SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT Przebudowa i remont hali widowiskowo-sportowej Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących, Gorzów Wielkopolski, ul. Czereśniowa 1 (SST- 8) Roboty dociepleniowe Człuchów, kwiecień 2009r. Wszelkie prawa zastrzeżone. Wykorzystanie treści niniejszej Specyfikacji Technicznej dozwolone jest wyłącznie do przygotowania oferty przetargowej i realizacji zadania wskazanego w tytule. Kopiowanie, przedrukowywanie i rozpowszechnianie całości lub fragmentów niniejszego opracowania, w innych celach niż wskazano to w umowie, bez pisemnej zgody autora, jest zabronione.
SST ROBOTY DOCIEPLENIOWE B.08.00.00 1. Wstęp 1.1. Przedmiot SST. Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót dociepleniowych. 1.2. Zakres stosowania SST. Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1. 1.3. Zakres robót objętych SST. Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu wykonanie docieplenia obiektu: 1.4. Określenia podstawowe. Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót. Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, SST i poleceniami Inżyniera. 2. Materiały 2.1. Woda (PN-EN 1008:2004) Do przygotowania farb stosować można każdą wodę zdatną do picia. Niedozwolone jest użycie wód ściekowych, kanalizacyjnych bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł. 2.2. Płyty styropianowe Należy stosować płyty styropianowe odpowiadające normie PN-EN 13163:2004 o kodach EPSEN 13163-T2-L2-W2-S2-P3-BS115-CS (10)70-DS(N)2-DS(70,-)2TR100 lub EPS-EN 13163-T2-L2-W2-S2-P4-BS125-CS (10)80-DS(N)2-DS(70,-)2TR100, klasy co najmniej E według PN-EN 13501-1:2004 samogasnące według rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. (Dz. U. nr 109 z 2004 r., poz. 1156) i spełniające dodatkowo wymagania: - wymiary powierzchniowe nie więcej niż 600 x 1200 mm, - powierzchnie płyty szorstkie po krojeniu z bloków, - krawędzie proste, ostre i bez wyszczerbień. 2.3. Zaprawa klejowa Należy stosować zaprawę klejowo-szpachlową przeznaczoną do klejenia płyt styropianowych oraz do wykonywania warstwy tynkarskiej zbrojonej siatką pod wszelkiego rodzaju tynki nawierzchniowe i dekoracyjne w systemach ocieplania budynków przeznaczoną do stosowania na zewnątrz budynku. Zaprawa klejowa powinna nadawać na podłoża tynkowa- 2
ne i nietynkowane, na beton, cegły i bloczki ceramiczne, betonowe, gazobetonowe, tynki cementowe i cementowo-wapienne. Zaprawę dostarczać na budowę w postaci gotowej, suchej mieszanki w opakowaniach fabrycznych producenta systemu ocieplenia. 2.4. Siatka zbrojąca Stosować siatkę w postaci tkaniny z włókna szklanego posiadającą odpowiedni certyfikat dostarczony przez producenta systemu ocieplenia. Dane techniczne oraz parametry użytkowe podaje producent systemu ocieplenia 2.5. Preparat gruntujący Stosować preparat przeznaczony do gruntowania chłonnych podłoży przed użyciem zapraw klejących. 2.6. Łączniki mechaniczne Należy stosować łączniki wykonane z tworzywa sztucznego proste lub z poszerzoną strefa rozporową długości 20cm, średnicy 8mm lub 10mm ( zaleca się stosowanie łączników o średnicy 10mm ) oraz średnicy talerzyka 60mm. Zużycie łączników od 5 do 8szt./m 2. 2.7. Profile aluminiowe Należy stosować listwy cokołowe ( startowe ) do wykonania dolnych krawędzi ocieplenia oraz profile narożnikowe z siatką. 2.8. Taśma uszczelniająca Należy stosować uszczelki rozprężne wodochronne jednostronnie klejone o gr. 5mm zabezpieczające ościeżnice okienne przed przedostaniem się wilgoci poprzez wielokrotne zwiększenie swojej objętości. Dopuszcza się uszczelnienie ościeżnic profilem PCV na gąbce samoprzylepnej dostępny w systemach ociepleń lub kit silikonowy trwaleplastyczny. 2.9. Kit silikonowy Należy stosować kit silikonowy trwaleplastyczny przeznaczony do stosowania na zewnątrz do uszczelniania dylatacji oraz uszczelnienie przy obróbkach blacharskich itp. Kit musi być odporny na działanie warunków atmosferycznych oraz posiadać wysoką plastyczność. Stosować kit w kolorze tynku, dopuszcza się stosowanie kitu bezbarwnego. 3
