Zbliża się Dzień Babci i Dzień Dziadka. To okazja, by pamiętać o naszych najbliższych, starsze pokolenia jest wzorem wartości religijnych i narodowych. Duża wielopokoleniowa rodzina żyjąca zgodnie pod jednym dachem to rzadkie i dziwne zjawisko? Przecież takie bycie razem dziadków, rodziców i wnuków to niezwykle pozytywne doświadczenie. WSZYSTKIM NASZYM KOCHANYM DZIADKOM WIELU ŁASK BOŻYCH SIŁ I MIŁOŚCI OD WSZYSTKICH WNUKÓW ORAZ WIELU LAT W ZDROWIU I RADOŚCI.
Oczywiście, nie jest łatwo, ale rodzina państwa Elantkowskich z Zakopanego to dobry przykład, że jednak można. Choć nie wszystkim taki model rodziny jest bliski, to pokazuje, że warto pielęgnować rodzinne więzy. Warto, by wnuki były blisko babci i dziadka, nie tylko w dniu ich święta. Rodzina państwa Elantkowskich nie tylko jest wielopokoleniowa, ale także duża i bardzo ze sobą zżyta. Mieszka w zacisznej dzielnicy Zakopanego, w domu nie wyglądającym wcale na taki, który może pomieścić trzynaście osób. Wkrótce zresztą pojawi się kolejny członek rodziny. W domu jest siedmioro dzieci w wieku od 2 do 10 lat, a więc ciągły ruch i gwar, w którym dobrze czują się także dziadkowie Marianna i Andrzej. Mieszkają na parterze i do nich właśnie najchętniej zbiegają wnuki. W domu mieszka syn Paweł z żoną Magdą i czwórką dzieci oraz córka, też Magda, z mężem Piotrem i trójką dzieci. Każda rodzina ma swoje piętro, ale granice własnego terytorium są dość płynne. Dzieci lubią przebywać razem i trudno je rozdzielić. W odwiedziny przyjeżdża też czasem z Krakowa kolejna córka z mężem i dwójką dzieci. Najstarsza córka jest w zakonie karmelitanek bosych. Radość bycia razem Jest wesoło i wspaniale. Cieszymy się, że dzieci i wnuki chcą być z nami mówi pani Marianna. Mieszkanie razem to może trochę konieczność, a trochę wybór, ale nikt nie narzeka. Na początku nie było takiej potrzeby, ale w miarę jak przybywało dzieci, zaadaptowaliśmy dom tak, aby każda rodzina miała swoją kuchnię i łazienkę. Teraz syn myśli już o budowie własnego dodaje. Razem jest nam dobrze i wcale nie za ciasno jednoznacznie reaguje na te plany 6-letnia siostrzenica Danusia.
Żeby zobaczyć, jak to jest, trzeba tu na jakiś czas zamieszkać żartobliwie wtrąca dziadek. I nagle znajdują się same plusy: zawsze jest się do kogo zwrócić o pomoc, można pożyczyć sól, mleko, jest z kim zaśpiewać kolędy. Czasem tych plusów nie widać. Wystarczy jednak, że porozmawiam z siostrą z Krakowa. Kiedy jej zachoruje dziecko, ma kłopot. U nas zawsze babcia albo dziadek zaopiekują się wnukami. Z drugiej strony my też pomagamy dziadkom wyjaśnia Paweł Elantkowski. A minusy? Tupiemy sobie nad głowami To są takie drobne sprawy, które się zdarzają, gdy jest tyle osób w jednym domu. Dzieci pokłócą się o zabawkę, może czasem ktoś jest w gorszym humorze zastanawiają się Paweł i Magda. Rodzinna specjalność Gdybyśmy mieszkali osobno, pewnie nie byłoby takich częstych kontaktów, dzieci nie chodziłyby codziennie do babci mówi Paweł. Wszyscy są jednak razem i bardzo wiele ich łączy. Większość rodziny to absolwenci matematyki. To nasza rodzinna specjalność. I mali też już w szkole dobrze się pod tym względem zapowiadają cieszy się babcia. Poza tym wszyscy kochają górskie wycieczki i jazdę na nartach. Najstarszy, Jaś, wyrusza już z dziadkiem na poważniejsze wyprawy. Wspólnie wybrali się do Warszawy z okazji beatyfikacji ks. Jerzego Popiełuszki. Staramy się nie kupować zbyt dużo prezentów, a wymyślać inne atrakcje. Na 8. urodziny Jasia tata i dziadek zabrali go w góry, na Lodową Przełęcz wspomina babcia. Kolejna rodzinna specjalność to szachy. Organizujemy też wspólne ogniska, jesteśmy po prostu razem.
