Miesięcznik parafii Św. Józefa w Gorzowie Wlkp. Nr (71) 198 Styczeń 2011 r. BÓG PRZYSZEDŁ DO CIEBIE...
Ogłoszenia 1. W dni świąteczne zapraszam wszystkich na Msze Święte do naszej parafialnej świątyni. Tu ma miejsce najpełniejsze spotkanie wierzącego z Bogiem-Człowiekiem. Starajmy się jak najgłębiej pochylić nad radosną tajemnicą narodzin Bożego Syna. Dlatego apeluję, aby nie spieszyć się z wyjściem z kościoła zaraz po błogosławieństwie. Zachęcam wszystkich, zwłaszcza dzieci, do gromadzenia się przy betlejemskim żłóbku, aby wspólnie śpiewać jeszcze piękne polskie kolędy i pastorałki. Niech rozbrzmiewają one także w naszych domach, podczas świątecznych spotkań z najbliższymi nie wstydźmy się tej pobożności, jest ona przecież wyrazem naszej wiary! 2. W pierwsze Święto Bożego Narodzenia - Msze św. o godz. 8.00, 10.00, 12.00 i 19.00. 3. W tym roku wyjątkowo 26 grudnia przypada Święto Świętej Rodziny, zapraszamy wszystkie małżeństwa na Mszę św. na godz. 12.00. W czasie Eucharystii odbędzie się uroczyste odnowienie przyrzeczeń małżeńskich i możliwość przystąpienia do Krucjaty Obrony Małżeństwa. 4. Od 27 grudnia rozpoczynamy kolędę, program jest podany w naszej parafialnej gazecie i wywieszony w gablotkach. 5. Nabożeństwo przebłagalno dziękczynne oraz Msza św. na zakończenie Roku 2010 odbędzie się 31 grudnia o godz. 17.00. W związku z tym nie będzie Mszy św. o godz. 18.30. 6. 1 stycznia Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Msze św. wg porządku niedzielnego. Pamiętajmy, że tego dnia mamy obowiązek uczestnictwa we Mszy św. 7. W czwartek 6 stycznia obchodzić będziemy Uroczystość Objawienia Pańskiego Trzech Króli. Msze św. według porządku niedzielnego. Pamiętajmy, że tego dnia mamy obowiązek uczestnictwa we Mszy św. Drodzy Czytelnicy! Życzymy Wam pokoju, błogosławieństwa Bożego i radosnego zdumienia Miłością, która nie zmęczyła się człowiekiem ale nieustannie do niego przychodzi Redakcja
Z biurka O. Proboszcza KOCHANI PARAFIANIE! W święta Bożego Narodzenia radujemy się z faktu, że Bóg wkroczył w dzieje ludzkości, że Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami. Aby przeżyć tę tajemnicę prawdziwie po chrześcijańsku, nie ograniczajmy się tylko do zewnętrznych obrzędów i zwyczajów. Zechciejmy dotrzeć do źródła tej radości, do samej Tajemnicy Wcielenia. Przeżywajmy te święta w gronie rodzinnym, pochyleni nad Dobrą Nowiną zwiastującą pokój i miłość. Niech przejawem takiego przeżywania tych świąt będzie wspólne śpiewanie kolęd i pastorałek. To piękny polski zwyczaj, niestety, zanikający już w naszych rodzinach i w naszej współczesnej kulturze. Polskie kolędy zawierają bogate treści teologiczne, czerpią z narodowej tradycji i historii. Niech polskie katolickie domy w tym czasie rozbrzmiewają kolędą płynącą nie tylko z głośników radiowych i telewizyjnych, ale przede wszystkim z naszych serc. W tym roku tak wyjątkowo ułożył się kalendarz liturgiczny, że w drugi dzień świąt Narodzenia Pańskiego, w który tradycyjnie czcimy świętego Szczepana, pierwszego męczennika, przypada akurat niedziela. A każdego roku w pierwszą niedzielę po Bożym Narodzeniu obchodzimy święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. W tym roku te oba tytuły na siebie się nałożyły. Zatem kierując myśli ku Świętej Rodzinie, powierzając jej nasze rodziny, wpatrujmy się też w tego, który przypomina nam, że prawda o Zbawicielu warta jest każdej, nawet największej ofiary. Pamiętajmy, że wszyscy różnymi drogami jesteśmy powołani do świętości. W najbliższym czasie w naszej Parafii rozpoczną się odwiedziny duszpasterskie, zwane kolędą. Pragniemy odwiedzić naszych Drogich Parafian, aby zanieść do Waszych domów i rodzin Boże błogosławieństwo. Będzie to przede wszystkim wizyta duszpasterska, podczas której zapraszamy wszystkich do wspólnej modlitwy, do zastanowienia się nad naszymi praktykami religijnymi. Kolęda ma także służyć lepszemu wzajemnemu poznaniu się, zbliżeniu duszpasterzy do powierzonych ich trosce parafian i odwrotnie. Niech to będzie okazja do rozmowy o radościach i smutkach odwiedzanych rodzin oraz o wspólnych sprawach całej naszej wspólnoty parafialnej. Składane przy tej okazji ofiary zostaną przeznaczone na potrzeby naszej Parafii. Niech te Święta dla wszystkich Drogich Parafian i Gości będą pełne Bożego błogosławieństwa i miłości, którą przynosi ze sobą Boży Syn pod nasze dachy, do naszych rodzin i serc. Niech ta Boża radość i miłość przedłuża się na kolejne dni naszego świętowania i na całą, nieraz trudną codzienność. O. Dariusz Galant - Proboszcz Intencje Apostolstwa Modlitwy - styczeń 2011 Intencja ogólna: Aby bogactwa świata stworzonego jako cenny dar Boga dla ludzi były chronione, dobrze wykorzystywane i dostępne dla wszystkich. Intencja misyjna: Aby chrześcijanie osiągnęli pełną jedność, dając świadectwo całemu rodzajowi ludzkiemu, że Bóg jest Ojcem wszystkich. Strona 3
Kalendarz Liturgiczny 1.01 31.01.2011 Z kalendarza liturgicznego WIZYTA DUSZPASTERSKA - KOLĘDA 1 stycznia 2011 r., Sobota Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi Lb 6,22-27; Ga 4,4-7; Łk 2,16-21 2 stycznia 2011 r. Druga Niedziela po Narodzeniu Pańskim Syr 24,1-2.8-12; Ef 1,3-6.15-18; J 1,1-18 3 stycznia 2011 r., Poniedz. 1 J 2,29-3,6; J 1,29-34 4 stycznia 2011 r., Wtorek 1 J 3,7-10; J 1,35-42 5 stycznia 2011 r., Środa 1 J 3,11-21; J 1,43-51 6 stycznia 2011 r., Czwartek Objawienie Pańskie - uroczystość Iz 60,1-6; Ef 3,2-3a.5-6; Mt 2,1-12 7 stycznia 2011 r., Piątek 1 J 3,22-4,6; Mt 4,12-17.23-25 8 stycznia 2011 r., Sobota 1 J 4,7-10; Mk 6,34-44 9 stycznia 2011 r., Niedziela Trzecia Niedziela po Narodzeniu Pańskim Święto Chrztu Pańskiego Iz 42,1-4.6-7; Dz 10,34-38; Mt 3,13-17 10 stycznia 2011 r., Poniedz. Hbr 1,1-6; Mk 1,14-20 11 stycznia 2011 r., Wtorek Hbr 2,5-12; Mk 1,21-28 12 stycznia 2011 r., Środa Hbr 2,14-18; Mk 1,29-39 13 stycznia 2011 r., Czwartek Hbr 3,7-14; Mk 1,40-45 14 stycznia 2011 r., Piątek Hbr 4,1-5.11; Mk 2,1-12 Strona 4 1. Po co kolęda Święta Bożego Narodzenia to Święta pełne miłości, braterstwa i radości. Wśród chrześcijan wytwarzają one szczególną więź i poczucie wspólnoty przez przeżywanie prawdy o Wcieleniu Bożego Słowa i zstąpieniu Syna Bożego na ziemię. Klimat tych Świąt sprawia, że ludzie w tym okresie chcą być bliscy sobie, chcą ten czas przeżywać razem w rodzinie przy stole wigilijnym. Pięknym zwyczajem jest odwiedzanie w tych dniach świątecznych swoich krewnych, przyjaciół, a także ludzi samotnych. Na ulicach, w domach i na klatkach schodowych słychać śpiew kolędników, którzy wędrują od domu do domu z życzeniami. Nic więc dziwnego, że w tym odwiedzaniu bliskich, bo swoich parafian, biorą udział i duszpasterze. Tradycja kolędowania sięga dalekiej przeszłości. Już we wczesnośredniowiecznych dokumentach kościelnych natrafiamy na ślady kolędowania w okresie świąt Bożego Narodzenia jako formę bezpośredniego kontaktu z wiernymi w bardzo rozległych wtedy obszarowo parafiach. Uzasadnienia tej praktyki doszukiwano się już dawno m.in. w zapisie Ewangelii św. Mateusza (Mt 2,2). Czytamy tam, że mędrcy oddawszy pokłon narodzonemu Jezusowi wracali inną drogą do swoich krajów. Legenda poszerzyła ten zapis o to, że rozchodzili się, odwiedzali różne miasta i wioski i rozgłaszali wieść o Bogu narodzonym w ludzkiej postaci. Zapis u św. Łukasza mówi, iż Chrystus poleca swoim 72 uczniom, aby szli do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść miał (Łk 10, 1-12). Mało kto wie, że do tych bożonarodzeniowych odwiedzin parafian, kapłan, przez przyjęcie urzędu posługiwania duszpasterskiego, jest zobowiązany na mocy Kodeksu Prawa Kanonicznego celem wzajemnego poznania się. Czytamy w nim: proboszcz winien nawiedzać rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza niepokojach i smutku oraz umacniając ich w Panu, jak również - jeśli w czymś nie domagają - roztropnie ich korygować (kan. 529 l KPK). Tradycja wizyty duszpasterskiej, zwanej popularnie kolędą zawiera w sobie bogactwo znaków i treści. Piękna i głęboka jest treść śpiewanych tradycyjnie kolęd, które są zwiastowaniem radości o narodzeniu Bożego Syna. Otwierając drzwi domu, mieszkania, zapraszamy Go by się narodził w każdym człowieku, w każdej rodzinie i w każdym sercu. Kulminacyjnym punktem odwiedzin kałana jest odczytanie w rodzinie fragmentu Pisma św. o narodzeniu Pana Jezusa oraz bogate w treści modlitwy o błogosławieństwo dla mieszkańców, np: Panie, pobłogosław nam, błogosław ten dom i jego mieszkańców, daj im anioła za stróża, aby strzegł, osłaniał i bronił przez Jezusa Chrystusa. Po odmówieniu modlitwy Pańskiej, której nauczył
