Dziecię nam się narodziło

Dziecię nam się narodziło scenariusz Jasełek Jasna Góra - Sala Papieska 13 i 14 stycznia 2004r Opracowała: s. mgr Wioletta Janiak

Osoby: Narrator 1 Narrator 2 Zwierzęta krowa, koń:, osioł: Józef Maryja Dzieciątko Trębacz Głos za drzwiami śołnierz II głos za drzwiami Człowiek interesu Anioł 1 Anioł 2 Anioł 3 Anioł 4 Anioł 5 Archanioł Chóry Aniołów Pasterz Maciek Pasterz Jasiek Pasterz Kacper Pasterz Bartosz Pasterz Antek Pasterze, Herod Dworzanin 1 Dworzanin 2 Dworzanin 3 Dworzanin 4 Kacper Melchior Baltazar Św. Stanisław Kostka Bernadetta Soubierous PapieŜ Górale 1, 2, 3, 4 (Rodzina: ojciec, matka, dzieci) Piekarz Stolarz Lekarz Górnik Bezdomny 2

Scena I Narrator I: Zwiastujemy Wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu, dziś narodził się nam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan". Słowa Anioła wypowiedziane na polach betlejemskich do pasterzy otworzyły nowy, rozdział w dziejach ludzkości. JuŜ przeszło dwadzieścia wieków, ta radość wypełnia serca tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa, oczekiwanego Mesjasza - Syna BoŜego. Jest to dla nas wielka i święta tajemnica. Dostrzegamy w nim Zbawiciela, który przyszedł, aby ukazać nam sens Ŝycia. Narrator II: Zanim tę radosną nowinę powiemy, wszystkim tu zebranym bardzo dziękujemy, Ŝe przybyli do nas, bo rzeczy ciekawe będziemy przedstawiać, co się działo dawno. Baczcie tylko pilnie, nadstawiajcie ucha, Ŝeby, co mówimy dobrze było słychać. Oto się Bóg Ojciec zlitował nad światem, zesłał syna Swego, by stał się nam bratem, aby nas wykupił od grzechu Adama, byśmy kiedyś mogli przejść przez nieba bramę. Powiemy dziś wszystkim w jakim przyszedł stanie i kto przybył pierwszy na to powitanie, i jakie ofiary dla Pana złoŝyli. Wszystko to ujrzycie, jakbyście tam byli. fanfary nr 1 Narrator 1: W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, Ŝeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. /Łk 2,1/ Narrator 2: Dumny cezar chce wiedzieć ilu podwładnych ma w swoim państwie. Rozsyła więc gońców na wszystkie jego krańce, by rozkaz cesarski zanieśli. Oto trębacz w miasteczku Nazaret ogłasza ludowi, otwierają się drzwi z okien wychylają się głowy kaŝdy słucha. Słucha teŝ Maryja i Józef. fanfary nr 1 (Szybkie i zdecydowane dźwięki marsza wchodzi trębacz i przemaszerowuje scenę na widowni tam i z powrotem. Zatrzymuje się w środku i trąbi na 4 strony świata) następnie mówi: Trębacz: W imieniu cesarza! W całym państwie rzymskim zostanie przeprowadzony spis ludności. Wszyscy mieszkańcy muszą się udać do miejsca swego urodzenia. Tam zostaną wpisani na listy. Kto się uchyli zostanie ukarany. Niech Ŝyje cesarz August. Podpisano Kwiryniusz, wielkorządca Syrii. (Znów trąbienie - odchodzi) melodia: Cicha noc nr 8 Maria: Józefie, czy słyszałeś? Józef: Tak Mario, to straszne. Musimy udać się do Betlejem, do miasta naszych Ojców. Maria: Nie dam rady. Józef: Na pewno dla Ciebie zrobią wyjątek - zapytam 3

