CONGREGAZIONE DELLA MISSIONE CURIA GENERALIZIA Via dei Capasso, 30 Tel. (39) 06 661 3061 00164 Roma Italia Fax (39) 06 666 3831 e-mail: cmcuria@cmglobal.org Do wszystkich członków Zgromadzenia Misji Drodzy Konfratrzy, Apel Misyjny 11 października 2011 Łaska i pokój Naszego Pana Jezusa Chrystusa niech wypełnią wasze serca teraz i zawsze! Moi bracia, po raz kolejny mamy październik, czas kiedy Przełożony Generalny tradycyjnie apeluje do misjonarzy na całym świecie aby odpowiedzieć na potrzeby naszych własnych misji międzynarodowych czy też prośby pochodzące od poszczególnych prowincji lub biskupów. Obecny List, Apel Misyjny chciałbym rozpocząć od doświadczenia jakie miałem we wrześniu. Zostałem zaproszony do uczestnictwa w 100-leciu Prowincji Malgaskiej. Ja, i Ksiądz Zeracristos, Asystent Generalny, uczestniczyliśmy w wielu wydarzeniach świętowanych dla uczczenia tego pamiętnego czasu w historii prowincji. Jak wszyscy wiemy, misja na Madagaskarze była bardzo ukochana przez samego Świętego Wincentego. Nawet w podeszłym wieku pragnął tam wyjechać, zdawał sobie sprawę, że to niemożliwe. To miejsce, do którego sam Wincenty wysłał ponad 30 misjonarzy, zarówno księży jak i braci, z których żaden nie przeżył tego doświadczenia, oddając swoje życie za misję jako podziwu godny gest ze strony tych Konfratrów. Po tym pierwszym misjonarskim doświadczeniu Madagaskar ponownie wrócił do życia jako prowincja, która obecnie składa się z misjonarzy różnych narodowości i kultur a także miejscowych Malgaszów. Jednym z owoców bycia przez nich prowincją przez sto lat jest wystarczająca liczba misjonarzy by wysłać ich do innych prowincji w potrzebie. 25 września, w katedrze św. Wincentego a Paulo w Tolagnaro odprawiliśmy Mszę św. misyjną dla czterech konfratrów. Roch Alexandre
Ramiligaona wyruszy do misji międzynarodowej w Czadzie, w której Prowincja Malgaska oraz inni członkowie COVIAM, będą pracować wspólnie z Siostrami Miłosierdzia i chrześcijanami z tego rejonu. Sedy Radarijaona odpowiedział na na wezwanie z mojego ostatniego Apelu Misyjnego, w którym Prowincja Portoryko prosiła o konfratrów dla pilnych potrzeb Haitańczyków, zwłaszcza przebywających w diasporze. Sedy pojedzie do Dominikany gdzie będzie pracował wśród Haitańczyków razem z konfratrami z Prowincji Portoryko. Ksiądz Calvin Tsimangovy i Brat Joseph Razafindrabe wyruszają zainicjować misję w Reunion, wspólną misję Prowincji Paryskiej i Malgaskiej. W historii Madagaskaru, Misjonarze byli wysyłani do Reunion z nadzieją, że pewnego dnia stamtąd powrócą na Madagaskar, który musieli opuścić. Obecnie Zgromadzenie Misji jest nieobecne w Reunion. Cieszę się z tego, że według tradycji w Zgromadzeniu brat bierze udział działaniach misyjnych. Nie ma wątpliwości, że sam Madagaskar jest krajem misyjnym. Jestem bardzo wdzięczny misjonarzom z Polski, Włoch, Hiszpanii, Francji, Słowenii, którzy od początku trwają wspólnie w ćwiczeniach z konfratrami malgaskimi. Dla mnie, wyjazd na misje do innych krajów to znak dojrzałości Prowincji Malgaskiej, w której konfratrzy świadomi są faktu, że chociaż formowani na Madagaskarze są misjonarzami w Zgromadzeniu Misji i w związku z tym gotowi pójść