KOMUNIKAT Jak już informowaliśmy, podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie na Jasnej Górze bp Adam Szal, Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie przekazał nam dokument zatytułowany ZASADY DOMOWEGO KOŚCIOŁA poprawione przez Komisję KEP w 2013 roku wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów. Krąg centralny DK został ponownie zobowiązany do przygotowania (w terminie do 5 maja 2014 r.) uwag do projektu przekazanego podczas Kongregacji (we wrześniu 2013 r. uczynił to już w stosunku do projektu przekazanego podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie). Prosimy o objęcie modlitwą dalszego etapu prac nad Zasadami DK. Sługo Boży księże Franciszku - wstawiaj się za nami! W imieniu kręgu centralnego DK Beata i Tomasz Strużanowscy - para krajowa DK Ks. Marek Borowski SAC - moderator krajowy DK Poniższa tabela zawiera: 1. W kolumnie nr 1: tekst aktualnie obowiązujących Zasad DK 2. W kolumnie nr 2: projekt Zasad DK przekazany parze krajowej podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie w dniu 6 września 2013 r. Zmiany w stosunku do kolumny nr 1 są zaznaczone na CZERWONO. 3. W kolumnie nr 3, kolor ZIELONY: uwagi kręgu centralnego DK opracowane na podstawie opinii przesłanych przez członków DK, przekazane Komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie 27 września 2013 r. Uwagi dzielą się na dwie części: a/ ogólne i b/ do poszczególnych punktów Zasad DK.
4. W kolumnie nr 4: projekt Zasad DK z września 2013 r. wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów, przekazany parze krajowej DK podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie na Jasnej Górze w dniu 23 lutego 2014 r. Zmiany w stosunku do kolumny nr 1są zaznaczone na CZERWONO. Różnice między projektem z września 2013 r. (kolumna nr 2) a projektem z lutego 2014 r. (kolumna nr 4) są zaznaczone na ŻÓŁTO. Zestawienie aktualnych Zasad DK z projektem przekazanym we wrześniu 2013 r. uzupełnionym o propozycje Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów, przekazanym w lutym 2014 r. wraz z uwagami kręgu centralnego 1. 2. 3. 4. Aktualnie obowiązujące ZASADY DOMOWEGO KOŚCIOŁA PROJEKT ZASAD DOMOWEGO KOŚCIOŁA UWAGI KRĘGU CENTRALNEGO DK OPRACOWANE NA PODSTAWIE OPINII PRZESŁANYCH PRZEZ CZŁONKÓW DK PROJEKT ZASAD DOMOWEGO KOŚCIOŁA wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski w marcu 2006 r. przekazany parze krajowej DK podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie w przekazane Komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie 27 września 2013 r. przekazany parze krajowej DK podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu
dniu 6 września 2013 r. UWAGI WSTĘPNE 1. Projekt powstał wbrew zapisowi zawartemu w pkt. 39 aktualnych Zasad DK, który brzmi następująco: Zasady DK opracowuje i po konsultacji z członkami DK przyjmuje krąg centralny. Zatwierdza je Konferencja Episkopatu Polski na wspólny wniosek moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie oraz pary krajowej i moderatora krajowego DK złożony do biskupa delegata ds. Ruchu Światło-Życie. Konferencja Episkopatu Polski ma prawo wprowadzania do Zasad Domowego Kościoła poprawek i uzupełnień wynikających z doktryny Kościoła. 2. Projektowi nie towarzyszy żadne wyjaśnienie, dlaczego nastąpiła potrzeba w Zasadach DK przez Konferencję Episkopatu Polski bez udziału odpowiedzialnych za DK. Jesteśmy przekonani, że nie zaistniały żadne nadzwyczajne okoliczności związane z doktryną Kościoła, które uzasadniałyby fakt wprowadzenia zmian w Zasadach DK z inicjatywy KEP. Nasze zdezorientowanie pogłębia fakt, iż w liście przewodnim komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie Księża Biskupi wspomnieli o olbrzymich Światło-Życie na Jasnej Górze w dniu 23 lutego 2014 r.