(Józef idzie do Ŝołnierza) Józef: Hej Ŝołnierzu, słyszałem rozkaz. Moja Ŝona i ja powinniśmy się udać do Betlejem. Ale to bardzo daleko. śołnierz: No i co? KaŜdy musi pójść do swego rodzinnego miasta. Józef: Ale moja Ŝona spodziewa się dziecka. Nie moŝe teraz iść tak daleko. śołnierz: KaŜdy moŝe mieć jakąś wymówkę. Rozkaz to rozkaz! Jak się nazywacie? Józef: Ja jestem Józef. Moja Ŝona nazywa się Maryja. śołnierz: Dlaczego musicie iść właśnie do Betlejem? Józef: Pochodzimy z domu Dawida. śołnierz: Niewiele z tego po was widać? Józef: Wygląd zewnętrzny się nie liczy. Bóg patrzy w serce. śołnierz: To mnie nie obchodzi. Rozkaz jest rozkazem. (Józef i Maryja odchodzą w takt melodii W Dzień BoŜego Narodzenia nr 15) Scena II Narrator 1: PodąŜali więc wszyscy, aby się dać zapisać, kaŝdy do swojego miasta. Udał się teŝ Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta dawidowego zwanego Betlejem, poniewaŝ pochodził z rodu i domu Dawida, Ŝeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. /Łk 2, 2-5/ Narrator 2: Idzie więc Najświętsza Panienka ze św. Józefem do Betlejem, bo stamtąd pochodzą. Idą piechotą, a tam przed nimi wspaniałe powozy ludzi bogatych, co patrzą na biednych z pogardą. Często musieli przystawać - wreszcie dotarli do Betlejem. (Maryja z Józefem wchodzą na scenę) Józef: Pewno Ci zimno drŝysz cała, muszę coś znaleźć dla Ciebie, abyś choć trochę się przespała... Maria: Mój Józefie, bardzo jestem słaba, sił juŝ nie mam. Iść nie mogę. Józef: MoŜe tu się zatrzymamy. JuŜ Betlejem, domki z brzegu... Pójdę poszukać noclegu. Zostań Mario, zaraz wrócę! (Słychać kroki, później kołatanie do drzwi i gniewny głos kobiecy) Głos za drzwiami: Kto tam po nocy się włóczy? Hałasuje, ze snu budzi! Józef: Otwórzcie nam, dobrzy ludzie! Dajcie nocleg... nawet w sieni. Jesteśmy bardzo strudzeni. Z Nazaretu daleka droga. Przyjmijcie nas w imię Boga! 4

Głos: Tu nie zajazd, nie gospoda. Izba ciasna... MąŜ juŝ w łóŝku. Nie pukajcie na próŝno. Józef: Ja gdziekolwiek... Tylko moja Ŝona... Bóg mi oddał ją w opiekę. Jej godzina dziś nadchodzi. Musi spocząć... Co jej rzeknę?... Dla serca nie ma przestrzeni. Byle kąt, nawet w sieni... Głos: (ostry i zdecydowany) - Powiedziałam i nie zmienię. (Józef powraca) Maria: CóŜ, Józefie odmówili? Józef: Ludziom zabrakło miłości, serca ich jak zimne głazy. Maria: Nie trzeba się na nich złościć! Biedni są... Józef: (idzie dalej szukać noclegu, po chwili:) Tu zapukam i poproszę, gwarno tam, pewno zabawa (słychać pukanie do drzwi) Głos za drzwiami: Czego chcecie?... Jaka sprawa? Co za wałęsanie? Józef: Na spis do Betlejem Panie, czwarty dzień jesteśmy w drodze. Dajcie nocleg... Kąt jakiś... MałŜonce mojej, ubogiej. Ja posiedzę... Noc poczekam. Głos: Ach człowieku. IdźŜe z Bogiem! W moim domu dziś wesele. Gości wiele, ludzi wiele. Córka wyszła za celnika. Świetna para! Drzwi zamykam. Nie przeszkadzajcie w weselu. Do widzenia przyjacielu. (słychać głośne trzaśnięcie drzwiami, później kroki i po chwili nieśmiałe pukanie do innych drzwi. Melodia: Oj Maluśki nr 10 Józef: W imię Pana Zastępów! Otwórzcie drzwi. U progu domu waszego - Matka stoi proszę o dach nad Jej głową w tę głuchą noc zimową, w tę ciemną noc grudniową. Głos: Co za śmiałość! Jeszcze czego? Musi to być nic dobrego! (Zza kurtyny wyłania się postać człowieka interesu. Józef staje z boku. Człowiek interesu zatrzymuje się przed Józefem i patrzy lekcewaŝąco) Człowiek interesu: Biedni!... Głodni i bez pracy!... Znam ja was dobrze próŝniacy! A cóŝ mnie obchodzi bieda? Mnie teŝ darmo nikt nic nie da. Swoi kradną... Państwo dusi, wszędzie tylko płacić musisz. Wszędzie kręcić, kłamać zwodzić... Byle sobie nie zaszkodzić. Bo ja tylko pieniądz cenię. Oto moja rada stanu, co jeszcze powiedzieć Panu? Józef: MoŜe nocleg tu dostanę?... 5