wszędzie tam, gdzie mogą być wezwani i gdziekolwiek mogą być potrzebni. Mając to w pamięci, dziękuje Prowincji Malgaskiej za ten przykład dla reszty z nas w Zgromadzeniu Misji i zachęcam wszystkich do poważnej refleksji na temat treści obecnego Apelu Misyjnego. Przynosi on aktualności na temat obecnych misji, przedstawia nowe zaproszenia jakie otrzymaliśmy i wyróżnia niektóre misje specjalne. Na końcu listu znajduje się informacja o procedurze jaką trzeba przejść jeżeli chcielibyście rozważyć poświęcenie się jako misjonarz poza granicami swojej macierzystej prowincji. Zawsze jest okazja, moi bracia, aby odpowiedzieć na prośby Przełożonego Generalnego jak również poszczególnych prowincji w celu wzmocnienia naszej współpracy w Zgromadzeniu na świecie. Dokument naszego Konwentu Generalnego wzywa nas do odpowiedzi z większą kreatywnością misji i miłosierdzia. Chciałbym wyróżnić trzy odpowiedzi do których wzywają nas Linie Działania: wspierać osobistą dyspozycyjność i mobilność; uczestniczyć w nowych i trudnych projektach misyjnych, podejmować się nowych dzieł ewangelizacyjnych na polu nowych rozwijających się kultur, dialogu ekumenicznego i religijnego; udać się na najbardziej odległe misje ad gentes. 2
Nasz Konwent Generalny, moi bracia, wezwał nas do tych działań i modlę się, abyśmy mogli odpowiedzieć gdy gdy zaprezentuję wam Apel Misyjny 2011. MISJE MIĘDZYNARODOWE 1. Rozpocznę od aktualności na temat naszych istniejących misji międzynarodowych, na których zawsze jest sposobność do zgłoszenia się jeśli ktoś czuje, że został do tego powołany. W ciągu minionego roku nowy konfrater, Emilio Torres z Prowincji Peruwiańskiej dołączył do pozostałych trzech misjonarzy w El Alto w Boliwii. Przypomnę wam także imiona pozostałych misjonarzy prosząc o modlitwę, aby odnosili sukces w sowiej misji: Cyril de Nanteuil z Paryża, Diego Plá z Madrytu i Aidan Rooney, superior misji z Prowincji Wschodniej USA. Jak również pamiętacie w zeszłym roku rozpoczęliśmy nową misję w Cochabamba z konfratrami Joel Vásquez z Kolumbii i David Paniagua i Jorge Manríquez Castro z Prowincji Chilijskiej. Obaj ostatni konfratrzy pochodzą z Boliwii. Język używany w El Alto i Cochabamba to hiszpański i język ludności miejscowej. 2. Misja na Wyspach Salomona rozszerza się obejmując nie tylko seminarium dla trzech diecezji Wysp Salomona które pod naszą odpowiedzialnością seminarium filozofii, i seminarium teologii a także parafię. Dodatkowo, rozszerzyli się o kolejną parafię w jednej z sąsiednich diecezji, gdzie Biskup zaprosił nas do partycypowania. Wśród konfratrów pracujących na Wyspach Salomona znajdziemy Victora Bielera, naszego byłego Asystenta Generalnego, przykład dla nas wszystkich, ponieważ kontynuuje on tego ducha misyjnego w wieku 82 lat. Nowoprzybyli do misji to Raul Castro z Argentyny, Tewolde Negussie Teclemicael z Prowincji św. Justyna de Jacobis, Augustinus Marsup, który wrócił z Indonezji, Yohanes Agus Setyeno z Indonezji i Joachim Nwaorgu Udochukwu z Nigerii. Na misji nadal przebywa Ivica Gregurec ze Słowenii. Jak wiemy za misję na Wyspach Salomona odpowiedzialna jest Kuria Generalna przy specjalnej współpracy z APVC. Koordynowanie misji