Gimnazjum nr 6 im. T. Kościuszki Kielce, ul. Leszczyńska 8 rok szkolny 2011/2012
poznanie historii i losów mieszkańców Kielc na przestrzeni wieków gromadzenie informacji o zmarłych osobach związanych z historią Kielc dbałość o stare nagrobki Cmentarza Starego w Kielcach rozwijanie poczucia estetyki kształtowanie umiejętności: pracy w grupie, korzystania z różnych źródeł informacji, krytycznego analizowania informacji (oceny ich wiarygodności), formułowania problemów, planowania i organizacji własnej pracy, zapisywania i prezentowania zebranych materiałów (w różnych formach), przygotowywania wystąpienia publicznego, dokonywania samooceny swojej pracy, samodzielnego uczenia się, twórczego myślenia.
opiekunki projektu: uczniowie klasy IIa Małgorzata Hajzral Martyna Jandała
Zapoznanie z ideą działania lokalnych zespołów projektowych Przedstawienie zarysu prac Omówienie metody projektów
Rozmowy z nauczycielami Rozmowy z rodzicami Wybór tematu projektu Wywiad z pracownikiem z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Kielcach, panią Teresą Sabat
Wypełnienie i przesłanie na platformę formularza zgłoszenia projektu
Ustalenie tytułu projektu Podział klasy na zespoły projektowe Wybór liderów poszczególnych zespołów Pomysły działań grup projektowych Zaplanowanie przebiegu realizacji projektu Wybór postaci do projektu (zmarli spoczywający na kieleckim Cmentarzu Starym)
1. Wyjście do Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach wyszukiwanie informacji 2. Samodzielne poszukiwanie informacji na temat osób wskazanych w kontraktach poszczególnych grup. 3. Przetworzenie uzyskanych materiałów (kserokopie, fotografie, notatki odręczne) na pliki tekstowe i przygotowanie ich do wydruku.
Józef Reymont (12.01.1888 30.12.1956) Grupa I Ur. w Kielcach, Syn Franciszka - przemysłowca i Seweryny Nowakowskiej, Mąż Antoniny z Krzysztofów. W 1905 r. brał udział w strajku szkolnym w Gimnazjum im. M.Reja w Kielcach. Następnie uczęszczał do polskiej szkoły im. S.Staszica w Lublinie. W 1914 r. pracował w szpitalu epidemicznym w Kielcach. W latach 1914-1915 współorganizował kursy sanitarne dla kobiet kierowanych do Legionów. W 1918 r. ukończył Wydział Lekarski na Uniwersytecie Krakowskim. 4 II 1919 r. wstąpił do wojska i został ordynatorem w Szpitalu Okręgowym w Krakowie. Następnie kierował szpitalami w Rzeszowie, Lublinie i Równie, gdzie po zwolnieniu z wojska został lekarzem kontraktowym. W 1926 r. powrócił do Kielc. W latach 1938-1951 był kierownikiem Przychodni Skórno-Wenerologicznej w Kielcach, a w latach 1940-1950 ordynatorem na Oddziale Skórno-Wenorologicznym Szpitala Wojewódzkiego w Kielcach.
Franciszek Ksawery Kowalski (02.02.1827 02.06.1903) Grupa II Ur. 2 lutego 1827 w Lublinie, zm. 2 czerwca 1903 w Kielcach architekt kielecki, projektant wielu budynków użyteczności publicznej. Urodził się Lublinie, w mieszczańskiej rodzinie Józefa i Apoloni z Kanikowskich. Ukończył gimnazjum gubernialne w Lublinie, a w 1849 studia architektoniczne w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Praktykę odbył u znanego architekta Henryka Marconiego. W 1864 r. został mianowany budowniczym powiatu kieleckiego. Rok później zamieszkał na stałe w Kielcach. W latach 1867-1897 zajmował posadę budowniczego gubernialnego guberni kieleckiej. Dwukrotnie żonaty, z Amelią Łupaczewską i Felicją Gajewską. Zmarł w Kielcach, pochowany wraz z drugą żoną w okazałym grobowcu rodzinnym na kieleckim Cmentarzu Starym.
