Tak! On jest Królem! Scenariusz i teksty: Adam Szafraniec Baśniowa Kapela Redakcja: Ewa Bednarska-Gryniewicz Copyrigt by Adam Szafraniec, 2008
Akt I Występują: Narrator, Maria, Józef, Diabeł, Pasterze, Psy Pasterskie, Publiczność. Na scenie panuje półmrok. Brak światła symbolizuje rzeczywistość przed narodzeniem Jezusa. Pierwsze sceny przedstawienia rozgrywają się poza sceną, wśród publiczności, która gra rolę mieszkańców Betlejem. Gwarna ulica Betlejem, w tym tumulcie rozlega się głos urzędnika, a także głosy Józefa i Marii (ta scena nagrana i odtworzona z CD): CD nr 1(gwar i rozmowa z urzędnikiem, spis ludności) Józef z Galilei, z miasta Nazaret, z domu Dawida... Zapisałem, kto następny? Narrator: Zapadł wieczór. Maria czuła, że niebawem nadejdzie dla niej czas rozwiązania. Razem z Józefem poszukiwali miejsca, gdzie mogłoby się narodzić Święte Dziecię. CD nr 2 (pukanie i odpowiedź gospodarza, efekty) Maria i Józef nadchodzą z tyłu sali, zbliżają się do publiczności i pukają do serc ludzi (dosłownie!), lecz oni są obojętni. Na scenę wbiega Diabeł i zbiegając w stronę publiczności, krzyczy: Jak diabeł podpowie, wyjdzie ci na zdrowie Ajajaj, nie otwieraj nie otwieraj nie otwieraj nie otwieraj! CD nr 3 Piosenka:
Szukają Puk, puk, puk pukają puk, puk, puk szukają nie ma miejsca dla Jezusa. Wszystkie drzwi zamknięte Dzieciąteczko Święte gdzieś pod sercem mamy jeszcze śpi. Wszystkie drzwi zamknięte Dzieciąteczko Święte Gdzieś pod sercem mamy budzi się nie wie, że... Puk, puk, puk pukają puk, puk, puk szukają ale drzwi nie otwiera nikt. Gwiżdże wiatr, na dworze zawierucha efekty nagrane na CD tworzą tło dialogu: CD nr 4 (efekty) Józef: Mario, nasz los nikogo nie obchodzi. Maria: Wiem... Józefie, czuję, że nadchodzi czas narodzin. Józef: Spójrz, tam za miastem, nad górami, widzę gwiazdę. Kręci się, kręci, wiruje. Maria:
Może drogę nam wskazuje? Józef: Pójdźmy w tamtą stronę. Maria: Boże, oby tam było miejsce nam przeznaczone. Akcja przenosi się na scenę. Maria i Józef wchodzą na scenę i zajmują miejsce za zasłoną, która maskuje stajenkę. Diabeł: Kłopot z głowy. Nie ma mowy, nie uchowa się za miastem. Może zadzwonię do piekła, nim zasnę? Diabeł rozmawia przez telefon, który ma wyglądać zabawnie, może być zrobiony np. z banana, z ogórka, może z kawałka drzewa lub sztucznej kości. Szefie, szykuj premię. Ludzkie plemię nie przyjęło Dzieciątka... Tak, wystarczy dziesiątka, może chociaż piątka... Pięć małych srebrników.., szefie! Diabeł, rozmawiając, schodzi ze sceny. Po chwili słychać jego ziewanie, a następnie chrapanie. Wiersz dla dziecka przebranego za mędrca (okulary, w ręku księga): Boi się Boga Diabeł jest wszędzie po cichu się skrada namawia do złego kusi, podpowiada. Boi się Boga i święconej wody nie ma władzy nad człowiekiem jeśli ten nie wyrazi zgody. Nie nazywaj go lepiej diabełkiem ale diabłem
żeby przypadkiem nie myślał że jest naszym skarbem! W tle muzyka kołysanki. Scena, chwilowo pusta, po chwili się wypełnia. Narrator: Maria i Józef błądzili wokół Betlejem, aż wreszcie znaleźli ubogą stajenkę. Nie była pałacem ani miejscem godnym Syna Bożego, ale była przytulna i ciepła. Zamiast wygodnego łoża stał tam żłobek, a za pościel służyło sianko. Na scenę wchodzą pasterze, słychać beczenie owiec, szczekanie psa i dialogi. Jeśli przedstawienie jest przygotowywane z rozmachem, bierze w nim udział duża grupa dzieci i