to posługa jej superiora Grega Walsha z Australii. Jednocześnie pragnę podziękować Flaviano Caintic owi za jego ofiarną posługę na Wyspach Salomona przez ostatnie trzy lata. 3. W Papui Nowej Gwinei w tej chwili misja umacnia się dzięki czterem konfratrom. Nowo przybyły Emmanuel LaPaz z Filipin dołączył do Emmanuela Eke z Nigerii i Włodzimierza Małoty z Polski. Generalnie, ich posługę koordynuje Homero Marin z Kolumbii. Mamy nadzieję, że przed końcem roku lub na początku nowego do misji w Papui Nowej Gwinei dołączy Georges Maylaa z Prowincji Orientu oraz Jude Lemech z Prowincji Nigerii. Językami zarówno na Wyspach Salomona jak i Papui Nowej Gwinei są angielski i Pidgin English. 3
NOWE MISJE 4. Ostatnio otrzymaliśmy list od biskupa Diecezji Alotau Sideia na Papui Nowej Gwinei, naszego konfratra biskupa Rolly ego Santosa byłego długoletniego misjonarza na Papui Nowej Gwinei i przez rok Wizytatora Prowincji Filipin. Ksiądz Rolly w swoim liście prosi czy moglibyśmy ująć jego diecezję najbliższym Apelu Misyjnym. Pisze, że jest to prawdopodobnie jedna z największych diecezji na świecie, w kategoriach geograficznych, a większość parafii dzieli ogromna przestrzeń oceanu. Niektóre są tak odległe, że można do nich dotrzeć prawie po dwóch dniach żeglugi łodzią motorową. Obecnie diecezja bardzo potrzebuje księży. 21 księży pracuje w 17 parafiach, pięciu z nich ma 75 lat i więcej. Niektóre z parafii mają 20 lub więcej filii i wspólnot. Szczególnie, jeżeli to byłoby możliwe, chciałby dwóch księży Misjonarzy i jednego brata do wyjazdu do Kiriwina na Wyspach Trobrand. Są tam dwie wielkie parafie z 2500 czynnych mieszkańców. Każda z parafii ma sześć filii i trzy agencje katolickie, szkoły podstawowe. Biskup pisze, że preferowani do pracy byliby konfratrzy o dobrym zdrowiu i zdolni do podróży morskich jeśli to byłoby potrzebne. Na koniec pisze, że konfrater do pracy powinien wiedzieć jak żyć prosto i dostosować się do miejscowych warunków jako, że nie ma elektryczności a stad nie ma telewizji i nie ma centrów handlowych. To jest jedna z nowych próśb o wsparcie w tym rejonie świata, w którym mamy już znaczącą obecność i jednocześnie rosnące powołania. Językiem używanym jest angielski i rodzimy język ludności. 5. Czad to kolejny projekt Kurii na rzecz misji międzynarodowych we współpracy z Konferencją Wizytatorów Afryki i Madagaskaru (COVIAM). W chwili obecnej na misji znajduje się dwóch: Albert Atching Kitikil z Kamerunu, z Prowincji Paryskiej, Onyeachi Sunday Ugwu z Prowincji Nigerii i Roch Alexandre Ramiligaona z Madagaskaru. Odwiedziłem tych konfratrów w ich misji, z którą dołączyli do grupy Sióstr Miłosierdzia z Prowincji San Sebastian. Siostry Miłosierdzia pracują w tym odległym rejonie od ponad dziesięciu lat. To jest prosta misja, trudna misja. Niekoniecznie jest ograniczona do konfratrów z COVIAM tak, że każdy kto rozważa tę misję jest mile widziany. Język oficjalny to francuski, ale mówią tam również językiem miejscowej ludności. 6. Z radością oznajmiam, że 1 września dwaj konfratrzy wyznaczeni do Tunezji przybyli na miejsce: ksiądz Fermin Mola Mbalo z prowincji Tuluzy, pochodzący z Kongo oraz brat Henry Escurel z Filipin. 