Duch a religia, cz. II Edward Ćwierz

Duch a religia, cz. II Edward Ćwierz drugiej części moich rozważań na temat historii Ruchu Światło- W Życie i Odnowy Charyzmatycznej w Polsce chciałbym skupić się nad przyczynami kryzysu tych poruszeń i wspomnieć trochę o naturze systemu religijnego, z którym przyszło nam się zmagać. Jest ważne, żebyśmy mieli świadomość, z jakimi twierdzami musieliśmy się zmagać, po to, aby uniknąć ich pułapek w przyszłości. Bóg zaczął dzieło przemiany naszego kraju i Bóg tego dzieła dokończy! Nawet jeżeli rzeki Jego poruszeń wyschły, Bóg ma sposób i moc wzbudzić je na nowo. On nie jest bezradny i przygotował ciąg dalszy. Dlatego dobrze jest uczyć się na błędach przeszłości, by uniknąć ich w przyszłości. Teraz jest czas, w którym Bóg jest bardzo skupiony na Kościele, żeby przygotować go na to, co ma przyjść. Teraz jest czas, kiedy Bóg przygotowuje swoją armię, która będzie mu posłuszna bez względu na okoliczności i ludzką opinię. Jako Polacy mamy wszczepiony przez Boga szczególnie aktywny gen wolności. Jesteśmy pod tym względem podobni do Żydów. Nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli (J 8,33). Zaborcy mieli z nami problemy, faszyści mieli z nami problemy, komuniści mieli z nami problemy i system religijny będzie miał z nami bardzo poważny problem. Ci, których Bóg użyje, będą wolni od religijnego ducha i poprowadzą wielu do sprawiedliwości. Przyniosą wolność, która da ludziom moc, by poddać się Bogu bez względu na tradycję, religię, kulturę lub ludzką opinię. Z jakimi twierdzami przyszło nam się zmierzyć? Wymienię kilka; pewnie było ich więcej. 1. Czy mogę być liderem i sprawować posługę pasterską nie będąc osobą konsekrowaną, naznaczoną przez biskupa? Niewielu z nas zdawało sobie w tamtym czasie sprawę, że to Bóg powołuje liderów. On powołuje ich tak, jak On chce i tego, kogo On chce. Rolą ojców i starszych Kościoła jest rozpoznać to powołanie, następnie wyszkolić tych ludzi i wysłać do posługiwania świętym zgodnie z zamysłem Ducha Świętego. System religijny, w którym się urodziliśmy, ma pewien określony sposób powoływania liderów. Odbywa się to poza kontekstem Kościoła jako wspólnoty, która jest rodziną, gdzie bardzo łatwo jest rozpoznać obdarowa- 86 THE MORNING STAR EDYCJA POLSKA

DUCH A RELIGIA, CZ. II nie i powołanie konkretnej osoby. W systemie religijnym, jeśli chcesz być księdzem, idziesz do seminarium duchownego, gdzie kształcony jesteś na duchownego. Kiedy zostajesz w końcu księdzem, masz pozycję i pewną władzę w Kościele, w zależności od tego, na jakim szczeblu hierarchicznej drabiny się znajdujesz. Ruch Światło-Życie i Odnowa Charyzmatyczna zrodziły świeckich liderów, którzy nie mieli pozycji w Kościele. Mieli jednak coś bardziej cennego: duchowy autorytet. I to było miejsce potencjalnego konfliktu i frustracji, zarówno dla świeckich jak i duchownych. Ludzie rozpoznawali, kto ma namaszczenie i autorytet, a kto tylko pozycję i władzę w Kościele. Dzieje się tak zawsze, kiedy Kościół staje się bardziej instytucją niż Ciałem Chrystusa, czyli wspólnotą wiernych. Pozycję i władzę można zdobyć. Namaszczenia nie można kupić, skopiować ani się nauczyć. Namaszczenie i autorytet pochodzą od Boga i są owocem intymnej relacji z Jezusem oraz chodzenia Jego drogami. Właśnie w tym miejscu wielu świeckich liderów się zmagało. Jakie jest nasze miejsce w Kościele? Jak pogodzić naszą pasterską posługę z posługą księży? Jak dalece mamy korygować i napominać