1
wspomnienia z ferii 2 Chciałybyśmy Wam opowiedzieć o tegorocznych feriach zimowych, które odbyły się w świetlicy kościelnej Pasterzówka. Zimowisko trwało od 11 do 22 lutego 2013r. Przychodziliśmy na godz. 10.00 i bawiliśmy się do godz. 14.00. Pierwszego dnia odbyło się zapoznanie, podział na grupy, napisanie i podpisanie przez wszystkich regulaminu zimowiska. Były również różne atrakcje i wycieczki. W drugim dniu spotkaliśmy się z garncarzem, który opowiedział nam o swojej pracy. Każdy mógł zrobić swój garnek lub miseczkę z gliny. Następnego dnia poszliśmy do teatru na spektakl pt. Pasterka i Kominiarczyk. 14 lutego piekliśmy ciasteczka i babeczki oraz robiliśmy kartki walentynkowe. W piątek pojechaliśmy na lotnisko w Świdniku, gdzie zwiedziliśmy terminal, usłyszeliśmy dużo informacji na temat nowego portu lotniczego i zobaczyliśmy bardzo duży samolot, trzeci co do wielkości na świecie. Pierwszy tydzień ferii minął bardzo szybko i przyjemnie. Po weekendzie w poniedziałek odbyły się zawody sportowe, np: gra w piłkarzyki, ping-pong, bilard, warcaby. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Kolejnego dnia byliśmy w Galerii Labirynt, gdzie robiliśmy rzeźby w wodzie. W środę pojechaliśmy do Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt. Widzieliśmy tam psy, koty i zwierzęta w egzotarium. Czwartek spędziliśmy u Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi. Siostry opowiadały nam o misjach. Byliśmy też w ich muzeum i śpiewaliśmy różne piosenki. Ostatniego dnia zimowiska oglądaliśmy film pt: Tajemnica Rajskiego Wzgórza. Na zakończenie każdy dostał dyplom, upominek oraz nagrody za różne konkursy. Ferie były wesołe. Zapraszamy wszystkich do uczestnictwa w kolejnych zimowiskach. Olga, Karolina i Agata Fotorelacja z zimowiska znajduje się na ostatniej stronie Pastuszka (tylna okładka). cud eucharystyczny w buenos aires Każdej niedzieli, a nawet każdego dnia, możecie być świadkami cudu przemiany chleba i wina w ciało i krew Chrystusa. Lecz gdy przyjmujesz Komunię Świętą, nie czujesz tego, że przyjmujesz ciało i krew, lecz opłatek zrobiony z wody, mąki i soli. 18 sierpnia 1996r ksiądz Alexandro Pezet odprawiał Mszę Świętą w kościele w Buenos Aires. Podczas Komunii pewna kobieta poinformowała go, że z tyłu kościoła na świeczniku znajduje się porzucona Hostia. Ksiądz poszedł tam i zobaczył pobrudzoną Hostię, która nie nadawała się do spożycia. Włożył ja do naczynia z wodą i schował do tabernakulum w kaplicy Najświętszego Sakramentu. 26 sierpnia ks. Alejandro otworzył tabernakulum i ze zdziwieniem stwierdził, że Hostia zamieniła się w krwistą substancję. Poinformował o tym ks. kardynała, który polecił wykonanie profesjonalnych zdjęć. Zdjęcia Hostii wykonano również 6 września. Widać na nich wyraźnie, że Hostia, która zamieniła się w zakrwawione ciało, znacznie się powiększyła. Przez kilka lat przechowywano ją w tabernakulum, trzymając całą sprawę w tajemnicy. Ponieważ Hostia ta w ogóle nie ulegała degradacji, w 1999 r. decyzją ks. kardynała Bergoglia postanowiono poddać ją naukowym badaniom. Pobrano z Hostii próbkę i przesłano naukowcom w Nowym Jorku, nie podając jej pochodzenia. Badacze potwierdzili, iż substancja jest prawdziwym ludzkim ciałem i krwią, w którym obecne jest DNA człowieka. Tylko wiarą możemy wytłumaczyć to wydarzenie, które miało miejsce tak niedawno w Buenos Aires. Podczas Cudu Eucharystycznego Jezus daje nam swoje prawdziwe ciało i krew. Paulina Abramek
