Prokuratura Rejonowa w Piasecznie ul. Kościuszki 14 05-500 Piaseczno tel. (22)7037961 fax. (22) 70 37 962!Ds46/14/VI Piaseczno, dnia 17.06.2015r Fundacja ARGOS ZAWIADOMIENIE Sekretariat Prokuratury Rejonowej w Piasecznie zgodnie z postanowieniem Prokuratora z dnia 17.06.2015r, zawiadamia o wyłączeniu do odrębnego postępowania materiałów ze sprawy IDs 46/14/YI w części dot.podrobienia umów w Piasecznie oraz dot. art. 231 Ikk. Nowa sprawa została zarejestrowana w tut. Prokuraturze za nr. IDs 567/15/VI o czyny 270 lkkiart.231 Ikk. Pias
l Ds. 567/15/YI PROKURA' u!. Kościuszki 14 ;.Y:\ Piaseczno, dnia 17 czerwca 2015 r. Postanowienie o umorzeniu śledztwa Łukasz Pastuszka - Prokurator Prokuratury Rejonowej w Piasecznie po zapoznaniu się z aktami o sygn. w sprawie niedopełnienia obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych i inne - tj. o czyn z art. 231 l k.k. i inne Na podstawie art. 17 l pkt l i 2 k.p.k. oraz art. 322 l k.p.k. Postanowił umorzyć śledztwo w sprawie I. Zaistniałego w okresie od dnia 30 marca 2011 r. do dnia 11 marca 2014 r. w Górze Kalwarii woj. mazowieckie niedopełnienia obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy publicznych Urzędu Miasta i Gminy Góra Kalwaria poprzez nie zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom i znęcanie się nad nimi w ten sposób, że zlecano wyłapywanie bezdomnych zwierząt z terenu miasta i gminy Góra Kalwaria bez zapewnienia im należytej opieki i bez zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt doprowadzając tym do powstania szkody w interesie publicznym - tj. o czyn z art. 231 1 k.k. w zb. z art. 35 ust. la ustawy o ochronie zwierząt w zw. żart. 11 2k.k. Na podstawie art. 17 1 pkt 2 k.p.k. wobec braku znamion czynu zabronionego II. Zaistniałego w okresie od dnia 30 marca 2011 r. do dnia 11 marca 2014 r. w Górze Kalwarii woj. mazowieckie niedopełnienia obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy publicznych Urzędu Gminy w Prażmowie poprzez nie zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom i znęcanie się nad nimi w ten sposób, że zlecano wyłapywanie bezdomnych zwierząt z terenu gminy Prażmów bez zapewnienia im należytej opieki i bez zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt doprowadzając tym do powstania szkody w interesie publicznym - tj. o czyn z art. 231 1 k.k. w zb. z art. 35 ust. la ustawy o ochronie zwierząt w zw. żart. 11 2 k.k. Na podstawie art. 17 1 pkt 2 k.p.k. wobec braku znamion czynu zabronionego III. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2012 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 8 maja 2011 r. wypełnionej na osobę Jerzego Kalicińskiego
IV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2012 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 8 maja 2011 r. wypełnionej na osobę Piotra Kliś V. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż 28 października 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 17 lipca 2013 r. wypełnionej na osobę Piotra Kliś VI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż 28 października 2014 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 25 marca 2013 r. wypełnionej na osobę Piotra Kliś VII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2012 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 sierpnia 2011 r. wypełnionej na osobę Joanny Laskowskiej VIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2012 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 sierpnia 2011 r. wypełnionej na osobę Jana Pośniak IX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2012 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 20 sierpnia 2011 r. wypełnionej na osobę Stefana Kabot
X. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 26 maja 2012 r. wypełnionej na osobę Dorota Papę XI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 26 maja 2012 r. wypełnionej na osobę Katarzyna Małecka XII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 listopada 2013 r. wypełnionej na osobę Katarzyna Małecka XIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 czerwca 2012 r. wypełnionej na osobę Wojciecha Kurowickiego XIV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 26 czerwca 2012 r. wypełnionej na osobę Krzysztof Kotanę XV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 lipca 2012 r. wypełnionej na osobę Danutę Koczar
XVI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 20 lipca 2012 r. wypełnionej na osobę Jadwiga Krulak XVII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 20 lipca 2012 r. wypełnionej na osobę Roberta Słowik XVIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 6 sierpnia 2012 r. wypełnionej na osobę Maciej Rudziks XIX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 12 maja 2013 r. wypełnionej na osobę Beata Kowalska XX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 16 listopada 2012 r. wypełnionej na osobę Beata Kowalska Na podstawie art. 17 1 pkt l k.p.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających XXI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za
autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 19 listopada 2012 r. wypełnionej na osobę Beata Kowalska XXII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 8 grudnia 2013 r. wypełnionej na osobę Wacław Kucharski XXIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 2 lipca 2012 r. wypełnionej na osobę Wacław Kucharski XXIV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 21 listopada 2012 r. wypełnionej na osobę Wacław Kucharski XXV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 6 maja 2013 r. wypełnionej na osobę Wacław Kucharski XXVI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2013 r.
autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 grudnia 2012 r. wypełnionej na osobę Ewa Christoff Kołyga XXVII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 8 września 2013 r. wypełnionej na osobę Ewa Christoff Kołyga XXVIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż 28 października 2014 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 czerwca 2013r. wypełnionej na osobę Agnieszka Gacparska XXIX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 12 kwietnia 2013r. wypełnionej na osobę Agnieszka Gacparska XXX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 25 sierpnia 2013r. wypełnionej na osobę Danuta Nałęcka XXXI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 11 września 2013r. wypełnionej na osobę Krzysztof Boheńczak
XXXII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 października 2013r. wypełnionej na osobę Anna Kołyga XXXIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 15 listopada 2013r. wypełnionej na osobę Wojciech Bobak XXXIV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 29 grudnia 2013r. wypełnionej na osobę Krzysztofa Żurek XXXV. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 20 kwietnia 2013r. wypełnionej na osobę Przemysława Uszyńskiego XXXVI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 10 maja 2013r. wypełnionej na osobę Andrzeja Smietariskiego XXXVII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 29 września 2013r. wypełnionej na osobę Marka Tokaj
XXXVIII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 26 listopada 2013r. wypełnionej na osobę Marka Tokaj XXXIX. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 22 sierpnia 2013r. wypełnionej na osobę Anetę Kasińską XL. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż 28 października 2014 r. autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 17 sierpnia 2013r. wypełnionej na osobę Krzysztof Mrozowicz XLI. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż 28 października 2014 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 28 kwietnia 2013r. wypełnionej na osobę Artura Gajownik XLII. Podrobienia w dniu bliżej nieustalonym jednak nie później niż l stycznia 2014 r. w nieustalonym miejscu a ujawnionego w Piasecznie, w celu użyck za autentyczny umowy adopcyjnej z dnia 22 maja 2013r. wypełnionej na osobę Artura Gajownik
