I SA/Gd 852/11 Gdańsk, 21 grudnia 2011 WYROK

I SA/Gd 852/11 Gdańsk, 21 grudnia 2011 WYROK Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi Z. O. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. określa, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie może być wykonana; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. UZASADNIENIE Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco: Wnioskiem z dnia 28 stycznia 2011 r. Z. O. wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku usług szkoleniowych oraz świadczenia usług i dostawy towarów z tymi usługami związanych. W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że prowadzi działalność gospodarczą, w tym usługi szkoleniowe. Nie posiada statusu jednostki oświatowej, ani akredytacji Ministerstwa Edukacji Narodowej do prowadzenia konkretnych szkoleń. Działalność prowadzi na podstawie wpisu do rejestru instytucji szkoleniowych, prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy. Szkolenia są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w szczególności rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216). Podał, że klientem w takim przypadku jest urząd pracy, a szkolenie jest finansowane ze środków publicznych. Dotyczy ono przygotowania osób bezrobotnych do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej. Szkolenie kończy się wydaniem zaświadczenia na podstawie 6 ww. rozporządzenia. Integralną, wynikającą z zamówienia, częścią szkolenia jest również udostępnienie sali szkoleniowej, dostarczenie materiałów szkoleniowych oraz catering dla uczestników W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy do ww. szkolenia oraz usług z nim związanych należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej jako "ustawa o VAT"? Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Z. O. podał, że zgodnie z ww. przepisem, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zwolnione od podatku są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach

przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane. Zdaniem wnioskodawcy dla oceny, czy określone usługi są zwolnione na podstawie powołanego wyżej przepisu, konieczne jest stwierdzenie czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach? Ponieważ tematem szkolenia jest przygotowanie do prowadzenia własnej działalności gospodarczej wnioskodawca stanął na stanowisku, że jest to usługa kształcenia zawodowego w stosunku do osób, które prowadziły wcześniej działalność gospodarczą, lub usługa przekwalifikowania zawodowego w stosunku do osób, które nie prowadziły dotąd działalności gospodarczej. Z. O. podniósł również, że ponieważ szkolenie jest realizowane na podstawie ww. rozporządzenia z 3 lutego 2006 r., prowadzenie dokumentacji, dzienników, rejestrów zaświadczeń, wydawanie zaświadczeń itp., są to usługi prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że usługa spełnia jeszcze dodatkowy warunek jest finansowana ze środków publicznych. Podkreślił, że usługi dodatkowe (sala szkoleniowa, catering, materiały) są ściśle związane z usługą podstawową, a więc należy do nich zastosować stawkę usługi głównej. W związku z tym do całości przedmiotowej usługi znajdzie zastosowanie ww. zwolnienie od podatku od towarów i usług. Pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów, stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ administracji przytoczył treść art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o VAT oraz 13 ust. 1 pkt 20 i ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), wskazując, że regulacje te stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347/1) dalej jako "Dyrektywa 2006/112/WE", zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Dyrektor zwrócił uwagę, że ww. przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie wtedy, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie tej Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja "interesu publicznego", nie zostały również określone podmioty, które mogą działać "w interesie publicznym". Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jaki i niekomercyjne organizacje, mogą prowadzić działalność z zakresu "interesu publicznego". Organ administracji zaznaczył przy tym, że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie może być interpretowany w sposób rozszerzający.

