ZGRUPOWANIE SZKOLENIOWE F3M

ZGRUPOWANIE SZKOLENIOWE F3M 26 27 wrzesień 2009 r. Aeroklub Pomorski w Toruniu

Podstawowe zasady dla European Acro Cup Klasa F3M EUROPEAN ACRO CUP jest serią pucharów akrobacji samolotowej w Europie. Są to zawody półmakiet modeli prawdziwych samolotów akrobacyjnych składające się z wiązanek figur akrobacyjnych oraz lotów Freestyle które są bardzo interesujące zarówno dla pilotów jak i widzów. Opracowane wiązanki akrobacji są na tyle krótkie że nawet przy złej pogodzie możliwe jest rozegranie zawodów i uzyskanie finałowych wyników. Są dwie główne kategorie w zawodach International, dla bardziej zaawansowanych pilotów i National dla mniej zaawansowanych, ale nie początkujących ponieważ nawet w tej kategorii są dość trudne do wykonania wiązanki figur. W obu kategoriach zazwyczaj w czasie zawodów rozgrywane są 2 znane i 2 nieznane programy i zazwyczaj na koniec zawodów (przeważnie w niedzielę) wiązanka dowolna Freestyle. Oba znane programy są opisane dalej jak również przykład wiązanki nieznanej. Definicja zawodów F3M Zawody w tej klasie opierają się na trzech konkurencjach: Wiązanka obowiązkowa znana (ważna dwa kolejne lata) Wiązanka obowiązkowa nieznana, zawodnicy otrzymują ją na zawodach i nie mają możliwości wykonania ani jednego lotu treningowego. Sumaryczny współczynnik trudności tej wiązanki jest taki sam jak wiązanki znanej. Wiązanka 4 minutowa tzw. FREE STYLE

Wytyczne dla organizatorów W zawodach EAC może brać udział każdy modelarz bez względu na przynależność do aeroklubu pod warunkiem że posiada odpowiednie ubezpieczenie które musi podać przy rejestracji. Zagraniczni piloci (w Niemczech) podczas zawodów musza przestrzegać niemieckiej tablicy kanałów dla częstotliwości35mhz. W zawodach poza terenem Niemiec piloci są zobowiązani używać tablicy kanałów określonej dla danego kraju w Europie. Opłata wpisowa na zawody ustalona jest na 30Euro. Wpisując się na listę zawodników pilot potwierdza że zapoznał się ze wszystkimi zasadami obowiązującymi w EAC. NA koniec roku każdy pilot który brał udział w co najmniej 3 zawodach otrzyma dyplom i listę z wynikami. Puchary dla zwycięzców są oficjalnie wręczane na ostatnich zawodach z całej serii. Zwycięzcą całego międzynarodowego cyklu zawodów może być tylko ten pilot który na czas wysłał dokumentacje modelu do DMFV. Jeśli jest dwóch lub więcej pilotów którzy wygrali w 3 zawodach, wystartują w finale zorganizowanym na ostatnich zawodach w serii. Który program będą latali i jaką ilość kolejek zadecyduje międzynarodowa komisja. Udział w EAC. Piloci którzy w ubiegłych latach startowali w zawodach F3A lub F3AX są dopuszczeni od razu do startów w kategorii International. Przejście z kategorii National do International : Dwóch pierwszych pilotów z kategorii National w danym roku przechodzi w kolejnym roku do kategorii International. Komisja EAC może zdecydować o dopuszczeniu od 1 do 3 zawodników bazując na uzyskanych wynikach. Pilot który 3 razy wygrał w zawodach w kategorii National (nawet jeśli miał rok przerwy) musi przejść do kategorii International. Komisja EAC. Począwszy od roku 2001 wybierana jest komisja EAC w której są reprezentanci wszystkich krajów biorących udział w serii zawodów EAC. Komisja raz do roku ma zebranie na którym omawia ewentualne zmiany w zasadach i ustala kalendarz zawodów na kolejny rok. Procedura zgłoszeniowa na zawody EAC: Sposób zgłoszenia chęci udziału w serii zawodów EAC została zmieniona w 2003 roku i obecnie polega na: Każdy pilot jest zobowiązany do wysłania pisemnego zgłoszenia na adres organizatora co najmniej 2 tygodnie przed zawodami (poczta lub e-mail) Kolejność starów będzie ustalana wg kolejności zgłoszenia na zawody co oznacza że ten kto pierwszy się zgłosi otrzyma najdalszy numer startowy. Osobiste doręczenie zgłoszenia na zawody jest dopuszczone tylko wtedy kiedy zgłoszona liczba zawodników jest mniejsza od 30. Sędziowie. Na każde zawody EAC skład sędziowski musi zawierać tylko doświadczonych sędziów lub pilotów. Sędziowie muszą odbyć spotkanie ze wszystkimi pilotami przed rozpoczęciem zawodów. Sędziowie muszą być postępować zgodnie z wytycznymi FAI. Ustalenie jednolitego sposobu oceniania figur i wiązanek odbywa się podczas lotu próbnego dla sędziów.

Wymagania co do modeli Do zawodów dopuszczony jest tylko model, który jest oczywistą półmakietą realnie istniejącego samolotu akrobacyjnego, używanego w zawodach prawdziwych samolotów. Dopuszczalne różnice w rozmiarach wynoszą +/- 10%. Te zasady dotyczą wszystkich wymiarów modelu, ale szczególnie należy przestrzegać rozmiarów które są zaznaczone na poniższych rysunkach. Rozmiary modelu muszą być zaznaczone na 3 rzutach samolotu opublikowanych przez producenta lub przedstawionych w oficjalnych opracowaniach. Definicja modelu Jest to model samolotu, ale nie helikopter, model który jest sterowany powierzchniami sterowymi (ster kierunku, wysokości i lotki) przez modelarza przy użyciu nadajnika radiowego. Musi to być model samolotu akrobacyjnego, który w rzeczywistości istnieje i wykonuje akrobację. Zawodnik musi to udowodnić przedstawiając odpowiednią dokumentację, a przynajmniej plany w trzech rzutach. Muszą to być rysunki gdzieś oficjalnie opublikowane, a nie wykonane własnoręcznie. Muszą być również dołączone zdjęcia pierwowzoru. Nie dotyczy to schematu malowania. Skala modelu obliczana jest na podstawie proporcji rozpiętości skrzydeł prawdziwego samolotu i rozpiętości skrzydeł modelu. Przykład: Rozpiętość oryginalnego samolotu 6,6m Rozpiętość modelu 2,2m to znaczy skala jest 1:3 Wszystkie inne rozmiary muszą być w skali 1:3 z dopuszczalną różnicą +/-10%.

Przykład: Rozpiętość i długość prawdziwego samolotu jak i modelu są podane w poniższej tabeli i zaznaczone na 3 rzutach.