ludzi? Większość liderów szukała wsparcia u księży opiekunów i szczerze chciała im być poddana. Jak jednak być poddanym komuś, kto - choć jest nam życzliwy - zupełnie nie uczestniczy w naszym duchowym doświadczeniu, a nawet nie doświadczył osobistego spotkania z Bogiem? Nie możesz prosić takiego człowieka o to, by sprawował nad tobą duchowy autorytet. Bóg tak nie działa. Szczerze współczułem tym księżom. Wykształcili się w tym systemie, stając się jego urzędnikami. A tak naprawdę większość z nich chciała szczerze służyć Bogu. Niestety, byli tacy liderzy świeccy, którzy nie wytrzymali tej duchowej konfrontacji i odeszli w buncie. Mieli prawo odejść. Ale nie mieli prawa się gniewać i być buntownikami. Wszyscy bowiem jesteśmy ofiarami duch religijnego. Bóg nie walczy z systemami religijnymi. Gdyby tak było, zniszczyłby judaizm, który nie rozpoznał Mesjasza, a nawet go zabił. Bóg sprzeciwia się duchowi religijnemu, a ten duch jest w człowieku. Można opuścić system religijny, ale zabrać ze sobą ducha tego systemu i z czasem założyć własny system np. zielonoświątkowy. (Biedni zielonoświątkowcy, coś się ich za bardzo dzisiaj czepiam. Wybaczcie, to tylko przykład!) EDWARD ÆWIERZ 87 Bóg nie walczy z systemami religijnymi. Bog sprzeciwia się duchowi religijnemu, a ten jest w człowieku.

PROROCZE PERSPEKTYWY 2. Jak iść za Duchem Świętym, kiedy kwestionuje to Twój biskup? To pytanie przypomina mi o pewnej duchowej twierdzy w naszych umysłach. Mogę ją wyrazić w taki oto sposób: Jeśli jakieś dzieło jest od Boga, to biskup musi to rozpoznać i zaakceptować. Niestety, w systemach religijnych są to wyjątki. Więcej mamy przykładów sprzeciwu duchowych liderów wobec tego, co nowe. Bo co zrobisz, kiedy Twój biskup nie słyszy Boga, a przez to nie ma rozeznania tego, co jest z Boga a co nie? Wielu biskupów ma władzę i pozycję, ale często jest to bardziej autorytet urzędnika kościelnego niż duchowego ojca. Często jest to tragedią tych ludzi. Gdyby Duch Święty czekał na ich pozwolenie, nigdy by się nie doczekał. Oczywiście jest prawdą, że biskupi mają mieć duchowe rozeznanie i uczyć się iść za obłokiem. Jednak religijny system skutecznie ten dar rozeznania zaćmił. To był kolejny trudny Jeżeli Duch Święty Tobie coś objawił, a innym nie, to jakiż to powód do chluby? moment dla liderów wspomnianych wyżej ruchów przebudzeniowych. Dotyczy to liderów zarówno świeckich, jak i duchownych. Trudno było mi uwierzyć przez całe lata, że biskup może nie rozpoznać działania Ducha Świętego w Kościele. Może nie rozpoznać! Kiedy to w końcu zrozumieliśmy, pojawiło się bardzo subtelne zagrożenie, które krótko możemy nazwać duchową pychą. Ta pycha mówiła w nas; My niedocenieni świeccy wiemy lepiej, co Bóg chce czynić w Kościele. Mój ksiądz, mój proboszcz, mój biskup nie wiedzą, ale my wiemy. Jesteśmy mądrzejsi. My poznaliśmy prawdę. To głupio brzmi dla mnie dzisiaj, ale w dużej części temu myśleniu ulegliśmy. Często Duch Święty nas napominał i musieliśmy z tego pokutować. Jeżeli Duch Święty Tobie coś objawił, a innym nie, to jakiż to powód do chluby? Nie bądźmy dziećmi! Co zatem mamy czynić w takiej sytuacji, poza tym, że mamy się modlić za swoich przełożonych? Ty musisz wiedzieć od Boga, co masz zrobić! Nikt nie ma prawa ci powiedzieć: wyjdź z systemu lub pozostań w systemie. W tym kontekście jakże aktualne jest pytanie Piotra z Dz 4,19. Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie. Sami osądźcie! 3. Lęk przed zwiedzeniem. Naturą systemu religijnego jest sprawowanie władzy nad ludźmi poprzez lęk. Lęk przed karzącym Bogiem, lęk przed ludźmi, lęk przed grzechem, lęk przed zwiedzeniem. Jesteśmy tylko niewykształconymi świeckimi. A co jeże- 88 THE MORNING STAR EDYCJA POLSKA

