Scenariusz spotkania wigilijnego w kl. III b Kiedy gwiazdka jest już blisko Scenografia ( choinka w widocznym miejscu sali, na środku duży stół z ustawionych ławek, wokół niego krzesełka. Na bocznej ławce rekwizyty dla dzieci stroik, świecznik, talerzyki z opłatkiem, gałązki świerkowe, małe świece ). Kolęda: Cicha noc (cicho jako tło) ( Każde dziecko po recytacji zajmuje miejsce za stołem) I W białą suknię śniegu Cudownie ubrana, Srebrnym blaskiem mrozu Lekko opasana, Płaszczem nocy okryta, Gwiazdami utkana, Pochylona nad Ziemią Klęka na kolana. (recytując, oboje rozkładają obrus na stole) II Zatroskanych ludzi W objęcia swe bierze I razem z nimi odmawia Świąteczne pacierze. Zasłuchana w kolędy Pośród świętej ciszy, Betlejemską radość W każdym sercu słyszy. III Dzień Wigilii, to niezwykły dzień. W każdym sercu, wierzcie mi życzliwość się rozchodzi. I choć ludzie w dzień Wigilii tacy zaganiani Mają uśmiech i z kimś drugim pragną go wymienić. IV Jest taka gwiazda, jedna, jedyna, Co radosnym mrugnięciem Wigilię rozpoczyna. A kiedy wreszcie ta gwiazdka uśmiechnie się wesoło, Zapalimy świeczki na choince, zasiądziemy do wspólnego stołu.
V (recytuje, ustawia świecznik na stole) Już się unosi w powietrzu zapach żywicznych gałązek, Już suną na białych sankach choinki, Wiatr szumi kolędy, śnieg dymi za oknem. Mróz kwiaty maluje na srebrnych szybach. A w domu tak pachnie świątecznie czystością i migdałami. VI (recytując, ustawia stroik) Wszystko jest zaraz inaczej, nikt się nie kłóci, nie płacze. Choinka niby królewna, taka zielona i srebrna, Taka czerwona i złota. ( Dziewczynka gra na flecie melodię kolędy Gdy śliczna panna, w tym czasie dzieci zastygają w bezruchu, a potem odgrywają krótką pantomimę) ( Dzieci VII XII w czasie recytacji kładą na stół gałązki świerkowe.) VII Dzisiaj o zmierzchu wszystkie dzieci jak małe ptaki z gniazd Patrzą na niebo, czy już świeci najpierwsza z wszystkich gwiazd. VIII O zimne szyby płaszczą noski w okienkach miast i wsi. Czy już sfrunęła z ręki Boskiej czy już nad nami tli? IX Różowe niebo pociemniało i cień błękitny legł Na ziemię białą, białą, białą, na nieskalany śnieg. X Anioły mogą zejść do ludzi, przebiec calutki świat. Śnieg taki czysty, że nie zbrudzi białych, anielskich szat. XI Białe opłatki, białe stoły, śnieżnych choinek las. Doprawdy mogą dziś anioły, zagościć pośród nas. XII Tylko ta gwiazda niech zaświeci nad ciszą białych dróg I zawiadomi wszystkie dzieci, że się narodził Bóg! XIII (ustawia świeczkę) To właśnie tego wieczoru, Gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze, Przy stołach są miejsca dla obcych, Bo nikt być samotny nie może. To właśnie tego wieczoru, Gdy wiatr zimny śniegiem dmucha, W serca złamane i smutne Cicha wstępuje otucha.
To właśnie tego wieczoru Od bardzo wielu wieków Pod dachem tkliwej kolędy Bóg się rodzi w człowieku. Kolęda Bóg się rodzi XIV (ustawia świeczkę) Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia? Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie? Dlaczego śpiewamy kolędy? XV (ustawia świeczkę) Dlatego, żeby się uczyć miłości od Jezusa. Dlatego, żeby podawać sobie ręce. Dlatego, żeby uśmiechać się do siebie. Dlatego, żeby sobie przebaczać. XVI (ustawia świeczkę) Noc. Śnieg. Cisza Księżyc wstaje. Idą święci Mikołaje po ziemi. A świat nie wie jeszcze o tym Drzemią drzewa, ścieżki, płoty, otulone ich brodami srebrnymi. Nie śpij, synku! Gdy usłyszysz, Bóg się rodzi W nocnej ciszy są o krok. Idą ścieżką, drogą, szosą. Najcenniejsze dary niosą: miłość i dobroć. Kolęda Wśród nocnej ciszy
XVII (ustawia na stole opłatek) Ta kolęda od opłatka się zaczyna, bo opłatkiem najpierw dzieli się rodzina. Od opłatka i od życzeń naszej mamy, od tych słów nad opłatkiem wyszeptanych; A ty, nasza kolędo domowa, słowa mamy w pamięci zachowaj! I zaśpiewaj, zakolęduj nam kolędą, że najbliżsi zawsze blisko nas będą, Że nikogo nie zabraknie przy stole przy kolędzie najpiękniejszej z kolęd. XVIII (ustawia opłatek) Opłatek się rozłamie na dwoje, na czworo. Powie się tacie, powie się mamie dobre słowo. Potoczy się kolęda po stole, po domu. Przymknij oczy, udziel święta jeszcze komuś. Może jakiś zbłąkany podróżny Zechce u nas się ogrzać w pół drogi. Może ktoś na pociąg się spóźnił Spiesząc do swych bliskich, drogich. Może sąsiad przyjdzie do nas w wieczór. Niech zapomni o troskach i lękach. By nikt dziś samotny się nie czuł W każdym domu wolne krzesło czeka. XIX Podzielić się opłatkiem, powiedz mi, co to znaczy? XX To dobrze życzyć innym i wszystko im przebaczyć. Gdy opłatek wigilijny się dzieli uroczyście go podając z rąk w ręce, Mama mówi, że się wtedy weseli Bóg miłości zrodzony w stajence. XXI Zatrzymajcie się na chwilę W gonitwie codziennych spraw. Uciszcie wasze myśli. Jeśli uda wam się wsłuchać w ciszę swej duszy, To na pewno usłyszycie pukanie do drzwi. XXII ( zapala świeczki w świeczniku) To Bóg przynosi wam swego Syna, Abyście go przyjęli. Zapalcie świecę, Usiądźcie przy wigilijnym stole, Podzielcie się opłatkiem I świętujcie, świętujcie, świętujcie...
XXIII Wesołych Świąt! (wszyscy) A w Święta niech się snuje kolęda. I gałązki świerkowe Niech Wam pachną na zdrowie. XXIV Wesołych Świąt! (wszyscy) A z Gwiazdką pod świeczek łuną jasną Życzcie sobie najwięcej: zwykłego, ludzkiego szczęścia Pastorałka Uśmiechnęła się noc Wychowawczyni: Wszystkim życzę uśmiechu: niech od stycznia po grudzień, przez dwanaście miesięcy Uśmiechają się ludzie. Wszyscy dzielą się opłatkiem i składają sobie życzenia przy cichych dźwiękach kolęd. Opracowała: Bożena Watras