Nawracać się 6 tydzień Wielkiego Postu Czytanie i rozważanie Słowa Bożego tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę. (Ewangelia św. Jana 6,37) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, 20.03.2016 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta Prokopiuk, Łukasz Kneć, Wojciech Doliński,Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.
20.03.2016, niedziela, Niedziela Palmowa Męki Pańskiej NAWRACAĆ SIĘ TO ŻYĆ NA CHWAŁĘ BOŻĄ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Łukasza 19,28-40 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: "Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: Czemu odwiązujecie oślę? Odpowiedzieli: Pan go potrzebuje. I przyprowadzili je do Jezusa" Jak Ty zachowałbyś się, gdybyś usłyszał podobne wezwanie od Jezusa? Czy umiałbyś zaryzykować "własną twarzą" i zaufać Panu nawet jeśli ktoś miałby Ciebie wyśmiać? Pan często zaprasza do położenia na szali miłości własnej, w imię miłości do innych, czy jesteś gotowy do takiego poświęcenia? "Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach" Uczniowie Pańscy są już dobrze uformowani, ich uwielbienie jest podobne do wzoru jaki podają Aniołowie Pańscy na początku tej Ewangelii (Łk 2,14) "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania" Czy Ty praktykujesz uwielbianie swojego Boga? Czy przygotowujesz się w ten sposób do wieczności? Czy taki styl życia odpowiada Tobie, czy raczej jest Ci obcy? Co powinieneś zmienić w swoim życiu, aby żyć mocniej na chwałę Bożą i być bardziej w jedności z Kościołem Chwalebnym? "Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom. Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą." Czy zastanawiałeś się kiedyś nad istotą uwielbienia Boga? Czy Bóg potrzebuje Twojego uwielbienia? Jaki jest Twój obraz Boga uwielbianego? Czy nie jest zafałszowany przez ludzkie postrzeganie Pana, np. jako takiego egocentryka, który stworzył Aniołów, aby dniem i nocą oddawali mu chwałę? Katechizm naucza, że Bóg stworzył wszystko z miłości, a dzisiejsze Słowo poucza, że uwielbienie rodzi się w sercu każdego stworzenia, które poznaje swojego Stwórcę. Czy poznałeś Go? Czy znasz Go osobiście? Spróbuj sobie odpowiedzieć szczerze czy ta znajomość rodzi w Twoim sercu uwielbienie? Może jest to wezwanie dla Ciebie, aby w nadchodzącym Wielkim Tygodniu jeszcze gorliwiej Go poszukać? (Iz 55,6)"Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko!" Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, Ty jesteś Mesjaszem i Panem, uwielbiam Cię mój Zbawicielu! Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
21.03.2016, poniedziałek NAWRACAĆ SIĘ TO UCZCIĆ BÓSTWO JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 12, 1-11 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Namaszczenie szlachetnym olejkiem należało do rytuału powitania, jakim gospodarz mógł uczcić szczególnego gościa. W tym przypadku Maria podwójnie podkreśliła wybitną godność Jezusa. Namaściła Mu jedynie stopy, podczas gdy w zwyczaju było namaszczanie głowy. Dodatkowo użyła do tego bardzo drogiego olejku - na 300 denarów stanowiło równowartość 300 dniówek roboczych! Reakcja Judasza pokazuje, jak szokujący był ten czyn. Widzimy tu jednocześnie rozdźwięk między niewiarą Judasza, dla którego wydanie tylu pieniędzy na olejek do stóp dla kogoś jest skandalem, a wiarą Marii w bóstwo Jezusa - dla niej ten olejek jest ledwie godzien stóp Pana. Znamy opis innej uczty - u Łazarza i jego sióstr (Łk 10, 38-42). Tam Marta usługiwała, a Maria zasiadła u nóg Jezusa i przysłuchiwała Mu się. W dzisiejszym opisie Marta ponownie zajęta jest usługiwaniem. Maria, która jest wsłuchana w serce Jezusa czuła, że nadchodzi czas Jego śmierci, a nawet, że nie będzie mogła Go namaścić przed pogrzebaniem. Jej wsłuchanie się w Jezusa zaowocowało miłością i wiarą - bo jej czyn jest ich dowodem. Na ile jest dla mnie ważny czas spotkania z Jezusem w Słowie Bożym? Czy staram się zasiadać w ciszy przy Mistrzu i słuchać, być skupiony tylko na Nim, nie na swoich sprawach, czy cenię ten czas i dbam o niego? Prawdziwe spotkanie z Jezusem musi mieć wpływ na moje życie. Niemożliwym jest by szczere obcowanie z Bogiem nie wzmacniało miłości i wiary. Czy ja wpuszczam Boga w moje serce? Czy pragnę spotkania z żyjącym Jezusem, czy siadam do modlitwy jak na spotkanie z drugą osobą, czy może spotykam się tylko ze swoimi myślami, troskami? Maria udowodniła swoją wiarę ofiarowując Jezusowi coś bardzo wartościowego. Czy ja jestem gotów coś poświęcić, by się z Nim spotkać w godny sposób? Jeśli np. ofiarowuję Mu 5 minut swojego czasu w przerwie między jedną czynnością a drugą, to co to mówi o mojej wierze w Niego? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Wybacz Panie moje lekceważenie i niewiarę! Proszę Cię o łaskę nawrócenia i wiary. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
