Chodzić w Duchu Świętym

Chodzić w Duchu Świętym 33 Tydzień zwykły Czytanie i rozważanie Słowa Bożego A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (Ewangelia św. Jana 14,26) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, listopad 2014 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl

Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta Prokopiuk, Jerzy Prokopiuk, Wojciech Doliński, Monika Zimecka, Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Domowego Kościoła Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl

Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

16.11.2014, niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO POMNOŻYĆ DARY Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia wg św. Mateusza 25,14-30 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Słowo talent kojarzy nam się w j. polskim z jakimiś specjalnymi uzdolnieniami (np. talent muzyczny lub plastyczny). Jednak talent, o którym mowa w przypowieści to po prostu ówczesna jednostka wagowa i monetarna używana w starożytności na Bliskim Wschodzie i w Grecji. Dzisiejsza przypowieść dotyczy zatem każdego z nas, nie tylko tych szczególnie obdarowanych. Talentem, który mamy puścić w ruch jest wszystko co mamy, wszystkie zdolności, szanse na czynienie dobra, ale również (tak!) nasze ułomności i zranienia. Wszystko możemy puścić w obrót ( oddać bankierom ) czyli wypuścić z rąk, oddać Bogu aby pomnożyło się dobro. Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! Każdy z dobrych sług otrzymuje tę sama nagrodę, choć przynoszą różną liczbę talentów! Każdy z nas dostał dokładnie tyle, ile potrzebuje do zbawienia, choć każdy co innego, każdy inaczej. Co łączy postawę dobrych sług? Oni wypuścili swoje dary z ręki, tzn. oddali je, nie zatrzymali przy sobie, nie zakopali. Czy oddajesz Bogu to kim jesteś, swoja historię życia, to co posiadasz, aby to przemieniał i pomnażał dobro? Czy służysz innym tym, co otrzymałeś od Boga? Co charakteryzowało postawę złego sługi? Był to lęk: Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Bóg zaprasza Ciebie, abyś odważył się Mu zaufać i pozwolił Mu działać w twoim życiu. Aby to się stało, powierz Jemu kontrolę nam tym czym jesteś i co posiadasz, aby twój kapitał był pomnożony. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, dziękuję Ci za wszystkie Twoje dary. Pragnę oddać Tobie chwałę służąc nimi innym ludziom. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

17.11.2014, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WYTRWALE SIĘ MODLIĆ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia wg św. Łukasza 18, 35-43 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Można uznać ten opis za wzór modlitwy najpierw niewidomy żebrak zauważa Jezusa, mimo hałasu i tłumu skupia się na Jego osobie i do Niego się zwraca. Czy na modlitwie uświadamiam sobie, że już od jej początku stoi przy mnie Jezus? Wtedy zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! kolejny etap to uznanie swojej grzeszności, słabości i wyznanie, że potrzebuję miłosierdzia Bożego. Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał jak reaguję na trudności w modlitwie? Czy walczę, wołam jeszcze głośniej? A może się poddaję, wycofuję, co pokazuje, że tak naprawdę nie wierzę, że modlitwa ma sens, że Bóg chce mnie wysłuchać, może mi pomóc? Co chcesz abym ci uczynił? Jezus nawiązuje rozmowę. Mimo, że wszystko wie, chce budować z nami relację przyjacielską, chce, żebyśmy mówili o swoich potrzebach i uczuciach. Z drugiej strony jest bardzo delikatny i szanuje naszą wolność nie uzdrowi niczego wbrew wolnej woli, bez naszego pozwolenia. Panie żebym przejrzał Jezus mu odrzekł Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła jeśli naprawdę wierzę, że Bóg ma moc działać w moim życiu, to wiem, że warto walczyć i objawia się to nieustępliwą i wytrwałą modlitwą. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim wielbiąc Boga czy zauważam, jak Bóg odpowiada na moje modlitwy? Czy pobudza mnie to do pójścia za Nim i wielbienia Go? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezusie, Synu Boga żywego, ulituj się nade mną grzesznikiem! Duchu Św. naucz mnie modlić się! Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

