KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 28.3.2019 r. C(2019) 2530 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia 28.3.2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP (Tekst mający znaczenie dla EOG) PL PL
UZASADNIENIE 1. KONTEKST AKTU DELEGOWANEGO W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo przekazało notyfikację o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej. Oznaczało to, że jeżeli umowa o wystąpieniu 1 nie zostanie ratyfikowana, prawo pierwotne i wtórne Unii przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia 30 marca 2019 r. ( data wystąpienia ). Zjednoczone Królestwo stanie się wówczas państwem trzecim. W dniu 21 marca 2019 r. Rada Europejska podjęła decyzję o przedłużeniu okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Z datą wystąpienia kontrahenci mający siedzibę w Zjednoczonym Królestwie nie będą już w stanie wykonywać niektórych czynności w trakcie cyklu życia kontraktów (takich jak ich odnawianie, zamykanie poprzez zawieranie transakcji symetrycznych, kompresja za pomocą nowych kontraktów zastępczych itp.) w UE na podstawie obecnego systemu paszportowego 2. Wykonywanie tych czynności w trakcie życia kontraktów w odniesieniu do niektórych kontraktów transgranicznych (UK UE-27) może wymagać uzyskania zezwolenia w państwach członkowskich zgodnie z krajowymi systemami udzielania zezwoleń podmiotom z państw trzecich, które nadal obowiązują na gruncie rozporządzenia (UE) nr 600/2014. Tacy kontrahenci mający siedzibę w Zjednoczonym Królestwie mogliby wówczas mieć do czynienia z nawet 27 różnymi krajowymi systemami udzielania zezwoleń podmiotom z państw trzecich. Aby zaradzić tej sytuacji, kontrahenci będący stronami tych transakcji mogą zdecydować się na odnowienie (nowację) swoich kontraktów z udziałem podmiotów mających siedzibę i posiadających zezwolenie w UE-27. Nowe kontrakty wynikające z tych odnowień mogą jednak podlegać wymogom dotyczącym depozytu zabezpieczającego, które nie obowiązywały w momencie zawarcia pierwotnych kontraktów i z których gdyby Zjednoczone Królestwo nie wystąpiło z UE kontrakty te mogłyby nadal być zwolnione. Uruchomienie tych wymogów może zmusić niektórych kontrahentów do zaprzestania realizacji tych transakcji, w wyniku czego niektóre ryzyka mogą pozostać niezabezpieczone. W dniu 19 grudnia 2018 r. Komisja zaproponowała zmiany mające stanowić odpowiedź na taki stan rzeczy, który zniechęca do przenoszenia kontraktów na firmy mające siedzibę w UE- 27, poprzez przedłużenie na czas określony okresu obowiązywania obecnych zwolnień przewidzianych w istniejącym rozporządzeniu delegowanym, zapewniając w ten sposób sprawne funkcjonowanie rynku i równe warunki działania między kontrahentami mającymi siedzibę w Unii. Jednym z warunków zastosowania tych zmian miał być fakt niepodjęcia decyzji o przedłużeniu dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. W wyniku decyzji Rady Europejskiej z dnia 21 marca 2019 r. zmiany przyjęte w dniu 19 grudnia 2018 r. nie będą zatem miały zastosowania. Niemniej jednak powody leżące u podstaw tych zmian nadal są zasadne, w szczególności fakt, że niektóre rodzaje ryzyka mogą pozostać niezabezpieczone, jeżeli zwolnienia nie zostaną przedłużone w przypadku wystąpienia bez zawarcia umowy. 1 2 https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/draft_withdrawal_agreement_0.pdf. Swoboda świadczenia usług inwestycyjnych i prowadzenia działalności inwestycyjnej na podstawie art. 34 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającej dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE. PL 1 PL
W związku z tym Komisja proponuje poprawki mające na celu uwzględnienie rozwoju ostatnich wydarzeń poprzez wprowadzenie odpowiednich zmian w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2251. 2. KONSULTACJE PRZEPROWADZONE PRZED PRZYJĘCIEM AKTU Z uwagi na fakt, że w perspektywie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE bez umowy istnieje pilna konieczność wprowadzenia tego rozwiązania regulacyjnego w celu ułatwienia zainteresowanym kontrahentom przenoszenia kontraktów na kontrahentów mających siedzibę w UE, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ESMA, art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EUNB i art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EIOPA Europejskie Urzędy Nadzoru nie przeprowadziły otwartych konsultacji publicznych. Wraz z projektem regulacyjnych standardów technicznych Europejskie Urzędy Nadzoru przedłożyły sprawozdanie zawierające szczegółowe uzasadnienie, jakim kierowano się przy opracowywaniu ostatecznej wersji projektu regulacyjnych standardów technicznych przekazanej Komisji. 3. ASPEKTY PRAWNE AKTU DELEGOWANEGO Niniejszym aktem delegowanym wprowadza się zmiany w istniejącym regulacyjnym standardzie technicznym dotyczącym wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego: Art. 1 zmienia art. 35 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2251, zezwalając na odnowienie kontraktów zawartych z kontrahentem mającym siedzibę w Zjednoczonym Królestwie, które obecnie podlegają procedurom zarządzania ryzykiem ustanowionym przed odpowiednimi datami rozpoczęcia stosowania tego rozporządzenia, na okres 12 miesięcy, pod warunkiem że odnowienie ma wyłącznie na celu zastąpienie kontrahenta mającego siedzibę w Zjednoczonym Królestwie kontrahentem mającym siedzibę w państwie członkowskim. PL 2 PL