2.10. Tynk akrylowy Należy stosować tynk akrylowy do wypraw cienkowarstwowych. Zaleca się stosowanie masy tynkarskiej barwionej w masie, dopuszcza się malowanie tynków dyspersyjną farbą elewacyjną. 3. Sprzęt Do wykonywania robót ociepleniowych należy stosować następujące narzędzia i sprzęt: - szczotki druciane do czyszczenia powierzchni ścian (ręczne i mechaniczne), aparaty do zmywania powierzchni ścian wodą pod ciśnieniem - szpachle i packi metalowe lub z tworzywa sztucznego do nakładania zapraw klejących i tynkarskich - pace pokryte papierem ściernym do wyrównywania powierzchni i krawędzi przyklejonych płyt izolacji termicznej - piłki ręczne lub noże do cięcia płyt izolacyjnych; najlepszy efekt daje zastosowanie specjalnego urządzenia do cięcia styropianu (cięcie gorącym drutem oporowym) - wiertarki do wiercenia otworów na łączniki - noże lub nożyce do cięcia siatki szklanej - łaty do sprawdzania równości (płaszczyznowości) powierzchni warstwy przyklejonych płyt izolacji termicznej - mieszadła elektryczne lub wiertarki wolnoobrotowe z mieszadłem oraz pojemniki do przygotowania zapraw klejących i mas tynkarskich - agregaty tynkarskie, narzędzia do fakturowania - urządzenia transportu pionowego - rusztowania stojące lub wiszące, siatki osłonowe 4. Transport Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie na jakość wykonywanych robót i na właściwości przewozonych materiałów. 5. Wykonanie robót Temperatura otoczenia i podłoża w trakcie wykonywania prac i przez następne 5 dni powinna wynosić od +5 C do +25 C (dla materiałów silikatowych (krzemianowych) od +8 C do +25 C). Prac nie należy prowadzić przy silnym wietrze oraz dużym nasłonecznieniu. Zaprawę zbrojoną siatką, grunt oraz tynk należy chronić przed opadami atmosferycznymi do momentu całkowitego wyschnięcia. 4
Zaleca się stosowanie rusztowań stacjonarnych z siatkami zabezpieczającymi, które dodatkowo chronią przed wiatrem i nasłonecznieniem. Stolarka okienna i drzwiowa powinna być zainstalowana przed rozpoczęciem prac związanych z ociepleniem ścian i należycie zabezpieczona. 5.1. Przygotowanie podłoży Podstawowym warunkiem przy stosowaniu do ocieplenia metody lekkiej mokrej jest trwałość podłoża. Podłoże powinno spełniać następujące wymagania: dopuszczalne nierówności podłoża ± 10mm brak zapyleń i innych zanieczyszczeń ściany stan powietrzno-suchy ściany Przed przystąpieniem do ocieplenia ścian należy dokonać niezbędnych wzmocnień pękniętych ścian i nadproży, osuszenia i odgrzybienia ścian, dokonać wymiany stolarki okiennej i drzwiowej. Po wykonaniu powyższych robót należy zbić gzymsy oraz wystające elementy ścian a następnie można przystąpić do przygotowania powierzchni ścian: Przygotowanie ścian murowanych otynkowanych: przygotowanie powierzchni polega na sprawdzeniu przyczepności tynku przez opukanie. Dźwięk przytłumiony świadczy o tym, że tynk jest odspojony od podłoża i w takim przypadku należy go zbić i narzucić warstwę zaprawy cementowej 1:3. Tynk uszkodzony powierzchniowo należy również usunąć i wyrównać zaprawą cementową. Całą powierzchnię ścian należy zmyć wodą z hydrantu. Do przyklejania płyt styropianu można przystąpić po wyschnięciu ściany. Przygotowanie ścian murowanych nie otynkowanych: ubytki i nierówności większe niż 10mm należy wyrównać