Z kalendarza liturgicznego nas Jezus Chrystus, preferuje się odmówienie modlitw wstawienniczych za rodzinę, za dzieci, za małżonków, za chorych i samotnych. 2. Uwagi praktyczne Odwiedziny kolędowe mają miejsce w takiej porze, aby cała rodzina mogła brać w niej udział. W naszej parafii rozpoczyna się je około godziny 16.00. Aby uszanować prawo do odpoczynku wieczornego, nie przeciąga się kolędy do późnych godzin. Kiedy dyskutuje się na temat kolędy, można niekiedy usłyszeć negatywne opinie. Zastrzeżenia dotyczą np. czasu trwania odwiedzin. Nie jest możliwe, żeby kapłan, który ma do odwiedzenia średnio ok. 30 rodzin dziennie poświęcał jednej rodzinie więcej czasu niż 10-15 minut. Trudno też przyjmować kapłanowi gościnę w czasie trwania kolędy, podczas gdy inne rodziny czekają i niecierpliwią się, kiedy kapłan przyjdzie. Tematem wizyty duszpasterskiej są przede wszystkim kwestie natury religijnej. Niekiedy ta krótka i raczej symboliczna wizyta staje się okazją do podjęcia bardzo ważnej i trudnej sprawy, która wymaga poświęcenia zdecydowanie większej ilości czasu. Dlatego jeśli zachodzi taka potrzeba i ktoś potrzebuje dłuższej rozmowy, właśnie na kolędzie ma możliwość umówienia się z duszpasterzem w dogodnym dla obu stron terminie. Wypada, aby wszyscy mieszkańcy byli obecni w domu. Na stole należy wcześniej przygotować następujące znaki i symbole: Pismo św., krzyż, świece, woda święcona, kropidło. Zazwyczaj parafianie z radością oczekują na przybycie swojego duszpasterza, goszcząc go w progach swojego domu. Niestety zdarzają się, też i pewne trudności, z jakimi spotyka się kapłan podczas kolędy. Zamknięte drzwi, nie zawsze muszą oznaczać niechęć do księdza ze strony parafian. Najczęstszym dziś tego powodem jest po prostu praca domowników, która uniemożliwia wspólne spotkanie. Niejednokrotnie problemy z przyjęciem księdza w domu mają wierzący stojący z boku Kościoła, wierzący-niepraktykujący, żyjący w związkach niesakramentalnych, których styl życia wyklucza ich z możliwości aktywnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym Kościoła. Każda parafia prowadzi kartoteki swoich parafian, gdzie odnotowuje się dane, przyjęte sakramenty, informacje o sytuacji rodziny, problemy. Warto dbać, aby ta kartoteka była uzupełniana przez kapłana na kolędzie. Wraz z kapłanem wędrują po kolędzie ministranci i lektorzy. Oni są zwiastunami, oni pierwsi widzą reakcje ludzi, czasami agresję. Wielu ludzi przyjmuje ich bardzo życzliwie i z troską. Istnieje też zwyczaj, że wierni w czasie kolędy składają ofiary do puszek ministranckich. Te ofiary wspierają dzieła poświęcone ministrantom (dofinansowanie wyjazdów podczas ferii i wakacji, pomoc doraźna). Jeśli ktoś jest nieobecny w domu (z różnych przyczyn), a ma życzenie wizyty duszpasterskiej, może zawsze skontaktować się osobiście lub telefonicznie z proboszczem parafii, aby umówić się na kolędę w innym dogodnym terminie. Warto odwiedziny kolędowe przeżywać w duchu radości bożonarodzeniowej, w duchu modlitwy, serdecznej rozmowy z duszpasterzami. Niech błogosławieństwo kolędowe chroni nasz dom, nasze rodziny i umacnia nas na drodze życia chrześcijańskiego. 15 stycznia 2011 r., Sobota Hbr 4,12-16; Mk 2,13-17 16 stycznia 2011 r. Druga Niedziela zwykła Iz 49,3.5-6; 1 Kor 1,1-3; J 1,29-34 17 stycznia 2011 r., Poniedz. Hbr 5,1-10; Mk 2,18-22 18 stycznia 2011 r., Wtorek Hbr 6,10-20; Mk 2,23-28 19 stycznia 2011 r., Środa Hbr 7,1-3.15-17; Mk 3,1-6 20 stycznia 2011 r., Czwartek Hbr 7,25-8,6; Mk 3,7-12 21 stycznia 2011 r., Piątek Hbr 8,6-13; Mk 3,13-19 22 stycznia 2011 r., Sobota Hbr 9,1-3.11-14; Mk 3,20-21 23 stycznia 2011 r. Trzecia Niedziela zwykła Iz 8,23b-9,3; 1 Kor 1,10-13.17; Mt 4,12-23 24 stycznia 2011 r., Poniedz. Hbr 9,15.24-28; Mk 3,22-30 25 stycznia 2011 r., Wtorek Nawrócenie Świętego Pawła, Apostoła - święto Dz 22,3-16; Dz 9,1-22; Mk 16,15-18 26 stycznia 2011 r., Środa Św. biskupów Tymoteusza i Tytusa - wspomnienie obowiązkowe 2 Tm 1,1-8; Tt 1,1-5; Łk 10,1-9 27 stycznia 2011 r., Czwartek Hbr 10,19-25; Mk 4,21-25 28 stycznia 2011 r., Piątek Hbr 10,19-25; Mk 4,26-34 29 stycznia 2011 r., Sobota Hbr 11,1-2.8-19; Mk 4,35-41 30 stycznia 2011 r. Czwarta Niedziela zwykła So 2,3; 3,12-13; 1 Kor 1,26-31; Mt 5,1-12a 31 stycznia 2011 r., Poniedz. Hbr 11,32-40; Mk 5,1-20 Strona 5
Z kalendarza liturgicznego ŚWIĘTA NAKAZANE W CIĄGU ROKU LITURGICZNEGO Pierwsze przykazanie kościelne mówi o świętach nakazanych. W ciągu wieków zmieniała się ich liczba. Wierni w różnych krajach obchodzą ich mniej lub więcej. W niektórych krajach pewne święta zostały za zgodą Stolicy Apostolskiej przeniesione na niedzielę. W Polsce w okresie komunizmu niektóre święta nakazane stały się dniami pracy. Mówiło się o tak zwanych świętach zniesionych. Powodowało to u wiernych wątpliwości sumienia, a praca w te dni niejednokrotnie wręcz uniemożliwiała świętowanie wielkich wydarzeń zbawczych. Dlatego Biskupi polscy kierując się przepisami liturgicznymi Kościoła i mając na uwadze dobro duchowe wiernych postanowili prosić Stolicę Apostolską o przeniesienie uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego na 7. niedzielę Wielkanocy oraz o to, by ze względu na dni robocze świętami nakazanymi nie były w Polsce: uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, uroczystość świętego Józefa oraz uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dniu 4 marca 2003 r. wydała dla Polski dekret pozwalający na wspomniane zmiany, zaś Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski w dniu 12 marca 2003 r. postanowiło, by te zmiany obowiązywały od 30. listopada 2003 roku. Po uwzględnieniu omówionych zmian, świętami nakazanymi w Polsce poza niedzielami są: - uroczystość Narodzenia Pańskiego (25 grudnia), - uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (1 stycznia), - uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia), - uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało), - uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia), - uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada). Z życia parafii REKOLEKCJE ADWENTOWE W naszej parafii św. Józefa od 28 listopada do 1 grudnia odbyły się rekolekcje adwentowe dla dorosłych i dzieci. Czas ten był chwilą łaski jaka spłynęła na uczestników. Czas Adwentu nie jest popularnym czasem rekolekcji. Niekiedy wręcz budzi zdziwienie Przywykliśmy do rekolekcji wielkopostnych, bo to takie oczywiste. Wielki Post spowiedź, nawrócenie, tajemnica krzyża kulminacja misterium paschalnego Tutaj wszystko się dopełnia, realizuje, ostatecznie dopowiada Ale, żeby doszło do tego, co jest pełnią i kulminacją, potrzebny jest początek. A tym początkiem jest tajemnica Wcielenia. Bóg staje się człowiekiem. Biblia mówi jeszcze dosadniej: Słowo stało się Ciałem i rozbiło swój namiot między naszymi Będziemy śpiewać o tym niedługo w naszej niezwykłej kolędzie: Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony, Ogień krzepnie, Blask ciemnieje, Ma granice Nieskończony Oto ten czas został nam dany i o. Mariusz Piwowarczyk OMI, jako posłaniec, który stał się źródłem rekolekcyjnego oczekiwania na narodziny Jezusa Chrystusa. Dziękujemy Bogu za ten dar i polecamy modlitwie wszystkich, którzy przyczynili się do tego dzieła. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał. Jk 1, 22-24. o. Karol Bucholc OMI Strona 6
