Czym są i jakie znamy dzieła miłosierdzia?

Wejście - Pytania i odpowiedzi - Czym są i jakie znamy dzieła miłosierdzia? Czym są i jakie znamy dzieła miłosierdzia? 4.12.2015 Papież Franciszek ogłosił rok Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia i zalecił podczas tego czasu realizować dzieła miłosierdzia. Jednak czym są, na czym polegają i jakie są uczynki miłosierdzia? "Potrzebujemy nieustannie kontemplować tę tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia. Miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie: jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu." Papież Franciszek, Bulla Misericordiae Vultus. 1. Czym są dzieła, uczynki miłosierdzia? "Uczynkami miłosierdzia są dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy. Pouczać, radzić, pocieszać, umacniać, jak również przebaczać i krzywdy cierpliwie znosić - to uczynki miłosierdzia co do duszy. Uczynki miłosierdzia co do ciała polegają zwłaszcza na tym, by głodnych nakarmić, bezdomnym dać dach nad głową, nagich przyodziać, chorych i więźniów nawiedzać, umarłych grzebać. Spośród tych czynów jałmużna dana ubogim jest jednym z podstawowych świadectw miłości braterskiej; jest ona także praktykowaniem sprawiedliwości, która podoba się Bogu." Katechizm Kościoła Katolickiego, 2447 Rozważanie tajemnicy "Jest moim gorącym życzeniem, aby chrześcijanie przemyśleli podczas 1 / 10

Jubileuszu uczynki miłosierdzia względem ciała iwzględem ducha. Będzie to sposobem na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także umożliwi nam coraz głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani dla Bożego miłosierdzia. Przepowiadanie Jezusa przedstawia te uczynki miłosierdzia, abyśmy mogli poznać, czy żyjemy jak Jego uczniowie, czy też nie. Odkryjmy na nowo uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych pogrzebać. I nie zapominamy o uczynkach miłosierdzia względem ducha: wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych." Papież Franciszek, Bulla Misericordiae Vultus. Miłosierdzie jest czymś więcej aniżeli zwykłym współczuciem. Miłosierdzie to bezmiar miłości, która równocześnie pociąga za sobą bezmiar sprawiedliwości. Miłosierdzie oznacza żywe czułe serce, wypełnione mocną, ofiarną i hojną miłością. Święty Paweł tak ją wychwala w swoim hymnie:miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma." Święty Josemaria,Przyjaciele Boga, 232 "Nie możesz myśleć o innych tak, jakby byli tylko liczbami albo stopniami, po których ty możesz piąć się w górę, albo tłumem, który można porywać lub upokarzać, któremu można schlebiać lub nim pogardzać, zależnie od okoliczności. Myśl o innych - przede wszystkim o tych, którzy są obok ciebie - jako o dzieciach Bożych, którymi są, z całą godnością tego cudownego tytułu. Powinniśmy postępować jak dzieci Boże wobec dzieci Bożych: nasza miłość ma być miłością ofiarną, codzienną, złożoną z tysiąca drobnych gestów zrozumienia, cichego poświęcenia, oddania, którego nie widać. To właśnie jest ów bonus odor Christi, sprawiający, że ci, którzy żyli wśród naszych pierwszych braci w wierze, mówili: patrzcie, jak oni się kochają!. Nie chodzi tu o jakiś odległy ideał. Chrześcijanin to nie jest jakiś Tartaren z Taraskonu, który z uporem poluje na lwy tam, gdzie ich nie można spotkać - w korytarzach swojego domu. Chcę zawsze mówić o codziennym, konkretnym życiu: o uświęceniu pracy, o relacjach rodzinnych, o przyjaźni. Jeśli tu nie będziemy chrześcijanami, to gdzie nimi będziemy? Miła woń kadzidła jest wynikiem działania rozżarzonego węgla, który w sposób niepozorny spala 2 / 10

