Chodzić w Duchu Świętym

Chodzić w Duchu Świętym 8 tydzień zwykły Czytanie i rozważanie Słowa Bożego Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, 22.05.2016 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl

Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta Prokopiuk, Łukasz Kneć, Wojciech Doliński,Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl

Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

22.05.2016, niedziela, Uroczystość Najświętszej Trójcy CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ DOPROWADZONYM PRZEZ NEGO DO PRAWDY Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelii według św. Jana 16, 12-15 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: "Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie." Jezus doskonale zna dyspozycję swoich uczniów, wie że na pewne prawdy nie są jeszcze gotowi. Wiara jest drogą, na której się wzrasta. Jezus daje im czas dojrzewania w wierze. Daje i mnie taki czas przygotowywania do przyjęcia Prawdy. "Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy". Nie poprzez własny wysiłek, ale przez poddanie się prowadzeniu Ducha Świętego zostaniemy doprowadzeni do całej prawdy. Zapewne będzie to poprzez jakąś przestrzeń czasu i pewnych wydarzeń. Tylko Duch Święty może przygotować nasze umysły i serca na poznanie i przyjęcie Prawdy. Czy proszę Pana o prawdę w swoim życiu? Czy żyję odkrytą już prawdą o sobie, swoim życiu? Jeśli będę pragnął, Duch Święty doprowadzi mnie także do prawd i tajemnic wiary takich jak Trójca Święta, której uroczystość jest w dniu dzisiejszym. Dzięki Duchowi mogę doświadczyć tej wspólnoty jedności, harmonii i miłości, jaką jest Trójca Święta. Czy korzystam z udziału w życiu Ojca, Syna i Ducha Świętego poprzez przyjmowanie Eucharystii, która uzdalnia mnie do życia we wspólnocie (rodzinnej, parafialnej) na wzór Trzech Osób Boskich? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi otwartość na Ducha Prawdy, by doprowadził mnie do całej prawdy. Otwórz moje oczy, uszy, umysł i serce na Twoją Prawdę. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

23.05.2016, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO UFAĆ I BYĆ POSŁUSZNYM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia wg św. Marka 10, 17-27 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Można założyć, że ów młodzieniec dążył do doskonałości moralnej, aby być pewniejszym osiągnięcia zbawienia, chciał czegoś więcej niż tylko przestrzegać przykazań. Przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać - to dobry początek - upaść na kolana uznając wyższość Boga, oddając mu cześć i pytać o Jego wolę. Pan Jezus potwierdza, że przestrzeganie przykazań jest jakby podstawą, na której można dalej budować - wypełniając wolę Bożą względem konkretnego człowieka. Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje - może Jezus czytający w sercach swoim spojrzeniem miłości zobaczył w młodzieńcu zniewolenie przez dobra materialne, może właśnie ta jedna rysa sprawiała, że jego serce nie było otwarte na Boga. Jezus spojrzał z miłością, czyli nie odbył sądu nad tym człowiekiem, ale przez pryzmat miłości zobaczył największą słabość, jaka go nękała i skierował młodzieńca na drogę ku uzdrowieniu z tego zniewolenia: Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim. A nawet więcej - przedstawił młodzieńcowi wolę Bożą względem jego życia: Potem przyjdź i chodź za Mną. Czy odnajduję się w tym schemacie - Pan Jezus, gdy Go pytam o moje życie, patrzy z miłością na mnie, z miłosierdziem pokazuje mi moje słabości i grzechy pomagając jednocześnie uwolnić się od nich, a następnie powołuje mnie i mówi o swojej woli dla mnie? Na którym etapie się odnajduję? Z czym mam problem? Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.(...) jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność - warunkiem powodzenia jest najpierw chęć zobaczenia swojej słabości i grzechu, a później decyzja zmiany (czyli nawrócenia). Aby zaryzykować zmianę konieczna jest ufność i wiara - w to, że Bóg wie lepiej, co jest dla mnie dobre, że chce mojego dobra, i dlatego warto Mu być posłusznym. Młodzieniec nie chciał zrezygnować ze swojego zabezpieczenia i zaufać Bogu. A jak mi to wychodzi? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, proszę Cię, pomóż mi jeszcze pełniej Ci zaufać i jeszcze głębiej się spotkać z Twoim miłosierdziem! Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