7. Kolejna nowa misja, którą inicjowaliśmy, przynajmniej na etapie początkowym próbując znaleźć odpowiednie miejsce, w którym moglibyśmy pracować to Angola. Ta misja rozpoznawcza jest obecnie prowadzona przez Księdza José María Nieto, były Asystent Generalny i Ksiądz Joséé Martínez Ramírez z Prowincji Meksykańskiej. Od Sióstr Miłosierdzia pracujących w Angoli jak również od gałęzi Rodziny Wincentyńskiej otrzymałem wiadomość jak bardzo się cieszą, że w końcu możemy przybyć i ustanowić nasza obecność pośród Rodziny Wincentyńskiej i mieszkańców tego biednego portugalskojęzycznego kraju. Mamy nadzieję, że gdy Rada Generalna zdecyduje o lokalizacji stacji misyjnej to dołączy do nich trzeci konfrater. Księża Nieto i Pepe sprawdzą trzy prośby jakie otrzymaliśmy z Angoli, z diecezji Malanje, diecezji Sumbe i diecezji Mbanza-Congo. 4
8. Otrzymaliśmy kilka nowych próśb. Jedna pochodzi z diecezji Mbaiki w Republice Środkowej Afryki. Biskup napisał poniższą prośbę w imieniu całej Konferencji Episkopatu Republiki Środkowej Afryki. Biskup wspomina, że oto jest moment, kiedy Kościół Afryki Środkowej poważnie ucierpiał z powodu kryzysu, którego wszyscy jesteśmy świadomi od kilku lat. W diecezji biskupa utworzonej w 1995 r. Jest tylko 10 parafii w regionie Lobaye. W tej chwili najbardziej brakuje im wzorców kapłanów. Z powodu formacji duchowej w minionych latach, sytuacja osłabienia nasiliła się wśród teraźniejszych duszpasterzy w tym kraju. Biskup zna nasz charyzmat, zgromadzenie, które poświęciło swoje życie posłudze kleru jak to się działo w czasie Świętego Wincentego, gdy kler również uznawano, że znajdował się w okresie osłabienia. Oczywiście chciałbym wierzyć, że zdołamy odpowiedzieć na tą prośbę. Język to francuski. Jesteśmy obecni w tym kraju. Trzech konfratrów z prowincji Paryskiej, z misjo w Kamerunie założyło misję w Bangui. 9. Za pośrednictwem Sióstr od Cudownego Medalika, zgromadzeniu o korzeniach w Słowenii i misji w naszej Wice-prowincji Św. Cyryla i Metodego otrzymałem prośbę nie tylko od Matki Generalnej ale także biskupa N Dali z Beninu, że konfratrzy Zgromadzenia Misji mogli by się tam pojawić. Diecezja ma 800,000 mieszkańców, 4 rodzimych księży z których tylko jeden pracuje w diecezji, 16 kleryków i małą grupę księży z Hiszpanii, Włoch i Afryki. W tym regionie potrzebne jest wsparcie dla Ewangelizacji bowiem Islam prosperuje pomimo ciężkiej pracy misjonarzy. 10. Od biskupa nowo utworzonej diecezji Bunda w Tanzanii. 16 księży pracuje w 14 parafiach i innych instytucjach diecezjalnych, a ludność katolicka rośnie. Część diecezji stanowią wyspy na Jeziorze Wiktorii, których diecezja nie może ewangelizować z powodu niedoboru księży. Biskup zaprasza Zgromadzenia Misji do posługi w tej diecezji. 11. W ubiegłorocznym Apelu Misyjnym otrzymałem także prośbę od Biskupa Kaolack w Senegalu, w której czytamy, że z ufnością zabiegam o obecność waszego Zgromadzenia dla dzieła Ewangelizacji w diecezji Kaolack. Niestety nie było odpowiedzi na tę prośbę pomimo poważnego dążenia do wzmocnienia obecności misyjnej w diecezji. Język to francuski. 