Następnie organ administracji podał, że w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288, str. 1) dalej jako "rozporządzenie 1777/2005". Rozporządzenie to zostało przyjęte w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr 145, poz. 1 ze zm.) dalej jako "VI Dyrektywa". Zdaniem Dyrektora analiza ww. regulacji prowadzi do wniosku, że dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowych warunków, np. finansowanie w całości ze środków publicznych. Organ administracji zwrócił uwagę, że krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć "kształcenie zawodowe" i "przekwalifikowanie zawodowe", wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego. Dyrektor podał, że art. 14 rozporządzenia 1777/2005 bezpośrednio wskazuje, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu. Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje ustawy o VAT, organ administracji stwierdził, że z uwagi na to, że przedsiębiorstwo wnioskodawcy nie jest jednostką objętą systemem oświaty, ww. usługi nie będą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Dyrektor uznał również opierając się na treści art. 14 rozporządzenia 1777/2005 że usługi będące przedmiotem zapytania nie mieszczą się w zakresie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Definicja takich usług zawarta w ww. rozporządzeniu kładzie nacisk na "bezpośredni" związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy. W przypadku usług świadczonych przez wnioskodawcę nie występuje taka sytuacja, gdyż dotyczą one ogólnego przygotowania osób do prowadzenia własnej działalności. Adresat ww. usług nie jest w żaden sposób sprecyzowany pod kątem merytorycznej lub praktycznej wiedzy, której przyswojenie może prowadzić do uzyskania konkretnego zawodu lub rozwijania merytorycznych kwalifikacji w posiadanym zawodzie. Taka kwalifikacja prawnopodatkowa sprawia, że brak jest również podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT. Pismem z dnia 11 maja 2011 r. Z. O. wezwał Ministra Finansów, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej, do usunięcia naruszenia prawa. Nie podzielając stanowiska organu administracji wnioskodawca podtrzymał stanowisko, że usługi, które prowadzi dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z zawodem przedsiębiorcy, a także zapewniają uczestnikom uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych, tym samym kwalifikują się do zwolnienia od podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 22 kwietnia 2011 r.

W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skardze Z. O., wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji w części, w jakiej uznaje ona jego stanowisko za nieprawidłowe, zarzucił jej naruszenie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o VAT, poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że świadczone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi z zakresu organizacji szkoleń dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą nie są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie tego artykułu. W uzasadnieniu skarżący podniósł m.in., że zasadnym jest rozważenie kwestii, w jaki sposób prawodawstwo polskie sytuuje pozycję zawodu przedsiębiorcy. Następnie przytoczył przepisy Kodeksy cywilnego, ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i Prawa działalności gospodarczej, wskazując, że dla uznania, iż kształcenie lub przekwalifikowanie jest "zawodowym" istotne jest ustalenie nazwy zawodu, dla którego realizowane będzie dokształcanie lub przekwalifikowanie zawodowe. Podał, że podstawę prawną klasyfikacji zawodów stanowi rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537). Podniósł, że w obowiązującej klasyfikacji zawodów i specjalności nie istnieje zawód "przedsiębiorca" lub "osoba prowadząca działalność gospodarczą", jednakże znając definicję przedsiębiorcy, bez trudu można ustalić, do jakiej grupy zawodowej "przedsiębiorcę" należy zakwalifikować. Grupa ta oznaczona jest kodem 131 i nosi nazwę "Kierownicy małych przedsiębiorstw". Z. O. wskazał następnie, że zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE o tym, czy usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, nie decyduje ani forma, ani czas trwania szkolenia, a więc decydujące znaczenie musi mieć jego treść. Podał, że zgodnie z życzeniem większości zamawiających firma opracowuje treści programowe w oparciu o modułowe programy szkoleń i standardy kwalifikacji zawodowych opracowane dla zawodu "kierownik małego przedsiębiorstwa" (kod zawodu 131). Standardy te opracowane zostały dla potrzeb rynku pracy przez Departament