dokonaniach gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie, jaką jest Domowy Kościół. W podobny sposób kilkunastu Księży Biskupów odpowiedziało na list pary krajowej i moderatora krajowego z okazji 40-lecia DK, skierowany do Pasterzy Kościoła w Polsce w czerwcu br. 3. Postawa szczerości każe nam w tym miejscu powiedzieć, iż szukając przyczyn, które skłoniły Konferencję Episkopatu Polski do powołania komisji ds. Ruchu Światło-Życie i podjęcia prac nad projektem nowych Zasad DK, myślimy o dwóch sprawach: a/ o tegorocznej pielgrzymce Domowego Kościoła do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu w dniu 27 kwietnia 2013 r. Niektóre z mających tam miejsce wystąpień wzbudziły niepokój Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie, bp. Adama Szala, który poprosił nas pisemnie o wyjaśnienia. Udzieliliśmy ich w liście z 19 czerwca br. i ufamy, że członkowie Komisji znają treść tego listu. Dla pełni obrazu dołączamy go do tego pisma. b/ o treści wystąpienia moderatora generalnego RŚ-Ż, ks. Adama Wodarczyka, na forum KEP w dniu 21 czerwca br., w kontekście którego jako odpowiedzialni za DK pragniemy stanowczo podkreślić, że: - doskonale rozumiemy, iż Ruch
Światło-Życie jest ruchem eklezjalnym, a nie sumą duszpasterstw; - w Domowym Kościele nie istnieje problem eklezjologii demokratycznej ; fakt, iż kapłani pełnią przy małżonkach rolę doradców duchowych w najmniejszym stopniu nie skutkuje błędną wizją kapłaństwa służebnego, oderwanego od posługi pasterskiej księży; - rola świeckich w Domowym Kościele nie jest ukazywana w oderwaniu od urzędu pasterskiego w Kościele, lecz wynika z przyjęcia przez ks. Franciszka Blachnickiego wskazań Soboru Watykańskiego II. - w Domowym Kościele nie ma miejsca przejmowanie funkcji pasterskich przez ludzi świeckich; - kapłanów-moderatorów Domowego Kościoła cechuje dobry poziom znajomości teologii nie gorszy niż innych kapłanów w Ruchu Światło- Życie. Szkoda, iż powyższe tezy (a zdajemy sobie doskonale sprawę z ich ciężaru gatunkowego), zanim zostały przedstawione przez moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie Księżom Biskupom, nie stały się przedmiotem szczerej rozmowy w gronie odpowiedzialnych Ruchu. Jako para krajowa DK zapewniamy, iż nigdy wcześniej nie wspomniano nam o tego typu zagrożeniach i nie poproszono o ustosunkowanie się do nich. Okazją były m.in. spotkania Centralnej Diakonii
Jedności, w których regularnie uczestniczymy. Jeżeli jako członkowie Ruchu Światło-Życie, a zwłaszcza jako pełniący w nim odpowiedzialne posługi, tworzymy jedną rodzinę, to taka rozmowa powinna mieć miejsce przed wystąpieniem moderatora generalnego na forum Konferencji Episkopatu Polski i ubolewamy, że tak się nie stało. 4. Nie rozumiemy, dlaczego nie możemy otrzymać odpowiedzi na naturalne w tych okolicznościach pytanie: kto jest autorem tego projektu. Pytanie to jest tym bardziej zasadne, iż od Biskupa Delegata dowiedzieliśmy się, że nie napisali go Księża Biskupi. 5. Projekt zarówno w swej zasadniczej koncepcji, jak i w wielu szczegółowych rozwiązaniach, nie odpowiada myśli Założyciela, Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który postrzegał Domowy Kościół jako ruch świeckich, odpowiedzialnych zarówno za organizację, jak i formację, wspieranych w swej posłudze przez kapłanów, pełniących rolę doradców duchowych. W naszym przekonaniu 40 lat historii Domowego Kościoła dowodzi, że małżonkowie we współpracy z kapłanami-moderatorami pięknie udźwignęli tę odpowiedzialność i nigdy nie zawiedli Pasterzy Kościoła w Polsce. 6. Projekt dokonuje zasadniczego przeformułowania roli kapłanów i
świeckich, w wyniku którego DK staje się ruchem, do którego należą ludzie świeccy kierowani przez kapłanów. Oznacza to swoistą klerykalizację Domowego Kościoła, przez co przestaje on w naszym przekonaniu pełnić rolę jednego z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. 7. Wbrew woli Założyciela projekt usuwa z grona członków kręgu centralnego DK osoby delegowane przez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła. 8. Projekt jest w wielu miejscach niespójny ze statutem Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. W niektórych przypadkach członkom DK stawia wyższe wymagania niż pozostałym członkom Ruchu Światło-Życie, w tym samemu moderatorowi generalnemu. 9. Projekt gubi ducha Zasad DK, który wyraża się słowami: Równi służą równym. Wprowadza język i styl, którego symbol stanowi wielokrotnie pojawiające się słowo podległość. 10. Projekt umniejsza duchowy wymiar podjęcia przez członków DK charyzmatu Światło-Życie, sprowadzając go do zadań. 11. Projekt, wiążąc silnie Zasady DK z wymogami zawartymi w statucie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu
Światło-Życie, nie liczy się z realiami istniejącymi w wielu diecezjach, np. w zakresie ilości małżeństw gotowych do podejmowania posług różnego stopnia. Nie bierze też pod uwagę faktu, że większość członków DK nie należy do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. 12. Projekt został przedstawiony członkom DK, którzy mieli możliwość wyrażenia opinii na jego temat. Przytłaczająca większość respondentów wysunęła poważne zastrzeżenia zarówno co do trybu opracowania projektu, jak i jego treści. 13. W naszym b wypracowane przed laty, dobrze służą zarówno Domowemu Kościołowi, jak i całemu Ruchowi Światło-Życie oraz gwarantują wierność Pasterzom Kościoła. 14. Krąg centralny zbiera na bieżąco uwagi dotyczące aktualnych Zasad; zapewne przyjdzie pora, by pewne sprawy doprecyzować czy uzupełnić. Uważamy jednak, że powinno się to odbyć w spokoju, bez presji czasowej, z namysłem, z rozeznawaniem woli Bożej i woli Założyciela. Prosimy, jeśli to możliwe, o nieuchwalanie tak wielu i tak daleko idących zmian w trybie pilnym, obcym tradycji kościelnej. 1. Niniejszy dokument ustala zasady 1. Niniejszy dokument ustala zasady 1. 1. Niniejszy dokument ustala zasady
działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła [1] gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie określanego dalej skrótem DK. działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie określanego dalej jako Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie, w skrócie DK. Zasady Domowego Kościoła są dokumentem niższej rangi wobec dokumentów dotyczących całego Ruchu Światło-Życie, a pary odpowiedzialne DK, będące Diakonią Domowego Kościoła (DDK), na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej, stanowią część Diakonii Ruchu Światło- Życie i działają według zapisów Statutu Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Nie widzimy powodu, dla którego należałoby zmienić nazwę naszej wspólnoty. Nie ma innego Domowego Kościoła niż ten, który stanowi rodzinną gałąź Ruchu Światło-Życie. 17 statutu Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie brzmi: Posługę na rzecz Domowego Kościoła gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie pełni Diakonia Domowego Kościoła. Jej szczegółowe zadania, organy oraz sposób ich powoływania określają Zasady Domowego Kościoła" zatwierdzane przez Konferencję Episkopatu na wspólny wniosek Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie oraz Pary Krajowej i Moderatora Krajowego Domowego Kościoła. Znaczna część małżeństw pełniących posługi w DK (czyli Diakonii Domowego Kościoła w rozumieniu statutu DIAKONII) nie jest członkami Stowarzyszenia. Jak zatem rozumieć sytuację, w której dotyczą ich zapisy statutu stowarzyszenia, do którego nie należą? działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie określanego dalej jako Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie, w skrócie DK. Zasady Domowego Kościoła są dokumentem uzupełniającym dla dokumentu pt. Charyzmat i duchowość Ruchu Światło-Życie, dotyczącego całego Ruchu, a pary odpowiedzialne DK, będące Diakonią Domowego Kościoła (DDK), na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej, stanowią część Diakonii Ruchu Światło- Życie. 2. DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END), tworząc właściwą dla siebie drogę. 2. DK jest małżeńsko-rodzinną częścią Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END). 2. Z projektu usunięto fundamentalny zapis: DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło- Życie. W ten sposób została zagubiona myśl Założyciela, Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który sprawę tę widział w następujący sposób: Współpraca kapłanów moderatorów z 2. DK jest małżeńsko-rodzinną częścią Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame (END).