24.05.2016, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO STARAĆ SIĘ BYĆ PIERWSZYM U BOGA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 10, 28-31 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: "Jezus odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Każdy, który zostawia swą rodzinę i zaczyna służbę dla Jezusa i ludzi dostaje w zamian wszystkie rodziny wspólnoty, której służy i, co najważniejsze, obietnicę życia wiecznego w nagrodę za dobrą służbę. Czy trzeba więcej oczekiwać od życia doczesnego? A czy są ludzie, którzy powiedzą o mnie, że czyniłem dla nich dobro? Czy Pan Jezus powie o mnie, że dobrze dla Niego pracowałem? "Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. Osobista pokora to niezbędna cecha każdego, który chce stać na czele wspólnoty, rodziny, zgromadzenia. Brak pokory może powodować, że stajemy się ślepi i głusi na potrzeby tych, którymi chcemy zarządzać. Czy dostrzegam przede wszystkim swoje potrzeby czy widzę też oczekiwania innych? Czy próbuję spełnić te inne oczekiwania czy zawsze chcę je modyfikować po swojemu?. Czy jestem pierwszy tylko u ludzi czy także u Boga? "Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym" (Mt 20, 26-27). Według Jezusa najważniejszą cechą przywódcy jest umiejętność służenia innym, która wymaga osobistej pokory. Czy jestem do tego zdolny? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, kieruj mną abym spełniał Twoje oczekiwania. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

25.05.2016, środa, św. Grzegorza VII, papieża CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO SŁUŻYĆ Z MIŁOŚCIĄ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 10, 32-45 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Wyobraź sobie tą sytuację. Mamy gorące popołudnie. Podążamy wraz z innymi ludźmi i apostołami za Jezusem, który dziś wyjątkowo przyspiesza, jakby się gdzieś spieszył. Ma skupioną twarz i wygląda, że coś bardzo ważnego rozważa w swym sercu. To przeraża idących za Nim ludzi. Nagle zatrzymuje się i przywołuje uczniów. Mówi im o męce, poniżeniu i śmierci, po której nastąpi zmartwychwstanie. Jak myślisz co myślą i czują apostołowie? Jakub i Jan chyba tylko to, że Jezus umrze. Próbują więc załatwić sobie najlepsze miejsca w Nowym Królestwie. Co czuje Jezus, gdy słyszy ich słowa? Patrz co odpowiada Nie wiecie, o co prosicie. Gdy mówi im o chrzcie i piciu z kielicha, który ma przygotowany odpowiadają Możemy. Jak myślisz, czy oni rozumieją Jego słowa? Zapewne, starasz się iść za Jezusem oraz słuchać Jego słów. Jakie uczucia wzbudza w tobie ten pośpiech opisany w Ewangelii? Przecież Jezus idzie powodowany miłością do człowieka, by dać się umęczyć, poniżyć i zabić. Jaką ja mam gorliwość w poświęcaniu się bliźniemu? Czy czynię to z miłości? A może jestem przerażony tym, gdzie prowadzi mnie Chrystus? Boję się wyrzeczeń, rezygnacji z samego siebie, poniżenia i obnażenia moich słabości, gdy poświęcę się w służbie innym? A może tak jak Jakub i Jan nie staram się zrozumieć istoty służby, tylko szukam dla siebie działań, które przyniosą mi uznanie, zaszczytne miejsce czy zazdrość u ludzi? Na koniec proszę zastanów się, jak wypełniasz w swoim życiu chrześcijanina to, co Jezus podsumował mówiąc o sobie "Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu". Czy służysz innym? Czy w imię Jezusa oddajesz siebie by doprowadzić innych do zbawienia? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu dziękuję Ci za krew, którą przelałeś na krzyżu. Proszę Cię dawaj mi Ducha Św. bym co dzień potrafił poświęcać siebie samego, swój egoizm, pychę i lenistwo, po to byś Ty mógł działać przeze mnie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