zaprawą cementową 1:3. Spoiny mogą pozostać nie wyrównane. Całą powierzchnię ścian wraz z ościeżami okiennymi i drzwiowymi należy zmyć wodą. Do przyklejania płyt styropianu można przystąpić po wyschnięciu ściany. Przygotowanie ścian murowanych otynkowanych malowanych: Powłoki malarskie lub wyprawy tynkarskie, które łuszczą się w sposób widoczny, należy usunąć za pomocą szczotek drucianych, piaskowania, strumieniem wody pod ciśnieniem lub innymi sposobami. Po usunięciu powłoki lub wyprawy całą powierzchnię ściany zmyć wodą. Przyczepność mocnych powłok malarskich można sprawdzić poprzez nacięcie np. żyletką w siatce ok. 2x2 cm, a następnie przykleić i oderwać taśmę samoprzylepną. Jeśli fragmenty farby odspoją się od podłoża, należy całą powłokę dokładnie usunąć. W przypadku dobrej przyczepności powierzchnię uszorstnić i oczyścić z powstałego pyłu. 5
5.2. Gruntowanie. Podłoża o wysokiej nasiąkliwości (np. gazobeton) należy zagruntować odpowiednim preparatem dopuszczonym przez producenta systemu ocieplenia 5.3. Przygotowanie zaprawy klejowej lub klejowo-szpachlowej Do naczynia z odmierzoną ilością czystej wody wsypać 25 kg (worek) suchej mieszanki i mieszać przez 3-4 minuty wiertarką wolnoobrotową z mieszadłem, aż do uzyskania jednorodnej masy. Gotową zaprawę pozostawić na ok. 10 minut i ponownie lekko wymieszać. Przygotowywać porcje, które zostaną zużyte w ciągu 2 godzin. Nie dodawać więcej wody, ponieważ obniży to przyczepność, wytrzymałość oraz zwiększy skurcz zaprawy. Niedopuszczalne jest dodawanie cementu, piasku itp. 5.4. Przyklejanie płyt termoizolacyjnych Zaprawę klejącą nakładać na płytę izolacji (styropianu ) w formie wałka wzdłuż wszystkich krawędzi oraz 3 6 placków rozłożonych równomiernie na powierzchni płyt. Wałek kleju powinien być odsunięty od krawędzi płyty o około 5 cm, aby w trakcie dociskania płyt nie był wyciskany poza ich krawędzie. Ilość zaprawy na płycie powinna być taka, aby po jej dociśnięciu co najmniej 60% powierzchni płyty było skutecznie przyklejone do podłoża. W przypadku równych podłoży można nakładać zaprawę, przy pomocy pacy zębatej (wielkość zębów 10-12 mm), na całej powierzchni płyty (metoda grzebieniowa). Po nałożeniu zaprawy klejącej płytę należy bezzwłocznie przyłożyć do ściany w przewidzianym dla niej miejscu. Dosunąć do płyt już przyklejonych i docisnąć, aż do uzyskania równej płaszczyzny z sąsiednimi płytami, co sprawdza się przez przyłożenie 2-metrowej łaty. Jeśli nadmiar zaprawy wyjdzie poza obrys płyt, należy go usunąć. Zapewni to możliwość dokładnego i ścisłego ułożenia kolejnych płyt izolacji. W przypadku niewłaściwego przyklejenia płyty izolacji termicznej należy ją oderwać, zebrać zaprawę klejową ze ściany, po czym nałożyć nową warstwę zaprawy klejącej na płytę i docisnąć ją do powierzchni ściany. Płyty należy przyklejać w układzie poziomym dłuższych krawędzi, z zachowaniem mijankowego układu spoin. Na ścianach z prefabrykatów płyty izolacji należy tak rozmieszczać, aby ich styki nie pokrywały się ze złączeniami ścian, otworów okiennych i drzwiowych. Należy również starać się, aby cięte krawędzie izolacji nie występowały na krawędzi ocieplenia np. przy listwie startowej, na narożach itp. 5.5. Wyrównywanie powierzchni przyklejonych płyt izolacji Wszelkie prace związane z obróbką warstwy izolacji powinny być wykonywane nie wcześniej niż po 2 dniach od jej przyklejenia (czas zależny od temperatury i wilgotności). Wystające fragmenty płyt w narożach i ościeżach należy obciąć ostrym nożem wzdłuż przyłożonej łaty, a następnie doszlifować papierem ściernym. Nieszczelności warstwy izolacji większe niż 2 mm wypełnić pianką poliuretanową lub ściśle dopasowanymi paskami materiału izolacyjnego. Ewentualne uskoki wyrównać przez przetarcie papierem ściernym nałożonym na pacę tynkarską. 6