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia 28.3.2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji 3, w szczególności jego art. 11 ust. 15, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo przekazało notyfikację o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej. Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po notyfikacji, chyba że Rada Europejska w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu. (2) W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/397 4 przewidziano zmianę rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/2251 5 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP. Zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/397 rozporządzenie to stosuje się od dnia następującego po dniu, w którym Traktaty przestają mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie na podstawie art. 50 ust. 3 3 4 5 Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/397 z dnia 19 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP (Dz.U. L 71 z 13.3.2019, s. 15). Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/2251 z dnia 4 października 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego (Dz.U. L 340 z 15.12.2016, s. 9). PL 3 PL
Traktatu o Unii Europejskiej, chyba że umowa o wystąpieniu wejdzie w życie przed tym dniem lub wydłużono dwuletni okres, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. (3) Pismem z dnia 20 marca 2019 r. Zjednoczone Królestwo złożyło wniosek o przedłużenie do dnia 30 czerwca 2019 r. okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej w celu sfinalizowania procesu ratyfikacji umowy o wystąpieniu 6. W dniu 21 marca 2019 r. Rada Europejska wyraziła zgodę na przedłużenie tego okresu do dnia 22 maja 2019 r., pod warunkiem że w następnym tygodniu umowa o wystąpieniu zostanie zatwierdzona przez Izbę Gmin. W przeciwnym razie Rada Europejska wyraziła zgodę na przedłużenie terminu do dnia 12 kwietnia 2019 r. W związku z tym przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/397 nie będą miały zastosowania. (4) Powody leżące u podstaw rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/397 pozostaną jednak zasadne, niezależnie od tego, o ile przedłużony zostanie okres, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. W szczególności w przypadku wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii bez zawarcia umowy po upływie przedłużonego okresu utrzymywać będzie się ryzyko dla sprawnego funkcjonowania rynku i równych warunków działania dla kontrahentów mających siedzibę w Unii. Oczekuje się, że w przewidywalnej przyszłości ryzyko to utrzyma się. (5) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251. (6) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przekazany Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. (7) Należy jak najszybciej ułatwić wdrożenie przez uczestników rynku wydajnych rozwiązań. W związku z tym Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeanalizowały potencjalne powiązane koszty i korzyści, lecz nie przeprowadziły otwartych konsultacji publicznych zgodnie z art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 7, art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 8 oraz art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 9. Z tego samego powodu niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu, 6 7 8 9 Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. C 66l z 19.2.2019, s. 1). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84). PL 4 PL
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Art. 35 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2251 otrzymuje brzmienie: Artykuł 35 Przepisy przejściowe 1. Kontrahenci, o których mowa w art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, mogą nadal stosować procedury zarządzania ryzykiem, z których korzystali w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do rozliczanych niecentralnie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych lub odnowionych w okresie od dnia 16 sierpnia 2012 r. do odpowiednich dat rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia. 2. Kontrahenci, o których mowa w art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, mogą również nadal stosować procedury zarządzania ryzykiem, które wdrożyli na dzień 14 marca 2019 r. w odniesieniu do rozliczanych niecentralnie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które spełniają wszystkie poniższe warunki: a) rozliczane niecentralnie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawarto lub odnowiono albo przed odpowiednimi datami rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, jak określono w art. 36, 37 i 38 niniejszego rozporządzenia, albo przed [Urząd Publikacji proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zmieniającego], w zależności od tego, która z tych dat przypada wcześniej; b) rozliczane niecentralnie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym odnowiono wyłącznie w celu zastąpienia kontrahenta mającego siedzibę w Zjednoczonym Królestwie kontrahentem mającym siedzibę w państwie członkowskim; c) rozliczane niecentralnie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym odnowiono w okresie między dniem następującym po dniu, w którym prawo Unii przestaje mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie na podstawie art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, a jedną z poniższych dat (przy czym obowiązuje data późniejsza): (i) odpowiednie daty rozpoczęcia stosowania określone w art. 36, 37 i 38 niniejszego rozporządzenia; lub (ii) data przypadająca 12 miesięcy od dnia następującego po dniu, w którym prawo Unii przestaje mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie na podstawie art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej.. PL 5 PL
Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia następującego po dniu, w którym Traktaty przestają mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie na podstawie art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się jednak w następujących przypadkach: a) umowa o wystąpieniu zawarta ze Zjednoczonym Królestwem zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej weszła w życie przed dniem, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego artykułu; b) podjęto decyzję o przedłużeniu dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, wykraczającym poza 31 grudnia 2019 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 28.3.2019 r. W imieniu Komisji Przewodniczący Jean-Claude JUNCKER PL 6 PL