mnóstwo ziarenek. Bonus odor Christi dostrzegany jest wśród ludzi nie dzięki krótkotrwałemu płomieniowi krótkotrwałego ognia, lecz dzięki skuteczności żaru cnót: sprawiedliwości, lojalności, wierności, wyrozumiałości, hojności, radości." Święty Josemaria,To Chrystus Przechodzi, 36 2. Jakie znamy uczynki miłosierdzia? Wymienia się 14 uczynków miłosierdzia: siedem względem ciała i siedem względem duszy. Uczynki miłosierdzia względem ciała: 1) Głodnych nakarmić 2) Spragnionych napoić 3) Nagich przyodziać 4) Podróżnych w dom przyjąć 5) Więźniów pocieszać 6) Chorych nawiedzać 7) Umarłych pogrzebać Uczynki miłosierdzia względem duszy: 1) Grzeszących upominać 2) Nieumiejętnych pouczać 3) Wątpiącym dobrze radzić 4) Strapionych pocieszać 5) Krzywdy cierpliwie znosić 6) Urazy chętnie darować 7) Modlić się za żywych i umarłych Uczynki miłosierdzia względem ciała w większości zostały wymienione przez samego Pana Jezusa podczas opisu Sądu Ostatecznego (por. Mt 25, 31-46). Lista uczynków miłosierdzia wobec duszy została zaczerpnięta z tekstów zawartych w Piśmie Świętym oraz z postawy i nauczania samego Chrystusa: przebaczenie, upomnienie braterskie, pocieszenie, znoszenie cierpienia, etc. 3. Jaki jest wpływ uczynków miłosierdzia na osobę, która je czyni? Ćwiczenie się w uczynkach miłosierdzia powoduje udzielenie łask temu, który je praktykuje. W Ewangelii św. Łukasza Jezus mówi: Dawajcie, a będzie wam dane (Łk 6,38). Dlatego uczynkami miłosierdzia realizujemy Bożą Wolę, dajemy coś naszego innym i Pan Bóg obiecuje nam, że również nam udzieli tego czego będziemy potrzebowali. Poza tym, sposobem na uzyskanie odpuszczenia kary doczesnej, która pozostaje w duszy po popełnieniu grzechów już przebaczonych, jest czynienie dzieł miłości, 3 / 10

dobrych uczynków. Dobrymi uczynkami są oczywiście, dzieła miłosierdzia. (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1473) Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. (Mt 5, 7), to jedno z Błogosławieństw. Ponadto dzieła miłosierdzia pomagają nam podążać drogą do Nieba, bo nas czynią podobnymi do Jezusa, naszego wzoru, który nam osobiście pokazał jakie ma być nasze postępowanie wobec innych. Ewangelia św. Mateusza przytacza następujące słowa Chrystusa: Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się, i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. (Mt 6, 19-21) Podążając za nauczaniem Pana zamieniamy dobra doczesne na wieczne, które to mają prawdziwą wartość. Rozważanie tajemnicy "Myśl najpierw o innych. W ten sposób przejdziesz tę ziemię popełniając co prawda błędy, które są nie do uniknięcia, ale zostawiając po sobie ślad dobra. A kiedy nadejdzie godzina śmierci, a nadejdzie nieubłaganie, przyjmiesz ją z radością, jak Chrystus, ponieważ tak jak On, i my zmartwychwstaniemy, aby otrzymać nagrodę Jego Miłości." Święty Josemaria,Droga Krzyżowa, stacja XIV, 4 "Poznanie Jezusa jest więc uświadomieniem sobie, że nasze życie nie może mieć innego sensu poza oddaniem się na służbę innym. Chrześcijanin nie może zatrzymywać się tylko na osobistych problemach, gdyż powinien żyć, mając na uwadze Kościół powszechny, i myśleć o zbawieniu wszystkich dusz." Święty Josemaria,To Chrystus Przechodzi, 145 "Dać życie za innych. Tylko w ten sposób żyje się życiem Jezusa Chrystusa. Tylko tak można zjednoczyć się z Nim." Święty Josemaria,Droga Krzyżowa, stacja XIV Uczynki miłosierdzia względem ciała: krótkie wyjaśnienie Święty Mateusz przytacza opis Sądu Ostatecznego, gdzie Jezus tłumaczy (Mt 25,31-46): Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, 4 / 10

weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie". Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" A Król im odpowie: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie." Wówczas zapytają i ci: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?" Wtedy odpowie im: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego». 1) Głodnych nakarmić i 2) Spragnionych napoić Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić Te dwa pierwsze uczynki wzajemnie się uzupełniają i odnoszą się do pomocy jaką powinniśmy starać się zapewnić w zakresie żywności i innych dóbr najbardziej potrzebującym, tym którzy nie mają nawet tego co niezbędne, aby móc odżywiać się każdego dnia. Jezus, zgodnie z Ewangelią św. Łukasza, zaleca: «Kto ma dwie suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni» (Łk 3,11). 3) Nagich przyodziać byłem nagi, a przyodzialiście Mnie Ten uczynek miłosierdzia ma na celu zaradzenie innej podstawowej potrzebie: odzież, ubranie. Wielokrotnie pomaga się nam w tym dzięki zbiórce ubrań, które organizują parafie lub inne ośrodki. Kiedy oddajemy nasze ubranie dobrym jest rozważenie, co możemy dać z tego co nam zbywa lub czego już nie używamy, jednak również możemy dać coś z tego co nadal jest użyteczne. W liście św. Jakuba zachęca się nas do bycia hojnymi: Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: 5 / 10

«Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? (Jk 2, 15-16) 4) Podróżnych w dom przyjąć byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie W starożytności dać schronienie podróżnym było sprawą życia i śmierci, z powodu ryzyka i komplikacji towarzyszących przemieszczaniu się. Zasadniczo obecnie na codzień nie spotykamy się z tą sytuacją. Jednak, mimo to, może zdarzyć się, że przyjdzie nam przyjąć kogoś do naszego domu, nie tyle przez samą gościnność wobec przyjaciół czy rodziny, ale z powodu prawdziwej konieczności. Te sytuacje zostały uwzględnione w sformułowaniu bezdomnym dać dach nad głową, które znajdziemy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 2447) 5) Więźniów pocieszać byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie Polega na odwiedzaniu uwięzionych i wyświadczaniu im nie tylko pomocy materialnej, ale także opieki duchowej, która pomoże im w osobistej poprawie, zmianie, nauczeniu się zawodu, który może być przydatny kiedy zakończy się czas wyznaczony przez wymiar sprawiedliwości, itd. Oznacza to również ratowanie niewinnych czy uprowadzonych. W starożytności chrześcijanie uiszczali opłatę, aby wyzwolić niewolników lub ofiarowali się z zamian za niewinnych więźniów. 6) Chorych nawiedzać byłem chory, a odwiedziliście Mnie Odnosi się do prawdziwej opieki nad chorymi i osobami starszymi, zarówno pod względem fizycznym jak i w ramach zapewnienia towarzystwa. Najlepszym przykładem jest przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie, który opatrzył ranę poszkodowanego i, nie mogąc dalej zajmować się nim osobiście, powierzył go trosce innej osobie, której zaoferował zapłatę (por. Łk 10, 30-37). 7) Umarłych pogrzebać Chrystus nie miał miejsca gdzie mógłby być pochowany. Pewien przyjaciel, Józef z Arymatei, oddał mu swój grób. Co więcej, udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Również uczestniczył w tym Nikodem, który pomógł w pochówku (J 19, 38-42). Grzebanie umarłych wydaje się być zbędnym nakazem, ponieważ w praktyce wszystkich się grzebie. Jednak, na przykład, w czasie wojny może okazać się bardzo wymagającym przykazaniem. Dlaczego należy dać godny pochówek ludzkiemu ciału? Dlatego, że ludzkie ciało było mieszkaniem Ducha Świętego. 6 / 10