5.6. Mocowanie płyt za pomocą łączników mechanicznych Mocowanie płyt za pomocą łączników mechanicznych (kołkowanie) powinno być wykonane nie wcześniej niż po 48 godz. od przyklejenia płyt (czas zależny od temp. i wilgotności). Przy ustaleniu długości łączników należy uwzględnić grubość materiału termoizolacyjnego, głębokość osadzenia łącznika w materiale konstrukcji nośnej, grubość starego tynku (jeśli istnieje), grubość warstwy kleju oraz niedokładność wykonania. W podłożu z betonu lub cegły pełnej, minimalna głębokość zakotwienia łączników wynosi 50mm. W materiałach takich jak cegła dziurawka, kratówka, pustaki ceramiczne, bloczki z keramzytobetonu i bloczki z betonu komórkowego, łączniki muszą być zakotwione na głębokość min. 80-90 mm (w ww. materiałach nie stosować przy wierceniu udaru). Głębokość wierconego otworu musi być o przynajmniej 10 mm większa od ustalonej głębokości zakotwienia łącznika. Otwory należy wiercić pod kątem prostym do ściany, stosując wiertarki udarowo-obrotowe zaopatrzone w wiertła z końcówką z węglików spiekanych. Aby nie nastąpiło przewiercenie izolowanej ściany lub uszkodzenie po jej przeciwnej stronie, grubość muru musi być o przynajmniej 2 cm, a w przypadku betonu o min. 3-4 cm większa od głębokości wierconego otworu. Jeśli otwór nie został wywiercony prawidłowo i musi być wykonane ponowne jego wywiercenie, należy zachować odległość od nieprawidłowo wykonanego otworu, która powinna wynosić nie mniej niż jego faktyczna głębokość. Przed wprowadzeniem łącznika, wywiercone otwory powinny być oczyszczone z urobku (np. poprzez ich przedmuchanie lub oczyszczenie okrągłą szczotką; można także zastosować odkurzacz przemysłowy). W te otwory należy wprowadzić łącznik i lekko dobić młotkiem. Następnie w wewnętrzny otwór łącznika wbić młotkiem trzpień rozporowy (plastikowy i metalowy) lub wkręcić wiertarką wolnoobrotową (śruby). Powoduje to trwałe zamocowanie łącznika w podłożu. Można przyjąć, że łącznik został zamocowany prawidłowo, gdy tkwi on nieruchomo w podłożu. 5.7. Wzmocnienie narożników Łby łączników mechanicznych należy zaszpachlować zaprawą klejowo-szpachlową stosowaną później do warstwy zbrojonej siatką. W celu zwiększenia odporności warstwy ociepleniowej na uszkodzenia mechaniczne, na wszystkich narożnikach pionowych na parterze oraz na narożnikach ościeży drzwi wejściowych wkleić perforowane kątowniki aluminiowe z siatką. Wokół otworów okiennych i drzwiowych wkleić siatkę wzmacniającą naroża. Siatki powinny mieć wymiar co najmniej 25 x 35 cm i być wklejone pod kątem 45 przy wszystkich narożach otworów. Prace te należy wykonać na co najmniej 24 godziny przed układaniem warstwy zbrojonej. 5.8. Wykonanie warstwy zbrojonej Wykonanie warstwy zbrojonej na izolacji można rozpocząć nie wcześniej niż po 2 dniach od przyklejenia termoizolacji, przy bezdeszczowej pogodzie i temperaturze powietrza +5 C - +25 C. 7
Jeżeli jest zapowiadany spadek temperatury poniżej 0 C w przeciągu 24 godz., wówczas nie należy wykonywać warstwy zbrojonej siatką, nawet jeżeli temperatura podczas pracy jest wyższa niż +5 C. Zaprawę klejowo-szpachlową nakładać na izolację ręcznie przy pomocy pacy lub maszynowo agregatem tynkarskim. Nałożoną warstwę wyrównać gładką stroną pacy. W przypadku zaprawy zawierającej włókno wzmacniające, nie zaleca się dodatkowego przeciągania warstwy zaprawy pacą zębatą. Kolejne pasy siatki z włókna szklanego zatapiać w świeżej zaprawie z zakładem min. 10 cm kolejnych pasów, zwracając szczególną uwagę na dokładne napięcie siatki. Warstwa zbrojona powinna być wykonana w jednym cyklu roboczym. Po wyschnięciu i zeszlifowaniu większych nierówności warstwy zbrojonej, na zatopioną siatkę nakłada się drugą warstwę zaprawy w celu wygładzenia powierzchni. Grubość warstwy zbrojącej powinna wynosić 3-5 mm. Siatka przyklejona na jednej ścianie nie może być ucięta na krawędzi narożnika, lecz musi być wywinięta na ścianę sąsiednią pasem o szerokości min. 15 cm. W taki sam sposób należy wywinąć siatkę na ościeża okienne i drzwiowe, chyba, że zastosowano narożniki aluminiowe z siatką. 