Autor: Marek Kaszczyk Gospodarowanie uzbrojeniem I. UZBROJENIE SŁUŻBY WIĘZIENNEJ. 1. Ustawa o Służbie Więziennej z dn. 9.04.2010 r. Art.1. Służba Więzienna jest umundurowaną i uzbrojoną formacją apolityczną podległą Ministrowi Sprawiedliwości, posiadającą własną strukturę organizacyjną. Art.17.2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, uzbrojenie Służby Więziennej, rodzaje broni i środków ochrony stosowanych przez funkcjonariuszy w czasie pełnienia obowiązków służbowych, uwzględniając obowiązek prawidłowej realizacji zadań przez Służbę Więzienną. 2. Rozporządzenie ministra sprawiedliwości z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie uzbrojenia Służby Więziennej oraz rodzajów broni i środków ochrony stosowanych przez jej funkcjonariuszy w czasie pełnienia obowiązków służbowych (Dz.U. Nr 233, poz.1532 z późn. zm. Dz.U. 2013r. Poz. 1377). Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, z późn. zm.) zarządza się, co następuje: 1. Uzbrojenie Służby Więziennej obejmuje: 1) broń palną: karabiny, karabinki, pistolety maszynowe, pistolety i rewolwery, pistolety sygnałowe, strzelby powtarzalne, granatniki; 2) amunicję do broni palnej, granaty łzawiące i pociski niepenetracyjne, miotane ręcznie lub z broni palnej; 3) urządzenia przeznaczone do miotania środków obezwładniających i pocisków niepenetracyjnych; edu.cossw.pl strona 1
2. W czasie pełnienia obowiązków służbowych funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", można wyposażyć w środki ochrony, w postaci: 1) kajdanek: jednorazowych i szczękowych zakładanych na ręce lub na nogi oraz zespolonych zakładanych na ręce i nogi; 2) pasów obezwładniających; 3) pałek służbowych: zwykłych, szturmowych, wielofunkcyjnych, teleskopowych, obezwładniających; 4) osłon balistycznych: tarcz, kamizelek i hełmów kuloodpornych; 5) tarcz, kasków, kamizelek i rękawic ochronnych, nagolenników, naramienników oraz innych ochraniaczy wrażliwych części ciała; 6) masek przeciwgazowych oraz odzieży ochronnej przed skażeniami; 7) sprzętu optycznego i noktowizyjnego: celowników, lornetek, lunet, peryskopów i noktowizorów; 8) ręcznych miotaczy substancji obezwładniających. 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3. Zarządzenie Nr 49/13 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dn. 18.11.2013r. w sprawie gospodarowania uzbrojeniem i środkami ochrony Służby Więziennej. Zarządzenie Nr 49/13 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dn. 18.11.2013r. w sprawie gospodarowania uzbrojeniem i środkami ochrony Służby Więziennej wprowadziło Instrukcję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie gospodarowania uzbrojeniem i środkami ochrony w Służbie Więziennej, która określa podstawowe zasady prowadzenia gospodarki uzbrojeniem i środkami ochrony w Służbie Więziennej. Pytania Wymień nazwy aktów prawnych dot. gospodarowania uzbrojeniem i omów czego dotyczą? Co stanowi uzbrojenie Służby Więziennej? Co stanowi środki ochrony? edu.cossw.pl strona 2