Pozycja na rysunku Oryginalny wymiar Skala modelu Wielkość modelu Rozbieżność % A 6,6 m 1 : 3 2,2 m Rozpiętość 0%! a 6,0 m 2,0 m 2,1 m + 4,8% b c d e f g h i k l m n 1,8 m 0,6 m 0,65 m + 7,7 m o q Tabelka powyżej będzie używana w 2009 roku. Tabelka wraz z podanymi wymiarami będzie używana przez wysłannika EAC i międzynarodową komisję dla sprawdzenia modelu. Wszystkie modele biorące udział w zawodach muszą być tam wpisane. Model które nie będą brane pod uwagę w rocznej finałowej ocenie zawodów (dla obu kategorii National i International) nie muszą być wpisane do tej dokumentacji. Piloci z kategorii International którzy chcą być ocenieni w końcowej rocznej statystyce są zobligowani do zgłoszenia pisemnie powyższej dokumentacji z 3 rzutami do DMFV najpóźniej do 30 czerwca danego roku. Międzynarodowa komisja na każde zawody składa się z 5 osób: 2 wybranych zawodników, 1 reprezentant organizatorów, 1 osobę ze składu sędziowskiego, 1 reprezentanta EAC. Protesty zawodników Protest zawodnika może być zaakceptowany w pisemnej formie i po uiszczeniu opłaty w wysokości 10 euro. Jeśli protest będzie rozpatrzony pozytywnie opłata zostanie zwrócona. Protesty są rozpatrywane przez międzynarodową komisję powoływaną na każde zawody. Protest musi być złożony najpóźniej 30minut po ocenie lotu. Głośność silników nie podlega pomiarowi. Model może być uznany za zbyt głośny przez sędziów na podstawie ich indywidualnych odczuć. Punkty będą odejmowane (10 punktów) tylko wtedy jeśli większość sędziów uzna model za zbyt głośny.

Charakterystyczne wymiary model w tej klasie to: - Minimalna rozpiętość dla jednopłata 2.0 m klasa National - Minimalna rozpiętość dla jednopłata 2.4 m klasa International - Minimalna rozpiętość dla dwu płata.....1.8 m - Maksymalna masa modelu gotowego do lotu..20 kg z paliwem oraz ew. płynem do dymu Model musi być w dobrym stanie technicznym, a pilot potwierdza ten fakt podpisując się na formularzu na dane zawody. Model może być w danych zawodach pilotowany tylko przez jednego zawodnika. Jedynie międzynarodowa komisja może zezwolić na odstępstwo, jeśli inni zawodnicy wcześniej wyrażą zgodę. Pilot nie musi być budowniczym modelu. W sytuacji gdy 2 zawodników przybywa na zawody z 2 modelami a jeden z nich ulega uszkodzenie i nie są możliwe dalsze jego loty międzynarodowa komisja po uzyskaniu zgody reszty pilotów może dopuścić obu pilotów do wykonywania swoich lotów jednym modelem. Juniorzy (poniżej 21 lat) są dopuszczeni. Model nie musi być wykonany własnoręcznie przez zawodnika. Ograniczenie hałasu Maksymalny poziom hałasu to 94 db(a) mierzone z odległości 3m od osi modelu, mierzone na powierzchni utwardzonej (asfalt lub beton). Silnik pracuje na mocy maksymalnej. Pomiaru należy dokonać w płaszczyźnie 90 stopni do kierunku lotu, z prawej strony modelu na zawietrzne stronie. Mikrofon stoi na statywie na wysokości 30cm nad ziemią w linii silnika. W odległości 3m od modelu czy mikrofonu nie może być żadnych obiektów odbijających dźwięk. Pomiar hałasu powinien być dokonywany przed każdym lotem. Jeżeli podłożem jest ubita ziemia lub krótka trawa, dopuszczalny poziom to 92 db(a) Jeżeli test wypadnie negatywnie, model i nadajnik powinien być natychmiast usunięte z linii startu przez oficjalną obsługę startową. Należy dokonać ponownego testu ale przez innego mierniczego i drugi przyrząd. Przed drugim testem zawodnikowi nie wolno dokonywać w modelu żadnych zmian z wyjątkiem zatankowania modelu. Jeżeli ponowny test wypadnie negatywnie, za poprzedni lot należ dać ocenę 0. W czasie pomiaru w strefie nie może latać żaden model. Pomiar nie powinien trwać dłużej jak 30sek. Radio używane do sterowania modelem musi być radiem bez sprzężenia zwrotnego (model nie może emitować żadnych sygnałów do nadajnika), jakikolwiek autopilot jest zabroniony, wyłączniki lub włączniki czasowe są zabronione. Funkcje dozwolone : zmiana zakresów sterowania uruchamiana ręcznie uruchamianie funkcji przyciskami lub przełącznikami, ale przez pilota manualnie uruchamiane funkcje mixów na sterach Funkcje zabronione : przyciski czasowe do wykonania szybkich beczek urządzenia umożliwiające sekwencyjne uruchamianie funkcji autopilot ustawiający skrzydła do poziomu urządzenia do automatycznej zmiany skoku śmigła jakiekolwiek urządzenie reagujące na głos jakiekolwiek urządzenie zapamiętujące i analizujące dane z lotu.

Definicja i ilość pomocników Pomocnikiem może być kierownik ekipy, inny zawodnik lub oficjalnie zgłoszony pomocnik. Każdy zawodnik ma prawo do jednego pomocnika w trakcie lotu. Do zapuszczenia silnika (ów), może być dwóch. Drugi z pomocników może ustawić model do startu i może zabrać model po lądowaniu. Ilość lotów Każdy z zawodników ma prawo wykonać po jednym locie w każdej z konkurencji, lub taką samą liczbę lotów jak jego konkurenci. Definicja próby: Próba ma miejsce gdy zawodnik otrzyma zgodę na start. Jeżeli zawodnik nie uruchomi silnika w ciągu trzech minut, musi ustąpić miejsca następnemu zawodnikowi. Jeżeli nastąpi zatrzymanie silnika w czasie rozbiegu ( przed oderwaniem) zawodnik może ponowić próbę uruchomienia, jednak tylko w ciągu tych 3 minut. Ilość prób Każdy zawodnik ma prawo do jednej próby w każdej konkurencji. Próba może być powtórzona tylko za zgodą kierownika sportowego zawodów, jeżeli poprzednia nie powiodła się z powodów niezależnych od zawodnika (np. zakłócenia radiowe). Podobnie w czasie lotu (np. opad deszczu, zakłócenie), zawodnik może powtórzyć lot, ale oceniane będą tylko figury po przerwaniu. Definicja lotu oficjalnego Za lot oficjalny uważa się lot, w którym podjęta została próba jego wykonania. Bez względu na ocenę, na jaką został oceniony. Punktacja Każda figura powinna być oceniona przez każdego sędziego, w skali ocen od 0-10 w odstępach całych liczb. Ocena za każdą figurę powinna być przemnożona przez jej współczynnik w zależności od stopnia trudności (katalog Aresti). Każda figura niezakończona powinna być oceniona za 0. Figury powinny być wykonywane w takim miejscu w strefie, aby były wyraźnie widoczne przez sędziów. Jeżeli z jakichkolwiek powodów niezależnych od zawodnika sędzia nie może obserwować figury w całości, powinien postawić za tę figurę ocenę NO (nie obserwowana). W tym wypadku zawodnik powinien za tę figurę otrzymać średnią ocenę pozostałych sędziów. Figury centralne powinny być wykonywane w centrum strefy, a figury nawrotowe nie powinny przekroczyć linii tworzącej kąt 70stopni z linią środkową, na przeciwko zawodnika w prawo i w lewo od niego. W pionie figury nie powinny przekraczać linii wytyczającej kąt 60stopni z ziemią. Również, wiązanka powinna być wykonywana nad osią centralną strefy oddaloną od zawodnika o około 150m. Za każde wyjście poza wyznaczone linie, każdy sędzia powinien obniżyć ocenę za daną figurę proporcjonalnie do wielkości naruszenia danej linii. Strefa powinna być wyznaczona tyczkami w kontrastowym kolorze, średnica tyczki min.100mm wysokość 4m. Tyczki powinny być umieszczone w centrum strefy i na przedłużeniu linii wyznaczającej kąt 70stopni z prawej i lewej strony na osi centralnej strefy. Na tyczkach powinny być przyczepione flagi/wstążki w kontrastowym kolorze. Z pozycji zawodnika powinny być wyznaczone na ziemi białe lub kontrastowe linie (centralna i 70stopni w prawo i lewo) na