Wszyscy jesteśmy świątyniami Ducha Świętego (1 Kor 6,19) Rozważanie tajemnicy (...)jeśli chcemy pomagać innym, powinniśmy ich miłować, powtarzam, miłością, która będzie zrozumieniem, oddaniem, serdecznością i ochoczą pokorą. W ten sposób zrozumiemy, dlaczego Pan zdecydował się streścić całe Prawo w tym podwójnym przykazaniu, które w rzeczywistości jest jednym jedynym przykazaniem: miłować Boga i miłować bliźniego, z całego naszego serca. Może pomyślicie teraz, że czasem my, chrześcijanie - nie inni: ty i ja - zapominamy o najbardziej podstawowych sposobach wypełniania tego obowiązku. Może pomyślicie o tylu niesprawiedliwościach, którym się nie zapobiega, o nadużyciach, których się nie naprawia, o przypadkach dyskryminacji przechodzących z pokolenia na pokolenie, w których nie stosuje się rozwiązań mogących uleczyć sytuację u korzeni. Nie mogę ani nie mam powodu, by proponować wam konkretny sposób rozwiązania tych problemów. Jednak jako kapłan Chrystusa mam obowiązek przypomnieć wam, co mówi Pismo Święte. Rozważcie scenę sądu, którą opisuje nam sam Pan Jezus: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Człowiek czy społeczeństwo, które nie reaguje na nieszczęścia lub niesprawiedliwości i nie stara się ich złagodzić, nie jest na miarę miłości Chrystusowego Serca. Chrześcijanie - zachowując zawsze jak największą wolność w studiowaniu i wprowadzaniu w życie różnych rozwiązań, a więc z rozsądnym pluralizmem - powinni jednak być zgodni w jednym i tym samym pragnieniu służenia ludzkości. W przeciwnym razie ich chrześcijaństwo nie będzie Słowem i Życiem Jezusa: będzie tylko udawaniem, oszustwem wobec Boga i wobec ludzi. Święty Josemaria, To Chrystus Przechodzi, 167 Dzięki Ci, mój Jezu, że zechciałeś stać się prawdziwym Człowiekiem, z Sercem kochającym i najmilszym, które miłuje aż do śmierci i cierpi; które napełnia się radością i bólem; które zachwyca się drogami ludzi i pokazuje nam drogę prowadzącą do nieba; które heroicznie podporządkowuje się obowiązkowi i kieruje się miłosierdziem; które czuwa nad biednymi i bogatymi; które troszczy się o grzeszników i o sprawiedliwych... Dziękuję Ci, mój Jezu, i daj nam serca na miarę Twojego Serca! Święty Josemaria, Bruzda, 813 7 / 10

Miłość jest tym, co nadaje sens ofierze. Każda matka wie co znaczy poświęcić się dla swoich dzieci. To nie jest udzielenie im paru godzin, tylko oddanie dla ich dobra całego życia. Żyć z myślą o innych, używać rzeczy w ten sposób, aby było coś do ofiarowania innym; wszystko to są te wymiary ubóstwa, które stanowią rękojmę rzeczywistego wyrzeczenia. Święty Josemaria, Rozmowy z Prałatem Escriva, 111 Uczynki miłosierdzia względem duszy: krótkie wyjaśnienie 1) Grzeszących upominać korygować tego, który się myli Ten uczynek miłosierdzia odnosi się przede wszystkim do grzechu. Dlatego w praktyce używa się sformułowania: Grzeszących upominać. Upomnienie braterskie zostało wytłumaczone przez samego Jezusa w Ewangelii według św. Mateusza: Gdy brat twój zgrzeszy, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata (Mt 18, 15-17). Powinniśmy korygować naszych bliźnich z łagodnością i pokorą. Wielokrotnie będzie to trudne jednak, w tych momentach możemy przypomnieć sobie słowa apostoła Jakuba na końcu swojego listu: niech wie, że kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje liczne grzechy (Jk 5, 20). 2) Nieumiejętnych pouczać - nauczać tego, który nie wie Polega na nauczaniu nie uświadomionego, nie mającego wiedzy w jakiejkolwiek dziedzinie: również w tematach religijnych. To nauczanie może odbywać się pisemnie lub ustnie, za pośrednictwem dowolnych mediów czy też bezpośrednio. Zgodnie ze słowami Księgi Daniela, ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, będą świecić jak gwiazdy przez wieki i na zawsze (Dn 12, 3b). 3) Wątpiącym dobrze radzić udzielić dobrej rady temu, który jej potrzebuje Jednym z darów Ducha Świętego jest dar rady. Dlatego, ten kto stara się udzielić dobrej rady, powinien przede wszystkim żyć w zgodzie z Bogiem, bo polega nie tyle na wyrażeniu osobistej opinii, co na dobrym doradzeniu potrzebującemu ukierunkowania. 4) Strapionych pocieszać pocieszać smutnych Pocieszenie smutnego, zmartwionego, doświadczającego jakiejś trudności to kolejny uczynek miłosierdzia wobec duszy. Wielokrotnie, jednocześnie uzupełnia się go udzieleniem dobrej rady, która pomoże przezwyciężyć sytuację smutku czy bólu. Towarzyszenie naszym 8 / 10