II. WYPOSAŻANIE FUNKCJONARIUSZY W UZBROJENIE. 1. Uprawnieni do posługiwania się uzbrojeniem Funkcjonariusz staje się użytkownikiem uzbrojenia i środków ochrony znajdujących się na wyposażeniu Służby Więziennej po odbyciu wymaganego przeszkolenia zawodowego w przypadku broni zakończonego egzaminem. 2. Przydział broni Funkcjonariusz może ubiegać się o przydzielenie broni służbowej. Po otrzymaniu wniosku kierownik jednostki organizacyjnej może przydzielić broń służbową funkcjonariuszowi, którą będzie użytkował indywidualnie do wykonywania obowiązków służbowych (na terenie jednostki organizacyjnej, podczas realizacji konwoju lub zawodów strzeleckich). Broń służbową, która została przydzielona indywidualnie przechowuje się w magazynie podręcznym uzbrojenia. Funkcjonariusz, któremu została przydzielona broń służbowa indywidualnie jest odpowiedzialny za przeprowadzanie obsługi bieżącej nie rzadziej niż raz w miesiącu. 3. Wydawanie i przyjmowanie uzbrojenia z i do magazynu Uzbrojenie z magazynu wydaje się funkcjonariuszom do użytkowania wyłącznie na czas wykonywania zadania służbowego. Po wykonaniu zadania funkcjonariusze zobowiązani są do zdania uzbrojenia. Funkcjonariusz potwierdza pobranie uzbrojenia czytelnym podpisem w książce ewidencji wydanego uzbrojenia. Środki ochrony można wydawać do indywidualnego użytkowania lub jako wyposażenie stanowiska lub posterunku. Ich ilość i rodzaj określa instrukcja ochronna dla stanowiska lub posterunku. W takim wypadku pokwitowanie odbioru stanowi podpis funkcjonariusza potwierdzający przejęcie przez niego służby na danym stanowisku (posterunku). Środki ochrony, na podstawie decyzji właściwego kierownika jednostki można wydać indywidualnemu użytkownikowi bez konieczności ich zwracania po zakończeniu służby. Środki te ewidencjonuje się w koncie osobistym funkcjonariusza ze spoczywającym na nim obowiązku zwrotu i wyliczenia się z nich. Funkcjonariusz przyjmujący uzbrojenie i środki ochrony do podręcznego magazynu potwierdza edu.cossw.pl strona 3
fakt jego przyjęcia własnoręcznym podpisem w książce ewidencji wydanego uzbrojenia lub w koncie osobistym (z podaniem daty, godziny i uwagami co do stanu technicznego). Pytania Kto jest uprawniony do posługiwania się uzbrojeniem? Wymień podstawowe zasady wydawania uzbrojenia z magazynu. Na jaki czas wyposaża się funkcjonariusza w uzbrojenie? III. OBOWIĄZKI FUNKCJONARIUSZA SŁUŻBY WIĘZ JAKO UŻYTKOWNIKA UZBROJENIA. 1. Odpowiedzialność użytkownika uzbrojenia. Każdy funkcjonariusz jako użytkownik uzbrojenia odpowiada indywidualnie za powierzony mu sprzęt: karnie, dyscyplinarnie, materialnie, cywilnie. 2. Obowiązki użytkownika uzbrojenia i środków ochrony. Do obowiązków użytkownika uzbrojenia i środków ochrony należy w szczególności: użytkowanie przydzielonego uzbrojenia i środków ochrony zgodnie z jego przeznaczeniem i wyłącznie w celach służbowych; dbałość o stan techniczny i czystość przydzielonego uzbrojenia i środków ochrony oraz niedopuszczenie do ich utracenia; niezwłoczne informowanie przełożonych zauważonych lub powstałych uszkodzeniach uzbrojenia i środków ochrony i ich utracie; niezwłoczne rozliczenie się z przydzielonego uzbrojenia i środków ochrony po wykonaniu zadań służbowych, odpowiednio wyczyszczonych i właściwie zakonserwowanych. edu.cossw.pl strona 4
Użytkownikowi uzbrojenia zabrania się: udostępniania otrzymanego uzbrojenia i środków ochrony innym osobom; dokonywania przeróbek i napraw broni; posługiwania się niesprawną bronią i amunicją; posługiwania się bronią i środkami ochrony niezgodnie z ich przeznaczeniem. Pytania Jaki akt prawny określa obowiązki funkcjonariuszy użytkujących uzbrojenie? Jakie są podstawowe obowiązki funkcjonariusza w zakresie użytkowania uzbrojenia? Czego zabrania się użytkownikowi uzbrojenia? IV. POSTĘPOWANIE W RAZIE UTRACENIA, ZNISZCZENIA LUB ODNALEZIENIA. 