12. Biskup Punta Arenas prosi o księży do swojej diecezji w południowym Chile, gdzie wielki obszar jest niemal bez księży. Uzupełnieniem jest kilku diakonów i jest tam proboszcz w wieku 82 lat. Są też dwie wspólnoty Sióstr Miłosierdzia, którym towarzyszą miejscowi księża i raz w roku przez kilka dni Wizytator Chile. Obecność Zgromadzenia Misji byłaby błogosławieństwem dla Szarytek i Rodziny Wincentyńskiej na tej misyjnej ziemi. Klimat zniechęcił wielu bardzo zimnymi zimami i silnymi wiatrami. Odległości też są duże, ale przez to można docenić samotność w bezmiarze Patagonii. 5
MISJE PROWINCJALNE 13. Z wielką radością informuję, że dwóch konfratrów wzmocniło Wice-Prowincję Św. Cyryla i Metodego: Anthony Ekpunobi z Prowincji Nigerii i Thomas Enchackal, konfrater z południowych Indii. Posługują potrzebom ludzi w swoich krajach jak również integrują się z Wice-Prowincją Św. Cyryla i Metodego. Wielkie są potrzeby tej prowincji. Miałem okazję odwiedzić ją na Ukrainie, Białorusi, Zachodniej Syberii w Niżnym Tagilu. Konfratrzy wykonują wspaniałą pracę, ale ciągle potrzebują nowych misjonarzy by ich wspierali. Rosyjski jest trudny, ale jesteśmy powołani na misjonarzy, więc uczymy się trudnych języków. 14. Po raz kolejny apeluję dla Prowincji Chińskiej. Język to chiński. Wielu konfratrów przybywających do tej prowincji pochodzi z całego świata i stąd nasz trwała nadzieja na wzmocnienie szczególnie misji w Chinach kontynentalnych. Z radością ogłaszam wielką współpracę ze strony świeckich Wincentian na terenie Chin kontynentalnych i mam nadzieję, że możemy ją wzmocnić dzięki zainicjowaniu wspólnoty MISEVI. To jest nadzieja na przyszłość, i już jest obiecująca. 15. Wice-Prowincja Mozambicka jest misją, która nadal w pierwszej kolejności zależy od obszarów spoza jej obszaru. Długoletni misjonarze pochodzą z Portugalii jak również ostatnio z Brazylii, Meksyku, Nigerii, Erytrei, Argentyny, Hiszpanii i Kongo. Język to portugalski. Wice-prowincja przejęła niedawno odpowiedzialność za misję Prowincji Salamanki w Nacala. 16. Apeluję również do wszystkich konfratrów o dalszą pomoc dla nas we wsparciu Prowincji Kubańskiej. W ostatnich kilku latach ta misja została wzmocniona przez konfratrów takich jak Angel Garrido z Prowincji Madrytu pochodzący z Madagaskaru i Nicholas Salazar z Prowincji Kolumbii. Modlimy się nadal aby Pan pobłogosławił nas powołaniami na tej misji. 17. Proszę o misjonarzy dla naszej Prowincji Węgier. Liczebność jest nadal mała i teraz misje żyje dzięki młodym konfratrom, którzy chcą służyć duchowi Świętego Wincentego a Paulo. Język to węgierski. 18. Zawsze istnieje potrzeba misjonarzy do wzmocnienia Wice-Prowincji Kostaryki, szczególnie jej misji w Santiago Apóstol, Amubri, Talamanca, w bardzo górzystym rejonie gdzie konfratrzy tej małej Wice-prowincji Zgromadzenia od kilku lat zwracają się z prośbą do Przełożonego Generalnego, którą musimy spełnić mimo, że dziedzinie formacji zostali wzmocnieni personelem z Prowincji Kolumbii. Język to hiszpański i język miejscowy. 19. Na liście nadal utrzymuje wołanie o misjonarzy z całego świata do naszej misji w Hondurasie, szczególnie do tej części kraju, za który odpowiedzialna jest Prowincja Barcelony. Z radością informuję, że Prowincja Słowacka posiada nową misję, obecnie w budowie, w diecezji naszego konfratra biskupa Luisa Solé. Obecnie w misji pracuje dwóch konfratrów. Język to hiszpański i moskitia. Dla tych, którzy byliby zainteresowani kontynuowanie wsparcia Prowincji Barcelony to jest wspaniałe przedsięwzięcie misyjne. 6
