Sygnatura ITPP2/4512-237/16/AJ Data 2016.07.20 Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniach 3 i 27 czerwca 2016 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz kosztów związanych z eksploatacją samochodu osobowego wykorzystywanego zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów prywatnych jest prawidłowe, prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z wykorzystywaniem w działalności gospodarczej drugiego samochodu osobowego jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 3 i 27 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz kosztów związanych z eksploatacją samochodu osobowego wykorzystywanego zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów prywatnych oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z wykorzystywaniem w działalności gospodarczej drugiego samochodu osobowego. We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Funkcjonuje na podatku dochodowym liniowym 19% oraz jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Chciałby Pan w swojej działalności posiadać dwa samochody (osobowe), z których jeden byłby używany tylko do celów związanych z działalnością gospodarczą, natomiast drugi zarówno do działalności jak i dodatkowo do celów prywatnych. Oba auta zamierza Pan nabyć w leasing. W związku z tym zgodnie z obowiązującymi przepisami zamierza Pan raty leasingowe oraz koszty eksploatacji pierwszego auta rozliczać w 100% VAT oraz całość kwoty netto jako koszt
uzyskania przychodu, natomiast drugie auto 50% VAT oraz resztę traktować jako koszt uzyskania przychodu. Wskazał Pan, że nie zatrudnia pracowników pracuje sam. Samochody będą wykorzystywane tylko do czynności opodatkowanych. Samochody użytkowane będą na podstawie leasingu operacyjnego. W odniesieniu do samochodu który ma być wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej wskazał Pan, że: 1. samochód nie będzie wynajmowany, 2. nie dotyczy Pana kwestia określenia zasad używania samochodu, 3. samochód posiada konfigurację GPS, ale nadzór jest zbędny, gdyż tylko Pan będzie go użytkował, 4. ze względu na całkowicie nieregulowany i nieprzewidywalny czas pracy oraz miejsce wykonywania pracy trudno mówić o garażu czy miejscu postojowym; oficjalnie adresem wykonywania działalności jest pokój w Pana domu, więc naturalnie jest to główne miejsce przebywania tego samochodu, 5. nie dotyczy Pana wprowadzenie obowiązku zostawienia pojazdu po godzinach na parkingu firmy, 6. będzie prowadził Pan ewidencję przebiegu, 7. złoży Pan informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług naczelnikowi urzędu skarbowego. W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. Czy auto prywatno-służbowe może być rozliczane w 50% podatku od towarów i usług, a drugie auto, które jest tylko służbowe, może być rozliczane w 100% podatku do towarów i usług... Zdaniem Wnioskodawcy, samochód prywatno-służbowy powinien być rozliczany w 50% (raty leasingowe netto oraz faktury eksploatacyjne netto), natomiast auto tylko służbowe powinno być rozliczone w 100%. Prawo nie zabrania jednoosobowej działalności gospodarczej posiadać więcej niż jeden samochód, w związku z tym naturalne jest, że minimum jeden jest wykorzystywany zarówno do celów prywatnych, jak i służbowych. Drugi samochód jest natomiast zakupiony w 100% z założeniami służbowymi (długie trasy, kwestia komfortu, efekt reprezentatywny, kwestia statusu, itp.) i dlatego uważa Pan, że VAT powinien być rozliczony w 100%. W Pana ocenie, przepisy są dość jednoznaczne w tej kwestii, ale prośba o interpretację wynika z dość nietypowej sytuacji, gdzie jednoosobowa działalność gospodarcza posiada więcej niż jeden samochód. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych: jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu, rat leasingowych oraz kosztów związanych z eksploatacją samochodu osobowego
wykorzystywanego zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów prywatnych, jest nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z wykorzystywaniem w działalności gospodarczej drugiego samochodu osobowego. Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a. nabycia towarów i usług, b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego. Kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Zgodnie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3.5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy). W myśl art. 86a ust. 2 ww. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: 1. przeznaczonych wyłącznie do: a. odprzedaży, b. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, c. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika; 2. w odniesieniu do których: a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy). Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać: 1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; 2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; 3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; 4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący: a. kolejny numer wpisu; b. datę i cel wyjazdu; c. opis trasy (skąd - dokąd); d. liczbę przejechanych kilometrów; e. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem; - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy). W przypadku niezłożenia w terminie takiej informacji, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy). Dla celów pełnego odliczania podatku naliczonego fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego
musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do wniosku jak słusznie Pan stwierdził że w przypadku samochodu osobowego, który będzie wykorzystywany zarówno do celów prywatnych jak i związanych z działalnością gospodarczą będzie przysługiwało Panu zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych i wydatków związanych z eksploatacją tego pojazdu. Nie można natomiast się zgodzić z Pana twierdzeniem, że w przypadku drugiego z samochodów będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych i wydatków związanych z jego eksploatacją. Nie można bowiem obiektywnie uznać, że samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. W przypadku bowiem, gdy np. samochód, który ma być wykorzystywany zarówno w działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych, nie będzie sprawny, nie można w ocenie tut. organu obiektywnie stwierdzić, że prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą nie będzie Pan wykorzystywał ten pojazd również do celów prywatnych. Okoliczności tej nie zmieni również fakt, że złoży Pan naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tym pojeździe VAT-26 i będzie prowadził dla tego samochodu ewidencję jego przebiegu. W związku z tym przysługiwać będzie Panu prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego przy ww. zakupach. Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.