1. Postępowanie funkcjonariusza w razie utracenia lub zniszczenia uzbrojenia. W przypadku utracenia lub zniszczenia uzbrojenia lub środków ochrony, funkcjonariusz powinien podjąć czynności mające na celu odzyskania utraconego uzbrojenia. Funkcjonariusz, lub w uzasadnionych przypadkach jego bezpośredni przełożony zobowiązany jest do złożenia pisemnego meldunku kierownikowi jednostki podając w meldunku: ilość i rodzaj uzbrojenia lub środków ochrony, w przypadku broni podać także serię, numer i rok produkcji, okoliczności zdarzenia, w miarę możliwości dane sprawców. Po otrzymaniu meldunku o utraceniu lub zniszczeniu uzbrojenia, kierownik jednostki zgodnie z odrębnymi przepisami, składa meldunek bezpośredniemu przełożonemu. W przypadku utracenia uzbrojenia powiadamia niezwłocznie także właściwego terenowo prokuratora oraz najbliższą miejsca zdarzenia jednostkę Policji. edu.cossw.pl strona 5
Meldunek taki stanowi podstawę do: wpisania ewidencji prowadzonej przez poszczególne jednostki utraconego lub zniszczonego uzbrojenia lub środków ochrony w stan: w zawieszeniu ; przeprowadzenia czynności wyjaśniających, które prowadzą: specjalista okręgowy ds. uzbrojenia, kierownik składnicy lub działu nadzorującego służbę uzbrojenia, specjalista uzbrojenia w Centralnym Zarządzie SW w odniesieniu do broni palnej, amunicji do broni palnej oraz granatów łzawiących i pocisków niepenetracyjnych, miotanych ręcznie lub z broni palnej; funkcjonariusz wyznaczony przez kierownika jednostki w odniesieniu do pozostałego rodzaju uzbrojenia. Ustalenia podjęte w prowadzonych postępowaniach wykorzystuje się do podjęcia decyzji o naprawie wyrządzonej szkody lub jej umorzenia. W przypadku utracenia środków ochrony, decyzję o postępowaniu w sprawie, w zakresie, który nie reguluje instrukcja o gospodarowaniu uzbrojeniem i środkami ochrony w SW, podejmuje kierownik jednostki. Utracone lub uszkodzone uzbrojenie (broń palna i amunicja do broni palnej) zdejmuje się z ewidencji na podstawie tzw. świadectwa inspektorskiego. Podstawą do wystawienia takiego dokumentu jest: postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia lub umorzeniu śledztwa lub dochodzenia w sprawie albo odpis prawomocnego wyroku sądowego; sprawozdanie z czynności wyjaśniających wraz z decyzją o ukaraniu winnych lub umorzeniu postępowania; protokół szkody wraz z dowodem jej pokrycia lub decyzją o umorzeniu należności. edu.cossw.pl strona 6
Świadectwo inspektorskie wydaje: Dyrektor Generalny w Centralnym Zarządzie SW; Dyrektor Okręgowy w Okręgowym Inspektoracie SW; Komendant w Ośrodkach Szkolenia. Zdjęcie z ewidencji pozostałego uzbrojenia oraz środków ochrony, następuje na podstawie pisemnej decyzji kierownika jednostki w oparciu o ww. dokumenty (sprawozdanie z czynności wyjaśniających, protokół szkody). 2. Postępowanie po odnalezieniu uzbrojenia lub środków ochrony. Po odnalezieniu utraconego uzbrojenia lub środków ochrony kierownik jednostki powiadamia pisemnym meldunkiem wszystkie podmioty, które były informowane o jego utraceniu. Podaje ilość i rodzaj odnalezionego uzbrojenia (w przypadku broni palnej również jej serię, numer i rok produkcji) lub środków ochrony, okoliczności w jakich nastąpiło odnalezienie. Na podstawie tego meldunku przenosi się uzbrojenie lub środki ochrony ze stanu w zawieszeniu na stan ewidencyjny. Pytania Co powinien zrobić funkcjonariusz w sytuacji utraty uzbrojenia? Kogo należy informować w sytuacji utraty uzbrojenia? V. PRZECHOWYWANIE UZBROJENIA W MAGAZYNACH. 1. Przez przechowywanie uzbrojenia i środków ochrony należy rozumieć jego odpowiednie rozmieszczenie w pomieszczeniach lub miejscach do tego przeznaczonych, zapewnienie właściwych warunków przechowywania i obsługiwania, ochrony przeciwpożarowej oraz prowadzenie dokumentacji z tym związanej. edu.cossw.pl strona 7