20. Jak zwykle, chciałbym zaapelować na rzecz niektórych misji prowincjalnych, które posiadamy, co robiłem w przeszłości. Po raz kolejny Wizytator Portoryko prosi czy moglibyśmy przysłać misjonarzy do Regionu Haiti w tym celu by konfratrzy mieli szansę kontynuowania studiów i pogłębiania ich dojrzałości w duchowości wincentyńskiej. Języki to francuski i kreolski. Zakończę kilkoma misjami specjalnymi. Korzystam z okazji by wspomnieć, że posiadamy jednego misjonarza rodem z Kongo pracującego na misji specjalnej w Haiti. Ksiądz Jean-Pierre Mangulu podlega Kurii pracując pomagając animować Rodzinę Wincentyńską w szczególności w odniesieniu do tworzenia projektów dla Zafén - projektu Międzynarodowej Rodziny Wincentyńskiej. W minionym roku nie tylko te obowiązki powierzono Jean-Pierrowi, ale został także poproszony o zostanie Dyrektorem Sióstr Miłosierdzia w Haiti. Jest to najpotrzebniejszy i najbardziej znaczący projekt Zgromadzenia. Chciałbym również wspomnieć o duchu misyjnym wyrażonym przez Księdza Dana Borlika, który został mianowany Asystentem Dyrektora naszego programu CIF pomagającego inspirować konfratrów w charyzmacie Wincentego a Paulo. Dan rozpoczyna okres przejściowy w tym miesiącu. Zastąpi on Księdza José Carlosa Fonsattiego, który wykonał wspaniałą pracę posuwając do przodu projekty programu CIF przez te ostatnie pięć lat wspólnie z Księdzem Marcello Manimtimem. Kolejna misja specjalna, którą chiałbym wymienić to misja Księdza Josepha Agostino, który został mianowany przez Komisję Liderów Rodziny Wincentyńskiej do koordynowania działań tej Komisji z innym zespołem przy tworzeniu programu dla Liderów Rodziny Wincentyńskiej. Ks. Joe Agostino pochodzi z Prowincji Wschodniej USA i był zaangażowany w sporo różnych działań dotyczących planowania zarówno na rzecz swojej prowincji jak i innych. Dziękuję Joe mu za tego ducha misyjnego, że zechciał podzielić się swoimi talentami poza granicami swojej własnej prowincji. Na koniec wspomnę o misji specjalnej naszego byłego delegata ds. Rodziny Wincentyńskiej, Manuela Ginete. Ksiądz Ginete w rozmowie ze mną i przy aprobacie swojego Wizytatora podjął się misji w Południowym Sudanie. Misja została zainicjowana przez Unię Przełożonych Generalnych Żeńskich i Męskich. Jest to misja miedzyzgromadzeniowa, do której dwadzieścioro misjonarzy, piętnaście kobiet i pięciu mężczyzn z różnych zgromadzeń przybyło w celu wzmocnienia posługi w zakresie zdrowia, edukacji i duszpasterstwa. Jest to misja na której nie znaleźli się aby samemu wykonywać te obowiązki, lecz by przygotować innych aby mogli być nowymi działaczami rosnącymi dla tego nowego kraju, Południowego Sudanu. Gratuluję Księdzu Ginete postępów w tym dziele i proszę o błogosławieństwa i zdrowie, których potrzebuje by z wiarą odpowiedzieć na otrzymane powołanie. 7