odległość min 50m od zawodnika. Naruszenia strefy nie powinny być sygnalizowane żadnymi sygnałami dźwiękowymi czy wizualnymi. Linia sędziów powinna znajdować się nie dalej niż 10m za zawodnikiem i nie bliżej niż 7m. (od wierzchołka trójkąta 140stopni.) W przestrzeni zawartej pomiędzy przedłużeniami linii 70stopni za zawodnikiem. Po wykonaniu lotu, każdy z sędziów powinien niezależnie ocenić czy model w czasie lotu nie był za głośny. Jeżeli większość sędziów oceni, iż był za głośny, każdy z sędziów powinien ukarać zawodnika za lot 10 punktami karnymi. Jeżeli w ocenie sędziów model zachowuje się w strefie w sposób niebezpieczny, mogą nakazać zawodnikowi natychmiastowe lądowanie. Oceny jakie każdy zawodników otrzymał za lot od każdego z sędziów, powinny być upublicznione po zakończeniu kolejki. Klasyfikacja końcowa Klasyfikacja końcowa jest sumą punktów za wiązankę znaną, nieznaną i Freestyle. Jeżeli w którejś konkurencji rozegrano dwie lub trzy kolejki, do zsumowania końcowego wyniku zalicza się lepszy lot. Końcowy wynik osiągamy poprzez dodanie ocen z trzech programów pomnożonych odpowiednio przez następujące współczynniki: program znany wynik...x 35% program nieznany wynik x 45% program free wynik...x 20% 1000 punktów otrzymuje pilot, który otrzymał najwięcej punktów za swoje najlepsze trzy loty. Następnie punkty każdego następnego pilota przelicza się do 1000 punktów zwycięzcy w następujący sposób: Sx punkty końcowe zawodnika x =------x 1000 Sw Sx - suma punktów danego zawodnika Sw suma punktów zwycięzcy System statystycznego uśredniania TBL w tym momencie jeszcze w zasadzie nie funkcjonuje, aczkolwiek jeżeli organizator zawodów uzna to za stosowne, może używać już teraz oprogramowania z algorytmem TBL. Sędziowanie Zasady sędziowania tych zawodów są w zasadzie identyczne jak w klasie F3A. Jednak sędziowie powinni tutaj brać pod uwagę większe rozmiary modeli i ich inercję. Figury powinny być wykonywane wolniej niż w F3A i bardziej realistycznie. Organizator powinien zapewnić pięciu sędziów, a liczonych powinno być tylko trzech. Najniżej i najwyżej oceniający sędziowie powinni być odrzuceni w naliczaniu punktów. Organizacja zawodów modeli akrobacyjnych dużej skali. Organizator musi zapewnić określony mianem pole wzlotów teren o równej powierzchni utwardzonej lub z krótko skoszoną trawą. Z wolną od przeszkód strefą podejścia i strefą na przedłużeniu pasa po starcie. Każdego dnia, przed rozpoczęciem lotów wszystkie nadajniki znajdujące się w rejonie rozgrywania zawodów muszą być zdeponowane w specjalnie do tego celu przeznaczonym miejscu i pod opiekę specjalnie do tego celu wyznaczonej osobie.

Osoba ta może wydać tylko jeden nadajnik zawodnikowi, który ma wykonać lot. Osoby odpowiedzialne za obsługę startową powinny dopilnować, aby zawodnik włączył swój nadajnik tylko za wyraźną zgodą sędziego głównego. Nie zezwala się zawodnikom na używanie (zmienianie) częstotliwości innych niż te zgłoszone przez nich samych w zgłoszeniu do zawodów (chyba że po uzgodnieniu z sędzią głównym). Używany kanał musi być w sposób widoczny pokazany na nadajniku. Każdemu zawodnikowi wolno używać tylko jednej częstotliwości podczas zawodów. UWAGA: W przypadku stwierdzenia zakłóceń na jakimś kanale sędzia główny wyznaczy inną częstotliwość danemu zawodnikowi. Natychmiast po wykonaniu lotu zawodnik jest zobowiązany do zwrotu nadajnika. Każde nieupoważnione użycie nadajnika (włączenie go) powoduje natychmiastowe wykluczenie zawodnika z zawodów. Może spowodować, nałożenie na niego nawet kary finansowej w wypadku spowodowania tym działaniem szkody. Organizator powinien na okres zawodów zapewnić analizator częstotliwości lub inne urządzenie zapewniające stałą kontrolę pasma. W razie wykrycia zakłóceń pasma, natychmiast poinformować o tym fakcie zawodników i sędziego głównego. Jeżeli nie zostało to ustalone inaczej, kolejność startów ustala się za pomocą losowania. W wypadku, gdy w wyniku losowania, obok siebie w kolejności znajdą się zawodnicy używający tego samego kanału, Dyrektor Sportowy powinien zmienić kolejkę tak by te same używane kanały nie występowały bezpośrednio po sobie. Przed rozpoczęciem zawodów organizator powinien sprawdzić czy w rejonie rozgrywania zawodów pasmo, w którym pracują zgłoszone przez zawodników nadajniki, jest wolne od zakłóceń. Przed rozpoczęciem zawodów, w rejonie ich rozgrywania organizator powinien, za pomocą urządzenia skanującego sprawdzić dopuszczone pasmo radiowe, na okoliczność występowania zakłóceń. Powinien dokonać tych sprawdzeń kilkakrotnie, tak w normalny dzień tygodnia, jak i w weekend. W przypadku stwierdzenia zakłóceń, na generalnej odprawie na rozpoczęcie zawodów powinien o takim fakcie poinformować zawodników. Kolejność startów ustala się na podstawie losowania do pierwszej konkurencji. Kolejność startów do następnych lotów ustala się według odwrotnej kolejności do zajętych miejsc w pierwszej konkurencji. Podczas lotu zawodnik powinien stać przed sędziami, w wyznaczonym miejscu pod nadzorem swego pomocnika i kierownika lotów. Zawodnik powinien być przywołany na linię startu na pięć minut przed swoim startem. Jeżeli jego częstotliwość jest aktualnie wolna, za zgodą Kierownika lotów może otrzymać swój nadajnik, uruchomić go i dokonać sprawdzenia sterowania. Zwraca się uwagę aby wszelkie związane z tym czynności były wykonywane tak by nie zakłócić koncentracji zawodnikowi aktualnie latającemu. Jeżeli wystąpi konflikty częstotliwości (niemożliwość przesunięć w kolejności startów) zawodnikowi przygotowującemu się do startu, przysługuje dodatkowo jedna minuta na sprawdzenie radia, przed rozpoczęciem odliczania 3 minut na rozpoczęcie lotu.