2. Uzbrojenie przechowuje się zgodnie z wymogami przewidzianymi w instrukcjach użytkowania poszczególnych jego rodzajów. Podczas przechowywania uzbrojenia należy przestrzegać następujących zasad: uzbrojenie bojowe przechowuje się oddzielnie od uzbrojenia szkolnego, zbrojenie sprawne technicznie przechowuje się oddzielnie od uzbrojenia uszkodzonego, chemiczne środki obezwładniające przechowuje się oddzielnie od indywidualnych środków ochrony przed skażeniami, środki ochrony przechowuje się oddzielnie od uzbrojenia, w odrębnych stosach przechowuje się amunicję zdatną i niezdatną do użytku, wycofaną z eksploatacji oraz tę której używanie jest zabronione. Szczegółowe zasady przechowywania poszczególnych jednostek broni palnej zostały opisane w materiałach poświęconych danym jednostkom broni palnej. VI. OBSŁUGIWANIA TECHNICZNE UZBROJENIA. 1. Cel przeprowadzania obsługiwań technicznych. Celem przeprowadzania obsługiwań technicznych jest kontrola stanu technicznego, utrzymania niezawodności działania i przedłużenia okresu sprawności uzbrojenia i środków ochrony. Prowadzona obsługa techniczna zwana jest obsługą bieżąca. Obsługa bieżąca polega na wykonaniu takich czynności jak: wymianie i uzupełnieniu wyposażenia, przeglądzie technicznym (poprzez oględziny w stanie złożonym i po częściowym rozłożeniu), czyszczeniu i konserwacji, regulacji mechanizmów i podzespołów, usuwaniu niesprawności i drobnych usterek stwierdzonych podczas przeglądu lub eksploatacji. edu.cossw.pl strona 8
Obsługę bieżącą przeprowadza się podczas użytkowania oraz przechowywania uzbrojenia i środków ochrony. W szczególności: bezpośrednio przed i po służbie oraz zajęciach szkoleniowych, w czasie przygotowania do strzelania i bezpośrednio po każdym strzelaniu, podczas przerw w działaniach ochronnych lub długotrwałych zajęciach szkoleniowych, nie rzadziej niż raz w miesiącu gdy uzbrojenie lub środki ochrony nie były użytkowane. Obsługę bieżącą wykonuje użytkownik uzbrojenia i środków ochrony pod nadzorem odpowiednio: dowódcy zmiany, dowódcy lub szefa kompanii. Funkcjonariusz nadzorujący zobowiązany jest do: określenia zakresu rozkładania, czyszczenia i konserwacji, sprawdzeniu stanu oraz przydatności przyborów i materiałów do czyszczenia i konserwacji, sprawdzenie prawidłowości oraz dokładności czyszczenia i konserwacji, kontroli prawidłowego złożenia uzbrojenia i środków ochrony, przekazanie sprzętu do magazynu. Obsługę bieżącą przeprowadza się w salach czyszczenia lub warsztatach naprawczych. Przegląd w stanie złożonym polega na sprawdzeniu: części metalowych czy są bez śladów korozji, zanieczyszczeń, zadziorów, zbić, wgnieceń, części drewnianych lub z tworzywa sztucznego czy są bez pęknięć lub wykruszeń, mocowania części i mechanizmów czy samoczynnie się nie przesuwają lub odpadają, przyrządów celowniczych czy nie są zbite, z zadziorami, ze startą powłoką ochronną (błyszczenie przyrządów), zespołów przesuwnych czy poruszają się bez przeszkód i zacięć, działanie sprężyn, magazynka czy działa sprężyna, nie ma wgnieceń lub zbić na magazynku. edu.cossw.pl strona 9