ZREALIZOWANE PROJEKTY: plac Wolności - 1866 cmentarz żydowski w Kielcach - 1867 popówka (budynek przy ulicy Wesołej 35) - 1870 restauracja i przebudowa katedry wraz z pałacem biskupim - 1869-1873 kościół parafialny w Piekoszowie - 1875 hotel i Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach - 1877 browar Stumpfa (za późniejszym Dworkiem Karscha) - 1878 rozbudowa kamienicy przy ulicy Wesołej 31-1880 siedziba Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (ul. św. Leonarda 2) - 1880 poszerzenie Cmentarza Starego - 1881-1885 rozbudowa kościoła św. Wojciecha - 1885-1889 wieżyczka na kościele Św. Trójcy - 1889 przytułek św. Tomasza (budynek u zbiegu ulic Wesołej i Seminaryjskiej, wyburzony w latach 70. XX wieku) - 1900
Władysław Kosterski Spalski (13.VIII.1892 20.VII.1973) Grupa III Urodził się 13 sierpnia 1892r. w Wytriegrze w Rosji. Pochodził ze znanej kieleckiej rodziny. Jego Ojciec Zygmunt był inżynierem. Założył w Kielcach przed pierwszą wojną światową prywatną siedmioklasową szkołę techniczną. Matka Anna z domu Fiodoroff, z pochodzenia była Rosjanką. Władysław Kosterski przybył do Kielc w 1902r. Po strajku szkolnym (1905) musiał opuścić Kielce i maturę zdawał w Szkole Przemysłowo Technicznych im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. W 1912 r. rozpoczął studia na Politechnice w Liege. Tam nawiązał kontakty z policyjnymi organizacjami niepodległościowymi i wojskowymi. Po wybuchu pierwszej wojny światowej walczył w armii belgijskiej. W 1915 r. dostał się do niewoli niemieckiej, z której został zwolniony dzięki interwencji rodziny. W 1916 r. powrócił do Kielc. Przywiózł wówczas rękawice bokserskie był prekursorem propagowania boksu. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w której zajmował się szkoleniem kadry dowódczej. Przyjął wówczas pseudonim Spalski, którego używał do końca życia. Przez pewien czas pełnił funkcję komendanta VI Obwodu POW. W listopadzie 1918 r. brał czynny udział w rozbrajaniu garnizonu austriackiego stacjonującego w Kielcach. Był uczestnikiem wojny polsko bolszewskiej w 1920r. W następnym roku wystąpił z wojska. W latach 1922-1924 ukończył kurs sztuk plastycznych 1936r. należał do grona założycieli Artystyczno Konserwatorskiej Rady Miejskiej w Kielcach, której zadaniem było sprawowanie nadzoru nad estetyką Kielc oraz upamiętnieniem czynu legionowego. Współpracował z wydanym w Kielcach dwutygodnikiem literacko-naukowym Radostowa, w którym publikował artykuły na temat historii ruchy niepodległościowego na ziemi kieleckiej w latach 1914-1918. W latach II wojny światowej, jako oficer ZWZ AK, ds. specjalnych poruszeń podróżował po okupowanej Europie. Miał swój udział w ustaleniu miejsca przechowywania w Berlinie archiwum Polskiego Sztabu Generalnego, co doprowadziło do jego zniszczenia przez lotnictwo alianckie.
W 1910r. wstąpił do Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego - Oddziału w Kielcach. Pomagał w pracach kustoszowi Muzeum, Krajoznawczego - Tadeuszowi Włoszkowi i powoli stawał się wytrawnym muzealnikiem. Zajmował się szczególnie inwentaryzacją zabytków przechowywanych w dziale broni. Wykonywał również zdjęcia eksponatów i prowadził pracownię fotograficzną. W 1919 r. brał udział w walnym zjeździe Towarzystwa. W okresie okupacji 1939-1945 wraz z Edmundem Massalskim i Sylwestrem Kowalczewskim zabezpieczał zbiory Muzeum Krajoznawczego PTK w Kielcach. Część z nich przechowywał w swoim domu (obecnie Rynek 5). Po ukończeniu wojny należał do grona działaczy, którzy reaktywowali kielecki oddział PKT. Pracując w Muzeum Świętokrzyskim uczestniczył w akcji zabezpieczenia i rewindykacji obiektów zabytkowych znajdujących się w niszczonych dworach. Od 1950r. działał w Polskim Towarzystwie Turystyczno Krajoznawczym. Był przewodnikiem świętokrzyskim, organizatorem kursów przewodnickich i wykładowcą na terenie Kielc i okręgu kieleckiego PTTK. Aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Ochrony Przyrody i Komisji Krajoznawczej. Wchodził w skład Okręgu PTTK. Najskuteczniej pracował w Komisji Opieki nad Zabytkami, jako jej przewodniczący w latach 1954-1973. Dzięki jego staraniom i interwencjom ocalono od zniszczenia wiele zabytkowych obiektów. Opublikował kilka prac dotyczących historii kieleckiego muzealnictwa. W rękopisie zostawił prace na temat ruchu krajoznawczego w Kielcach. Za swoją działalnością wojskową, zawodową i społeczną był wielokrotnie odznaczony, m.in.: Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Srebrnym Krzyżem Zasłużony Działacz Turystyki, złotą odznaką Zasłużony Działacz Turystyki, Złotą Honorową odznaką PTTK, Medalem im. Aleksandra Janowskiego i innymi Odznaczeniami. Otrzymał godność Członka Honorowego PTTK. Zmarł w Kielcach 20 lipca 1973r. Pochowany został na Cmentarzu Starym w rodzinnym grobowcu wyróżniającym się neogotycką architekturą.