22.03.2016, wtorek NAWRACAĆ SIĘ TO UJRZEĆ WŁASNE ZDRADY I ZADOŚĆUCZYNIĆ ZA NIE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 13, 21-33, 36-38 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: "Jezus zaś rzekł do niego: co chcesz czynić, czyń prędzej. Wszyscy jesteśmy grzeszni a każdy grzech to zdrada wobec Jezusa. Jezus nie powstrzymał Judasza przed zdradą ani nie powstrzymał Piotra przed trzykrotnym wyparciem się Jego. Bóg nie powstrzymuje grzeszących bo wszystkich obdarzył wolną wolą. Skoro grzeszę to znaczy, że zamysł grzechu pojawia się najpierw w mym sercu lub objawia mi go nieprzyjaciel a ja ten grzech akceptuję i realizuję. Nie jest ważne co mną kieruje: grzech jest grzechem i żaden nie może być usprawiedliwiony. Każdy muszę wyznać w Sakramencie Pojednania. Za każdy grzech powinienem zadośćuczynić Panu Bogu i bliźnim, których krzywdzę. Bóg potępia grzech ale jest miłosierny dla grzesznika. To dla każdego z nas nadzieja, że nie zostaniemy odtrąceni. Wystarczy tak niewiele: uznać swoją grzeszność i poprosić o Jego miłosierdzie. "Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie" (Iz 59, 4-5). Taka miała być rola oczekiwanego Mesjasza według słów proroka Izajasza. Miał zostać upokorzony i zabity za nasze winy. Nie uwierzyli w to proroctwo kapłani, faryzeusze, uczeni w piśmie wraz z całym ludem Izraela i uczynili dokładnie to co Izajasz przekazał. A czy ja mam świadomość tej wielkiej ofiary, którą złożył dla mnie Bóg? Czy przyjmuję Jego ofiarę dla swego własnego dobra? Czy potrafię wyrazić dziękczynienie za to co uczynił dla mnie Bóg? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dopomóż mi przyznać się do mych win. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
23.03.2016, środa NAWRACAĆ SIĘ TO ODDAWAĆ JEZUSOWI SWOJE PLANY, WIZJE CZYLI ŻYCIE. Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Mateusza 26, 14-25 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Dzisiejszy fragment opowiada nam o zdradzie Judasza. Bardzo mocno wybrzmiewa tu fakt, że jest on jednym z Dwunastu. Judasz będąc wraz z Mistrzem widział przecież cuda, które czynił Rabbi oraz znał Jego naukę. Mimo to decyduje się zdradzić! Dlaczego to robi? Może dla zysku? Moim zdaniem te trzydzieści srebrników, które na owe czasy stanowiło typowe odszkodowanie za śmierć niewolnika, nie można traktować jako sowitą nagrodę. Poza tym, gdy przychodzi do starszyzny to nie określa ceny, lecz daje im prawo decyzji. Według mnie tak zachowuje się człowiek, który wie, że popełnia zło, lecz robi to w imię swoich ideałów. Judasz po prostu wierzy, może najmocniej z całej dwunastki, że Jezus jest Mesjaszem. Jednak wierzy w Mesjasza zwycięzcę, który wzbudzi powstanie, wypędzi Rzymian, a następnie obwoła się Królem Izraela. Nie rozumie tego co głosi Jezus, więc próbuje w ten sposób zmusić Jezusa do działania. Zdradza w myśl zasady, że cel uświęca środki. Ile razy ja sam stawiałem moje plany oraz wizję ponad Jezusem? Ile razy Bóg miał być jedynie wszechmocnym narzędziem, generatorem błogosławieństw tak, bym mógł osiągnąć swój cel? Ile razy sprzedawałem przesłanie ewangeliczne za srebrniki, którymi były sława, akceptacja otoczenia, pieniądze czy zaspokojenie? Wtedy też byłem blisko Ciebie Panie, jak Judasz w Wieczerniku, a mimo to zgrzeszyłem, zdradziłem Ciebie. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Przepraszam Cię Panie za wszytkie moje zdrady, za każdy grzech, którym oddaliłem się od Ciebie. Przepraszam Cię za obłudę, brak odwagi by stanać za Tobą i uwierzyć w Twój plan zbawienia przygotowany dla mnie. Przepraszam Jezu. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