Przegląd w stanie rozłożonym polega na sprawdzeniu: stanu poszczególnych części i mechanizmów czy niema uszkodzeń, zbić, zadziorów, pęknięć, skrzywień, korozji, numeracji części. Etapy czyszczenia broni po strzelaniu Etap 1 Bezpośrednio po zakończeniu strzelania na strzelnicy należy przetrzeć odpowiednim środkiem wszystkie części, na które działały gazy prochowe, żeby zwilżyć osad prochowy. Etap 2 Po przybyciu do jednostki przeprowadzamy czyszczenie broni. Czyścimy wszystkie zewnętrzne i wewnętrzne części broni, używając do tego odpowiednich środków. Następnie części te należy do sucha wytrzeć i zakonserwować. Etap 3 Polega na czyszczeniu tej jednostki broni przez dwa, trzy kolejne dni. 2. Materiały i środki do czyszczenia oraz konserwacji uzbrojenia. Nafta antykorozyjna (Antykor) służy do czyszczenia broni. Jest to rafinowany, przezroczysty ług sodowy o barwie jasno słomkowej.odznacza się dużą lotnością i niską temperaturą wrzenia. Zmiękcza rdzę, usuwa osad prochowy i inne zanieczyszczenia (odtłuszcza). Przechowuje się ją w beczkach stalowych lub butlach szklanych. Materiał łatwo palny, temp. zapłonu 45o. Płyn konserwacji broni (PKB) służy do konserwacji broni. Jest to mieszanina oleju maszynowego 10z i koncentratu W 68, w stosunku wagowym 8:1. Tworzy on na powierzchni metali cienką warstwę ochronną. Jednak nie posiada zdolności adsorbcyjnych (odpychania wody) i działa szkodliwie na metale kolorowe np. rozpuszcza miedź, dlatego nie nadaje się do konserwacji uzbrojenia, w którym są części wykonane z takich materiałów. Olej antykol - N służy do konserwacji broni. Jest to niskolepny olej konserwacyjny. Charakteryzuje się dużą zdolnością ochronną powierzchni metali stalowych i żeliwnych. Tworzy na ich powierzchni cienką szczelną warstwę ochronną. Olej ma zdolności wypierania z powierzchni metali resztek wody i wilgoci. Nie rozpuszcza się w wodzie. Pokrywa także powierzchnię metali kolorowych, ale ich nie chroni. Nie działa też na nie szkodliwie, ani nie szkodzi na powłoki lakierowe. WD - 40 środek stosowany do czyszczenia i konserwacji. Posiada dobre właściwości rozmiękczania i usuwania nagaru, osadu prochowego i rdzy. Aktywnie wnika w najmniejsze szczeliny edu.cossw.pl strona 10
wypierając wilgoć z powierzchni metalowych. Jest mocno przyciągany przez metale co zwiększa właściwości zabezpieczenia przed korozją. Nie nadajesię do długotrwałej konserwacji. BRUNOX środek stosowany do czyszczenia i konserwacji. Posiada dobre właściwości rozmiękczania i usuwania nagaru oraz osadów i rdzy. Nie niszczy powierzchni lakierowanych, gumy czy tworzyw sztucznych. Podobnie jak WD 40 ma właściwości konserwujące. BRUNOX IX 100 służy do konserwacji broni. Środek zapewniający długotrwałą ochronę antykorozyjną. Wypiera wilgoć z powierzchni metalowych tworząc warstwę ochronną. Preparat chroni też metale kolorowe. Czyste i miękkie szmatki do czyszczenia, wycierania i smarowania poszczególnych części broni. Czyste pakuły bez paździerzy do czyszczenia przewodu luf gwintowanych. Szczotki i pędzelki z miękkim włosiem do czyszczenia i konserwacji. Zestawy patyczków do czyszczenia miejsc trudno dostępnych. Przybornik i wycior odpowiedni do danego rodzaju broni. Pytania Czym jest obsługiwanie techniczne i co ma na celu? Kto przeprowadza obsługiwanie techniczne? Kiedy przeprowadza się obsługiwanie techniczne? Wymień czynności podczas obsługi bieżącej? edu.cossw.pl strona 11
KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA AMUNICJI WYKORZYSTYWANEJ W SŁUŻBIE WIĘZIENNEJ. 1. Amunicja. Amunicja: są to środki bojowe służące między innymi do niszczenia i obezwładniania siły żywej, sprzętu, niszczenia przeszkód, umocnień, oświetlania, przekazywania sygnałów, zadymiania, rozpylania środków chemicznych, imitowania wybuchów. Amunicja strzelecka: grupa w/w środków, najczęściej naboje i pociski (granaty) przystosowane do wystrzeliwania z broni strzeleckiej. 2. Budowa naboju. Nabój jest podstawową jednostką amunicji, niezbędną do oddania strzału z broni palnej. Składa się z następujących części: pocisk element wystrzeliwany z lufy i rażący cel, łuska element łączący części naboju i stanowiący ochronę ładunku miotającego, spłonka element inicjujący spalanie ładunku miotającego, materiał miotający w wyniku spalania tego ładunku powstaje duże ciśnienie gazów prochowych stanowiące źródło energii dla pocisku. Natomiast w budowie pocisku można wyróżnić takie elementy jak: płaszcz najczęściej okrywający cały pocisk i wykonany z miękkiego metalu, koszulka stanowiąca wypełnienie między płaszczem a rdzeniem, rdzeń najczęściej wykonany z twardego metalu mający na celu wzmocnić siłę przebicia pocisku lub też jak w większości naboi pistoletowych wykonany z miękkiego metalu wypełniającego cały pocisk. Wraz ze stopniem wyspecjalizowania naboju do wykonania konkretnych zadań w budowie naboju i pocisku mogą pojawiać się dodatkowe elementy. edu.cossw.pl strona 12
Budowa naboju na przykładzie naboju Budowa pocisku na przykładzie naboju pośredniego pistoletowego: 1. Pocisk. 2. Łuska. 3. Spłonka. 4. Ładunek miotający. do karabinka: 1. Płaszcz. 2. Koszulka. 3. Rdzeń. 3. Podział amunicji strzeleckiej ze względu na rodzaj broni. AMUNICJA STRZELECKA KARABINOWA SPECJALNA amunicja do karabinów amunicja do broni specjalnej; wykorzystywana do konkretnego zadania; często też tak określa się amunicję do strzelb POŚREDNIA amunicja do karabinków czyli broni pośredniej między pistoletami a karabinami REWOLWEROWA amunicja do rewolwerów PISTOLETOWA amunicja do pistoletów i pistoletów maszynowych edu.cossw.pl strona 13
3.1. Amunicja pośrednia. Do amunicji pośredniej zaliczamy naboje używane do karabinków lub subkarabinków. Są to naboje, których podstawowe parametry takie jak kształt czy energia pocisku zajmują miejsce między parametrami naboi pistoletowych i karabinowych. W Służbie Więziennej z tej grupy amunicji wykorzystywane są: 7,62mm nb. wz.43 PS. 7,62mm nb. wz.43 ŚLEPE. Skrót PS jest oznaczeniem rodzaju pocisku w naboju i w tym przypadku oznacza pocisk z rdzeniem stalowym. Natomiast naboje ŚLEPE i UNM (uniwersalne naboje miotające) to naboje bez pocisku wykorzystywane w naszej służbie do miotania uniwersalnych granatów łzawiących lub siatki obezwładniającej albo strzelań ćwiczebnych. W nabojach tego wzoru są stosowane także inne rodzaje pocisków, np.: smugowy (T), przeciwpancerno - zapalający (BZT), ze zmniejszoną prędkością początkową (US) - w Służbie Więziennej nie wykorzystywane. 7,62mm nb. wz.43: 1. z poc. PS, 2. z poc. smugowym, 3. nb. ślepy, 4. nb. UNM Przebijalność pocisku naboju: 7,62mm wz.43 "PS": - hełm stalowy na odległości do 900m, - 30 cm piasku na odległości do 500m, - 25 cm desek sosnowych na odległości do 500m, - 15 cm mur ceglany na odległości do 100m. edu.cossw.pl strona 14