5.9. Ocieplenie cokołu budynku Cokół budynku narażony na uszkodzenia mechaniczne należy ocieplać płytami hydrofobowymi. Przyklejone płyty pokrywa się podkładem tynkarskim i tynkiem lub izolacją przeciwwilgociową (np. warstwą bitumiczną lub farbami hydrofobowymi). W przypadku stosowania ceramicznych płytek elewacyjnych lub kamieni (o max. grubości 6 mm) termoizolację przyklejać, rozprowadzając zaprawę klejącą pacą zębatą na całej powierzchni płyty a następnie kotwić do podłoża (8-12 kołków na 1 m2 kotwić przez siatkę zbrojącą). 5.10. Wykonanie wypraw tynkarskich Przed przystąpieniem do nakładania tynku, należy się upewnić, czy warstwa zbrojona wyschła. W optymalnych warunkach prace tynkarskie można rozpocząć po około 3 dniach (stosować się do zaleceń podanych w kartach technicznych tynków!). Tynk należy chronić przed opadami atmosferycznymi, silnym nasłonecznieniem, wiatrem i niską temperaturą w trakcie nakładania oraz przez 5 dni po jego nałożeniu (należy stosować siatki osłonowe!). W przypadku stosowania drobnych uziarnień (baranek 1 mm lub 1,5 mm) wymagane jest szczególnie staranne przygotowanie podłoża. Wszelkie nierówności mogą powodować nierównomierne rozłożenie ziarna widoczne m.in. jako miejscowe różnice w kolorze tynku! Do wykonywania wypraw tynkarskich należy stosować cienkowarstwowe tynki akrylowe. Na suchą warstwę zbrojoną siatką nałożyć odpowiedni preparat gruntujący. Grunt nanosić przy pomocy wałka, pędzla lub pistoletu malarskiego. Tynk można zacząć nakładać po całkowitym wyschnięciu podkładu (w optymalnych warunkach po około 12 godzinach). Zaprawę tynkarską należy przygotowywać zgodnie z instrukcją podaną w karcie technicznej wyrobu. Warunkiem koniecznym jest wykonanie tynku w 8
jednym cyklu technologicznym na całej powierzchni ściany lub na wyraźnie wydzielonym fragmencie elewacji (ograniczonym innymi kolorami, strukturami, elementami typu okna, balkony lub krawędzie ściany). Tynk nakładać metodą mokre na mokre, nie dopuszczając do wyschnięcia partii materiału, do której dokładany jest następny fragment. Tynki typu baranek nanosić przy pomocy pistoletu natryskowego lub ręcznie przy pomocy pacy stalowej. W przypadku nakładania ręcznego tynk zatrzeć na gładko plastikową pacą. 5.11. Malowanie W celu osiągnięcia jednolitego koloru tynku dopuszcza się pomalowanie go elewacyjną farbą dyspersyjną. Przed przystąpieniem do malowania należy upewnić się, czy tynk jest już wystarczająco suchy (w zależności od rodzaju farby malowanie można rozpocząć po min. 3-21 dni od nałożenia tynku). Łączenie różniących się od siebie kolorów na elewacji można wykonać, stosując szeroką samoprzylepną taśmę malarską. 