Wykonywanie lotów Figury powinny być wykonywane jedna po drugiej w formie wiązanki, bez jakichkolwiek przerw pomiędzy nimi. W kolejności takiej jak zostały narysowana na formularzu przekazanym sędziom. Zawodnik nie może powtórzyć raz wykonanej figury. Zawodnik ma trzy minuty na uruchomienie silnika i jedenaście minut na wykonanie lotu. Odliczanie czasu rozpoczyna się w momencie, gdy zawodnik otrzyma zgodę na uruchamianie lub start od Sędziego Głównego. Model musi wystartować i wylądować samodzielnie, znaczy to, iż niedopuszczalne jest wypuszczanie modelu z rąk. Jeżeli w czasie lotu od modelu odpadnie jakakolwiek część, w tym momencie zawodnik musi zostać o tym głośno powiadomiony, zostaje wstrzymane ocenianie, a model powinien natychmiast zostać sprowadzony do lądowania. Kierunek kręcenia wiązanki jest określony poprzez kierunek startu. Czas lotu to czas od momentu otrzymania zgody na start, do momentu przyziemienia. Ocenianie zostaje zakończone w momencie, gdy upłynie jedenaście minut. Po zakończeniu wiązanki znanej, nie zezwala się na wykonywanie jakichkolwiek dodatkowych figur. Zawodnik powinien wykonać podejście i lądowanie natychmiast po zakończeniu programu. Wykonanie jakiejkolwiek dodatkowej figury powoduje ocenę 0 za lądowanie. Model powinien wylądować na polu wzlotów o promieniu 50m, lub na pasie o długości 100m, jeżeli jego szerokość jest większa niż 10m. Lądowanie liczone jest od punktu, w którym model po raz pierwszy dotknie ziemi do miejsca, w którym się zatrzyma. Jeżeli model nie zatrzyma się na polu wzlotów, rozbije się, stanie na nosie, skapotuje lub zmieni kierunek lądowania o więcej niż 20stopni, lądowanie ocenione będzie za 0. Pole wzlotów Wymogi EAC dla lotów są zbliżone do wymaganych w innych klasach akrobacyjnych które są w mistrzostwach Europy i Świata czy w Pucharze Mistrzów Breitling-a. Loty odbywają się w odległości 100 150m od sędziów, przed i po każdym manewrze musi być zaakcentowany lot poziomy a manewry muszą się odbywać w strefach skrajnych i centralnej. Okno lotów wyznaczone jest kątami 70 stopni w prawo, lewo i w górę mierząc od pozycji pilota. W kategorii National zmieszczenie się w tym oknie nie jest tak bardzo przestrzegane jak w kategorii International.

Programy znane. A - Program znany - ważny na dwa kolejne lata - 2009-2010. B - Program nieznany - przedstawiany jest zawodnikom wieczorem dnia poprzedzającego dzień rozgrywania konkurencji, lub rano tego dnia, bez możliwości wykonania ani jednego lotu treningowego. Jeżeli zostanie udowodnione, że zawodnik wykonał lot treningowy zostanie wykluczony z zawodów. Ten program powinien być całkowicie nowy, nieznany, sumaryczny współczynnik K powinien być taki sam jak w programie znanym. Wszystkie kwestie związane z rysowaniem programów, wyliczaniem współczynnika K, wykonaniem figur i oceną ich wykonania, powinny być rozwiązywane w oparciu o przepisy i zasady obowiązujące w F3A i w oparciu o katalog ARESTI. Jedyna różnica to kąt strefy (70stopni w prawo i 70stopni w lewo) oraz większa odległość modelu od zawodnika (150m). Przed rozpoczęciem programu nieznanego, Sędzia Główny powinien przeprowadzić odprawę z zawodnikami i sędziami, szczegółowo omawiając program - tak co do latania jak i sędziowania. Znajomość symboli katalogu ARESTI jest sprawą zasadniczą i należy to potwierdzić tak w stosunku do zawodników jak i do sędziów. C - Freestyle Program Freestyle trwa 4 minuty. W tym czasie pilot ma możliwość wykazania się swoimi umiejętnościami i możliwościami jego modelu.. Lot może być wspierany dodatkowymi efektami jak dym, muzyka, wstążki mocowane do samolotu itp. Wyznacza się linie bezpieczeństwa 5-10 m w głąb lotniska. Pilot ma prawo stać przy linii bezpieczeństwa. Wszystkie akrobacje zaraz po starcie muszą odbywać się w głąb od linii bezpieczeństwa. Nie wolno przelatywać poza wytyczoną linię. Nieprzestrzeganie tych zasad grozi dyskwalifikacją lotu. Aby zapobiec niejasnościom i protestom organizator zobligowany jest umieścić na końcu linii bezpieczeństwa sędziów liniowych sygnalizujących fakt przekroczenia linii. Dla programu Freestyle używany jest oddzielny arkusz ocen w którym wpisane są wszystkie kryteria podlegające ocenie. Organizator zapewnia sprzęt nagłaśniający, a piloci muszą dostarczyć muzykę na CD. W przypadku lotu z muzyką ocenie podlega czas od rozpoczęcia muzyki (która może być włączona podczas lotu modelu) do czasu końca muzyki która powinna się skończyć przed wylądowaniem modelu. Wszystkie manewry wykonane po zakończeniu muzyki lub upłynięciu 4minut nie będą oceniane. Zawodnik powinien być głośno o rozpoczęciu ostatniej minuty. Pilot po zasygnalizowaniu gotowości do lotu ma 4 minuty do wykonania startu. W przypadku problemów technicznych może otrzymać kolejną możliwość do wykonania lotu ale po odczekaniu co najmniej 4 lotów innych zawodników. Inne możliwości są dopuszczone tylko przez Międzynarodową komisję na zawodach. Kryteria punktowania Ocenianie Freestylu opiera się na pięciu elementach. Każdy z nich ma kilka kryteriów punktowanych od 0 do 10. Każda postawiona ocena jest mnożona przez współczynnik danego kryterium (K - współczynnik trudności). Kryteria oceny dla Freestyle Kryteria Przelicznik Wynik (0 10) Suma Notatka 1. Poziom trudności 20 2. Oryginalność 20 3. Efekty datkowe 10 4. Harmonia lotu 30 5. Jakość fogur / precyzja 30 6. Wrażenie końcowe 30