DUCH A RELIGIA, CZ. II li się mylimy? Może dajmy sobie spokój? Poczekajmy na sprzyjającą koniunkturę w Kościele. Za lękiem stoi potężny duch kontroli, który trzyma ludzi w niewoli. Tymczasem ludzie nie są własnością kościelnych instytucji ani nie są własnością liderów. Są własnością Boga! Nawet moje dzieci nie są moją własnością, ale zostały powierzone mnie i mojej żonie na czas wychowania. Duch religijny traktuje ludzi jakby byli jego własnością. Mało tego, ten duch traktuje całe narody i obszary geograficzne jakby były jego kanoniczną - tak się to ładnie nazywa - własnością. W Polsce system religijny ma bardzo silną władzę i strukturę. Duch kontroli szybko wyczuje coś, co jest z Ducha Bożego i zada ci konfrontujące pytanie: Czy to, co robi wasza wspólnota, jest jeszcze katolickie? No to może przyczepmy się zielonoświątkowców: Czy to, co robicie, jest jeszcze zielonoświątkowe? Nie jesteśmy tego pewni, róbmy to lepiej w ukryciu, po co ma proboszcz o tym wiedzieć. Będziemy mieli problemy. Mój przyjaciel mawia o sobie: Byłem Hansem Klossem w Kościele Katolickim! To jest śmieszne, ale oddaje istotę zmagań, przez które przechodziliśmy. Taka wewnętrzna opozycja, żeby nie powiedzieć ruch oporu. Nigdy nie wytłumaczysz i nie udowodnisz prawdziwości twojego doświadczenia w Bogu komuś, kto sam tego samego doświadczenia nie ma. To jest rozmowa ze ślepym o kolorach! Pytanie, które powinno paść, brzmi: Czy to, co dzieje się z nami i pomiędzy nami jest z Boga, czy nie? Jeżeli zaczniesz pytać, czy coś jest katolickie, protestanckie, prawosławne, wjeżdżasz na rondo, z którego nie ma wyjazdu. Nie możemy tego uznać, bo to wyszło od katolików! Nie możemy tego uznać, bo to wyszło od metodystów! To jest głupie! To lęk i uprzedzenie! Hej! Ludzie! A kto tu jest Bogiem? 4. Nie możemy być burzycielami kościelnej jedności. To, co robimy, czyni podział. Nawet nasza rodzina odwraca się od nas. Powiem to, co słyszałem od kogoś innego, a co było jak światło objawienia dla mojego życia: Podziały czynią ci, którzy nie rozpoznają czasu nawiedzenia Ducha Świętego i nie idą za Nim. Tacy ludzie zawsze staną w opozycji wobec Boga i wobec tych, których prowadzi Duch Boży. Podziały przyjdą wszędzie tam, gdzie ludzie nie zgadzają się na uprawianie martwej religii i chcą podążać za obłokiem. Urzędowa jedność ma bardzo kruche fundamenty i nie przetrwa presji zmian, które nadchodzą. Jedność jest darem Boga! Przychodzi ona do tych, którzy są podłączeni do Głowy Kościoła: Jezusa Chrystusa. Tacy ludzie mają Jego Ducha, który ich prowadzi do jedności w Bogu. Możesz być jedno z każdym, kto z Boga się narodził bez względu na to, czy jest protestantem, EDWARD ÆWIERZ 89

PROROCZE PERSPEKTYWY katolikiem, baptystą. Wiem! Kochamy nasze denominacje! Ciekawe, co sądzi o nich Bóg? 5. Osąd. Osąd idzie często w parze z buntem. Ci, którzy wyszli z kościoła w buncie i postawie osądu, zanieśli go do tych kościołów, do których się przyłączyli, lub które sami założyli. Jakim sądem sądzisz tak będziesz osądzony (zob. Mt 7,2). Niektórzy buntownicy, którzy wyszli z Kościoła Katolickiego zebrali owoc swojego buntu w postaci podziałów w tych kościołach, do których poszli. Nawet jeżeli system religijny nas wykorzystał i wyssał