18.11.2014, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ZABIEGAĆ O SWOJE ZBAWIENIE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia wg św. Łukasza 19, 1-10 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: do grzesznika poszedł w gościnę. W dzisiejszym czytaniu Pan Jezus nawiedza Zacheusza, który był celnikiem a wykonywanie tego zawodu uznawane było za grzech. Mieszkańcy Jerycha nie rozumieli, że Jezus przychodzi z nawróceniem. Czy pomagam bliźnim w nawróceniu czy jedynie potrafię krytykować i wytykać wady?. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie. Na to Jezus rzekł do niego: dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło. Nawrócenie Zacheusza obejmuje też zadośćuczynienie za zło, które ewentualnie wyrządził bliźnim. Zadośćuczynienie jest ważnym elementem sakramentu pokuty. Czy jestem gotowy do takiej postawy? Czy umiem oświadczyć przed bliźnimi, że myliłem się w swoich opiniach, sądach dotyczących innych ludzi? Czy pamiętam o słowach: nie sądź abyś nie był sądzony?. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić (J 12, 47). Czy proszę Jezusa o zbawienie dla siebie i dla bliźnich? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, trudno jest nieustannie pamiętać o wybaczaniu bliźnim. Dopomóż mi naśladować Twoje miłosierdzie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie)czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

19.11.2014, środa CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PODEJMOWAĆ RYZYKO Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia wg. św. Łukasza 19,11-28 Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jedną z możliwych interpretacji dzisiejszego tekstu jest odniesienie postaci człowieka szlachetnego rodu do Jezusa, który odszedł do Ojca i kiedyś przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych. Odchodząc wyposaża nas w miny (w starożytności to jednostka monetarna, która stanowiła równowartość około 100 przeciętnych dniówek płaconych ówczesnym pracownikom). Czymże są owe miny dla nas, dla Ciebie? To wszelkie naturalne dary i umiejętności, które zostały w Tobie złożone. Gdy je rozwijasz i służysz nimi, to przyczyniasz się do wzrostu i dobrobytu całej wspólnoty. Z drugiej strony te miny to wszelkie bogactwo na poziomie duchowym przebaczenie grzechów i zbawienie w Jezusie, Duch Święty, który prowadzi do coraz większej wolności i zrozumienia. Jedno i drugie, połączone ze sobą, ujawnia dopiero ogromny potencjał, jaki Bóg składa w człowieku. Pan ów dając każdemu minę, ten duchowy i naturalny potencjał, zakłada, że każdy obdarowany podejmie ryzyko inwestowania. Sługa, który nie inwestował, ale schował otrzymane dary, w oczach Pana te dary zmarnował. Panu chodziło o to, aby sługa nie bał się ryzyka i czynił coś dobrego. Brzmi tu echo przypowieści, w której Jezus na Sądzie oddziela dobrych od złych. Złymi nie byli ci, którzy powstrzymywali się od zła, ale ci, którzy nie czynili dobra drugim poprzez to, co posiadali: Idźcie precz, bo byłem głodny a nie daliście mi jeść etc. Czy podejmujesz wysiłek rozwijania swoich umiejętności? Czy rozwijasz talenty otrzymane od Boga i nie zatrzymujesz ich tylko dla siebie? Czy rozwijasz się duchowo poprzez przyjęcie całej Ewangelii po to, aby wszelki Twój potencjał mógł służyć budowaniu Królestwa Bożego już tu na ziemi? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, pragnę, aby moja dusza była zdrowa, ale proszę Cię też o zdrowie ciała. Będę pamiętał o wdzięczności. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