Z życia parafii RÓŻA Róża odgrywa znaczną rolę w symbolice chrześcijańskiej. Wprawdzie w samym Piśmie Świętym kwiat ten pojawia się sporadycznie ( wyrosłam [ ] jak krzewy róży w Jerychu, Syr 24, 14; rozwijajcie się jak róża rosnąca nad strumieniem wody, Syr 39, 13), to jednak od czasów wczesnochrześcijańskich przypisuje mu się różne znaczenia. Róża staje się symbolem Chrystusa w jego męce a Niepokalana Dziewica Maryja jest różą wśród cierni. Czerwona róża jest symbolem męczeństwa Jezusa Chrystusa ze względu na krwisty kolor i pięciokrotność okwiatu (związek z pięcioma ranami), a jej kolce nawiązują do korony cierniowej. W pieśni pasyjnej Dobranoc głowo Święta, Jezus nazywany jest kwiatem różanym. Róża jako delikatny kwiat wyrastający spośród kolców jest z kolei symbolem Maryi jako osoby niepokalanie poczętej wśród grzeszników. Jednym z określeń Maryi jest Róża Syjonu, innym pojawiającym się w litanii loretańskiej jest Róża Duchowna (Rosa Mystica). Do najstarszych świadectw tej symboliki maryjnej zalicza się zwrotkę Carmen paschale poety Seduliusza ( z ok. 430 r.): Jak pośród ostrych cierni delikatna rozkwita róża, Wolna od kolców, co ranią i krzew macierzysty przyćmiewa swym pięknem, Tak z rodu Ewy wzrosła święta Maryja; Nowa dziewica zmyła winę swej poprzedniczki. Złota róża jest symbolem zakończenia wielkiego dzieła. Dawniej w niedzielę Laetare (czwarta Niedziela Wielkiego Postu) papież dokonywał poświęcenia złotej Róży w rzymskim kościele Świętego Krzyża Jerozolimskiego jako symbolu władzy duchowej, pewności zmartwychwstania i nieśmiertelności. Zwyczaj ten zaniknął w związku z reformami liturgicznymi drugiej połowy XX wieku. Pozostała natomiast tradycja ofiarowywania złotej róży przez papieża wybranym osobom lub kościołom. W pierwszą niedzielę grudnia, niedzielę rodzin, w naszym kościele małżeństwa i rodziny parafii ofiarowały złotą różę Matce Bożej Fatimskiej. Nasza róża jest symbolem rozpoczęcia wielkiego dzieła modlitewnego obrony naszych małżeństw i rodzin. Lilianna Pawłowska RODZINA JEST NAJWAŻNIEJSZA! Pierwsze spotkanie pokongresowe małżeństw i rodzin. W sobotę, 11 grudnia b.r., przeżywaliśmy I pokongresowe spotkanie rodzin i małżeństw miasta Gorzowa Wlkp., które z inicjatywy Rejonowego Duszpasterza Rodzin O. Dariusza Galanta OMI, odbyło się w Kościele Św. Józefa na Brackiej. Miejsce nie przypadkowe, bo Św. Józef jest szczególnym patronem rodzin, a kościół na Brackiej u oo. Oblatów( jak mawiają gorzowianie) jest jakby centrum modlitwy w obronie małżeństwa i rodziny w naszym mieście. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. prałat Rafał Zięciak - proboszcz parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gorzowie Wlkp. Z wielką uwagą wysłuchaliśmy konferencji pt. Wychowanie dzieci i młodzieży na tle Biblijnego wzorca odpowiedzialnego ojcostwa w odniesieniu do współczesnego kryzysu roli ojca, którą wygłosił dr Mieczysław Guzewicz. Prelegent w sposób prosty i niezwykle racjonalny, przybliżając nam biblijne postaci Starego Testamentu, Proroków Tobiasza i Hioba, ukazał niezwykłą rolę ojca w procesie wychowania i kształtowania wiary i sumienia dzieci. Opierając się na przypowieści Pana Jezusa o synu marnotrawnym pokazał nam idealny obraz ojca miłującego swoje dzieci miłością bezwarunkową do końca, tak jak nas Bóg umiłował. Niezmiernie cieszy, że w sobotni, zimowy wieczór tak licznie zgromadziliśmy się w naszej Świątyni. Mamy nadzieję, że takie spotkania będą kontynuowane i coraz więcej małżeństw i rodzin naszego miasta będzie brało w nich udział. Dziękujemy Zespołowi Muzycznemu Siloe, który ubogacił swoją muzyką i śpiewem nasze spotkanie. Lila i Piotr Pawłowscy Strona 7
Strona 8 Objawienia Maryjne OBJAWIENIA MATKI BOŻEJ W EKWADORZE W kolejnym odcinku Co Maryja mówi światu przenosimy się do stolicy Ekwadoru Quito, gdzie przełożona sióstr Niepokalanego Poczęcia miała kilkakrotne widzenie Najświętszej Panienki. Mariana Francisca urodziła się w Hiszpanii 1563 roku. Gdy miała 14 lat rozpoczęła swe życie zakonne. Matki założycielki były zachwycone doskonałym przestrzeganiem reguł zakonnych i praktyką cnót młodej nowicjuszki, inne siostry jednak okazywały zazdrość, prześladowały ją i rozsiewały oszczerstwa. Po śmierci pierwszej przełożonej w 1593 roku, została wybrana na przeoryszę. Wówczas jedna z zakonnic zawiązała spisek przeciw przełożonej i domagała się złagodzenia reguły. W tej trudnej sytuacji matka Mariana uciekała się do modlitwy a Matka Boża wspierała ją: Jestem María del Buen Suceso, Królowa nieba i ziemi. Przyszłam, aby pocieszyć twoje udręczone serce! Szatan próbuje zniszczyć to Boże dzieło, posługując się Moimi niewiernymi córkami, lecz nie osiągnie celu, bo Ja jestem Królową zwycięstwa i Matką Dobrego Zdarzenia, i pod tym tytułem pragnę być znana dla zachowania Mego klasztoru i jego mieszkańców. Nowo wybrana przełożona złagodziła regułę zakonu czego nie mogła zaakceptować Mariana, która za nieposłuszeństwo została uwięziona. Ostatecznie matka przełożona zrozumiała niewłaściwość swojego postępowania i zrezygnowała ze swego urzędu. Sama zapadła na zdrowiu odmawiała przyjęcia pokarmu i poczęła bluźnić. Wtedy matka Mariana poprosiła biskupa o pozwolenie na przeniesienie zbuntowanej siostry do infirmerii klasztornej, gdzie sama opiekowała się nią. Obawiając się o życie wieczne tej siostry, matka Mariana gorąco prosiła Pana Jezusa o uratowanie jej duszy. W tym celu zgodziła się na przeżywanie duchowo pięciu lat kar piekielnych. Wkrótce siostra nawróciła się, odbyła spowiedź generalną i stała się wzorem pokory i pobożności do końca życia. Zmarła rok po śmierci matki Mariany. Tymczasem m. Mariana musiała wypełnić obietnicę: podczas pięciu lat czuła się jak potępiona i odrzucona przez Boga, którego tak bardzo umiłowała; przeżywała duchowo męki dusz potępionych. Maryja sześciokrotnie ukazywała się Marianie - od 17 września 1588 do 8 grudnia 1634. Przekazywała jej wiele proroctw dotyczących Kościoła i Ekwadoru. Matka Boża mówiła o zanikaniu wiary, szerzeniu się herezji i bluźnierstw oraz o upadku obyczajów i nowych modach, które miały nastać. Mówiła między innymi: Sakrament małżeństwa, symbolizujący związek Chrystusa ze swoim Kościołem, będzie przedmiotem ataków i profanacji w najściślejszym znaczeniu tego słowa. Masoneria, która będzie wówczas sprawować rządy, zaprowadzi niesprawiedliwe prawa mające na celu zniszczenie tego sakramentu, a przez to ułatwi każdemu życie w stanie grzechu, oraz spowoduje wzrost liczby dzieci urodzonych w nielegalnych związkach, nie włączonych do Kościoła. Duch chrześcijański szybko upadnie, drogocenne światło Wiary zgaszone będzie do tego stopnia, że nastąpi prawie całkowite zepsucie obyczajów. Skutki zeświecczonego wychowania będą się nawarstwiać, powodując m. in. niedostatek powołań kapłańskich i zakonnych. Sakrament kapłaństwa będzie ośmieszany, lżony i wzgardzony. Diabeł prześladować będzie szafarzy Pana w każdy możliwy sposób. Będzie działać z okrutną i subtelną przebiegłością, odwodząc ich od ducha powołania i aby uwodząc wielu. Owi zdeprawowani kapłani, którzy zgorszą chrześcijański lud, wzbudzą nienawiść złych chrześcijan oraz wrogów Rzymskiego, Katolickiego i Apostolskiego Kościoła, którzy zwrócą się przeciwko wszystkim kapłanom. Ten pozorny tryumf Szatana przyniesie ogromne cierpienia dobrym pasterzom Kościoła. Co roku w Quito, 2 lutego, w święto maryjne odbywa się procesja wokół centrum miasta zwana Różańcem o Poranku. Zgromadzeni wierni niosą przez miasto niewielką cudowną figurę Matki Bożej Dobrego Zdarzenia, która została wykonana na jej prośbę, modlą się i śpiewają pieśni religijne, publicznie manifestując swoją wiarę. Marzena i Mariusz Kruszakin Opracowano na podstawie: www.zaufaj.com, www.m-ostrowski.com