UZASADNIENIE Prokuratura Rejonowa w Piasecznie prowadziła postępowania z zawiadomienia Fundacji dla Zwierząt Argos. Zawiadamiający wskazał, iż funkcjonariusze Urzędu Miasta i Gminy w Górze Kalwarii oraz Urzędu Gminy w Prażmowie niedopełniali obowiązków w ramach realizacji zadań własnych gminy wynikających z przepisów ustawy o ochronie zwierząt, a dotyczących wyłapywania bezdomnych zwierząt z obszaru gminy bez zapewnienia im należytej opieki i miejsc w schronisku. W konsekwencji tego doszło do popełnienia przestępstwa z art. 231 1 k.k. oraz z art. 35 ust. la ustawy o ochronie zwierząt. Nadto fundacja wskazała, iż doszło również do popełnienia przestępstwa znęcania się nad wyłapanymi zwierzętami przez Michała Kowalczyka oraz Bogusława Kowalczyka, którzy to na podstawie zawartej z jednostkami samorządowymi umowami wyłapywali zwierzęta i przetrzymywali na terenie stworzonego przez siebie przytuliska. Przytulisko nie spełniało wymogów schroniska dla zwierząt i nie podlegało kontroli przewidzianej tego typu podmiotom. Przedmiotowe zawiadomienie było przedmiotem postępowania l Ds. 46/14/YI w wyniku którego ustalono Bogusław Kowalczyk oraz Michał Kowalczyk dopuścili się przestępstwa z art.35 ust. la ustawy o ochronie zwierząt. Nadto poczynione w toku postępowania ustalenia wykazały nieprawidłowości w zakresie podpisanych umów adopcyjnych. To dało podstawy do przedstawienia Michałowi Kowalczykowi zarzutu posłużenia się podrobionymi dokumentami oraz podrobienia dokumentu czyn z art. 270 1 k.k. Materiał dowodowy przeciwko podejrzanym dał podstawy do skierowania aktu oskarżenia, natomiast pozostałe czyny zostały wyłączone do odrębnego postępowania. Analizując materiał dowodowy w niniejszej sprawie ustalono następujący stan faktyczny. Zgodnie z art. 11 ust. l ustawy o ochronie zwierząt zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gminy. Dalsze uregulowania zabraniają odławiania zwierząt bezdomnych bez zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt, chyba że zwierzę stwarza poważne zagrożenie dla ludzi lub innych zwierząt. Rada wypełniając powyższy obowiązek określa corocznie do 31 marca program opieki na zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt. Uregulowania te jednak obowiązują od l stycznia 2012 r. Uprzednie uregulowanie nie nakładało obowiązku corocznego uchwalania programu. Jedynie uchwała będąca podstawą do wyłapywania zwierząt musiała być uzgodniona przez powiatowego lekarza weterynarii oraz po zaopiniowaniu przez organizację społeczną, której celem statutowym jest ochrona zwierząt. W roku 2012 Gmina Prażmów Uchwałą nr XX/140/2012 z dnia 14 marca 2012 r. przyjęła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności i wystąpiono z zapytaniem do Międzynarodowego Ruchu na Rzecz Zwierząt VIVA, Koła Łowieckiego Zalesię oraz Powiatowego Lekarza Weterynarii. W roku 2013 Uchwałą nr XXXIII/239/2013 z dnia l marca 2013 r. przyjęto program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności i wystąpiono z zapytaniem do Fundacji na Rzecz Zwierząt Przytul Psa, Powiatowego Lekarza Weterynarii oraz Koła Łowieckiego Powiśle oraz Koła Łowieckiego Zalesię. Urząd Miasta i Gminy Góra Kalwaria Uchwałą nr XXV/281/2012 z dnia 24 kwietnia 2012 r. uchwalił program zapobiegania bezdomności zwierząt i wystąpił do Powiatowego Lekarza Weterynarii oraz Koła Łowieckiego Powiśle oraz Koła Łowieckiego Szarak. Nie wystąpiono do organizacji społecznej, której celem statutowym jest ochrona zwierząt, gdyż żadna nie działała na terenie gminy. W roku 2013 nie uchwalono nowego programu, pracując na poprzednim z roku 2012 r. tym samym nie zwracając się z prośbą o zaopiniowanie do właściwych podmiotów. W toku postępowania przesłuchano min. Wójta Gminy Prażmów oraz Burmistrza Miasta i Gminy Góra Kalwaria. Świadkowie zeznali, iż znane im są przepisy ustawy o ochronie zwierząt i obowiązki jaki z niej wynikają. Wskazali też iż na terenie powiatu nie ma schroniska więc zachodzą poważne trudności w realizacji obowiązku. W trosce o zwierzęta wybrano przytulisko