26.05.2016, czwartek NAWRACAĆ SIĘ, TO JAK NAJCZĘŚCIEJ UCZESTNICZYĆ W EUCHARYSTII Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Pierwszy List do Koryntian 11,23-26 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jezus w znaku chleba i wina oddaje za nas swoje ciało i swoją krew, to znaczy swoje życie. W każdej Eucharystii składa je Ojcu jako ofiarę przebłagalną (żertwę) za grzechy każdego człowieka. Jak często uczestniczę we Mszy św.? Czy mógłbym częściej? nowym przymierzem we krwi mojej; pierwsze takie przymierze było zawarte z Abrahamem, drugie (dla Żydów najważniejsze) pod górą Synaj po wyjściu Izraelitów z Egiptu. Według zwyczajów każde przymierze było zawierane we krwi, to znaczy przez zabicie zwierząt ofiarnych. Jezus podając uczniom kielich z winem (swoją krwią) nawiązał do tych dawnych wydarzeń, a jednocześnie do głoszonych proroctw, na temat nowego przymierza (por. Jr 31,31). Jezus poprzez wydarzenia paschalne (mękę, śmierć i zmartwychwstanie) złożył Ojcu samego siebie w ofierze, a tym samym zawarł nowe i przypieczętował ostateczne przymierze Boga z człowiekiem. To czyńcie; Jezus nie chciał, aby Ostatnia Wieczerza była jednorazową ucztą. Chciał, aby wszyscy ludzie mogli spożywać Jego ciało i pić Jego krew, a tym samym mieć udział w wysłużonym przez Niego życiu. Eucharystia będzie więc sprawowana, aż do ostatecznego przyjścia Jezusa. Do tego czasu będzie On nieustannie ofiarowywał siebie na ołtarzu za nas. Czy mam świadomość jak ważnym i wielkim wydarzeniem jest każda Msza święta? Czy przygotowuję się do niej, czy wpadam w ostatniej chwili? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, Ty który z miłości przelałeś swoją krew, abym miał życie wieczne, rozpalaj we mnie miłość do Eucharystii. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

27.05.2016, piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO PRZYNOSIĆ OWOCE ŻYCIA W DUCHU Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka, 11, 11-25 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: W Jezusie, Synu Bożym, wielu widzi tylko miłego, sympatycznego, dobrotliwego mężczyznę, który głaska dzieci po głowie. Jezus jako Syn Boży potrafi być miły i sympatyczny, ale potrafi być także wymagający i surowy. Miłość Boża ma bowiem wiele oblicz, ponieważ miłość pragnie dobra drugiego człowieka. Jezus dla dobra sprzedających uniósł się gniewem. Marek Ewangelista pisze: Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły tych, co zmieniali pieniądze, i ławki sprzedawców gołębi; nie pozwolił też, żeby ktoś przeniósł sprzęt jakiś przez świątynię. Potem nauczał ich, mówiąc: «Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście go jaskinią zbójców». Jezus uniósł się gniewem, ponieważ świątynia była dla Jezusa domem Ojcasprawą najwyższej wagi. Jezus domaga się także przynoszenia owoców. Nieurodzajne drzewo figowe przeklął, ponieważ oczekiwał od niego chociaż trochę owoców. Nawet poza sezonem można byłoby normalnie znaleźć jakieś owoce. Zwykłą wczesną porą na figi w Izraelu jest czerwiec, ale pierwsze niedojrzałe jeszcze owoce pojawiają się na gałęziach nawet jeszcze przed pojawieniem się wiosennych liści. Nawet poza sezonem drzewo figowe okryte listowiem, zapowiadało obecność owoców. Bóg żywy również i od nas domaga się owocowania, może nie od razu 100%, ale przynoszenia jakiegokolwiek owocu. Jakie owoce przynosisz jako chrześcijanin? Jakie sytuacje sprawiają, że unosisz sie gniewem? Jaki ci towarzyszy obraz miłości Bożej? Czy jest to na pewno obraz miłości ukazany w słowie Bożym? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o łaskę przynoszenia owocu. Pozwól mi odkryć prawdziwe oblicze Twojej miłości. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