sutanna, stuła, ornat czyli o księżowskim stroju Dlaczego księża noszą czarną sukienkę zwaną sutannę? Zastanawialiście się kiedyś nad tym? Ja tak, dlatego piszę ten artykuł. Sutanna szata (dawniej zwana rewerendą, wyglądem przypomina długi czarny żupan) do kostek. Jej kolor zależny jest od godności kościelnej. Kapłani i diakoni w Polsce zwykle noszą czarne sutanny z białą koloratką, czyli paskiem przy stójce sutanny. Sutanna według tradycji zapinana jest na 33 guziki tyle ile Chrystus żył lat na ziemi. Uzupełnieniem sutanny jest pas oraz biret (jest to czapeczka, jaką noszą na przykład biskupi). Czarna sutanna dla księdza, dla biskupa fioletowa, purpurowa dla kardynała, a dla papieża biała. Dlaczego wybrano takie kolory? Skąd czerń? Dlaczego kardynalska purpura? Długość sukni i czarny kolor to znak pokory, a jednocześnie wyrzeczenia, obumierania dla siebie i świata. Jest to też symbol Boga, który daje się, objawia człowiekowi, ale nadal stanowi wielkie misterium wiary. Purpura kardynalska, oprócz powyższych znaczeń, kryje w sobie oznakę władzy (purpurowe szaty nosił cesarz spośród kolegium kardynalskiego wybierany jest papież), najwyższy stopień duchowości kapłańskiej. Biskupia czerwień to znak gotowości do podjęcia trudu, cierpienia, ofiary łącznie z męczeństwem za wiarę. Papieska biel symbolizuje zbawienie, życie wieczne, uosabia siłę ducha i moc czystości wiary. Teraz już wiecie, dlaczego księża czy biskupi mają inny kolor sutanny i dlaczego jest ona taka długa. Ale oprócz sutanny księża noszą także stułę, a podczas mszy mają na sobie ornat, a czego to jest symbolem, dlaczego jest w różnych kolorach? Stuła jest to długi pas zawieszany na szyi księdza. Jest on oznaką kapłańskiej godności, diakoni również ją noszą, ale jest przewieszana przez jedno ramię. Dawniej kapłan krzyżował stułę na piersi, biskupowi zaś luźno zwisała przewieszona przez szyję. Kolor stuły zależy od koloru szat liturgicznych używanych w danym dniu. Kolor ornatu zależy od koloru przypisanego do danego dnia liturgicznego. Ornat jest symbolem miłości pokrywającej grzechy, symbolizuje także ciężar, który kapłan wkłada na swoje ramiona, co odzwierciedla się w modlitwie przy zakładaniu ornatu: Panie, który powiedziałeś: jarzmo moje jest słodkie, a brzemię moje lekkie, daj, ażebym mógł je tak dźwigać, by zasłużyć na łaskę Twoją. Teraz już wiecie, co oznaczają poszczególne części stroju księży. A w przyszłym numerze Pastuszka możecie się spodziewać informacji o innych szatach liturgicznych, a może także o naczyniach i przedmiotach, jakie są używane podczas mszy świętej. Marta Sieńko 3
szalony reporter 4 W tym numerze Pastuszka Szalony Reporter przeprowadził wywiad z ks. Krzysztofem Naporą, który od ubiegłego roku mieszka w klasztorze Księży Sercanów na Czechowie. Ks. Krzysztof zdradzi nam, czym zajmuje się w Lublinie, oraz opowie czy warto odwiedzić Ziemię Świętą. Zapraszamy do lektury! Pastuszek: Czy mógłby ksiądz przedstawić się Pastuszkowi i powiedzieć kilka słów o sobie? Ks. Krzysztof: Nazywam się Krzysztof Napora, mam 38 lat, urodziłem się w Puławach, więc prawie za miedzą w Lublinie jestem u