braciom we wszystkich momentach, a szczególnie tych trudniejszych jest naśladowaniem zachowania Jezusa, który był współczujący w obliczu bólu innych osób. Jeden z przykładów znajdziemy w Ewangelii według św. Łukasza. Dotyczy wskrzeszenia syna wdowy z Nain: Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz!» Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię wstań!». Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. (Łk 7, 12-15). 5) Krzywdy cierpliwie znosić znosić z cierpliwością wady Cierpliwość wobec wad innych osób jest zarazem cnotą i uczynkiem miłosierdzia. Jednak, warto skorzystać z praktycznej rady: kiedy znoszenie tych wad powoduje więcej szkody niż pożytku, z wielką miłością i delikatnością, należy zwrócić uwagę. 6) Urazy chętnie darować przebaczać krzywdy W modlitwie Ojcze Nasz mówimy: przebacz nam nasze winy, jako i my przebaczamy naszym winowajcom, i sam Jezus wyjaśnia: Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień (Mt 6, 14-15). Przebaczać krzywdy oznacza przezwyciężenie zemsty i urazy. Oznacza uprzejme traktowanie tego, kto nas skrzywdził. Najlepszym przykładem przebaczenia w Starym Testamencie jest Józef, który przebaczył swoim braciom, którzy starali się zabić go i potem sprzedali go: Ale teraz nie smućcie się i nie wyrzucajcie sobie, żeście mnie sprzedali. Bo dla waszego ocalenia od śmierci Bóg wysłał mnie tu przed wami (Rdz 45, 5). Największym przebaczeniem Nowego Testamentu jest Chrystus na Krzyżu, który naucza nas, że powinniśmy przebaczać wszystko i zawsze: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią» (Łk 23, 34) 7) Modlić się za żywych i umarłych Święty Paweł zaleca modlitwy za wszystkich, bez różnicy, także za rządzących i osoby mające odpowiedzialne zadania, bo Bóg pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy (patrz 1 Tm 2, 3-4). Zmarli przebywający w Czyśćcu zależą od naszych modlitw. Wyświadczenie wobec nich dobrego uczynku polega na modlitwie o uwolnienie ich od grzechu. (patrz 2 Mch 12, 44-45). Papież Franciszek prosi wszystkich chrześcijan i osoby dobrej woli o szczególną modlitwę za prześladowanych chrześcijan. 9 / 10

Powered by TCPDF (www.tcpdf.org) Możemy rozważyć na ile podążamy za tym pragnieniem Ojca Świętego, by nasi bracia w wierze, doświadczyli pociechy naszej modlitwy. Rozważanie tajemnicy Trzeba otworzyć oczy, trzeba umieć patrzeć dookoła i rozpoznawać te wezwania, które kieruje do nas Bóg poprzez tych, którzy nas otaczają. Nie możemy żyć odwróceni plecami do tłumu, zamknięci w swoim małym świecie. Nie tak żył Jezus. Ewangelie mówią nam wielokrotnie o Jego miłosierdziu, o Jego umiejętności współczucia innym w ich cierpieniu i potrzebach: lituje się nad wdową z Nain, płacze z powodu śmierci Łazarza, troszczy się o tłumy, które idą za Nim i nie mają co jeść, lituje się też przede wszystkim nad grzesznikami, którzy idą przez świat, nie znając światła ani prawdy: Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. Będąc prawdziwymi dziećmi Maryi, rozumiemy tę postawę Pana, tak iż nasze serce się powiększa i napełnia się miłosierdziem. Bolą nas wówczas cierpienia, nędze, błędy, samotność, smutek, ból innych ludzi, naszych braci. Czujemy się przynagleni do pomagania im w ich potrzebach i do mówienia im o Bogu, żeby umieli obcować z Nim po synowsku i mogli poznać matczyną troskę Maryi. Święty Josemaria, To Chrystus przechodzi, 146 Niech nasze życie towarzyszy życiu innych ludzi, żeby nikt nie był ani nie czuł się sam. Nasza miłość ma być również serdecznością, ludzkim ciepłem. Święty Josemaria, To Chrystus przechodzi, 36 10 / 10