28.05.2016, sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO REALIZOWAĆ MISJĘ SWOJEGO ŻYCIA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 11, 27-33 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jezus został posłany na świat, aby zrealizować misję swojego życia. Tą misją było bycie mesjaszem. Jezus nie musiał się pytać o pozwolenie zrealizowania misji swojego życia. Otrzymał ją bowiem od Ojca i to było najważniejsze. Każdy z nas również otrzymał misję w swoim życiu. Nie musi się pytać o pozwolenie realizacji tej misji. «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żebyś to czynił?» Misją Maryi było zostanie matką Boga. Otrzymała także dary, które uzdalniały ją do przyjęcia Boga w postaci poczęcia, urodzenia i wychowania Jezusa. Tym szczególnym darem było bycie nie-pokalaną, czyli osoba wolną od grzechu ze względu na misję swojego życia. Jezus i Maryja zostali napełnieni Duchem Świętym, aby zrealizować powierzone im misje. My również misję naszego życia jesteśmy w stanie zrealizować tylko mocą Ducha Świętego. Na naszą misję składa się kilka elementów dotyczących naszego życia, przede wszystkim historia naszego życia, grzechy i słabości, rany grzechowe, zdolności, wykształcenie, temperament, nawet reakcja na ból. Potrzebujemy przyjrzeć się swojej historii życia, swoim słabościom i grzechom, naszym zdolnościom. Potrzebujemy omadlać ją i oddać Jezusowi, aby On uczynił z niej misję naszego życia. Zadaniem rodziców w wychowaniu dzieci jest przygotowanie do przyjęcia ich misji życiowej. Czy reflektujesz swoją historię życia? Czy znasz swoje słabości, grzechy, rany grzechowe? Czy jesteś świadomy swoich talentów i czy nimi służysz innym? Czy poznałeś misję swojego życia? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuje Ci za misje mojego życia. Dziękuje za Twojego Ducha Świętego, który pozwoli mi zrealizować misję mojego życia. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 22.05.2016, niedziela Ewangelii według św. Jana 16, 12-15 Jezus powiedział swoim uczniom: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi». 23.05.2016, poniedziałek Ewangelia wg św. Marka 10, 17-27 Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę». On Mu odpowiedział: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości». Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego». A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może być zbawiony?» Jezus popatrzył na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».

24.05.2016, wtorek Ewangelia według św. Marka 10, 28-31 Piotr powiedział do Jezusa: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. Jezus odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. 25.05.2016, środa Ewangelia według św. Marka 10, 32-45 Uczniowie byli w drodze, zdążając do Jerozolimy. Jezus wyprzedzał ich, tak że się dziwili; ci zaś, którzy szli za Nim, byli strwożeni. Wziął znowu Dwunastu i zaczął mówić im o tym, co miało Go spotkać: «Oto idziemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom. I będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie». Wtedy podeszli do Niego synowie Zebedeusza, Jakub i Jan, i rzekli: «Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy». On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wam uczynił?» Rzekli Mu: «Użycz nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twej stronie». Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy». Lecz Jezus rzekł do nich: «Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane». Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: «Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».

26.05.2016, czwartek Pierwszy List do Koryntian 11,23-26 Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!» Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie. 27.05.2016, piątek Ewangelia według św. Marka, 11, 11-25 Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii. Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód. A widząc z daleka figowiec, okryty liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz podszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: «Niechaj już nikt nigdy nie je z ciebie owocu!» A słyszeli to Jego uczniowie. I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły tych, co zmieniali pieniądze, i ławki sprzedawców gołębi; nie pozwolił też, żeby ktoś przeniósł sprzęt jakiś przez świątynię. Potem nauczał ich, mówiąc: «Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście go jaskinią zbójców». Kiedy doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie, szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką. Gdy zaś wieczór zapadł, Jezus i uczniowie wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli figowiec uschły od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: «Rabbi, patrz, figowiec, który przekląłeś, usechł». Jezus im odpowiedział: «Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć w morze, a nie zwątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co prosicie w modlitwie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie coś przeciw komuś, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze».

28.05.2016, sobota Ewangelia według św. Marka 11, 27-33 Jezus wraz z uczniami przyszedł znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i zapytali Go: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żebyś to czynił?» Jezus im odpowiedział: «Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi». Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: Z nieba, to nam zarzuci: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? Powiemy: Od ludzi». Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy rzeczywiście uważali Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». Jezus im rzekł: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.