Rynku Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Skarżący wskazał, że z uzasadnienia zaskarżonej interpretacji wynika, iż ze zwolnienia od podatku korzystać mogą nie tylko usługi obejmujące nauczanie "pozostające w bezpośrednim związku z branżą i zawodem", ale tak samo "mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych". Tym samym w opinii skarżącego wiedzę uzyskiwaną na kursie przygotowującym do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, można wykorzystać wyłącznie dla celów zawodowych. Rozważając problem od strony praktycznej Z. O. postawił pytanie, czy przedsiębiorca to zawód? Czy murarz, który uruchomił własną działalność gospodarczą, to dalej tylko "murarz", czy już raczej "przedsiębiorca budowlany"? Rozważył też inną sytuację: czy absolwent uniwersytetu na kierunku astronomicznym, który jest właścicielem zakładu pogrzebowego to "astronom", czy raczej "przedsiębiorca pogrzebowy"? Wskazał, że znajduje się w podobnej sytuacji, gdyż z wykształcenia jest technikiem elektromechanikiem, absolwentem kierunku prawo i administracja, ale nigdy nie pracował ani jako elektryk, ani jaki prawnik. Od 23 lat jest natomiast właścicielem firmy zajmującej się handlem, usługami szkoleniowo doradczymi, wynajmem nieruchomości, itp., zaś na pytanie o zawód odpowiada "przedsiębiorca". Skarżący wskazał, że z punktu widzenia analizy językowej należy rozróżnić szkolenie z zakresu przedsiębiorczości, rozumianej jako cecha charakteru, a więc kształtowanie u człowieka aktywnej, przedsiębiorczej postawy życiowej, od kształcenia w zakresie przygotowania do prowadzenia działalności gospodarczej, czyli kształcenia zawodowego przedsiębiorcy osoby prowadzącej własną firmę. Mając na uwadze powyższe okoliczności Z. O. wskazał, że usługi, które prowadzi dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą, obejmują nauczanie pozostające w związku z

zawodem przedsiębiorcy, a także zapewniają uczestnikom uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych, a zatem kwalifikują się do stosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Na poparcie swojego stanowiska skarżący wskazał na interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r. i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 kwietnia 2011 r. dotyczące zwolnienia od podatku usług szkoleniowych finansowanych w całości ze środków publicznych. W ocenie skarżącego taka praktyka wydaje się być ze wszech miar uzasadniona, zwłaszcza w stosunku do usług szkoleniowych dla przedsiębiorców sektora MSP. Intencją ustawodawcy zmieniającego ustawę o VAT nie było bowiem wyeliminowanie prawa do stosowania zwolnienia, dla objętych dotąd tą stawką szkoleń, zwłaszcza szkoleń dla przedsiębiorców kierowników sektora MSP. Podniósł, że wspieranie sektora małych i średnich przedsiębiorstw jest przecież jednym z głównych priorytetów zarówno Polski, jak i całej Unii Europejskiej, a jedną z głównych form wsparcia jest szkolenie przedsiębiorców. Restrykcyjne opodatkowanie tej dziedziny usług, jako sprzeczne z zarówno polskimi, jak i unijnymi priorytetami, byłoby więc działaniem nielogicznym. Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów, w odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku ustalił i zważył, co następuje: Zakres kontroli sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne określa ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), stanowiąc w art. 1, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach, których katalog zawiera art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako "P.p.s.a". W określonych przez ten artykuł przedmiotowych granicach kognicji sądów administracyjnych mieści się m.in. orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach (art. 3 2 pkt 4a P.p.s.a.). Stosownie do treści art. 134 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że sąd, dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu (np. interpretacji indywidualnej), ma nie tylko prawo, ale i obowiązek uwzględnić okoliczności niepowołane w skardze, lecz mające wpływ na tę ocenę. W ramach tak wyznaczonych kompetencji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdza, że skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów przedstawione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub c) finansowane w całości ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści 13 ust. 1 pkt 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. W dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. Nr 288 str. 1). Rozporządzenie 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej), opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywie Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr 145, poz. 1 ze zm.). Przepis art. 14 rozporządzenia 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i VI Dyrektywy (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347/1) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu. W dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło ww. rozporządzenie 1777/2005. Art. 44 tego rozporządzenia wskazuje, że usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych (...). Istotą stanowiska Ministra Finansów jest uznanie, że zakres świadczonych przez skarżącego usług szkoleniowych nie pozostaje bezpośrednio związany z daną branżą lub zawodem, gdyż dotyczy ogólnego przygotowania do prowadzenia własnej działalności, a efektem świadczonej usługi nie jest uzyskanie konkretnego zawodu ani rozwój merytorycznych kwalifikacji w posiadanym zawodzie. W ocenie tutejszego Sądu stanowisko takie jest niezasadne. Pozostaje też w sprzeczności z poglądami Ministra Finansów w szeregu innych interpretacji indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez tenże sam organ upoważniony (Dyrektor Izby Skarbowej w [...]) z dnia 11 lipca 2011 r. nr [...] wskazał on, że ze zwolnienia podatkowego korzystają usługi doskonalenia umiejętności menedżerskich, kierowanie

zespołem, usprawnienie miejsc pracy i procesów w firmie, eliminacja marnotrawstwa i ograniczenie strat, sztuka porozumiewania się w relacjach zawodowych. W interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2011 r. (organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi) nr ITPP1/443 2/11 5/ALN organ wskazał, że ze zwolnienia korzystają usługi szkolenia biznesowego (mistrz ciętej riposty, asertywność dla menedżerów, przywództwo i budowanie zespołu, zarządzanie czasem). W interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2011 r. (organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach) nr IBPP1/443 997/11/LG organ wskazał, że ze zwolnienia korzystają usługi skierowane do osób bez doświadczenia trenerskiego lub szkoleniowego bądź z krótką praktyką trenerską lub szkoleniową, które zaczną kształcić się zawodowo w celu zdobycia kwalifikacji trenera zarządzania. W przytoczonych interpretacjach organ nie miał wątpliwości, że usługi kształcenia w zakresie nabywania ogólnej wiedzy (nie powiązanej z żadnym z tradycyjnych zawodów) przydatnej do kierowania czy reprezentowania podmiotu gospodarczego bez związku z zakresem działalności tego podmiotu, stanowiły usługi zwolnione z podatku. W niniejszej sprawie usługa obejmowała szkolenie w zakresie przygotowania osób bezrobotnych do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej. W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżący wyjaśnił, że usługi te obejmują szkolenia opracowane wg standardów opracowywanych przez Departament Rynku Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej dla zawodu "kierownik małego przedsiębiorstwa". Nauczanie obejmuje zagadnienia prawne, księgowo podatkowe oraz związane z zarządzaniem, marketingiem i reklamą, jak również z rejestracji firmy. Jak trafnie zauważył skarżący wiedzę uzyskiwaną na kursie przygotowującym do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej można uznać za uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych, co w myśl cyt. wyżej przepisów unijnych jest wystarczające dla możliwości zwolnienia usługi z opodatkowania VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że wbrew stanowisku organu administracji efektem świadczonej usługi może być "rozwój merytorycznych kwalifikacji w posiadanym zawodzie". Organ nie posiadał bowiem wiedzy, jakie kwalifikacje zawodowe posiadają osoby, które będą uczestniczyły w szkoleniach organizowanych przez skarżącego. Dla części z takich osób poszerzenie i uaktualnienie wiedzy prawno ekonomicznej może pozostawać w związku z wcześniej wykonywanym czy wyuczonym zawodem, może to dotyczyć ludzi tak z wykształceniem ekonomicznym, jak i osób z wykształceniem np. budowlanym, które oprócz umiejętności wykonawczych na budowie poszerzyłyby wiedzę na temat procesów organizacyjnych i uwarunkowań prawno ekonomicznych wykonywanej profesji, a w konsekwencji umożliwić podjęcie własnej działalności gospodarczej w posiadanym zawodzie. Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 146 1 P.p.s.a., uchylił zaskarżoną interpretację. Zgodnie z dyspozycją art. 152 P.p.s.a. Sąd orzekł, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana. Ponadto wyrok zawiera rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, które Sąd, zgodnie z art. 200, art. 205 1 i art. 209 P.p.s.a., zasądził na rzecz strony skarżącej od organu administracji.