ZABYTKI GMINY POBIEDZISKA DAGMARA MĄKA KLASA VI B
DO NAJWAŻNIEJSZYCH ZABYTÓW GMINY POBIEDZISKA MOŻEMY ZALICZYĆ: KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA DREWNIANA DZWONNICA RYNEK MIASTA KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. KATARZYNY WE WĘGLEWIE NEOGOTYCKI PAŁAC W KRZEŚLICACH PAŁAC-WILLA W POMARZANOWICACH DWOREK WE WRONCZYNIE CMENTARZ I DZWONNICA WE WRONCZYNIE DWOREK W KOCIAŁKOWEJ GÓRCE CMENTARZ ŻYDOWSKI
KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA
KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA jest najcenniejszym zabytkiem Pobiedzisk. Należy do najstarszych kościołów gotyckich w Wielkopolsce. Powstał na przełomie XIII i XIV wieku i mimo wielu zniszczeń i przeróbek, przetrwał do dziś. Jest to budowla jednonawowa, z nieco niższym i węższym prezbiterium oddzielonym od nawy ostrym łukiem tęczowym. W klasycystycznym ołtarzu głównym z początku XIX w. znajduje się obraz św. Michała Archanioła z 1621 r. Na uwagę zasługują też: rzeźba Matki Boskiej Bolesnej z II połowy XV wieku, epitafia księdza Stanisława Grotha i Mieczysława Jackowskiego z XIX w. (syna Maksymiliana). Na zewnętrznych murach kościoła znajduje się ponad 1000 zagadkowych dołków wyżłobionych w gotyckiej cegle. Powstały one prawdopodobnie, w XIV-XVI wieku podczas używania tzw. świdrów ogniowych do rozpalania rytualnego ognia.
DREWNIANA DZWONNICA
DREWNIANA DZWONNICA z XIX wieku zbudowana została w sąsiedztwie kościoła św. Michała Archanioła. W dzwonnicy znajdują się cztery dzwony: najmniejszy św. Marcin (1895 r.), średni św. Józef (1894 r.), większy św. Walenty (1894 r.) oraz największy Kazimierz Odnowiciel o wadze l 100 kg, który został ufundowany w 1998 r. przez społeczeństwo gminy dla uczczenia 950-lecia powstania Pobiedzisk. Zastąpił on najstarszy uszkodzony dzwon ofiarowany św. Michałowi z 1845 r., który w chwili obecnej ustawiony jest obok dzwonnicy. Na placu przykościelnym rośnie potężna robinia akacjowa, uznana za pomnik przyrody.
RYNEK MIASTA POBIEDZISKA
RYNEK MIASTA to plac na planie kwadratu, który posiada na swych obrzeżach zabytkową zabudowę, charakterystyczną dla XIX-wiecznego budownictwa małomiasteczkowego o cechach klasycystycznych. W Rynku w pobliżu kościoła św. Michała Archanioła znajduje się XVIII-wieczny, najstarszy w mieście dom mieszkalny, kryty łamanym dachem polskim oraz dwustuletnia robinia.
KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. KATARZYNY WE WĘGLEWIE
KOŚCIÓŁ P.W. ŚW. KATARZYNY powstał w 1818 r. i jest przykładem drewnianego budownictwa sakralnego. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej zwanej Panią z Wyspy. Tradycja ustna trwająca do dziś podaje, że obraz NMP w wizerunku Pani z Wyspy u zarania parafii węglewskiej przybył ze świątyni lub kaplicy Ostrowa Lednickiego - piastowskiej wyspy. Kilka lat temu kościół został gruntownie odnowiony i dzisiaj robi wspaniałe wrażenie. W sąsiedztwie świątyni znajduje się grób rodziców prof. Józefa Kostrzewskiego - badacza m.in. Biskupina, zwanego "ojcem polskiej archeologii".
NEOGOTYCKI PAŁAC W KRZEŚLICACH
NEOGOTYCKI PAŁAC W KRZEŚLICACH został zbudowany około 1860 roku dla Anastazego Radońskiego przez nieznanego architekta. Po ostatecznej rozbudowie w 1890 roku rezydencja otrzymała kształt romantycznego zamku, usytuowanego w malowniczym parku krajobrazowym założonym w połowie XIX w. z pomnikową lipą. Przy pałacu zachowała się klasycystyczna oficyna z I poł. XIX w. i zabudowania folwarczne. Budynek jest piętrowy, z wielobocznymi ryzalitami od frontu i parku oraz dwoma ryzalitami bocznymi.. Pałac od 1996 roku jest w posiadaniu prywatnych osób. Po gruntownym remoncie obiektu, utworzono w nim hotel i restaurację oraz Centrum Obsługi Biznesu. Hotel dysponuje 20 stylowo urządzonymi, wygodnymi pokojami. We wnętrzach pałacowych organizowane są szkolenia, konferencje, imprezy integracyjne i okolicznościowe oraz bale.
