Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid
Cyprian Norwid Urodził się 24 września 1821r. w majątku Laskowo-Głuchy. Matka, Ludwika Zdzieborowska, była spokrewniona z królewską gałęzią rodu Sobieskich. Ojciec pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Topór, pracował jako urzędnik, był pełnomocnikiem Radziwiłłów, później administracji Namiestnictwa.
Dom rodzinny poety we wsi Laskowo-Głuchy
Rys genealogiczny poety Szymon Norwid Brygida Świeżyńska Ludwik Zdzieborski Anna Sobieska Jan Norwid Ludwika Zdzieborska Ludwik Norwid Ksawery Norwid Cyprian Kamil Norwid Paulina Norwid
Herb rodziny Norwid (Topór)
Po śmierci matki (1825) był wychowywany przez prababkę Hilarię Sobieską W 1830 roku przeżył powstanie listopadowe w Warszawie Norwid uczył się w warszawskim gimnazjum, przed ukończeniem piątej klasy wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej, gdzie kształcił się pod kierunkiem Jana Klemensa Muinasowicza (1831-1837) W roku 1835 zmarł ojciec Norwida
Pierwszym środowiskiem literackim poety było Piśmiennictwo Krajowe, na którego łamach w 1840 r. zadebiutował wierszem Mój ostatni sonet 1842 piesza wędrówka po kraju i ubieganie się o paszport w celach podjęcia studiów artystycznych za granicą Od 1842 r. Norwid rozpoczął podróże po Europie
W 1842 Norwid wyjechał do Drezna. W 1844 roku zamieszkał w Rzymie przy Via Quattro Fontane. Wówczas narzeczona poety, Kamila, zerwała zaręczyny, a Norwid poznał Marię z Nesselrodów Kalergis, która stała się jego wielką nieszczęśliwą miłością. W 1846 zamieszkał w Berlinie, jednak w tym samym roku został aresztowany i zmuszony do wyjazdu. Przeprowadził się do Brukseli. 1848 - pobyt w Rzymie w czasie Wiosny Ludów.
W latach 1849-1852 mieszkał w Paryżu, gdzie spotkał Juliusza Słowackiego i Fryderyka Chopina. Publikował w "Gońcu polskim" w Paryżu, żyjąc w biedzie. U niego postępowały głuchota i ślepota. 1851 - Próba wstąpienia do zgromadzenia zmartwychwstańców, co spotkało się ze zdecydowaną odmową. W 1853 roku Norwid wyemigrował do USA, gdzie otrzymał dobrze płatną posadę w pracowni graficznej.
W VI 1854 r. Norwid wrócił do Europy z księciem Marcelim Lubomirskim. Zamieszkał w Londynie i wykonywał prace artystyczno rzemieślnicze. Następnie powrócił do Paryża, gdzie udało mu się opublikować kilka utworów. Norwid w 1861 r.
W 1863 r. wybuchło powstanie styczniowe, które pochłonęło uwagę Norwida, usiłował on mieć czynny wpływ na kształtowanie procesów powstania. 1865-1866 - przygotowanie do druku zbioru liryk "Vade-mecum". W następnych latach Norwid cierpiał straszliwą nędzę, chorował na gruźlicę. W 1877 r. przeżył tragedię z powodu nieudanego wyjazdu do Florencji. Kuzyn Norwida, Michał Kleczkowski, umieścił go w Domu św. Kazimierza na przedmieściu Ivry, na peryferiach Paryża.
Zmarł w przytułku nad ranem 23 maja 1883. Pochowany został na cmentarzu w Ivry. W1888 r. przeniesiony do grobu zbiorowego na polskim cmentarzu w Montmorency
Dorobek artysty Wybitny twórca romantyczny, poeta, prozaik, dramatopisarz, rzeźbiarz, malarz i rysownik. Często jest uważany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. Wielu historyków literatury zalicza jego twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu.
Najważniejsze dzieła Norwida Liryka: Bema pamięci żałobny rapsod (1851) ***[Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie] (styczeń 1856) Do obywatela Johna Brown (1859) W Weronie Italiam!,Italiam! Moja ojczyzna Pieśń od ziemi naszej Vade-mecum (1858-1866) wydane drukiem sto lat po napisaniu Fortepian Szopena
Rękopis Fortepianu Szopena
Poematy: Najważniejsze dzieła Norwida Wesele. Powieść. (1847) Pompeja (1848 lub 1849) Niewola. Rapsod (1849) Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem. (1851) Szczesna. Powieść (1854) EPIMENIDES. Przypowieść (1854) QUIDAM. Przypowieść (1855-1857) Fulminant. Rapsod (1863) Że piękno to jest...(1865) Assunta (1870)
Najważniejsze dzieła Norwida Proza Łaskawy opiekun czyli Bartłomiej Alfonsem (1840) Wyjątek z pamiętnika (1850) Czarne kwiaty (1856) wspomnienia dotyczące ostatnich spotkań z różnymi osobami, na krótko przed ich śmiercią Białe kwiaty (1856) teoretyczne uzasadnienie Czarnych kwiatów Bransoletka. Legenda dziewiętnastego wieku (1858) Cywilizacja. Legenda (1861) Ostatnia z bajek (1882) Milczenie Pamiętnik Podróżny
Najważniejsze dzieła Norwida Nowele: Ad leones! (1883) Stygmat (1883) Tajemnica lorda Singelworth (1883) Archeologia (1866) Dwie powieści (1866) Dramat: Noc tysiączna druga. Komedia (1850) Wanda (1851) Krakus. Książę nieznany (1851, 1861) Słodycz (1855 lub 1856) Aktor. Komediodrama (1867) Rzecz o wolności słowa (1869) Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872) Kleopatra i Cezar (ok. 1870, 1878) Za kulisami
Obrazy Jutrznia
Trzy postacie w zasłonach na twarzy Najady
Wybrane grafiki
Adaptacje twórczości Cypriana Poezja śpiewana: Norwida Czesław Niemen - w roku 1978 roku wydał dwupłytowy longplay Idee fixe, który opierał się wyłącznie na poezji Norwida m. in.: Sieroctwo, Larwa, Laur dojrzały, Moja piosnka [II] Wanda Warska (m.in. W Weronie) Stan Borys (np. Czy podam się o amnestię?) Closterkelles (Po to właśnie) Maciej Maleńczuk z zespołem Homo Twist - Moja piosnka II i Bema pamięci żałobny rapsod