parami animatorskimi powinna więc układać się w myśl zasad następujących: Niechaj kapłani liczą się ze zdaniem dojrzałego laikatu zwłaszcza w dziedzinach jego specyficznej kompetencji. Ruch wspólnot rodzinnych jest ruchem laickim. Odpowiedzialności powierzone są osobom świeckim i to nie tylko w planie organizacji, ożywiania, ale przede wszystkim w dziedzinie tej przygody duchowej, którą razem chcą przeżywać. Moderator, który pełni funkcje doradcy duchowego, musi uznać tę odpowiedzialność pary animatorskiej za życie duchowe grupy. Winien on jednak nie wchodząc w jej kompetencje służyć jej zawsze swoją radą, zachętą, kierować ku celom istotnym, naprostowywać, gdy zajdzie potrzeba. Jego pomoc w dążeniu do Boga musi być jak najbardziej braterska, nieraz jednak i wymagająca ( Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, nr 17, wydany w grudniu 1978 r.).. Z pkt. 2 projektu usunięto też końcowe słowa: tworząc właściwą dla siebie drogę, które do aktualnych Zasad DK, przyjętych i zatwierdzonych przez Konferencję Episkopatu Polski w 2006 r., trafiły na wyraźne życzenie Księży Biskupów. 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921 1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n/d, gdzie w 1973 r. odbyły 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921 1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n.d, gdzie w 1973 r. odbyły 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921 1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n.d, gdzie w 1973 r. odbyły
się pierwsze oazy rodzin. się pierwsze oazy rodzin. się pierwsze oazy rodzin. 4. Znakiem DK są dwa greckie słowa: FOS (światło) i ZOE (życie), wpisane w kształt krzyża, wyrastającego spomiędzy dwóch złączonych obrączek, umieszczonych wraz z krzyżem w stylizowanej figurze domu. DK używa również znaku END - ikony Świętej Rodziny. 4. Głównym znakiem DK, tak jak całego Ruchu Światło-Życie, są dwa greckie słowa FOS (światło) i DZOE (życie), wpisane w znak krzyża. Znak ten, a zarazem nazwa Ruchu, wyraża jego istotę i cel: światło wprowadzane w życie każdego chrześcijanina, każdego małżeństwa i rodziny. Znakiem wyróżniającym DK jest główny znak Ruchu Światło-Życie wyrastający spomiędzy dwóch znajdujących się obok siebie i zachodzących jedna na drugą obrączek, wpisanych wraz z krzyżem w stylizowaną figurę domu. DK używa również znaku ikony Świętej Rodziny. 4. Domowy Kościół łączy dwa charyzmaty: Ruchu Światło-Życie i END i jego znak powinien ten fakt uwzględniać. Tak było do tej pory. Uznanie za główny znak DK słów FOS (światło) i DZOE (życie), wpisanych w znak krzyża nie wyraża całej prawdy o charyzmacie DK. Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, numer 4 z 1976 r.: Widniejący na okładkach naszego Listu symbol, trafnie wyraża nazwę: greckie słowa fos-dzoe (światło-życie) w połączeniu z symbolami małżeństwa (obrączki) oraz wspólnoty rodzinnej (kontury domu). 4. Głównym znakiem DK, tak jak całego Ruchu Światło-Życie, są dwa greckie słowa FOS (światło) i DZOE (życie), wpisane w znak krzyża. Znak ten, a zarazem nazwa Ruchu, wyraża jego istotę i cel: światło wprowadzane w życie każdego chrześcijanina, każdego małżeństwa i rodziny. Znakiem wyróżniającym DK jest główny znak Ruchu Światło-Życie wyrastający spomiędzy dwóch znajdujących się obok siebie i zachodzących jedna na drugą obrączek, wpisanych wraz z krzyżem w stylizowaną figurę domu. DK używa również znaku ikony Świętej Rodziny. Ponadto nie rozumiemy, dlaczego w projekcie zrezygnowano z informacji, że ikona Świętej Rodziny jest znakiem END. Ponieważ ikon Świętej Rodziny jest bardzo wiele, ważne jest wskazanie, że Domowy Kościół żywa ikony Świętej Rodziny otrzymanej od END. 5. Świętem patronalnym DK jest Niedziela Świętej Rodziny. 5. Główną Patronką DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Niepokalana Matka Kościoła, zaś szczególnym patronem rodzin formujących się w kręgach DK jest Święta Rodzina. Duchową kolebką i stolicą DK, jak i całego Ruchu Światło-Życie, jest Krościenko nad Dunajcem. 5. Nie rozumiemy sensu usunięcia zapisu o święcie patronalnym DK - Niedzieli Świętej Rodziny. Przecież stanowi ono doskonałą okazję do przypomnienia Świętej Rodziny jako wzoru współczesnej rodziny! Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, numer 1 z 1975 r.: Niedziela Świętej Rodziny to święto 5. Główną Patronką DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Niepokalana Matka Kościoła, zaś szczególnym patronem rodzin formujących się w kręgach DK jest Święta Rodzina. Duchową kolebką i stolicą DK, jak i całego Ruchu Światło-Życie, jest Krościenko nad Dunajcem.
