W tym punkcie nieprzyjaciel jest najsłabszy i upośledzony nie rozumie logiki miłości i naraża się na klęskę. Święta Katarzyna ze Sieny mówi o tym: pycha diabła nie może znieść widoku Bożej dobroci, a jego rozpacz wielkości Bożego miłosierdzia, w którym dusza prawdziwie pokłada nadzieję.

i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Pokusa złego ducha ma na celu sprowadzić nas na drogę grzechu. Jej celem jest bunt przeciw Bogu. Zwycięstwo w pokusach daje nam jednak dobra duchowe. Jest ich co najmniej pięć: 1.Pokazuje nasze słabe strony(możemy uczynić akt pokuty) 2.Udręki z pokusami możemy ofiarować Bogu jako wynagrodzenie za grzechy. 3.Przez pokonywanie pokusy zyskujemy doświadczenie duchowe. 4.Uzyskujemy też pewne zahartowanie w boju. 5.Możemy z większą nadzieją oczekiwać na przyszłą chwałę w niebie.