24.03.2016, czwartek NAWRACAĆ SIĘ, TO Z MIŁOŚCIĄ SŁUŻYĆ DRUGIEMU CZŁOWIEKOWI Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelii według św. Jana 13,1-15 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: obmywać nogi; Rozwiązywanie sandałów i umywanie nóg było czynnością upokarzającą i należało do zadań służby i niewolników. Jezus natomiast nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mk 10,45). Przez ten gest burzy ówczesny porządek społeczny i odwraca role i pozycje. Jezus obmył nogi również Judaszowi, temu, o którym wiedział że wyda Go Arcykapłanom i Starszym. Czy ja byłbym w stanie umyć nogi osobom, które kocham, lubię (rodzicom, rodzeństwu, przyjaciołom)? A czy byłbym w stanie umyć nogi osobom, których nie lubię, które uważam za wrogów? Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem; W całym Piśmie Świętym widać, że nauka uczniów poległa na naśladowaniu nauczycieli. Tym samym śladem idzie Jezus, który sam dając przykład pokazuje, jak dalece mamy rezygnować z chęci bycia ważnym, jak mocno się uniżyć, nawet kosztem rezygnacji z własnej pozycji. Myjąc nogi unaocznił w jaki sposób należy realizować Jego naukę: Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! (Mk 9,35). Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć; Jezus mocą swojej ofiary na krzyżu oczyścił całego człowieka. Jednak w naszym życiu pojawia się brud (grzech). Ponieważ jesteśmy zapraszani i zasiadamy do uczty z Chrystusem podczas każdej Eucharystii, potrzeba nam nieustannego umywania nóg. Dokonuje się to w sakramencie pojednania i pokuty. Za każdym razem Jezus na nowo obmywa nasze brudne nogi i przygotowuje do wspólnej uczty ze sobą. A gdyby dzisiaj Jezus powołał mnie do siebie na ucztę niebieską, czy jestem gotowy (czysty) na to spotkanie? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie rozpalaj we mnie pragnienie dobra, abym z miłością umiał służyć bliźniemu, nawet kosztem swojej dumy. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
25.03.2016, piątek, Wielki Piątek NAWRACAĆ SIĘ, TO ZŁĄCZYĆ SWOJE CIERPIENIE Z CIERPIENIEM JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: List do Hebrajczyków 4, 14-16; 5, 7-9 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: W dzień Wielkiego Piątku Kościół zaprasza nas do połączenia swoich osobistych cierpień z cierpieniami Jezusa. Autor Listu do Hebrajczyków pisze bowiem: Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my z wyjątkiem grzechu. Jezus wie, co to zmęczenie, odrzucenie, oszczerstwa i zdrada. Jezus wie, co to miłość synowska i macierzyńska. Jezus doświadczył dobra i zła w swoim życiu ziemskim. Jezus zwyczajnie bał się cierpienia tak jak każdy z nas. Przed swoim cierpieniem i śmiercią tak się modlił do Ojca: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. (Łk 22, 42-44) Ojciec niebieski przez cierpienie i śmierć Jezusa nadaje sens ludzkiemu cierpieniu. Przez cierpienie Bóg żywy wdraża człowieka w posłuszeństwo Jego woli. Autor Listu do Hebrajczyków pisze bowiem, że Jego Syn nauczył się posłuszeństwa przez to co wycierpiał. Posłuszeństwo Bogu żywemu jest zadaniem człowieka wiary. Posłuszeństwo bowiem to wyraz pokory człowieka i istota wiary biblijnej. Czy jednak nie bywa tak, że jesteśmy źli, że musimy cierpieć poprzez niedostatek, choroby, rozczarowanie dziećmi, niezrozumienie bliskich? Czy w sercu nie jesteśmy wtedy źli na Boga, że zsyła na nas cierpienie albo go nie zabiera a przecież mógłby to zrobić, bo jesteśmy pobożni, czytamy Pismo Święte i chodzimy do kościoła? Jeśli tak czujesz, to pomyśl jaki jest Twój obraz Boga surowego Ojca, który ma jakieś upodobanie w nakładaniu cierpienia? Jeśli tak czujesz w sercu, to Twój obraz Boga jest wykrzywiony. Proś Pana, aby ukazał ci Swoje prawdziwe oblicze Ojca miłosiernego. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar posłuszeństwa. Dziękuję za to cierpienie, które uczy mnie uległości i posłuszeństwa Twojemu słowu. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
26.03.2016, sobota, Wielka Sobota NAWRACAĆ SIĘ ABY ZMARTWYCHWSTAĆ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: List św. Pawła do Rzymian 6, 3-11 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Każdy chrześcijanin zanurzony w wodach chrztu świętego doświadcza przez całe swoje ziemskie życie śmierci na różny sposób i w różnych wymiarach. Święty Paweł pisze o tym jednoznacznie w Liscie do Rzymian. My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu. Ową śmiercią mogą być wszystkie trudności i kłopoty jakie nas spotykają, niedostatki i zmagania z ludźmi czy sytuacjami irytującymi czy nieakceptowalnymi. Potrzebujemy umrzeć, aby także i zmartwychwstać na różnym poziomie naszego życia. Święty Paweł pisze bowiem: Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. Nawrócenie ze swojej istoty jest umieraniem, aby zmartwychwstać. Nawrócenie domaga się jakieś zmiany w nas i nie przychodzi łatwo, zwykle potrzebuje też czasu. Ale nawrócenie, czyli śmierć jakiejś cząstki siebie, prowadzi do zmartwychwstania - rodzi pokój i miłość. Pokój jest pierwszym darem zmartwychwstałego. Zmartwychwstanie to dzieło Ducha Świętego w nas. Duch Święty to uosobiona miłość, zmartwychwstanie to miłość. Czy doświadczasz tego, że umierają w Tobie jakieś złe przyzwyczajenia, jakieś niechętne nastawienie do innych, jakieś niedobre nawyki, jakaś nieumiejętność pokonywania samego siebie i następuje zmartwychwstanie w postaci większej miłości, pokoju, radości, nadziei? Jeśli tak, to spróbuj prześledzić ten proces i zobacz jak Pan działał. Jeśli nie, to zobacz, czy Twoja relacja z Bogiem nie jest zbyt abstrakcyjna, oderwana od Twojej historii życia, od tego co tu i teraz. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziekuję, że jesteś żywy i prowadzisz mnie do zmartwychwstania, dziękuję za radość zmartwychwstania z moich grzechów. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 20.03.2016, niedziela Ewangelia według św. Łukasza 19,28-40 Jezus ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy. Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał: Dlaczego odwiązujecie?, tak powiecie: Pan go potrzebuje. Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: Czemu odwiązujecie oślę? Odpowiedzieli: Pan go potrzebuje. I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach. Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom. Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą. 21.03.2016, poniedziałek Ewangelia według św. Jana 12, 1-11 Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego, drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi stopy, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z Jego uczniów, ten, który Go miał wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?» Powiedział zaś to nie dlatego, że dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos, wykradał to, co składano. Na to rzekł Jezus: «Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, Mnie zaś nie zawsze macie». Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale
także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili zabić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa. 22.03.2016, wtorek Ewangelia według św. Jana 13, 21-33, 36-38 Jezus w czasie wieczerzy z uczniami swoimi doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. Jeden z uczniów Jego, ten, którego Jezus miłował, spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: kto to jest? O kim mówi? Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: Panie, kto to jest? Jezus odpowiedział: To ten, dla którego umaczam kawałek chleba i podam mu. Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: co chcesz czynić, czyń prędzej. Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: Zakup, czego nam potrzeba na święta, albo żeby dał coś ubogim. On zaś po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc. Po jego wyjściu rzekł Jezus: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim chwałą otoczony, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale jak to Żydom powiedziałem, tak i wam teraz mówię, dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekł do Niego Szymon Piotr: Panie, dokąd idziesz?. Odpowiedział mu Jezus: Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz. Powiedział Mu Piotr: Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie. Odpowiedział Jezus: Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.
23.03.2016, środa Ewangelia według św. Mateusza 26, 14-25 Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam». A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi». Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził». Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: «Czy nie ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak jest, ty». 24.03.2016, czwartek Ewangelii według św. Jana 13,1-15 Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie,
nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!» Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści». A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem». 25.03.2016, piątek List do Hebrajczyków 4, 14-16; 5, 7-9 Mając arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili. Chrystus bowiem z głośnym wołaniem i płaczem za swych dni doczesnych zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają. 26.03.2016, sobota List św. Pawła do Rzymian 6, 3-11 Bracia: My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do
Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia ciała grzesznego dawny nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany po to, byśmy już dłużej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, został wyzwolony z grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.