warunki sceniczne na to pozwalają, mogą wystąpić maluchy przebrane za owce, a nawet za owczarki. Pasterz Pierwszy: Pieski, pilnujcie owieczek, bo wiecie, że wilki grasują i kombinują. Pies Pasterski: Tak jest! Tak jest, pasterzu! Pasterz Drugi: Zmówmy po pacierzu i połóżmy się do snu. Pasterze zasypiają wokół sceny. Owce stoją w grupie i od czasu do czasu cicho beczą aż do momentu, gdy narrator zacznie swoją kwestię. Ta scena uśpienia trwa około 15 20 sekund. Narrator: Ludzie pogrążyli się we śnie. Wiatr ucichł. Nastała wielka cisza, świat wstrzymał oddech, aż nagle... Płacz dziecka. CD nr 5 (płacz dziecka)
Akt II Występują: Aniołowie, Pasterze, Dzieci, Diabeł, Publiczność CD nr 6 (odgłosy stajenki podniosła muzyka, dzwony) Słychać płacz Dzieciątka, jednak stajenka jest nadal zasłonięta. Rozbłyskują światła. Równocześnie rozlega się podniosła muzyka, a po chwili na scenie pojawiają się Aniołowie, którzy tańczą i śpiewają a cappella ( Gloria in excelsis Deo nagrany na płycie podkład wokalny dwu- lub trzygłosowy). Na środek sceny wbiegają Aniołowie. Słychać radosne rozmowy: CD nr 7 (a capella Gloria in excelsis Deo ) Narodził się Jezus! Boży Syn! Chwalmy Go, chwalmy! Śpiewajmy psalmy! Tańczmy i grajmy! Jeden z Aniołów wychodzi przed publiczność i woła donośnie: Ludzie! Czemu śpicie? Bóg nam się narodził! Nie wierzycie? Anioł woła w stronę publiczności tak długo, aż ta odpowie chórem: Wierzymy! Anioł do Pasterzy: Pastuszkowie! Pastuszkowie! Czemu jeszcze śpicie? W stajence, w Betlejem Narodził się Jezus Wasz Pan i Zbawiciel! Pasterze budzą się i wstają, owce zaczynają głośniej beczeć, psy szczekają wesoło (dzieci naśladują głosy zwierząt). Rozlega się gwar, pasterze padają sobie w objęcia. Aniołowie tańcząc, wołają:
Ruszajmy dalej By oznajmić światu Radosną nowinę! Aniołowie zbiegają ze sceny. Wbiega Diabeł i skacząc, krzycząc: Co tu się dzieje? Co tu się dzieje? Pasterze: Pasterze! Zabierajmy owce! Biegnijmy do Betlejem! CD nr 8 Do stajenki! Do stajenki, do stajenki Gdzie leży Maleńki Do stajenki, do stajenki Gdzie maleńki Jezus. (2x) Refren: Kózki, owieczki Dzwonki, dzwoneczki Chwalą z Aniołami Pana nad panami Chwalą z Aniołami Pana nad panami. Do Betlejem, do Betlejem Gdzie niebo jaśnieje Do Betlejem, do Betlejem Gdzie maleńki Jezus. (2x) Refren: Kózki, owieczki... itd. Pasterze na tle czwartej zwrotki tańczą na modłę żydowską, po czym schodzą ze sceny. Wchodzą dzieci, które bawią się beztrosko. Nagle pojawia się Anioł i woła:
Dzieci! Dzieci! Tej nocy, narodził się Jezus, o którym mówili prorocy! Gość oczekiwany i przepowiadany! Dzieci padają sobie w objęcia, śmiejąc się i radośnie hałasując. Anioł: Przestańcie hałasować! Dziecko: To nas tam zaprowadź! Anioł: Rodziców ze sobą zabierzcie... Dziecko: Mamo! Tato! Śpieszcie się! Śpieszcie! Dwoje, troje dzieci biegnie do rodziców, wciąga ich na scenę i razem śpiewają oraz tańczą... Przy ostatnich dźwiękach kolędy schodzą ze sceny, śpiewając: CD nr 9 Powitajmy Go Jezus, Jezus malusieńki chodźmy wszyscy do stajenki Powitajmy Go. On jest Panem jest miłością wielkim darem i radością Powitajmy Go. (całość 2x) Diabeł: O jejku, ajajaj! Jaki głupi kraj! Czarcie kochany! Jestem przegrany! Jestem przegrany! Czarcie jedyny, nie poczuwam się do winy! Trudziłem się nadaremnie! On jest mocniejszy ode mnie! Diabeł się przewraca, wierzga nogami, po czym wstaje i ucieka z wrzaskiem.