Nie tylko dla ministrantów... Nałożenie rąk GESTY LITURGICZNE Ręka jest organem o szczególnej wymowie znaczeniowej. Spośród gestów wykonywanych rękami, najbardziej wymownym jest gest nałożenia rąk. W liturgii obrzęd ten należy do najstarszych. Sięga on czasów Chrystusa Pana, który wielokrotnie nakładał ręce na dzieci lub na chorych (Mk 7,33; 10,16; Łk 4,40; Dz 6,6; 2 Tm 1,6). Nakłada się ręce przy udzielaniu błogosławieństwa (np. prymicyjnego), w którym oznacza ono łaskawość Boga w Trójcy Jedynego, który jest źródłem wszelkiej świętości. W obrzędzie sakramentu bierzmowania, nałożenie ręki z równoczesnym namaszczeniem olejem krzyżma oznacza, że Duch Święty udziela się bierzmowanemu jako Dar. W obrzędzie sakramentu święceń nałożenie rąk oznacza przekazanie władzy kapłańskiej. Ponieważ Chrystus często kładł ręce na chorych, których uzdrawiał, dlatego gest ten wszedł do obrzędu namaszczenia chorych. Opętanych uważano za chorych, dlatego przy odmawianiu nad nimi egzorcyzmów, kładziono na nich ręce. Stąd też przy obrzędzie chrztu modlitwa z egzorcyzmem połączona jest z nałożeniem ręki. Nałożenie to jest znakiem ochrony ochrzczonego przed atakami szatana, który jest panem wszelkiego zła. Oznacza także zadanie rozwijania otrzymanego daru życia Bożego, czyli łaski uświęcającej, który powierza się rodzicom i rodzicom chrzestnym. Gest nałożenia, w formie wyciągnięcia ręki, na penitentem, towarzyszy także formule rozgrzeszenia ( Bóg Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą... ) wypowiadanej przez szafarza sakramentu w czasie spowiedzi. Rozłożenie rąk Rozłożenie rąk i wzniesienie ich nieco w górę tak, jak kapłan trzyma je podczas odmawiania modlitw mszalnych, to najstarsza forma postawy modlitewnej, przekazanej przez liturgię. Gest ten oznacza, że adresatem modlitwy jest Pan Bóg. Symbolizuje człowieka, który z całą ufnością zwraca się do Boga i oczekuje od Niego pomocy. Chrześcijanie starożytni w tej postawie upatrywali również podobieństwo do Zbawiciela modlącego się na krzyżu. Tertulian tak o tym pisał: My nie tylko podnosimy ręce, lecz także rozkładamy, wzorując się na cierpieniach Pana Jezusa i wyznajemy Go w modlitwie". Złożenie rąk Od XIII w. zaczął się rozpowszechniać nowy zwyczaj składania rąk z wyprostowanymi palcami. Zwyczaj ten praktykowany był tak w liturgii, jak i poza liturgię. Składanie rąk przy modlitwie symbolizuje wzniesienie duszy do Boga i oddanie Mu się z wiarą. Jest znakiem poddania się Jego woli, jako najwyższemu Panu. Gdy ministrant nie nosi żadnego przedmiotu, albo gdy nie ma w ręku modlitewnika - śpiewnika, wtedy złóż swoje ręce. Ręce powinny być zawsze złożone na wysokości piersi i stale skierowane ku górze. Kiedy łączymy nasze ręce razem i składamy je do modlitwy, wtedy znaczy to: my gromadzimy się, zwracamy się do Boga, oddajemy Mu siebie samych! Bicie się w piersi Jest to znak pokory, skruchy i szczerego żalu za grzechy. Podczas wykonywania tego gestu wskazujemy na serce człowieka, gdyż z serca pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa (Mt 15,19). W Biblii wzmiankę o biciu się w piersi znajdujemy w Łk 23,48, gdzie tłumy wracające z egzekucji Jezusa biły się w piersi, na znak poczucia winy i żalu. Niegdyś gest bicia się w piersi był dużo częstszy; do dziś wielu ludzi bije się w piersi na słowa: Panie nie jestem godzien... przed Komunią św. Obmycie rąk Jest to gest obmycia rąk kapłana, symbolizujący wewnętrzne obmycie z ludzkich nieprawości. Geneza gestu obmycia rąk jest jednak zupełnie inna. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa podczas ofiarowania nie składano pieniędzy, ale najczęściej jakieś dary natury: owoce, chleby, bydło itd. Kapłan musiał każdej ofiary przynajmniej dotknąć. Gdy już skończył przyjmować dary miał zazwyczaj brudne ręce. Stąd wziął się zwyczaj obmywania rąk, który z biegiem historii nabrał w liturgii znaczenia symbolicznego (OWMR 76). OWMR 76 poucza, iż kapłan, stojąc z boku ołtarza umywa ręce, wyrażając tym obrzędem pragnienie duchowego oczyszczenia. W czasie, gdy ministrant obmywa wodą z lawaterza dłonie kapłana, ten wypowiada słowa: Obmyj mnie Panie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Znak krzyża Znak krzyża jest gestem najczęściej wykonywanym gestem przez katolików. Symbolizuje on krzyż, na którym umarł Chrystus. Dla Żydów był on hańbą, dla Greków i Rzymian głupstwem, dla Chrześcijan zaś; oznaczał zbawienie. Znak krzyża jest wyznaniem wiary w Boga Trójjedynego - Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wykonując znak krzyża na samych sobie, niejako sami wyrażamy gotowość na ukrzyżowanie siebie. Drodzy Parafianie - chciejmy wykonywać nasze gesty z wielką starannością, bo kto w małych rzeczach jest wierny ten i wielkich będzie wierny. O. Karol Bucholc OMI Strona 9
Strona 10 Rodzina... MODLITWA RODZINNA Modlitwa rodzinna jest otwarciem się ku Bogu i równocześnie jest zwykłym aktem przyjaźni z członkami rodziny, a przez nich ze wszystkimi ludźmi. Modlitwa rodzinna nie tylko jest ważna w pogłębianiu życia duchowego w rodzinie, ale ma znaczący wpływ na wszystkie wymiary życia. Wspólna, codzienna modlitwa, czytanie Pisma Świętego i rozmowy na tematy religijne są konieczne. Rodzina jest pierwszym środowiskiem, w którym człowiek spotyka się z modlitwa. Proces wychowania do modlitwy opiera się na pozytywnych przeżyciach modlitewnych. Dziecko, reagując na modlitwę, po swojemu rozumie i chłonie wielkie tajemnice Boże; odpowiednio przygotowywane do modlitwy, potrafi nawet głębiej niż człowiek dorosły, przeżywać obecność Boga w swoim życiu. Widząc modlących się rodziców, dziecko może nie pojmować jeszcze słów modlitwy, ale będzie naśladować rodziców w tym, co robią. Gdy zacznie mówić, pojawiają się pytania: Co to jest modlitwa? Do kogo jest kierowana? W ten sposób przy pomocy modlitwy rodzinnej tworzy się w psychice dziecka obraz Boga jako osoby. U podstaw modlitwy dziecka leży wiara rodziców w twórczą obecność Boga w ich życiu. Relacje między rodzicami a dziećmi mają bardzo ważny wpływ na kształtowanie się modlitwy dziecka. Dziecko przez dialog z rodzicami dochodzi do dialogu z Bogiem. Gdy rodzice modlą się wspólnie z dziećmi, wówczas występują nie w roli nauczycieli modlitwy, ale tych, którzy żyją modlitwą, ona jest dla nich ważna i dlatego z miłości wdrażają w nią dzieci. Taka modlitwa prowadzi do bardzo bogatego kontaktu z Bogiem. Wzbogaca też relacje członków rodziny między sobą. Więź z Bogiem jest przenoszona na najbliższych. Odpowiednie formy modlitwy powinno się łączyć z etapami rozwojowymi dzieci i tym, co aktualnie przeżywa rodzina. W pierwszych latach po narodzinach, dziecko oczekuje od rodziców ciepła, bliskości, zapewnienia bezpieczeństwa. Jeśli ma zaspokojone te potrzeby i rodzice umiejętnie połączą je z modlitwą, to poprzez modlitwę dziecko doświadcza tych samych relacji z Bogiem. Modlitwa rodzinna, kiedy biorą w niej udział małe dzieci, powinna być prosta, spontaniczna i urozmaicona. Z Bogiem można rozmawiać przy pomocy słów, gestów. Można Go słuchać, np. w słowach Pisma Świętego. W życiu dziecka ważną rolę odgrywa nastrój. Kiedy dziecko jest wesołe, modlitwa może być czymś pięknym i radosnym. Rodzice, natomiast, nie powinni ulegać nastrojom dzieci, ukazując, że Bóg bardzo kocha człowieka i najbardziej chce przebywać z ludźmi, ale nie zawsze spełnia wszystkie pragnienia ludzkie. Bóg kocha człowieka, zna serce ludzkie i wie, co jest najbardziej człowiekowi potrzebne, dlatego nieraz dla dobra człowieka nie spełnia jego pragnień. Każda rodzina powinna wypracować własny styl modlitwy. Nie może to być schemat, ale styl dostosowany do zmieniających się potrzeb, zainteresowań, wrażliwości rodziny, i tego, czym żyje Kościół. Modlitwa rodzinna powinna się zmieniać, a jej wartość i głębia jest uwarunkowana dojrzałością modlitwy tych, którzy tworzą głowę rodziny. W modlitwie rodzinnej powinno się stworzyć pole inicjatywy dla każdego, proponować także dzieciom przewodniczenie w niej. Przeżycia modlitewne w domu rodzinnym udzielają się dzieciom do tego stopnia, że jako dorośli modlą się w tym samym stylu. Z drugiej strony modlitwa wspólna nie może zastąpić modlitwy indywidualnej. Tam wiec, gdzie praktykuje się codziennie wspólną modlitwę rodzinną, powinno się przewidzieć w niej czas na osobisty kontakt z Bogiem. Modlitwa rodzinna jest też dobrym klimatem do wdrażania dziecka w kolejne etapy dojrzewania chrześcijańskiego (spowiedź, I Komunia św., bierzmowanie i założenie własnej rodziny). Z własnego przykładu wiemy jak bardzo ważne jest wdrażanie modlitwy już od najmłodszych lat. Mamy pewność, że modląc się razem z naszym dzieckiem pokazujemy mu na czym polega relacja Boga z człowiekiem, czym jest modlitwa i jaki ma sens. Jesteśmy przekonani, że będzie ono potrafiło odnaleźć Boga oraz zgłębiać tajemnice Jego obecności w swoim życiu. Lila i Piotr Pawłowscy