1. Poziom trudności: Sędziowie muszą ocenić jak trudne są figury użyte w programie np.: pętla jest o wiele łatwiejsza niż beczki po okręgu. Skomplikowane i ryzykowne figury muszą być oceniane wysokimi ocenami, pod warunkiem, że w ich wykonaniu niezauważone będą żadne błędy, figury prostsze i mniej złożone muszą być ocenione niżej. Zawodnik powinien unikać powtarzanie tych samych figur. Jedynym momentem, w którym powtórzenia są dozwolone to (nie obniżają oceny za różnorodność) te, w których figury powtarzają się w trakcie tego samego motywu muzycznego (jeżeli program jest wykonywany w akompaniamencie muzycznym). 2. Oryginalność / Niepowtarzalność Sędziowie oceniają nie powtarzanie figur i ich zróżnicowanie oraz ich unikalność. Powtarzanie tych samych figur prowadzi do obniżenia oceny. Ocenę możne podwyższyć poprzez łączenie figur ze sobą. Wykonywanie nietypowych i dobrze wykonanych figur podnosi ocenę., np.: pętla jest o wiele łatwiejsza niż beczki po okręgu. 3. Efekty dodatkowe Wytwornice dymu, wstążki, taśmy, serpentyny. Efekty te powinny być używane tylko w odpowiednich momentach lotu, dla podkreślenia czy zaakcentowania figur. Jeżeli pilot użyje tych efektów w nieodpowiednim momencie, lub w sposób mało ciekawy, zbyt długotrwały czy jednostajny, nawet jeżeli sam efekt jest bardzo efektowny, ocena nie powinna być zbyt wysoka. 4. Harmonia lotu Ocenie podlega zgranie lotu z muzyką i rytmem. Charakter figur powinien być dopasowany do charakteru muzyki, a lot powinien odbywać się w jej rytmie. Muzyka w takim locie nie może być po prostu tylko tłem. 5. Jakość figur / precyzja Wiązanka powinna być tak zaaranżowana, aby była dobrze umiejscowiona w strefie. Aby sędziowie przez cały lot mieli model dobrze widoczny w każdym momencie wiązanki. Należy pamiętać, że względy bezpieczeństwa są sprawą najważniejszą. Sędziowie oceniają dokładność lotu, precyzje wykonania figur oraz płynność połączenia poszczególnych manewrów. Cały lot, od startu do lądowania powinien sprawiać wrażenie płynności. Kolejne, następujące po sobie figury powinny sprawiać wrażenie konsekwencji wynikającej z kolejności ich wykonywania. 6. Wrażenie końcowe Sędziowie oceniają indywidualne wrażenie z lotu

Wytyczne do figur: Znane programy są zawarte w tym opracowaniu. Nieznane programy zawierają 12 do 15 figur które są wybrane z katalogu znanych figur. Programy nieznane układane są przez doświadczonych pilotów i sędziów z Anglii, Austrii, Francji, Szwajcarii, Belgii i przekazywane do jednej niezależnej osoby która sprawdza je, powiela i rozsyła do każdego z organizatorów na 14 dni przed zawodami. W czasie zawodów programy nieznane przekazywane są pilotom i sędziom w odpowiednim momencie i od tej chwili niemożliwe będzie wykonanie próbnych lotów chyba że jest to dozwolone i wymagane przez międzynarodową komisję zawodów. Niezastosowanie się do tego zakazu dyskwalifikuje pilota. Znane i nieznane programy muszą być oceniane przez 3 do 5 sędziów oceniających je w skali 0 do 10. W takim przypadku kiedy 4 lub 5 sędziów jest przy ocenie najwyższe i najniższe noty dla każdego manewru są wykreślane. W przypadku 3 sędziów wszystkie oceny są brane pod uwagę. Minimalna ilość sędziów to 3. W przypadku kiedy pogoda pozwoli na rozegranie tylko 3 rund lotów, najgorszy rezultat każdego pilota jest odrzucany. W przypadku 2 rund nic nie jest odrzucane. W przypadku gdy w zawodach startuje duża liczba pilotów a pogoda nie jest dobra dopuszcza się rozegranie tylko 3 rund (program znany, 2 różne nieznane gorszy wyniki z nieznanego będzie odrzucony). W przypadku możliwości rozegrania tylko 2 rund komisja będzie decydować ilu pilotów wejdzie do finału w którym będą latać program nieznany bez wykreślania skrajnych ocen. W takim przypadku zwycięzca będzie tylko wygranym tych zawodów a jego wyniki nie będą brane w ogólnej klasyfikacji. Od roku 2003 wszyscy piloci latający w kategorii International są zobligowani do latania programu Freestyle. Bezpieczeństwo Kierownik sportowy zawodów, wyznaczy osobę odpowiedzialną za bezpieczeństwo lotów. Osoba ta powinna na stałe przebywać na miejscu lotów i prowadzić stałą obserwację sytuacji na ziemi i w powietrzu. Nie powinna w żadnym momencie być dalej od latającego zawodnika, jak odległość, z której ma z nim głosowy kontakt. Jest to osoba, upoważniona do wydania zawodnikowi polecenia przerwania lotu i/lub lądowania, jeżeli zajdzie taka konieczność podyktowana względami bezpieczeństwa. Podczas lotów free style, odległość strefy od zawodnika nie może nigdy być mniejsza niż 20m. Każda figura wykonana bliżej niż 20m od zawodnika, będzie liczona za 0. W pobliżu tej linii (20m) od zawodnika, model może lecieć albo równolegle do niej, albo odlatywać w przeciwnym kierunku. Strefa jaka jest wyznaczana dla lotów obowiązkowych i nieznanych, nie ma zastosowania w programie Freestyle. Niemniej jednak, jeżeli zawodnik przeleci modelem do tyłu, poza swoją pozycję, powinien natychmiast otrzymać polecenie przerwania lotu a cały lot uznany będzie za zero.

PROGRAM ZNANY EAC NATIONAL 2006-2008 O P I S F I G U R Współczynn 1 Start ik K 6 2 Ósemka kubańska z pełną beczką na 1-wszej prostej i 1/2 beczki na 3-ciej prostej 41 3 Odwrócony wywrót z 1/2 beczki na górze 13 4 1 i 1/2 beczki 12 5 Skobel 1/4 beczki do góry i 3/4 w dół 27 6 4 beczki po okręgu do wewnątrz 20 7 Ranwers z beczką autorotacyjną w dół 28 8 Figura Z z 1/2 beczki na prostej pod kontem 45 17 9 Pół odwróconej ósemki kubańskiej z 2/4 beczki w dół 16 10 Korkociąg odwrócony 1 i 1/2 zwitki 14 11 Skobel z 3/4 beczki w górę i 1/4 beczki w dół 25 12 Beczka akcentowana na 4 13 13 Pół pętli kwadratowej z 2/4 beczki akcentowanej na 4, i jedna 27 beczka na wyjściu 14 Odwrócona pętla z góry 14 15 Lądowanie 6 Łączna wartość współczynników: 279 O P I S F I G U R 01. - Start: Model znajduje się na pozycji startowej. Startuje, wykonuje zakręt o 90 w stronę linii wyznaczonej przez tyczki na nawietrznej i na zawietrznej stronie strefy. Kiedy znajdzie się mniej więcej nad tą linią, wykonuje zakręt o 270 stopni. Teraz wykonuje przelot z wiatrem, w którym zawodnik ma możliwość wytrymowania modelu. Gdy model znajdzie się mniej więcej na wysokości tyczki zawietrznej, wykona zakręt o 180 stopni lub inną nawrotową figurę - według uznania zawodnika. Jeżeli zawodnik nie wykona startu jak opisano - ocena zero Model utracił kierunek przy starcie, przeciął linię sędziów - ocena zero Tylko ocena 0 lub 10 może być postawiona za start. 02. - Ósemka kubańska z pełną beczką na 1-wszej prostej i 1/2 beczki na 3-ciej prostej: Figura wykonywana centralnie. Model z lotu poziomego zaczyna wznoszenie 45 w górze w osi podłużnej wykonuje pełną beczkę, po wyjściu z beczki model leci jeszcze dalej pod kątem 45 ku górze, następnie wykonuje pętle wypychającą. Po wyjściu z pętli wnosi się pod kątem 45 do drugiej pętli, po wyjściu z której w osi podłużnej wykonuje pół beczki, kontynuuje dalej wznoszenie na plecach pod kątem 45 by w górnym położeniu wyrównać i skończyć figurę lotem poziomym na plecach.