W modlitwie, którą codziennie odmawiamy, prosimy aby Pan posłał robotników na swoje żniwo. To jest moja modlitwa, aby była szczodra odpowiedź na wołanie tych, którzy są ubodzy. Expectatio Israel, Salvator eius in tempore tribulationis, propitious de caelo respice, vide et visita vineam istam, rivos eius inebria, multiplica genimina eius et perfice quam plantavit dextera tua. Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogamus ergo te, Dominum messis, ut mittas operarios in messem tuam. Multiplica gentem et mmagnifica laetitiam, ut aedificentur muri Jerusalem. Domus tua haec, Domine Deus; domus tua haec: non sit in ea, quaesumus, lapis quem manus tua sanctissima non posuerit. Quos autem vocasti, serva eos in nomine tuo et santifica eos in veritate. Amen. Wasz brat w św. Wincentym, G. Gregory Gay CM Przełożony Generalny Zobacz na ważne informacje na następnej stronie 8
INFORMACJE I KRYTERIA DLA TYCH, KTÓRZY PISZĄ 1. Po okresie poważnego rozeznania, przyślij swój list lub e-mail do Rzymu, nie później niż 27 listopada 2011 lub znowu przed 27 lutego 2012, tak abyśmy mogli przejrzeć prośby na naszym Tempo Forte w grudniu lub marcu. 2. Byłoby przydatne znać już język, ale to nie jest konieczne. Czas na naukę języka będzie zagwarantowany. 3. Nie ma ustalonej żadnej granicy wieku, jest jednak konieczne, aby konfrater miał dobre zdrowie i łatwość konieczną do inkulturacji. 4. Konfratrzy, którzy się zgłaszają przysyłając list do Przełożonego Generalnego, powinni także poinformować o tym Wizytatora. Zawsze będę rozmawiał z Wizytatorem w danej sprawie. 5. Twój list powinien zawierać pewne informacje o twojej osobie, twoim doświadczeniu duszpasterskim, o twej znajomości języków i twych specjalnościach. Powinien wyrazić także twoje szczególne zainteresowanie, co do misji, jaką chciałbyś podjąć. 6. Jeśli nawet napisałeś już w przeszłości, napisz jeszcze raz. Doświadczenie pokazało, że konfratrzy, którzy w jednym momencie są dyspozycyjni, mogą nie być dyspozycyjni w innym, i vice-versa. 7. Jeśli nie możesz jechać na misje, być może Twój finansowy wkład może reprezentować Twoją gorliwość misyjną. Każdego roku około 15 prowincji, potrzebując pomocy w realizowaniu swojej misji, poszukuje grantów na mikroprojekty w wysokości 5.000 USD lub mniej z Funduszu Solidarności Wincentyńskiej. Te granty mogą być przyznawane przez VSO (za pośrednictwem Kurii Generalnej) szybko i bez niepotrzebnej roboty papierkowej. VSO przedstawia sprawozdania o wspaniałych owocach tych grantów w kwartalniku (zob. www.famvin.org/vso). Zasoby niestety się wysuszają. Jedynym źródłem przyznawania takich grantów są darowizny do Funduszu Solidarności Wincentyńskiej. FUNDUSZ SOLIDARNOŚCI WINCENTYŃSKIEJ: JAK DOKONAĆ WPŁATY Wpłaty prowincjalne, domowe i indywidualne: 1. Czeki płatne dla: Congregazione della Missione z napisem z tyłu: Deposit Only. Powinny być wysłane na adres: Treasurer General Via dei Capasso 30 00164 Roma Włochy 2. Inne możliwości przekazania mogą być ustalone z Ekonomem Generalnym. W każdym przypadku: 1. Każdy dar będzie potwierdzony. (Jeśli twój dar nie zostanie potwierdzony w stosownym czasie, skontaktuj się z nami dla wyjaśnienia sprawy.) 2. Poinformuj nas, jeżeli dokonujesz jakiegokolwiek przekazu pieniężnego. 9