PAŁAC-WILLA W POMARZANOWICACH
PAŁAC-WILLA NEOBAROKOWA W POMARZANOWICACH został wybudowany w XIX w. w stylu polskiego baroku według planów architekta Kazimierza Skórzewskiego z Hallensee pod Berlinem. Pałac powstał w miejscu starego, krytego gontami dworu Jackowskich, w którym gospodarował Maksymilian Jackowski do 1885 r., a po nim majątek przejął jego syn, Tadeusz Jackowski. W 1895 roku w Pomarzanowicach gościła m.in. Helena Modrzejewska. Obiekt otoczony jest parkiem wiejskim o powierzchni 4 ha.
DWOREK WE WRONCZYNIE
DWÓR WE WRONCZYNIE zbudowany został na przełomie XVIII/XIX w. Na początku XX w. (1904 r.) został przebudowany w formach neobarokowych dla Tadeusza Jackowskiego. Jest to budynek parterowy, z mieszkalnym poddaszem ukrytym w wysokim dachu. W fasadzie frontowej znajduje się czterokolumnowy ganek, nad którym umieszczona jest wystawka. W elewacji ogrodowej znajduje drewniany portyk. W okresie międzywojennym w dworku we Wronczynie gościli ludzie kultury i polityki, m.in.: Marszałek Polski Edward Rydz-Śmigły, minister Józef Beck, Artur Rubinstein, Ignacy Jan Paderewski, Jan Lechoń, Kornel Makuszyński, Juliusz Ostawa, Leon Schiller, Tadeusz Boj -Żeleński, Ryszard Ordyński, Józef Czajkowski. Obecnie dwór jest własnością prywatną, w trakcie remontu.
CMENTARZ I DZWONNICA WE WRONCZYNIE
CMENTARZ WRONCZYŃSKI położony jest przy kościele pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika. Znajdują się na nim groby zasłużonych Wielkopolan, m.in. grobowiec rodziny Jackowskich. Są one pozostałością dawnego cmentarza parafialnego. Odznaczają się one ponadprzeciętną wartością artystyczną oraz zabytkową i z tego względu podlegają ochronie konserwatorskiej. DREWNIANA DZWONNICA we Wronczynie umieszczona jest za kościołem. Powstała ona w 1762 roku stanowiąc tym samym najstarszy budynek we wsi. Pochodzi ona z okresu budowy poprzedniego kościoła wronczyńskiego, spalonego w 1945 roku.
DWOREK W KOCIAŁKOWEJ GÓRCE
DWOREK RODZINY RADOŃSKICH w Kociałkowej Górce wraz z parkiem pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Dwór ten jest piętrowy. Został on wzniesiony na planie prostokąta i pokryty płaskim dachem. Część piętrowa z boniowaniem na narożach, zwieoczona została attyką. Do głównego budynku dodane są dwie parterowe części kryte dachem dwuspadowym. Obecnie dwór w stanie zadawalającym stanowi własność prywatną.
CMENTARZ ŻYDOWSKI
CMENTARZ ŻYDOWSKI znajduje się u stóp klasztoru sióstr Sacre-Coeur. Nekropolia powstała w XVIII w. Obecnie jest to teren ogrodzony, znajdują się na nim dwadzieścia cztery macewy, dobrze zachowane, pochodzące z XIX wieku. Nagrobki dzielą się na dwa typy - sarkofagowe, nakryte profilowaną, zwężającą się ku górze nastawą oraz proste macewy o tradycyjnej formie stylizowanej steli, zwieńczone łukiem pełnym, a także zakończone prosto lub z nałożonym spłaszczonym ostrosłupem. Na terenie cmentarza znajduje się również jeden nagrobek reprezentujący styl klasycyzujący, o profilowanym zwieńczeniu nawiązującym w swym kształcie do frontonu świątyni antycznej. Inskrypcje na nagrobkach wykuto zarówno w alfabecie hebrajskim, jak również w języku niemieckim, jak na doskonale zachowanej macewie Hermana Krauna, zmarłego w 1893 roku.
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!!!