Zakopane miasto i gmina w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 26 737 mieszkańców i było drugim co do wielkości po Nowym Targu miastem Podhala. Zakopane jest największym ośrodkiem miejskim w bezpośrednim otoczeniu Tatr, dużym ośrodkiem sportów zimowych, od dawna nazywane nieformalnie zimową stolicą Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się także znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki). W latach 1977 1994 miejscowość była siedzibą gminy Tatrzańskiej.
Po Krupówkach spacerują ludzie z całego świata. Ulica ciągnie się na długości około 1100 m. Historycznie Krupówki są częścią Polany Krupowej. W połowie XIX wieku były wąska ścieżką łączącą zakopiańskie Nawsie przy ulicy Kościeliskiej z Kuźnicami. Ulicą stały się po 1870 roku, kiedy wzniesiono pierwsze domy. Ich nazwa pojawiła się z początkiem lat 80. ubiegłego wieku.
Giewont masyw górski w Tatrach Zachodnich o wysokości 1894 m i długości 2,7 km. Jest najwyższą górą w Tatrach Zachodnich, która znajduje się w całości na terenie Polski. Najstarsze dokumenty wspominają o istnieniu już w XVI wieku kopalni miedzi Gyewant w Giewoncie. Nie zostało jednak do tej pory wyjaśnione ostatecznie pochodzenie nazwy góry. Nazwa góry wywodzi się prawdopodobnie z języka niemieckiego, od słowa Wand (ściana, skała). Pierwotna forma brzmiała zapewne Gewand (grupa skał) bądź Gähwand (stroma skała). Jednak wg Mariusza Zaruskiego podobnie jak wiele innych nazw tatrzańskich nazwa góry pochodzi od nazwiska góralskiego żyje do tej pory ród Giewontów. Giewont to góra-symbol, której zarys często kojarzony jest z sylwetką śpiącego rycerza. Jedna z wersji legendy o rycerzach śpiących pod Tatrami, którzy obudzą się, gdy Polska znajdzie się w wielkim zagrożeniu, umiejscawia ich właśnie pod Giewontem. Związane jest to z tym, że w ścianach Giewontu znajdują się liczne jaskinie, m.in. Jaskinia Juhaska, Kozia Grota, Dziura w Szczerbie, Dziura nad Doliną Strążyską.
Rysy szczyt położony na granicy polsko-słowackiej, w Tatrach Wysokich. Ma trzy wierzchołki, z których najwyższy jest środkowy, w całości na terytorium Słowacji (2503 m), zaś północny stanowi najwyżej położony punkt Polski (2499 m). Znajdujący się w Tatrach Wysokich masyw Rysów leży na południowy wschód od Morskiego Oka w punkcie zwornikowym głównego grzbietu Tatr i grani odchodzącej od niego ku północy, w której tkwią Niżnie Rysy i Żabie Szczyty (Wyżni i Niżni). U stóp leżą: Dolina Rybiego Potoku, Dolina Białej Wody i Dolina Mięguszowiecka. Od północy oddziela go od Niżnich Rysów Przełęcz pod Rysami, od zachodu od Żabiego Konia Żabia Przełęcz, a od południowego wschodu od Ciężkiego Szczytu w masywie Wysokiej szerokie siodło Wagi. Na wschodnią stronę opada z Rysów 500-metrowa ściana skalna, w której znajdują się liczne drogi wspinaczkowe. Nazwa Rysy nie pochodzi, jak powszechnie się uważa, od ukośnego żlebu widocznego w masywie góry (tzw. Rysy), ale od pożłobionych zboczy całego kompleksu Niżnich Rysów, Żabiego Szczytu Wyżniego i Żabiego Mnicha. Nazwę utworzyli polscy górale i była ona w użyciu co najmniej od początków XIX w. Skalne żleby albo rysy (Risse), wypełnione wiecznym śniegiem, sięgają od głównego grzbietu aż do powierzchni Czarnego Stawu pisał niemiecki turysta już w 1827 r.
Morskie Oko to najpiękniejsze jezioro Tatr i jedno z najpiękniejszych w całej Europie. Morskie Oko leży w Dolinie Rybiego Potoku, u stóp Mięguszowieckich Szczytów. To słynne jezioro i jego otoczenie stanowią jedno z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc w Tatrach. Prowadzący nad Morskie Oko szlak turystyczny to jeden z najstarszych tatrzańskich szlaków. Już w XIX wieku wędrowały nim rzesze turystów. Obecnie nad Morskie Oko prowadzi kilka szlaków turystycznych z różnych stron Tatr. Morskie Oko nazwa jeziora wywodzi się od legendy według której jezioro posiadało wewnętrzne połączenie z morzem. Inna, dawniejsza nazwa Morskiego Oka to Rybie Jezioro, ze względu na obecność w nim dużej ilości ryb. Morskie Oko to jedno z nielicznych w Tatrach jezior naturalnie zarybione. Żyją w nim m. in. pstrągi, oraz drobne skorupiaki i małże. Morskie Oko, jak większość tatrzańskich jezior, jest jeziorem pochodzenia polodowcowego i zasilane jest przez dwa górskie potoki: Czarnostawiański Potok i Mnichowy Potok. Morskie Oko położone jest na wysokości 1395 m n. p. m. i ma powierzchnię prawie 35 ha. Wzdłuż brzegu jeziora prowadzi ścieżka, którą obejść można je dookoła zachwycając się niezwykłością tamtejszego krajobrazu. Z nad Morskiego Oka prowadzą szlaki do Doliny Pięciu Stawów, na Rysy, Czarny Staw, oraz Przełęcz nad Chłopkiem.