6. Kontrola jakości Wykończona wyprawą tynkarską powierzchnia ocieplenia powinna charakteryzować się jednorodnością i niezmiennością barwy i faktury oraz brakiem miejscowych wypukłości i wklęsłości zauważalnych wzrokowo przy świetle rozproszonym z odległości > 3,0m. Ponadto dopuszczalne odchylenie wykończonego lica i krawędzi od płaszczyzny, pionu i poziomu powinno być zgodne z ogólnymi warunkami odbioru technicznego robót budowlanych. Dopuszczalne odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi zewnętrznych tynków nie powinno być większe niż : - na całej wysokości kondygnacji 10 mm ; - na całej wysokości budynku 30 mm ; - na całej długości dwumetrowej łaty w każdym kierunku prześwit pod łatą - 2.0 mm. Mocowanie rur spustowych: Przed tynkowaniem w _ścianie mocuje się haki, które uszczelnia się dookoła pianką montażową lub kitem plastycznym. Długość elementów mocujących rur spustowych trzeba dobrać tak, aby pomiędzy rurą spustową, a ocieploną ścianą pozostała szczelina minimum 2 cm. 7. Wymagania dotyczące sprzętu i maszyn niezbędnych lub zalecanych do wykonania robót budowlanych zgodnie z założoną jakością Do wykonywania robót ociepleniowych ścian budynku należy zastosować atestowane rusztowania rurowe z atestowanymi pomostami drewnianymi, z barierkami ochronnymi, z wykonaniem zabezpieczeń siatką ochronną i odgromieniem. Przed przystąpieniem do pracy na rusztowaniu Kierownik budowy (robót) dokonuje odbioru rusztowania zezwalając na jego bezpieczne użytkowanie. Na w/w okoliczność 9
sporządza protokół odbioru rusztowania i załącza go do Dziennika budowy. Prace wykonywane będą przy użyciu lekkich narzędzi elektrycznych. 8. Obmiar robót Jednostką obmiarową robót jest m 2 powierzchni zamalowanej wraz z przygotowaniem do malowania podłoża, przygotowaniem farb, ustawieniem i rozebraniem rusztowań lub drabin malarskich oraz uporządkowaniem stanowiska pracy. Ilość robót określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaaprobowanych przez Inżyniera i sprawdzonych w naturze. 9. Odbiór robót Wszystkie prace ulegające zakryciu muszą podlegać odbiorom przez Inspektora (Inspektorów) Nadzoru Inwestorskiego. Podczas procedur odbiorowych należy stosować się do informacji zawartych w niniejszej Specyfikacji lub do wytycznych zawartych w Polskich Normach, Aprobatach Technicznych, literaturze technicznej, instrukcjach technicznych wydawanych przez polskie placówki naukowe oraz instrukcjach stosowania poszczególnych wyrobów budowlanych. 10. Podstawa płatności Płaci się za ustaloną ilość m 2 powierzchni ocieplonej wg ceny jednostkowej wraz z przygotowaniem podłoża, przygotowaniem materiałów, ustawieniem i rozebraniem rusztowań oraz uporządkowaniem stanowiska pracy. Ilość robót określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaaprobowanych przez Inżyniera i sprawdzonych w naturze. 11. Przepisy związane - Ustawa Prawo Budowlane z dn. 7.07.1994 r. ( Dz.U. nr 156 z 2006r. poz. 1118 tekst jednolity wraz z późniejszymi zmianami ) oraz z przepisami wykonawczymi - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 6.02.2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych ( Dz.U. nr 47 z 2003 poz. 401 ) - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 21.04.2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów ( Dz.U. nr 80 z 2006r. poz. 563 ) - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dn. 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy ( Dz. Ust. nr 169/2003 poz. 1650 tekst jednolity ) - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dn. 14.03.2000 r. w sprawie BHP przy ręcznych pracach transportowych ( Dz. Ust. nr 26/2000 poz. 313 wraz z późniejszymi zmianami ). PN-EN 1008:2004 Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja i pobieranie próbek. PN-70/B-10100 Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze. 10
PN-62/C-81502 Szpachlówki i kity szpachlowe. Metody badań. PN-69/B-10285 Roboty malarskie budowlane farbami, lakierami i emaliami na spoiwach bezwodnych. Katalogi techniczne i instrukcje montażu producentów materiałów i urządzeń Zalecenia wykonawcze producenta systemu ociepleń budynków 11