z nas życie, nie mamy prawa się gniewać. Nawet nie mamy prawa mieć racji! Rację ma tylko Bóg. Zostawmy Jemu osąd. Kiedy krytykujemy i osądzamy, pozbawiamy sami siebie duchowej mocy, a duchowa zasłona spada ponownie na oczy naszego serca. Jedną z pierwszych rzeczy, którą Bóg powiedział do naszej wspólnoty, kiedy zostaliśmy usunięci z Kościoła Katolickiego było: Nie osądzajcie i nie krytykujcie biskupa i księży. Trudno było temu sprostać, kiedy czujesz się wykorzystany i niezrozumiany. Od czasu do czasu musieliśmy pokutować z osądu. Bogu dzięki za Jego miłosierdzie! 6. Wchodzenie w kompromisy nie pochodzące od Boga. Poważnym błędem było uprawianie religijnej polityki. Jesteśmy z każdej strony naciskani: Pójdźmy na kompromis. Zrezygnujmy z czegoś, żeby system nas tolerował. Nie możesz negocjować z duchem religijnym! To jest zdrada Boga! Nie masz wyboru! Albo Duch Święty, albo duch religijny! Ten ekumenizm to pomysł prosto z piekła przysłany po to, by zminimalizować a ostatecznie pozbawić was duchowego wpływu na środowisko, do którego jesteście posłani. W tym przymierzu będziesz korumpowany, wykorzystany i ostatecznie zdradzony przez ducha religijnego. Wszyscy, którzy to zrobili, zarówno w Ruchu Światło-Życie jak i w Odnowie stracili swój duchowy wpływ i ostatecznie skończyli jako jedna z nieznaczących grup religijnych. To poważne ostrzeżenie dla liderów. Nigdy nie negocjuj warunków przetrwania z tym duchem! Jeżeli system Ciebie nie chce, opuść go. Bóg rozliczy nas z tego, co zrobiliśmy z naszym powołaniem i danymi przez Niego talentami, a nie z tego, czy podtrzymywaliśmy sztucznie jedność, której i tak nie było. Chyba że była to jedność cmentarna, gdzie nikt nie ma nic do powiedzenia. Natura systemu religijnego Urodziliśmy się w systemie religijnym, jako kolejne pokolenie i przyjęliśmy tym samym pewien system wierzeń. Zdecydowana większość ludzi żyjąca w religijnych denominacjach nie potrafi uzasadnić, dlaczego wierzy w to, w 90 THE MORNING STAR EDYCJA POLSKA

DUCH A RELIGIA, CZ. II co wierzy. Mówią: Nasi dziadkowie wychowali się w tej wierze, nasi ojcowie również, więc i ja wierzę w to, co oni. To może być dobre, ale co wtedy, kiedy część tych wierzeń była bałwochwalstwem? Albo co wtedy, kiedy dziedziczysz od nich pewną kulturę religijną? Polska jest klasycznym tego przykładem. Nasz kraj jest przesiąknięty religią. Ale to nie robi na Bogu żadnego wrażenia. Taka jest po prostu nasza kultura. Chrzty, komunie, śluby, pielgrzymki, nabożeństwa, to część kultury tego narodu. Pewna część ludzi żyjąca w tej kulturze to ludzie wierzący, czyli ci którzy narodzili się na nowo i mają świadectwo Chrystusa w sobie. Tacy ludzie przyjmują tylko te duchowe prawdy od przeszłych pokoleń, które Duch Święty potwierdza w ich sercu. I to są rzeczywiście ich prawdy. Odpowiedzialnością każdego z nas i każdego pokolenia, jest osobiście szukać Bożego oblicza i tego, co On mówi do naszego pokolenia. Dzieje się to wtedy, gdy trwamy w Nim. Wielu ludzi odkryło, że nie wszystko, co było wiarą ojców, jest warte naśladowania. Odkryli, że niektóre kulty były bałwochwalcze i muszą je odrzucić. Nigdy nie będziemy zwolnieni z osobistego poszukiwania Boga. Innym problemem systemu religijnego jest podtrzymywanie kultów, które były dobre pięćdziesiąt czy sto lat temu. Taka tradycja jest zbędnym balastem dla Kościoła. Duch Święty już dawno poszedł dalej, a my tkwimy w tym samym miejscu, budując Mu katedrę. Dzisiejszy Kościół, szczególnie