GWIAZDKA Z nosami przyklejonymi do szyby wpatrywaliśmy się w ciemniejące niebo. - Jest! Jest! - wykrzyknął mój starszy brat. - Mamo, tato! Jest pierwsza gwiazdka! - Pamiętacie, dlaczego wypatrujemy w Wigilię pierwszej gwiazdki? - zapytał tata. - Na pamiątkę narodzin Pana Jezusa. Trzem Królom ukazała się wtedy gwiazda - odpowiedziałem. W tym momencie otworzyły się drzwi i stanęli w nich dziadkowie. - Ho, ho! - zaśmiał się dziadek. - Te pędraki tak hałasują, że żadne zaproszenia nie są potrzebne. - No to jesteśmy w komplecie - stwierdził tata. Uniósł dłonie w geście zachęty i rzekł: - Zbliżcie się do stołu. Pomodlimy się. Mama podała mu Pismo Święte, a tata uroczystym głosem odczytał tekst o narodzinach Dzieciątka. Wszyscy zmówiliśmy "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryjo". A potem nadszedł ten bardzo ważny moment: tata wziął talerz z opłatkami i zaczęliśmy składać sobie życzenia. Zrobiło się nagle jeszcze cieplej, milej, radośniej. Zasiedliśmy do stołu. W pokoju panował półmrok, rozpraszany przez światełka na choince i dużą świecę z napisem "Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom", stojącą na środku stołu. Mama wytłumaczyła mi, że świeca oznacza Jezusa Chrystusa, który jest "Światłością świata". A kupując tę świecę pomogliśmy ubogim dzieciom. Obok świecy obrus był wybrzuszony, mama włożyła tam garść siana, aby pamiętać, że Pan Jezus narodził się w stajence. - Kto jeszcze dzisiaj do nas przyjdzie? - siostra wskazała na dodatkowe nakrycie na stole. Dorośli uśmiechnęli się. - Wolne miejsce przy stole zostawia się w Wigilię dla niespodziewanego gościa. To taki zwyczaj. Dowód, że pamiętamy o tych, którzy nie mogą razem z nami cieszyć się tym dniem. Nie tylko dla dzieci... Jedliśmy z apetytem, bo cały dzień przestrzegaliśmy postu. Był barszcz z uszkami, kapusta z grzybami i z grochem, ryba, kluski z makiem i parę innych dań. Babcia mówiła, że powinno ich być dwanaście - tyle ilu apostołów - ale nie liczyłem. Po posiłku w domu rozbrzmiały kolędy: "Pójdźmy wszyscy do stajenki", "Dzisiaj w Betlejem". A Dziadek zaintonował góralską: "Oj maluśki, maluśki, maluśki". - Dzieci! - zawołała w pewnej chwili mama. - Coś leży pod choinką! Prezenty! Jak mogliśmy zapomnieć! Rzuciliśmy się w trójkę do ich rozpakowywania. Okazało się, że pudełka czekają też na rodziców i dziadków. - Te podarunki dostaliście, aby przypominały wam o łaskach jakimi na co dzień jesteście obdarzani przez Pana Boga - dodała babcia. Przed północą poszliśmy na Pasterkę. Kolorowanka ARKA NOEGO - 2.01.2011 r. W GORZOWSKIEJ KATEDRZE Koncert kolęd na dobry początek nowego roku. Rozpoczęcie o godz. 16.30, wstęp wolny. Strona 11
Intencje - styczeń 2011 1 stycznia sobota 10.00 wolna 12.00 1) Za + Józefa Gerłowicz w 9. rocznicę śmierci i + Zbigniewa Gerłowicz w 12. rocznicę śmierci 2) W intencji parafian 19.00 wolna 2 stycznia niedziela 8.00 1) Za ++ rodziców z obojga stron Helenę, Bolesława, Michalinę, Stanisława oraz ++ rodzeństwo 2) Za + Henryka Rosińskiego 10.00 1) Za ++ Antoniego i Helenę oraz ++ z rodziny Pławskich 2) Za + Wandę Krzyżowską w 3. rocznicę śmierci 12.00 1) W intencji Parafian 2) W intencji Marzeny i Mariusza 19.00 1) Za + Marię w 9. rocznicę śmierci oraz ++ z rodziny Martynków 2) Za + Andrzeja w rocznicę śmierci 3 stycznia poniedziałek 4 stycznia wtorek 18.30 Za + Kazimierza Fret intencja od szwagierki Joanny i Romana 5 stycznia środa 6 stycznia - czwartek 17.00 wolna 19.00 O świętość kapłanów, a w szczególności duszpasterzy z naszej Parafii oraz o nowe powołania 7 stycznia - piątek 18.30 1) Int. przebłagalnowynagradzająca za grzechy w naszych rodzinach Strona 12 To warto wiedzieć... W OBLICZU ZAGROŻENIA Kolejny rok pracy w szkole, kolejne wychowawstwo i z roku na rok coraz to nowe problemy. Ostatnia rozmowa z jednym moich uczniów uświadomiła mi, że ścisła kontrola frekwencji uczniów na zajęciach, reagowanie na problemy z dyscypliną w klasie to jeszcze nie wszystko. On sam przyznaje, że bierze dopalacze. Wiem o tym też od jego matki i kuratora. Próbuję do niego dotrzeć, podsuwam do przeczytania krótki tekst z broszurki o narkomanii. Zaraz słyszę też: Czego Pani się czepia, są tu o wiele gorsi ode mnie. Pytam kto i słyszę nazwiska osób już wcześniej przeze mnie typowanych pod kątem zażywania środków odurzających. W rozmowie z rodzicami niektórych tych uczniów próbowałam już wcześniej coś zasugerować. Łatwiej jest rozmawiać z kuratorem, tu nie musimy problemu ubierać w ładne słowa. Mówimy wprost, o co nam chodzi. Tam, gdzie to możliwe, wyręczam się nimi, aby temat zbadali dogłębnie. Temat dla mnie bardzo delikatny. Dowodów nie mam, specjalistką od narkotyków niestety też nie jestem. Nie chciałabym też burzyć poprawnych relacji pomiędzy rodzicami, a ich dziećmi. Zajęcia w szkole na temat uzależnień ze specjalistą mamy już za sobą. Pedagog szkolny, który wspiera pracę nauczycieli wychowawców też swój temat w klasie zrealizował. Kiedy idę do niego po wsparcie, radzi mi skontaktować się z rodzicami. No tak, ale jak wspomniałam, problem jest, dowodów żadnych, poza tymi, że uczeń z głową schowaną w ramionach przysypia na szkolnej ławce, jego oczy są nad wyraz szkliste i jest jakby nieobecny. Kiedy mówię o tym rodzicowi, słyszę, że syn dużo pomaga w gospodarstwie, nie dosypia. Często do rodziców nie dociera to, że ich dziecko mogłoby mieć problem z dopalaczami, czy narkotykami. Ostatnio w szkole odbyło się zebranie z rodzicami. Pedagog szkolny przygotował wykład na temat dopalaczy, łącznie z krótkim materiałem filmowym. Byłam na tym wykładzie i widziałam, jak część rodziców opuszcza stopniowo salę, część w ogóle na ten wykład nie przyszła, mimo że byli na niego zapraszani. Pocieszył mnie fakt, że chociaż niektórzy wzięli ze sobą ulotki o dopalaczach. Czasami myślimy, że ten problem nas nie dotyczy. Mamy dobre dzieci, dobrze się uczą, mamy z nimi dobry kontakt, przebywają w gronie przyjaciół, których rodziców znamy. Musimy jednak być świadomi tego, że problemy innych mogą z czasem dotrzeć też do nas, nawet jeśli wydaje nam się, że mamy wspaniałą rodzinę. Członkowie gorzowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii przeprowadzili badania, z których wynika, że 36,8% uczniów gorzowskich szkół ponadpodstawowych (27,7% gimnazjalistów i 42,1% uczniów szkół ponadgimnazjalnych) miało już kontakt z narkotykami. Badania te nie uwzględniły nowego zjawiska jakim są dopalacze - nowa, modna ostatnio odmiana narkotyku. Sklepy z tymi używkami zostały wprawdzie pozamykane, ale nie oznacza to, że problemu nie ma. Mój uczeń uświadamia mnie, że może zawsze i o każdej porze je kupić. Substancje zwane dopalaczami wyglądem przypominają narkotyki. Występują w postaci białego proszku, suszu roślinnego (liście, nasiona, ekstrakt, skręty), kapsułek lub tabletek, suszu grzybów. Mogą być przyjmowane doustnie, donosowo, w postaci wywaru lub do palenia. Objawy używania zależą od rodzaju substancji przyjętej dawki jak również od cech psychofizycznych danej osoby. W zależności od przyjętej substancji mogą wystąpić następujące objawy: przypływ energii, rozdrażnienie, huśtawki nastroju, napady szału, stany depresyjne, halucynacje wzrokowo - słuchowe, utrata apetytu, bezsenność, przekrwienie gałek ocznych, wymioty, biegunka.