prowadzone przez weterynarza Bogusława Kowalczyka, które również było wybierane przez inne jednostki samorządu terytorialnego i cieszyło się pozytywną opinią. Wszystkie samorządy prowadziły własne kontrole, i wszystkie zakończyły się pozytywną oceną. Sumując zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy należy uznać, iż brak jest podstaw do przyjęcia, iż w przedmiotowej sprawie doszło do wyczerpania znamion przestępstwa z art. 231 1 k.k. w zb. z art. 35 ust. l ustawy o ochronie zwierząt. Przestępstwo z art. 231 l jest przestępstwem materialnym, którego skutek stanowi wywołany zachowaniem sprawcy stan niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody. Sformułowanie "działa na szkodę" jest wszak odzwierciedleniem pewnego bliżej niekonkretyzowanego łańcucha kauzalnego, którego pierwszym ogniwem jest właśnie samo działanie (zachowanie), ostatnim zaś - wynikła z niego szkoda por. J. Giezek, P. Kardas, Sporne problemy przestępstwa działania na szkodę spółki na tle aktualnych wymagań teońi i praktyki, Palestra 2002, nr 9-10, s. 22]. Oczywiście w przypadku przestępstwa z art. 231 realizacja ostatniego ogniwa nie jest konieczna (wyrządzona szkoda nie należy bowiem do jego znamion). Sprawca musi jednak w ogóle uruchomić swoim zachowaniem ów łańcuch kauzalny oraz doprowadzić do sytuacji, w której niebezpieczeństwo powstania szkody zostanie dostatecznie skonkretyzowane. Działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego" oznacza poważne i konkretne prawdopodobieństwo (niebezpieczeństwo) powstania szkody w chronionych dobrach społecznych lub dobrach jednostki. Zatem samo przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków nie wypełnia automatycznie znamion omawianego przestępstwa, bowiem konieczne jest jeszcze działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, przy czym nie może to być szkoda iluzoryczna. Wreszcie, aby można było przypisać popełnienie omawianego przestępstwa konieczne jest też ustalenie strony podmiotowej w odniesieniu do całości zachowania sprawcy, tym samym funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień, lub niedopełnienie obowiązków, jak i to, że działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Domniemanie, że każde formalne przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków stanowi samo przez się działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego i to zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym (...) pomijałoby oczywisty fakt, że oprócz odpowiedzialności karnej istnieje także odpowiedzialność służbowa i dyscyplinarna", [por. wyrok SN z dnia 17 lutego 1971 r., IV KR 213/70, OSPiKA 1971, z. 12, póz. 242; por. także wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., IV KK 10/10, LEX nr 583896]. W konsekwencji zaś inne założenie doprowadziłoby do wniosku, iż każde zachowanie funkcjonariusza publicznego będące przekroczeniem jego uprawnień lub niedopełnieniem ciążących na nim obowiązków stanowić musiałoby realizację znamion przestępstwa z art. 231. Takie wnioskowanie jest niedopuszczalne. Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy uznać, iż funkcjonariusze publiczni z Urzędu Miasta i Gminy Góra Kalwaria uchybili obowiązkom ustawowym, jednakże nie jest to jednoznaczne z wyczerpaniem znamion przestępstwa. Jak wskazano powyżej do przypisania przestępstwa z art. 231 k.k. konieczne jest aby osoba swoim zamiarem nie tylko obejmowała niedopełnienie obowiązków, ale i wyrządzenie szkody. Przesłuchani świadkowie, a także załączona dokumentacja w sposób jednoznaczny wskazuje, iż celem działania była chęć zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom i zapewnienie im opieki, a nie znęcanie się. Warto wskazać, iż funkcjonariusze kontaktowali się