w Europie, porusza się w znanym dla siebie obszarze, i jak ognia obawia się pójścia za obłokiem. Ten opór powoduje, że pozostaje on w ziemi suchej: Oporni pozostają w ziemi suchej. (Ps 68, 7) Tymczasem Kościół potrzebuje wietrzenia tak często, jak tylko Duch Święty zdecyduje. Kiedy idziemy za Bogiem, rzeczy zawsze dzieją się inaczej niż wczoraj. Ale nawet Piotr miał problem na Górze Przemienienia. Panie, postawmy tu trzy namioty Problemem w Kościele jest to, że częściej prowadzą go ludzie niż Bóg. To jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu. Nie wierzymy, że On poprowadzi Kościół lepiej niż my. Nie ufamy, że On ludzi wszystkiego nauczy i wszystko im przypomni, więc bierzemy stery w swoje ręce. To utrzymuje ludzi w duchowej niedojrzałości. Jak to ujął mój przyjaciel katolik: Religia jest mistrzem świata w utrzymywaniu ludzi w niedojrzałości. Natura religii trafia w cielesną potrzebę człowieka, potrzebę zrzucenia odpowiedzialności za swoje zbawienie na kogoś innego: na księdza, pastora, lide- EDWARD ÆWIERZ 91 Problemem w Kościele jest to, że częściej prowadzą go ludzie niż Bóg. To jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu.

PROROCZE PERSPEKTYWY ra. Najchętniej nie podejmowalibyśmy duchowego wysiłku, by szukać Boga osobiście i podążać za Nim. Taka postawa jest przygotowaną glebą na przyjęcie zwodniczych wierzeń i kultów, które nie mają nic wspólnego z biblijnym oddawanie czci Bogu w duchu i prawdzie. Najbardziej subtelne zwiedzenie polega na tym, że ludzie oddają cześć obcym bogom, będąc jednoczenie przekonani, że służą prawdziwemu Bogu - dlatego Pismo mówi: Lud mój ginie, gdyż brak mu poznania. Oz 4,6. Podsumowanie Zatytułowałem swoje rozważania: Duch a religia, abyśmy mogli lepiej zrozumieć duchowy klimat, w którym pojawiły się w Polsce te dwa przenikające się poruszenia Boże. Jest to świadectwo tego, że Bóg jest gotowy przyjść do Polski i zmienić nasz kraj. I nie ma dla Niego przeszkód! Czy można podążać za Duchem Świętym, żyjąc w systemie religijnym? Oczywiście, że tak. Z jednym tylko zastrzeżeniem: nie będziesz miał problemów z duchem religijnym tak długo, jak długo nie wejdziesz na obszar jego panowania. Inaczej mówiąc: będziesz tolerowany przez tego ducha, dopóki nie zaczniesz mieć wpływu na życie innych ludzi. Jeżeli kochasz się zmagać z tym duchem cale lata, to życzę sukcesów i współczuję! Jeżeli Bóg powołuje twoją wspólnotę, po to żeby mieć duchowy wpływ na Twoje miasto lub kraj, będziesz miał do czynienia z duchem religijnym od samego początku. To jest potężna zwierzchność kontrolująca kraj. Ale to się zmieni! Trzymajcie ciągle odkopane swoje duchowe studnie! Bóg posyła tak wielki duchowy głód na kraj, że wkrótce będziemy musieli dać duchowy pokarm dla tysięcy! Nie rezygnujcie, kiedy się wydaje, że jest tak bardzo ciemno. Najciemniej jest zawsze przed świtem. Największa walka i presja są zawsze przed ostatecznym zwycięstwem. R Edward Ćwierz jest jednym ze starszych Kościoła Chrześcijańskiego Wieczernik w Kielcach. On i jego żona Kazimiera przez wiele lat byli związani z ruchem Światło-Życie i Odnową w Duchu Świętym. Od początku istnienia Kościoła Chrześcijańskiego Wieczernik jest jego członkiem i współzałożycielem. Pan namaszcza go w nauczaniu, pasterzowaniu, oraz w proroczej inspiracji i zachęcie. Nosi w sobie pragnienie odbudowania posługi proroczej w Polsce. Jest ojcem czwórki dzieci. Wraz z żoną mieszka w Kielcach. 92 THE MORNING STAR EDYCJA POLSKA