To warto wiedzieć... Jest wiele powodów, dla których młodzi ludzie sięgają po narkotyki. Najczęściej z ciekawości, z powodu panującej mody na nie, za czyjąś namową, z upodobania do ryzykownych zachowań, a niektórzy z powodu problemów, z którymi sobie nie radzą. W życiu młodych ludzi zawsze ważna (czasami ważniejsza od rodziny) jest grupa rówieśnicza. Aby znaleźć akceptację grupy, niektórzy gotowi są na wiele - nawet na używanie narkotyków. Wielu badaczy poszukujących przyczyn zażywania środków odurzających jako jeden z ważniejszych czynników chroniących przed używaniem narkotyków wymienia rodzinę. Żeby rodzina mogła spełnić taką funkcję, sama musi też dobrze funkcjonować. Jak wygląda sytuacja polskich rodzin, o tym wiemy sami najlepiej. Używanie narkotyków, nawet przejściowe, powoduje konsekwencje, z którymi musi się liczyć każdy biorący. Są one przyczyną trudnych do przewidzenia zdarzeń, które na długo lub na zawsze mogą skomplikować życie. Rodzice, którzy zetknęli się już z tym problemem i potrzebują pomocy mogą na terenie Gorzowa Wlkp. skontaktować się z niżej wymienionymi ośrodkami: Ośrodek Terapeutyczny Szansa, ul. Mieszka I- go 57/3 tel. 95 720 50 74 Ośrodek Profilaktyki i Wczesnej Terapii Monar, ul. Ogińskiego 43, tel. 95 736 71 71 Polskie Towarzystwo Zapobiegania Narkomanii, ul. Okrzei 42, tel. 95 723 19 99 Ośrodek Interwencji Kryzysowej, ul. Okrzei 39, tel. 95 721 46 79 Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych, ul. Czereśniowa 2, tel. 95 732 07 36 Nie bójmy się rozmawiać z naszymi dziećmi na temat zagrożeń, nie róbmy sobie nadziei, że ktoś zrobi to za nas i lepiej. Szkoła przeprowadzi lekcje wychowawcze o uzależnieniach, sprowadzi fachowca od danego tematu, nie jest tylko pewne na jak długo to działa. Mamy prawo posiadać na dany temat zbyt mało wiedzy, mamy też obowiązek, jako rodzice uchronić nasze dziecko przed tego typu zagrożeniami. Wiemy, że problemy dzieci mogą przewrócić życie całej rodziny do góry nogami. Dzieci, które sięgają po te środki, nie zastanawiają się jakie to może mieć skutki dla nich samych jak i dla ich rodzin. Dlatego warto poświęcić temu tematowi trochę czasu, zanim wpadniemy w tę straszną pułapkę. Informacji na ten temat można szukać też w internecie pod następującymi adresami: www.dopalaczeinfo.pl, www.narkomania.org.pl, www.kbpn.gov.pl Nauczyciel CO OZNACZA STWIERDZENIE ŚW. JANA: SŁOWO STAŁO SIĘ CIAŁEM I ZAMIESZKAŁO WŚRÓD NAS? J 1,14 Odwieczne Słowo Boże, czyli Syn Boży, w określonym momencie naszych dziejów, stało się ciałem, tzn. człowiekiem, i narodziło się z Najświętszej Maryi Panny. Przyjęcie ludzkiej natury przez Syna Bożego nazywa się wcieleniem. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, czyli posiada dwie natury: Boską i ludzką. Jest On odwiecznym Słowem, które istniało zawsze, jeszcze przed stworzeniem świata. Jest też równocześnie prawdziwym człowiekiem posiadającym prawdziwą ludzką naturę, ciało, duszę, ludzki rozum i ludzką wolną wolę. Jako człowiek Jezus doznawał wszystkich ludzkich uczuć, takich jak: radość, smutek, strach, gniew, współczucie itp. Jak inni ludzie wiele razy był zmęczony, odczuwał pragnienie i głód (por. Łk 10,21; Mk 14,32-42; J 2,13-17; Łk 19,41-42; J 4,6-8). O. Piotr Osowski OMI 2) Za + Zdzisława Rutkowskiego int. od uczestników pogrzebu 8 stycznia sobota 18.30 1) W int. Wspólnoty Żywego Różańca o zdrowie i opiekę Matki Bożej dla żyjących członków Wspólnoty Róż, o ulgę w cierpieniu dla chorych i szczęście wieczne dla zmarłych 2) W int. Romany i Romana Bieniek z okazji 55. rocznicy pożycia małżeńskiego z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o dalsze błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej 9 stycznia - niedziela 10.00 wolna 12.00 1) W intencji Parafian Ofiarodawców i Dobrodziejów 2) Za + męża Jana w 2. rocznicę śmierci 19.00 Za + Grezgorza Sułkowskiego oraz ++ rodziców z obojga stron Irenę i Władysława, Wandę i Jana 10 stycznia - poniedziałek 18.30 Za + Henrykę Piechota od uczestników pogrzebu 11 stycznia - wtorek 12 stycznia - środa 18.30 Za + Henryka w 20. rocznicę śmierci oraz ++ rodziców z obojga stron i + brata Jana 13 stycznia - czwartek 18.30 W int. Ojca Świętego, Ojczyzny i rodziny radia Maryja o błogosławieństwo Boże i potrzebne łaski 14 stycznia - piątek 8.00 1) Za ++ Jadwigę, Grażynę, Bronisławę i Helenę, Andrzeja Gaickich oraz + Ste- Strona 13
fana Zielińskiego i + Andrzejka Gaickiego 2) Za + Henryka Rosińskiego 15 stycznia - sobota 18.30 Za + Andrzeja Madalińskiego int. od uczestników pogrzebu 16 stycznia niedziela 10.00 Za + syna Antoniego Klimczak w 2. rocznicę śmierci oraz + Jana Klimczak, ++ z rodziny z obojga stron i + Władysława Momot 11.15 Różaniec Fatimski 12.00 1) W intencji Parafian 2) rez. p. Świątek 19.00 wolna 17 stycznia poniedziałek 18 stycznia wtorek 19 stycznia - środa 20 stycznia - czwartek 21 stycznia piątek 8.00 1) Za ++ dziadków Barbarę i Teodora oraz Mariannę i Wawrzyńca 2) Za + Henryka Rosińskiego 18.30 1) W intencji O. Jarosława w Dniu Imienin - o zdrowie, moc Ducha Świętego i opiekę Niepokalanej w pracy misjonarskiej 2) O wszelkie potrzebne łaski dla Jerzego w 50. rocznicę urodzin 22 stycznia sobota 18.30 Za + Stanisławę Wysocką Strona 14 W poszukiwaniu drogi... IŚĆ ZA MISTRZEM! MOJE REKOLEKCJE Panie pozwól mi, budzić się tak jak Ty, myć się tak jak Ty, jeść tak jak Ty, pracować tak jak Ty, modlić się tak jak Ty, i kochać tak jak Ty! (ks dr Grzegorz Cyran-I Nieszpory w Uroczystość Chrystusa Króla Zbawiciela Wszechświata- Głogów 2010) To jakby streszczenie naszych dorocznych rekolekcji dla nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej. Ten święty dla nas czas przeżywaliśmy, jak zwykle w Głogowie, w Domu Uzdrowienia Chorych im. Jana Pawła II. Naszym duchowym przewodnikiem był w tym roku ks. dr Grzegorz Cyran. Iść za Mistrzem, być Jego uczniem i sługą. Cóż to znaczy być uczniem mistrza? Dawniej, w Izraelu uczniem mógł zostać ktoś zacny albo majątkiem, albo umysłem, ktoś, kto wyróżniał się w sposób szczególny w społeczności lokalnej. Najczęściej uczniami osób poważanych stawali się synowie znakomitych rodzin żydowskich. Zazwyczaj za naukę u mistrza należało uiścić stosowną zapłatę za naukę, za mieszkanie w domu nauczyciela, za wyżywienie, wreszcie za podglądanie swego mistrza w jego codzienności. Dwaj uczniowie (...) poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: Czego szukacie? Oni powiedzieli do Niego: Rabbi! - to znaczy: Nauczycielu - gdzie mieszkasz? Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Nie pytał ich o nic. Tak zwyczajnie pozwolił im zostać. Powołał ich, bo lepiej ich znał, jak oni samych siebie. My w sobotniej medytacji staraliśmy się odpowiedzieć na słowa Mistrza skierowane do nas: A ty, czego chcesz ode mnie? Znamienite są te dwa słowa: szukać i zobaczyć. Myślę, że każdy z nas wciąż szuka w swoim życiu Mistrza i pragnie usiąść u Jego stóp. Jezus przyszedł do pewnej wsi. Tam niejaka niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swojego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła. A Pan jej odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona. Być sługą. Dawniej w Izraelu sługa nie zawsze był osobą zniewoloną przez swego pana. Często był, jak to by dziś nazwać pracownikiem najemnym, nawet na wysokim stanowisku, zarządzającym majątkiem swojego pana. Marta pełniła rolę sługi, oddanej bez reszty Mistrzowi, lecz jej zwyczajne prace domowe Pan Jezus uznał za błahe. Maria zaś była zafascynowana słowami Pana, Jego obecnością w jej domu. Czerpała z najważniejszego źródła, to co było dla niej najcenniejsze: Słowo Życia. Ileż razy dla nas obowiązki dnia powszedniego są ważniejsze jak słowa Mistrza? Być sługą to nie znaczy tylko wykonywać polecenia swego Pana, lecz pomnażać jego dobra, słuchać i być inicjatorem w jego nauce. Czerpać ze źródeł zbawienia. Niedzielna Eucharystia zakończyła nasze coroczne zamyślenia. W wygłoszonym i jakże przejmującym kazaniu nasz Ojciec Rekolekcjonista powiedział m.in. takie słowa: Wiedziałem, że będę głosił rekolekcje dla szafarzy