wzajemnie w sprawach dotyczących przytuliska. Jednostki samorządowe, w tym Prażmów i Grójec wybrały to samo przytulisko po uprzednim zaopiniowaniu przez właściwą organizację ochrony zwierząt. Nie sposób uznać zatem, iż sam fakt niewywiązania się z realizacji art. 11 ustawy o ochronie zwierząt przesądza o wyczerpaniu znamion przestępstwa. Warto również wskazać, iż już samego wyboru przez gminy oferty zaproponowanej przez Bogusława Kowalczyka oraz Michała Kowalczyka nie można uznać za wadliwy. Brak było innych podmiotów, które wyraziłyby chęć realizacji zadań wskazanych przez gminy. Oceniając materiał dowodowy w zakresie podrobienia umów, którymi posłużył się Michał Kowalczyk postępowania należało umorzyć wobec niewykrycia sprawcy oraz w
niektórych przypadkach z powodu braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie czynu zabronionego. Umorzenie przedmiotowego postępowania stało się konieczne bowiem mimo wyczerpania inicjatywy dowodowej nie zdołano ustalić osoby, który podpisała sfałszowane umowy. Umorzenie postępowania w pozostałej części czynów dotyczących przestępstwa z art. 270 1 k.k. umorzono wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego. Podstawą do wydania takiej decyzji była opinia biegłego z zakresu badań dokumentów. Biegły w niektórych przypadkach nie wydał kategorycznej opinii w zakresie ustalenia autora złożonych podpisów. Wyklucza to tym samym możliwość jednoznacznego przyjęcia, że doszło do popełnienia przestępstwa. W tym stanie rzeczy należało postanowić, jak na wstępie. P R O l\u/i\ T n R Pouczenie: l.na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania zażalenia do sądu właściwego do rozpoznania sprawy przysługuje pokrzywdzonemu, instytucji wymienionej w art. 305 4 oraz osobie wymienionej w art. 305 4 jeżeli w skutek przestępstwa doszło do naruszenia jej praw. Na postanowienie o umorzeniu postępowania zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy przysługuje stronom, instytucji państwowej lub samorządowej, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie oraz osobie, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie określonym w art. 228-231, art. 233, art. 235, art. 236, art. 245, art. 270-277, art. 278-294 lub w art. 296-306 Kodeksu karnego, jeżeli postępowanie karne wszczęto w wyniku jej zawiadomienia, a wskutek tego przestępstwa doszło do naruszenia jej praw. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy (art. 306 li la kpk, art. 325a kpk oraz 465 2 kpk). Sąd może utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie lub uchylić je i przekazać sprawę prokuratorowi celem wyjaśnienia wskazanych okoliczności bądź przeprowadzenia wskazanych czynności (art. 330 l kpk). Jeżeli prokurator nadal nie znajdzie podstaw do wniesienia aktu oskarżenia wyda ponownie postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa - dochodzenia*) lub o jego umorzeniu. Pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 li la kpk może w takim przypadku wnieść akt oskarżenia do sądu w terminie miesiąca od daty doręczenia zawiadomienia o postanowieniu (art. 330 2 kpk, art. 55 l kpk). Akt oskarżenia winien spełniać wymogi określone wart. 55 l i 2 kpk. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania (art. 55 3 kpk). 2. Na postanowienie co do dowodów rzeczowych zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, od której odebrano przedmioty lub która zgłosiła do nich roszczenie (art. 323 2 kpk). 3.W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy (art. 465 2a kpk). 4. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty doręczenia odpisu postanowienia i jest zawity. Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 122 l i 2, art. 460 kpk). Zarządzenie: 1. Stosownie do art. 100 2, 140, 306 l i 325a*' kpk odpis postanowienia doręczyć: 1) podejrzanemu(ej) k**' 2) obrońcy podejrzanegofej)*' k**' 3) pokrzywdzonemu( ej/k Argps 4) pełnomocnikowi pokrzywdzonego^)*' k**' PROk/lWATOR Łukasz Pastuszka