20.11.2014, czwartek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ SPOTKANIA Z JEZUSEM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia wg. św. Łukasza 19,41-44 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jerozolima - miasto pokoju, w którym sprawowano kult świątynny, wypełnione ludźmi od wieków oczekującymi Mesjasza. Żydzi gorąco modlili się i z utęsknieniem wypatrywali bojownika i wyzwoliciela, który miał stworzyć potęgę, jakiej nie oprą się żadni mocarze tego świata. Tyle wieków oczekiwań, a gdy Jezus przychodzi nie rozpoznają w Nim Wybawiciela. On przychodzi z pokojem, przebaczeniem, miłością, wdzięcznością i pokorą. Czy ja czasem też nie oczekuję, że Jezus wejdzie z siłą i gwałtownością do mojego życia, do kraju, historii świata? Czego ja oczekuję? nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia. Tyle wieków oczekiwań, a gdy On przychodzi mieszkańcy Jerozolimy nie rozpoznają w Nim Mesjasza. Nie dość, że nie rozpoznają Mesjasza, to w swoim zaparciu idą dalej odrzucają naukę i zabijają Tego, na którego tyle czekali. Sam Bóg wybrał i wyróżnił to miasto posyłając doń swojego Syna. Ale Jezus nie odszedł na zawsze z życia człowieka. Każdy z nas ma również możliwość podejmowania w życiu Boga, ma swój czas nawiedzenia. Bóg przychodzi do każdego człowieka, ale zawsze inaczej. Przynosi nam ze sobą pokój, przebaczenie, miłość, wdzięczność. Jeśli tak jest w moim życiu, tzn., że jest to mój czas nawiedzenia. Czy umiem dostrzec nawiedzającego mnie Boga? Czy rozpoznaję kiedy Jezus puka do mojego życia? Kiedy to się dzieje? Łaska czasu jest dana dokładnie wtedy kiedy jej potrzebujemy. Bóg daje nam zawsze kolejną szansę, ale już inną, bo to będzie inny czas, a my będziemy w innym stanie ducha, w innej sytuacji, w innej dyspozycji. My, tak jak ówcześni mieszkańcy Jerozolimy jesteśmy wezwani do otwierania się na Jezusa i Jego łaski, aby również przez nas mógł realizować swoje dzieło zbawcze. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, Ty płakałeś nad Jerozolimą i jej mieszkańcami. Ale dzisiaj też cierpisz z powodu odrzucenia przez człowieka. Zapraszam Cię do mojego życia. Proszę, pozwól mi żyć tak, aby być dla Ciebie pociechą. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

21.11.2014, piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DAĆ SIĘ ZAPROSIĆ NA GŁĘBSZY POZIOM ŻYCIA DUCHOWEGO Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Księga Apokalipsy św. Jana 10, 8-11 Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Doświadczanie w swoim życiu aniołów to wejście w głębszy poziom życia duchowego. Aniołowie i demony to głęboki i zarówno prawdziwy świat duchowy, który w jakiś sposób człowiek współczesny wyeliminował ze swojego życia. Świat duchowy to wymiar wiary, który próbuje się przez kulturę konsumpcjonizmu wyeliminować ze świadomości człowieka. Owa istota duchowa podaje świętemu Janowi książeczkę do połknięcia. Idź, weź księgę otwartą w ręce anioła stojącego na morzu i na ziemi! Poszedłem więc do anioła, mówiąc mu, by dał mi książeczkę. I rzecze mi: Weź i połknij ją, a napełni wnętrzności twe goryczą, lecz w ustach twych będzie słodka jak miód. Człowiek jest istotą, która żyje zarówno na poziomie życia materialnego, jak i życia duchowego. Bóg przemawiając do człowieka, daje mu konkretny i zrozumiały znak, ponieważ ma świadomość kogo stworzył. Owa książeczka, którą połyka Jan Apostoł to Słowo Boże, które pozwala Janowi spojrzeć oczami Boga na wydarzenia życia, wydarzenia świata. Rodzi gorycz, ponieważ apostoł może doświadczyć prawdziwych motywów człowieka i prawdy o jego grzechu. Często poznanie prawdy nie jest słodkie, ponieważ poznanie grzechu, zakłamania, ran grzechowych, jest bolesne. Słowo Boże rodzi także słodycz w ustach, ponieważ Słowo Boże jest ostre jak miecz obosieczny i ukazuje prawdę, która wyzwala. Pozwala rozpocząć nową jakość życia, ponieważ Duch Święty ukazuje drogę wyjścia z ludzkiego grzechu i nieszczęścia. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o wcielanie Słowa Bożego w moje życie, które rodzi prawdę i wyzwolenie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