3.2. Amunicja pistoletowa. Do amunicji pistoletowej zaliczymy naboje różnego kalibru wykorzystywane do strzelania z pistoletów i pistoletów maszynowych. W Służbie Więziennej aktualnie używane się naboi pistoletowych: 9mm nb. Luger (9x19) Parabellum. Produkowane są naboje z różnymi rodzajami pocisków np. obezwładniające, półpłaszczowe. Energia pocisku w dużej mierze zależy od rodzaju użytej do strzelania broni, chodzi o długość lufy, a także mocy ładunku miotającego i ciężaru pocisku. W służbie wykorzystywany jest nabój z pociskiem zwykłym (w metalowym płaszczu znajduje się ołowiany rdzeń). 9mm nb. (9x19) Parabellum: 1. z poc półpłaszczowym, 2. z poc. ołowianym, 3. nb. ślepy,4. z poc. zwykłym, 5. nb. ze zwiększona siłą przebicia. Do amunicji rewolwerowej zaliczymy naboje różnego kalibru i typu wykorzystywane do strzelania z rewolwerów. W SW aktualnie używane są następujące rodzaje naboi rewolwerowych: 3.3.1. 9,65mm nb.rew. z pociskiem krytym. Pociskiem naboju jest ołowiany walec o ściętym płasko wierzchołku i mocno wydrążoną częścią tylną co zapewnia pociskowi stabilny lot. Nabój charakteryzuje się tym, że pocisk schowany jest w łusce (nie wystaje z niej). Naboje tego typu posiadają niezbyt mocny ładunek miotający co zmniejsza prędkość początkową, podrzut i odrzut broni. Z uwagi na te parametry i rodzaj pocisku są mało przydatne w działaniach obronnych i dlatego wykorzystuje się je do celów sportowych. Konstrukcja pocisku powoduje, że w tarczy pozostawia on czystą (nie poszarpaną) przestrzelinę niemal dokładnie wielkości kalibru. edu.cossw.pl strona 15
3.3.2. 9,65mm nb.rew. z pociskiem zwykłym. Jest to nabój z ołowianym ciężkim pociskiem o zaokrąglonym wierzchołku. Wykorzystywany do działań obronnych. Pocisk naboju po trafieniu w miękkie części (tkanki) ciała nie odkształca się i wbija się głęboko. Skuteczność rażenia w dużym stopniu zależy więc jakie organy wewnętrzne spotka on na swojej drodze. 3.3.3. 9,65mm nb.rew. z pociskiem półpłaszczowym. Jest to nabój z ołowianym pociskiem okrytym do połowy metalowym płaszczem. Posiada dużą skuteczności rażenia. Pocisk po trafieniu w ciało człowieka ekspanduje czyli w wyniku odkształceń zwiększa swoją średnicę (tzw. grzybkowanie od wyglądu pocisku po odkształceniu, wierzchołek rozpłaszcza się na kształt kapelusza grzyba). Naboje rewolwerowe z pociskami niepenetracyjnymi wykorzystywane w Służbie Więziennej zostały omówione w rozdziale dotyczącym amunicji z pociskami niepenetracyjnymi miotanymi z broni palnej. 3.4. Amunicja specjalna. Amunicja specjalna jest rodzajem amunicji strzeleckiej do której zaliczymy naboje różnego kalibru i typu do różnych jednostek broni, których pociski umożliwiają wykonanie zróżnicowanych zadań. 3.4.1. Amunicja do 26mm Pistoletów Sygnałowych. Są to naboje z rożnymi typami pocisków wykorzystywane przede wszystkim do takich celów jak: przekazywanie sygnałów, oświetlanie terenu czy obezwładnianie. - 26mm nb. sygnałowe. Naboje te służą do przekazywania sygnałów za pomocą znaków barwnych o wcześniej określonym znaczeniu. Można ją umownie podzielić na dwie grupy: naboi sygnałowych używanych tylko w dzień DZIENNE oraz używanych w nocy (lub w dzień) NOCNE. edu.cossw.pl strona 16