Wzajemne obdarowywanie się Całe życie czerpie się z kontaktu z innymi ludźmi. Tak było, kiedy pracowałam jako nauczycielka i teraz, kiedy zajmuję się wnukami. Dzieci dają świeże spojrzenie na różne sprawy. Patrzeć na ich rozwój to coś pięknego. Dlatego bardzo lubię spędzać z nimi czas, staram się go wykorzystać, aby podsunąć im wartościowe książki, czegoś nauczyć. Cieszę się, kiedy z przedszkola dostaję wiadomość, że wiedziały coś od babci opowiada pani Marianna. Dzięki wnukom dziadek i babcia są ciągle w ruchu. To duża motywacja, bo wnukami trzeba się zająć, nawet trochę poszaleć wyjaśnia Magda. Rodzina to bogactwo Tak jak Andrzej i Marianna, ich dzieci zdecydowały się na duże rodziny. Oboje z mężem od samego początku chcieliśmy mieć dużo dzieci mówi synowa Magda. Na pewno jest łatwiej o taką decyzję, kiedy ma się odpowiedni wzór. Człowiek się po prostu nie boi komentuje babcia.
Kiedyś po procesji Bożego Ciała zobaczyłam, że cała rodzina stoi przed kościołem. To był wspaniały widok. Powiedziałam, że jesteśmy bogaci, a Antoś to podchwycił: Tak, babciu, bogaci ludźmi! opowiada pani Marianna. Myślę, że nasze wnuki będą w przyszłości do takich chwil wracać, będą czuły wspólnotę rodzinną. Mamy dużą rodzinę, dużo znajomych, dom jest otwarty i my jesteśmy otwarci na innych ludzi dodaje Magda na potwierdzenie tych słów. Dzień Babci i Dziadka i nie tylko Wnuki pamiętają o święcie dziadków. Wyklejają i rysują laurki, przygotowują piosenki, zapraszają na przedszkolne uroczystości. Wszyscy wspólnie przychodzą z życzeniami. Są też inne ważne dni. Na 40. rocznicę ślubu od dzieci i wszystkich wnuków dostaliśmy słoneczniki. Trochę się ich uzbierało i było to dla nas bardzo wzruszające wspominają Marianna i Andrzej. Jak to wszystko możliwe? Najważniejsza jest wiara i wspólna modlitwa. Codziennie wieczorem, odmawiając Ojcze nasz, wybaczamy sobie nawzajem. Bez Boga ta zgoda w rodzinie nie byłaby możliwa przyznaje pani Marianna.
Ważna jest także tradycja, którą chcą przekazać wnukom. Dlatego u dziadków w okresie świąt jest choinka, a na niej wśród innych ozdób jabłka, na stole biały obrus i Dzieciątko w żłóbku. Na ścianie wiszą stare zdjęcia zachęcające do snucia rodzinnych opowieści. W tym domu dziadkowie mają czas dla wnuków, a wnuki potrafią to docenić. Dziadek jest fajny, bo chodzi ze mną w góry i gra w szachy, a babcia daje mi smaczne piętki chleba. Lepiej więc mieć dziadków codziennie stwierdza na koniec Jaś. Źródło: nasza wiata.pl