siebie. Mam jedną siostrę. Od 7 miesięcy mieszkam tutaj, w parafii Dobrego Pasterza. Jest ksiądz u nas na parafii tymczasowo, czy może na dłużej? Mam nadzieję, że tym razem na dłużej :) Tym bardziej, że to już nie pierwszy raz, jak się tutaj znajduję. Byłam już tutaj dwa lata bezpośrednio po święceniach kapłańskich od roku 2000 do 2002. Co ksiądz tutaj robi u nas? Mieszkam :) Pracuję na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie wykładam przedmioty związane z Biblią. Ale jest ksiądz sercaninem? Tak, jestem sercaninem! Czy zajmuję się ksiądz czymś w parafii, czy tylko pracuję na KUL-u? Rzeczywiście, nie widać mnie w ogóle na parafii, ale tutaj w naszym domu oprócz księży pracujących w parafii są także księża, którzy nie są zaangażowani w pracę parafialną, ale pracują w różnych sektorach. Ja tutaj mieszkam i uczę na KUL-u. Jeżdżę również do Stadnik do Wyższego Seminarium Księży Sercanów, gdzie uczę Starego Testamentu kleryków sercańskich, którzy może kiedyś tutaj trafią na parafię jako wikariusze. Trzej obecni wikariusze: ks. Bartosz Mrozek, ks. Jakub Bieszczad oraz ks. Daniel Romanek byli moimi studentami w Seminarium w Stadnikach. To może ksiądz zdradzi, jakimi byli uczniami nasi księża? Mogę o nich mówić tylko w samych superlatywach: chętni do nauki, zaangażowani, pogodni, bezkonfliktowi, gorliwi, no i zafascynowani Pismem świętym! Ciekawe czy się sprawdzą w pracy na parafii Słyszałam, że piszę ksiądz pracę naukową. Może ksiądz powiedzieć coś więcej na ten temat? Hmm, praca naukowa to taka specyficzna działalność, dlatego, że bardzo często nie widać tego zaangażowania na zewnątrz. Nie prowadzę żadnych grup duszpasterskich, nie jestem bezpośrednio również zaangażowany w parafię. Moja praca odbywa się w sali wykładowej, gdzie uczę kilku stu-
Czym konkretnie tam ksiądz się zajmuje? Od czasu do czasu jestem poproszony do Radia Maryja oraz do telewizji Trwam, aby dzielić się swoją wiedzą. W programach poświęconych Pismu Świętemu jestem poproszony, aby wyjaśniać tekst biblijny, opowiadać o tej najwspanialszej Księdze. dentów zapalonych do tego, aby studiować Pismo Święte, a nie są to łatwe studia. Trzeba uczyć się starożytnych języków: greckiego, hebrajskiego, aramejskiego. Bardzo dużo czasu trzeba spędzać nad książkami, w bibliotece. To pewnie ksiądz też przeczytał bardzo dużo książek... Czy jakaś zapadła księdzu najbardziej w pamięci? Ale to będzie wspomnienie o książce nienaukowej. Kiedy zostałem posłany na studia i musiałem uczyć się różnych języków, to prawie zawsze zaczynałem od czytania książki dobrze wszystkim znanej:,,mały Książe. Znam ją niemal na pamięć. Doszły mnie słuchy, że był ksiądz w Rzymie i Ziemi Świętej. Co ksiądz tam robił? Studiowałem w Papieskim Instytucie Biblijnym, gdzie napisałem licencjat na temat: człowiek jest niczym innym jak zwierzęciem. To zdanie zaczerpnięte z Księgi Koheleta. Po 4 latach studiów zostałem wysłany na kolejne studia doktoranckie do Jerozolimy. W Jerozolimie obroniłem moją pracę doktorską, na temat: Co Pan Bóg rozdzielił, człowiek niech nie waży się łączyć. A przy okazji studiów zwiedzał ksiądz coś? Rzym mniej, bo trzeba było się więcej uczyć. Na szczęście gdy mieszkałem w Ziemi Świętej, była możliwość zwiedzania miejsc, które są opisane w Biblii. Przebywanie w tym kraju