W poszukiwaniu drogi... komunii świętej z naszej diecezji. Nikt mi nie powiedział, że są to Nadzwyczajni Szafarze. A jesteście nadzwyczajni w tej waszej zwyczajności. Jesteście zwyczajnymi chłopami, ojcami rodzin, z zawodu rolnikami, budowlańcami, pracownikami biur, lekarzami, prawnikami i ludźmi różnych innych profesji. Byłem pod wielkim wrażeniem, kiedy mimo przerw wciąż trwaliście na modlitwie w kaplicy. Nie zapomnę przesuwanych paciorków różańca w waszych grubych paluchach. O jedno jeszcze proszę: Pamiętajcie o mnie w swoich modlitwach, a szczególnie odmawiając Zdrowaś Maryjo przy słowach módl się za nami grzesznymi - bo jestem tak jak każdy z nas tu obecnych zwykłym grzesznym, człowiekiem. Amen. WYCIECZKA MINISTRANTÓW I OAZY DZIECI BOŻYCH Piotr Pawłowski W sobotę 4 grudnia 2010 r. wraz z grupą młodych ludzi udaliśmy się do Międzyrzecza, do Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyża i Starego Dworku. W tych miejscach dowiedzieliśmy się wielu ciekawych wiadomości. W Międzyrzeczu zwiedziliśmy podziemne bunkry. Zobaczyliśmy sprzęt wojenny, który był używany w czasie II wojny światowej. Zeszliśmy 30 metrów pod ziemię, gdzie nocowali Niemcy, spożywali posiłki oraz gdzie ich leczono. W korytarzach podziemnych żyje mnóstwo nietoperzy. Dzieci mogły pierwszy raz zobaczyć żywego nietoperza, który śpi. Z Międzyrzecza udaliśmy się do Paradyża. Tam dzieci zobaczyły klasztor, pośpiewały w kościele i zjadły ciepły posiłek, po którym pojechaliśmy do Starego Dworku. Dzieci mogły tam zobaczyć ruchomy most, który obraca się o 180 stopni. W takim czasie możemy lepiej się poznać oraz doświadczyć pewnej kolejnej przygody w naszym życiu. Bardzo się cieszę, że wszystko poszło z planem, a mam nadzieję, że to nie pierwsza ani ostatnia nasza wyprawa. o. Karol Bucholc OMI 23 stycznia niedziela 10.00 W int. Anny Miętkiewicz z okazji 18. urodzin z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o błogosławieństwo Boze 12.00 1) W intencji Parafian 2) W intencji przyjaciół Misji 19.00 1) Za + męża Adolfa w 6. rocznicę śmierci oraz ++ rodziców i rodzeństwo z obojga stron 2) Za ++ Dziadków 24 stycznia - poniedziałek 25 stycznia - wtorek 18.30 W intencji dzieci poczętych, ich rodziców oraz wszystkich podejmujących Duchową Adopcję 26 stycznia środa 18.30 Za + mamę Ludwikę, + siostrę Teresę w 2. rocznicę śmierci 27 stycznia czwartek 28 stycznia piątek 29 stycznia sobota 18.30 1) rez. p. Krotowska 2) rez. p. Wasilewska 30 stycznia niedziela 10.00 rez. p. Adamczyk 12.00 W intencji Parafian 19.00 wolna 31 stycznia - poniedziałek 8.00 wolna Strona 15
Strona 16 Z misji oblackich «JESTEM GOTÓW NA SĄD BOŻY» Przeżywamy okres adwentu. Prawie każdego dnia (wieczorem) wraz z dziećmi celebrujemy Mszę Św. roratnią, przypominając sobie wielką tajemnicę Wcielenia. Na początku Eucharystii, tuż przed znakiem krzyża, jest odgrywana inscenizacja małej grupki dzieci, które reprezentują różne stany i zawody w państwie, takie jak: król, prymas, senator, szlachcic, żołnierz, kupiec i chłop. Owi przedstawiciele wypowiadają ważne słowa: Jestem gotów na sąd Boży ; zapalając światło na siedmioramiennym świeczniku, który przypomina hebrajski świecznik Menora. Był on używany przez Żydów w Przybytku i Świątyni Jerozolimskiej i symbolizuje krzew gorejący, który zobaczył Mojżesz na górze Synaj. Jest symbolem Judaizmu, umieszczony w herbie państwa Izraela. Te kilka słów dzieci wzbudziły we mnie refleksje i pytania: czy jestem gotowy na sąd Boży? Czy ja... jestem gotowy na indywidualny sąd Boży zaraz po śmierci? Czy jestem gotowy stanąć przed trybunałem Najwyższego Sędziego? Dzisiaj, mogę chyba powiedzieć: tak, jestem gotowy! Ale, czy mogłem tak powiedzieć 17 maja, w dniu, w którym miałem poważny wypadek samochodowy w Kamerunie? Owego dnia wracałem z jedną siostrą zakonną ze spotkania misjonarskiego i w niespodziewanej chwili rozdarła się na strzępy (w temperaturze 40 C) przednia, prawa opona. Tracąc kontrolę nad terenowym pojazdem po dachowaniu i straceniu przytomności, przebudziłem się w zmiażdżonej kabinie nie mogąc uczynić najmniejszego ruchu, bo to sprawiało mi duże cierpienie fizyczne. Usłyszałem jedynie słowa Siostry Agnieszki (Kamerunki), która pytała: Czy ojciec żyje? Odpowiedzilem: tak, odczuwając wielki ból kręgosłupa. Czy mogłem wtedy odpowiedzieć, jak nasze dzieci w odgrywanej scenie: Jestem gotów na sąd Boży?! Nie jest to takie oczywiste; gdy człowiek, zapominając o sobie i swoim powołaniu, wchłonięty przez aktywizm, zajmuje się ogromem spraw i jest zaangażowany w wiele prac misjonarskich: odwiedziny ponad 50 wiosek i wspólnot chrześcijańskich w buszu, organizowanie i przeprowadzanie wielu pielgrzymek parafialnych, dekanalnych i diecezjalnych do sanktuarium maryjnego, przygotowanie katechetyczne dorosłych, młodzieży i dzieci do sakramentów świętych, praca z grupami, ruchami i stowarzyszeniami itd. Jest pokusa dla kapłana, misjonarza, aby dużo robić dla innych, nie dbając o swoje życie duchowe, zapominając o osobistym spotkaniu z Chrystusem, który może przyjść jak złodziej; czyli w chwili najbardziej nieoczekiwanej. Do tego mojego spotkania z Panem wtedy nie doszło. Pan dał mi łaskę życia, bo chyba nie byłem jeszcze w pełni gotów na sąd Boży. Z miejsca wypadku w buszu zostałem przewieziony do najbliższego szpitala w dużym mieście i po kilku dniach ewakuowany samolotem do Warszawy i dalej do Poznania. Tam, 16 czerwca, zostałem operowany na dwa kręgi lędźwiowe, które zostały zmiażdżone przy wypadku. Lekarz neurochirurg powiedział: Miał ksiądz wiele szczęścia, bo mógł być sparaliżowany na cale życie, a nawet zginąć. Wiem, że opatrzność Boża czuwała nade mną i Pan ofiarował mi wielki dar - czas, abym starał się realizować słowa Jana Chrzciciela z 2-giej Niedzieli Adwentu: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego ; abym szukał Zbawiciela każdego dnia i był gotowy na spotkanie z Nim w dniu Paruzji, o czym często zapominam, jak wielu z nas, bo to jeszcze daleko... Czy jesteśmy gotowi na powtórne przyjście Pana, Najwyższego Sędziego? Ojciec Joachim Badeni, dominikanin, w swojej książce pt: Uwierzcie w koniec świata! (Kraków, 2010) pisze: Nie pamiętam, żeby w ostatnich latach dużo pisano czy mówiono o powtórnym przyjściu Pana. Chrześcijanie zapomnieli o Paruzji. Myślę, że to wielka szkoda. Nie odsuwajmy naszego nawrócenia na jutro, na później... Idźmy na głosem największego z proroków, aby powiedzieć jak nasze dzieci: Jestem gotów na sąd Boży! o. Krzysztof Trociński - Misjonarz