Pętle musza być kołowe. Pochylenie toru lotu przed i po beczce i półbeczce musi być pod kątem 45 Model nie może zmienić kursu lotu Beczka i półbeczka muszą być wykonane w tym samym miejscu na środku linii wznoszenia pod kątem 45. Wejście i wyjście musi odbywać się na tej samej wysokości 03. - Odwrócony wywrót z 1/2 beczki na górze: Figura skrajna. Z lotu odwróconego model wykonuje półbeczki i od razy wykonuje pół pętli wypychającej, wyjście modelu na plecach. Nie może być przerwy między półbeczką, a półpętlą. Półpętla musi być okrągła. 04. - 1 i 1/2 beczki: Figura wykonywana centralnie. Model w locie poziomym wykonuje bez zatrzymanie 1 i 1/2 beczki. Nie może być przerwy w trakcie kręcenia beczek. Beczki muszą być rozłożone symetrycznie względem osi podłużnej Początek i koniec beczek musi być na tej samej wysokości 05. - Skobel 1/4 beczki do góry i 3/4 w dół: Figura skrajna. Model z lotu poziomego zaczyna wznoszenie pionowe, w połowie zamierzonego wznoszenia model wykonuje 1/2 beczki, następnie leci dalej pionowo do górnej linii lotu, wykonuje pół pętli przez podwozie i na zejściu wykonuje 3/4 beczki, wyjście normalne do lotu poziomego. Model na wznoszeniu leci po linii pionowej. Model na wznoszeniu musi obrócić się o 90 Model na zejściu musi obrócić się o 270 Wejście i wyjście musi odbywać się po takich samych promieniach 06. - 4 beczki po okręgu do wewnątrz: Figura wykonywana centralnie. Z lotu poziomego model wykonuje pętlę z czterema wpisanymi beczkami do wewnątrz. Tempo musi być stałe. Stały promień okręgu Wejście i wyjście muszą być w tym sam punkcie. Każda beczka musi zawierać się całkowicie w 90, beczki musza być rozłożone symetrycznie Nie może być przerw między beczkami

07. - Ranwers z beczką autorotacyjną w dół: Figura skrajna. Przewrót może być wykonany w lewo lub w prawo z poprawką na wiatr. Model wznosi się pionowo i wykonuje zawrót o 180 przez skrzydło. Nurkuje i w połowie wysokości wykonuje jedna pełną beczkę autorotacyjną, następnie przechodzi z powrotem do lotu poziomego w kierunku przeciwnym do tego, jaki miał w momencie wejścia w figurę. Model musi wznosić się po linii pionowej Model musi wykonać przewrót przez skrzydło o 180 Promień zwrotu nie może przekraczać 1,5 rozpiętości skrzydła. Model nie może wykonać wahadłowego wejścia do lotu nurkowego. Beczka autorotacyjne musi być wyraźnie zaakcentowana 08. - Figura Z z 1/2 beczki na prostej pod kontem 45 : Figura wykonywana centralnie. Model z lotu poziomego po zaciągnięciu steru wysokości wykonuje wznoszenie ku górze o 135 w osi podłużnej model wykonuje pół beczki, dalej wznosi się pod kątem 45, by w górnej linii lotów po zaciągnięciu steru wysokości zakończyć figurę na plecach. Wejście musi być pod kątem 45 Półbeczka powinna być wykonana w osi podłużnej Figura musi być wykonana centralnie. 09. - Pół odwróconej ósemki kubańskiej z 2/4 beczki akcentowanej w dół: Figura skrajna. Z lotu poziomego na plecach zaczyna schodzenie pod kątem 45 w trakcie schodzenia wykonuje 2/4 beczki z chwilowym zatrzymaniem po pierwszych 90 obrotu i po 90 (zakończenie półbeczki) wykonuje 5/8 pętli ku górze i kończy lotem poziomym plecowym, Zejście nie było pod kątem 45 Pętla musi być okrągła Beczka 2/4 musi być wykonana z wyraźnym akcentem, zatrzymaniem po 90 obrotu. Wejście i wyjście musi być na tej samej wysokości 10. - Korkociąg odwrócony 1 i 1/2 zwitki: Figura wykonywana centralnie. Z lotu plecowego model wykonuje 1 i 1/2 zwitki korkociągu płaskiego a następnie kontynuuje pionowy lot i kończy go przejściem do lotu normalnego poziomego. Model kończąc poprzednią figurę znajduje się w locie z wiatrem. Model ustala kurs, zmniejsza obroty silnika i utrzymywany jest z nosem podniesionym lekko do góry, dopóki nie nastąpi przeciągnięcie i początek korkociągu. Korkociąg i wprowadzenie do korkociągu musi być wyraźnie zaakcentowane Kurs lotu modelu przy wejściu i wyjściu z korkociągu musi być niezmieniony. Po wyjściu z korkociągu model leci pionowo w dół Model musi wykonać 1 i 1/2 zwitki korkociągu Za wykonanie 1 zwitki lub 2 zwitek zawodnik otrzymuje zero punktów Jeśli korkociąg jest spiralnym lotem nurkowym zawodnik otrzymuje 0 punktów.