jest wielką łaską, jaką Pan Bóg daje. Czyli co jest lepsze do zwiedzenia: Rzym, czy Ziemia Święta? Ja osobiście wolę Ziemię Świętą. Bywał ksiądz na pielgrzymkach w Rzymie i Ziemi Świętej? Tak. Kiedy mieszkałem w Ziemi Świętej wielokrotnie oprowadzałem polskich pielgrzymów po miejscach opisanych w Ewangeliach. Bywaliśmy nad jeziorem Galilejskim, w Betlejem, w Jerozolimie i wielu, wielu miejscach, których nazwy pojawiają się w Piśmie Świętym. Co jakiś czas można usłyszeć księdza w Radiu Maryja. Słyszałam, że ma ksiądz również coś wspólnego z portalem profeto.pl? Tam również zostałem zaproszony do przeprowadzenia wirtualnych rekolekcji Wielkopostnych. Tematem rekolekcji jest opowiadanie o pustyni, ponieważ Wielki Post to takie wędrowanie przez pustynię ale wędrowanie z Panem Bogiem. Może chciałby ksiądz coś jeszcze dodać? Bardzo się cieszę, że znowu spotkałem się z Pastuszkiem. Kiedyś 11 lat temu sam osobiście byłem odpowiedzialny za redakcję Pasterza i Pastuszka. Czyli był ksiądz kiedyś u nas tutaj na parafii. Jakie miał ksiądz wtedy grupy pod swoją opieką? Byłem odpowiedzialny za chór, redakcję Pasterza i Pastuszka, Ruch Sercańskiej Młodzieży generalnie młodzież w parafii. Byłem także odpowiedzialny za Msze niedzielne o godzinie 19:00. Uczyłem również w 14 Liceum Ogólnokształcącym. Bardzo dziękuję za udzielenie wywiadu. Marta Sieńko 5
jak rozwijać swoje talenty na czechowie... 6 Każdy z nas posiada talenty. Niektórzy jeszcze ich nie odkryli, a inni nie wiedzą, co z nimi zrobić. Z pomocą przychodzi ten artykuł, który pokaże Wam miejsca, gdzie możecie rozwinąć skrzydła. Bogatą ofertę przedstawia nam Dzielnicowy Dom Kultury SM Czechów. Jeżeli posiadasz zdolności taneczne, z pewnością najlepsza będzie dla Ciebie jedna z 9 grup, które ćwiczą pod okiem instruktorów. Chcesz się nauczyć śpiewać? Myślę, że najlepszym miejscem będzie Dziecięcy Zespół Wokalny. Dom Kultury prowadzi również zajęcia z dziedzin teatru, sportu, modelarstwa i wielu innych. Dla niespełnionych pływaków polecam baseny w Gimnazjum numer 5 oraz 16. Poza możliwością nauki można również uzyskać kartę pływacką! Jeżeli chcesz być jak Cristino Ronaldo albo Messi, musisz zacząć trenować. Na terenie Czechowa mieści się klub,,lublinianka, który oferuje rozwój pod okiem trenerów. Ciekawą propozycję ma również dla nas Osiedlowy Klub,,Miniatura przy ulicy Śliwińskiego 1. Można się tam nauczyć tańca nowoczesnego, gry na instrumentach i rozwinąć wiele innych talentów. Jak widzicie na Czechowie jest wiele miejsc, w których możecie rozwijać swoje pasje. Wystarczy udać się do jednego z wyżej wymienionych i drzwi do kariery stoją przed Wami otworem. Karolina Wielgus krzyżówka krzyżówka krzyżówka krzyżówka 1. Solenizantka z 1 kwietnia. 2. Przygotowują się do niej drugoklasiści. 3. Symbol wiosny. 4. Wielki Czwartek, Piątek i Sobota. 5. Pomagał nieść krzyż Panu Jezusowi. 6. Zwierzę, na którym jeździł Pan Jezus. 7. Miasto, w którym witano Jezusa palmami. 8. W szkole, np. religii, muzyki. 9.... roku wypada 31 grudnia, a w szkole 28 czerwca. 10. Znak chrześcijan. 11. Np. wiosna albo lato. 12. Według tradycji topimy ją 21 marca, by pożegnać zimę. 13. Pierwszy posiłek dnia. 14. Miesiąc, w którym wypada Prima Aprilis. 15. Żółty ptaszek, który często pojawia się na kartkach świątecznych.