Człowiek interesu: (jakby nie słysząc prośby mówi do siebie:) Kupiłem dziś parę wołów, próbowałem je na polu, czy nadają się do orki, liczyłem pszenicy worki, beczki oliwy na składzie... trzeba sobie jakoś radzić. Pieniądze oddam do kasy (wzdychając) CięŜkie czasy, cięŝkie czasy. (z gniewem do Józefa) Szkoda słów na próŝno tracić, chcesz noclegu musisz płacić. A jeśli nie masz pieniędzy - zmykaj bracie!... Byle prędzej! Ruszajcie w drogę. W polu stajenka owieczek. Tam przenocować moŝecie! (człowiek interesu znika) (Józef podchodzi do Maryi, która zwrócona w inną stronę - nie słyszała rozmowy) Maria: Odmówili?... Nie przyjęli?... Józef: W samolubstwie się zamknęli, ziemia im niebo przesłania. O pieniądzach tylko marzą, o zysku i dobrobycie. Ich Ŝycie nie ma Ŝadnych ideałów. Serca ich jak groby malowane, pobielane... Maria: Ale Bóg ich nie omija... Kolęda: Nie było miejsca w Betlejem Narrator 1: Czas pomyśleć jakie chmury gniewu idą nad stajenką, aŝ krwawi się dusza. Bo oto Kochani Państwo, nie zawsze słońce na niebie nam świeci. Tak było równieŝ i w Jezusa Ŝyciu, choć jeszcze leŝał malutki w powiciu. Król Herod wielki, król Ŝydowskiej ziemi, władca okrutny, panowania chciwy, pragnie odwieczne wyroki odmienić i czyha właśnie na Ŝycie Dzieciny. Narrator 2: Straszny to władca, lęka się go kaŝdy, na jego widok bledną nawet gwiazdy. Gdzie tylko spojrzy jego dziki wzrok, tam krew, tam zbrodnia, tam jęki i mrok. To wam wystarczy! Na teraz - dosyć! Resztę niech ujrzą własne wasze oczy. SCENA III Melodia: Tryumfy Króla Niebieskiego nr 14 Herod: Gdzie jest słuŝba? To nicponie! Nikt nie stoi przy mym tronie! Dworzanin 1: Jestem królu, wybacz proszę. Herod: Takich leniów ja nie zniosę! Toaleta zaniedbana i jeszcze nie jadłem śniadania! Dworzanin 2: (wpada z miską i ręcznikiem) Proszę królu, ciepła woda. Dworzanin 3: (przynosi śniadanie na tacy) Proszę, proszę mości panie, niosę smaczne ci śniadanie. Herod: Prędko zabierz to baranie! Nic dziś nie jem na śniadanie! Dworzanin 4: Królu chciałem ci powiedzieć, ze trzech ludzi tutaj jedzie. 6