11. - Skobel z 3/4 beczki w górę i 1/4 beczki w dół: Figura skrajna. Model z lotu poziomego zaczyna wznoszenie pionowe, w połowie zamierzonego wznoszenia model wykonuje 3/4 beczki, następnie leci dalej pionowo do górnej linii lotu, wykonuje pół pętli przez kabinę i na zejściu wykonuje 1/4 beczki, wyjście normalne do lotu poziomego. Model na wznoszeniu leci po linii pionowej. Model na wznoszeniu musi obrócić się o 270 Model na zejściu musi obrócić się o 90 Wejście i wyjście musi odbywać się po takich samych promieniach 12. - Beczka akcentowana na 4: Figura wykonywana centralnie. Model w locie poziomym zaczyna wykonywać beczkę z chwilowym zaakcentowaniem, zatrzymaniem obrotu co 90. Oś lotu modelu musi stanowić linie prostą Akcenty musza być rozłożone co 90 Model musi zaakcentować każde zatrzymanie Wejście i wyjście musi odbyć się na tej samej wysokości Figura musi być wykonana symetrycznie względem osi sędziów 13. - Pół pętli kwadratowej z 2/4 beczki akcentowanej na 4, i jedna beczka na wyjściu: Figura skrajna. Model z lotu poziomego zaczyna wznoszenie pionowe w połowie zamierzonego wznoszenia model wykonuje półbeczkę z akcentem i dlej kontynuuje wznoszenie, by po przejściu w górnej części linii lotów przejść do lotu poziomego i po wyprowadzaniu na proste model wykonuje pełna beczkę. Model po wznoszeniu o 90 do góry leci po linii pionowej. Obrót modeli o 180 musi być zaakcentowany (z krótkim zatrzymaniem) po 90 Obrót musi wypadać w połowie wysokości wznoszenia Po wyjściu na prostą u góry, po chwili (ok.1s) model wykonuje jedną pełną beczkę Wejście i wyjście musi odbywać się po takich samych promieniach 14. - Odwrócona pętla z góry: Figura wykonywana centralnie. Model znajduje się w górnej linii lotu, model wykonuje pętlę wypychającą (negatywną) na dół. Pętla musi być okrągła Wejście i wyjście musi być na tej samej wysokości Figura musi być wykonana symetrycznie względem osi sędziów Musi być zachowana przez cały czas ta sama prędkość

15. - Lądowanie: Na zredukowanej mocy należy wykonać zakręt o 180stopni z wyprowadzeniem pod wiatr. Zakręt ten może być wykonany na stałej wysokości lub w opadaniu. Wykonać podejście do lądowania i przyziemienie w rejonie strefy przyziemienia. Lądowanie uważa się za zakończone, jeżeli model po przyziemieniu przekołuje ok 10m lub zatrzyma się. Jeżeli model nie wykonał opisanego manewru - ocena 0 Jeżeli którakolwiek goleń podwozia złożyła się lub złamała się - ocena 0 Jeżeli model wylądował poza strefą lądowania - ocena 0. Strefa lądowania to obszar wyznaczony przez okrąg o promieniu 50m, lub pomiędzy liniami oddalonymi od siebie o 100m na pasie o szerokości co najmniej 10m. Tylko na 0 lub 10 można ocenić manewr lądowania.

PROGRAM ZNANY EAC NATIONAL 2009-2010 O P I S F I G U R Współczynnik K 1 Start 6 2 Pętla wewnętrzna / zewnętrzna, 90 pętli wewętrznej., ½ beczki, 180 pętli zewnętrznej, ½ beczki, 90 pętli wewętrznej 23 3 Kombinacja skobla I przewrotu. Skobel +++ ¼ beczki na wznoszeniu skobel na dół, ¼ beczki na opadaniu, przejście do wznoszenia zakończone przewrotem, wyjście 4 Kombinowany lot nożowy, ¼ beczki do lotu nożowego, ½ beczki w kierunku przeciwnym, ¼ beczki w tą samą stronę, wyjście na plecach 23 5 ½ odwróconej osemki Kubańskiej, na zejściu 45 beczka na dwa tempa 21 6 Trójkąt, na wznoszeniu 45 pełna beczka, na górze na środku beczka akcentowana na 4 tempa, na zejściu 45 pełna beczka. 52 7 Skobel, pełna beczka na wznoszeniu, u gory skobel negatywny, na zejściu 1 i1/2 beczki 35 8 Okrąg z czterema wpisanymi beczkami, wykonywanymi na zewnątrz 22 9 ½ pętli diament, wznoszeniu 45 ½ beczki, na kolejnym wznoszeniu 45 pełna beczka 26 10 2 odwrócone kapelusze z 1/2beczki na wznoszeniu i opadaniu, snap pozytywny na górnej prostej poziomej. 62 11 2 i 1/2 zwitki korka normalnego 10 12 Beczka na 4 tempa, a następnie beczka w przeciwnym kierunku 25 13 ¾ pionowej ósemki z wpisaną beczką w górnej pętli 33 14 Lądowanie 6 42 Łączna wartość współczynników: 279 O P I S F I G U R 01. - Start: Model znajduje się na pozycji startowej. Startuje, wykonuje zakręt o 90 w stronę linii wyznaczonej przez tyczki na nawietrznej i na zawietrznej stronie strefy. Kiedy znajdzie się mniej więcej nad tą linią, wykonuje zakręt o 270 stopni. Teraz wykonuje przelot z wiatrem, w którym zawodnik ma możliwość wytrymowania modelu. Gdy model znajdzie się mniej więcej na wysokości tyczki zawietrznej, wykona zakręt o 180 stopni lub inną nawrotową figurę - według uznania zawodnika. Model wykonuję ¼ pętli wewnętrznej, następnie ½ beczki i wykonuje kolejną połowę zewnętrznej pętli, następnie ½ beczki na ostatnim ¼ odcinku wewnętrznej pętli wychodząc do lotu poziomego (na tym samym poziomie co przy rozpoczęciu figury) Jeżeli zawodnik nie wykona startu jak opisano - ocena zero Model utracił kierunek przy starcie, przeciął linię sędziów - ocena zero Tylko ocena 0 lub 10 może być postawiona za start.

02. - Pętla wewnętrzna/ zewnętrzna, ½ beczki na godzinie 9 i 3: Model wykonuję ¼ pętli wewnętrznej, następnie ½ beczki i wykonuje kolejną połowę zewnętrznej petli, następnie ½ beczki na ostatnim ¼ odcinku wewnętrznej pętli wychodząc do lotu poziomego (na tym samym poziomie co przy rozpoczęciu figury) Beczki nie wykonane na 9 i 3 godzinie Pętla nie rysowana przez model nie jest foremna 03. - Skobel ciągnięty z ¼ beczki na wznoszeniu i ¼ beczki na opadaniu i przewrót przez skrzydło. Wprowadzić model do pionowego wznoszenia, następnie ¼ beczki a potem ½ pętli wewnętrznej (przez kabinę) i pionowe opadanie, następnie ¼ beczki i ½ wewnętrznej pętli do pionowego wznoszenia i przewrót przez skrzydło, pionowe opadanie i przejście do lotu poziomego. Źle wykonany skobel zero punktów Przewrót przez skrzydło z kątem większym niż podwójna rozpiętość modelu zero punktów Wznoszeni i opadanie musi być po liniach prostych 04. - Odwrócony lot nożowy z wyjściem na plecach. Model wykonuje ¼ beczki do lotu nożowego, zaakcentowanie lotu, następnie ½ beczki w przeciwną stronę do lotu nożowego zaakcentowanie, następnie ¼ beczki do lotu plecowego. Czy skrzydła są idealnie w pionie podczas lotu nożowego Długość każdego lotu nożowego musi być identyczna ½ beczki musi wypaść w centralnej części placu lotu 05. - Połowa ósemki kubańskiej z beczką na 2, wejście do figury z pleców. Z lotu odwróconego wypychamy drążek do wykonania 5/8 zewnętrznej pętli z opadaniem o 45 stopni, następnie beczka na 2 tempa i wyprowadzenie do lotu poziomego. Czy fragment ósemki kubańskiej jest dobrze zaokrąglony Beczka na 2 tempa musi wypaść pośrodku opadania 45 stopni 06. - Trójkąt z beczkami na wznoszeniu i opadaniu oraz beczką na 4 tempa na górnym boku trójkąta Zaciągnąć do wznoszenia o 45 stopni, wykonać pełną beczkę, przejść do lotu odwróconego, wykonać beczkę na 4 tempa, przejść do opadania 45 stopni i wykonać pełną beczkę, przejść do lotu poziomego. Beczka na 4 tempa ma wypaść w centralnej części górnego boku trójkąta Beczki na wznoszeniu i opadaniu mają wypaść w centralnej części linii Kąty trójkąta muszą być identyczne Wznoszeni i opadania dokładnie na 45 stopni