arka noego Czy pamiętacie opowieści biblijne z poprzednich numerów naszego Pastuszka? W tym numerze przybliżę Wam historię Arki Noego. Potop był wynikiem Bożego gniewu. Ludzie przez grzechy obrażali Stwórcę i nie myśleli o nawróceniu. Bóg jednak wciąż pragnął dla człowieka dobra i dążył do pokoju i zgody. Kazał Noemu zbudować arkę z drewna. Dla uniknięcia zagłady Noe miał zebrać po parze z każdego gatunku zwierząt i umieścić je na arce. Kiedy Noe uczynił wszystko, co Bóg mu kazał, wody potopu zalały ziemię. Deszcz padał przez 40 dni i 40 nocy. Wody unosiły się nad ziemią, aż przykryły szczyty gór. Po 150 dniach woda zaczęła opadać. Wtedy Noe wypuścił z arki kruka, ale on powrócił, ponieważ wody jeszcze nie opadły. Potem wypuścił gołębicę, ale i ona wróciła. Noe poczekał kolejne 7 dni i powtórnie wypuścił gołębia, a ten wrócił z listkiem z drzewa oliwnego. Po następnych siedmiu dniach wypuścił ponownie gołębicę, która już nie wróciła. Noe wyszedł więc z arki i wypuścił wszystkie zwierzęta na ziemię. Potem zbudował ołtarz i złożył na nim ofiarę Panu. Bóg pobłogosławił Noego i zawarł z nim przymierze. Obiecał, że już nigdy nie będzie potopu. Znakiem tego przymierza z ludźmi była tęcza. Ola Swacha Pastuszek I Komunia Niezbędnik drugoklasisty Drogie Dzieci! Za półtora miesiąca dostąpicie największego zaszczytu, jakiego może dostąpić chrześcijanin: przyjąć do swego serca ciało i krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zaczynamy bezpośrednie przygotowanie do tego wielkiego wydarzenia. Przed samą komunią czeka Was jeszcze pierwsza spowiedź w Waszym życiu. Chcielibyśmy, żebyście potem przystępowali jak najczęściej do sakramentu pokuty i komunii św., żebyście nie bali się spowiedzi, zwłaszcza pamiętali o niej w każdy I Pierwszy Piątek miesiąca. Drodzy Rodzice! Zaczyna się czas bezpośredniego przygotowania do I spowiedzi i komunii św. Będzie to czas częstszych spotkań. Próby w ostatnim tygodniu będą się odbywać codziennie. Prosimy o wyrozumiałość i zaangażowanie, bo tak naprawdę najwięcej zależy od Państwa. To Wy jesteście pierwszymi katechetami i dzieci najbardziej Was słuchają, dlatego tym bardziej prosimy o Waszą pomoc Również jeszcze w tym ostatnim miesiącu dzieci czeka trudne zadanie nauczenia się spowiedzi. Wszyscy wiemy, jak dla nas jest to krępujące zadanie; a tym bardziej dla dzieci. Spróbujmy odjąć im trochę stresu tym, że nie będą miały problemu z formułą. Poświęcony czas, miejmy nadzieję, zaowocuje w przyszłości większą otwartością na ten trudny, a mimo to najpiękniejszy sakrament. ks. Jakub i ks. Bartosz 7
8