Herod: Kto to taki? Dworzanin 1: (wpada) To królowie zajeŝdŝają, o jakąś gwiazdkę pytają. Herod: Szybko kaŝ ich tu wprowadzić dźwiękach przede mną tu postawić. (przy dźwiękach muzyki Mędrcy świata nr 7 - Trzej Królowie kłaniają się Herodowi, który równieŝ składa im ukłon) Herod: Witam, witam, was uprzejmie, co sprowadza was tu do mnie? Kacper: Gdzie się narodził król nowy? Melchior: On dziś wśród wesela odkupi Izraela. Baltazar: MoŜe wiesz, gdzie to się stało, gdzie się Dziecię narodziło? Herod: Nie wiem, lecz gdy Go znajdziecie, zaraz szybko mi powiedzcie. Pójdę i ja hołd Mu złoŝyć, chciałem takiej chwili doŝyć! Mędrcy świata nr 7 (Herod stoi nieruchomo) Narrator 1: Patrzcie! Król Herod sądził w swej dumie, Ŝe Jemu złoŝą pokłon Trzej Królowie. Jak przy tym sprytnie pohamować gniew umie, który stara się przytłumić w sobie. Jak Króla Heroda twarz zbladła, jakby zobaczył piekielne widziadła. Jak się w swej dumie i pieni i złości, na tę wiadomość od królewskich gości. Ach co się stanie, gdy Herod się dowie, gdzie jest Dzieciątko, jak wrócą Królowie? Narrator 2: Nic się nie dowie. PrzecieŜ w Ewangelii jest napisane, Ŝe mędrcy Go zawiedli, Trzej Królowie przez Anioła ostrzeŝeni, postanowili drogę powrotu zmienić, by nie wracać do Heroda. A Herod czeka na próŝno na królów. I pieni się i wścieka! Scena IV Melodia: Cicha noc nr 2 (na scenie Aniołkowie) Anioł 1: Oto za chwilę ogarną was czasy, tej nocy świętej, tej nocy pamiętnej. Anioł 2: Oto za chwilę ujrzą wasze oczy, to, co się działo owej dziwnej nocy. Anioł 3: Bóg zszedł na ziemię i przyjął Dziecka postać, by dusze ludzkie łaską swą przemieniać. Anioł 4: By pośród ludzi na zawsze pozostać, Anioł 5: Więc dziękujemy za ten dar święty Radosną kolędą: Kolęda: Pójdźmy wszyscy do stajenki... (Maryja tuląc Dzieciątko) 7

Maryja: Śpij mój maleńki syneczku W noc betlejemską w Ŝłóbeczku Lulaj, syneczku, lulaj. Zaśnij maleńki, Jezu Nadejdzie kiedyś godzina, Kiedy śłóbek się w ołtarz zamieni. Śpij, moja słodka Dziecino, Nim krzyŝ zgotuje ci ziemia. Kolęda: Dzisiaj w Betlejem Scena V Narrator 1: W tej samej okolicy przebywali pasterze i trzymali straŝ nocną nad swoją trzodą /Łk 2, 8/ Narrator 2: Tymczasem noc ciemna okryła Betlejem. Pogasły światła wokoło. Na polu za Betlejem posnęły białe baranki i pastuszkowie teŝ zaraz ułoŝą się do snu, w cieple dogasającego ogniska. Nikt nie wie, Ŝe tam, w oddali, spełnił się cud nad cudami. śe na ziemię zeszło BoŜe Dziecię i czeka na hołd ludzkich serc. (W mroku wysuwają się Pasterze, rzucają laski, kładą się na ziemię, podkładają szaty, koŝuchy, by nie było za twardo. Jeden siada przy brzegu sceny i czuwa. Melodia Cicha noc nr 6 Maciek: Śpijcie spokojnie. Ja czuwam nad owczarnią. Będę sobie śpiewał i czas piosenkami skracał. DołoŜę teŝ drew trochę do ogniska, by braciom pasterzom nie było zimno. Melodia Cicha noc nr 6 (po chwili, rozgląda się i patrzy w oddali...) Maciek: Co to? Czy oczy moje śpiące? Oto widzę: wielka gwiazda płonie i świeci jasno niby słońce. CzyŜby juŝ nastał świata koniec? Archanioł Gabriel: Nie lękaj się! Jestem posłem z nieba, i przynoszę niesłychaną nowinę! W Betlejem Panna zrodziła syna! Choć w nędznym Ŝłobie leŝy, lecz to Zbawiciel.. Pobiegnij prędko i obudź pasterzy, by pokłon Dzieciątku oddali. Niech pospieszą wszyscy, którzy wierzą: bogaci i biedni, wielcy i mali. melodia: Wśród nocnej ciszy - nr 17 w czasie, której Archanioł wychodzi, po chwili wstają pasterze i stają na środku Maciek: Jak dobrze, Ŝeście juŝ wstali! Dziwy się dzieją na świecie. Na niebie gwiazda się pali! Hej chłopcy, czy mnie słyszycie? Antek: Czemu tak wrzeszczysz po nocy? Słyszymy wyraźnie przecieŝ. Maciek: MoŜe kaŝdy z was mnie wyśmieje, Ale co widziałem - w to wierzę...aŝ strach po prostu człowieka bierze. 8