Andrzejowski Antoni (13.09.1807 09.08.1883) Grupa IV Pierwszy maturzysta polski ( Liceum Św. Anny w Krakowie 1821 r. ). Ukończył Wydział Medyczny Akademii Krakowskiej. Podczas wojny 1830-1831 wstąpił do armii polskiej. Ranny pod Ostrołęką, do końca 1831r. pracował jako lekarz w szpitalu oficerskim w Warszawie. W 1833r. objął służbę jako lekarza górniczego w Miedzianej Górze, gdzie zorganizował szpital. W 1844 r. objął obowiązki lekarza powiatu kieleckiego. W 1851 r. podczas wizyty w Szwajcarii zaprzyjaźnił się z Andrzejem Towiańskim i jego idee przeniósł na grunt kielecki. W 1862 r. członek Rady Miejskiej w Kielcach. Podczas powstania w 1863 r. przenosił rannych powstańców z więzienia do szpitala, wyjednywał zwolnienia powstańców skazanych na Syberię. Jego dzieci brały czynny udział w ruchu niepodległościowym. W 1864 r. jeździł do rannego ppłk. Kality Rębajły. Aresztowany 12 III 1865 r. został przewieziony na Pawiak skąd po śledztwie jako niewinny otrzymał zezwolenie na powrót do Kielc. Od 1867 r. był inspektorem lekarskim guberni kieleckiej i lekarzem miasta Kielc. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną z udziałem biskupa Kulińskiego, księży powstańców, kahału żydowskiego z rabinem na czele oraz licznych mieszkańców Kielc i okolic.
Kielecki Cmentarz Stary i znane osoby tam spoczywające. Grupa V Jest to najstarszy cmentarz położony na terenie miasta pomiędzy ulicami Ściegiennego oraz Kwasa. Nie znany jest dokładny czas powstania, lecz przypuszcza się, że miejsce te miało swoje początki w latach 1801-1805. Cmentarz nie był na samym początku, aż taki duży jak obecnie. Pierwsze rozszerzanie jego rozpoczęto w roku 1818, a ostatecznie zwiększanie powierzchni zakończono w 1926 roku. Na początku cmentarz nie był podzielony według wyznania i cały teren wchodził w jego skład. Gdy w 1836 r. została założona parafia ewangelicka (działania zmierzające do jej powstania były podejmowane od 1812 r.) z terenu cmentarza został wydzielony Cmentarz Ewangelicki. W związku z dużą liczbą Rosjan mieszkających na terenie miasta, w 1851 rozpoczęto prace na rzecz powstania osobnego cmentarza prawosławnego, które zakończyły się jego utworzeniem w 1865 r.
Na cmentarzu jest wiele pochowanych słynnych oddanych Polaków na rzecz regionu, o których obecnie niekoniecznie się pamięta. Są to takie osoby jak: Franciszek Ksawery Kowalski kielecki architekt Bronisław Saski działacz Towarzystwa Dobroczynności Zbigniew Kruszelnicki (pseudonim Wilk) porucznik Armii Krajowej Antonina Marcela Gombrowicz matka pisarza Witolda Gombrowicza Wiktor Jaroński długoletni poseł Koła Polskiego w Dumie Państwowej 30 października 1980 roku Cmentarz Stary został wciągnięty decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rejestru zabytków pod numerem 1001. Pod ochroną znalazł się układ przestrzenny cmentarza wraz z wszystkimi grobami i kaplicami powstałymi przed 1939 r. oraz drzewa.
Porządkowanie nagrobków, dbałość o ich estetyczny wygląd.
Prezentacja uzyskanych informacji nt. osób, których grobami się opiekowano oraz wiadomości nt. kieleckiego Cmentarza Starego.