Do naboi sygnałowych dziennych zaliczamy: - 26mm nb. sygn. czerwony dym. - 26mm nb. sygn. niebieski dym. Po wystrzeleniu tych naboi powstaje sygnał w postaci smugi dymu odpowiedniego koloru. Ładunek naboju pali się ok. 7s a widoczność sygnału wynosi do 2 km Sygnał widoczny jest przez ok. 10 30s. Naboje te posiadają oznakowanie rozpoznawcze w postaci odpowiedniego koloru paska na łusce i górnego krążka. Stosowane są w dzień gdyż już w warunkach zmroku sygnał jest nie widoczny i nierozpoznawalny jest jego kolor. Po wystrzeleniu tych naboi powstaje sygnał w postaci smugi dymu odpowiedniego koloru. Ładunek naboju pali się ok. 7s a widoczność sygnału wynosi do 2 km Sygnał widoczny jest przez ok. 10 30s. Naboje te posiadają oznakowanie rozpoznawcze w postaci odpowiedniego koloru paska na łusce i górnego krążka. Stosowane są w dzień gdyż już w warunkach zmroku sygnał jest nie widoczny i nierozpoznawalny jest jego kolor. edu.cossw.pl strona 17
Do naboi sygnałowych nocnych (używanych w SW) zaliczamy: 26mm nb. sygn. biały płomień (gwiazdka) 26mm nb. sygn. zielony płomień (gwiazdka) 26mm nb. sygn. czerwony płomień (gwiazdka) 26mm nb. sygn. żółty płomień (gwiazdka) Po wystrzeleniu tych naboi powstaje sygnał w postaci jasnego płomienia odpowiedniego koloru. Ładunek naboju palisię ok. 6,5s. Sygnał widoczny jest do 7km. Naboje te posiadają oznakowanie rozpoznawcze w postaci odpowiedniego koloru górnego krążka. Dodatkowo na krążku znajdują się wypustki umożliwiające rozpoznanie koloru naboju w warunkach nocnych gdy nie posiadamy źródła światła. Kształt i ilość wypustek przedstawiona jest obok nazwy naboju. Można stosować je w nocy gdyż sygnał jest dobrze widoczny i rozpoznawalny. Można także stosować te naboje w dzień. W Służbie Więziennej naboje sygnałowe występują w kompletach. W skład takiego kompletu w zależności od kompletacji wchodzą: edu.cossw.pl strona 18
26mm nb. sygn. żółty płomień 2szt. 26mm nb. sygn. biały płomień 2szt. 26mm nb. sygn. czerwony płomień 3szt. 26mm nb. sygn. zielony płomień 3szt. 26mm nb. sygn. czerwony dym 1szt. 26mm nb. sygn. niebieski dym 1szt. 26mm nb. sygn. biały płomień 2szt. 26mm nb. sygn. czerwony płomień 3szt. 26mm nb. sygn. zielony płomień 3szt. - 26mm nabój oświetlający ze spadochronem. Służy do oświetlenia terenu w warunkach nocnych. Po wystrzeleniu zapalany jest ładunek naboju wydzielający podczas palenia intensywne światło. Umieszczony jest na spadochronie co zapewnia dłuższy czas opadania ładunku. Czas palenia się ładunku naboju i oświetlania terenu wynosi ok. 20s. Nabój posiada oznakowanie rozpoznawczew postaci białego krążka i trzech wypustek. Jest to takie samo oznakowanie jak w przypadku 26mm nb. sygn. białego płomienia jednak naboje te różnią się długością. Nabój oświetlający jest dłuższy. edu.cossw.pl strona 19
1. Łuska. 2. Ładunek miotający. 3. Krążki uszczelniające. 4. Ładunek oświetlający. 5. Spadochron. - Środki ostrożności obowiązujące podczas stosowania amunicji sygnałowej i oświetlającej. O Stosując w/w naboje nie wolno strzelać bezpośrednio celując w ludzi, o Należy strzelać torami stromymi (wylot lufy pistoletu skierowany pionowo w górę) aby sygnał był dobrze widoczny oraz aby ładunek naboju wypalił się przed upadkiem na ziemię, o Należy uwzględniać kierunek wiatru przy używaniu naboju oświetlającego ze spadochronem, o Wylot lufy podczas strzału powinien być ponad głową aby uniknąć porażenia resztkami palącego się ładunku. Naboje do 26mm PS z pociskami niepenetracyjnymi zostały omówione w rozdziale dotyczącym amunicji z pociskami niepenetracyjnymi miotanymi z broni palnej. a nabój z pociskiem ze środkiem chemicznym NPŁ 26 w rozdziale dotyczącym chemicznych środków obezwładniających lub innych środków o podobnym działaniu. edu.cossw.pl strona 20