Bartosz: Opowiedz, opowiedz nam o tym! Czy coś wielkiego się stało? Serce nam wali jak młotem. Maciek: Bóg przybrał ludzkie ciało! Jasiek: Na pewno mu się zjawa śniła, miał jakieś nocne widzenia. kolęda: Cicha noc Maciek: Nie śmiejcie się! A to śpiewanie, co teraz wszyscy słyszeli, teŝ chcielibyście wziąć za nic? Bartosz: O patrzcie, coś z nieba płynie... Ze strachu nie moŝna oddychać! Archanioł: Nie lękajcie się, pasterze! Do Betlejem pospieszajcie! W Ŝłobie Dziecię Jezus leŝy, pokłon wdzięcznie Mu oddajcie. Ojciec Syna zesłał z nieba, który w szopie się narodził. Bo tak właśnie było trzeba, aby Bóg wśród nas mógł chodzić. Kolęda: PrzybieŜeli do Betlejem... Scena VI Melodia: PrzybieŜeli do Betlejem Pasterze nr 12 (Maryja i Józef siedzą przy Dzieciątku) (pasterze z darami idą do Jezusa, klękają przed Dzieciątkiem) Anioł 1: Oto przed nami znów Święta Rodzina: Józef, Maryja i Jezus maleńki. (pasterze zwracają się do Świętej Rodziny) Maciek: Aniołowie drogę nam wskazali, gwiazda świeciła na niebie, abyśmy Dzieciątku hołd dali i złoŝyli dary jak trzeba. Bartosz: Powiedz nam, Panno święta, czy zdrowe jest Dzieciątko? Czy nic Wam nie potrzeba? Maryja: Dzieciątku nic nie trzeba, tylko zimno Małemu Michał: Ja dam własny barani koŝuszek Bartek: Jezu Mały przyjmij nasze dary - Maciek: Ode mnie kilka pieluszek, Bartek: Ja wziąłem z domu bochen chleba Kacper: A ja ser i jajka w kobiałce 9

Jasiek: Sztuczki takiej się uczyłem, to dla Ciebie się trudziłem... (robi wyuczoną figurę) Kuba: Nic nie warte nasze dary będą, jeśli Mu nie zaśpiewamy kolędy. Kolęda: Narodził się Jezus ref: Oddajmy wesoło, skłaniajmy swe czoło... Anioł: Raduj się ziemio! Masz króla u siebie, Pana co włada na ziemi i niebie. Królestwo Jego końca mieć nie będzie, Scena VII (scena przy Ŝłóbku) melodia LulajŜe Jezuniu nr 5 Narrator: A tymczasem przy Ŝłóbku w stajence nad Dzieciątkiem czuwa BoŜa Panienka Mały Jezus wyciąga swe dłonie rzewnie słodko uśmiecha się do Niej. A pod szopą mili królowie tym widokiem umacniają się w wierze. (śpiew Aniołów i pasterzy) Chwała na wysokości, chwała na wysokości... Baltazar: (pokazując na stajenkę) Więc to tutaj pałac króla? Kacper: Pałac Króla - stara grota, trochę słomy, trochę błota. Melchior: Dziury płachtą zasłonięte. I to ma być miejsce święte? Czy naprawdę tu, w tej biedzie? Kacper: Ja się lękam, ale śmiało, chodźmy naprzód trójką całą. Józef: Kto to taki? Maryja: To ze Wschodu, Mędrcy z królewskiego rodu! Kacper: Witam Cię Jezu i składam Ci w darze złoto - największe bogactwo mojego kraju. Melchior: Padam u stóp majestatu Twego, o Panie mój i BoŜe, składam w darze Tobie jako kapłanowi kadzidło najpiękniejsze. Baltazar: Cierpienie i ból tej ziemi przyszedłeś dzielić z nami, przyjmij mirrę, jako znak prawdziwy, Ŝe wierzymy głęboko w tę tajemnicę. (wchodzą górale) Górale: (śpiewają) Hej, górol, ci jo górol, hej od samiućkich Tater Hej, dyscyk mnie wykumpoł, hej, ukołysał wiater Góral 1: KaŜdem na kolana niech się nisko ścieli! 10