22.11.2014, sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO CZUWAĆ NAD SWOIM SERCEM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Psalm 144, 1-2. 9-10 Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Król Dawid świetnie wiedział, że jest na wojnie. Mówi dlatego też do Boga Jahwe: Błogosławiony Pan Opoka moja, On moje ręce zaprawia do walki, moje palce do wojny. My już zapomnieliśmy, że bycie chrześcijaninem to życie na wojnie. Jest to wojna o dobro i zło w naszym życiu. To walka o dobro w naszych rodzinach. To walka o życie wiary naszych dzieci. Dawid również wyznaje, że jest zwycięzcą, ponieważ Bóg daje mu zwycięstwo. Bóg zwycięża jego wrogów. Bóg Jahwe jest wierny swoim obietnicom, które dał Jakubowi, że On będzie walczył za niego. My jako chrześcijanie zapomnieliśmy, że jesteśmy zwycięzcami, ponieważ Jezus Chrystus na Golgocie zwyciężył szatana, zwyciężył każdy nasz grzech i zwyciężył każdego naszego przeciwnika. Kiedy przyjrzymy się życiu króla Dawida to zobaczymy, że jego bycie na wojnie było błogosławieństwem. Kiedy odpuścił sobie wojowanie i zaczął się zwyczajnie nudzić doszło do grzechu cudzołóstwa, który położył się cieniem na życiu jego i jego rodziny. Bycie na wojnie oznacza stałe, konieczne w naszym życiu, czuwanie. Czuwać oznacza bowiem żyć ze wzmożoną uwagą. Czuwać nad swoim sercem. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę czuwania nad swoim życiem. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 16. 11. 2014, niedziela Ewangelia wg św. Mateusza 25,14-30 Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł:»panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem«. Rzekł mu pan:»dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana«. Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc:»panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem«. Rzekł mu pan:»dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię; wejdź do radości twego pana«. Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł:»panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność«. Odrzekł mu pan jego:»sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz w ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów«.

17. 11. 2014, poniedziałek Ewangelia wg św. Łukasza 18, 35-43 Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: Co chcesz, abym ci uczynił? Odpowiedział: Panie, żebym przejrzał. Jezus mu odrzekł: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu. 18. 11. 2014, wtorek Ewangelia wg św. Łukasza 19, 1-10 Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy widząc to, szemrali: Do grzesznika poszedł w gościnę. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie. Na to Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.

19. 11. 2014, środa Ewangelia wg. św. Łukasza 19,11-28 Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi. Mówił więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: «Zarabiajcie nimi, aż wrócę». Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: «Nie chcemy, żeby ten królował nad nami». Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dal pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: «Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min». Odpowiedział mu: «Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami». Także drugi przyszedł i rzekł: «Panie, twoja mina przyniosła pięć min». Temu też powiedział: «I ty miej władzę nad pięciu miastami». Następny przyszedł i rzekł: «Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał». Odpowiedział mu: «Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał». Do obecnych zaś rzekł: «Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min». Odpowiedzieli mu: «Panie, ma już dziesięć min». Powiadam wam: «Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach». Po tych słowach ruszył na przedzie zdążając do Jerozolimy.

20. 11. 2014, czwartek Ewangelia wg. św. Łukasza 19,41-44 Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, obiegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia. 21. 11. 2014, piątek - Księga Apokalipsy św. Jana 10, 8-11 Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: Napisane jest: «Mój dom będzie domem modlitwy», a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców. I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem. 22. 11. 2014, sobota - Psalm 144, 1-2. 9-10 Refren: Błogosławiony Pan, Opoka moja. On moje ręce zaprawia do walki, moje palce do bitwy. On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą. Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach. Ty królom dajesz zwycięstwo, Tyś wyzwolił sługę Twego, Dawida.

Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.