07. - Skobel pchany z pełną beczką ma wznoszeniu, 1i 1/2 beczki na opadaniu Z lotu poziomego przechodzimy do pionowego wznoszenia, wykonujemy pełną beczkę, następnie ½ zewnętrznej pętli, do pionowego opadania, a następnie 1 i ½ beczki i wyjście do lotu poziomego. Skobel pchany z pełną beczką ma wznoszeniu, 1i 1/2 beczki na opadaniu Źle wykonany skobel zero punktów Beczki muszą być w centralnej części wznoszeni i opadania. 08. - 4 pełne beczki na zewnętrz po okręgu każda zajmuje 90 stopni okręgu. Model z lotu poziomego zaczyna wykonywać 4 beczki na zewnątrz jednocześnie poruszając się o okręgu na każdą beczkę przypada 90 stopni okręgu. Model nie powinien zmieniać pułapu lotu Beczki muszą być wykonywane w ciągu Okręg musi być kształtny. 09. - Połówka diamentu z ½ beczki na 1 prostej i pełną beczką 2giej prostej Z lotu poziomego model wznosi się 45 stopni, następnie wykonuje ½ beczki a potem ½ beczki zewnętrznej do wznoszenia 45 stopni i wykonuje pełną beczką, przechodzi to lotu poziomego. Beczki musza być wykonane w centralnej części prostych Obie proste pod kątem 45 10. - 2 odwrócone kapelusze z 1/2beczki na wznoszeniu i opadaniu, snap pozytywny na górnej prostej poziomej. Model wykonuje 2 odwrócone kapelusze z ½ beczki na opadaniu i wznoszeniu z pozytywnym snapem na górnej prostej poziomej. ½ beczki dokładnie w połowie opadania//wznoszenia Snap po środku górnej linii poziomej Oba kapelusze równych rozmiarów. 11. - 2 i 1/2 zwitki korka normalnego Z lotu poziomego model wyhamowuje i wykonuje 2 i ½ zwitki korka normalnego kończąc pionowym opadaniem a następnie przechodzi do lotu poziomego. Korek musi być wykonany prawidłowo przekręcenie o 15 stopni obniża ocenę Wymuszenie wejścia w korek powoduje obniżenie oceny o 4 5 pkt. Wejście jak do snapa 0 pkt. 12. - Beczka na 4 tempa, a następnie beczka w przeciwnym kierunku Z lotu poziomego model wykonuje beczkę na 4 tempa, a następnie pełną beczkę w przeciwnym kierunku. Trwanie beczek w obu kierunkach musi być identyczne

Akcenty w beczce na 4 tempa równej długości. 13. - ¾ pionowej ósemki z wpisaną beczką w górnej pętli Model wykonuje 1/2 wewnętrznej pętli, następnie zewnętrzną pętlę z wpisaną beczką w górnej części pętli (zajmuje 90 stopni pętli) Obie pętle tego samego rozmiaru Górna pętla nie może zakończyć się poniżej ½ dolnej pętli 14. - Lądowanie: Na zredukowanej mocy należy wykonać zakręt o 180stopni z wyprowadzeniem pod wiatr. Zakręt ten może być wykonany na stałej wysokości lub w opadaniu. Wykonać podejście do lądowania i przyziemienie w rejonie strefy przyziemienia. Lądowanie uważa się za zakończone, jeżeli model po przyziemieniu przekołuje ok 10m lub zatrzyma się. Jeżeli model nie wykonał opisanego manewru - ocena 0 Jeżeli którakolwiek goleń podwozia złożyła się lub złamała się - ocena 0 Jeżeli model wylądował poza strefą lądowania - ocena 0. Strefa lądowania to obszar wyznaczony przez okrąg o promieniu 50m, lub pomiędzy liniami oddalonymi od siebie o 100m na pasie o szerokości co najmniej 10m. Tylko na 0 lub 10 można ocenić manewr lądowania.

Podstawowe kody ARESTI Katalog ARESTII - wykaz figur w akrobacji samolotowej, podzielonych na 9 grup 1 - linie i kąty, 2 - zakręty poziome, 3 - zakręty pionowe, 4 - korkociągi, 5 - przewroty, 6 - ślizgi na ogon, 7 - pętle, 8 - beczki, 9 - części pętli i części beczki, objętych aerokryptograficznym systeme Lot po prostej Beczka Lot odwrócony przeciążenie ujemne Lot nożowy Początek lotu Koniec lotu Lot poziomy normalny Beczka 1 i ½ beczki 2/4 beczki akcentowanej na 4 Dwie beczki w przeciwnych kierunkach 1 i ½ beczki autorotacyjnej pozytyw. ¾ beczki - żyletka - ¾ beczki Początek figury Koniec figury Lot plecowy Półbeczka Beczka akcentowana na 4 Beczka akcentowana na 8 Beczka pozytywna autorotacyjna pozytyw. Beczka pozytywna autorotacyjna negatyw. ¾ beczki - ¾ beczki

Korkociąg zwykły Korkociąg plecowy Korkociąg 2 i ½ zwitki Korkociąg w przeciwnych kierunkach Przewrót Przewrót z półbeczka w górę Pętla wewnętrzna Pętla zewnętrzna Pętla z półbeczką Pętla z półbeczką wpisaną Pętla z beczką akcentowaną na 8 Avalanche Podwójny Avalanche Pętla trójkątna Pętla kwadratowa Pętla kwadratowa na rogu Pętla sześciokątna Pętla ośmiokątna

Skobel Skobel skrajny z ćwierćbeczkami Skobel z półbeczką Knife Edge Kapelusz Kapelusz skrajny z półbeczkami Klepsydra Wywrót Immelman Podwójny Immelman Ósemka pionowa Półósemka kubańska

Ósemka kubańska Półósemka kubańska odwrócona Ósemka kubańska odwrócona Ósemka kwadratowa Figura "6" Figura "9" ½ koniczynki Figura "S" z beczkami Figura "Z" z beczką Figura "M" Okrąg z beczkami Złota rybka

Piłka golfowa Kobra Nurkowanie 45 z beczką autorotacyjną Wznoszenie 45 z pełną beczką Ześlizg na ogon Ześlizg na ogon przez plecy