Góral 2: (upadają na kolana) My Cie od razu Panie poznali i zaraz pokochali, nie domy Ci zrobić ksywy, wiedz o tym Panie nigdy! Góral 2: Jam jest dudka Jezusa mojego, grać Mu będę z serca ochotnego! Góral 3: Jezu, serce moje to Twoja chałupka! Góral 4: (śpiewa) Oj, Maluśki, Maluśki, Maluśki, jako rękawicka, Albo li tez jakoby, jakoby kawałeczek smycka. Górale: la, la la, la la laj Antek: Jezu, idą złoŝyć Ci pokłony z róŝnych krain wszystkie stany. (wchodzi rodzina) Ojciec Rodziny: O Jezu, nie mamy nic ze sobą, czym mielibyśmy Cię obdarować, bądź dla nas jedyną Osobą, z którą wciąŝ będziemy obcować. Matka BoŜa: (wstaje i tuli dzieci) O jakie jesteście drogie BoŜemu Dzieciątku, podejdźcie bliŝej, proszę Rodzina: (śpiewa) Panie Jezu zabierzemy Cię do domu, Panie Jezu, nie oddamy Cię nikomu. Dniem i nocą Panie Jezu będziesz z nami, bo gorąco Panie Jezu Cię kochamy. Lekarz: Ja na chwilę, bo się spieszę, ulgę chorym mym zanoszę. Spraw, bym cenił ludzkie Ŝycie i uchronił przed zabiciem. Bezdomny: O Jezu, w Tobie moja nadzieja, gdy domu i chleba nie mam. Ty Bóg i Pan a dzielisz z nami los, bo zabrakło miejsca, bo serca zimne i zamknięte O Jezu, jak dobrze, Ŝe jesteś! Stolarz: Mój Jezu Maleńki, co za Ŝłób masz tak ubogi, zrobię Ci ja kolebeczkę i pod główkę poduszeczkę. Górnik: Węgiel Ci przynoszę, Panie, niech Ci słuŝy na ogrzanie. Piekarz: Jezu, ja Ci przynoszę bochen chleba, wszystko Ci oddam co tylko trzeba Stanisław Kostka: A ja Cię kocham mój Jezu Maleńki, więc pragnę dla Ciebie serce zawsze mieć gotowe. Niech ono Ci milsze będzie od tej szopki nędznej, gdy do mnie przybędziesz w Komunii Świętej. Św. Bernadetta Soubierous: Dziękuję Ci Niepokalana, Ŝeś dała nam Wielkiego Pana. PomóŜ dla Niego serce czyste zachować i w Eucharystii zawsze Go przyjmować. PapieŜ: Zmiłuj się BoŜe nad światem całym. Proszę o litość. Obdarz mnie cierpieniem, a wszystkich ludzi trwałym pokrzepieniem. 11

Matka BoŜa: (podaje Dzieciątko) Daję Ci Synu, Moje Dziecię Małe, będzie juŝ teraz lepiej na świecie. Przez Twoją dobroć i poświęcenie, ześle Bóg światu ocalenie. PapieŜ: (pokazuje wszystkim Dzieciątko) Drodzy Rodacy, oto znak nam dany, w nim to od wieków ufność pokładamy, w Nim zwycięŝymy wszelkie przeciwności, tylko bądźmy wierni tej Wielkiej Miłości. Anioł Gabriel: Jezus w stajni leŝy cichutki, Pokój ludziom przynosi i zmiłowanie, I głodnych chce nakarmić rękami, dobrych ludzi (zwracając się do ludzi) pocieszyć, tych co płaczą i pracują w trudzie. Cieszcie się ludzie na całej ziemi, Jezus przyszedł z darami swoimi (zwracając się do Jezusa) Pobłogosław Jezu Drogi, aby pokój zapanował na całym świecie, aby radość była wokół - pobłogosław BoŜe Dziecię. (wychodzą wszyscy i ustawieni śpiewają) Kolęda: Bóg się rodzi 12