Z oblackiej kancelarii Z ksiąg parafialnych Rocznice śmierci - styczeń Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi (J 1,9) Chrzest przyjęli: Patryk Damian Kojro Życzymy Wam, drogie dzieci, aby Ta Światłość dawała Wam moc, byście każdego dnia wzrastały w łasce u Boga i u ludzi. c c c c c Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość. (Pnp 8,6) Małżeństwo zawarli: Zbigniew Andrzej Markiewicz i Katarzyna Aleksandra Sirkowska Umocnieni sakramentem małżeństwa kroczcie z odwagą strzegąc żaru miłości. c c c c c Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. Jest czas rodzenia i czas umierania. (Koh 3,1 2) Odeszli do Pana: Antoni Dubieński Bolesław Pietruszkiewicz Artur Czyżewski Jadwiga Misztal Zdzisław Rutkowski Henryka Piechota Andrzej Madaliński Wieczny odpoczynek racz Im dać, Panie A światłość wiekuista niechaj Im świeci. Reklama www.oknapointa.eu Rok Imię i Nazwisko Krystyna Kowalska Teresa Kolasa Wanda Wojtkowiak Piotr Giedrajtis Franciszek Bryndza Adolf Sierpiński Ignacy Nowicki Kazimiera Celińska Helena Krywuć Roman Mojecki Janina Pietruszkiewicz Jan Siełacz Grażyna Brzycka Sławińska Zdzisław Ćwikła Tekla Łuszczak Antoni Kałużny Zofia Kaźmierczak Zofia Falkowska Anna Olczyk Mieczysława Szczepańska Jan Flinik Tadeusz Jakubowski Wanda Krzyżowska Krystyna Gucia Tadeusz Pyzio Katarzyna Zielska Genowefa Ciężka Jadwiga Soroko Jerzy Omelanowicz Stanisława Rok Ludwika Hryckiewicz Elżbieta Mołczan Danuta Kolasa Zbigniew Łysek Stefan Mrugacz Władysława Bąk Wieczny odpoczynek racz Im dać, Panie A światłość wiekuista niechaj Im świeci. 2005 2006 2007 2008 2009 2010 Okna z Gorzowa OKNA - DRZWI - ROLETY Pasaż Baczyńskiego tel. 95 722 77 66 Pasaż Popławskiego tel. 95 731 19 11 Strona 17
SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO 1. Chrzty odbywają się w II niedziele mie sią ca na Mszy św. o godz. 12 00 2. Chrzest dziecka należy zgłosić naj póź niej 14 dni przed uroczystością (w czwartki 16.00 18.00). 3. Zgłaszający Chrzest powinien przy nieść: akt urodzenia dziecka świadectwo ślubu kościelnego dane rodziców chrzestnych (wiek i ad res) oraz za świad cze nie z ich parafii, że są wie rzą cy mi prak ty ku ją cy mi katolikami (bierz mo wa ni, żyjący w związ ku sa kra men tal nym). Żyjący w związ ku nie sa kra men tal nym nie mogą być ro dzi ca mi chrzest ny mi! 4. Spotkanie formacyjno organizacyjne w sobotę przed chrztem o godz. 19 00. SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA 1. Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii pa ra fial nej trzy mie sią ce przed pla no wa nym ślu bem (w czwartki 16.00 18.00). 2. Narzeczeni przynoszą ze sobą: Świadectwa chrztu św. z aktualną datą (ad no ta cja o Bierz mo wa niu). Dowody osobiste. Świadectwa katechizacji z ostatniej klasy szko ły po nad pod sta wo wej. Zaświadczenie o odbytym kursie przed mał żeń skim. Trzy egzemplarze dokumentu z USC, stwier dza ją ce go brak cy wil nych przeszkód do za war cia mał żeń stwa ze skut ka mi cy wil ny mi (mał żeń stwo kon kor da to we). Zaświadczenie o odbytych spotkaniach w Po rad ni Ro dzin nej (tel. 0 608 293 541). Dane świadków. SAKRAMENT CHORYCH W nagłych przypadkach należy wezwać kapłana o każ dej po rze. Re gu lar ne odwiedziny cho rych i osób w po de szłym wieku od by wają się w każdą pierwszą sobo tę miesiąca od godz. 9 00 (oprócz lipca i sierp nia). Oso by te należy zgło sić w biu rze pa ra fial nym. POGRZEB Dostarczyć akt zgonu i poświadczenie o przy ję tych przed śmier cią sa kra men tach. Miesięcznik parafii Św. Józefa w Gorzowie Wlkp. Z oblackiej kancelarii Nakład 400 egz. Koszt druku 1 go egzemplarza 2 zł Nabożeństwa w naszej Parafii Pierwszy czwartek miesiąca godz. 17.00 18.00 Adoracja Najświętszego Sakramentu w intencji kapłanów. godz. 18.00 Różaniec w intencji nowych powołań kapłańskich i zakonnych. godz. 18.30 Msza Święta O świętość kapłanów. Zapraszamy wszystkich ministrantów, ich rodziców oraz wszystkich zatroskanych o świętość kapłanów i nowe powołania kapłańskie i zakonne. Pierwszy piątek miesiąca godz. 16.30 spowiedź godz. 17.00 Nabożeństwo dla dzieci godz. 18.00 Nabożeństwo do Serca Jezusowego i spowiedź dla dorosłych i młodzieży godz. 18.30 Msza Święta wynagradzająca za grzechy popełnione w naszych rodzinach Pierwsza sobota miesiąca godz. 9.00 odwiedziny chorych godz. 18.00 Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi godz. 18.30 Msza Święta w intencji Żywego Różańca Pierwsza niedziela miesiąca godz. 12.00 Msza Święta w intencji rodzin Po Mszy Świętej wystawienie Najświętszego Sakramentu i krótkie nabożeństwo Eucharystyczne. Niedziela po 13 dniu miesiąca Nabożeństwo Fatimskie godz.11.00 RÓŻANIEC fatimski. godz. 12.00 Msza Święta fatimska Procesja po Mszy Świętej (V X) Czwarta niedziela miesiąca godz. 12.00 Msza Święta w intencji Przyjaciół Misji Każdy 25 dzień miesiąca Dzień Modlitwy w intencji dzieci nienarodzonych i ich rodziców. godz. 17.00 Koronka do Bożego Miłosierdzia w intencji dzieci poczętych i ich rodziców Adoracja Najświętszego Sakramentu do godz. 18.30. godz. 18.00 Różaniec godz. 18.30 Msza święta Adres redakcji: ul. Bracka 7, 66-400 Gorzów Wlkp., tel./fax 95 722 64 39, e-mail: oblackieecho@wp.pl Redakcja: O.Dariusz Galant OMI, O.Piotr Osowski OMI-Opiekun Redakcji, O.Karol Bucholc OMI, Elżbieta Bartelak Przygoda, Anna Jakubowska, Marzena Kruszakin, Mariusz Kruszakin, Mariusz Lemieszewski, Lilianna Pawłowska, Piotr Pawłowski, Alicja Witkowska Skład komputerowy: KEYCOM.com.pl - SławomirWesoły Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i adiustacji tekstów. Nie zwraca tekstów nie zamówionych. Strona 18 Nabożeństwa w tygodniu Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w środę po Mszy Świętej o godz. 8.00. Nowenna do św. Józefa również w środę o godz. 18.30. Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia w piątek o godz. 18.00. Zapraszamy również do zamawiania Intencji Mszalnych po każdej Mszy św. w zakrystii ZAPRASZAMY DO WSPÓLNEJ MODLITWY
MIKOŁAJ Święty Mikołaj, biskup Miry, ze względu na przypisywane mu legendą uczynki (m.in. cały majątek rozdał biednym), został pierwowzorem postaci rozdającej prezenty dzieciom. Przedstawiany jako starzec z okazałą brodą, często w infule i pastorałem, z workiem prezentów i pękiem rózg w ręce. 6 grudnia (w rocznicę śmierci świętego) grzecznym dzieciom przynosi prezenty (zwykle słodycze), a niegrzecznym (na ostrzeżenie) rózgę. Jedna z legend głosi, że pewien człowiek, który popadł w nędzę, postanowił sprzedać swoje trzy córki do domu publicznego. Gdy biskup dowiedział się o tym, nocą wrzucił przez komin trzy sakiewki z pieniędzmi. Wpadły one do pończoch i trzewiczków, które owe córki umieściły przy kominku dla wysuszenia. Stąd w krajach, gdzie w powszechnym użyciu były kominki, powstał zwyczaj wystawiania przy nich bucików lub skarpet na prezenty. Tam, gdzie kominków nie używano, Mikołaj po cichutku wsuwa prezenty pod poduszkę śpiącego dziecka. I tak tradycyjnie, po Mszy Świętej 6 grudnia, przybył Mikołaj do naszych dzieci. Na tę okazję dzieci przygotowały piękne malunki św. Mikołaja. Santa Claus wybrał trzy najładniejsze obrazki i wręczył dzieciom nagrody pocieszenia. Natomiast wszystkie dzieci otrzymały słodkie upominki. Niech ta radość trwa we wszystkich naszych maluchach. O. Karol Bucholc OMI Beatyfikacja ks. Jerzego Popiełuszki 6 czerwca 2010
I Komunia Święta 30 maja 2010 Plan kolędy 2010 2011 (rozpoczęcie od godz. 16.00)