patronalne ruchu wspólnoty rodzinnej. 6. Pismem formacyjnym DK jest Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 6. Pismem formacyjnym DK jest Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 6. Pismem formacyjnym DK jest Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło- Życie. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło-Życie. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło-Życie. 8. DK jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele. 8. Domowy Kościół Ruchu Światło- Życie podlega kompetentnej władzy kościelnej, która troszczy się o to, by zachowywał on nienaruszoną wiarę i obyczaje oraz dyscyplinę kościelną. Na poziomie diecezji pieczę nad DK sprawuje moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie mianowany przez biskupa diecezjalnego. Na poziomie krajowym pieczę nad DK sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski. 8. Zapis nie wyjaśnia, co znaczy sprawowanie pieczy. Po wykreśleniu z pkt. 2 sformułowania ruch świeckich w Kościele może to spowodować wykształcenie się praktyki, w myśl której moderator generalny oraz moderatorzy diecezjalni Ruchu Światło- Życie będą uważali, iż są uprawnieni do decydowania o wszystkich sprawach DK. Znajduje to swoje potwierdzenie w dalszych zapisach projektu, zwłaszcza w punktach 26, 27 i 28 projektu. 8. Domowy Kościół Ruchu Światło- Życie podlega kompetentnej władzy kościelnej, która troszczy się o to, by zachowywał on nienaruszoną wiarę i obyczaje oraz dyscyplinę kościelną. W diecezji pieczę nad DK sprawuje moderator diecezjalny Ruchu Światło- Życie mianowany przez biskupa diecezjalnego. Na poziomie krajowym pieczę nad DK sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski. Zupełnie nie rozumiemy sensu wykreślenia zapisu mówiącego o tym, że DK jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele. 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad formacyjnych Ruchu Światło-Życie i 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad
Equipes Notre-Dame. formacyjnych Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame. formacyjnych Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: - życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, - życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, - życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, - dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, - postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: - życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, - życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, - życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, - dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, - postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 12. Podjęcie charyzmatu Ruchu Światło- Życie odbywa się w DK w szczególności poprzez: - kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności Światło-Życie, - doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i 12. Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: - kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności Światło-Życie, - doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i 12. Aktualne Zasady: Podjęcie charyzmatu Ruchu Światło-Życie odbywa się w DK w szczególności poprzez: ( ) Projekt nowych Zasad: Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: ( ) Zmiana zapisu niesłychanie zubaża 12. Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności Światło- Życie, doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i
Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), - dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), - budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), - podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), - dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), - budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), - podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. duchowy charakter przyjęcia charyzmatu Ruchu Światło-Życie! Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: - zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne
zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym laboratorium duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora doradcy i opiekuna duchowego. zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym laboratorium duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora doradcy i opiekuna zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym laboratorium duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora doradcy i opiekuna
15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje15-dniowe. 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: dzielenia się życiem (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); modlitwy: dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, tajemnica różańca; formacji: dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, omówienie nowego tematu. Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno duchowego. 15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje piętnastodniowe. 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: dzielenia się życiem ((dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); modlitwy: dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, tajemnica różańca; formacji: dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, omówienie nowego tematu. Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno duchowego. 15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje piętnastodniowe. 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: dzielenia się życiem (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); modlitwy: dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, tajemnica różańca; formacji: dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, omówienie nowego tematu. Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno
małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne kręgu i ruchu. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników Domowy Kościół. I rok pracy i Domowy Kościół. II rok pracy, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu Światło-Życie. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników Domowy Kościół. I rok pracy i Domowy Kościół. II rok pracy, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu Światło-Życie. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników Domowy Kościół. I rok pracy i Domowy Kościół. II rok pracy, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach
15-dniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza 15-dniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. piętnastodniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza piętnastodniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. piętnastodniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza piętnastodniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz
ORAR I i II stopnia. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, uczestnictwo w ORD, udział w rekolekcjach organizowanych przez RŚ-Ż i innych. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło-Życie. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. Równi usługują równym (Humane vitae, 26). Przychodzą do kręgu z ORAR I i II stopnia. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: - ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, - realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, - udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, - Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, - uczestnictwo w ORD, - udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło-Życie i innych. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło- Życie. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. Równi usługują równym (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z ORAR I i II stopnia. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, uczestnictwo w ORD, udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło- Życie i innych. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło- Życie. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. Równi usługują równym (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z
własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują Zasady w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań nie może należeć do kręgu. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują Zasady w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań nie może należeć do kręgu. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują Zasady w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań nie może należeć do kręgu. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w
rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest ksiądz moderator diecezjalny DK. Wspólnie z parami rejonowymi tworzą oni krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest moderator diecezjalny DK. Pełni on rolę asystenta kościelnego. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK podlegają moderatorowi diecezjalnemu Ruchu Światło-Życie (por. par. 23.1. Statutu Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie ). Możliwe jest łączenie posługi moderatora diecezjalnego DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK wspólnie z parami rejonowymi tworzą krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. W spotkaniach kręgu diecezjalnego Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie uczestniczy z urzędu.. 26. W prawie kościelnym nie ma doprecyzowania zadań asystenta kościelnego. W Prawie Kanonicznym w kanonie 317 jest mowa o kapelanie, czyli asystencie kościelnym. Odnośnie kapelana w kanonie 567 2 jest zapis: Do kapelana należy odprawianie lub kierowanie funkcjami liturgicznymi. Nie wolno mu jednak mieszać się do zarządu wewnętrznego instytutu. Gdyby spojrzeć na zapisy w statutach różnych ruchów i stowarzyszeń, które mają asystenta kościelnego, to sprawa wygląda bardzo różnie: - nadzoruje działalność Stowarzyszenia w sprawach wiary i moralności oraz zgodność tej działalności ze statutem Stowarzyszenia; - ma prawo udziału we wszystkich zebraniach Stowarzyszenia i jego władz; czuwa nad formacją religijno-moralną członków, umacnia chrześcijańską motywację działalności; - zapewnia łączność stowarzyszenia z biskupem diecezjalnym, dba o właściwą 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest moderator diecezjalny DK. Pełni on rolę asystenta kościelnego. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK podlegają moderatorowi diecezjalnemu Ruchu Światło-Życie. ---- ---------- Możliwe jest łączenie posługi moderatora diecezjalnego DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK wspólnie z parami rejonowymi tworzą krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. W spotkaniach kręgu diecezjalnego Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie uczestniczy z urzędu.